Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

Το πρώτο δειλό ξεκίνημα για μια υψηλή πνευματική ζωή συνίσταται:

Μοναχός Γεώργιος, ο Ερημίτης του Άθω
Αποτέλεσμα εικόνας για Μοναχός Γεώργιος, ο Ερημίτης του Άθω
«Το πρώτο δειλό ξεκίνημα για μια υψηλή πνευματική ζωή συνίσταται:
 α) στην απαλλα­γή από τα πάθη, ελαττώματα, αδυναμίες κ.τ.ό. 
β) στο ακατάκριτο της γλώσσης και της διανοίας,
 γ) στην απροσπάθεια έναντι των πραγμάτων του παρόντος κόσμου (πλούτος, δόξες, τιμές κ.λπ.) και
 δ) στην απόλυτα ήρεμη συνείδηση.
Όλα αυτά είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις, οι βάσεις, η προετοιμασία για τους μεγάλους αγώνες»
Περισσότερα εδώ

Σαν να βγαίνει η Παναγία από την εικόνα..!


Σαν να βγαίνει η Παναγία από την εικόνα.


Πρόκειται για την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Μποιάν.
Εδώ και 21 χρόνια δακρύζει σε τακτά χρονικά διαστήματα...


Η Μονή Μποιάν βρίσκεται στην Ουκρανια σε εδάφη που μεχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανήκαν στην Ρουμανία.Συνεπώς στα μέρη αυτά(Τσερναούτσι) ζει πια ρουμανική μειονότητα και οι ακολουθίες γίνονται στην ρουμανική γλώσσα.
Αποτέλεσμα εικόνας για BOIAN MAICA DOMNULUI EPISCOP LONGHIN MIHAIL JAR
Η μονή Μποιάν όπως και η Μονή Μπαντσένι έγιναν γνωστά σε όλους χάρη στον  κτήτορά τους επίσκοπο Λογγίνο ο οποίος σε αυτά τα δύο μοναστήρια φιλοξενει εκατοντάδες ορφανά παιδιά ~ΕΔΩ~

Κυριακή Β΄Λουκά-Όταν έρχεται η ώρα να θερίσουμε τους καρπούς των επιλογών μας

π.Γεώργιος Δορμπαράκης

῾Ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καί θερίσει, καί ὁ σπείρων ἐπ᾽ εὐλογίαις ἐπ᾽ εὐλογίαις καί θερίσει᾽(Β´ Κορ. 9, 6)

  Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν Β´ πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀποτελεῖ ἐπιλογή τῆς ᾽Εκκλησίας μας ἐνόψει τοῦ χειμώνα πού ἔρχεται. Μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ἀνάγκη τῆς ἐλεημοσύνης ὡς ἔκφρασης τῆς ἀγάπης, ἰδιαιτέρως τόν χειμώνα πού τά προβλήματα καί οἱ ἀνάγκες τῶν πτωχοτέρων ἀδελφῶν μας εἶναι αὐξημένα. ῎Αλλωστε καί ὁ ἀπόστολος γι᾽ αὐτό ἀκριβῶς ἔγραψε στούς πιστούς τῆς Κορίνθου τά σχετικά μέ τήν προσφορά καί τήν ἐλεημοσύνη: ἐκεῖνοι ὡς περισσότερο ἔχοντες ἔναντι ἄλλων ἀδελφῶν πτωχοτέρων ᾽Εκκλησιῶν πρέπει νά νιώθουν τήν ἀνάγκη τῆς προσφορᾶς σ᾽ αὐτούς ὡς καρπό τῆς ἀγάπης τους. Κατά τόν βαθμό μάλιστα πού ἡ προσφορά αὐτή γίνεται καρδιακά, ἀντιστοίχως ὁ προσφέρων εἰσπράττει ἀπό τόν Θεό καί τήν ἀνταπόδοση. ῞Οπως συμβαίνει καί μέ τή σπορά: ῾Αὐτός πού σπείρει μέ φειδώ, θά ἔχει λίγη σοδειά. Κι αὐτός πού σπείρει ἁπλόχερα, θά θερίσει πλουσιοπάροχα᾽.

  1. ῾Ο ἀπόστολος μέ τόν λόγο του αὐτό δέν λέει κάτι τό παράδοξο καί τό περίεργο. Οὔτε ἐκθέτει μία βαθειά θεολογική ἀλήθεια, ἡ ὁποία πιθανόν ἀπαιτεῖ αὐξημένες προϋποθέσεις πρός κατανόησή της. ᾽Επισημαίνει κάτι ἁπλό πού συνιστᾶ καί παροιμία: ῾῞Ο,τι σπείρεις θά θερίσεις᾽. ῎Αν σπείρεις πλούσια, πλούσια θά εἶναι καί ἡ σοδειά σου, ἄν ὄχι, φτωχικά καί θά θερίσεις. Καί πράγματι. Τό αὐτονόητο τῆς παροιμίας δέν χρειάζεται ἰδιαίτερη ἐπιχειρηματολογία πρός ἀποδοχή: ὅλοι ἔχουμε πεῖρα τοῦ γεγονότος ὅτι ῾ὅπως στρώσουμε θά κοιμηθοῦμε᾽. Αὐτό δηλαδή πού ἐπιλέγουμε, αὐτό πού κάνουμε, θά φέρει καί τά συγκεκριμένα ἀποτελέσματα. Π.χ.: ῎Αν ξοδεύω περισσότερα ἀπό ὅσα κερδίζω, θά βγῶ στή ζητανιά. ῎Αν ἐπεκτείνω τίς ἐπιχειρήσεις μου πέραν τῶν δυνατοτήτων μου, θά πέσω ἔξω. ῎Αν ὡς μαθητής σταματήσω νά διαβάζω καί νά μελετῶ, δέν θά ἔχω τή μεγάλη βαθμολογία πού ἴσως ὀνειρεύομαι.
Πρόκειται ἀσφαλῶς γιά παροιμία, ἡ ὁποία κατά τρόπο ἄμεσο καί σαφή δείχνει τήν εὐθύνη τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς του. Εἴμαστε ὑπεύθυνοι γι᾽ αὐτό πού κάνουμε. Δέν ἔχει νόημα συνεπῶς νά κατηγοροῦμε τούς ἄλλους ἤ τήν κοινωνία, ὅταν ἐμεῖς δέν ἔχουμε κάνει τούς σωστούς ὑπολογισμούς. Γι᾽ αὐτό ἄλλωστε καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, τονίζοντας τήν εὐθύνη αὐτή, μᾶς προτρέπει νά μήν ξεκινήσουμε νά κάνουμε κάτι, πρίν μετρήσουμε πρῶτα τίς δυνάμεις μας. ῾Τίς γάρ ἐξ ὑμῶν, θέλων πύργον οἰκοδομῆσαι, οὐχί πρῶτον καθίσας ψηφίζει τήν δαπάνην, εἰ ἔχει τά πρός ἀπαρτισμόν;... ἤ τίς βασιλεύς, πορευόμενος συμβαλεῖν ἑτέρῳ βασιλεῖ εἰς πόλεμον, οὐχί πρῶτον καθίσας βουλεύεται εἰ δυνατός ἐστιν ἐν δέκα χιλιάσιν ἀπαντῆσαι τῷ μετά εἴκοσι χιλιάδων ἐρχομένῳ ἐπ᾽ αὐτόν;᾽(Λουκ. 14, 28. 31).

2. Ἡ ἁπλή αὐτή ἀλήθεια - ἀπόρροια τῆς πείρας τῆς ζωῆς - ἰσχύει ἀπολύτως καί στά πνευματικά θέματα. ῾Υπάρχει ὁ λεγόμενος πνευματικός νόμος, κατά τόν ὁποῖο τό τί θά γευτοῦμε πνευματικά, τό τί εἴδους σχέση θά ἀναπτύξουμε μέ τόν Θεό, καθορίζεται καί πάλι ἀπό τίς δικές μας καθημερινές ἐπιλογές. ᾽Επιλέγουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ; Θά νιώσουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Εἴμαστε ἀμελεῖς καί ἁμαρτάνουμε; Θά εἰσπράξουμε τά ἀντίστοιχα, δηλαδή τήν ἄρση τῆς χάρης Του.
Δυστυχῶς, καί πάλι τήν ἁπλή αὐτή ἀλήθεια ἀδυνατοῦμε νά τήν καταλάβουμε. Ζοῦμε πολλές φορές ὡς ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ, ἔχοντας διαγράψει τόν Θεό ἀπό τήν καθημερινότητά μας, κι ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα νά θερίσουμε τούς καρπούς τῶν κακῶν ἐπιλογῶν μας – τό ἄγχος, τή στενοχώρια, τή μελαγχολία, τόν ψυχικό πνιγμό – ρίχνουμε τά βάρη στόν Θεό, σάν νά εἶναι ᾽Εκεῖνος ὁ ὑπεύθυνος. ᾽Αλλά ὁ

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Κυριακή Β' Λουκά-Δώσε και μην υπολογίζεις ότι θα πάρεις

π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός

«Αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα» (Λουκ. 6, 34).
«Και οι αμαρτωλοί δανείζουν στους ομοίους τους για να τα πάρουν πίσω».
 Οι άνθρωποι τρεπόμαστε προς τους ομοίους μας. Προς αυτούς που πιστεύουμε ότι μπορούν να μας καταλάβουν γιατί ακολουθούν τον ίδιο δρόμο ζωής. Δεν έχει σημασία αν είναι διαφορετικό το επάγγελμά τους, τα πρόσωπα με τα οποία σχετίζονται, κάποιες από τις προτεραιότητές τους. Βρίσκουμε κάποια κοινά μαζί τους και αισθανόμαστε κοντά τους. «Δεν είμαι μόνο εγώ που κάνω έτσι, είναι κι άλλοι».
  Στους καιρούς μας απουσιάζει η συνείδηση αυτού που ενώνει όλους τους ανθρώπους σε ένα κοινό μονοπάτι. Η επίγνωση ότι είμαστε αμαρτωλοί. Η αμαρτία δεν συναντάται συχνά στο λεξιλόγιο και στην σκέψη μας, από τους μικρότερους ώς τους μεγαλύτερους. Κι όμως. Είναι η κοινή συνισταμένη μας. Είμαστε αμαρτωλοί δεν σημαίνει μόνο το ότι δεν τηρούμε τις εντολές του Θεού, το Ευαγγέλιο, τον τρόπο της Εκκλησίας. Είμαστε αμαρτωλοί σημαίνει ότι επενδύουμε τα πάντα στον εαυτό μας, στην θέση μας, στα χαρίσματα, στις ικανότητές μας. 
 Βλέπουμε τον κόσμο μέσα από την δική μας προοπτική. Απαιτούμε, γιατί εμείς είμαστε το κέντρο. Μπαίνουμε σε έναν ανταγωνισμό ποιος δικαιούται περισσότερα και τι. Κρίνουμε και κατακρίνουμε τους άλλους, γιατί δεν είναι όπως εμείς ή όπως τους θέλουμε. Και αφηνόμαστε σε μία ομάδα παθών, τα οποία ριζώνουν στην απουσία εμπιστοσύνης στον Θεό και το θέλημά Του, στην άρνησή μας να ζήσουμε όπως Εκείνος θέλει και στην προτίμηση εμείς να είμαστε όχι οι υπεύθυνοι μόνο, αλλά οι αποκλειστικοί διαχειριστές της ζωής μας.

   Ο Χριστός, στην επί του όρους ομιλία Του, δείχνει στους ανθρώπους του καιρού Του, αλλά και κάθε εποχής, ότι εύκολα βλέπουμε τους άλλους ως αμαρτωλούς,

Η θεραπεία της πνευματικής αμνησίας

π. Ἠλία Κουτραφούρη

«Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθὲν ἔξω καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων» (Ματθ. 5:13).
  Μὲ τὰ παραπάνω λόγια του Χριστοῦ θα μποροῦσε να περιγραφεῖ ἡ τραγωδία ἑνὸς Χριστιανισμοῦ ποὺ ἀπώλεσε τὴν πρόγευση καὶ τὴν προσδοκία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ ὡς ἐκ τούτου, ἀνίκανος νὰ δώσει μαρτυρία γιὰ ὅσα δὲν εἶδε, δὲν ἄκουσε καὶ δὲν ψηλάφισε, ἀπέμεινε χωρὶς ταυτότητα, ἀπόστολή καὶ νόημα, ἀναζητώντας ἄλλοτε νὰ καταξιωθεῖ προσπαθώντας νὰ ἀποδείξει τὴ χρησιμότητα του (μέσα ἀπὸ τὰ καλά ἔργα, τὴ φιλανθρωπία, τὴν κοινωνική προσφορά κτλ), ζητιανεύοντας μάλλον γιὰ μιὰ ἀναγνώριση ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἄλλοτε νὰ κρύψει τὴν κενότητα του σὲ μια νοσηρὴ θρησκευτικότητα δραπετεύοντας ἀπὸ τὶς εὐθύνες που συνεπάγεται τὸ εὐαγγέλιο. Κάπως ἔτσι βέβαια σκιαγραφεῖται ἡ παταγώδης ἀποτυχία τοῦ δυτικοῦ χριστιανισμοῦ καὶ ὁ ἐγκλωβισμὸς τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου στὰ ὑπαρξιακά του ἀδιέξοδα.

  Ἀλλὰ δυστυχῶς τὰ παραπάνω σκιαγραφοῦν λίγο πολύ καὶ τὸ δικό μας θολὸ πνευματικό τοπίο. Ο μέσος ὀρθόδοξος χριστιανός πάσχει θὰ λέγαμε ἀπὸ πνευματική ἀμνησία, λήθη θὰ ἔλεγαν οἱ πατέρες. Ἀδυνατεῖ νὰ συνδέσει τὰ ἐξωτερικὰ στοιχεῖα τῆς παράδοσής του μὲ τὸ περιεχόμενο τους, τὸν ἐξωτερικό τύπο μὲ τὴν οὐσία, τὴν χριστιανική του ὀνομασία μὲ τὴν κλήση τοῦ να εἶναι χρίστιανός, τὰ ἀποτυπώματα τοῦ πολιτισμοῦ τῶν ἁγίων προγόνων του μὲ τὴν ἐμπειρία πού τοῦ κληροδότησαν, τοὺς ὁδοδεῖκτες μὲ τὴν ὁδό. Ἀκόμα καὶ ὁ θρησκεύων σημερινός ὀρθόδοξος χριστιανός ἐλάχιστα νοιώθει, ὅταν λέγει «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου» ἢ «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» καὶ ἐλάχιστα νοσταλγεῖ τὴν οὐράνια Βασιλεία στὴν ὁποία πολιτογραφήθηκε μὲ τὸ βάπτισμά του. Ἄλλωστε καὶ τὸ ἴδιο τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος μὲ τὸν τρὸπο που τελεῖται ἔλαχιστα θυμίζει αὐτὸ που πραγματικὰ εἶναι καὶ δυστυχῶς κατανοεῖται, ὅπως καὶ τὰ ἄλλα μυστήρια, μάλλον σαν μία ἰδιωτικὴ ὑπόθεση ἢ οἰκογενειακὴ καὶ κοινωνικὴ ὑποχρέωση. Τέλος καὶ αὐτοὶ οἱ κληρικοὶ ἀμφιταλαντεύονται ἀνάμεσα στὸ συμβιβασμὸ μὲ τὸ μὴ ἀναστρέψιμο τῆς κατάστασης, στὴ συμμόρφωση μὲ τις διάφορες προσδοκίες τοῦ κόσμου γιὰ τὸ ρόλο τους καὶ στὴν ἔμπνευση τῆς κλήσης τοῦ Κυρίου τους, ποὺ «χρονίζει ἐλθεῖν».

 Θὰ τολμούσαμε πάντως νὰ παραφράσουμε ἑρμηνευτικὰ τὸ παραπάνω χωρίο Ματθ. 5:13 ως ἑξῆς: «Ἐσεῖς, οἱ Χριστιανοί, εἶστε τὸ ἁλάτι τῆς γῆς! Ἐὰν ἐσεῖς χαζέψετε καὶ χάσετε τὴν πρόγευση καὶ τὴν προσδοκία τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, τότε τι νόημα ἔχουν ὅλα αὐτὰ ποὺ λέτε καὶ κάνετε; Τι νόημα ἔχει ἡ ὕπαρξή σας; Δεν μένει παρὰ νὰ σας πετάξουν σὰν τὸ ἄχρηστο ἁλάτι στοὺς δρόμους καὶ νὰ ποδοπατιέστε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους μὲ περιφρόνηση…»

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2018

Εκδηλώσεις στήν Κέρκυρα για την μακαριστή μοναχή Αναστασία την ασκήτρια της Κυράς.

Inline image
Το διήμερο 21-22 Σεπτεμβρίου 2018 στήν περιφέρεια της Λευκίμμης Κερκύρας έγιναν εκδηλώσεις για να τιμηθεί η οσιακής μνήμης μοναχή Αναστασία Βλάχου (παρωνύμιο Κολομπόνη), Καθηγουμένη και ανακαινίστρια της Ιεράς Μονής Υπεραγίας Θεοτόκου «Κυράς των Αγγέλων» (Κοκκινάδας) Λευκίμμης.
Inline image
  Με την ευλογία της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, το απόγευμα της Παρασκευής 21ης Σεπτεμβρίου και στον Ιερό Ναό Υπεραγίας Θεοτόκου Ευαγγελιστρίας Ποταμίου οργανώθηκε εκδήλωση από τον προϊστάμενο του ναού Πρ. Γεώργιο Στασινούλα. Από τον συμπολίτη, μας Αρχιμανδρίτη Δημήτριο Καββαδία, κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης αναπτύχθηκε το θέμα: «Γυναίκα και Εκκλησία: Η παρουσία της γυναίκας στον Ορθόδοξο Μοναχισμό». Η ενδιαφέρουσα ομιλία δόθηκε ενώπιον πυκνού ακροατηρίου και ακολούθησε δεξίωση.
Inline image
  Το πρωί του Σαββάτου 22 Σεπτεμβρίου στην Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου «Κυράς των Αγγέλων» (Κοκκινάδας) Λευκίμμης, τελέστηκε Ιερατικό συλλείτουργο και ιερό μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής της μακαριστής μοναχής Αναστασίας, Καθηγουμένης και ανακαινιστρίας αυτής.

  Της θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Αρχιμανδρίτης Δημήτριος Καββαδίας ο οποίος διηκόνησε και το μυστήριο του λόγου και συλλειτούργησαν ο Ηγουμενεύων της Ιεράς Μονής Παναγίας Κασσωπίτρας Κανονίου Κερκύρας (ο και ηγουμενοσύμβουλος της Μονής της Κυράς), Αρχιμανδρίτης Πολύκαρπος Ζερβός και οι πρεσβύτεροι Γεώργιος Στασινούλας του Ιερού Ναού Ευαγγελίστριας Ποταμίου, Νικόλαος Ρήγος του Ιερού Ναού Αγίων Αποστόλων Βιταλάδων και Αντώνιος Σουέρεφ του Ιερού Ναού Παναγίας Περιβολιώτισσας Σωκρακίου. Στο αναλόγιο έψαλλε ο καθηγητής βυζαντινής μουσικής κ. Γεώργιος Λαβράνος και η συνοδεία του. Μετά το ιερό μνημόσυνο, τελέστηκε τρισάγιο επί του τάφου της Γερόντισσας, δόθηκε δεξίωση και τέλος οι πολυπληθείς προσκυνητές ξεναγήθηκαν στούς χώρους της Μονής, το κελλί της Γερόντισσας και το «αγιοκούφαλο» , τον τόπο δηλαδή ασκήσεως της Γερόντισσας.
Inline image

Inline image
 Οι δύο εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκταρίου, επί τη ευκαιρία συμπληρώσεως 40 ετών απο της είς Κύριον εκδημίας της μακαριστής Γερόντισσας (1979-2019).

Η Γερόντισσα Αναστασία διηκόνησε την Εκκλησία του Χριστού ως μοναχή επί 56 έτη. Τα δέ 43 απο αυτά τα έζησε ως ηγουμένη και ανακαινίστρια της Ι.Μ. Παναγίας «Κυράς των Αγγέλων» υπέρ της αναπτύξεως και στελεχώσεως της οποίας αγωνίστηκε με αυταπάρνηση.

Inline image
 Διακρίθηκε για το γνήσιο εκκλησιαστικό της φρόνημα και την υπακοή της στην τοπική Εκκλησία, τον Επίσκοπο του νησιού και τον Πνευματικό της Μονής. Με την ασκητικότητά της, την πολλή προσευχή, την μελέτη του Θείου Λόγου, την φιλοξενία και την φιλανθρωπία της, αναδείχθηκε σε μεγάλη πνευματική μητέρα της περιοχής και πολλών χριστιανών στο νησί και άλλα μέρη. Το Πανάγιο Πνεύμα την προίκισε με το προφητικό και ιαματικό χάρισμα τα οποία χρησιμοποίησε πρός δόξαν θεού και σωτηρίαν των τέκνων Του.
Inline image
Η ιστορία της Μονής καθώς και ο βίος και η πολιτεία της Γερόντισσας Αναστασίας αναφέρονται διεξοδικά σε συνεντεύξεις στο διαδίκτυο καθώς και το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Δημητρίου Καββαδία «Αναστασία, η ασκήτρια της Κυράς» που εκδόθηκε 2 φορές απο τις εκδόσεις «Επτάλοφος» και μία απο τις εκδόσεις «Ορθόδοξος κυψέλη» και μεταφράστηκε στά Ρωσικά και Ρουμανικά. Διά των μεταφράσεων δέ αυτών αυξήθηκε το προσκύνημα της Μονής απο Ρώσους και Ρουμάνους πιστούς.

Της Γεροντίσσης Αναστασίας η μνήμη είη αιωνία! Ευχόμεθα επίσης η Μονή της «Κυράς των Αγγέλων» σύντομα να στελεχωθεί με πολλές και καλές μοναχές
.

Μία μόνο αρετή υπάρχει πού δεν μπορούν να μιμηθούν οι δαίμονες


 Μην παίρνεις θάρρος και νομίζης ότι λόγω της εγκρατείας σου θα σωθής από την πτώση. Κάποιος χωρίς να τρώγη τίποτε έπεσε από τον ουρανό...
 Μία μόνο αρετή υπάρχει πού δεν μπορούν να μιμηθούν οι δαίμονες, η ταπείνωση.
Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος

Ο κόσμος είναι σε χάος γιατί...

 Î‘ποτέλεσμα εικόνας για crestinism,globul
Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν για να αγαπιούνται και τα πράγματα για να χρησιμοποιούνται.Ο κόσμος είναι σε χάος γιατί τα πράγματα αγαπιούνται και οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται!

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2018

Η αληθινή επανάσταση είναι μία.

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και καπέλο

 Ξεθάψανε οι social justice warriors το κομμουνισμένο τραγούδι με τον κυρ Παντελή και το τρίβουν και καλά τα μούτρα όλων των «νοικοκυραίων» μικροαστών που κοιτάνε τη δουλειά τους αντί να φέρουν την κοινωνική αλλαγή.
 Αντε και βρήκαμε αυτούς που έκαναν τον κυρ Παντελή «άχρηστο σκουλήκι πάνω στη Γη». Έχουμε και τις δεκατέσσερις γενεές άεργων που σέρνονται από το ένα καταγώγι στην άλλη τρώγλη, από τη σούρα στη μαστούρα και από τον εκφυλισμό στην θολοκουλτούρα, γεμίζοντας τις άδειες ζωές τους με καταχρήσεις που αγοράζουν τα φράγκα του γιάπη μπαμπά και τα μασούρια μαρουλόφυλλα που μαζεύει η μαμά από τα ενοίκια. Αυτούς που τους έκαναν τόσο...«χρήσιμα όντα πάνω στη Γη» πότε θα τους φτύσουμε;

 Επανάσταση είναι να ζεις με τον τίμιο ιδρώτα του προσώπου σου, να έχεις κούτελο καθαρό και ήσυχη συνείδηση όταν όλοι γύρω σου έχουν την εκμεταλλευση και την αδικία για μαγκιά.

 Επανάσταση είναι να κάνεις παιδιά και να αφιερώνεσαι στην οικογένεια σε μια εποχή που οι πάντες ζουν μόνο για το τομάρι τους και γεμίζον το κενό με το υποκριτικό ενδιαφέρον για τα σκυλιά και τα γατιά.

 Επανάσταση είναι να έχεις εμπιστοσύνη στον Θεό και να βρίσκεις νόημα στην πίστη όταν η τριγύρω επικρατεί η απελπισία που φέρνει ο μηδενισμός και αυτοκτονούν ακόμα κι άνθρωποι που είναι χεσμένοι στο τάληρο.

 Επανάσταση είναι να ζεις έχοντας γνώση ότι είσαι θνητός και να πολεμάς τα πάθη σου, αδιαφορώντας αν όλοι γύρω σου συμπεριφέρονται λες και θα ζουν για πάντα γινόμενοι εκούσια δούλοι των παθών τους.

Ναι λοιπόν, ζητούμενο είναι η επανάσταση. Όμως η αληθινή επανάσταση είναι μία.

"Το νου σου... Υπάρχει Θεός καί σε βλέπει"

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα στέκονται και κάμερα
Ο παπα Φώτης ο Λαυριώτης ο δια Χριστόν σαλός με το τριμμένο ράσο μπροστά στον "κουστουμαρισμένο" πρέσβη των ΗΠΑ κ. Νάιλς.
«Το νου σου… Υπάρχει Θεός και σε βλέπει», του είχε πει.

Ο Θεός υπάρχει. Σε εμάς απομένουν δυο πράγματα:

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

Ο αληθινός Θεός δεν είναι αυτός που ξοδεύεται, αυτός ο οποίος εξευτελίζεται με πρόχειρες φανερώσεις κατά το θέλημα του ανθρώπου, αλλά είναι αυτός που κρύβεται στις ταπεινές γωνιές και στις μυστικές στροφές της πορείας αυτής της ζωής. 
Ο Θεός πράγματι υπάρχει. Σε εμάς απομένουν δυο πράγματα: το ένα είναι να κάνουμε την υπομονή του χρόνου και το δεύτερο είναι να κάνουμε τον αγώνα της καθαρότητας των οφθαλμών μας.
Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός, 
εκδ. Ι.Μ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.

Η Αυγή ρώτησε το Ηλιοβασίλεμα

Σχετική εικόνα
Η Αυγή ρώτησε το Ηλιοβασίλεμα:
«Γιατί πολλοί άνθρωποι μας αγαπούν και μας διαλέγουν για να περάσουν σπουδαίες και όμορφες στιγμές της ζωής τους;»
Το Ηλιοβασίλεμα απάντησε:
«Γιατί εσύ είσαι εκείνη που κάνει να γεννηθεί μια καινούργια ημέρα και αντιπροσωπεύεις την Ελπίδα και εγώ είμαι εκείνος που κλείνει μια ημέρα και αντιπροσωπεύω την Εμπειρία»

Ημέρα πένθους η σημερινή!

 Η σημερινή ημέρα είναι ίσως η πιο θλιβερή και η πιο καθοριστική για την τύχη του νέου ελληνικού κράτους!
Μας δόθηκε ένας εξαίρετος άνθρωπος ως πρώτος κυβερνήτης, με ανεπίληπτο ήθος, με εξαιρετικές γνώσεις και ικανότητες διοίκησης και διπλωματίας, με αξιοθαύμαστη ανιδιοτέλεια, με όραμα για την αγαπημένη του πατρίδα, με φιλανθρωπία! Σε τρία χρόνια, σαν σήμερα, τον δολοφονήσαμε!
Από τότε η Ελλάδα πληρώνει το έγκλημά της!
Κανένας κυβερνήτης της, βασιλιάς, πρόεδρος, πρωθυπουργός, υπουργοί κτλ. δεν την αγάπησε και δεν την υπηρέτησε με τόσο αγνό τρόπο!
Σήμερα οι άρχοντές της την εκποιούν και την εκμαυλίζουν!
Ας είναι η μνήμη του αιώνια κι εμάς ας μας ελεήσει ο Θεός!

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ.
Σαν σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου 1831, μπροστά στον Άγιο Σπυρίδωνα...


-  Εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν.
(αρνούμενος τον μισθό του Κυβερνήτη)

- Εάν ο Θεός μεθ' ημών ουδείς καθ' ημών.
(η πρώτη φράση από την πρώτη του ομιλία προς τον Ελληνικό λαό, Αίγινα, 1828)

-Ως ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει εις πολλούς κινδύνους ακόμη η ελληνική ελευθερία. Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε εις τα δάκτυλα την επικράτειάν μας.
(σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του)

-«Ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι, σκόρπιοι εις τα βουνά και εις τα σπήλαια, το δημόσιο είναι πλακωμένο από δύο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητείτε οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη εις τους Άγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσομε με την ίδια απόφαση ως θα την ελευθερώσομε και από τα άρματα του Κιουτάγια [Κιουταχή] και του Αιγύπτιου [Ιμπραήμ].

-Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου και των δακρύων παρά άλλο. Ο Θεός μου το ’δωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάσει […]".
(σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του)

Δολοφονήθηκε σαν σήμερα το 1831 στο Ναύπλιο
από τον -ανωτέρω αναφερθέντα- Γεωργάκη Μαυρομιχάλη
μπροστά στον Άγιο Σπυρίδωνα
όπου πήγαινε να εκκλησιαστεί,
όπως κάθε Κυριακή όρθρου βαθέος,
χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις.
Ίσως αν ολοκλήρωνε τον ματωμένο Γολογοθά του ως κυβερνήτης
να είχαμε σήμερα μια άλλη πραγματικότητα
ως ελληνικό Κράτος και ως ελληνικό Έθνος.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

“Ο Ιωάννης Καποδίστριας προετοιμάζει το ‘21”

Γεώργιος Σκλαβούνος, ιστορικός – ερευνητής : “Ο Ιωάννης Καποδίστριας προετοιμάζει το ‘21”.

Λόγος εἰς τον ἅγιον Ἰωάννην τον Θεολόγον

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Αποτέλεσμα εικόνας για АПОСТОЛ И ЕВАНГЕЛИСТ ИОАНН БОГОСЛОВ
αʹ. Ἰωάννης ἐν Ἐφέσῳ τῆς Ἀσίας, Ἰωάννης τῆς Ἀσίας τὸ καύχημα, μᾶλλον δὲ τῆς οἰκουμένης ὁ στῦλος, Ἰωάννης ὁ ἀγαπητὸς τοῦ Χριστοῦ μαθητὴς, καὶ τοῦ Θεοῦ Λόγου σάλπιγξ, τῶν Ἐφεσίων τὸ κλέος, καὶ τῶν περάτων ὁ κήρυξ, ἡ κιθάρα τῆς θεολογίας, Θεολόγος ἀξίως καλούμενος· τὸ Χερουβικὸν στόμα, καὶ τὸ Σεραφικὸν μυσταγώγημα, ἢ καὶ ὑπὲρ ταῦτα εἰπεῖν οὐ παραιτήσομαι. Ὃν γὰρ αἱ ἄνω δυνάμεις ἀγγέλων τρόμῳ δοξάζουσιν, Ἰωάννης μεγάλῃ τῇ φωνῇ παῤῥησίᾳ ἐκήρυξεν· Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος.

Μακαρία εἶ, πόλις Ἐφεσίων, ὅτι ἐν σοὶ πρῶτον ἤχησεν ἡ τοιαύτη θεόλεκτος βροντή· μακαρία εἶ, πόλις Ἐφεσίων, ὅτι ἐν σοὶ συνετάγη τὸ τοιοῦτον γραμματεῖον· μακαρία εἶ, ὅτι ἐν σοὶ ὁ τοιοῦτος Ἰωάννης. Καὶ ἄλλοι μὲν γὰρ Ἰωάνναι ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ καὶ ἐν σοὶ, ἀλλ' οὐδεὶς τοιοῦτος Ἰωάννης, οὔτε ἐν σοὶ, οὔτ' ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ. Ὅθεν ὁ ἐπιστάμενος τὸν νοῦν τῶν ἀνθρώπων, καὶ γινώσκων τὰ κρύφια τῆς καρδίας, εὑρὼν αὐτὸν τοιοῦτον, ἅγιον καὶ ἀμίαντον, ὑψηλὸν τὸν βίον, καθαρὸν τῇ καρδίᾳ, κεκοσμημένον τῇ ἀγνείᾳ, τετελειωμένον ἐν ἀγάπῃ. τοῦτον ὡς πιστὸν ἐν πᾶσι πιστεύειν τὴν ἰδίαν μητέρα παραδοὺς, τὴν ἀμίαντον περιστερὰν, τὴν ἄσπιλον ἀμνάδα, τὴν ἀκηλίδωτον δάμαλιν, τὴν ἀσύγκριτον ἐν ἀνθρώποις, τὴν πάντων τῶν ποιημάτων Θεοῦ ἀνωτέραν· ὅπερ οὐδεὶς ἄλλος τῶν ἁγίων πεπίστευται.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

Αχ, γκρέμισε ο κόσμος μας! Γκρέμισε η Σμύρνη μας!

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, καπέλο και κοντινό πλάνο
  Αχ, γκρέμισε ο κόσμος μας! Γκρέμισε η Σμύρνη μας! Γκρέμισε η ζωή μας! Η καρδιά, τρομαγμένο πουλί, δεν ξέρει που να κρυφτεί. 
Ο τρόμος, ένας ανελέητος καταλύτης άδραξε στα νύχια του κείνο το πλήθος και το αλάλιασε. 
Ο τρόμος ξεπερνάει το θάνατο. Δε φοβάσαι το θάνατο, φοβάσαι τον τρόμο.
 Ο τρόμος έχει τώρα το πρόσταγμα. Τσαλαπατά την ανθρωπιά. Αρχίζει από το ρούχο και φτάνει ίσαμε την καρδιά.
 Λέει: Γονάτισε γκιαούρη! Και γονατίζει. Ξεγυμνώσου! Και ξεγυμνώνεται.
Ανοιξε τα σκέλια σου! Και τ” ανοίγει. 
Χόρεψε! Και χορεύει. 
Φτύσε την τιμή σου και την πατρίδα σου! Και φτύνει. 
Απαρνήσου την πίστη σου! Και την απαρνιέται. 
Αχ ο τρόμος! Όποια γλώσσα κι αν μιλάς λόγια δε θα βρεις να τόνε περιγράψεις.
  Τι κάνουν, λοιπόν, οι προστάτες μας; Τι κάνουν οι ναύαρχοι με τα χρυσά σειρίτια, οι διπλωμάτες και οι πρόξενοι της Αντάντ! Στήσανε κινηματογραφικές μηχανές στα καράβια τους και τραβούσανε ταινίες τη σφαγή και τον ξολοθρεμό μας! Μέσα στα πολεμικά οι μπάντες τους παίζανε εμβατήρια και τραγούδια της χαράς, για να μη φτάνουν ίσαμε τ” αφτιά. των πληρωμάτων οι κραυγές της οδύνης και οι επικλήσεις του κόσμου. Και να ξέρει κανείς πως μια, μόνο μια κανονιά, μια διαταγή, έφτανε για να διαλύσει όλα κείνα τα μαινόμενα στίφη. Κ” η κανονιά δε ρίχτηκε κ” η εντολή δε δόθηκε!....

Από τα Ματωμένα Χώματα.
Πέθανε στις 23/9/2004.

Του Νικηταρά του Τουρκοφάγου αιωνία η μνήμη!

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο
 Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 1849.
Ο νεκροθάφτης ρίχνει την πρώτη φτυαριά χώμα στο άψυχο κορμί και λιποθυμάει αναλογιζόμενος ποιος είναι ο νεκρός.
Είναι ο πατριδοφύλακας, είναι ο γενναίος των γενναίων, είναι ο Τουρκοφάγος, είναι ο ήρωας Νικήτας Σταματελόπουλος.
Αυτός που εξόντωσε με στρατό 600 παλληκαριών, τους 6000 Τούρκους του Κεχαγιάμπεη, αυτός που έσπασε 7 σπαθιά στην υπεράνθρωπη προσπάθειά του στα Δερβενάκια, αυτός που μέχρι το τέλος του Αγώνα ήταν στην πρώτη γραμμή, δίπλα στον θείο του, τον Γέρο του Μωριά, αυτός ο Νικηταράς τώρα έχει τα μάτια κλειστά. Αυτός ο Νικηταράς σίγησε για πάντα.
Πρότυπο παλληκαριάς και αρετής. Άνδρας απλός, άκακος, ειλικρινής και τίμιος. Ενώ είχε τρόπους να πλουτίσει όπως και άλλοι οπλαρχηγοί, ο Νικηταράς καταφρόνησε τα λάφυρα. Απέκτησε όμως πλούτο και θησαυρό ανεξάντλητο και πολυτιμότερο, την υπόληψη και τον σεβασμό όλου του Πανελληνίου.
Η πατρίδα όμως δεν ξέρει να τιμάει τα παιδιά της.
Τον Δεκέμβριο του 1839 το οθωνικό κράτος φυλάκισε τον Νικηταρά με την κατηγορία της συνομωσίας κατά του θρόνου...
Όταν αποφυλακίστηκε, ένα χρόνο αργότερα, και τον αντίκρυσε η πολυαγαπημένη του κόρη δεν άντεξε και έχασε τα λογικά της.
Το χιλιοταλαιπωρημένο του κορμί, το βασανισμένο του πρόσωπο, τα θολά πλέον, πρώην γερακίσια μάτια του, εκείνη η περήφανη φουστανέλα, η γεμάτη από το πολύτιμο αίμα του, καθώς κι εκείνο το άλλοτε λευκό πουκάμισο, το καταματωμένο τώρα, έκαναν να σαλέψουν τα λογικά της.
Φωνάζοντας σπαραχτικά: «Τι ωραία που σου πάνε τα κόκκινα πατέρα!» πέρασε στο ομιχλώδες βασίλειο της τρέλας.
Πώς να μη σαλέψει ο νους; Η νεαρή τον έβλεπε καβαλάρη αγέρωχο να ορμά στον εχθρό. Ήξερε την απίστευτη τιμιότητά του. Και αντί να υψώσουν σε βάθρο τον ήρωα πατέρα, τον κομμάτιασαν ανελέητα.
Όταν πλησίαζε το τέλος, ο αθάνατος στρατηγός ζήτησε να θαφτεί δίπλα στον

Στα έσχατα χρόνια ...οδηγός θα είναι τα κείμενα των Αγ,Πατέρων.

Άγιος Ιωάννης ο Μαξίμοβιτς
Αποτέλεσμα εικόνας για sfinti parinti
«Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχουν τόσο εξαπλωθεί, που οι πιστοί δεν θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία.
Τότε οι πιστοί, δεν θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους, αλλά οδηγός τους 
θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων. 
Ιδίως σε αυτήν την εποχή ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας…»

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Η “19χρονη στο Αγρίνιο”

Του Στέλιου Κάνδια


  Είσαι μόνο 19 ετών. Τόσο τρυφερός, τόσο δροσερός αριθμός το 19... Ένας χρόνος πέρασε κιόλας από τότε που διάβηκες χορεύοντας το κατώφλι της ενηλικίωσης. Ένα αγόρι με μηχανή σε γλυκοκοιτάζει, ο γραφικός καθηγητής της φυσικής στο λύκειο που ξεφορτώθηκες περνάει συνοφρυωμένος από μπρος σου και κρυφογελάς, η κολλητή σου στέλνει μήνυμα στο messenger να πάτε αύριο για καφέ, όνειρα για σπουδές...

  Τα καλύτερα έρχονται, ο κόσμος φαίνεται να σου έχει στρώσει κόκκινο χαλί και να σού υποκλίνεται, καρδιοχτύπια, πρίγκιπες και μυριάδες εμπειρίες σε προσμένουν. Κάθεσαι σε ένα παγκάκι χαϊδεύεις την καθημερινότητα και ονειροπολείς. Και άξαφνα το κόκκινο χαλί γίνεται ένα χαλί από αίμα. Από τη μια στιγμή στην άλλη, σε ένα στιγμιαίο σφάλισμα του ματιού, από την παρατεταμένη γιορτή των νιάτων σου περνάς στον πόνο, στην αγωνία και στα χειρουργεία. Από τη μια στιγμή στην άλλη, από το θρίαμβο της ύπαρξης βρέθηκες στο χείλος της ανυπαρξίας, από τη μια στιγμή στην άλλη μια τρυφερή εύθραυστη ζωή που μόλις τώρα βλαστίζει κινδύνευσε να ξεριζωθεί.

  Η αποκαλούμενη στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης “19χρονη στο Αγρίνιο” που τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο το βράδυ της Τρίτης κατά τα επεισόδια στο κέντρο της πόλης, στη διάρκεια της πορείας μνήμης για τον Παύλο Φύσσα, δεν θα αποκτήσει ποτέ ονοματεπώνυμο, κι αν η επικαιρότητα της το δώσει, η αδελφή της λήθη σύντομα θα της το πάρει πίσω. Βλέπεις, το “βαρύ αντικείμενο” που δέχθηκε, δεν φαίνεται να προήλθε από τις “δυνάμεις καταστολής”, και το γεγονός ότι καθόταν αμέριμνη σε ένα παγκάκι αντί να είναι με κράνος στο κεφάλι και μια μολότοφ στο χέρι είναι επίσης σοβαρός επιβαρυντικός παράγοντας. Θα μου πεις, άλλος επιβαρυντικός παράγοντας για τη μη “ηρωοποίησή” της είναι και το γεγονός ότι δεν σκοτώθηκε. Δε βαριέσαι. Εδώ κι ο Αξαρλιάν για πολλούς υποσημείωση της ιστορίας είναι.

  Όχι, δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και ποτέ δεν θα υπάρξει ενσυναίσθηση και συγκίνηση για τη “19χρονη στο Αγρίνιο” και άλλους που βρέθηκαν ή θα βρεθούν στη θέση της• είναι ακόμη μια “παράπλευρη απώλεια” όσων έχουν φλεγόμενες μολότοφ στα μυαλά τους και ένας κράνος στη θέση της καρδιάς, άλλη μια θυσία στην ατελείωτη χορογραφία της βίας στην οποία συμμέτοχη και επομένως συνένοχη είναι η Πολιτεία. It takes two to tango Όλγα μου και καραμανλικοκαζαντζακική Κατερίνα μου. Να σαι καλά κοπέλα μου και να ξεπεράσεις σύντομα την περιπέτειά σου. Ο κόσμος σε περιμένει. Όμως τώρα ξέρεις πως στη ζωή δεν υπάρχει κόκκινο χαλί και οι πρίγκιπες πάνε πάντα πακέτο με τους δράκους.

Ψυχή αμαρτωλή,αιχμάλωτη στα πάθη,δεν μπορεί να έχει ειρήνη και χαρά εν Κυρίω...(Όσιος Σιλουανός)


 Ὅλοι ἐπιθυμοῦν τὴν εἰρήνη, μὰ δὲν ξέρουν πῶς νὰ τὴν ἀποκτήσουν. Ὁ Μέγας Παΐσιος κυριεύθηκε ἀπὸ θυμὸ καὶ παρακάλεσε τὸν Κύριο νὰ τὸν ἐλευθερώσει ἀπὸ αὐτὸ τὸ πάθος. Ὁ Κύριος ἐμφανίστηκε σ᾿ αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: 
«Παΐσιε, ἂν θέλεις νὰ μὴν ὀργίζεσαι, μὴν ἐπιθυμεῖς τίποτε, μὴ κρίνεις καὶ μὴ μισήσεις κανένα καὶ θὰ ἔχεις τὴν εἰρήνη». 
Ἔτσι κάθε ἄνθρωπος ποὺ κάνει τὸ θέλημά του νὰ ὑποχωρεῖ ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων, θὰ εἶναι πάντα εἰρηνικὸς στὴν ψυχή. Ὅποιος ὅμως ἀγαπᾶ νὰ κάνει τὸ θέλημά του, αὐτὸς δὲν θἄχει εἰρήνη.
Ψυχὴ ποὺ παραδόθηκε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὑποφέρει εὔκολα κάθε θλίψη καὶ κάθε ἀσθένεια· γιατὶ τὸν καιρὸ τῆς ἀσθένειας παραμένει στὴ θέα τοῦ Θεοῦ καὶ προσεύχεται: «Κύριε, Σὺ βλέπεις τὴν ἀσθένειά μου. Ἐσὺ ξέρεις πόσο ἁμαρτωλὸς καὶ ἀδύνατος εἶμαι· βοήθησε μὲ νὰ ὑπομένω καὶ νὰ εὐχαριστῶ τὴν ἀγαθότητά Σου». Καὶ ὁ Κύριος ἀνακουφίζει τὸν πόνο καὶ ἡ ψυχὴ αἰσθάνεται τὴν ἐγγύτητα τοῦ Θεοῦ καὶ μένει κοντὰ στὸν Θεὸ γεμάτη χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη.
Ἂν ὑποστεῖς καμιὰν ἀποτυχία, σκέψου: «Ὁ Κύριος βλέπει τὴν καρδιά μου καὶ ἂν εἶναι θέλημά Του, ὅλα θὰ εἶναι γιὰ τὸ καλὸ τὸ δικό μου καὶ τῶν ἄλλων». Ἔτσι ἡ ψυχή σου θὰ ἔχει πάντα εἰρήνη. Ἀλλ᾿ ἂν ἀρχίζει κανεὶς νὰ παραπονεῖται: αὐτὸ δὲν εἶναι καλό, ἐκεῖνο δὲν εἶναι ὅπως πρέπει, τότε ποτὲ στὴν ψυχή του δὲν θὰ ὑπάρχει εἰρήνη, ἔστω κι ἂν νηστεύει καὶ προσεύχεται πολύ…

… Ὁ Κύριος μᾶς ἀγαπᾶ κι ἔτσι μποροῦμε νὰ μὴ φοβόμαστε τίποτε, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία· γιατὶ ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας χάνεται ἡ χάρη καὶ χωρὶς τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ὁ ἐχθρὸς παρασύρει τὴν ψυχή, ὅπως παρασύρει ὁ ἄνεμος τὰ ξερὰ φύλλα ἢ τὸν καπνό. …
… Τὸ κατόρθωνε γιατὶ ἀγαποῦσε τὸν λαὸ καὶ δὲν ἔπαυε νὰ προσεύχεται γι᾿ αὐτόν:
«Κύριε, δῶσε τὴν εἰρήνη Σου στὸν λαό Σου».
«Κύριε, δῶσε στοὺς δούλους Σου τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιο, γιὰ νὰ θάλπει τὶς ψυχές τους μὲ τὴν ἀγάπη Σου καὶ νὰ τοὺς ὁδηγεῖ σ᾿ ὅλη τὴν ἀλήθεια καὶ σὲ κάθε ἀγαθό». …
Ἔτσι, προσευχόμενος συνεχῶς γιὰ τὸν λαό, διαφύλασσε τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς, ἐνῶ ἐμεῖς τὴν στερούμαστε, γιατὶ δὲν ὑπάρχει μέσα μας ἀγάπη γιὰ τὸν λαὸ. Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι ποθοῦσαν τὴν σωτηρία τοῦ λαοῦ καὶ, ὅταν βρίσκονταν

Το σώμα μου είναι το σπήλαιο της ψυχής μου. Και η ψυχή μου είναι σπήλαιο του Αγίου Πνεύματος

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, για τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη.(24 Σεπτεμβρίου)
Αποτέλεσμα εικόνας για siluan athonitul
Ο Γέροντας Σιλουανός ήταν και δικός μου δάσκαλος. Μιά φορά τον ρώτησα:
- Πάτερ Σιλουανέ, μήπως αυτός ο πολύς κόσμος φέρνει ταραχή στον νου σας και στην προσευχή σας; Δεν θα ήταν καλύτερα για σας να πάτε σ’ ένα Ασκητήριο στα Καρούλια και εκεί να ζείτε μέσα στην ειρήνη, όπως ο π. Αρτέμιος, ο π. Δωρόθεος και ο π. Καλλίνικος; Είτε να ζείτε σ’ ένα απομονωμένο σπήλαιο, όπως ο π. Γοργόνιος;
- Εγώ ζω στο σπήλαιο, μου απάντησε ο π. Σιλουανός. Το σώμα μου είναι το σπήλαιο της ψυχής μου. Και η ψυχή μου είναι σπήλαιο του Αγίου Πνεύματος. Και εγώ αγαπώ τον Λαό του Θεού και τον διακονώ, χωρίς να βγαίνω από το σπήλαιό μου.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018

Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά σου μπροστά στην αδυναμία των ανθρώπων.


  Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά σου μπροστά στην αδυναμία των ανθρώπων. Το μυαλό σου σκορπίζεται εύκολα στην παρατήρηση των άλλων. Συμμάζεψε όσο μπορείς το βλέμμα σου, περιόρισε όσο μπορείς τη διάσπαση του νου σου. Δεν έχει καλό τέλος αυτός ο δρόμος. Θα συνηθίσεις να διακρίνεις αμέσως τα λάθη των άλλων, αλλά θα το πληρώσεις με μεγάλη μοναξιά.

  Συνάμα, λίγο-λίγο, θα χάνεις την παιδική σου ματιά, μέχρις ότου να ξεχάσεις εντελώς, πως όλοι λαχταράμε το καλύτερο και προδινόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Όσο αυτό το ξεχνάς, τόσο και πιο άτεγκτος θα γίνεσαι για τους γύρω σου. Θα βροντοφωνάζεις πάντα το σωστό αλλά θα βλέπεις έκπληκτος πως οι άνθρωποι θα φεύγουν από κοντά σου. Είναι, γιατί τους δίνεις άτεγκτη δικαιοσύνη κι αυτοί λαχταράνε τη συγνώμη. Φωνάζεις πολύ κι αυτοί λαχταράνε λίγη σιωπή.

–Να παλέψεις για τη σιωπή του νου σου. Μην τον αφήσεις στη διάλυσή του. Αν δεν προσέξεις, θα τρέχει από δω κι από κει, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα. Θα παρατηρείς τα πάντα, θα κρίνεις τα πάντα, θα νομίζεις πως φτιάχνεις τον κόσμο και την ίδια ώρα θα γεμίζεις, ανεπαίσθητα, περιφρόνηση για τον κόσμο. Χωρίς να το καταλάβεις, θα μάθεις ν’ ανεβάζεις τον εαυτό σου σ’ ένα θρόνο ψηλό κι από κει να μετράς τους πάντες και τα πάντα με το δικό σου το μέτρο. Και θα μάθεις να μιλάς, να μιλάς πολύ!

 Η σιωπή όμως… η σιωπή!
Θα αφήσει στην καρδιά σου χώρο ν’ ακουστεί η φωνή του Θεού. Η σιωπή θα σε απαλλάξει από το φτωχό σου μέτρο και θα σε μάθει να μετράς τον εαυτό σου και τον κόσμο με το δικό Του μέτρο. Θα μείνεις τότε άφωνος από τα κρίματά σου. Και δυο φορές θα μείνεις άφωνος από την υπομονή του Θεού. Πού να βρεις μετά διάθεση και θάρρος ν’ ασχοληθείς με τα κρίματα των άλλων! Γι’ αυτό σου λέω, η σιωπή θα γεμίσει τη ματιά σου κατανόηση και οικτιρμό για τον εαυτό σου και τον κόσμο.
  Θα κερδίσεις όμως και κάτι, ακόμα πιο πολύτιμο: Ξέροντας ποιος είσαι και ποια είναι τα όριά σου, θα σου είναι αδιάφορη η γνώμη των άλλων για σένα. Θα γίνεις άτρωτος στην κατάκριση, ακόμη και στη συκοφαντία. Η συκοφαντία… Να ξέρεις, πριν τις μεγάλες αποφάσεις, το μυαλό πλημμυρίζει από διλήμματα και αμφιβολίες.
Στρέφεις το πρόσωπό σου και το σκοτεινό δωμάτιο γεμίζει φως και άρωμα μύρου. Συνεχίζεις να μιλάς κι οι λέξεις σου στολίζουν τον κόσμο.
Μάθε να διακρίνεις την καλή πρόθεση. Μάθε να κατανοείς, να αγαπάς και να δοξολογείς. Κι όχι μόνο για σήμερα. Για την κάθε ημέρα της ζωής σου, το κάθε τι γύρω σου να γίνεται αιτία δοξολογίας στον Θεό!

Ηλία Λιαμή
«Ψίθυροι Αγγέλων» – Ο Άγγελος της Σιωπής (Άγιος Νεκτάριος)

Πες ότι θες...μόνο μην πεις,"γιατί"...

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα κάθονται, πίνακας, φαγητό και εσωτερικός χώρος

To παιδάκι του 12 χρονών .Πάσχει από καρκίνο και ο πατέρας του το οδηγεί στο νοσοκομείο για μια εξέταση.Για να γίνει η εξέταση πρέπει ο πατέρας να του κρατάει τα ποδαράκια.Την ώρα που γίνεται η εξέταση , λάμπει του παιδιού το πρόσωπο κι εκείνο "φεύγει" για την αιωνιότητα.
Ο πατέρας φτάνει στο σπίτι και λέει στη μάνα τα γενόμενα συμπληρώνοντας: "Κλάψε , βρίσε , φώναξε πες ότι θες ...μόνο μην πεις , "γιατί"...

Μετά ένα χρόνο "χάνει" και τη γυναίκα του.
Πλέον είναι διακονητής σε ένα μοναστήρι στην Πελοπόννησο.
Την ευχή του να έχουμε.

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί!


Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί! 
Τι Θεό έχουμε! 
Είναι αξιολύπητοι όσοι δεν γνώρισαν το Θεό. 
Αυτοί δεν βλέπουν το Αιώνιο Φως, και μετά το θάνατο πορεύονται στο αιώνιο σκοτάδι.
 Αυτό το ξέρουμε, γιατί το Άγιο Πνεύμα πληροφορεί μέσα στην Εκκλησία τους Αγίους για το τι υπάρχει στον Ουρανό και τι στον Αδη.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018

Όταν ένας νέος ροκάς ανακαλύπτει ότι ο παπάς τελικά δεν είναι εξωγήινος.

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, γένι και υπαίθριες δραστηριότητες

  Πριν χρόνια, όταν χειροτονήθηκα, είχα στην Αθήνα μια συζήτηση με ένα παλικάρι ροκά-μεταλά που είχε αναζητήσεις. Ήταν μια φοβερή κουβέντα που δεν κάνεις ούτε καν στα πιο τρελά σου όνειρα με ανθρώπους «της Εκκλησίας», ξέρετε τους ανθρώπους των τύπων «απ’έξω κούκλα και από μέσα πανούκλα».

  Φτάσαμε στο θέμα της μουσικής και η κουβέντα πήρε φωτιά όπως καταλαβαίνετε. Όταν λοιπόν του είπα ότι έπαιζα πιάνο από μικρός, και είχα πολλά ακούσματα από λαϊκά μέχρι ροκ άρχισε να γουρλώνει τα μάτια του. Ενώ λοιπόν η κουβέντα ξεκίνησε με Μανώλη Χιώτη , Χατζηδάκη, Yanni και Σπανουδάκη φτάσαμε στους Scorpions, κλπ. Το παλικάρι τα είδε όλα στην κυριολεξία και αναφώνησε «Τι λες ρε πάτερ! Σοβαρά μιλάς;;;;;»
  Του υπενθύμισα λοιπόν ότι και εμείς οι παπάδες ήρθαμε στον κόσμο όπως όλοι οι άνθρωποι, παίζαμε όταν ήμασταν παιδιά με playmobil και playstation, φάγαμε παίζοντας τα γόνατα μας στις πλατείες , και παλεύαμε στα κύματα της ζωής, μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή να γίνει πραγματικότητα ο κρυμμένος μας πόθος, με τη βοήθεια του Θεού να ενδυθούμε την Ιεροσύνη του Κυρίου, σε μια διακονία που ούτε οι άγγελοι έχουν, αλλά δόθηκε σε ανθρώπους.


  Κάναμε πολλές συζητήσεις. Τελικά πήγε και εξομολογήθηκε σε έναν φίλο ιερέα. Η πρώτη του εξομολόγηση έγινε μετά δακρύων και κράτησε αρκετή ώρα. Όταν τον ρώτησα πως βίωσε την εξομολόγηση, μου απάντησε ότι ήταν σαν να ένιωθε ότι πρόδωσε κάποια αγάπη και τώρα τη θέλει πίσω. Του απάντησα ότι βρίσκεται σε σωστό δρόμο και να συνεχίσει έτσι με τη βοήθεια του Κυρίου.

  Τελικά, διαπίστωσε ότι ο εξομολόγος δεν ήταν εξωγήινος, αλλά ο ιερέας-πατέρας που με τη διαχείριση της χάριτος τον οδηγεί σιγά σιγά στον δρόμο της θεραπείας, με προορισμό την σωτηρία της ψυχής.Η εξομολόγηση δεν ήταν τελικά κάποιο "μαστίγωμα" αλλά μια αγκαλιά της χάριτος.

  Αγαπητά μου παιδιά, μην φοβάστε την εξομολόγηση και τους ιερείς. Δείτε το ότι είμαστε οι γιατροί με τα μαύρα. Ελάτε στην Εκκλησία έστω με προβληματισμούς και αμφισβητήσεις και θα βρείτε τον κρυμμένο θυσαυρό στα βάθυ της καρδιά σας με την βοήθεια του Κυρίου. Ελάτε να δείτε, να ψάξετε εκεί που πήρατε το Άγιο βάπτισμα , και μέσα σε αυτή την σιωπή της αναζήτησης θα ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός ώστε να φωτίσει την ύπαρξη σας. Στην Εκκλησία τα ερωτήματα θα γίνουν απαντήσεις.

  Οι ιερείς δεν είμαστε εξωγήινοι ούτε εξωκοσμικά όντα. Προσπαθούμε να είμαστε πιστοί μαθητές του Χριστού γιατί μας δόθηκε η παρακαταθήκη στο δρόμο της διακονίας των Αποστόλων και αυτή την αποστολή θα την πάμε μέχρι τέλους ένεκεν του Ονόματος Του.
π . Σπυρίδων Σκούτης

Κυριακή Α΄Λουκά-Γιατί σε αυτόν και όχι σε μένα;

π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Αποτέλεσμα εικόνας για pescuirea minunata
«Και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην... εμβάς δε εις έν των πλοίων, ό ην του Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γης επαναγαγείν ολίγον, και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους» (Λουκ. 5, 2-3) 
«Είδε ο Ιησούς δύο ψαροκάικα στην άκρη της λίμνης... εκείνος ανέβηκε σε ένα από τα ψαροκάικα, αυτό που ήταν του Σίμωνα, και τον παρακάλεσε να τραβηχτεί λίγο από την ξηρά, κάθισε στο ψαροκάικο και απ’ αυτό δίδασκε τα πλήθη».

  Αναρωτιόμαστε στην ζωή μας γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι χαρισματικοί και κάποιοι λιγότερο. Γιατί σε κάποιους δίνονται όλα τα αγαθά και σε κάποιους όχι. Γιατί ο Θεός απευθύνεται στον κόσμο μέσω κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων και όχι μέσω όλων. 
Μία απάντηση βρίσκεται στην εικόνα των δύο πλοίων, τα οποία στέκονταν στην όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ, μετά από μία βραδιά χωρίς άγρα ψαριών, μία βραδιά κόπου χωρίς αποτέλεσμα. Ο Χριστός ανεβαίνει στο ένα πλοίο, του Σίμωνος Πέτρου, και του ζητά να τραβηχτεί λίγο από την ξηρά, για να Τον βλέπει και να Τον το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί. Δεν επιλέγει το άλλο πλοίο το οποίο ανήκε στους υιούς Ζεβεδαίου, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο. Και οι τρεις θα γίνουν μαθητές Του. Θα τον ακολουθήσουν στον αγώνα του ευαγγελισμού των ανθρώπων. Θα Τον ακολουθήσουν μέχρι τέλους. Κι όμως εκείνη την στιγμή, διάλεξε το πλοίο του Πέτρου. Γιατί άραγε;
  Οι άνθρωποι ζητούμε ορθολογικές απαντήσεις στην ζωή μας. Ψάχνουμε να βρούμε τι είναι δίκαιο και τι άδικο και μάλιστα, επειδή συχνά υπερεκτιμούμε τις δυνατότητές μας συγκρίνοντάς τες με αυτές των άλλων, παραπονιόμαστε, είτε εντός μας είτε ενώπιον τω άλλων. Και όντως μπορεί να υπάρχουν απαντήσεις στην καθημερινότητα της ζωής μας, οι οποίες αποτυπώνουν και τον τρόπο με τον οποίο άλλοι κερδίζουν ή άλλοι δεν γνωρίζουν πώς να κερδίσουν. Εξυπνάδα, συγκυρίες, χαρισματικότητα, μακιαβελισμός, έξυπνες συμμαχίες, κολακεία,

Κυριακή Α΄Λουκά-Θα το κάνω Κύριε επειδή το λες Εσύ!

Αποτέλεσμα εικόνας για pescuirea minunata
 1. Τελείωσε, ἀδελφοί χριστιανοί, ἡ περίοδος τῶν ἀναγνωσμάτων τίς Κυριακές ἀπό τό κατά Ματθαῖον ἅγιο Εὐαγγέλιο καί τώρα, ἀπό τήν σημερινή Κυριακή, θά διαβάζει ὁ ἱερεύς περικοπές ἀπό τό κατά Λουκᾶν ἅγιο Εὐαγγέλιο.
Ἡ σημερινή Κυριακή λέγεται Α´ Κυριακή τοῦ Λουκᾶ. Τό Εὐαγγέλιο σήμερα μᾶς εἶπε γιά μία θαυμαστή ἁλιεία τοῦ Πέτρου, πού ἔγινε κατά τήν ἐντολή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτή ἡ ἁλιεία μίλησε δυνατά στήν ψυχή τοῦ Πέτρου καί ἔγινε αἰτία καί ὁ Πέτρος καί τά παιδιά τοῦ Ζεβεδαίου, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης,
πού ἦσαν συνεταῖροι μέ τόν Πέτρο, νά τά ἐγκαταλείψουν ὅλα καί νά ἀκολουθήσουν τόν Χριστό ὡς μαθητές Του.

  2. Θά παρακαλέσω, ἀδελφοί, νά ἀκούσετε μερικά διδάγματα, πού θά ἐπισημάνω ἀπό τήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή: Κατά πρῶτον ἡ περικοπή μᾶς λέγει γιά τά πλήθη τοῦ λαοῦ στήν λίμνη τῆς Γεννησαρέτ, ὅπου εἶχαν πάει κοντά στόν Χριστό καί τόν πίεζαν καί τόν ἐστρίμωχναν γιά νά ἀκούσουν τόν λόγο Του (5,1).  Πολύ θαυμαστό τό φαινόμενο αὐτό, ἀγαπητοί μου. Θαυμάζουμε τόν πόθο τῶν ἁπλοϊκῶν αὐτῶν ἀνθρώπων νά ἀκούσουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. 

 Τό ἴδιο γινόταν καί μέ τούς χριστιανούς ὅταν κήρυτταν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, γιά παράδειγμα. Σέ μᾶς τούς νέους ἱεροκήρυκες δέν συμβαίνει αὐτό, γιατί ἐμεῖς δέν ἔχουμε καθαρή καρδιά, γιατί δέν ἔχουμε ἱεροπρέπεια οὔτε λόγο θεολογικό. Βλέποντας, λοιπόν, ὁ Χριστός τόν πόθο τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν μπῆκε σέ ἕνα πλοῖο πού ἦταν τοῦ Σίμωνα, ὁ ὁποῖος ὀνομάστηκε ἀργότερα Πέτρος, καί ἄρχισε ἀπό ἐκεῖ νά διδάσκει τά πλήθη. Λέγει ὅμως ὁ Εὐαγγελιστής γιά τόν Χριστό «καθίσας», ὅτι, δηλαδή κάθισε γιά νά κάνει τό κήρυγμα (στίχ. 5), ἐνῶ πρῶτα εἶπε γιά τόν Χριστό «ἑστώς», ὅτι, δηλαδή στεκόταν (στίχ. 1). Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός, ὡς ἄνθρωπος πού ἦταν καί ὄχι μόνον Θεός, ἦταν πολύ κουρασμένος. Καί ὅμως, ἄν καί κατάκοπος ὁ Ἰησοῦς, πρόσθεσε καί νέο κόπο στόν Ἑαυτό Του μέ τό κήρυγμα καί τήν θαυματουργία, πού ἔκανε στήν συνέχεια.

 3. Κήρυξε ὁ Χριστός στά πλήθη τοῦ λαοῦ, ἀλλά, ὅπως λέγει ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ἔπρεπε τώρα νά ἀμείψει (!) καί τόν Πέτρο, γιατί τοῦ παραχώρησε τό πλοῖο γιά τό κήρυγμα τόση ὥρα! Καί τόν ἄμειψε, χριστιανοί μου, διπλᾶ ὁ Χριστός τόν Πέτρο.
 Πρῶτον, μέ τό ὅτι θαυματούργησε καί ἔπιασε πάρα πολύ μεγάλο πλῆθος ἰχθύων καί δεύτερον, μέ τό ἀνώτερο καί σπουδαιότερο ἀκόμη, μέ τό ὅτι, δηλαδή, ἔκανε τόν Πέτρο μαθητή Του. 

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018

΄΄Σ' αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει ο Σταυρός! Κάνετε τον Σταυρό σας και μη φοβάσθε"!

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα
Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος! το ζωηφόρον φυτόν, ὁ Σταυρός ὁ πανάγιος, εἰς ὕψος αἰρόμενος, ἐμφανίζεται σήμερον"...
Τη 21η Σεπτεμβρίου η απόδοσις της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

 "...Η ζωή στον "Τίμιο Σταυρό" ήταν σημαδεμένη από τον εσταυρωμένο βίο, όπως και σε όλες τις πόρτες υπήρχε το σημείο του Σταυρού. Πολύ συγκινούσε τον Γέροντα το Πάθος του Χριστού, γι αυτό δεν επιθυμούμε θέσεις και αξιώματα στην ζωή αυτή, παρά μόνο να πάσχη ο ίδιος για την αγάπη του Χριστού. Έτσι έμαθε εμπράκτως την δύναμη του Σταυρού με τον οποίο έκανε θαύματα στην ζωή του από την παιδική του ηλικία μέχρι το τέλος.
 Ερχόμασταν κάποτε μαζί από τον κόσμο στο Άγιον Όρος. Στον Χολομώντα είχε χιόνια και το αυτοκίνητο -Ι.Χ.- γλυστρούσε, οπότε έντρομος ο οδηγός ρωτάει τον Γέροντα, αν το βάρος βοηθάη σ' αυτές τις περιπτώσεις ή όχι. Και ο Γέροντας ήρεμος απαντά: "Σ' αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει ο Σταυρός! Κάνετε τον Σταυρό σας και η φοβάσθε"' όπως και έγινε και ταξιδεύαμε ασφαλείς"...

("Α εωράκαμεν και ακηκόαμεν" Ιερομονάχου Παϊσίου)

Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου!

Η μάνα του Φύσσα και οι άλλες μάνες...

Αποτέλεσμα εικόνας για αγρινιο κοριτσι παγκακι
 Μια δεκαεννιάχρονη κοπέλα θα κουβαλάει επάνω της για μια ζωή μια φριχτή παραμόρφωση, θα περάσει μαρτύρια, θα πληρώσει την τρέλα κάποιων αναρχικών ανεγκέφαλων, επειδή βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος ώρα... την ώρα ενός συλλαλητηρίου ενάντια στη φασιστική βία στο Αγρίνιο.
 Η έγκυος -ούτε το όνομά της δεν συγκράτησα, γιατί δεν ηρωοποιήθηκε - που έχασε τη ζωή της στην φωτιά στη Marfin πριν 8 χρόνια... σε συλλαλητήριο εναντίον των μνημονίων και της εξουσίας...
Αστυνομικοί τραυματισμένοι ή σκοτωμένοι σε επεισόδια που προκαλούν οι αντιεξουσιαστές, οι γνωστοί άγνωστοι, στα περίφημα Εξάρχεια και αλλού...  Γνώρισα έναν καμμένο αστυνομικό, μου ήταν αδύνατον να τον κοιτάξω κατά πρόσωπο, τόσο φρικαλέα η όψη... και είχε μικρά παιδάκια και νέα γυναίκα...
και άλλοι... και άλλοι...
Αυτοί δεν έχουν μάνες που πονούν! Αυτών η ζωή και η σωματική ακεραιότητα δεν μετράει σ' αυτή την παράλογη χώρα. Μόνο οι αριστεροί έχουν αξία! Μόνο αυτοί γίνονται ήρωες!
Και πώς γίνονται ήρωες; Με το να ξαναγίνονται επεισόδια, να μπαίνουν φωτιές, να πέφτει ξύλο, να τραυματίζονται κι άλλοι άνθρωποι κάθε χρόνο στη μνήμη τους.
 Θαυμάσιο μνημόσυνο: νέα θύματα αθώα κι ανυποψίαστα συνήθως!
Θα ήθελα να βγει στα κανάλια ξανά και ξανά η μάνα του Παύλου Φύσσα -την οποία επίσης συμπονώ για τον χαμό του παιδιού της- και να ζητήσει με επίταση, με παράκληση, με πόνο να σταματήσει αυτός ο κύκλος της βίας. Να ζητήσει άλλου είδους μνημόσυνο για το παιδί της.
 Ας γίνει ένα έργο όμορφο ειρηνικό στη μνήμη του!
 Γνωρίζω μια μάνα στον τόπο όπου διαμένω, η οποία αφότου έχασε το παιδί της αφοσιώθηκε στη φιλανθρωπία. Έφτιαξε ένα σωματείο και του έδωσε το όνομα του παιδιού της. Πραγματοποιεί διάφορες δράσεις, εράνους, μπαζάρ, εκδρομές. Συγκεντρώνει λίγα χρήματα κι έχει στήσει ένα μικρό κοινωνικό ιατρείο, μια μικρή εστία αγάπης. Έτσι τιμώνται οι νεκροί αγαπημένοι μας! Κι έτσι παιδαγωγούνται οι νέοι μας, οι οποίοι δυστυχώς βουλιάζουν σ΄ένα πέλαγος ανασφάλειας, βίας και μίσους!
Ταπεινά το καταθέτω με συμπόνια και για την κ.Φύσσα αλλά και για τις άλλες τις πολλές τις ανώνυμες μάνες!

Με όλη τη δύ­ναμη της ψυχής του έψαλλε το ''ΆΞΙΟΝ ΕΣΤΙ'' κι εκινείτο η κανδήλα της Παναγίας

Μοναχός Ανατόλιος Καυσοκαλυβίτης (1862 -1938)

  Στο χωριό Παγκράτι Καλαβρύτων γεννήθηκε το 1862. Το 1890 ήλθε στο Περιβόλι της Παναγίας. Το 1892 εκάρη μοναχός στην Καλύβη του Τιμίου Σταυρού των Καυσοκαλυβίων.

  Ήταν πάμφτωχος, ακτήμων, ευλαβέστατος, ένθερμα θεοτοκοφιλής και φιλόθεος. Ούτε νερό δεν είχε στην Καλύβη του. Με το σταμνί κουβάλαγε νερό από το Κυριακό. Από τον μύλο έπαιρνε το πρώτο άλεσμα του σιταριού, επειδή αυτό είχε λίγο χώμα και ήταν πιο φθηνό. Περνούσε με ξηροφαγία. Αν είχε κανέ­να φιλοξενούμενο, μαγείρευε κάτι. Με χόρτα και λαχανίδες περνούσε, πάντα λίγα, πάντα φτωχά. Άκρος νηστευτής, ο πιο πλούσιος πένης των Καυσοκαλυβίων.

Μάζευε τσάι του βουνού από τον Άθωνα, λεβάντα και αμάραντα και τα έδινε στους Ρώσους να τα στέλνουν ευλογία στην πατρίδα τους ή πήγαινε στις Καρυές να τα δώσει. Πάντα πήγαινε στον λάκκο του Άδειν στην Καψάλα, στο Κελλί του «Άξιόν Έστι», εκεί που πρωτοψάλθηκε το 980 ο αρχαγγελικός ύμνος προς τη Θεοτόκο. 
Με όλη τη δύ­ναμη της ψυχής του έψαλλε τον εξαίσιο ύμνο κι εκινείτο η κανδήλα της Παναγίας. Δείγμα της μεγάλης ευλαβείας του και δώρο της Παναγίας σε αυτόν. Στην Καλύβη του τα βράδια, κάθε που γύριζε πλευρό, έλεγε όλο το τροπάριο του «Άξιόν Έστι». Έφθανε να το λέει δυνατά δέκα φορές κάθε βράδυ. Ενοχλείτο ο υποτακτικός του, μέχρι που το συνή­θισε. Και μία εικόνα του Εσταυρωμένου που είχε, θαυμαστά δάκρυζε. Υμνούσε ακατάπαυστα έως το τέλος της ζωής του τον Θεό, την Παναγία, τους αγίους. Απ’ το πιάτο του το καλοκαίρι έτρωγε κι ένα φίδι. Ήταν άκακος, απλός και χαριτωμένος. Χαιρόταν με το παραμικρό σαν παιδί. Ήταν άξιος των μακαρισμών του Κυρίου περί της παιδικής ακακίας, όπως μάς διηγήθηκε ο Γέροντας Ιωακείμ ο Καρυώτης (+1988).

Επιστρέφοντας κάποτε από Καρυές για Δάφνη τον έπιασε δυνατή βροχή. Βράχηκε πολύ κι έπαθε πνευμονία. Ανεπαύθη στις 20.9.1938 στο φτωχό και ταπεινό του καλύβι, δοξάζοντας εκ βαθέων τον Θεό κι ευχαριστώντας εγκάρδια τη Θεοτόκο, την προστάτισσα του θεοφύτευτου Περιβολιού της.

Πηγές -Βιβλιογραφία: Μωυσέως Αγιορείτου μοναχού, Αγιορείτικες Διηγήσεις του Γέροντος Ιωακείμ, Θεσσα­λονίκη 1989, σσ. 149-151. Μαξίμου Καυσοκαλυβίτου ιερομ., Ασκητικές μορφές και διηγήσεις από τον Άθω, Άγιον Όρος 20013, σσ. 237-239.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α΄ , σελ. 323-324, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.