Όσιος Δανιήλ ηγεμόνας Μόσχας(+4 Μαρτίου 1303)

Ο Άγιος Δανιήλ γεννήθηκε στην πόλη του Βλαντιμίρ της Ρωσίας το έτος 1261 και ήταν ο τέταρτος υιός του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυ και της Βάσσης. Δύο χρόνια μετά την γέννησή του ο πατέρας του πέθανε. Όταν αργότερα κοιμήθηκε η μητέρα του Βάσσα, ενταφιάσθηκε στο ναό της Γεννήσεως του Χριστού της μονής του Γενεθλίου της Θεοτόκου Βλαντιμίρ και οι πιστοί την αποκαλούσαν «δίκαιη».

Ο Άγιος Αλέξανδρος Νέφσκυ και ο γιός του Άγιος Δανιήλ ηγεμόνας Μόσχας

 Όταν απεβίωσε ο πατέρας του κληρονόμησε το μικρότατο πριγκιπάτο της Μόσχας, που η διακυβέρνησή του γινόταν από αντιπροσώπους (tiuns) του θείου του Γιαροσλάβ Γ' πρίγκιπα τού Βλαντίμιρ. Όταν οι αδελφοί του Ντμίτρι και Αντρέι αγωνίστηκαν για το δικαίωμα να κυβερνήσουν τα πριγκιπάτα του Βλαντίμιρ και του Νόβγκοροντ αντίστοιχα, ο Δανιήλ τους υποστήριξε, αλλά μετά το θάνατο του Ντμίτρι συμμάχησε με τον εξάδελφό του Μιχαήλ τού Τβερ και τον ανιψιό του Ιβάν τού Πέρεσλαβλ εναντίον του Αντρέι.

Ο Κωνσταντίνος πρίγκιπας τού Ριανζάν προσπάθησε να καταλάβει τη γη του με τη βοήθεια των Μογγόλων, αλλά νικήθηκε από τον Δανιήλ. Αυτή η μικρή νίκη είναι η πρώτη εναντίον των Μογγόλων και η απαρχή της ελευθερίας των Ρώσων. Το 1300 με κάποιο τέχνασμα συνέλαβε τον Κωνσταντίνο, τον φυλάκισε και δεν τον ελευθέρωσε παρά μόνο αφού εκείνος του παραχώρησε το κάστρο του Κόλομνα. Ήταν μια σημαντική απόκτηση, καθώς τώρα ήλεγχε όλο το μήκος του ποταμού Μόσχα. Ο άπαις ανιψιός του Ιβάν τού Πέρεσλαβλ τού κληροδότησε τα εδάφη του, που περιελάμβαναν και το Πέρεσλαβλ-Ζαλέσκι.

Κατά τη διάρκεια της Μογγολικής επιδρομής και των ερίδων που ακολούθησαν μεταξύ των πριγκίπων, ο Δανιήλ κατάφερε να κρατήσει την ειρήνη στη Μόσχα, μακριά από αιματοχυσίες. Ήταν πράος και ταπεινόφρων και γι' αυτό ο λαός του τον εκτιμούσε και τον σεβόταν. Το 1282 ίδρυσε το πρώτο μοναστήρι της Μόσχας,προς τιμήν του Οσίου Δανιήλ του Στυλίτου.(Σήμερα η Μονή Ντανιλόφσκι,όπως είναι γνωστή,είναι η έδρα του Πατριάρχου Μόσχας) 

Το 1296 ίδρυσε τη μονή των Θεοφανίων. Έγινε μοναχός λίγο πριν το 1303 που απεβίωσε και ετάφη, σύμφωνα με επιθυμία του, στη μονή του Αγ. Δανιήλ. Το 1652 αγιοποιήθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε αδιάφθορο τό 1652 από τόν Πατριάρχη Μόσχας Νίκωνα καί μέ ἐντολή του Τσάρου Ἀλεξίου Μιχαήλοβιτς κατατέθηκε στό Ναό των Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, στή μονή του, όπου παρέμεινε μέχρι τό 1930. 

Κατά τήν ἔκφραση του επ. Νικολάου ὁ ὁποῖος τοῦ ἄλλαζε τά ἐνδύματα, "ἦταν ὁλοζώντανο". Τό 1930 οἱ Σοβιετικές Ἀρχές ἔκλεισαν τήν Μονή καί τό Λείψανο ἔμεινε κρυμμένο σέ κάποιο Παρεκκλήσιο, χάρις στίς προσπάθειες τοῦ Ἡγουμένου Τύχωνος. Τά ἴχνη τοῦ Λειψάνου χάθηκαν τό 1932. Τό 1988 ἡ Μονή ἐπιστράφηκε στήν Ἐκκλησία, τό Λείψανο βρέθηκε καί σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ.
Ἡ μνήμη του τιμάται τήν 4η Μαρτίου καί η Ἀνακομιδή του λειψάνου του τήν 30η Αυγούστου.

Επιμέλεια proskynitis.blogspot