Η απελπισία είναι η μεγαλύτερη αμαρτία. Σου λέγει «εγώ δεν μπορώ να σωθώ και μάταια προσεύχομαι».
Όχι. Εσύ να λέγεις τα εξής: «Από πού προήλθε αυτός ο λογισμός; Όχι δεν είναι σωστός. Εγώ, με την βοήθεια της Μητερούλας του Κυρίου μου, ελπίζω να σωθώ». Η θύρα του Παραδείσου είναι ανοικτή, παιδιά μου, για όλους μας. Μόνο εμείς αρκεί να θέλουμε να μπούμε μέσα. Ο Θεός δεν υποχρεώνει κανέναν. Ενίοτε σπρώχνει κάποιον με την βία, στέλνοντας του μια αρρώστια, μια συμφορά, αλλά τον ενάρετο άνθρωπο τον αγαπά ο Θεός.
Κάπου είναι γραμμένο: «Κάθε αμαρτία είναι συγχωρεμένη, αλλά η αμαρτία κατά του αγίου Πνεύματος δεν συγχωρείται στον αιώνα»… Μετά από αυτό τι σου λέγει ο λογισμός σου; Όχι! Είναι βλασφημία του νοητού εχθρού. Ο διάβολος τα κάνει αυτά. Σου φέρνει λογισμούς βλασφημίας, για να σε οδηγήσει στην απελπισία και κατόπιν να σου υπενθυμίσει ότι η βλασφημία είναι εναντίον του αγίου Πνεύματος και ουδέποτε συγχωρείται.
Όχι, παιδιά μου, αυτή η σκέψις είναι του διαβόλου. Εσείς όμως ελάτε στον Πνευματικό και πέστε του τι λογισμός ήλθε στο νου σας:
«Πάτερ, έχω λογισμούς βλασφημίας, έχω ανήθικους λογισμούς για την Κυρία Θεοτόκο, για τον Δεσπότη μας Χριστό, για τις Εικόνες, για τους μοναχούς, για τους ιερείς...».
Οι λογισμοί πρέπει να αποκαλύπτονται στον Πνευματικό ενωρίς. Τι σου κάνει η απελπισία; Έλα σου λέγει, να σε σηκώσω ψηλά. Η εξομολόγησις είναι το δεύτερο βάπτισμα. Με το μυστήριο της Εξομολογήσεως σηκώνεσαι ψηλότερα απ’ αυτούς τους λογισμούς. Και πάντοτε να κάνεις το ίδιο πράγμα: Όταν πέφτεις να σηκώνεσαι… Μην αφήνεις την ψυχή σου να προσβάλλεται από τους λογισμούς της απελπισίας.
Πως λέγεις ότι δεν αγαπάς τον Θεό; Αυτοί είναι λογισμοί του διαβόλου… Κλείσε το στόμα σου. Πως δεν πιστεύεις; Ποιος σε έφερε εδώ στο μοναστήρι; Γιατί υπακούεις σ’ αυτά που σου λέει ο νοητός εχθρός; Γιατί πιστεύεις ότι δεν θα σωθείς; Όχι παιδί μου… Άφησε όλη την ελπίδα σου στην Κυρία Θεοτόκο και Αυτή θα μας σώσει όλους δωρεάν.
Εάν ημπορούσαμε να τα κάνουμε όλα, σίγουρα θα υπερηφανευόμασταν· αλλά αυτό είναι πολύ κακό… Έχουμε νοερά προσευχή; Κάνουμε ελεημοσύνη;… Αλλά όταν βλέπεις ότι δεν ημπορείς να τα κάνεις όλα, ταπεινώσου. Η δύναμις του Θεού, όπως λέγει η Γραφή, αποτελειώνεται μέσα στις αδυναμίες μας. Συ κάνε αυτό που εξαρτάται από τον εαυτόν σου. Προσευχήσου συχνά, εξομολογήσου, πήγαινε στην εκκλησία, κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων, με την άδεια του Πνευματικού σου… Και μη φοβάσαι ότι θα πας στην κόλαση. Την Τετάρτη και Παρασκευή νήστευε, κι αν πεινάσεις φάγε κάτι. Διάβασε κάποιο ψυχωφελές βιβλίο. Λέγε την ευχή του Ιησού και μη ξεχνάς και την Κυρία μας Θεοτόκο. Κάνε ότι ημπορείς για την σωτηρία σου…
Άϊντε, παιδί μου, ας βάλουμε κι εμείς από τώρα αρχή μετανοίας. Να ζούμε με την ελπίδα της αιωνίου ζωής. Εγώ, όταν ήμουν παιδί, η μανούλα μου μου έλεγε: «Νηστεύουμε τώρα, καλό μου παιδί, κι όταν τελειώσει η νηστεία, θα ιδείς κόκκινα αυγά, και τσουρέκια και ντολμαδάκια...». Κι έτσι κρατούσαμε τη νηστεία και περιμέναμε.
Τι δικαιώματα έχεις εσύ επάνω στη ζωή σου; Δεν έχεις κανένα δικαίωμα και καμιά εξουσία. Θεός φυλάξοι…
Για την χαρά
Να χαιρώμεθα και να ευχαριστούμε πάντοτε τον Πολυέλεο και Πανάγαθο Θεό μας για όλα, όσα μας χαρίζει, είτε αυτά ενίοτε μας λυπούν, είτε μας χαροποιούν την καρδιά.
Για τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες
Χωρίς θλίψεις και πειρασμούς δεν ημπορούμε να σωθούμε.
Μην ξεχνάς ότι ο Θεός αυτόν που αγαπά, τον δοκιμάζει για να Τον πλησιάσει περισσότερο.
Είμεθα υποχρεωμένοι να υποδεχώμεθα με αγάπη τις διάφορες δοκιμασίες μας και να ευχαριστούμε τον Θεό για όλα.
Οι πειρασμοί που έρχονται , έρχονται με παραχώρηση του θελήματος του Θεού, για δοκιμασία και για να μείνουμε παντοτινά στην οδό της ταπεινώσεως. Μόνον έτσι γνωρίζουμε την αδυναμία μας και ζητάμε βοήθεια: «Κύριε, μη με εγκαταλείπεις στους πειρασμούς μου...». Άλλοτε έρχονται και χωρίς την θέληση μας, είτε από τις κακές επιθυμίες του σώματος μας, είτε από τον κόσμο, είτε και από τον διάβολο.
Να δοξάζουμε τον Θεό, διότι μας δοκιμάζει με διάφορους πειρασμούς εδώ σ’ αυτή τη γη. Διότι, εάν ζούμε εδώ ανενόχλητοι από πειρασμούς, δεν σωζόμεθα. Ότι είναι η φωτιά για τον χρυσό έτσι είναι οι πειρασμοί της ζωής για εμάς. Μας δυναμώνουν, μας αναθερμαίνουν τον ζήλο, μας επαυξάνουν την πίστη, μας ταπεινώνουν και μας διδάσκουν να προσευχόμεθα και να ζητάμε συμβουλές.
Όταν έρχονται και σε περικυκλώνουν οι πειρασμοί, να καταφεύγεις στην προσευχή. Να διαβάζεις την Παράκληση της Παναγίας, να προσκυνάς τον Τίμιο Σταυρό, να διαβάζεις ένα ή δύο καθίσματα από το Ψαλτήριο, και όταν περάσει ο πειρασμός και η ψυχή σου είναι ειρηνική, πήγαινε πάλι στο διακόνημά σου και ευχαρίστησε τον Θεό για να σε σκεπάζει στις ώρες της δοκιμασίας σου.
Μη ξεχνάμε ότι κάθε τόπος έχει τους πειρασμούς του και οπουδήποτε είμεθα χρειάζεται υπομονή και ευχαριστία.
Ενίοτε αναρωτιέμαι: Άραγε ο πόνος μου και ο πόνος κάθε ανθρώπου δεν είναι ένας αρραβώνας της αιωνίου ζωής; Διότι η κάθε θλίψις μας ταπεινώνει και μας διδάσκει να επικαλούμεθα θερμά την βοήθεια του Θεού.
Είναι ακόμη ένας τρόπος να μας εξετάσει ο Θεός κατά πόσο αντέχουμε για να μας δώσει αργότερα και κάποιο χάρισμα, που Εκείνος έχει στην άπειρη θεϊκή βούληση Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου