Τρία περιστατικά το ίδιο ήθος(Σιατίστης κ.Παύλου)

Του Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου 

Τό κείμενο αὐτό ὀφείλεται σέ τρία παράλληλα γεγονότα πού διαδραματίστηκαν σέ διαφορετικές πόλεις τῆς Πατρίδας μας μέ διαφορετικούς πρωταγωνιστές ἀπό τήν πλευρά τῶν ὑφισταμένων, ἀλλά μέ τούς ἴδιους πρωταγωνιστές ἀπό τήν πλευρά τῶν προΪσταμένων.

Οἱ προϊστάμενοι εἶναι ἐκπαιδευτικοἰ λειτουργοί καί τῶν τριῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαιδεύσεως καί οἱ ὑφιστάμενοι εἶναι μαθητές καί σπουδαστές καί τῶν τριῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαίδευσης.

Καί τά τρία περιστατικά ἔγιναν γνωστά σέ μένα μέσα στήν περίοδο τῶν ἑορτῶν.

Στήν πρώτη περίπτωση σέ συζήτηση πού εἶχα μἐ μία φοιτήτρια μοῦ εἶπε γιά τήν ἐπιμονή Πανεπιστημιακῶν Καθηγητῶν καί Καθηγητριῶν νά ἐπιβάλουν στούς φοιτητές τους τήν «Ρεπούσια» ἀντίληψη τῆς ἱστορίας, καθώς καί ἄλλων θεμάτων πού σχετίζονται μέ θέματα πού ἀφοροῦν τήν παράδοση μας καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Εἶναι ἀριστεροί οἱ περισσότεροι ἀπό τούς Καθηγητές μας, μοῦ εἶπε, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νά μᾶς ἐπιβάλουν τίς ἀπόψεις τους.
Ἐνοχλοῦνται δέ ἰδιαίτερα ὅταν φοιτητής ἤ φοιτήτρια ἔχουν διαφορετική ἄποψη τήν ὁποία ὑποστηρίζουν μέ ἐπιχειρήματα.

Ἐξήγησα στήν νεαρή φοιτήτρια ὅτι πολλοί ἀπό τούς ἀνωτέρω Καθηγητές ὀφείλουν τήν θέση τους εἰς τό ὅτι εἶναι παιδιά τοῦ κομματικοῦ σωλήνα ἤ «πνευματικά» τέκνα ἀνθρώπων μέ συγκεκριμένες θέσεις ἀπέναντι στήν ἱστορία οἱ ὁποῖοι ἐξελέγησαν ἀπό ἐπιλεγμένες πλειοψηφίες ἐκλεκτόρων καί ὄχι γιά τήν ἐξαιρετική ἐπιστημοσύνη τους καί ὅτι ὑπάρχουν καί μή ἐκλεγέντες ὄχι γιατί δέν ἦσαν ἱκανοί ἀλλά γιατί ἦταν ἐλεύθεροι.

Αὐτό δέν ἀφορᾶ μόνο μία σχολή, ἀλλά τίς περισσότερες. Ἐκλεκτοί ἐπιστήμονες μέ ἐξαιρετικά βιογραφικά ἔμειναν ἀπ’ἔξω καί ἐξελέγησαν ἄνθρωποι μέ πολύ ὑποδεέστερα βιογραφικά, ὡς πνευματικοί καρποί ἐπιστημόνων μέ συγκεκριμμένες ἀπόψεις.

Ἐν πάσει περιπτώσει αὐτό δέν εἶναι ἴσως τό μεγαλύτερο κακό. Πάντοτε καί σχεδόν σέ ὅλες τίς Σχολές δέν ἐξελέγοντο πάντα οἱ καλύτεροι.

Τό πιό σημαντικό εἶναι ὅταν ἐνῶ θά πρέπει νά λειτουργοῦν ὡς ἐπιστήμονες λειτουργοῦν ὡς κομματικοί ἰνστρούχτορες θέλοντας νά ἐπιβάλουν συγκεκριμένη ἄποψη, ἡ ὁποία βέβαια ἀποβλέπει σέ συγκεκριμένους στόχους.
Τό εἴδαμε αὐτό καθαρά καί στίς περίφημες ἐκπομές τοῦ ΣΚΑΪ γιἀ τό 1821 πού ἔβλεπε κανείς, ὑποτίθεται σοβαρούς ἐπιστήμονες νά προσπαθοῦν νά διαστρέψουν τήν ἱστορική ἀλήθεια γιά νά περάσουν μιά ἄλλη ἄποψη, ἡ ὁποία ἀποβλέπει σέ συγκεκριμένους στόχους.
Τό Πανεπιστήμιο εἶναι ἕνας χῶρος ἐλευθέρας διακινήσεως τῶν ἰδεῶν καί ὄχι ἐπιβολῆς μιᾶς συγκεκριμένης ἄποψης καί μάλιστα μέ κίνδυνο στήν ἐξέλιξη ἀξιόλογων σπουδαστῶν.

Μιά τέτοια συμπεριφορά ὅμως ἐπί τῆς οὐσίας ὑποβαθμίζει τήν Πανεπιστημιακή ἐκπαίδευση.

Ἀξίζουν βέβαια συγχαρητήρια στούς φοιτητές καί τίς φοιτήτριες πού ἀντιστέκονται, πού ἔχουν προσωπικότητα καί σθένος νά ἔχουν τίς ἀπόψεις τους καθώς καί ἐπιχειρήματα πού τίς ὑποστηρίζουν, πού δέν εἶναι καιροσκόποι. Τό τίμημα τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀξιοπρέπειας εἶναι πάντα βαρύ.

Τό δεύτερο περιστατικό ἀφορᾶ μαθήτρια λυκείου πού ἀντιμετωπίζει τήν ἴδια συμπεριφορά ἀπό καθηγήτριά της, ἡ ὁποία ὅταν βλέπει ὅτι ἡ μαθήτρια της ὑποστηρίζει τίς θέσεις της μέ ἐπιχειρήματα καταφεύγει στήν εἰρωνία, ἴσως γιά νά γελοιοποιήσει τήν μαθήτρια της στούς συμμαθητές της.
Ἡ μαθήτρια ὅμως τυχαίνει νά ἔχει προσωπικότητα. Καί ἐδῶ τό ἐρώτημα παραμένει τό ἴδιο.

Μπορεῖ νά θεωρεῖται ἐκπαιδευτικός ἐκεῖνος ἤ ἐκείνη πού πρῶτον δέν σέβονται τήν προσωπικότητα τοῦ μαθητῆ ἤ τῆς μαθήτριας τους καί δεύτερον δέν εἶναι σέ θέση νά διαχειριστοῦν μιά ἄλλη ἄποψή τῶν μαθητῶν τους;

Ἕνας τέτοιος ἐκπαιδευτικός δέν εἶναι ἄραγε ἀποτυχημένος καί ἀκατάλληλος γι’αὐτή τήν θέση;
Πῶς ἀλήθεια θά διαμορφωθεῖ ἡ ὑπεύθυνη καί ἐλεύθερη προσωπικότητα τοῦ μαθητῆ ὅταν, ἀκόμη καί ἐπί ποινῆ χαμηλοῦ βαθμοῦ, πρέπει νά ἀποδεχθεῖ τήν ἄποψη του ἐκπαιδευτικοῦ;

Περιποιεῖ ἐπίσης τιμή γιά τόν ἐκπαιδευτικό ἡ σιωπή τῶν ἄλλων μαθητῶν ὄχι γιατί συμφωνοῦν μέ τόν καθηγητή ἤ τήν καθηγήτρια τους, ἀλλά γιά νά πάρουν βαθμό. Μέ αὐτό τόν τρόπο διαμορφώνονται ὑγιεῖς καί ἐλεύθερες προσωπικότητες;

Τό τρίτο περιστατικό ἀφορᾶ μαθητή τῆς στοιχειώδους ἐκπαιδεύσεως ἐκεῖ ὅπου ὁ λόγος τοῦ δάσκαλου ἤ τῆς δασκάλας εἶναι αὐθεντία γιά τό μικρό μαθητή.

Ὅταν λοιπόν μία δασκάλα διδάσκει τούς μαθητές της ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός καί ὅτι ὅλα θά τά λύσει ἡ ἐπιστήμη καί ὅσα ἀκόμη δέν ἔχει λύσει θά τά λύσει στό μέλλον, δέν κάνει ἄραγε κατάχρηση ἐξουσίας καί μάλιστα μέ ψευδῆ ἐπιχειρήματα σέ μιά ἐποχή μάλιστα πού ὁ πατέρας τοῦ ἀνθρώπινου γονιδιώματος Κοllins, πρώην ἀγνωστικιστής γράφει τό βιβλίο του μέ τίτλο: «Τό ἀνθρώπινο γονιδίωμα ἤ τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πού ἔφτιαξε τόν ἄνθρωπο»;

Καρπός τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσης της εἶναι ἡ διδαχή στούς νεαρούς μαθητές της ἤ ἡ ἐπιβολή μιᾶς παρωχημένης κομματικῆς ἀντίληψης;
Μιά τέτοια συμπεριφορά συνιστᾶ ἄξιο ἐκπαιδευτικό λειτουργό πού ἡ Πολιτεία, καί στήν προκειμένη περίπτωση οἱ γονεῖς τῆς εμπιστεύονται τά παιδιά τους γιά νά τά μορφώσει ἤ νά τά παραμορφώσει; Βέβαια τά μικρά παιδιά θά μεγαλώσουν, θά δοῦν τόν κόσμο καί τήν ζωή, θά δοκιμαστοῦν καί θά καταλάβουν πόσο ἀνεπαρκή δάσκαλο ἤ δασκάλα εἶχαν.

Πρέπει νά πῶ ὅτι γνώρισα στή ζωή μου καί ἄθεους καθηγητές πού ὅμως εἶχαν σεβασμό στήν διαφορετική τοποθέτηση τῶν παιδιῶν καί τῆς οἰκογενείας τους.
Κι’ όταν ἕνας τέτοιος μαθητής πού ἔχασε τόν πατέρα του καί ἦταν ἀπαρηγόρητος εἶχε καθηγητή ἕνα τέτοιο ἄνθρωπο. ὁ συγκεκριμένος Καθηγητής εἶχε τό θάρρος, μά περισσότερο ἀπό τό θάρρος τήν τιμιότητα νά πεῖ στόν μαθητή του: «Ἐμένα ξέρεις τίς ἀπόψεις μου, γιατί δέν πηγαίνεις στόν πάτερ νά μιλήσεις μαζί του»; Καί ὁ μαθητής ἦλθε σταλμένος ἀπό τόν ἄθεο, κατά τήν τότε δήλωση του, πλήν ὅμως τίμιο καθηγητή του.

Αὐτό πού τελικά θέλω νά πῶ εἶναι ὅτι τέτοια φαινόμενα εἶναι φαινόμενα παρακμῆς προσωπικῆς καί παρακμῆς τῆς ἐκπαιδευτικῆς διαδικασίας καί φανερώνουν τό «ἐπιστημονικό» ἐπίπεδο ἐνίων λειτουργῶν τῆς ἐκπαιδεύσεως ἀλλά καί τίς «παιδαγωγικές» τους γνώσεις ἤ καλύτερα τήν παιδαγωγική του.

πηγή