Αυτό θα πει να 'ναι Άγιος κανείς: ν' απολαμβάνει χωρίς σταματημό, αιώνια, το φως του Θεού

Χορός Μαρτύρων, Μυστράς, Οδηγήτρια, 14ος αι.

 Όταν βλέπουμε τους Αγίους στους τοίχους και τις εικόνες, γύρω απ' το κεφάλι τους έχουνε αυτό που λέμε “φωτοστέφανο”, ένα φως δηλαδή που σημειώνεται και ξεχωριστούς τους κάνει: το φωτοστέφανο είναι η ένδειξη ότι το πρόσωπο που εικονίζεται είναι ένας Άγιος ή μια Αγία, ότι δεν ανήκει πια στον κόσμο τούτο από τον οποίον προήλθε κι ότι στον Χριστό ανήκει. 

Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στις εικόνες οι Άγιοι στέφονταν από ένα χέρι, το χέρι του Θεού, που εμφανίζονταν στον ουρανό. Όσο περνούσε όμως ο καιρός και τα πάντα μες την Εκκλησία μεταμορφώνονταν σ' ένα ανοιχτό βιβλίο για τους ανθρώπους, ώστε να διδάσκονται και να μαθαίνουν την πίστη, οι Άγιοι εμφανίζονται με φωτοστέφανο, ακτινοβολώντας ένα φως το οποίο δεν είναι δικό τους. 

 Στη Δοξολογία λέμε προς τον Θεό: Ὅτι παρά σοί πηγή ζωῆς, ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς, που θα πει ότι Εσύ είσαι η πηγή της ζωής και στο φως Σου βλέπουμε το αληθινό φως.

Το φως απ' το φωτοστέφανο των Αγίων δεν είναι δικό τους. Το φως τους είναι το φως του Θεού που λάμπει στα Πρόσωπά τους. Αυτό θα πει να 'ναι Άγιος κανείς: ν' απολαμβάνει χωρίς σταματημό, αιώνια, το φως του Θεού. Το φως δε μπορεί να κρυφτεί ανεξάρτητα αν εμείς οι άνθρωποι δεν το αντέχουμε γιατί φανερώνει τις δικές μας ατέλειες. Καλόν αγώνα για το φωτοστέφανο ο καθένας μας ας έχει.

Ιάσονος ιερομοναχού