-Είδες ποτέ τον Χριστό γέροντα τον ρώτησα.
«Ναι πάτερ μου», μονολόγησε, με συστολή.
«Πώς είναι Γέροντα;»
«Όπως στα Ευαγγέλια πάτερ μου, αγνός, αγαθός, απλός και προσιτός».
«Και πότε συνέβη αυτό», ήταν η αμέσως επόμενη γεμάτη θάμβος ερώτηση μου. «Όταν αγάπησα πολύ δίχως να περιμένω τίποτα πάτερ μου», ψιθύρισε ο γέροντας με χαμηλωμένα τα μάτια του, που είχαν ήδη πλημμυρίσει ερωτικά δάκρυα για τον Χριστό του.
«Άδειασα σαν άνθρωπος και γέμισα Χριστό. Τα έδωσα όλα και δεν πήρα τίποτα. Τότε έρχεται Εκείνος, όταν του μοιάσεις».
Αυτή η φράση, «Ο Χριστός έρχεται όταν του μοιάσουμε», σκαρφάλωσε στα πιο δύσβατα μονοπάτια της καρδιάς μου και άνοιξε χώρο μέσα μου. Ναι, η αγάπη. Εκείνη που ξέρει να θυσιάζεται και να χάνει. Να τα δίνει όλα δίχως να κρατάει λογαριασμό. Εκείνη που πεθαίνει για να ζήσεις ο άλλος. Που προδίδεται, σταυρώνεται κι όμως συγχωρεί. Που ξέρει να λέει και να εννοεί, πάρε τον παράδεισο μου και δος μου την "κόλαση" σου…..
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Σε παρα πολυ μεγαλες δοκιμασιες, που εκλαιγα συνεχως επι μηνες,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι κοντεψε να σπασει η καρδια μου απο τον πονο, Ο Χριστος μας, πανω στον τρουλο, εν ωρα Θειας λειτουργιας, φανηκε με το Προσωπο Του
Τ Ε Ρ Α Σ Τ Ι Ο.............ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ...........
2 ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ εχω δει (σε διαφορετικες χρονιες) και 2 ωρες ειχα κολλησει τα ματια μου ψηλα και δεν κουνιομουν, τα δακρυα τοτε ηταν χαρας...Αλλά δεν ειχα καταλαβει εκεινη τη στιγμη τιποτα. Μετα το διευχων, πηγα να παρω αντιδωρο...και τοτε ξανακοιταξα στον τρουλο και ειχε χαθει το Μεγεθος αυτο του Προσωπου Του.
την 3η φορα ημουν σε ενα μοναστηρι και ειχα βρει μονο μια θεση αδεια να καθισω , αλλά δεν μπορουσα να δω την εικονα Του στο τεμπλο.
Στεναχωρεθηκα. καθισα και θλιβομουν. Ξαφνικα στην Μεγαλη Εισοδο των Αγιων
Δωρων....σα να ο τοιχος παραμερισε και Τον εβλεπα ολοζωντανο.
Εκεινη την στιγμη δεν καταλαβα , μετα που τελειωσε η Θεια λειτ.πηγα να κοιταξω αλλη μια φορα...και ειχε παλι ο τοιχος μπει στη θεση του!
Ειχα μια μεγαλη δοκιμασια και ειχα κλονιστει με καποια γεγονοτα και αιρετικες συμπεριφορες.
ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ απλα με στηριξε...
ελεγα συνεχεια ΚΡΑΤΑ ΜΕ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ να μη Σου φυγω.
ειμαι γεματο αμαρτιες, αλλά με λυπηθηκε.
ΚΛΑΙΩ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ , ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΙΩΣΑ.
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ "ΟΧΙ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα είμαστε παιδιά του, είναι δυνατόν να ζητάμε την βοήθειά του και να μην μας την δίνει?
ΑπάντησηΔιαγραφή