Ἀκατανόητος εἶναι ο ὕπνος, ὅπως και ὁ θάνατος

 «Τὴν ὥρα ποὺ κοιμᾶται ὁ ἄνθρωπος, ποῦ πᾶνε ὅλες οἱ σκέψεις καὶ τὰ αἰσθήματά του; Τί μυστικὴ κατάσταση εἶναι αὐτὴ τοῦ ὕπνου, κατὰ τὴν ὁποία τόσο ἡ ψυχὴ ὅσο καὶ τὸ σῶμα ζοῦν καὶ συνάμα δὲν ζοῦν, ἀποξενωμένα καθὼς εἶναι ἀπὸ τὴν αἴσθηση τῆς ζωῆς, σὰν νεκρά; 

Ἀκατανόητος εἶναι ὁ ὕπνος, ὅπως καὶ ὁ θάνατος. Ὅπως στὴν αἰώνια ἀνάπαυση, ἔτσι καὶ στὴν πρόσκαιρη τοῦ ὕπνου ἡ ψυχὴ ξεχνάει ἀκόμα καὶ τὶς πιὸ μεγάλες πίκρες, ἀκόμα καὶ τὶς πιὸ φοβερὲς ἐπίγειες συμφορές.
Καὶ τὸ σῶμα;!... Ἀφοῦ σηκώνεται ἀπὸ τὸν ὕπνο, ὁπωσδήποτε θὰ ἀναστηθεῖ καὶ ἀπὸ τοὺς νεκρούς».

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

ΤΑ ΙΕΡΑ ΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΑΜΦΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΤΟΥΣ

ΤΑ ΙΕΡΑ ΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΑΜΦΙΑ  ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ  ΤΟΥΣ

 http://ikee.lib.auth.gr/record/100391/files/gri-2007-904.pdf

Τό εγκόλπιο τού Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη που του έσωσε την ζωή..!

Τό εγκόλπιο τού Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη κατα τήν ανακομιδή....

 Η γιαγιά του κοιμήθηκε όταν ήταν μόλις επτά χρονών, αφήνοντας του πολύτιμη κληρονομιά μαζί με τη θεοσέβεια και μία φιλντισένια εικόνα της Παναγίας – σε μορφή επιστήθιου εγκολπίου.... την οποία έφερε πάντα πάνω του.

Όταν έφτασε στην ηλικία των 18 χειροτονήθηκε διάκονος. Έγινε ταυτόχρονα μάρτυρας της επανάστασης των μπολσεβίκων που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή του. 

Το μοναστήρι όπου διέμενε λεηλατήθηκε και καταστράφηκε και πολλοί μοναχοί εκτελέστηκαν επειδή δεν αρνήθηκαν την πίστη τους. 

Ο Όσιος Γεώργιος, ενώ οδηγήθηκε και ο ίδιος στο εκτελεστικό απόσπασμα, κατάφερε να επιζήσει ως εκ θαύματος γιατί οι πρώτες σφαίρες στάθηκαν στό εγκόλπιο με την εικόνα της Παναγίας που φορούσε στο στήθος του, ενώ οι επόμενες, καθώς είχε πέσει κάτω, τον βρήκαν στα πόδια.....

πηγή

Το καλύτερο φάρμακο για τον πόνο ειναι να τον αγκαλιάσεις

 

Το καλύτερο φάρμακο για τον πόνο ειναι να τον αγκαλιάσεις. Να τον αφήσεις να σου μιλήσει και να τον ακούσεις. Έχει να σου διδάξει πολλά και να σου δείξει πολλά διαμάντια. Αγκάλιασε τον πόνο όταν έρθει και άκουσε τον. Εκεί στην ησυχία της αδυναμίας , των δακρύων , την πονεμένης κραυγής ο πόνος θα σου μιλά εσύ θα τον ακούς και αυτά που θα σου λέει μέσα σου θα χτίζουν κάστρα για άμυνα σε επόμενους πολέμους. 

 Ο πόνος θα σε διαλύσει αν τον δείς ως εχθρό διότι θα στερέψεις απο την έλλειψη του και θα βιώσεις την διάλυση διοτι τον αντιμετώπισες σκληρά. Κάνε τον εχθρό φίλο και θα ευεργετηθείς πολύ απο αυτή την σχέση. Μην φοβηθείς αδερφέ, ο πόνος δεν έχει καμία εξουσία επάνω σου. Η μόνή εξουσία διάλυσης που έχει είναι μόνο αυτή που θα του δώσεις απο την υποχώρηση σου, οπότε μην το κάνεις. Φως ειναι ο πόνος που δείχνει τον δρόμο για τον Χριστό.
Ο Κύριος φίλησε τον σταυρό Του. Αδερφέ φίλα τον πόνο και μετά τον διάλογο κάνε και μια βαθιά υπόκλιση ως ευχαριστία για αυτά που σου δίδαξε. Μεγάλος δάσκαλος ο πόνος και τα βάσανα , τι θα ήταν η ζωή χωρίς αυτά...σαν σχολείο χωρίς δάσκαλο...Κουράγιο...

π.Σπυρίδων Σκουτής 

ΠΗΓΗ

72ος Ψαλμός - Μία ένθεη ψυχανάλυση - Ο ολοκληρωμένος δρόμος

Του Αρχιμ. Αρσενίου Κωτσόπουλου  

 Να ψυχαναλύεις την ύπαρξή σου, ψειρίζοντας το σκοτάδι σου, είναι ο μισός δρόμος που σταματά στην μέση της ερήμου, εκεί όπου όλα είναι άνυδρα, ξερά, μαραμένα.
Ο υπόλοιπος δρόμος, που καταλήγει στις δροσερές πηγές της Χάριτος του Θεού, είναι η ουσιαστική πορεία σου, στην οποία τρέχεις με την ορμή που σου έδωσε η πικρή εμπειρία του σκότους σου.

 Οι σύγχρονες ψυχαναλυτικές πρακτικές που σε αφήνουν «στα κρύα του λουτρού», στη μέση του πουθενά, είναι απόλυτα τραγικές.
Έρχονται όμως οι ψαλμοί του Δαβίδ, αυτά τα βαθειά ένθεα ποιήματα του εξαϋλωμένου Προφητάνακτος, να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και να μας μιλήσουν για μια ένθεη και όντως θεραπευτική ψυχανάλυση.

Ας δούμε δι’ ολίγων τον 72ο ψαλμό.
Από τον 1ο έως τον 16ο στίχο ο Δαβίδ περιγράφει τα βασανιστικά εσωτερικά βιώματά του, καθώς παρακολουθεί όλους τους ασεβείς και άνομους να ευδοκιμούν, να ζουν ανέμελα, ειρηνικά, πλούσια, μακρόβια.
«Εγενόμην μεμαστιγωμένος όλην την ημέραν και ο έλεγχός μου εις τας πρωίας» (στ. 14), θα πει με πόνο ψυχής.

Βλέπει πως «ματαίως εδικαίωσα την καρδίαν μου και ενιψάμην εν αθώοις τας χείρας μου» (στ. 13), καθώς φαίνεται ότι ο Θεός αδιαφορεί για την δικαία διαπαιδαγώγηση των ανόμων ενώ ο ίδιος ταλαιπωρείται από όλους τους υπεναντίους του.

 Όμως από τον στίχο 17, όλα αλλάζουν στην ψυχή του Δαβίδ. Φως, άπλετο φως εισέρχεται και κατακλύζει την ύπαρξή του. Γίνεται διορατικός και προορατικός. Πώς έγινε αυτή η θεία αλλοίωσις;
Εισήλθε στο Άγιο Πνεύμα. Έγινε ένθεος. Να πώς το περιγράφει: «έως ου εισέλθω εις το αγιαστήριον του Θεού και συνώ εις τα έσχατα αυτών» (στ. 17). Όλη τώρα η ύπαρξή του φωτίζεται από την θεία γνώση.
Όχι την εξωτερική και επιφανειακή γνώση που τον είχε μέχρι πρότινος γεμίσει με άγχη, φόβους, ταραχές, μικροψυχίες, ζήλειες, και ενοχές, ώστενα γράφει: «παρά μικρόν εσαλεύθησαν οι πόδες, παρ΄ ολίγον εξεχύθη τα διαβήματά μου, ότι εζήλωσα επί τοις ανόμοις, ειρήνην αμαρτωλών θεωρών» (στ. 2-3).

Τώρα τον κατακλύζει η άνωθεν κατερχόμενη, η Αγιοπνευματική γνώση, και βλέπει μέχρι το τέλος, τα έσχατα των χρόνων των ασεβών. Κατανοεί πλέον πως όλη η δόξα

«Φώτισέ την, Κύριε, και ελέησε κι εμένα την αμαρτωλή!»

Μια αδελφή παραπονέθηκε κάποτε στον π. Ζωσιμά για κάποια άλλη.
– Πάτερ, γιατί η τάδε με αντιπαθεί; Τι της έκανα;
– Ποιος σου είπε ότι σε αντιπαθεί; αντέδρασε εκείνος. Λάθος κάνεις! Από τον πονηρό είναι αυτός ο λογισμός. Μην τον δέχεσαι!
– Όχι, γέροντα, κάτι έχει μαζί μου. Το δείχνουν και τα λόγια της και το φέρσιμό της. Αλλά και η καρδιά μου το πληροφορείται καθαρά!
– Καλά, ας υποθέσουμε ότι έχεις δίκιο. Βγες στο δάσος και φώναξε:

 «Αγαπημένη μου αδελφή…!» Η ηχώ τι θα σου απαντήσει;
– Το ίδιο πάτερ.
– Ύστερα ξαναφώναξε: «Τρελή… Τιποτένια!…» Τι θα σου απαντήσει η ηχώ;
– Τις ίδιες λέξεις.
– Πίστεψέ με, κόρη μου, στη σχέση δύο ψυχών, στην αμοιβαία τους επικοινωνία, συμβαίνει ότι και με την ηχώ!
Κοίταξε, λοιπόν, πρώτα μέσα στην καρδιά σου. Θα διαπιστώσεις ότι είναι πράγματι αρνητικά προκατειλημμένη απέναντι στην αδελφή σου.
Επομένως, πρώτα γέμισε την δική σου καρδιά με ειρήνη και αγάπη γι΄ αυτήν και να είσαι βέβαιη, πως θα σου ανταποδώσει τα ίδια αισθήματα!
– Τι να κάνω γέροντα; Μήπως και εγώ δεν είμαι δυστυχισμένη όταν δεν έχω μέσα στην καρδιά μου αγάπη για την αδελφή μου;
– Δεν έχεις μέσα σου αγάπη; Κάνε τουλάχιστον, εξωτερικά έργα αγάπης. Έμαθες ότι χρειάζεται κάτι; Πρόσφερέ της το.
Διαφωνήσατε σε ένα ζήτημα; Υποχώρησε. Σε μάλωσε; Καταδίκασε τον εαυτό σου και ζήτησέ της πρώτη συγχώρηση.
Μα, πάνω απ’ όλα, να προσεύχεσαι αδιάλειπτα γι’ αυτήν, λέγοντας: «Φώτισέ την, Κύριε, και ελέησε κι εμένα την αμαρτωλή!».
Τότε οπωσδήποτε ο Θεός θα αλλοιώσει την καρδιά σου. Αλλά κι αν εκείνη, μετά απ’ όλα αυτά, δεν ειρηνεύσει μαζί σου, εσύ πάντως θα έχεις την συνείδησή σου αναπαυμένη!

π. Ζωσιμάς

Ανθολόγιο Γεροντικών κειμένων

πηγή

ΣΠΑΝΙΑ φωτογραφία που εμφανίζει το Αντάρτικο Σώμα του Παύλου Μελά

ΣΠΑΝΙΑ φωτογραφία που εμφανίζει το Αντάρτικο Σώμα του Παύλου Μελά την 26-08-1904, ενώ ο ίδιος ο Παύλος Μελάς εικονίζεται καθισμένος στο κέντρο της πρώτης σειράς φανερά αδυνατισμένος, ενώ να επισημάνουμε λίγες μέρες αργότερα την

 13η Οκτωβρίου 1904 σκοτώθηκε.

πηγή

Χαίρε η λαβίς η μυστική...

«Χαίρε η λαβίς η μυστική,

ήνπερ Ησαϊας προείδεν,

άνθρακα φέρουσαν ,

ρύπου εκκαθαίροντα την κτίσιν άπασαν »

(προσομοιον εκ του Θεοτοκαρίου, β ήχος )

πηγή

ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΣΚΑΪΤΟΨΥΧΟΥΣ!

 

Η θαυμαστή συνάντηση του Αγίου Μακαρίου Νοταρά με τον συγγενή του Άγιο Γεράσιμο τον εν Κεφαλληνία

 Η αγάπη και η ευλάβεια του Αγίου Μακαρίου Νοταρά Αρχιεπισκόπου Κορίνθου (1731 – 1805) προς τον συγγενή του, Άγιο Γεράσιμο Νοταρά, τον οδήγησε στην Κεφαλληνία για να προσκυνήσει το χαριτόβρυτο και άφθαρτο ιερό λείψανο του Αγίου Γερασίμου, και οι δυο αυτοί ΑΓΙΟΙ ήταν γόνοι της γνωστής ρωμαίϊκης οικογένειας των Νοταράδων της Κωνσταντινούπολης.

Ο Άγιος Μακάριος έφτασε στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου στα Ομαλά της Κεφαλληνίας, το 1771. Εκεί συνέβη και το θαυμαστό γεγονός της εν πνεύματι συνάντησης των δύο επιφανών γόνων της παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων.

Κατά την προφορική παράδοση της Μονής μέχρι σήμερα οι μοναχές το αφηγούνται ως εξής:
Αφού ο Άγιος Μακάριος προσκύνησε το ιερό λείψανο του Αγίου Γερασίμου, ήθελε να μείνει μόνος μπροστά στη λάρνακα και μετά τη δύση του ηλίου.

Αυτό όμως απαγορευόταν σύμφωνα με το τυπικό της Μονής.
Η έντονη επιμονή του Αγίου Μακαρίου προκάλεσε την περιέργεια των μοναζουσών, οι οποίες κατ’ εξαίρεσιν επέτρεψαν στον Άγιο να μείνει μπροστά στο ιερό λείψανο.
Τότε μερικές μοναχές κρύφτηκαν στον γυναικωνίτη για να μπορέσουν να δουν τι θα κάνει ο Άγιος.

Μ’ αυτόν τον τρόπο έγιναν μάρτυρες και θεατές ενός συγκλονιστικού θαύματος:
Αφού ο Άγιος Μακάριος γονάτισε μπροστά στη λάρνακα, η λάρνακα άνοιξε και σηκώθηκε από μέσα ο Άγιος Γεράσιμος.
Τότε οι δύο Άγιοι εναγκαλίστηκαν και αφού συνομίλησαν, ο εν σώματι άφθορος και εν πνεύματι ζωντανός Άγιος Γεράσιμος ο θαυματουργός μπήκε και πάλι μέσα στη λάρνακα. Ο Άγιος Μακάριος παρέμεινε για μερικούς μήνες στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου. Μετά την παραμονή του στην Κεφαλονιά, ο Άγιος έφυγε πάλι για τη Ζάκυνθο, όπου παρέμεινε τρία χρόνια.»

« Όλη την ζωή μου την έκτισα πάνω στις Εντολές Του...»(Αγ.Λουκάς Κριμαίας)

''Πιστεύω βαθειά στον Θεό και όλη την ζωή μου την έκτισα πάνω στις Εντολές Του. Και σε σας κληροδοτώ όλη τη ζωή σας, να την αφιερώσετε στον Θεό και να χτίζετε όλα και πάντα, πάνω στις Εντολές του Χριστού''.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας

Απόσπασμα από την Πνευματική Διαθήκη του, που απευθύνεται στα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του.

πηγή

Ἐγώ δέν παρακαλώ τόν Θεο νά παω στον Παράδεισο. Τον παρακαλώ να με βοηθάη νά μην Τον στενοχωρώ...(Αγ.Παΐσιος)

Ἐγώ δέν παρακαλώ τόν Θεο νά παω στον Παράδεισο. Τον παρακαλώ να με βοηθάη νά μην Τον στενοχωρώ με τήν συμπεριφορά μου. Όμως, ἂν πάω στην κόλαση, δεν θά λυπήσω τον Θεό; Επομένως, οὔτε αὐτό θά γινη, ἀφού Τόν παρακαλώ να με βοηθήση νά μην Τον στενοχωρῶ.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

πηγή

Ο ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΣΩΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΦΑΓΗ 6.000 ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.

 Λίγοι  θα γνωρίζουν τον Συνταγματάρχη Δημήτρη Θεοτόκη που το καλοκαίρι του 1922 κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής κατόρθωσε να διασώσει και να διαπορθμεύσει στη Μυτιλήνη άθικτη τη Μονάδα του και συνάμα να σώσει 6.000 σχεδόν Έλληνες και Αρμένους που απειλούνταν από το τούρκικο μαχαίρι των επελαύνοντων τούρκων Τσετών.

  Ο Συνταγματάρχης Δημήτριος Θεοτόκης εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι του 1922 βρέθηκε να διοικεί την 15η Μεραρχία ή Ανεξάρτητη Μεραρχία με δύναμη 7000 ανδρών περίπου. Η κατάρρευση του μετώπου τον βρήκε στη περιοχή Κιουτάχειας-Σειντή Γαζή σε βάθος 600 χιλιομέτρων από την ακτή του Αιγαίου. Η κατάρευση του μετώπου και η ασύντακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού άρχισε ουσιαστικά την 17 Αυγούστου του 1922.

 Από την 17 Αυγούστου ο ασύρματος της Μεραρχίας δεν ήταν δυνατόν να συνδεθεί με γειτονικές Μεραρχίες ή την έδρα της Στρατιάς στη Σμύρνη. Βαθμίαια διαπιστώθηκε ότι η Ανεξάρτητη Μεραρχία είχε κυκλωθεί σχεδόν από όλες τις πλευρές. Στις 19 Αυγούστου το πρωί, ελληνικό αεροπλάνο ρίχνει στις θέσεις της Μεραρχίας σφραγισμένο κιβώτιο που μέσα βρίσκονται πληροφορίες για τη δεινή θέση που έχει περιέλθει κυκλωμένη από παντού και χωρίς ελπίδα ενίσχυσης και υποστήριξης. Επιπλέον δίνονται εντολές να κατευθυνθεί στα παράλια προκειμένου να διασωθεί.
 Από εκείνη τη μέρα αρχίζει μια πορεία 600 χιλιομέτρων προς δυσμάς δίνοντας μάχες προς όλες τις κατευθύνσεις ανοίγοντας διάδρομο κυριολεκτικά ανάμεσα στον εχθρό,αλλά διατηρώντας τη συνοχή της. Το ηθικό των αξιωματικών και

ΙΣΛΑΜΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΦΕΝΙΜΙΣΜΟΣ

Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

  Τρία χρόνια πριν, αν δεν κάνω λάθος, άρθρο μου σε αυτήν την εφημερίδα είχε προκαλέσει την μήνιν των ορθοφρονούντων. Ηταν ένα κείμενο με αφορμή το Athens Gay Pride της χρονιάς εκείνης. Αναρωτιόμουν για ποιον λόγο συμπολίτες μας που διεκδικούν το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται χωρίς να γίνεται αναφορά στις ερωτικές τους κλίσεις –κάτι απολύτως θεμιτό– διαδηλώνουν με τόσο θεαματικό τρόπο τη «διαφορά» τους. Αφήνω κατά μέρος την ποιότητα του θεάματος. Η αισθητική αφήνει ηθικό αποτύπωμα. Και θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει σε τι διαφέρει το θέαμα ενός άνδρα που παρελαύνει με σημαία τη θηλυπρέπειά του, φορώντας όλα τα διακοσμητικά της στερεοτυπικής αντίληψης για το θηλυκό από έναν άλλον που επιδεικνύει το «ανδρισμό» του σαν ντουλάπα που βγήκε από το γυμναστήριο. Οι πρώτες που θα έπρεπε να αντιδράσουν στο θέαμα θα περίμενα να είναι οι φεμινίστριες, οι οποίες θα θίγονταν από τον επιδεικτικό διασυρμό της θηλυκής ταυτότητας.
Κατηγορήθηκα τότε για ομοφοβία και σεξισμό, κάποιοι μάλιστα έφτασαν να ζητήσουν την απόλυσή μου από την εφημερίδα.

  Λίγους μήνες αργότερα με κατηγόρησαν για «ισλαμοφοβία», κατά συνέπεια, βάσει του βλακώδους αντιρατσιστικού νόμου, για υποκίνηση ρατσιστικής βίας. Αφορμή ήταν ένα σημείωμα σ’ αυτήν τη στήλη για την «πολυπολιτισμική Αθήνα». Εκεί υποστήριζα ότι η λεγόμενη πολυπολιτισμικότητα δεν επιτυγχάνεται με τη σύνταξη κατά παράθεση διαφόρων κοινοτήτων που διατηρούν τα πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά αλλά με τη συγχώνευσή τους σε ένα πολιτισμικό περιβάλλον που αποδέχεται τη διαφορά τους. Αυτό σημαίνει ότι οφείλουν να δεχθούν τη συνθήκη της δημοκρατίας, της ανεξιθρησκίας ή της ισότητας των φύλων αλλά δικαιούνται να ομνύουν στο Κοράνι ή να μην τρώνε χοιρινό. Δεν δικαιούνται όμως να οραματίζονται την επικράτηση του χαλιφάτου ούτε να αντιμετωπίζουν τον δικό μας τρόπο ζωής ως άπιστο και δαιμονικό.

 Κατάλαβα πολλά όταν διεπίστωσα ότι συντάχθηκαν με όσους κατηγορούσαν για «ισλαμοφοβία» και οι περισσότεροι από όσους με είχαν κατηγορήσει για «ομοφοβία». Δεν έπεσα από τα σύννεφα βέβαια, αλλά άλλο να το ξέρεις και άλλο να το βλέπεις. Πώς είναι δυνατόν όσοι υποστηρίζουν τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων να υποστηρίζουν ταυτοχρόνως και το δικαίωμα του μουσουλμάνου να διατηρήσει την πολιτισμική του ταυτότητα; Μια ταυτότητα που περιλαμβάνει και την υποταγή της γυναίκας στον άνδρα, και την καταδίκη σε θάνατο του ομοφυλόφιλου άνδρα ή γυναίκας;

 Εκεί όπου σταματάει η λογική αρχίζει η ιδεολογία. Στην περίπτωση η ιδεολογία της «πολυπολιτισμικής ταυτότητας», αυτής που λειτουργεί ως ένδυμα της Ενωμένης Ευρώπης. Η μεγάλη ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης χτίστηκε πάνω στα ερείπια δύο ολοκληρωτικών ιδεολογιών που αιματοκύλισαν τον εικοστό αιώνα, τον Εθνικοσοσιαλισμό και τον Κομμουνισμό. Βγήκε ζωντανή επειδή είχε το πολιτισμικό οπλοστάσιο που της κληροδότησαν οι αιώνες της Ιστορίας της, από τον Ομηρο ώς τον Κάφκα. Η ιδεολογία της πολυπολιτισμικής κοινωνίας λειτουργεί σαν αυτοάνοσο που το παράγει ο ίδιος ο οργανισμός της και στρέφεται εναντίον του. Εχει όνομα. Λέγεται «πολιτική ορθότητα», ένας ιός που έχει παραχθεί στα εργαστήρια του πουριτανικού προτεσταντισμού και μεταδίδεται με την ευκολία της επιδημίας. Επικαλείται τον Διαφωτισμό. Ομως όποτε ακούω τα κηρύγματά τους βλέπω μπροστά μου το ειρωνικό χαμόγελο του Βολταίρου, του Τζόναθαν Σουίφτ ή και του Ροΐδη. Πώς θα διάβαζε μια νεοφεμινίστρια την «Ψυχολογία Συριανού συζύγου»;
Η ιδεολογία της πολυπολιτισμικής κοινωνίας είναι προϊόν του αριστερού βολονταρισμού. «Η κοινωνία θα αλλάξει επειδή κάποιοι θέλουν να την αλλάξουν». Μπορείς να συνυπάρξεις με άλλους πολιτισμούς αρκεί να το θέλεις – η αρχή της πολυπολιτισμικής ταυτότητας. Τη σχέση της με τον νεοφεμινισμό την ορίζει η περίφημη ρήση της Σιμόν ντε Μποβουάρ. «Δεν γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι γυναίκα». Ακόμη κι αν γεννήθηκες άνδρας. Η φύση υποτάσσεται στην επιθυμία σου.
Η πολυπολιτισμική ταυτότητα είναι το ύστατο καταφύγιο του λεγόμενου προοδευτισμού. Δικαιώνεται από την απόσταση που τη χωρίζει από τις αξίες οι οποίες της έδωσαν δικαίωμα στην ύπαρξη. Η πολυπολιτισμική κοινωνία είναι προϊόν των ευρωπαϊκών αξιών. Αυτές τις οποίες κατηγορούν ως αντιδραστικές οι υπερασπιστές της. Και οι φεμινίστριες δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν ούτε μία μέρα έξω από τα σύνορα αυτής της Δύσης την οποίαν κατηγορούν για την ανδροκρατία της και τον σεξισμό. Οι δε Αραβες μουσουλμάνοι έχουν περισσότερα δικαιώματα στην επικράτεια των «Λευκών Χριστιανών» από όσα τους αναγνωρίζουν οι ομόφυλοι και ομόθρησκοί τους.

kathimerini

Μην λιποψυχείτε, μη θλίβεστε και μην δειλιάζετε...(Αγ.Νεκταρίου)

 

Βάλσαμο στην ψυχή είναι τα λόγια του Αγίου Νεκταρίου και τόσο επίκαιρα. Μην λιποψυχείτε, μη θλίβεστε και μην δειλιάζετε...
Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. 

 Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι' αυτό εμπιστεύσου στο Θεό και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη.

 Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.
Εμπιστευθείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά από τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.

 Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα με τη θέληση σας: όσο δίκαιη και αν είναι αυτή. Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη που δημιουργείται μετά από ένα δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού.
Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση που βρίσκεται η ψυχή μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.
Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει την πίκρα του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο Παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση.

 agioritikovima.gr