Όλοι μίλησαν,λίγοι σώπασαν,ελάχιστοι προσευχήθηκαν

   Τόση φλυαρία,τόση κακία,τόση αγανάκτηση,τόση κατάχρηση.
Οι άνθρωποι,αυτοί οι βασανιστές.Δεν σκέφτηκαν,δεν σεβάστηκαν,
δεν αφουγκράστηκαν την τραγικότητα,την ιερότητα των στιγμών.

  Οι λέξεις έγιναν στα χέρια τους όπλο κοφτερό,
στο στόμα τους δηλητήριο και στην καρδιά τους ένα ατέλειωτο μαρτύριο.

 Μια φωτιά πυροκόκκινη στον αέρα κι έσβησε ξαφνικά μέσα σε μια αγκαλιά η ζωή.Μαύρο κάρβουνο η ψυχή.

Όλοι μίλησαν,λίγοι σώπασαν,ελάχιστοι προσευχήθηκαν.

 Κι όλοι εμείς που φύγαμε από κοντά Σου,αφήνοντας σε γυμνό
πάνω στο ξύλινο σταυρό, σε βγάλαμε άλλη μια φορά φταίχτη.

-Εσύ φταις για το κακό,είπαμε.
Δεν απάντησες.
Κι άλλο αλάτι στην πληγή.Καινούρια καρφιά στο κορμί.

 Μόνο κοίταξες τον ουρανό τον μαύρο απ'τον καπνό:
"Πάτερ άφες αυτοίς,ου γαρ οίδασι τι ποιούσι"
Δεν καταλάβαμε...
Και γυρίσαμε μετά από λίγες μέρες στην αδιάφορη ζωή μας.

Και οι λέξεις σώπασαν...

Αλέξης Αλεξάνδρου 25/7/18

πηγή