Οι λιγοστοί χριστιανοί που βρέθηκαν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, έκαναν το σταυρό τους:
- Το Άγιο Πνεύμα, ψιθύρισαν, το Αγιο Πνεύμα κάθισε πάνω στο κεφάλι του σταυλίτη του Χουσεΐν!
Είδαν τον Ιωάννη να πιάνει το περιστέρι με τα δυό του χέρια, χωρίς καν να δείξει φόβο το πουλί.
Το'φερε κοντά στο πρόσωπό του, φίλησε τ' άσπρα του φτερά, το πουλί του τσίμπησε τα χείλη με το ράμφος του κι' αφού ο Ιωάννης έλυσε κάτι που κρεμόταν στο πόδι του πουλιού, άνοιξε τα χέρια του και το άφησε να πετάξει ελεύθερα.
Το περιστέρι όμως ήταν σα να μην ήθελε την ελευθερία του: κάθησε πάλι πάνω στο κεφάλι του Ιωάννη κι όσοι ήταν παρόντες είδαν το σταυλίτη του Χουσεΐν να κατευθύνεται προς τ'αρχοντικό του πασά, με το περιστέρι καθισμένο πάνω στο ξανθό του κεφάλι.
Όταν απομακρύνθηκε απ' τους περίεργους, ο Ιωάννης ξεδίπλωσε το κομμάτι της περγαμηνής, που είχε λύσει απ'το πόδι του πουλιού - διάβασε τα ψιλά γράμματα της Κατερίνας:
"Καλέ μου Ιβάν,
"Πώς να σ' ευχαριστήσω για το ράσο του Αλεξίου; Η μητέρα σου το' στρωσε στην αγία Τράπεζα, κάτω απ'το λινό κάλυμμα, στο παρεκκλήσι μας. Είμαι καλύτερα. Δε θ' αργήσω να' ρθω στο Προκόπι. Κι από κεί, θα σε συνοδεύσω μέχρι το Άγιον Όρος, που είναι τ' όνειρό σου - και που θα πρέπει να είναι, απ' ότι ακούμε, η πύλη του Παραδείσου.
Κατερίνα Αλεξάνδροβνα".
Από το βιβλίο ''Η μορφή ενός Αγίου''Ιωάννης ο Ρώσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου