ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ
ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2018
«Ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν Κύριος καί ἀνέστη σῴζων ἡμᾶς»![1] Ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας στήν Ἀνάσταση τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτή ἡ ὁποία δίνει μοναδικότητα στήν πνευματική μας παράδοση. Δέν πιστεύουμε σέ ἕναν Θεό πού μεταμορφώθηκε σέ ἄνθρωπο, ἀλλά σέ Ἐκεῖνον πού ἀποκαλύφθηκε σέ μᾶς προσλαμβάνοντας τήν ἀνθρώπινη φύση μας κατά πάντα, ἀκόμη καί ὥς τό ἀκρότατο σημεῖο της, τόν θάνατο. Δέν πέθανε ἐξαιτίας τῆς φθορᾶς τήν ὁποία ὁ χρόνος καί ἡ ἁμαρτία προκαλοῦν στήν φύση μας, ἀλλά ἐπειδή τό θέλησε. Ἔγινε ἕνας ἀπό ἐμᾶς, γιά νά συναντήσει ὅλους τούς ζῶντες τότε ἀνθρώπους, νά μᾶς διδάξει ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι «ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή»[2], δίδοντάς μας ὄχι μόνο μία ἠθική διδασκαλία, ἀλλά τήν δωρεά τοῦ νά σωζόμαστε ἀπό τό κακό στήν Ἐκκλησία ἡ ὁποία ἀγκαλιάζει ὅλον τόν κόσμο.
Ἔγινε ἕνας ἀπό ἐμᾶς γιά νά συναντήσει μέ τόν θάνατό Του στόν Σταυρό καί ὅλους τούς κεκοιμημένους ὅλων τῶν καιρῶν, ὥστε νά τούς ἀπαλλάξει ἀπό τό ἀδιέξοδο στό ὁποῖο βρίσκονταν. Πλέον δέν ἦταν ὑποχρεωτική ἡ παραμονή τους στήν μοναξιά καί τό σκοτάδι τοῦ θανάτου, καθότι δέν μποροῦσαν μέ τά φθαρτά τῆς ὑπάρξεως, τήν χοϊκότητά της[3], νά ἀναγνωρίσουν τόν Θεό, ἀκόμη κι ἄν γνώριζαν γι’ Αὐτόν, ἀλλά τούς ἔδωσε τήν δυνατότητα μέ τό φῶς τῆς δικῆς Του παρουσίας νά ἐπιλέξουν τήν ἀνάσταση μαζί Του. Ἀρχικά τῶν ψυχῶν σέ ἕναν τρόπο μοναδικό, αὐτόν τῆς διαρκοῦς κοινωνίας μέ τόν Θεό κατά τήν πρόγευση τοῦ Παραδείσου, καί κατόπιν καί τῶν σωμάτων. Διότι ὅταν ὁ Ἀναστάς Κύριος ἐπανέλθῃ, κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του, ψυχοσωματικῶς ἀκέραιοι οἱ ἄνθρωποι θά ζήσουμε τήν σωτηρία στόν καινούργιο κόσμο, «τόν καινό οὐρανό καί τήν καινή γῆ»[4], πού μᾶς περιμένουν!
Ἀναστήθηκε ὁ Κύριος ἀπό τόν ὕπνο τοῦ θανάτου, ὅπως ξυπνᾶ αὐτός πού κοιμᾶται, καί μέ τήν ἀνάστασή Του μᾶς χάρισε τήν σωτηρία! Μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία αὐθεντικά νά ζήσουμε τήν Ἀνάσταση ἐντός της. Μέ τήν πίστη τήν ὁποία οὐδέποτε ἀφήσαμε ὡς λαός καί ὡς πρόσωπα! Κρατῶντας στά χέρια μας τίς λαμπάδες μέ τό σημεῖο τοῦ ὀρατοῦ φωτός, νά ὑπενθυμίσουμε στούς ἑαυτούς μας ὅτι κάθε στιγμή εἶναι εὐκαιρία ἐγέρσεως ἀπό τόν ὕπνο τῆς ἁμαρτίας. Τόν ὕπνο τῆς ἐνασχολήσεως μόνο μέ τόν παρόντα κόσμο. Τόν ὕπνο τῆς συνηθείας. Τῶν παθῶν. Τῆς κακίας. Τοῦ ἐγκλωβισμοῦ μόνο στά δικά μας. Τῆς παραδόσεως στό πνεῦμα ἑνός πολιτισμοῦ ὁ ὁποῖος δέν μᾶς ἀφήνει νά δοῦμε τήν ζωή στήν προοπτική τῆς ἀγάπης, καθώς μᾶς παγιδεύει στό «ἐγώ», στήν εἰκόνα, στίς μικροχαρές, στίς ἡδονές, στά παράπονα, στά ἀγαθά, αὐτά πού ὑπάρχουν κι αὐτά πού μᾶς λείπουν. Μᾶς καλεῖ νά ἀφυπνιστοῦμε υἱοθετῶντας τήν ζωή καί τόν τρόπο της, ὅπου δεσπόζει τό Πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Κι Ἐκεῖνος, ὅπως ἀψευδῶς μᾶς ὑποσχέθηκε, θά εἶναι μαζί μας μέχρι τερμάτων αἰῶνος![5]
Μᾶς βρίσκει ἡ Ἀνάσταση σέ δύσκολους καιρούς. Μέσα ἀπό αὐτήν τήν ἀνεπανάληπτη ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί πανήγυρη τῶν πανηγύρεων ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό νά βοηθήσει στήν ἀνάσταση τῶν συνειδήσεών μας. Νά μᾶς κάνει νά ἐργαστοῦμε καί γιά τήν πατρίδα μας, ἀπό ὅπου κι ἄν ἔχουμε κληθεῖ νά τήν διακονοῦμε. Νά ἀναστηθεῖ στήν σκέψη, τήν καρδιά καί τήν ζωή μας καί ἡ προτεραιότητα τῆς παραδόσεώς μας. Διότι αὐτή μᾶς κράτησε ἐλεύθερους σέ ἐποχές ἐξωτερικῆς ὑποδουλώσεως. Ὄταν ἡ ἐλπίδα φαινόταν χαμένη, ἡ πίστη στήν ἀνάσταση τοῦ Γένους ἔκανε τούς Ἕλληνες νά μήν ὑποτάσσονται, ἀκόμη κι ὅταν εἶχαν νικηθεῖ. Αὐτή ἡ πίστη γεννοῦσε προσωπικότητες, πνευματικές, ἐκκλησιαστικές, πολιτικές οἱ ὁποῖες ἐνέπνεαν τόν λαό μας νά μήν ὑποταχθεῖ. Ἡ πίστη στήν ἀνάσταση γέννησε ἕναν Ἰωάννη Καποδίστρια. Ἔναν Διονύσιο Σολωμό. Ἕναν Παῦλο Μελᾶ. Γέννησε ὅλους ἐκείνους τούς ἁπλούς καί καθημερινούς οἱ ὁποῖοι εἶπαν ΝΑΙ στό κάλεσμα τῶν καιρῶν καί βοήθησαν τό Γένος μας νά ἐξεγερθεῖ ἀπό τόν ὕπνο καί, μέ τήν Ἐκκλησία του μαζί, νά ἀναστηθεῖ ἐλεύθερο ἀπό κάθε δεσμό. Αὐτή τήν πίστη ἄς υἱοθετήσουμε καί πάλι στίς καρδιές μας. Ἄς τήν διδάξουμε στά παιδιά μας. Ἄς τήν ζήσουμε κάθε στιγμή!
Ὁ Κύριός μας, ὁ Νικητής τοῦ Θανάτου εἶναι μαζί μας! Ἄς Τόν ἀκολουθοῦμε στόν τρόπο τῆς Ἐκκλησίας! Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη, ἀδελφοί!
Διάπυρος εὐχέτης σας προς τον Ἀναστάντα Κύριό μας,
Ὁ Ἐπίσκοπος και Πνευματικός Πατέρας σας
[1] Ἑσπερινός του Πάσχα.
[2] Ἰωάν. 14, 6.
[3] Α’ Κορ. 15, 47-49.
[4] Ἀποκ. 21,1.
[5] Θ’ Ὠδή Κανόνος τοῦ Πάσχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου