Ο Άγρυπνος....Παραμονή Αναλήψεως

 Νώντα Σκοπετέα 

....Αρχές καλοκαιριού ήτανε κι ο Μπάρμπα-Λύσαντρος στα πρώτα του γεράματα ετοιμαζότανε από βραδύς για την μεγάλη μέρα που ξημέρωνε στον κόσμο . Δεν τα χε καταφέρει να βρει καμιά αγρυπνία να γίνεται για της Αναλήψεως. Άλλωστε η παλιά Εκκλησιά στην μεγάλη πλατεία πανηγύριζε με μεγαλοπρέπεια . Ο Δεσπότης έκανε τον Εσπερινό και θα ήτανε και την επόμενη μέρα από πρωί να ψάλει τις καταβασίες …
''Θείω καλυφθείς ο βραδύγλωσσος γνόφῳ….'''αλλά και την ενάτη της μεγάλης εορτής που τόσο συγκινούσε τον Μπαρμπα –Λύσαντρο :
 ''Ἄγγελοι, τήν ἄνοδον τοῦ Δεσπότου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς μετά δόξης ἐπήρθη, ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω….''

Παραξενεύτηκε η αδερφή του μόλις τον άκουσε έξω τόσο αργά …Βγήκε στην αυλή την μπροστινή και γλυκά του μίλησε όπως πάντα :

-Για πού με το καλό τόσο αργά αδερφέ ; Δεν έχει αγρυπνία πουθενά αποσπερού …ρώτησα εγώ και έμαθα από τον κυρ- Θεοφάνη τον επίτροπο …
-Ναι δεν έχει αγρυπνία απόψε Παρασκευούλα μου , μα εγώ θα πάω στην Ανάληψη …
 - Από τώρα ; Άσε τουλάχιστον να ξημερώσει και πας … πέσε και λιγάκι να ξεκουραστείς …καλά σε λένε τα ανήψια σου Άγρυπνο του είπε χαμογελώντας …

 Πλησίασε στο κεφαλόσκαλο και με ψιθυριστή φωνή μίλησε στην αδερφή του :
 -Η Μάνα μας κάποτε,δεν στο χω πει ποτέ,μου χε διηγηθεί,σαν σε όνειρο το
θυμάμαι,πως πολλοί άνθρωποι πιστοί,την νύχτα πριν ξημερώσει της Αναλήψεως καρτερούν ξάγρυπνοι … και ξέρεις δεν πρέπει να κλείσουν μάτι …γιατί μόνο έτσι …- Πες μου γιατί σταμάτησες ; του είπε εκείνη συγκινημένη … 
Δεν τα κατάφερε κείνος να κρύψει τα δάκρυά του που κύλησαν απ τα μάτια του …γιατί μόνο έτσι Παρασκευούλα μου αν είναι και καθαροί θα δουν το Χριστό να αναλήφεται στον ουρανό …Ένα φως που όμοιό του δεν υπάρχει στον κόσμο μας , ανεβαίνει στα ψηλά και έπειτα χάνεται ….

- Και εσύ το χεις δει ποτέ σου αδερφέ μου σαν την μανούλα μας ; 
-Εγώ ..εγώ δεν είμαι άξιος για τέτοια Θεία οράματα .. Αλλά που ξέρεις μπορεί φέτος να με λυπηθεί ο Θεός και να μου δώσει λιγάκι απ τα θαυμάσιά του,να βρω και εγώ λίγη πίστη και να ελπίσω στον Παράδεισο …
Δεν του'πε τίποτα …τον κοίταξε κατάματα σαν να τον έβλεπε για πρώτη της φορά και έπειτα έκανε κάτι που τον άφησε άναυδο …χωρίς εκείνος να προλάβει να κάνει κίνηση ,του πήρε το χέρι και το φίλησε και άφησε και εκείνη δάκρυα να κυλήσουν απ τα δικά της τα μάτια…
 -Να πας στην ευχή του Χριστού μας αδερφέ μου και εύχομαι απόψε να Τον δεις να αναλήφεται …ξανά!

  Πήρε εκείνος ο μακάριος αργά- αργά τον δρόμο για την Ανάληψη …Χάθηκε μέσα στης νοσταλγίας το όνειρο που τον ακολουθούσε σε ολάκερή του τη ζωή και προχωρώντας πλάι στη θάλασσα , σκεφτόταν την μανούλα του τη μακαρίτισσα που έφυγε νέα , μα τόσα άγια λόγια πρόλαβε και του είπε να τον συντροφεύουνε παντοτινά , τον πατέρα του που δεν τον πρόλαβε να τον χαρεί ,μα θυμότανε πάντα το λεβέντικο παράστημά του και ότι έκανε ολοένα τον σταυρό του , την αδερφή του την πονεμένη που όλο του αγαλλίαζε το μέσα του …
Θυμήθηκε τότε κι όλες τις φορές που είχε αξιωθεί στ αληθινά και όχι σε όνειρο να αντικρύσει εκείνη την υπέροχη λάμψη δίχως ποτέ του να ξεστομίσει τίποτα σε κανέναν μη και χάσει τη χάρη …

   Και ξημέρωσε το πρώτο φως της μεγάλης της Γιορτής …και ο μπαρμπα –Λύσαντρος καθισμένος στο ασβεστωμένο πεζούλι στην αυλή της Αναλήψεως αισθανόταν την χαρά των πρώτων Μαθητών όταν γεμίσανε οι ψυχές τους με Πνεύμα Άγιο και ένοιωσε ξανά την βεβαιότητά τους για τον Υιό του Θεού , τον λυτρωτή του κόσμου….
Δόξα τῇ καταβάσει σου Σωτήρ, δόξα τῇ βασιλείᾳ σου, δόξα τῇ Ἀναλήψει σου, μόνε φιλάνθρωπε….
Χρόνια πολλά μπάρμπα Λύσαντρε …και του χρόνου άξιος !
Καλό και ολόφωτο Παράδεισο !


Αφιερωμένο στην μνήμη των απλών και πτωχών τω πνεύματι απανταχού αγρυπνησάντων την παραμονή της μεγάλης Γιορτής …

Απόσπασμα από από την εκπομπή του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως με τίτλο : Στον Ουρανό της Αναλήψεως , στην αιώνια άνοιξη .Το διήγημα Ο Άγρυπνος συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο : Δάκρυ στο Εγώ το οποίο κυκλοφορεί από τον Πρόμαχο Ορθοδοξίας .

πηγή