Μόνος απέλπισα το θάνατο
Μόνος εδάγκωσα μες στον Καιρό με δόντια πέτρινα
Μόνος εκίνησα για το μακρύ
Ταξίδι σαν της σάλπιγγας μες στους αιθέρες!
Ήταν στη δύναμή μου η Νέμεση το ατσάλι κι η ατιμία
Να προχωρήσω με τον κορνιαχτό και τ΄ άρματα
Είπα: με μόνο το σπαθί του κρύου νερού θα παραβγώ
Και είπα: με μόνο το Άσπιλο τον νου μου θα χτυπήσω!
Στο πείσμα των σεισμών στο πείσμα των λιμών
Στο πείσμα των εχτρών στο πείσμα των δικών
Μου, ανάντισα κρατήθηκα ψυχώθηκα κραταιώθηκα
Μία και δύο και τρεις φορές
Θεμελίωσα τα σπίτια μου στη μνήμη μόνος
Πήρα και στεφανώθηκα την άλω μόνος
Το στάρι που ευαγγέλισα το ΄δρεψα μόνος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου