Ήρθε ο Χριστός,τα μεταμόρφωσε όλα!(Σταυροπροσκυνήσεως)

 Αν πηγαίναμε σ’ έναν άνθρωπο της εποχής του Χριστού και του δείχναμε το σημείο του Σταυρού, τότε μόνο ρίγος φρίκης στη θέα του μονάχα θα προξενούσε. Αν πηγαίναμε σ’ έναν Ιουδαίο της εποχής του Χριστού και του δείχναμε τον Τίμιο Σταυρό, τότε όχι μόνο θα ανατρίχιαζε στη θέα του συμβόλου που μόνο θάνατο μαρτυρούσε αλλά θα δυσανασχετούσε δεδομένου ότι η σταύρωση ως τιμωρία, ήταν συνήθεια των Ρωμαίων. Το σημείο του Σταυρού ήταν αυστηρά συνδεδεμένο με την τρομοκρατία της τιμωρίας του Ρωμαίου κατακτητή.

Ήρθε ο Χριστός, τα μεταμόρφωσε όλα!

Οι Ιουδαίοι περίμεναν τη λύτρωση απ’ το ζυγό των Ρωμαίων. Όταν είδαν ότι η Λύτρωση που δίνει ο Χριστός απείχε τόσο απ’ τα οράματά τους, Τον παρέδωσαν στο θάνατο. Είδαν ότι ο Χριστός δε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Ο Λόγος του Χριστού υπόσχονταν διασάλευση της τάξης που οι ίδιοι οι άρχοντες των Εβραίων είχαν δημιουργήσει. Ο Χριστός δεν μεταμόρφωσε μονάχα, με τον σταυρικό Του θάνατο, τη σημασία του σταυρικού συμβόλου. Ο Χριστός με τη σάρκωσή Του, το κήρυγμά Του, το Σταυρό και την Ανάστασή Του δεν ήρθε για να φέρει ειρήνη στην καθημερινότητα των αρχόντων του Ισραήλ αλλά για να φέρει μαχαίρι το οποίο θα μεταμόρφωνε τα πάντα. Ο Χριστός φέρνει στην πρώτη θέση τον ελάχιστο της κοινωνίας κι εκείνον που αγέρωχα απολάμβανε για αιώνες την πρωτιά, τον ψεύτη φαρισαίο -τους υποκριτές όλων των αιώνων- θα τονε πήγαινε στο τέλος.

Ήρθε ο Χριστός, τα μεταμόρφωσε όλα!

Όταν κάποιος κρίνονταν ένοχος θανάτου εκείνη την εποχή, μα και κάθε εποχή, τοποθετούνταν στην άκρη του κοινωνικού περιθωρίου. Ήτανε κατάπτυστος, γινότανε αιτία σκανδάλου. Ο δρόμος απ’ το δικαστήριο μέχρι τον Γολγοθά ήτανε ανηφορικός. Ο κατάκριτος κουβαλούσε τον σταυρό ως τον τόπο της καταδίκης του κι ο λαός έκανε μπουλούκια γύρω του για να τονε χλευάσει, να βαρύνει την ποινή του.
Πώς θα μεταμόρφωνε ο Χριστός ολάκερο τον άνθρωπο, αν δεν τον ακολουθούσε στις εσχατιές της πραγματικότητάς του;
Πώς θα μεταμόρφωνε ο Χριστός τον άνθρωπο, αν δεν τον ακολουθούσε στα βάθη της ανθρώπινης κατάντιας: στην αδικία, στη συκοφαντία και τον εμπαιγμό;

Ήρθε ο Χριστός, τα μεταμόρφωσε όλα!

Το σημείο του Σταυρού που υψώνεται την τρίτη Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής μες τις ορθόδοξές μας εκκλησιές, δίνει δύναμη και θάρρος να συνεχίσουμε τον πνευματικό μας αγώνα ως τη Λαμπρή. Μας θυμίζει ωστόσο ότι για την Αλήθεια και την Αγάπη πρέπει να κανείς να πονέσει, να φτάσει ακόμη ως τη θυσία.
Σήμερα, θα πούμε εύκολα ότι αγαπάμε, μα -δυστυχώς- όταν πάψει να υπάρχει στις εφήμερές μας αγάπες το συμφέρον του εγωισμού μας, θα ξεχάσουμε ακόμα πιο εύκολα ότι αγαπάμε.
Για να λάβει κανείς πνεύμα, πρέπει να δώσει αίμα.

Ο Σταυρός του Χριστού υψωμένος στη μέση της Εκκλησίας δείχνει την θυσιαστική οδό της Αγάπης όπως διδάσκεται από τον Σωτήρα. Δε μπορώ να λέω ότι αγαπάω αν δεν το δείχνω με τη ζωή μου, αν σ’ όλες μου τις πράξεις δε κρύβεται το μήνυμα του Σταυρού. Κι αν δε μπορώ να αγαπώ, αυτό σημαίνει ότι ούτε μπορώ να νηστέψω. Αν δεν έχω αδιάκριτη αγάπη, τότε η νηστεία, ο δρόμος δηλαδή προς την Ανάσταση παραμένει αυστηρά προσωπικός. Απέχει απ’ τον Χριστό, απέχει απ’ την Εκκλησία.
 Ας μιμηθούμε τους Αγίους μας, που μιμήθηκαν τον Χριστό κι όλη τους η ζωή έγινε Σταυρός. Όταν ασπαζόμαστε τον Τίμιο Σταυρό, ασπαζόμαστε την θυσία και τη νίκη του Χριστού που ήρθε σε τούτη τη γη και …τα μεταμόρφωσε όλα!

Ιάσων Ιερομ.

πηγή