Ό π. Ιωάννης Τοτονίδης είχε γεννηθή στη Σινώπη της Μ. Ασίας. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα και διδάχθηκε να ψάλλει στην εκκλησία. Από παιδί ήταν φρόνιμος κι ευσεβής. Ή Μικρασιατική καταστροφή τον πήρε κι αυτόν στη δίνη της. Τον έβγαλε στα μέρη της Καστοριάς. Το 1928 έκαμε το γάμο του και τον επόμενο χρόνο χειροτονήθηκε ιερεύς. Τοποθετήθηκε εφημέριος στην ενορία Διποταμιας.
Ήξερε τα έφημεριακά καθήκοντα του και τα εκτελούσε με προθυμία. Γι' αυτό πήρε και το αξίωμα του πνευματικού. Ήξερε όμως και τις πατριωτικές του υποχρεώσεις. Και στην ειρήνη ήταν κοντά στους ενορίτες του μα και κατά τον πόλεμο κρατούσε μαζί τους το όπλο εναντίον των κατακτητών πρώτα κι υστέρα κατά των συμμοριτών. Στις ανάγκες των ενοριτών του ερχόταν πρώτος αυτός βοηθός κατά το μέτρο των δυνάμεων του, δίδοντας πρόθυμα από την πνευματική αλλά και υλική του παρακαταθήκη. Έτσι είχε κερδίσει την συμπάθεια και το σεβασμό όλων.
Το Μάρτιο του 47 είχε διαδοθεί ότι οι συμμορίτες θα κτυπούσαν το χωριό. Ό π. Ιωάννης δεν πήρε κανένα μέτρο προφυλάξεως. Και πραγματικά οι συμμορίτες ήρθαν στις 3 Απριλίου. Από λίγες μέρες πριν οι ενορίτες του είχαν αρχίσει να φεύγουν. Μια ομάδα απ' αυτούς φεύγοντας το βράδυ της 2 Απριλίου του φώναξαν να τούς ακολουθήσει. Ξημέρωνε Κυριακή κι ό π. Ιωάννης έμεινε για τη λειτουργία του.
Το βράδυ της Κυριακής εκείνης οι συμμορίτες έπιασαν τον ιερέα. Τον πήραν στην Κοτύλη όπου του έκαμαν πολλά βασανιστήρια. Τον έδειραν, του έβγαλαν τα γένια, τέλος τον έσφαξαν μπροστά στην Εκκλησία. Λένε ότι την ώρα του μαρτυρίου του είχε τη δύναμι της αγάπης να λέγει την προσευχή: «Σώσον ό Θεός τον λαόν σου...».
Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου «Πιστοί άχρι θανάτου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου