Η ζωή μας μοιάζει με παιδικό παιχνίδι. Με τη διαφορά πως το παιχνίδι αυτό δεν είναι αθώο αλλά αμαρτωλό.
Εμείς οι ενήλικες διαθέτουμε ώριμο μυαλό, γνωρίζουμε το σκοπό της ζωής μας. Επομένως δεν πρέπει να αμελούμε το σκοπό αυτό και ν' ασχολιόμαστε με ασήμαντα κι άσκοπα πράγματα. Γιατί έτσι η ζωή μας γίνεται ένα παιδικό κι ασυγχώρητο παιχνίδι.
Διασκεδάζουμε με τα καλά φαγητά, αντί να τα χρησιμοποιούμε μόνο για την απαραίτητη συντήρηση του σώματος, για τη στήριξη της πρόσκαιρης ζωής μας. Ευχαριστιόμαστε με τα καλά ρούχα, αντί να ντυνόμαστε απλά και διακριτικά, για να καλύψουμε το σώμα μας και να το προστατεύσουμε από τα στοιχεία της φύσης.
Κολακευόμαστε με τα χρυσά και τα αργυρά που έχουμε, τα θαυμάζουμε ή τα χρησιμοποιούμε αν είδη πολυτελείας, αντί να τα χρησιμοποιούμε μόνο εκεί που υπάρχουν πραγματικές ανάγκες και να τα μοιράζουμε τα περιττά σε κείνους που τα στερούνται.
Υπερηφανευόμαστε για τα σπίτια μας, για την πολυτελή τους επίπλωση και την πλούσια και εκλεπτυσμένη διακόσμηση, αντί να αρκούμαστε σ' ένα ασφαλές σπίτι για να προστατευτούμε από τις καιρικές συνθήκες, καθώς και στ' απαραίτητα αγαθά που χρειάζεται το σπιτικό μας.
Κομπάζουμε για τα χαρίσματά μας, για την ευφυΐα και τη φαντασία μας, ολ' αυτά όμως τα χρησιμοποιούμε για να υπηρετούμε την αμαρτία και τη ματαιότητα αυτού του κόσμου, δηλαδή για εγκόσμια και φθαρτά πράγματα, μας διαφεύγει ότι ολ' αυτά πρέπει να τα θέσουμε κυρίως και πρωτίστως στην υπηρεσία του Θεού, για να γνωρίσουμε τον πάνσοφο δημιουργό όλων των πλασμάτων.
Αγνοούμε ότι τα χαρίσματα μας δόθηκαν για να επιδιδόμαστε στην προσευχή, στην ικεσία, στην ευχαριστία και τη δοξολογία στο Θεό, να δείχνουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό και να υπηρετούμε μερικώς αυτόν τον κόσμο, που θα παρέλθει οριστικά.
Καμαρώνουμε για τη μάταιη κοσμική γνώση μας, για την απόκτηση της οποίας δαπανήσαμε πολύτιμο χρόνο που μας δόθηκε μόνο για να προετοιμαστούμε, ώστε να κληρονομήσουμε την αιωνιότητα.
Ξιπαζόμαστε συχνά για τις ασχολίες και τις επιχειρήσεις μας, για τα καθήκοντά μας, που πολλές φορές τα εκτελούμε με αδιαφορία και αμέλεια ή και με πονηρία, με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετήσουν την απληστία και τους εγκόσμιους στόχους μας.
Μας αρέσει να βλέπουμε τα όμορφα πρόσωπα των γυναικών, μόνο και μόνο όμως για να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας. Χαιρόμαστε για τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτουμε, αντί όμως να τον ξοδεύουμε για να εξαγοράσουμε την αιωνιότητα, τον χρησιμοποιούμε για παιχνίδια κι άλλες άσκοπες διασκεδάσεις.
Τέλος θαυμάζουμε τον εαυτό μας, τον κάνουμε είδωλο μπροστά στο οποίο υποκλινόμαστε, μα έχουμε την απαίτηση να του υποκλίνονται και οι άλλοι!
Εμείς οι ενήλικες διαθέτουμε ώριμο μυαλό, γνωρίζουμε το σκοπό της ζωής μας. Επομένως δεν πρέπει να αμελούμε το σκοπό αυτό και ν' ασχολιόμαστε με ασήμαντα κι άσκοπα πράγματα. Γιατί έτσι η ζωή μας γίνεται ένα παιδικό κι ασυγχώρητο παιχνίδι.
Διασκεδάζουμε με τα καλά φαγητά, αντί να τα χρησιμοποιούμε μόνο για την απαραίτητη συντήρηση του σώματος, για τη στήριξη της πρόσκαιρης ζωής μας. Ευχαριστιόμαστε με τα καλά ρούχα, αντί να ντυνόμαστε απλά και διακριτικά, για να καλύψουμε το σώμα μας και να το προστατεύσουμε από τα στοιχεία της φύσης.
Κολακευόμαστε με τα χρυσά και τα αργυρά που έχουμε, τα θαυμάζουμε ή τα χρησιμοποιούμε αν είδη πολυτελείας, αντί να τα χρησιμοποιούμε μόνο εκεί που υπάρχουν πραγματικές ανάγκες και να τα μοιράζουμε τα περιττά σε κείνους που τα στερούνται.
Υπερηφανευόμαστε για τα σπίτια μας, για την πολυτελή τους επίπλωση και την πλούσια και εκλεπτυσμένη διακόσμηση, αντί να αρκούμαστε σ' ένα ασφαλές σπίτι για να προστατευτούμε από τις καιρικές συνθήκες, καθώς και στ' απαραίτητα αγαθά που χρειάζεται το σπιτικό μας.
Κομπάζουμε για τα χαρίσματά μας, για την ευφυΐα και τη φαντασία μας, ολ' αυτά όμως τα χρησιμοποιούμε για να υπηρετούμε την αμαρτία και τη ματαιότητα αυτού του κόσμου, δηλαδή για εγκόσμια και φθαρτά πράγματα, μας διαφεύγει ότι ολ' αυτά πρέπει να τα θέσουμε κυρίως και πρωτίστως στην υπηρεσία του Θεού, για να γνωρίσουμε τον πάνσοφο δημιουργό όλων των πλασμάτων.
Αγνοούμε ότι τα χαρίσματα μας δόθηκαν για να επιδιδόμαστε στην προσευχή, στην ικεσία, στην ευχαριστία και τη δοξολογία στο Θεό, να δείχνουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό και να υπηρετούμε μερικώς αυτόν τον κόσμο, που θα παρέλθει οριστικά.
Καμαρώνουμε για τη μάταιη κοσμική γνώση μας, για την απόκτηση της οποίας δαπανήσαμε πολύτιμο χρόνο που μας δόθηκε μόνο για να προετοιμαστούμε, ώστε να κληρονομήσουμε την αιωνιότητα.
Ξιπαζόμαστε συχνά για τις ασχολίες και τις επιχειρήσεις μας, για τα καθήκοντά μας, που πολλές φορές τα εκτελούμε με αδιαφορία και αμέλεια ή και με πονηρία, με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετήσουν την απληστία και τους εγκόσμιους στόχους μας.
Μας αρέσει να βλέπουμε τα όμορφα πρόσωπα των γυναικών, μόνο και μόνο όμως για να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας. Χαιρόμαστε για τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτουμε, αντί όμως να τον ξοδεύουμε για να εξαγοράσουμε την αιωνιότητα, τον χρησιμοποιούμε για παιχνίδια κι άλλες άσκοπες διασκεδάσεις.
Τέλος θαυμάζουμε τον εαυτό μας, τον κάνουμε είδωλο μπροστά στο οποίο υποκλινόμαστε, μα έχουμε την απαίτηση να του υποκλίνονται και οι άλλοι!
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου