Όποτε έρχεται στο νου μου ο Μ. Αντώνιος, τον συνδυάζω με τον ήρεμο
και σοβαρό άνθρωπο.Ψαγμένος.Γι’ αυτό χωρίς θόρυβο και ντόρο.
Ο αναπαυμένος ασκητής,χωρίς φιλοδοξίες και άγχη.
Αυτός που ζει το εδώ και τώρα,που κάνει την προσευχή του ταπεινά,και ξέρει εμπειρικά αυτά που λέει.
Και γι’ αυτό, λέει λίγα.Διότι αρκεί η μορφή του,ώστε να σου εξηγήσει κι αυτά που δεν λέγονται.
Αναπνέει βαθιά το Θεό,ενώ η καρδιά του χτυπά σχεδόν ¨συνειδητά¨,ήρεμα κι αργά.
Είναι χαρούμενος.Και πεθαίνει μεγάλος,105 ετών, επειδή τρώει λιτά.Κι ό, τι τρώει τον πιάνει,
αφού δεν τρώει με νεύρα,αλλά με δοξολογία κι ευγνωμοσύνη στο Θεό.
Μορφή μεγάλη ο άγιος Αντώνιος.Ο Μέγας.
Αυτός που ζει το εδώ και τώρα,που κάνει την προσευχή του ταπεινά,και ξέρει εμπειρικά αυτά που λέει.
Και γι’ αυτό, λέει λίγα.Διότι αρκεί η μορφή του,ώστε να σου εξηγήσει κι αυτά που δεν λέγονται.
Αναπνέει βαθιά το Θεό,ενώ η καρδιά του χτυπά σχεδόν ¨συνειδητά¨,ήρεμα κι αργά.
Είναι χαρούμενος.Και πεθαίνει μεγάλος,105 ετών, επειδή τρώει λιτά.Κι ό, τι τρώει τον πιάνει,
αφού δεν τρώει με νεύρα,αλλά με δοξολογία κι ευγνωμοσύνη στο Θεό.
Μορφή μεγάλη ο άγιος Αντώνιος.Ο Μέγας.
εκοιμηθη εν Κυριω,δεν πεθανε!ΖΕΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφήἘμαυτὸν ἡδοναῖς κατερρύπωσα,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαὶ ψυχῆς τὸ ὡραῖον ἠτίμωσα.
Σαρκικοῖς ἐδουλώθην φρονήμασι,
καὶ τὴν πρὶν δεσποτείαν μου ὤλεσα.
Τοῦ ἐχθροῦ συμβουλεύοντος ἤκουσα,
καὶ παθῶν ἀνετύπωσα εἴδωλα.
Τῆς γαστρὸς τὰς ὀρέξεις ἐτέλεσα,
καὶ τοῦ νοῦ τὸ φαιδρὸν ἀπημαύρωσα.
Ἐν τιμῇ ὢν γνησίας υἱότητος,
ἀνοήτοις ὡμοίωμαι κτήνεσι,
καὶ φρικτὸς ἔχει φόβος καὶ τρόμος με,
τὴν τομὴν τοῦ θανάτου προβλέποντα
ἐρχομένην ἀδήλως εἰς ἅπαντας,
ἐμαυτὸν ἀδιόρθωτον ἔχοντα.
Ἐκ βαθέων κραυγάζω Σοι, Κύριε,
καὶ στενάζων προσπίπτω σὺν δάκρυσιν.
Ἵλεώς μοι γενοῦ καὶ φιλάνθρωπος,
τῷ ἐν Σοὶ τὰς ἐλπίδας μου ἔχοντι.
Τὴν ὀργὴν ἐκφυγεῖν με τὴν μέλλουσαν
τῆς ἐκεῖ κατακρίσεως ποίησον.
Τὴν λιθώδη ψυχήν μου εὐδόκησον
ἀρεταῖς ἐποφθῆναι πολύτεκνον.
Λογισμοὺς τοὺς ἀκάρπους μου ἔκτιλον
ἐν πυρὶ τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος.
Μὴ ὡς δένδρον ἐκκόψῃς με ἄκαρπον,
καὶ εἰς πῦρ ἀποπέμψῃς τὸ ἄσβεστον.
Μὴ φλογὸς ὕλην δείξῃς με ἄχυρον,
ἀλλ' ὡς σῖτον, Θεέ μου, εἰσάγαγε....