«Γλυκεῖα Πασχαλιά! Ἡ μήτηρ τῆς χαρᾶς!

«Γλυκεῖα Πασχαλιά! Ἡ μήτηρ τῆς χαρᾶς! Γλυκεῖα μήτηρ, τῆς Πασχαλιᾶς ἡ ἐνσάρκωσις!.

Ἀλλ᾽ ὁ Χριστὸς ὑπεσχέθη νὰ πίῃ μὲ τοὺς ἐκλεκτούς του καινὸν τὸ γέννημα τῆς ἀμπέλου ἐν τῇ βασιλεία τοῦ Πατρός Του, καὶ οἱ ὑμνωδοὶ ἔψαλλαν: «Ὦ Πάσχα τὸ ἱερώτατον, Χριστέ, δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς Βασιλείας Σου!».

Ἔτσι κλείνει τὸ διήγημα «Παιδική Πασχαλιὰ» ὁ ἀοίδιμος Παπαδιαμάντης γιὰ νὰ ρίξει σταγόνα παρηγοριᾶς στὰ ὀρφανὰ ἀπὸ μητέρα παιδιά. Ὅπως ἡ Πασχαλιὰ εἶναι ἡ μητέρα τῆς χαρᾶς, ὅμοια καὶ ἡ μητέρα εἶναι τῆς Πασχαλιᾶς ἡ ἐνσάρκωση. Τὶ σκέψη, ἀλήθεια, βαθειὰ ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ μιὰ ζωὴ τὸν βασάνισαν ὁ θάνατος καἱ ἡ φτώχεια; Καὶ ὅμως αὐτὴ τὴ ζωὴ τὴν πέρασε ἄκαμπτος καὶ ἀπροσκύνητος. Φτωχὸς ἀπὸ χρήματα ἀλλὰ πλούσιος σὲ αἰσθήματα. Μπορεῖ νὰ προσκυνοῦσε τὶς εἰκόνες ἁγίων, 
ἀλλὰ δὲν προσκύνησε ποτὲ ἄνθρωπο. Ἄς τὸν θυμόμαστε τουλάχιστον τοῦτες τὶς ἄγιες μέρες.

πηγή