Όσιος Αμφιλόχιος της Λαύρας του Ποτσάεφ, Μετάφραση πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Κονισπολιάτη, Επιμέλεια Πέτρου Μπότση, Αθήνα 2015, σσ. 113.
Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
Σ’ ένα κόσμο άκοσμο που που πορεύεται εκπέμποντας την ανάλογη κακοσμία, έρχεται το παρόν βιβλίο, που μετέφρασε στα ελληνικά ο π. Γ. Κονισπολιάτης κι επιμελήθηκε ο κ. Πέτρος Μπότσης, να μας θυμίσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «χθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» κι από την άλλη ότι παραμένει «θαυμαστός εν τοις Αγίοις αυτού».
Τη φορά αυτή έχουμε να γνωρίσουμε το βίο και την πολιτεία ενός Ουκρανού χωρικού, του Ιάκωβου Γκολοβατσιούκ, του μετά ταύτα μικρόσχημου μοναχού Ιωσήφ, που έλαβε τελικά κατά τη χειροτονία του το όνομα Αμφιλόχιος.
Ο μοναχός αυτός έζησε την εποχή της απάνθρωπης τυραννίας των μπολσεβίκων και δοκιμάστηκε σκληρά κατά τη διάρκεια της επίγειας πορείας του.
Οι άθεοι τον κυνήγησαν συστηματικά και τον έκλεισαν μεταξύ άλλων σε ψυχιατρείο, απ’ όπου απελευθερώθηκε με επέμβαση της κόρης του Στάλιν Σβετλάνας Αλληλούγιεβας.
Ο ταπεινός ιερομόναχος της Λαύρας του Ποτσάεφ με τη χάρη του Θεού θεράπευε τους δαιμονισμένους, αλλά κι άλλους ασθενείς. «Πολλές φορές έπαιρνε πάνω του τις θλίψεις των άλλων, προσποιούμενος το σαλό, δείχνοντας μ’ αυτό τον τρόπο την αιτία της ασθένειας εκείνων που τον επισκέπτονταν…
Πολλοί, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την πνευματική ζωή, τον θεωρούσαν ως ένα αμαρτωλό. Κι ο ίδιος όμως έλεγε πολλές φορές για τον εαυτό του: «Εσείς πιστεύετε ότι είμαι άγιος άνθρωπος. Εγώ όμως είμαι ένας αμαρτωλός! Το θαύμα της θεραπείας σας οφείλεται στη δική σας προσευχή και πίστη».
Ο μοναχός αυτός έζησε την εποχή της απάνθρωπης τυραννίας των μπολσεβίκων και δοκιμάστηκε σκληρά κατά τη διάρκεια της επίγειας πορείας του.
Οι άθεοι τον κυνήγησαν συστηματικά και τον έκλεισαν μεταξύ άλλων σε ψυχιατρείο, απ’ όπου απελευθερώθηκε με επέμβαση της κόρης του Στάλιν Σβετλάνας Αλληλούγιεβας.
Ο ταπεινός ιερομόναχος της Λαύρας του Ποτσάεφ με τη χάρη του Θεού θεράπευε τους δαιμονισμένους, αλλά κι άλλους ασθενείς. «Πολλές φορές έπαιρνε πάνω του τις θλίψεις των άλλων, προσποιούμενος το σαλό, δείχνοντας μ’ αυτό τον τρόπο την αιτία της ασθένειας εκείνων που τον επισκέπτονταν…
Πολλοί, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την πνευματική ζωή, τον θεωρούσαν ως ένα αμαρτωλό. Κι ο ίδιος όμως έλεγε πολλές φορές για τον εαυτό του: «Εσείς πιστεύετε ότι είμαι άγιος άνθρωπος. Εγώ όμως είμαι ένας αμαρτωλός! Το θαύμα της θεραπείας σας οφείλεται στη δική σας προσευχή και πίστη».
Ο Όσιος εκοιμήθη εν Κυρίω την πρώτη Ιανουαρίου του 1971. Κατά την εκταφή, στις 15 Απριλίου 2002, το λείψανό του βρέθηκε άφθορο. Σήμερα βρίσκεται στη Λαύρα του Ποτσάεφ στη Δυτική Ουκρανία. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται το άντρο των αντίχριστων Ουνιτών, των μασκοφόρων Παπικών. Το άφθορο λείψανο του Οσίου Αμφιλοχίου αποτελεί, με τη χάρη του Θεού, ανάχωμα στις αντίχριστες μεθοδεύσεις των αιρετικών αυτών και ταυτόχρονα στήριγμα των Ορθοδόξων της χώρα κι όχι μόνο. Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Μαΐου. Η ευχή του να μας σκεπάζει.
παρα πολυ ωραιο το βιβλιο! ευχαριστουμε1
ΑπάντησηΔιαγραφή