Το προσκύνημα του Βουλγαροκτόνου

Ποίημα του Γ. Δροσίνη

Τέλη του 10ου και αρχές του 11ου αιώνα. Ο αυτοκράτωρ Βασίλειος Β΄, μετά τον νικηφόρο πόλεμο εναντίον του Σαμουήλ, επισκέπτεται την νότια Ελλάδα για να στηρίξει τους πολίτες της αυτοκρατορίας που μόλις έχουν αρχίσει να επουλώνουν τις πληγές της φοβερής εκείνης Βουλγαρικής επιδρομής. 

Ένας βασικός σταθμός της επίσκεψής του ήταν η Αθήνα. Προστάτιδα της πόλεως είναι η Παναγία η Αθηνιώτισσα, στον αρχαίο Παρθενώνα, όπου ο αυτοκράτορας, σαν ταπεινός προσκυνητής, πηγαίνει να Της προσφέρει τα ευχαριστήρια δώρα του.
Το γεγονός ενέπνευσε τον Γ. Δροσίνη να γράψει το παρακάτω ποίημα
ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΥ

Στῶν Προπυλαίων τά μάρμαρα πατώντας ἀντρειωμένα,
Βαριά, ἀπ’ τή σαραντάχρονη καβάλα σκουριασμένα ,
τοῦ Βασιλιᾶ προσκυνητῆ βροντοῦν τά φτερνιστήρια.

Στήν Παναγιά ᾽ΑΘηνιώτισσα φέρνει τά νικητήρια
τὸ περιστέρι τὸ χρυσό, ποὺ τὰ φτερὰ ζυγίζει
καὶ ἀνασαλεύει κρεμαστό, χωρὶς νὰ φτερουγίζη
καὶ τὸ χρυσό, μονόφωτο, θαυματουργὸ καντήλι,
πού'χει τὸ λάδι του ἄσωστο κι ἄκαγο τὸ φιτίλι.

Πέρασαν χρόνια καὶ καιροὶ κι ἐγινε σκλάβα ἡ Πίστη
τό περιστέρι πέταξε καὶ τὸ καντήλι ἐσβήστη
τῆς ἐκκλησίας τὸ χάλασμα χορταριασμένο μένει
κι ἡ Παναγιὰ -Ἀθηνιώτισσα γιὰ πάντ’ ἀποδιωγμιένη !

Πέρασαν χρόνια καὶ καιροὶ καὶ κάποια νύχτα πάλι
φάντασμα στήθηκ’ ἡ ἐκκλησιὰ μὲ τὰ παλιά της κάλλη.
Μόσχου καπνὸς εὐώδιασεν ἀπ’ τὰ λιβανιστήρια˙
στὰ μάρμαρα ἀντιλάλησαν βαριὰ τὰ φτερνιστήρια˙
μεσουρανῶντας κύλησε διπλόφωτο ἕν’ ἀστἑρι
καὶ τὸ καντήλι ἀνάφτηκε κι ἦρθε τὸ περιστέρι.

«Πύρινη Ρομφαία»

Γεώργιος Δροσίνης

πηγή