Τα της ματαιότητος και πολυμόχθου σαρκός»...

Το πνευματικό νήπιο πρέπει να κλάψει σαν το σαρκικό, για να βρει γάλα για να θραφεί. Ο άνθρωπος που δεν ελπίζει σε καμιά βοήθεια εκτός από τον Θεό, και σε καμιά ζωή εκτός από Αυτόν, και σε καμιά άλλη χαρά εκτός από Αυτόν, και σε καμμιά δικαιοσύνη εκτός από Αυτόν, και κρεμιέται με δάκρυα μονάχα σ’ Εκείνον, έχοντας «μονογενή ελπίδα», αυτός βρίσκει έλεος και αναπαύεται από «τα της ματαιότητος και πολυμόχθου σαρκός»...

Φώτης Κόντογλου

πηγή