Κήρυγμα Κυριακή Μυροφόρων

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης

Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Μάρτιος 2016, αρ.φ. 176)

Μνημόσυνο

Χριστός Ανέστη! Η Δευτέρα Κυριακή μετά την Κυριακή της Αναστάσεως, είναι αφιερωμένη στις Μυροφόρες γυναίκες. Αυτές, όπως μας λέγει η ιερά διήγησις του Ευαγγελίου, τόλμησαν να πάνε στον τάφο του Κυρίου μας, χωρίς να βάλουν στο μυαλό τους λογισμούς «που πάμε μέσα στη νύχτα;». Και μάλιστα ενώ επικρατούσε μεγάλος φόβος στους Αποστόλους, στους Δώδεκα και στους Εβδομήκοντα και στους πέριξ αυτών.
Από τη στιγμή που σταυρώθηκε ο Χριστός, οι Μαθητές του άρχισαν να γίνονται περίγελος σ’ αυτούς που έλεγαν: «Να οι μαθητές Εκείνου, που έλεγε ότι είναι Μεσσίας και ότι είναι Υιός του Θεού, και τώρα πέθανε πάνω στο Σταυρό». Άρχισαν ειρωνείες και έχθρες, αντιπάθειες και κίνδυνοι. Και έμεναν κρυμμένοι οι Απόστολοι μετά τη Σταύρωση του Κυρίου μας, στο σπίτι όπου έγινε ο Μυστικός Δείπνος, το σπίτι της μητέρας του Αποστόλου Μάρκου, Μαθητού του Αποστόλου Παύλου αργότερα.

Εκεί ήταν κρυμμένοι, τρομοκρατημένοι, προσευχόταν αλλά και φοβόταν, δεν τολμούσαν να βγουν. Ενώ λοιπόν δεν τολμούσαν άνδρες να βγουν από το σπίτι, αυτές οι γυναίκες τόλμησαν. Θαρραλέες, από την αγάπη, από τη λατρεία προς τον Κύριό μας, τόλμησαν να σηκωθούν νύχτα, πριν ξημερώσει, πριν ανατείλει ο ήλιος, ακόμα με τα αστέρια επάνω στον ουρανό. Είχαν αγοράσει από την προηγούμενη μέρα τα ακριβότερα αρώματα που θα μπορούσαν να αγοράσουν, για να πάνε να πλύνουν το σώμα του νεκρού Ιησού μέσα στον τάφο.
Και πήγαν. Και ούτε τους βασάνισαν λογισμοί, πως θα αποκυλήσουν το μέγα λίθο. Γιατί ο τάφος είχε κλειστεί με μία τεράστια πέτρα, με ένα βράχο. Κι αυτές οι γυναίκες δεν έβαζαν στο μυαλό τους εμπόδια, «πως θα τον μετακινήσουμε;». Μόνο μας λέγει το Ευαγγέλιο, καθώς πήγαιναν σκέφτηκαν μία φορά, ένα λογισμό βάλαν: «Ο λίθος είναι μεγάλος. Πως θα τον αποκυλήσουμε;»

Αλλά δε σταμάτησαν, δε ζήτησαν βοήθεια, πήγαν και έγιναν οι πρώτες μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού! Ενεφανίσθη ο άγιος Άγγελος ενώπιόν τους και κήρυξε πρώτα σ’ αυτές τις Μυροφόρες γυναίκες, την Ανάσταση του Κυρίου. Και από αυτές διεδόθη μετά σε όλους τους Αποστόλους και σ’ όλη την οικουμένη, το μέγα αυτό θαύμα της Αναστάσεως του Χριστού. Πόσο σπουδαίο πράγμα είναι αυτό!

Έτσι λοιπόν κι εμείς αδελφοί μου, πρέπει να τιμώμε τους νεκρούς μας. Πρέπει να τιμώμε με αγάπη αυτούς που μας άφησαν, να τους φροντίζουμε. Και η αγία μας Εκκλησία σήμερα Κυριακή των Αγίων Μυροφόρων, εμπνεόμενη από τις άγιες αυτές γυναίκες, τι κάνει για τους κεκοιμημένους; Γράφει ένα σωρό διδασκαλίες και παρακαταθήκες και νόμους, για το πως πρέπει η Εκκλησία να μνημονεύει, να προσεύχεται, να λειτουργεί για τις ψυχές τους. Γι’αυτό βάζει στη σειρά τα τρισάγια, τα μνημόσυνα, την κηδεία, βάζει τα σαρανταλείτουργα.
Είναι μία ολόκληρη φροντίδα της επιγείου Εκκλησίας, της στρατευομένης Εκκλησίας, όπως λεγόμαστε εμείς, για εκείνους που έφυγαν και πήγαν στη θριαμβεύουσα Εκκλησία, στον ουρανό.

Και λέγει ο νόμος της Εκκλησίας, οι Άγιοι Πατέρες, όταν θέλεις να λειτουργήσεις τον κεκοιμημένο και έχεις ένα μνημόσυνο, θα πηγαίνεις όπως οι Μυροφόρες, από τη νύχτα στην εκκλησία, πριν ξημερώσει. Και αυτό το κάνουμε «εις τύπον». Δεν χρειάζεται όλοι να πάμε, αλλά κάποιοι να πάμε εις τύπον της προσπάθειας και του αγώνος που κάναν οι Μυροφόρες να πάνε να δουν τον Αναστημένο Κύριο. Και ευχόμαστε κι εμείς ξημερώνοντας η μέρα, κάποια στιγμή να ατενίσουμε η να γευτούμε κάτι από την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Και λέγει η Εκκλησία μας, να κάνουμε μνημόσυνα πολλά για τον κεκοιμημένο. Στο Άγιον Όρος κάνουν στις τρεις ημέρες ολόκληρο μνημόσυνο, στις εννέα ημέρες ολόκληρο μνημόσυνο, στις σαράντα ημέρες ολόκληρο μνημόσυνο. Πόση φροντίδα δείχνει η Εκκλησία για την ψυχή του ανθρώπου! Οι περισσότεροι από εμάς, όταν ξέρουμε ότι κάποιος πλησιάζει προς το τέλος της ζωής του η για τον εαυτό μας, φροντίζουμε να αφήσουμε διαθήκες στα παιδιά μας, και στα εγγόνια μας. Η Εκκλησία λέγει, καλά είναι αυτά, θα μοιράσεις και την περιουσία σου, θα δώσεις και στα παιδιά σου, ο,τι μπόρεσες να αποκτήσεις αυτό να το αφήσεις, αλλά μη ξεχάσεις την ψυχή σου! Θα πρέπει να το φροντίζει αυτό ο καθένας μας, να του κάνουν ο ιερέας και οι ψάλτες Σαρανταλείτουργο. Δηλαδή από τη μέρα που θα πεθάνει ο άνθρωπος, μέχρι τις σαράντα ημέρες, κάθε ημέρα να γίνεται Θεία Λειτουργία, στην οποία θα πηγαίνει και η οικογένεια του κεκοιμημένου.
Ένας άγιός μας λέγει πως το μνημόσυνο και το σαρανταλείτουργο είναι τόσο δυνατό μυστήριο, που ακόμα και κολασμένους, υπάρχει δυνατότητα να τους βγάλει από την Κόλαση. Έχουμε παραδείγματα, θεία παραδείγματα, αρεστά εις τον Θεό, που έχουν αφήσει οι Πατέρες ως διδαχές στην Εκκλησία μας.
Ας μιμηθούμε λοιπόν αδελφοί, τις μυροφόρες των ευαγγελικών αναγνωσμάτων και ας απολαύσουμε δια των πρεσβειών τους την κοινωνία με τον Αναστημένο Κύριο. Αμήν!

πηγή