Σκέψεις στα μεθέορτα των Χριστουγέννων
Ο Ιησούς μπροστά στον Ηρώδη Αντίπα(Λουκ.23,8-11)
Εκεί, η συγκατάβαση του Θεού προς τον άνθρωπο. Μια συγκατάβαση, όχι στα λόγια, αλλά εδώ και τώρα! Συγκαταβαίνει ο Σωτήρας Χριστός στο γένος των ανθρώπων. Μας κάνει τη χάρη ενώ δεν την αξίζουμε. Και δεν την αξίζουμε γιατί -όπως φαίνεται- “κρατάμε” απ’ αυτήν, ένα μέρος, εκείνο που μας συμφέρει. Όταν καλούμαστε να μιμηθούμε αυτή τη συγκατάβαση “κάνουμε τους δύσκολους” κι όταν τα πράγματα στενεύουν δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό…
Το ρήμα συγκαταβαίνω της μεγάλης μας γλώσσας προέρχεται από την συνάντηση τριών λέξεων: συν+ κατά+ βαίνω. Μέσα σ’ αυτές τις τρεις λέξεις του καθημερινού μας λεξιλογίου κρύβεται όλο το μεγαλείο της σάρκωσης του Θεού. Σαρκώνεται ο Χριστός να συναρμόσει τα πάντα. Κατέρχεται, κατεβαίνει, να συνάξει τα πάντα με τη φλόγα της Αγάπης Του, φλόγα που καίει εξίσου ό,τι εμποδίζει τη συμπόρευση των πάντων. Πλαστήκαμε απ’ τον Θεό και είμαστε παιδιά Του. Η μεταξύ μας ένωση – η “κοινωνία” όπως λεν’ οι θεολόγοι- είναι η φυσική μας κατάσταση. Γι’ αυτό περπατάει αναμεταξύ μας, βαίνει, ο Ιησούς Χριστός, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, για να μας ξανακάνει παιδιά του Θεού, παιδιά και δικά Του αδέλφια, εκεί που το ‘χαμε ξεχάσει από δική μας επιλογή.
Το να είμαστε ενωμένοι είναι στοιχείο του “γονιδιακού” μας χάρτη. Γι’ αυτό λένε οι Πατέρες ότι να ομολογεί κανείς τον Χριστό και να ζει στην Εκκλησία Του είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου! Αφύσικο είναι ό, τι απομακρύνει από τον Θεό και την Εκκλησία Του… όχι ό, τι οδηγεί σ’ Αυτόν!
Η πρώτη Εκκλησία φάνηκε στη Βηθλεέμ, στο σπήλαιο της οποίας πήγε προσκυνητής όποιος μπόρεσε να ενωθεί με τον Χριστό ομολογώντας την Θεότητά Του. Όποιος δε μπόρεσε, έκατσε σπίτι του κι άρχισε να οργανώνει σκευωρίες. Η στάση του Ηρώδη είναι η πρώτη πράξη αποστασίας στην ιστορία των ανθρώπων απ’ τη στιγμή που ανακαινίστηκε ο χρόνος κι έπειτα. Κι οι σκευωρίες λαμβάνουν χώρα κρυφά και λαθραία. Έτσ’ είναι το σκοτάδι… Με τον Χριστό τα πάντα είναι ξεκάθαρα και φωτεινά, δε χωράνε σκευωρίες.
Ο Ηρώδης είμαι εγώ κι εσύ, που δεν θέλουμε τη συμπόρευση των πραγμάτων κι επιθυμούμε ν’ ακούμε το δικό μας θέλημα σφόδρα, να πορευόμαστε σα να ‘μαστε μόνοι πάνω στη γη. Αυτό σημαίνει ότι δεν δείχνουμε συγκατάβαση στον άλλον, μιμούμενοι τον Χριστό που έγινε συγκατάβαση ο ίδιος. Απέναντι από την μοναξιά του Ηρώδη, είναι η συγκατάβαση του Θεού. Ο Χριστός αγαπάει, ο Ηρώδης μισεί.
Το πρόβλημα μας κι εμάς ξενικά όταν αδυνατούμε ν’ αγαπήσουμε. Τότε, κατά της Αγάπης, διοργανώνουμε σκευωρίες, ίδιες και μάταιες με ‘κείνες του Ηρώδη…
Ιάσων Ιερομ.
η αρνηση της Αγαπης, ειναι η κολαση. Η ψυχη δεν αντεχει χωρις την εν Χριστω αγαπη....Και οσα ατομα (ατομιστες) δεν θελουν την αγαπη, εχουν προβλημα δαιμονικο....Εχω διαπιστωσει πως οι ασπλαχνοι, δεν αντεχουν την αγαπη, ουτε σαν λεξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαποια μέρα, πριν 5-6 χρονια,μιλουσα με εναν γνωστο απο την ενορια
και καποια στιγμη ειπα την φραση Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ....και αυτος πεταχτηκε απανω και τσιριζε:Μη μου μιλας εμενα για αγαπη...δεν αντεχω με καιει η αγαπη.............
Εμεινα αναυδη.
μετα καταλαβα πως μιλουσε το δαιμονιο.
επαθα σοκ.
δεν το περιμενα αυτο, και διαπιστωσα επιπλεον πως οι δαιμονες τον εξουσιαζαν σε τοσο μεγαλο βαθμο , που δεν μπορουσε να ελεγξει το στομα του.
SE ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ (σπάνια) ΕΙΚΟΝΑ, που δεν ειχα ξαναδει και ποτέ πριν, ο Αγιογραφος έχει κάνει κατι πολυ πετυχημενα!!! Εχει αποδωσει εντονα το υφος των συναισθηματων, των γυρω παρισταμενων προσωπων...πχ,πως κοιτανε τον ηρωδη...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τον καθε Ηρωδη---->Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΓΕΝΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΠΑΘΗ:
ΑπάντησηΔιαγραφήφιληδονία, φιλαργυρία, ασέβεια, αναισθησία, απουσία καλών συναισθημάτων, απανθρωπιά,ματαιοδοξία, κενοδοξία,φιλοδοξία,
σκληροκαρδία, ανηθικότητα, ανεντιμότητα, υποκρισία, ασπλαχνία, κακότητα, αμετανοησία, ψυχρότητα,
βία,και καταστρέφει ζωές ψυχές οικογένειες- σχέσεις, κοινωνίες, την ίδια την ανθρωπότητα -τα πάντα όλα,γενικώς, δυστυχώς.
Η απουσία της εν Χριστω αγάπης, οπλίζει τα χέρια των εγκληματιών.