Ὁ Άγιος Αναστάσιος ο Μάρτυρας απὸ τη Βουλγαρία

Πατρίδα του ἡ πόλη Ροδοβίσι τῆς ἐπαρχίας Στρούμιτζα τῆς Βουλγαρίας.

Εἴκοσι χρονῶν ᾖλθε στη Θεσσαλονίκη και δούλευε σαν ὑπάλληλος σε κάποιο ἐμπορικό κατάστημα. Κάποια μέρα, βοήθησε το ἀφεντικό του για τη λαθραῖα ἐξαγωγή ἐνδυμάτων ἔξω ἀπό το Κάστρο τῆς Θεσσαλονίκης, για να μην πληρώσει φόρους. 

Ὁ Ἀναστάσιος μάλιστα, φόρεσε καὶ μία τούρκικη στολὴ προκειμένου νὰ περάσει τὸ ἐμπόρευμα. Ἀλλὰ ἐνῷ περνοῦσε τὴν πύλη, Τοῦρκοι φοροειοπράκτορες, τον ρώτησαν ἂν εἶχε ἀνάλογα ἔγγραφα γιὰ την ἐξαγωγὴ τῶν ἐνδυμασιῶν. Αὐτός μὲ ἀφέλεια ἀπάντησε ὅτι ἦταν Τοῦρκος. Γιὰ νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσει αὐτό, οἱ Τοῦρκοι ὑπάλληλοί του ζήτησαν νὰ κάνει «σαλαβάτι» (ὁμολογία). Ὁ νέος στὸ ἄκουσμα τοῦ αἰτήματος αὐτοῦ ἔμεινε ἄφωνος. Ἀμέσως τότε τον ἅρπαξαν οἱ Τοῦρκοι καὶ μὲ ἄγρια χτυπήματα τον ὁδήγησαν στον ἀγά. Ἐκεῖ ὁ Ἀναστάσιος, παρα τις κολακεῖες και τις φοβέρες τοῦ ἀγᾶ, ἔμεινε ἀκλόνητος στὴ χριστιανικὴ πίστη.

Κατόπιν ὁδηγήθηκε στον κριτη και ἔπειτα σ’ ἄλλον ἄρχοντα, ὅπου φυλακίστηκε και βασανίστηκε ἀνελέητα. Ἀλλά ἐπειδή και πάλι ὁμολογοῦσε τον Χριστό τον καταδίκασαν σε θάνατο.
Στο δρόμο για την ἀγχόνη, ὁ Ἀναστάσιος ὑπέκυψε στα τραύματά του και παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στον Θεό, ἔξω ἀπό τη Θεσσαλονίκη κοντά στην «καινούρια πόρτα», στις 8 Αὐγούστου 1794.