Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

H πικρία που παραμένει σαν ένα πονηρό καταθλιπτικό πνεύμα μέσα του για την κακία των άλλων.

Αποτέλεσμα εικόνας για ganduri,depresie,spovedanie
  Είναι αλήθεια ότι πεθαίνει ο άνθρωπος όταν βγάλει το κεντρί του και εκδικηθεί τον αδελφό του για το κακό που του έκανε. Όμως κι αν ο άνθρωπος ξεφύγει από την εκδίκηση και πεισθεί ότι πρέπει να είναι ειρηνικός και να απομακρυνθεί από εκείνους που τον επιβουλεύονται, όμως πάλι ελλοχεύει ένας ύπουλος εχθρός της ψυχής του:
Είναι η πικρία που παραμένει σαν ένα πονηρό καταθλιπτικό πνεύμα μέσα του για την κακία των άλλων.
  Ναι μεν δεν εκδικείται καθώς πρέπει για την πίστη του και για να μην έχει ενοχές και να νιώθει ο καλός, αγγελικά φερόμενος, όμως αφήνει μέσα του την μιζέρια της πικρίας και την θύμηση της κακίας που του κατατρώγει τα πνευματικά του σπλάγχνα. 
Αυτό ίσως και να είναι χειρότερο κατάντημα που τον οδηγεί ταχύτατα στην κατάθλιψη ή στην μιζέρια του αγγελισμού του και του φαρισαϊσμού του.   
    
  Συνήθως ενώπιον του Θεού εξομολογούμενος ο άνθρωπος χαίρεται να ομολογεί αυτοεπαινούμενος στον πνευματικό του ότι δεν εκδικήθηκε, ότι συγχώρησε και ότι προσπάθησε να ανταμώσει τον εχθρό του και να μιλήσει μαζί του. Και περιμένει από τον πνευματικό να πάρει τα εύσημα και τον έπαινο για τον ηρωισμό της αγάπης της ψυχής του. Και όταν ο πνευματικός του λέει για την πικρία που φωλιάζει μέσα του και την θάλπει σαν φίδι στον κόρφο του, τότε κατανοεί την μεγάλη πλάνη όπου τον οδηγούσε ο πονηρός εαυτός του. Και τότε σκύβει και ψάχνει να μπορέσει να απαλλαγεί και να θεραπευτεί από την ύπουλη αυτή αρρώστεια. Κι αν κατανοήσει ότι η πικρία της καρδιάς αποδιώχνει το Πνεύμα του Θεού, που κατοικεί μέσα μας, τότε το πάν πρέπει να κάνει για να φύγει απ’ αυτήν πικρία για να μη ζήσει ολοκληρωτική την εγκατάλειψή του. Και πόσο όμορφα και πάλι ο Ιερός Χρυσόστομος έρχεται να παραθέσει κλινικά το πρόβλημα που έρχεται μέσα στον άνθρωπο με το κακό αυτό προς επίγνωση μετανοίας.
  Ὁ μεγάλος ἔνοικος, ὁ Θεός, δέν μπορεῖ νά κατοικεῖ μέσα μας, όταν η καρδιά μας είναι γεμάτη από πικρία και μνησικακία. Παλαιά οι μελισσοκόμοι που δεν είχαν την συστηματοποίηση την σημερινή, τις κατασκεύαζαν κυψέλες ως καλάθια αναποδογυρισμένα με ποδαράκια να πατούν στην γη. Την όλη κυψέλη απ’ έξω την έντυναν με άχυρο και λάσπη για να είναι δροσερή και ευώδης. Εκεί μέσα ει-σερχόταν οι μέλισσες και έκτιζαν τις κηρύθρες και τις γέμιζαν με μέλι. 
Παίρνει αυτήν την εικόνα ο Ιερός Χρυσόστομος και φαντάζεται την κυψέλη να είναι ντυμένη-σοβατισμένη- με κοπριές και ακαθαρσίες ζώων. Εκεί με την τόση δυσωδία μόνο μύγες θα μπορούσαν να κατοικούν και όχι μέλισσες. 
 Έτσι είναι η ψυχή ένας καλαθίσκος που αν είναι ντυμένη με πικρία και κακία για τους άλλους μόνο οι μύγες των δαιμόνων θα κατοικούν. Τα λόγια τα πικρά και οι κατακρίσεις θα πηγαινοέρχονται με όλη την βρωμιά τους και σαν μύγες θα μολύνουν την ψυχή.
 Δεν υπάρχει ειρήνη και χαρά στις ψυχές που καταγίνονται μόνιμα μέσα στις σκέψεις του με μια πικρία για τα λόγια και τις πράξεις των εχθρών τους. Αν και πρέπει να πούμε πως δεν υπάρχουν εχθροί και μόνο ένας είναι ο διάβολος. Ο άνθρωπος που ξέρει να συγχωρεί και να δαμάζει την σκέψη του με αγαθούς λογισμούς και να φυλάγει το στόμα του από λόγια πικρά και κακίας, αυτός είναι ειρηνικός. 
 Το Άγιον Πνεύμα κατοικεί στους ειρηνικούς ανθρώπους, όπως λέγει ο Απ. Παύλος στους Χριστιανούς και τους προτρέπει νά τηροῦν με πολύ φροντίδα και έγνοια την ἑνότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ‘’σπουδάζοντες τηρεῖν την ἑνότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης.’’ . Εἶναι ὁ Θεός τῆς εἰρήνης και τῆς ἀγάπης και σ’ αὐτό τό περιβάλλον κατοικεῖ.

Έτσι λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος.
‘’Οι μέλισσες δεν μπορούν να καθίσουν σε ένα σκεύος βρώμικο και δυσώδες. Οι μελισσοκόμοι όταν είναι να περιποιηθούν τις μέλισσες στον καιρό της δημιουργίας νέων σμηνών-οικογενειών καθαρίζουν με κρασιά και θυμιάματα και άλλα ευώδη μύρα τις άδειες κυψέλες, ώστε όταν γεννιούνται τα καινούργια σμήνη να μπορούν να κατοικήσουν σ’ αυτά και να μη φύγουν λυπημένα από αηδιαστική οσμή. Η καρδιά μας είναι ένα τέτοιο καλάθι, μια κυψέλη που περιμένει να υποδεχτεί τα σμήνη των πνευματικών χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Αλλά αν δουν μέσα μας οι μέλισσες του Αγίου Πνεύματος χολή και πικρία και θυμό αηδιάζουν και σηκώνονται τα σμήνη και φεύγουν.
  Γι’ αυτό και ο μακάριος αυτός και σοφός Γεωργός, ο Θεός, καθαρίζει πολύ καλά τα σκεύη μας, όχι με δρεπάνι για να κατακόψει τον άνθρωπο, ούτε χρησιμοποιώντας άλλο σιδερένιο σκεύος. 
Προσκαλεί το πνευματικό σμήνος των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος να έρθει και να κατοικήσει μέσα μας, αφού προηγουμένως καθαρίσει την ψυχή μας με προσευχές και κόπους και με όλα τα άλ-λα. Σκέψου πώς καθαρίζει την καρδιά μας. Μας απαλλάσσει από το ψεύδος κι από την οργή. Και μας δείχνει ακόμη και τον τρόπο πώς να ξερριζώσουμε το κακό, αν έχουμε πικρία στην ψυχή μας. ’’Οι μέλισσες του Αγίου Πνεύματος με το μέλι τους είναι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ‘’ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια’’ , που κατοικούν στην ψυχή του συγχωρητικού και ειρηνικού ανθρώπου.
 Εκεί τα σμήνη των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος κατοικούν μέσα στην ψυχή του και τον ανανεώνουν και τον αναγεννούν. Γι’ αυτό και ο Θεός ζητάει πρώτα να καθαρίσουμε από την πικρία την κυψέλη της ψυχής μας, μας δίνει τα φάρμακα για να το κάνουμε και μετά να γίνει αυτή το κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, όπου σαν τις εργατικές και συστηματικές μέλισσες θα την γεμίσει μετά με μέλι αρετών ζωογόνο.
π.Σεβαστιανός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου