Ὁ δικός μας Τζὸρτζ Φλόιντ είναι ο Κωνσταντῖνος Κατσίφα

Τοῦ Νίκου Καραγιαννακίδη*

Ἄκου κυρία Ἀκρίτα,
Ὁ δικός μας Τζὸρτζ Φλόιντ δὲν εἶναι ὁ Ζὰκ Κωστόπουλος, ἀλλὰ ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας. Κι ἐπειδὴ ἐσὺ καὶ κάποιοι ἄλλοι Συριζαῖοι κουνᾶτε τὸ δάχτυλο στὴν κοινωνία γιὰ ρατσισμό, νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω τὰ ἀκόλουθα:
Ρατσισμὸς κυρία Ἀκρίτα καὶ κύριοί του ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ἡ στοχευμένη ἐκτέλεση τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα ἀπὸ 100 Ἀλβανοὺς ἀστυνομικοὺς ἐπειδὴ θέλησε τὴν 28η Ὀκτωβρίου νὰ σηκώσει τὴν Ἑλληνικὴ σημαία στὸ σπίτι του.
Αὐτὴ τὴν ρατσιστικὴ ἀστυνομικὴ βία ὄχι μόνον δὲν τὴν καταδικάσατε, ἀλλὰ τὴν δικαιολογήσατε κιόλας υἱοθετώντας τοὺς ἰσχυρισμοὺς τοῦ Ἀλβανικοῦ κράτους καὶ ὄχι τὶς μαρτυρίες τῆς Ἑλληνικῆς Ὁμογένειας!

Ρατσισμὸς εἶναι τὸ ξύλο καὶ τὰ χημικὰ ποὺ ἔριχναν οἱ «πραιτωριανοὶ» τοῦ Τσίπρα στοὺς εἰρηνικοὺς...διαδηλωτὲς (παπάδες, γυναῖκες καὶ παιδιά), ποὺ διαμαρτύρονταν στὰ συλλαλητήρια γιὰ τὸ ξεπούλημα τῆς Μακεδονίας μας.
Γι’ αὐτὴ τὴν κατευθυνόμενη ἀστυνομικὴ βία δηλώνατε ὑπερήφανοι.

Ρατσισμὸς εἶναι νὰ γιορτάζει ὁ Ἐρντογᾶν καὶ ἡ Τουρκία τὴν Ποντιακὴ Γενοκτονία καὶ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ ὡς ἐθνικὲς ἐπετείους καὶ νὰ στήνει φαιδρὰ σόου στὴν Ἁγιὰ Σοφιά. Το ὅτι ἕνα ἔθνος γιορτάζει τὴν γενοκτονία ἄλλου δὲν σᾶς συγκίνησε ποτὲ καὶ οὐδέποτε μιλήσατε γιὰ αὐτὸν τὸν χυδαῖο ρατσισμό!

Ρατσισμὸς εἶναι οἱ σφαγὲς χιλιάδων Χριστιανῶν κάθε ἔτος σὲ Συρία, Ἰρὰκ Ἀφγανιστᾶν καὶ σὲ ὅλα τὰ φανατικὰ Ἰσλαμικὰ Κράτη, ἐπειδὴ τυγχάνει νὰ θέλουν νὰ εἶναι Χριστιανοί.
Γι’ αὐτοὺς οὐδέποτε μιλήσατε ἢ διαμαρτυρηθήκατε. Εἶναι Χριστιανοὶ οἱ καημένοι, ἂς προσεχαν!

Δὲν χρειάζεται νὰ σκοτώσεις ἢ νὰ κάνεις μία πράξη βίας κυρία Ἀκρίτα καὶ κύριοί του ΣΥΡΙΖΑ γιὰ νὰ εἶσαι ρατσιστής. Ἀρκεῖ καὶ ἡ σιωπή σου. Τὶς εὐαισθησίες σᾶς ἀλλοῦ!

Υ.Γ. Νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω κυρία Ἀκρίτα ὅτι ὁ Ζὰκ Κωστόπουλος πέθανε ὅταν Κυβέρνηση ἦταν ὁ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τὴν ἀστυνομία τὴν διοικοῦσε ἡ δική σας παράταξη. Δὲν θέλω νὰ σκεφτῶ τί θὰ γινόταν καὶ τί θὰ κάνατε ἐὰν τὴν χώρα κυβερνοῦσε τότε ἡ Νέα Δημοκρατία! Θυμᾶμαι ὅμως τί κάνατε μὲ τὸν Γρηγορόπουλο!

*Ὁ Νίκος Καραγιαννακίδης εἶναι δικηγόρος μὲ ἕδρα τὴ Θεσσαλονίκη

ΠΗΓΗ

Ἡ νοσταλγία µας για την συνάντησή µας µε τον Ἀναστάντα Κύριο

Ἡ Λατρεία δὲν περιορίζεται σὲ ὁρισμένους χρόνους προσευχῆς (Ὄρθρος, Ἑσπερινὸς κ.τ.λ.).
Οἱ ἰδιαίτεροι χρόνοι τῆς προσευχῆς εἶναι ἡ ἀφετηρία, ἀπὸ τὴν ὁποία ξεκινᾶ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου,γιὰ νὰ μεταβάλει ὅλη τὴ ζωὴ σὲ Λατρεία καὶ κοινωνία μὲ τὸν Θεό.

 Ἡ Λατρεία δὲν περιορίζεται σὲ λίγες εὐχαριστήριες προσευχὲς ποὺ ἀπευθύνει ὁ ἄνθρωπος στὸν Θεὸ γιὰ τὶς δωρεές του καὶ σὲ ὁρισμένα αἰτήματα γιὰ τὴν σωτηρία του, τὴν ὑγεία του, τὴν ἀσφάλειά του, ἀλλὰ γίνεται μιὰ συνεχὴς ψυχικὴ διάθεση
καὶ κίνηση δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης Του
καὶ κυρίως τὸ δῶρο τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ Του,καὶ μιὰ πλήρης ἐμπιστοσύνη
καὶ ἀνάθεση τῆς ζωῆς του στὸν Πλάστη του.

 Ἡ νοσταλγία µας γιὰ τὴν συνάντησή µας µὲ τὸν Ἀναστάντα Κύριο καὶ τὴν θριαµβευτικὴ συνοδεία του ἀρχίζει ἀπὸ τὴν πρώτη ἡµέρα τῆς ἑβδοµάδος, τὴν Δευτέρα.
Καθὼς περνοῦν οἱ ἡµέρες τῆς ἑβδοµάδος,ζοῦµε µὲ τὴν ἀνάµνηση τῆς περασµένης Κυριακῆς,τοῦ περασµένου µικροῦ Πάσχα καὶ συγχρόνως µὲ τὴν προσδοκία τῆς ἐρχοµένης Κυριακῆς, γιὰ νὰ ζήσουµε πάλιν τὴν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου µας
καὶ τὴν µεταµόρφωση τῆς ζωῆς µας στὸν χῶρο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Θεία Εὐχαριστία κέντρο τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας

Μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη

Πειραίκή Εκκλησία / Μάιος 2020

Ἐνας φωτεινός άνθρωπος ελπίδας(Συνέντευξη του διάσημου νευροχειρούργου π.Στεφάνου Μίντεα)

της Μαρίας Μπινιάρη

Μέσα στη παγκόσμια βαριά , σκοτεινή ατμόσφαιρα με θλιβερά και απάνθρωπα γεγονότα και καταστάσεις σ ‘ όλα τα μήκη και πλάτη της Γης υπάρχουν φωτεινές ακτίνες ανθρώπων που με τη χάρη του Θεού διαχειρίζονται το τάλαντο, που τους δόθηκε, συνετά για το καλό των συνανθρώπων και την πρόοδο στο τομέα που ανήκουν.

Μια τέτοια προσωπικότητα είναι ο διάκονος Στέφανος Μιντέα, νευροχειρουργός, πατέρας 6 παιδιών.

  Γεννήθηκε στη Ρουμανία, μεγάλωσε και σπούδασε στην Αμερική και πρόσφατα, χειροτονημένος σε διάκονο, προτίμησε να γυρίσει στην πατρίδα του παρ όλες τις εξαιρετικές θέσεις που κατείχε στις ΗΠΑ. Η απόφασή του να επιστρέψει ήταν με τις ευλογίες του πνευματικού του πατρός Ιουστίνου Πάρβου (1919-2013), με τον οποίο είχε συνεχή επαφή.
Στην Αμερική ήταν διευθυντής του Νευροχειρουργικού τμήματος Νωτιαίου Μυελού, καθηγητής, στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου του Σταντφορντ στη Καλιφόρνια. Σήμερα ο καθηγητής ζει στη Κωνστάντζα, όπου θεραπεύει και εγχειρίζει τους πάντες ανεξάρτητα κοινωνικής θέσης και τις Κυριακές διακονεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία της πόλης του.
Εκτός από το φοβερά φορτωμένο πρόγραμμά του ο διάκονος Στεφάν κατάφερε να δώσει συνέντευξη στη δημοσιογράφο του Paroslavie για τη ζωή του, τους ασθενείς του, που κάποιοι απ’ αυτούς θεραπεύονται θαυματουργικά από τη Θεία Χάρη που εργάζεται πάντα με μυστικό τρόπο.

Η δημοσιογράφος  πήγε και για προσωπική , σοβαρή δική της υπόθεση ιατρικού περιεχομένου, αφού ήθελε να γνωρίσει από κοντά και να μιλήσει με τον γιατρό, που έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις στον ιατρικό κόσμο των ΗΠΑ.

Φωτογραφία από την παρουσίαση του βιβλίου που είναι αφιερωμένο στον πνευματικό του πατέρα «Ζωή θυσιαζόμενης αγάπης-Γέροντας Ιουστίνος Πίρβου»(Εκδόσεις Σταμούλη)

Ας αφήσουμε τη δημοσιογράφο να περιγράψει το χώρο και τον άνθρωπο:

 «Στο γραφείο  του υπήρχαν πολλές εικόνες, ξέχασα τα συμπτώματα και τους φόβους μου κι ένοιωσα μια άνεση ,μια ευεξία. Ηξερα ποιόν περίμενα, τον σπεσιαλίστα καθηγητή στη νευροχειρουργική, τον χειρουργό των λεπτών εγχειρήσεων νωτιαίου μυελού, νευροογκολόγο με άριστες γνώσεις ενδοσκοπικής χειρουργικής, ράδιο χειρουργικής, σκολίωσης και νωτιαίας στένωσης. Περίμενα να δω ένα σημαντικό, ακατάδεκτο άνδρα, αλλά, όταν τον είδα να μπαίνει μέσα, ένοιωσα ότι έβλεπα κάποιον από τους Βίους των Αγίων. Ψηλός, εμφανίσιμος , ευπροσήγορος με θεραπευτική ματιά που μου σταμάτησε τους πόνους ιδίως, όταν άρχισε να μιλάει μ’ ένα ζεστό καταδεκτικό τρόπο, έμεινα άφωνη κι έκπληκτη.

Δυο γιατροί παλαιότερα μου είχαν κάνει μια σοβαρή διάγνωση και περίμενα ν’ ακούσω κι απ’ αυτόν ότι μια εγχείρηση θα με βοηθούσε. Σύμφωνα με εκείνους τους γιατρούς δεν θ’ απέφευγα την παράλυση.

 «Τέτοιο σημάδι δεν υπάρχει»,είπε ο γιατρός Μιντέα, κοιτάζοντας πιο λεπτομερειακά την αξονική μου τομογραφία. «Δεν χρειάζεστε εγχείρηση! Ας δοκιμάσουμε μια θεραπεία που έχει εφαρμοστεί στην Αμερική για κάποιο καιρό κι έχει αποδειχτεί αποτελεσματική» 

Ξέχασα την αρρώστια μου και τα πάντα εκείνη την ημέρα. Το μόνο που ήθελα τώρα ήταν να του πάρω συνέντευξη. Συναντηθήκαμε και στη Θεία Λειτουργία εκείνη την Κυριακή με την οικογένειά του, την καταπληκτική γυναίκα του και τα 6 παιδιά του.

Στην ερώτησή μου, πώς βρήκε το δρόμο που τον οδήγησε στο Θεό κι έμεινε πιστός στις Ρουμανικές ρίζες του, μου απάντησε:

« Όλα τα οφείλω στη γιαγιά μου. Ηταν μια απλή αγρότισσα που άφησε το

Γιατί η ἀρχή τῆς ἀποστασίας βρίσκεται στην ἔλλειψη τῆς διδαχῆς και στην ἀνορεξία τοῦ θείου λόγου

 Ἡ ψυχὴ ποὺ ἀγωνίζεται σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πρέπει ἢ νὰ μαθαίνει σωστὰ ὅσα δὲν ξέρει ἢ νὰ διδάσκει μὲ σαφήνεια ὅσα ἔμαθε. Ἂν δὲν θέλει νὰ κάνει τίποτε ἀπὸ τὰ δυό, τότε δὲν εἶναι καλά. Γιατὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ἀποστασίας βρίσκεται στὴν ἔλλειψη τῆς διδαχῆς καὶ στὴν ἀνορεξία τοῦ θείου λόγου, ποὺ τὸν πεινάει πάντα ἡ φιλόθεη ψυχή.

Αββᾶς Παλλάδιος 

"Παιδιά μου, εμείς να ξέρετε, πιστεύουμε στο Θεό του τσίμα-τσίμα''

Θυμάμαι μια ζωή τη μάνα μου που έλεγε:
"Παιδιά μου, εμείς να ξέρετε, πιστεύουμε στο Θεό του τσίμα-τσίμα''…
Μας αφήνει να παλεύουμε ο Θεός,μας αφήνει να φτάνουμε στο τέρμα μας
και όταν πια κάθε τι ανθρώπινο είναι πλέον ανώφελο,εκεί που φτάνουμε πια στα όριά μας,στο τσίμα-τσίμα, με κάποιον τρόπο μυστικό, πάντοτε επεμβαίνει.

Σαν έναν πατέρα που παρακολουθεί το μικρό του το παιδί
να προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο.
Το επιβλέπει με χέρια απλωμένα μην πέσει και χτυπήσει,αλλά το αφήνει να προσπαθεί να σκαρφαλώσει μόνο του…Δεν το ανεβάζει ο ίδιος εξαρχής…"

Και θα μου πεις "Γιατί να πρέπει να είναι έτσι;
Γιατί να πρέπει να φτάνουμε στα όριά την κάθε τη φορά;"

Τι να σου πω; Δεν ξέρω!
Ίσως, αν ήτανε αλλιώς τα πράγματα,κανένας μας να μην είχε μάθει στη ζωή, να πατά γερά στα πόδια του.
Ίσως, κανένας μας, να μην είχε μάθει ποτέ να σκαρφαλώνει…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος Μ.Sc.

πηγή

Άγιος Πορφύριος-Μεταστροφή μέσω των ποιημάτων

«Ὅταν ἤμουν 20 χρόνων ἀγαπητέ μου καθηγητή, ἤμουν ἀναρχικός. Εἶχα μακριά μαλλιά, εἶχα σκουλαρίκια, εἶχα τυραννήσει πνευματικούς ἀνθρώπους, τους δασκάλους μου. Μέ ἔστειλαν σ’ ἕνα χριστιανικό οἰκοτροφεῖο και τό ἔκανα ἄνω-κάτω!
Μία μέρα, μέ τήν προτροπή ἑνός θείου μου, ἀποφάσισα νά ἐπισκεφθῶ τόν πατέρα Πορφύριο. Νόμιζα ὅτι θά συναντοῦσα ἕνα ἀφελές γεροντάκι, ἀλλά γρήγορα διαψεύστηκα! Μόλις μέ εἶδε ὁ Γέροντάς μου εἶπε:
«Μωρέ ἐσύ θέλεις νά πιστέψεις, ἀλλά δέν σέ ἀφήνει τό πολύ σου, τό δυνατό σου μυαλό! Ἀλλά ποῦ θά πᾶς; Σέ ἀγαπάει, σέ περιμένει ὁ Χριστός καί θά σέ κερδίσει μία μέρα! Μωρέ, ἔλα αὔριο νά τά ποῦμε!»

 Πῆγα ἐγώ τήν ἄλλη μέρα νά τά ποῦμε…!
Ὁ Γέροντας, μόλις μέ εἶδε, μοῦ εἶπε:
«Μωρέ, σού ἀρέσουν τά ποιήματα; Γιατί, κι ἐγώ εἶμαι…ποιητής! Πᾶμε στό δάσος νά σού ἀπαγγείλω;»
Μέ πῆρε ἀπό τό χέρι κι ἄρχισε νά μοῦ λέει ποιήματα…!
Ἐγώ, καθώς ἄκουγα ἀναλύθηκα σέ δάκρυα καί ἔκλαιγα. Γιατί…;
Διότι, αὐτά τά ποιήματα, πού ἀπάγγελνε ὁ Γέροντας, ἤσαν τά δικά μου ποιήματα! Αὐτά, πού εἶχα γράψει καί τά εἶχα κρυμμένα σ’ ἕνα τετράδιο, πιστεύοντας ὅτι κάποια μέρα θά τά δημοσίευα. Εἶχα συγκλονισθεῖ!
Ὁ νέος ἐκεῖνος ἔγινε καθηγητής σέ δύο πανεπιστήμια καί ἱερέας!

Ἐλεύθερη ἀπόδοση ὁμιλίας τοῦ καθηγητοῦ κ. Γ. Κρουσταλάκη.

πηγή

Πάνω απ'όλα η ....υγεία...!

Εγκλήματα κομμουνιστών-Η Δασκάλα Ουρανία

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ.....

Στην φωτογραφία εικονίζεται η Ουρανία (Παναγιωτοπούλου) Ηλιοπούλου η οποία γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1901 και έλαβε το πτυχίο της δασκάλας από το Διδασκαλείο Σμύρνης.
Υπηρέτησε ως δασκάλα στην εκεί περιοχή, ενώ ήταν και εθελόντρια νοσοκόμα στο αναρρωτήριο του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη το 1919-1922.
Στη Μικρασιατική καταστροφή έχασε πατέρα κι αδελφό και κατέφυγε με τη μητέρα της ως πρόσφυγας στην Ελλάδα. Το 1930 διορίστηκε δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Κροκυλείου Δωρίδας, ενώ το 1934 έμεινε χήρα με δύο παιδιά.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής δραστηριοποιήθηκε στην τοπική οργάνωση του ‘’5/42 ΣΕ’’ και συμμετείχε ενεργά στην εξάπλωσή του. Το σπίτι της μάλιστα έγινε κέντρο λήψεως αποφάσεων και το όνομά της σημείο αναφοράς για την τοπική οργάνωση στην περιοχή, ενώ η επιβίωση της ίδιας και της οικογένειάς της γίνονταν με δυσκολία και με συνεχείς απειλές από τους κομμουνιστές, ιδίως μετά την εξόντωση του ‘’5/42 ΣΕ’’ από τον ‘’ΕΛΑΣ’’ τον Απρίλιο του 1944 όπου ήταν μέλος.

 Το 1947 το όνομά της ήταν ήδη στον κατάλογο των ‘’αντιδραστικών’’ κατοίκων της περιοχής που είχε συνταχθεί από τον "ΔΣΕ" και τους κομμουνιστές για την προηγούμενη δράση της στην κατοχή μέσα από τις τάξεις του ‘’5/42 ΣΕ’’.
Έτσι στις 6 Σεπτεμβρίου συνελήφθη μαζί με την 20χρονη κόρη της Όλγα από τα τμήματα του Καπετάν Γιώτη (Χαρίλαος Φλωράκης) και Διαμαντή (Γιάννης Αλεξάνδρου) που καταδυνάστευαν την περιοχή.

 Το "έγκλημά" της ,πέρα απ το παρελθόν της στο ‘’5/42 ΣΕ’’, ήταν ότι τολμούσε να διδάσκει δημόσια τις ιερές και πατρογονικές αρχές των Ελλήνων ‘’Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια’’, και ότι εναντιώθηκε στο παιδομάζωμα των παιδιών του χωριού της που διενεργούνταν από τους συμμορίτες του ‘’ΔΣΕ’’.
Έτσι μεταφέρθηκαν και οι δύο δέσμιες (μάνα και κόρη) στο παρακείμενο εξωκλήσι του χωριού της ‘’Θεοτόκου’’, όπου κατεσφάγησαν μετά από ατιμωτικά βασανιστήρια.

 Για το όλο γεγονός έχει εκδοθεί σχετικό βιβλίο γραμμένο απ τον γιο της Γιάννη Ηλιόπουλο (ο μόνος επιζών από την οικογένεια), που είναι πέρα από προσωπική μαρτυρία, και μια τολμηρή προσπάθεια να σπάσει η επιχειρούμενη αποσιώπηση ή και πλαστογράφηση των γεγονότων εκείνης της εποχής.

 Το βιβλίο ''Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΟΥΡΑΝΙΑ'' μπορείτε να το προμηθευτείτε στα τηλ: 2103628976-2106440021-2103638435 (βιβλιοπωλείο κ.Γιαννάκενα)

πηγή

Ο σπουδαιότερος παράγων για την αντιμετώπιση της όποιας ασθένειας είναι η καλή ψυχολογία του ανθρώπου κι αυτήν την ψυχολογία την τρέφει πρωτίστως η πίστη στον Θεό,

[....]
  Η Εκκλησία μας παρ’ όλα αυτά στέκεται με πολλή αγάπη και πολύ σεβασμό έστω και μπροστά στις αμφισβητήσεις των ανθρώπων, έστω και των ασθενών πιστών. Ακούει τις ενστάσεις τους, αφουγκράζεται τον προβληματισμό τους, μα τους καλεί να πάρουν αφορμή από την ολιγοπιστία τους αυτή και να βαθύνουν τη σχέση τους με τον Θεό. Είναι μία ευκαιρία να ζητήσουν από τον Χριστό προσθήκη της πίστεώς τους, κατά το «πρόσθες ἡμῖν πίστιν» των μαθητών του Κυρίου, ή να κραυγάσουν και αυτοί, εφόσον είναι καλοπροαίρετοι και αναζητούν την αλήθεια, (σαν τον πατέρα που πλησίασε τον Χριστό για να ζητήσει τη βοήθειά Του) το «πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ».

  Είναι δηλαδή ο καιρός τώρα η ευκαιρία που δίνεται σε όλους μας να τα βρούμε περισσότερο με τον Θεό μας, να καθαρίσουμε την πίστη μας γι’ Αυτόν, να νιώσουμε έστω και λίγο την αίσθηση της παρουσίας Του μέσα στην καρδιά μας. Άλλωστε γι’ αυτόν τον λόγο – έτσι φαίνεται μέσα στην Αγία Γραφή - επιτρέπει και παραχωρεί (όχι δημιουργεί) ο Θεός μας τέτοιες δύσκολες καταστάσεις στον κόσμο μας: να γίνονται οι προκλήσεις για τη μετάνοιά μας. Διότι «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».

 Τα παραπάνω βεβαίως δεν ακυρώνουν τα όποια μέτρα πρέπει να παίρνουμε, κάνοντας το ανθρώπινο κατά το «μή ἐκπειράσεις Κύριον τόν Θεόν σου», προκειμένου να διαφυλάσσουμε και τον εαυτό μας και κυρίως τους συνανθρώπους μας: ό,τι ήδη έχει ανακοινώσει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας, ό,τι πρακτικό προτείνουν οι υγειονομικές αρχές.

  Κι οι αρχές αυτές μας λένε και κάτι πολύ σημαντικό που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε: ο σπουδαιότερος παράγων για να παραμένει κάποιος υγιής είναι η καλή ψυχολογία του. Ακόμη και για τον καρκίνο, τονίζουν πολλές φορές οι ιατροί, πλέον του 50% παίζει ρόλο η ψυχική διάθεση του ασθενούς. (Ο άγιος Πορφύριος μάλιστα συνήθιζε να λέγει ότι άνθρωπος που αγωνίζεται στην πίστη του Χριστού και προσπαθεί να τηρεί τις άγιες εντολές Του, κυρίως την αγάπη, ελέγχει την εξέλιξη κι αυτής της δύσκολης αρρώστιας). 
 Λοιπόν, όταν ο σπουδαιότερος παράγων για την αντιμετώπιση της όποιας ασθένειας είναι η καλή ψυχολογία του ανθρώπου κι αυτήν την ψυχολογία την τρέφει πρωτίστως η πίστη στον Θεό, πώς τόσο εύκολα επιχειρούν διάφοροι να κτυπήσουν αυτήν την πίστη, να την διακωμωδήσουν, να την ακυρώσουν; Ανεπίγνωστα, γιατί δεν θέλουμε να διανοηθούμε ότι μπορεί κάποιος εν επιγνώσει να κινείται έτσι, βοηθούν στην εξάπλωση της νόσου, αφού κτυπούν το θεμέλιο τελικώς του μεγάλου δώρου της υγείας.

π.Γεώργ.Δορμπαράκης

Ιερά Μυστήρια: Όλα για τα μάτια του κόσμου!

π.Σπυρίδων Σκουτής -Ιερά Μητρόπολη Λήμνου

 Δυστυχώς αγαπητοί μου δεν προσεγγίζουμε τα Ιερά Μυστήρια πνευματικά αλλά με κοσμικό πνεύμα που φτάνει πολλές φορές μέχρι και τη χυδαιότητα ή βλασφημία.

 Πολλοί κληρικοί έχουμε αρκετές εμπειρίες από ανθρώπους που έρχονται να κλείσουν το Ιερό Μυστήριο του Γάμου ή της Βάπτισης ή κάποιο Μνημόσυνο και βλέπουμε ότι η Εκκλησία έρχεται πάντοτε τελευταία. Μέσα στην ποιμαντική μου διακονία έχω αντιμετωπίσει όπως και κάθε κληρικός, κάθε καρυδιάς καρύδι που λέει και ο λαός και βλέπουμε ότι η νόσος της κοσμικότητας , της αδιαφορίας και της αναισθησίας καλά κρατεί στο Ορθόδοξο πλήρωμα.

  Υπάρχουν φυσικά εξαιρέσεις που μόλις τις συναντήσουμε κάνουμε τον σταυρό μας και κυριολεκτικά τις καταγράφουμε σαν ιστορικά ντοκουμέντα στην ενορία μας!
Οι περισσότεροι έρχονται απλά να μας ανακοινώσουν τις αποφάσεις τους! Δεν ρωτάνε καν τον Ιερέα και την Εκκλησία. Ακόμα και αν ρωτήσουν στην περίπτωση που θα τους πεις το αντίθετο από αυτό που έχουν στο μυαλό τους, μεταμορφώνονται σε λύκους έτοιμους να κατασπαράξουν το πρόβατο που τολμάει να τους χαλάσει το όνειρο.

Πρώτα θα περάσουμε από τον εστιάτορα, τον διακοσμητή, τον ανθοπώλη και μετά θα πάμε στον παπά να του ανακοινώσουμε τι θέλουμε, και αν τολμάει ας μας πει το αντίθετο !!!
Τα τελευταία χρόνια η Εκκλησία έχει καθιερώσει την κατήχηση πριν από τα Ιερά Μυστήρια,εκτός δηλαδή από την συμπλήρωση των χαρτιών γίνεται μία χαλαρή πνευματική συζήτηση αλλά και κατήχηση γύρω από τα Μυστήρια μέσα απο slides ή αφίσες που δείχνουν τις λεπτομέρειες του Μυστηρίου ενώ γίνεται και ανάλυση στις ευχές αλλά και στο τελετουργικό.
Ελάχιστα ζευγάρια έχουν τον πόθο να ακούσουν έστω και λίγο. Μόλις αρχίζει η

Πιστεύουν οι άνθρωποι εις τον Υιόν του Θεού ;

Τους συναντά ο Χριστός μας συναγμένους στ όνομά του.
Δυο χιλιάδες χρόνους τώρα με το πρώτο φίλημα της Άνοιξης στου Καλοκαιριού τις Κυριακές , αθροίζονται στη σκιά της πρώτης Εκκλησιάς τους που την λούζει αιώνιο Φως ανέσπερο …Πίσω απ του ιερού της το μικρό παραθύρι με πρόσωπα πασίχαρα προσμένουν …

 Δυο χιλιάδες χρόνους τώρα όρθρου βαθέως με τα πουλιά να υμνολογούν και τα λουλούδια να μεθάνε το δροσερό φυσολόημα το πρωινό ,τους συναντά ο Χριστός και τους χαιρετά μ'εκείνα τα λόγια που πιο γλυκά δε θ ακουστούν ξανά …
Ειρήνη υμίν !

 Κι έπειτα εκείνοι όλο λαχτάρα τρέχουν ν αγκαλιάσουν τ'άχραντα πόδια Του .
Πρώτος ο μαθητής που ποτέ του δεν χρειάστηκε να ξαναψηλαφίσει την ματωμένη αλήθεια…
Κι οι Μυροφόρες με το μύρο το θεσπέσιο που δεν το ξεθύμανε ο χρόνος …
Κι ήταν εκεί κι ο Ιωσήφ κι ο Νικόδημος κι ο πρώην Παράλυτος που δεν ξαναξεστόμισε απελπισιάς οιμωγή …
Κι η Σαμαρείτισσα με τα παιδιά της τον Φωτεινό που σκόρπιζε δικαιοσύνης τον ήλιο,τον Ιωσή και τις πέντε αδερφάδες της πλησίασαν να ξαποστάσουν από τους μακρινούς δρόμους τόσων αιώνων που ξεδίψασαν αμέτρητες ψυχές …Και αγκάλιασαν όλοι τους ξανά τα άχραντα πόδια Του …
Και στάλαζαν πάνω τους μύρο και τα καταφιλούσαν και στάλαζαν και δάκρυα …Και τα πιο πολλά έσταζαν από τα ορθάνοιχτα μεγάλα μάτια του πρώην τυφλού εκ γενετής …

Και άκουσαν ξανά τη φωνή Του να τους ρωτά :«Πιστεύουν οι άνθρωποι εις τον Υιόν του Θεού ;»
-Πιστεύουν Κύριε μα θέλουν πρώτα να δουν , είπε ο Θωμάς όπως εγώ θυμάσαι ;

-Πιστεύουν Κύριε μα δεν τολμούν να το φωνάξουν όπως κάναμε εμείς θυμάσαι ; είπαν οι γυναίκες …αι περί της Μαριάμ.

-Πιστεύουν Κύριε μα απελπίζονται συχνά όπως εγώ θυμάσαι ; είπε ο τεθεραπευμένος μηκέτι αμαρτάνων

-Πιστεύουν Κύριε μα σκορπάνε το ζωντανό νερό και όλο διψούν και ψάχνουν παντού για την πηγή όπως εγώ θυμάσαι ; είπε η Φωτεινή η Ισαπόστολος .

-Πιστεύουν Κύριε μα υπάρχουν πάντα εκείνοι οι εχθροί Σου να τους λοιδορούν και να τους εκβάλουν συνέχεια έξω όπως εμένα …θυμάσαι ; είπε ο Τυφλός το πρότερον...

Και έπειτα ακούστηκε η γλυκύτατη φωνή Του ξανά να λαλεί ρήματα αιώνια …
Και έκλεισαν όλοι τα δακρυσμένα από χαρά μάτια τους και τον άκουγαν να λέγει αυτά που πάντα τους έλεγε δυο χιλιάδες χρόνους τώρα …

-Πορευθέντες σε όλον τον κόσμο κηρύξτε την αλήθεια μου σε όλη την κτίση …
Αυτός που πίστεψε και βαπτίσθηκε θα σωθεί …Αυτός που θα μείνει αμετανόητα άπιστος θα κατακριθεί ….
-Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες …
-Και αυτός που θερίζει μισθό λαμβάνει και συνάγει καρπό εις ζωή αιώνιον έτσι ώστε και ο σποριάς το ίδιο να χαίρεται με εκείνον …

Και έλαβαν χάρη ξανά και χαρά μεγάλη και όταν άνοιξαν πάλι τα μάτια τους , Εκείνος είχε αναληφθεί στους Ουρανούς …

 Και έμειναν εκεί για λίγο ακόμα συναγμένοι στο όνομά Του οι πιστοί φίλοι Του και αδερφοί Του , που μέχρι τερμάτων αιώνων μετά τον πρώτο θριαμβευτικό παιάνα , θα συνάζονται στο όνομά Του μακριά απ όλους τους εχθρούς Του που διασκορπίζονται και φεύγουν μακριά απ του προσώπου Του τον Παράδεισο …

Νώντας Σκοπετέας

Αν οι Φύλακες Άγγελοι δεν μας προστάτευαν από τις επιθέσεις των δαιμόνων...

  Αγ.Ιωάννη της Κρονστάνδης

Αν οι Φύλακες Άγγελοι δεν μας προστάτευαν από τις επιθέσεις των δαιμόνων, πόσο συχνά θα πέφταμε από μία αμαρτία στην άλλη!

  Οι Φύλακες Άγγελοι είναι οι οδηγοί μας στο Aγαθό, οι δορυφόροι που προστατεύουν την ψυχή και το σώμα μας. Και μένουν πάντοτε μαζί μας, εφ’ όσον δεν τους αναγκάζουμε να απομακρυνθούν με τη σαρκολατρία, την υπερηφάνεια, την ολιγοπιστία και άλλα βδελυρά αμαρτήματα. 

Μας περισκεπάζουν με τα φτερά της αΰλου δόξης τους και αυτό το νοιώθουμε, έστω και αν δεν τους βλέπουμε. Τους καλούς μας λογισμούς, τις καλές μας κλίσεις, τα καλά μας λόγια και έργα, αυτοί τα υποκινούν όλα.

Ό Καποδίστριας αυτοπαρουσιαζόμενος μέσα από δείγματα πολιτικών αποφάσεων, πολιτικής συμπεριφοράς και πολιτικής γραφής του, στην περίοδο 1801-1807

ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

Του Γεωργίου Σκλαβούνου

Ο Ιωάννης Καποδίστριας φεύγει από την Κέρκυρα για την Ρωσία στην ηλικία των 32 χρόνων.
Ο Ι.Κ. φεύγοντας από την Κέρκυρα για τη Ρωσία σε αυτήν την ηλικία, έχει σαφέστατα διαμορφωμένο ιδεολογικό, πολιτικό, πολιτισμικό προσανατολισμό. Είναι μια ολοκληρωμένη ηθική και πνευματική προσωπικότητα.
Κατά συνέπεια όσοι θέλουν πραγματικά να μελετήσουν και να κρίνουν αδέκαστα,να κρίνουν με την δική τους κρίση, τον Καποδίστρια.
Δεν έχουν ανάγκη τα μακρινά τα απρόσιτα Ρώσικα αρχεία, τα αγγλικά και τα Γαλλικά.
Ο Καποδίστριας της Επτανήσου και της Κέρκυρας μπορεί να ερευνηθεί εδώ.
Έχουμε την δυνατότητα να ερευνήσουμε, να φωτίσουμε τον πολιτικό προσανατολισμό του. Μπορούμε να ερευνήσουμε την πολιτική και πολιτισμική του ταυτότητα.
Από τα 1801 ο Ιωάννης Καποδίστριας, έχει αποφασιστική και σημαντική ανάμειξη στα κοινά της Κέρκυρας και των Ιονίων, με δράσεις όπως.
Η αποστολή του, στην Κεφαλονιά για την κατάπαυση της επικίνδυνης, για την ύπαρξη της νεοσύστατης Επτανήσου Πολιτείας, σύρραξης ανάμεσα σε Ληξούρι και Αργοστόλι..
Σύρραξης, κατά σοβαρές ιστορικές μαρτυρίες και έξωθεν υποκινούμενης.

  Ο Καποδίστριας, έχει ανάμειξη στην πνευματική και επιστημονική ζωή,της Κέρκυρας, με την δημιουργία της «Εταιρείας των Φίλων», (όπως μαρτυρεί ο Κερκυραίος ιστορικός Βροκίνης και την λειτουργία της οποίας επιβεβαιώνει ο Μάριος Πίερης, πολυτάλαντη προσωπηκότητα, καλλιτέχνης και διανοούμενος της εποχής).

Επίσης ,ο Καποδίστριας πρωτοστατεί στην δημιουργία του «Ιατρικού Συλλόγου της Κέρκυρας» στα 1802, συλλόγου με καταγεγραμμένη δράση, σε θέματα δημόσιας υγείας, π.χ. για την αντιμετώπιση της ευλογιάς.
 Τον Καποδίστρια ως ιατρό τον έχει αποκαλύψει, θαυμάσια ,η Πρόεδρος της Ιατροχειρουργικής Εταιρείας της Κέρκυρας κυρία Μάνδυλα.
Η δημιουργία της Εταιρείας των Φίλων παρέμενε, για «ευνόητους λόγους», στην λήθη. (Είχα την τιμή να την ανασύρω από την λήθη, στον «Άγνωστο Καποδίστρια», στα 2011).

Από τα 1803, ο Ι.Κ. αναλαμβάνει «Γραμματέας Επικρατείας» της Επτανήσου Πολιτείας για την καταστήσει ,όπως επανειλημμένα έχουμε υποστηρίξει , «μήτρα και τροφό του 21», «εαρινή ισημερία του σύγχρονου Ελληνισμού», με επιστέγασμα την ηρωική, νικηφόρα, αλλά τελικά προδομένη, εποποιία της Λευκάδας (1806-1897).
Κατά την γνώμη όχι μονον τα κλειστά Αγγλικά αρχεία η εν πολλοίς και τα Ρώσικα αλλά ούτε η Κερκυραϊκή περίοδος του Καποδίστρια και μαλιστα η εποποιία της Λευκάδας με πλούσια στοιχεία δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς.
 Μια εποποιία που συντίθεται από, την παλλαϊκή κινητοποίηση των 7 νησιών στο σύνολο τους, για την Οχύρωση της Λευκάδας, την πανστρατιά των μαχίμων δυνάμεων του Έθνους, από τα 1806 ,στην Κέρκυρα αρχικά και στην συνέχεια στην Λευκάδα, το βάθεμα και την διαμόρφωση της θαλάσσιας τάφρου, που χωρίζει την Λευκάδα από την απέναντι ακτή και την οργάνωση και την διεξαγωγή των ενόπλων συγκρούσεων τόσο στο Παραθαλάσσιο μέτωπο, αλλά και στα μετόπισθεν του Αλή Πασά από τον Όλυμπο μέχρι τα Άγραφα και την Μακεδονία. (Για την Άμυνα της Λευκάδας βλ. ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΝΤΕ ΜΙΡΑΝΤΑ - η Ελληνική Σκέψη στην Αυτοθέσμιση των Κοινωνιών, τον Διαφωτισμό και την Γνώση ΑΞΟΝΑΣ Ι: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ www.academy.edu.gr Η άμυνα της Λευκάδας, στα 1807 ως γενικό προανάκρουσμα του μεγάλου Αγώνα της Παλιγγενεσίας και ο ρόλος του Ιωάννη Καποδίστρια ./Γ.Σκλαβούνος.).

Κατά συνέπεια, όλοι όσοι θέλουν να κρίνουν τον Καποδίστρια, να κατακρίνουν η να υποστηρίξουν τον Καποδίστρια, ως ηγέτη ,ως χαρακτήρα, ως ηθική και πολιτική προσωπικότητα, και συμπεριφορά, έχουν ένα τεράστιο υλικό .

Υπάρχει υλικό ,από τον τρόπο που αντιμετωπίζει την άγρια, ουσιαστικά εμφύλια σύρραξη στην Κεφαλονιά, στον τρόπο που κινητοποιεί τον επτανησιακό λαό, να οχυρώσει την Λευκάδα, τον τρόπο που εμψυχώνει τους Λευκαδίτες πρωτοστατώντας, με το σκαμπάνι στο χέρι, στο, υπό τα εχθρικά πυρά, σκάψιμο της Τάφρου που χωρίζει την Λευκάδα από την απέναντι στεριά.

Υπάρχει η υποδειγματική, λεπτομερής, λογοδοσία του Καποδίστρια, για τα οικονομικά της άμυνας της Λευκάδας. Λογοδοσία μνημείο, όχι μόνον υπεύθυνης διαχείρισης και σεβασμού του δημόσιου χρήματος, που όλοι αναγνωρίζουν στον Καποδίστρια, αλλά και μνημείο αναγνώρισης του χρέους, που έχει κάθε πρόσωπο, που διαχειρίζεται εξουσία, να λογοδοτεί στην Πολιτεία, στην κοινωνία, στην ιστορία.
 Λογοδοσία που γράφεται στην ώρα της μάχης , από τον συγκεντρωτικό, δεσποτικό Καποδίστρια.

Σε περίτεχνες σελίδες, υποτίθεται, φιλικές στον Ιωάννη Καποδίστρια, παραμένουν οι ανιστόρητες αλλά και υβριστικές αναφορές στο πρόσωπο, την πολιτική του ταυτότητα,την δράση και συμπεριφορά του.

Τα βασικά «στοιχεία του κατηγορητηρίου», εναντίον, δεν αποτελούν τεκμήρια, αλλά υποθέσεις και «συμπεράσματα», όπως τα ακόλουθα.

• Επτανήσιος, αριστοκρατικής καταγωγής, ο Καποδίστριας, άρα συντηρητικός από κούνια.

• Πιστός Χριστιανός, άρα συντηρητικός και αντεπαναστάτης.

• Υπηρέτησε έναν τσάρο, άρα υπηρέτης του Τσαρικού δεσποτισμού και στην καλύτερη των περιπτώσεων οπαδός και εκφραστής της πεφωτισμένης Δεσποτείας.

• Όταν ήρθε στην Ελλάδα αρνήθηκε να κυβερνήσει με το Σύνταγμα της Τροιζήνας, άρα αυταρχικός, δεσποτικός, φασίστας:

«Καλοθελητές» υπερασπιστές του Κυβερνήτη που δεν μπαίνουν στον κόπο της έρευνας, προσπαθούν να τον υπερασπιστούν με επιχειρήματα όπως, την ανιδιοτέλεια, την ασκητική ολιγάρκεια, την αφιλοχρηματία, την αυτοθυσιαστική προσφορά και της προσωπικής και πατρικής περιουσίας του στην πατρίδα…… με την αγάπη του για τους χωρικούς, τους απλούς ανθρώπους.
Όμως,απαντήσεις αυτού του τύπου, παρουσιάζονται από τους κατηγόρους,ως αποδοχή των κατηγοριών.

Τα Ἁγιορετικά ποιήματα τοῦ Π.Β. Πάσχου

1. Πρός Καρυάς

Στῆς Παναγιᾶς τό περιβόλι, Θέ μου,
ἀπ᾿ τό γλυκό σου φῶς τί βρύσες χύνονται!
Περπατῶ στό ἐλιώνα καί πνίγομαι
στίς ἀσημένιες φωτιές του.
Στίς φοῦχτες μου παίρνω νερό ἀπό τήν πέτρα
καί νοιώθω ἕνα μεθύσι ἀπό ἡλιαχτίδες:
ἡ μουσική τῶν μοναχῶν, τό "τάλαντον",
τό σήμαντρο, οἱ καμπάνες τοῦ Πρωτάτου
ἕνα γαλάζιο φῶς πού ἀναρριγεῖ
στίς χορδές τῆς ψυχῆς μου.
Ἄχ, νά μποροῦσα μέσα μου νά κράταγα
μπόλικο φῶς, γιά τίς νυχτιές πού αὔριο θά᾿ ρθουν!...

(Aπό τήν πρώτη ποιητική συλλογή, "Μυστικόν Ἔαρ", Οἱ Ἐκδόσεις τῶν φίλων, Ἀθήνα 1964, σελ. 58)

2. Μικρό Ἀπόδειπνο

Ὑγρό μά ἐξαίσιο δροσοβόλημα
μέ τή βροχή, πού πέφτει ραβδωτή
κανοναρχεῖ καί ψέλνει ἁπαλά
στά σπάνια κεραμίδια τῆς Ἀθήνας:
"Τάς ἑσπερινάς ἡμῶς εὐχάς πρόσδεξαι
ἅγιε Κύριε..." Ὅσο βαθειά μου μπαίνει
μέχρι τό κόκκαλο ἡ βροχή, τόσο ἀναβρύζει
κι ὁ ὕμνος ὁ ἑσπερινός, βαθύς κ᾿ ἐμποτισμένος,
ἀπό τά δάκρυα τῆς ψυχῆς... -Ἀπόψε
κανείς νά μοῦ ζεστάνει δέ μπορεῖ τά κρύα δάχτυλα
ἐκτός ἀπό τό κομποσκοίνι πού ἕνας ἐρημίτης
μοῦ ἐχάρισε γιά εὐλογία στό φρικτό Καρούλι
τοῦ Ἄθωνα· ἤ τό παλιό μου κηροπήγιο
πού εὐώδη καίει ἁγνοῦ κεριοῦ λαμπάδα.
Ἔξαρση κι ἀγαλλίαση πού αἰσθάνομαι
ὅταν ὁ ἀέρας κ᾿ ἡ βροχή ἀδυνατοῦν νά σβύσουν
τή μικρή φλογίτσα τῆς λαμπάδας μου.

(Aπό τή δεύτερη ποιητική συλλογή, Ἡ Θύελλα καί ὁ Γνόφος, ἐκδ. "Οἱ Ἄνεμοι", Ἀθήνα 1966, σελ.66)

3. Ἀπό τήν ἕκτη ἐννεάδα: δ΄

Κάτω ἀπ᾿ τή φλοῦδα τῶν δακτύλων, πού ροδίζουν
θαμένες ἀναμνήσεις ἀπό ἁμαρτωλά ταξίδια,
μέ δυσκολία καταφέρνουν νά ἐπιζήσουν
ἐκεῖνες οἱ παλιές διαδρομές γεμάτες
ἀφή ὅλο ρίγος, σέ παλαιϊκές ἐπιγραφές
σ᾿ ἐρημοκκλήσια, ἐκεῖ στήν ἔρημο τῆς Κερασιᾶς,
σπαρμένη τάφους ἀσκητῶν, πού ὁ ὕπνος τους
μυρώνει τό χορτάρι, τόν ἀγέρα κ᾿ ἔρχεται ὡς κῦμα
μιᾶς εὐωδιᾶς τρυφερῆς ἀνάμεσα στά δάκτυλα...

(Aπό τή συλλογή, Ἔγκλειστος βίος, οἱ ἐκδόσεις τῶν φίλων, Ἀθήνα 1973, σελ.74)


 Θεωρῶ ἀπαραίτητον νὰ καταθέσω στὴν ἀγάπη τῶν φίλων ἀναγνωστῶν μου, πὼς ἀπὸ καιρὸ διαχωρίζω τὴν ὅλη ποιητικὴ συγκομιδὴ τοῦ πολυσέβαστου καὶ ἀγαπητοῦ μου κ. Π.Β. Πάσχου σὲ ἑνότητες, ποὺ, πιστεύω, ὅτι θὰ εἶναι ἕνα χρησιμότατο ἐγκόλπιο γιὰ τὸν φιλόθεο ἀναγνώστη, ποὺ καταννοεῖ τὸ βάθος τῆς εὐλάβειας τοῦ ποιητῆ, ἀλλὰ κυρίως συνδράμεται ψυχωφελῶς ὅταν ὁ ποιητικός λόγος, γίνεται ἡ φωτεινὴ καὶ στερεὰ βακτηρία ὥστε νὰ σεργιανίσει τὸ Ὄρος λ.χ. ἤ νὰ ζήσει τὶς μεγάλες ὧρες τῆς προσευχῆς, ἀλλὰ τῶν μεγάλων Γιορτῶν. Φυσικὰ ἡ παρούσα παρουσίαση εἶναι ἁπλᾶ ἕνα δεῖγμα, γιατὶ θ᾿ ἀκολουθήσουν -σὺν Θεῷ- κι ἄλλες.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

ΠΗΓΗ

Για να ελέγξεις έναν λαό πρέπει να γνωρίζεις τους φόβους του...

«Για να ελέγξεις έναν λαό πρέπει να γνωρίζεις τους φόβους του. Ο πρώτος φόβος που νιώθει ο άνθρωπος είναι να βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Μόλις γίνει σκλάβος του φόβου του , τότε έρχεται το κράτος να τον "σώσει" ώστε να τον υποτάξει στην εξουσία του».

 George Orwell 1984)