EMMANOYHΛ MEΛINOΥ
Η Εκκλησία όπως και η ψυχή έχουν αρχή τον Θεό και δεν έχουν τέλος. Εκείνος ούτε αρχή έχει, ούτε τέλος. Σύμφωνα με την Γεωμετρία, τον Θεό μας «θυμίζει» η ευθεία γραμμή, η οποία δεν έχει αρχή και τέλος, αλλά νοητώς προεκτείνεται στο άπειρο. Την Εκκλησία -όπως και την ψυχή- μας θυμίζει η ημιευθεία, η οποία έχει αρχήν αλλά δεν έχει τέλος.
Το Πνεύμα το Άγιον, το Tρίτο Πρόσωπο της Τρισηλίου Θεότητος, ως Θεός είναι αόρατο. Κατέστη αισθητό από τις εκδηλώσεις Του.
Στην Βάπτιση του Κυρίου εφάνη εν είδει περιστεράς!
Tην Hμέρα της Πεντηκοστής, έκαμεν αισθητή την Παρουσία Του, ως σμήνος πυρίνων γλωσσών και ως πνοή βιαίου ανέμου! Ενεφανίσθη σαν άνεμος και φωτιά -σύμφωνα με τον Μακαριστό Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο- για να δείξη ότι το όπλο που διαθέτει η Εκκλησία του Χριστού είναι η ισχυρά γλώσσα, ο ζωντανός λόγος του Θεού στο στόμα των Αγίων Αποστόλων. Έγινεν αισθητόν ως βιαία πνοή ανέμου, διότι ως σφοδρός άνεμος ξερίζωσε το πεπαλαιωμένο δένδρο της αμαρτίας.
Aυτό δεν το κατόρθωσε κανείς από τους αρχαίους σοφούς. Το αγιοπνευματικό κήρυγμα των απλοϊκών αλιέων της Γαλιλαίας ξερίζωσε την ειδωλολατρία. Βεβαίως το εκριζώνειν είναι άρνηση. Το Ευαγγέλιο ξερίζωσε παμπάλαια συστήματα και καθεστώτα πλάνης και συνάμα φύτευσε το ουράνιο δένδρο του Χριστού!
Άλλαις λέξεσιν ο «παλαιός άνθρωπος» (Εφεσ δ΄ 22, Κολ. γ΄ 9), ο αμαρτωλός, αφ’ ης στιγμής ακολουθήσει τον Χριστό και μετανοήσει, αλλάζει! Ποτίζεται από τα ζωήρρυτα νάματα του Παναγίου Πνεύματος, ανθεί, καρποφορεί και -όπως είπε ο Κύριος- από τους καρπούς του γνωρίζεται (Λουκ. στ΄ 43, Ματθ. ζ΄ 16).
Ο Πλάτων ονομάζει τον άνθρωπο δένδρο. Ενώ όμως τα φυσικά δένδρα έχουν τις ρίζες τους εις την γην, ο άνθρωπος -το πνευματικό αυτό δένδρο- έχει την ρίζα του στον Ουρανόν. Eίναι κατ’ εξοχήν μεταφυσικόν όν, δένδρον ουράνιον, αφού τρέφεται από τον Ουρανόν. Oφείλουμε, ως εκ τούτου, να καρποφορούμε αρετές και τα ευλογημένα παράγωγά τους… Aλλέως, «Παν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Ματθ. ζ΄19), μας λέγει ο Κύριος.
Περί του Παρακλήτου ομιλούν και ο Ευαγγελιστής και ο Απόστολος (Ματθ. ιη΄ 18, Εφ. ε΄ 9).
Περί του Παρακλήτου ομιλούν και ο Ευαγγελιστής και ο Απόστολος (Ματθ. ιη΄ 18, Εφ. ε΄ 9).
Ο θείος Παύλος, στην προς Γαλάτας Eπιστολήν (ε΄22), απαριθμεί συγκεκριμένως εννέα αγιοπνευματικούς καρπούς, ήτοι αγάπην -όχι αγαπολογία ρηχή- στην πράξη, με αιώνιο πρότυπο την Σαρκωμένη και Σταυρωμένη Αγάπη, όπως έλεγε ο αλήστου Mνήμης Μητροπολίτης Χίου Χρυσόστομος Γιαλούρης.
Δεύτερος καρπός η χαρά. Εν συνεχεία η ειρήνη, η μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.
Το Άγιον Πνεύμα είναι η πηγή των θείων χαρισμάτων, όπως ετόνιζε ο Μακαριστός Γέρων Μάρκελλος Καρακαλληνός, ο οποίος όλως ιδιαιτέρως με τιμούσε με την πατρικήν-αδελφικήν αγάπη και φιλία του!.. Οι πνευματικότατες συζητήσεις με την ελαχιστότητά μου, φιλοξενούνται εξ ολοκλήρου στο βιβλίο «ΛOΓOΣ AΘΩNOΣ», το οποίον είναι το δέκατο στην αγιορειτική Σειρά Πείρα Πατέρων.
--
Όταν επεφοίτησε ο Παράκλητος εις τους Aγίους Αποστόλους, τους εχάρισε τα θεία χαρίσματα και δι’ αυτών λαμβάνει κάθε δεκτική ψυχή τις πνευματικές δωρεές.
Όταν επεφοίτησε ο Παράκλητος εις τους Aγίους Αποστόλους, τους εχάρισε τα θεία χαρίσματα και δι’ αυτών λαμβάνει κάθε δεκτική ψυχή τις πνευματικές δωρεές.
Το Άγιον Πνεύμα έχει όχημα και καθέδρα τις ψυχές! Πλησιάζει με πολλή λεπτότητα κάθε ψυχή και χρησιμοποιεί και αγιάζει τα φυσικά ιδιώματα και χαρίσματά της… Χωρίς την υπερφυσική χάρη Του, δεν αξιοποιούνται τα φυσικά χαρίσματα της ψυχής, δεν φθάνει στην δυνατότητα για την οποία την προορίζει η Θεία Χάρις η οποία είναι πάντοτε προτρεπτική προς το αγαθό και όχι αναγκαστική.
Επομένως, η ψυχή εάν δεν δεχθή τη νεύση της Θείας Χάριτος και δεν αγωνισθή να αξιοποιήση και να πολλαπλασιάση τα τάλαντά της, αδικείται, διότι δεν φθάνει στο μέτρο που της αξίζει. Αξιωνόμαστε της Χάριτος του Παρακλήτου Πνεύματος, εάν διατηρούμε την ψυχή καθαρή από τα πάθη και τους πονηρούς λογισμούς. Όπως οι δροσοσταλίδες του όρθρου επικάθηνται στα πέταλα των λουλουδιών -τι υπέροχο θέαμα!- έτσι και η Θεία Χάρις, ως δρόσος και αύρα λεπτή, εισέρχεται στα βάθη της ψυχής, την δραστηριοποιεί και την παρηγορεί όπως και το σώμα. Στους οφθαλμούς δάκρυα ρέει και στην ψυχή γλωσσοπυρσόμορφον χάριν χέει! Όταν λέμε την Eυχή του Ιησού «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με…», το γλυκύτατον Όνομά Του μας γαληνεύει και η καρδιά μας ανθοφορεί και καρποφορεί τους αγιοπνευματικούς καρπούς!
Ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, φίλες και φίλοι, διδάσκει ότι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, η οποία απαιτεί αγώνα πνευματικό για την οικειοποίηση και συγκομιδή των καρπών Του.
Ας επικαλούμεθα αδιαλείπτως τον φωτισμό του Παρακλήτου Πνεύματος, για να καταστήσουμε τον εαυτό μας πνευματέμφορον, ικανό να στρέψη την ρότα του κόσμου στον ασφαλή δρόμο του Θεού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου