Γραφὴ ὡραιότητας, εἰκόνα πανέμορφη
Μαρία Παρθένος, χαῖρε.
Ἡ ἄφθονη χάρη σου
ἂς χαρίσει στὴ μαραμένη καρδιά μας
τὴ χαρά. Τὸ πλῆθος τῆς πικρίας
ἀπόγινε, τὰ πικρὰ λόγια μας
μαρτυροῦν, φαρμακώνουν τὴν ψυχή μας.
Ἀδιάρρηκτη, ἄρρηκτη, ἄρρητη δωρεά,
ἀμόλυντη μητέρα, ἐσὺ ποὺ φέγγεις
μὲ τὴν ἁπλῆν ἐμορφιά, γραφικὴ
ἡ τοῦ προσώπου σου, δίσκος ἡλιακός,
στὰ σκοτεινά μας σπλάχνα ποὺ ἀστράφτει
φῶς ἂς εἶναι ἡ ἀγάπη σου
ἐντός μας, πνοὴ ζωηρή, ἀνανέωση,
ἄνεμος δροσερὸς γιὰ τὴν πύρα,
ποὺ τὰ πάθη πυρὰ ἀναμμένα,
δίχως νὰ ὁδηγοῦν πουθενὰ
κατακαίουν τὰ σωθικά μας....
Ἀνάμνηση τῆς χαρᾶς, μνήμη, μνημεῖο
τῆς ἀγάπης νικητήριο ἄσμα γλυκόηχο,
γνώμη, λογισμὲ τῆς ἀγάπης
ποὺ ἑνώνεις τὸ πένθος καὶ τὴ χαρά.
Ἀπαλλαγὴ ἀπ” τῆς περιουσίας μας
τὴ φτώχεια, ἀπ” τῆς περιωπῆς μας
τὴ φτωχικὴ διαλογή, ἀνεξέλεγκτη
σὺ δύναμη ρέουσα και συμπαγὴς
σύ, ἀχάλαστη διάρκεια.
Εἶδα τὴν ὄψη σου καὶ πίστεψα
στὴν καινούργια μορφή μου.
Ζωὴ Καρέλλη,
Ἀπὸ τὴ συλλογὴ Χαλκογραφίες καὶ Εἰκονίσματα (1952)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου