Άγιος Πιτιρίμ επίσκοπος Ταμπώβ

 

 Δεύτερος Ἐπίσκοπος τῆς ἕδρας τοῦ Ταμπώφ, τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ Πατριάρχης Μόσχας Ἰωακείμ (1674 - 1690).
  Γεννήθηκε στήν Βιάζμα τοῦ Σμολένσκ καί ἔτυχε ἱκανῆς παιδείας. Ἦταν καλλίφωνος ψάλτης καί ταλαντοῦχος ἁγιογράφος. Ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο στήν Μονή Τιμίου Προδρόμου στήν πατρίδα του, σέ ἡλικία 21 ἐτῶν. Τό 1677 ἀναδείχθηκε Ἡγούμενος στήν μετάνοιά του καί τό 1685 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ταμπώφ ἀπό τόν Πατριάρχη Μόσχας Ἰωακείμ (διαδέχθηκε τόν Ἐπίσκοπο Λεόντιο, ὁ ὁποῖος εἶχε πέσει σέ σχίσμα καί ἐξορισθεῖ στήν Μονή ἁγ. Εὐθυμίου, στό Σούζνταλ).

Νηστευτής, ἁπλός καί ταπεινός, ἵδρυσε στήν Ἐπισκοπή του σχολεῖο καί οἰκοτροφεῖο, τήν Μονή τῆς Ἀναλήψεως στό Ταμπώφ (τό 1690, μέ Ἡγουμένη τήν κατά σάρκα ἀδελφή του μ. Αἰκατερίνη) καί τήν Μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου στό Τρεγκουλώφ. Τό 1694, μέ τήν εὐλογία τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Ἀδριανοῦ, ἄρχισε τήν ἀνέγερση πέτρινου Καθεδρικοῦ Ναοῦ στήν ἕδρα του, ὅπου ἐργάσθηκε σάν ἀρχιτέκτονας, ἀλλά καί ἁπλός ἐργάτης!

Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1698, σέ ἡλικία μόλις 53 ἐτῶν, καί ἐνταφιάσθηκε στό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέφσκι, στόν Καθεδρικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτῆρος, στό Ταμπώφ. Ἀναδείχθηκε ἕνας τῶν πλέον θαυματουργῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας (μέχρι τό 1832 εἶχαν καταγραφεῖ 250 περίπου περιπτώσεις θαυματουργικῆς θεραπείας ἀσθενῶν· τό 1913 ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας μελέτησε 128 νεώτερα θαύματα).

Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1832. Ἡ ἁγιότητά του διακηρύχθηκε Συνοδικά τό 1914. Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, τό Λείψανο ἐκτέθηκε στό τοπικό Μουσεῖο τοῦ Ταμπώφ. Μετά τήν πτώση τοῦ μαρξιστικοῦ καθεστῶτος, τό 1988, ὁ Ἐπίσκοπος Ταμπώφ Εὐγένιος παρέλαβε τό Λείψανο καί τό κατέθεσε στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Ἁγίας Σκέπης, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. 

Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 27η Φεβρουαρίου καί τήν 28η Ἰουλίου.

(Ἐπισκόπου Ταμπώφ Εὐγενίου, "Ὁ φωστήρας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ταμπώφ - 75η ἐπέτειος τῆς ἁγιοποιήσεως τοῦ ἁγ. Πιτιρίμ"· στό "Περιοδικό τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας", φ. 9/1989, σελ. 19 - 24).

πηγή