Άγιος Θύρσος, Επίσκοπος Καρπασίας(+23 Ιουλίου)

Ο άγιος Θύρσος ή Θέρισσος είναι ένας από τους τρεις Επισκόπους της Καρπασίας. Για τη ζωή του δεν γνωρίζουμε αρκετά πράγματα. Παρόλο που είναι άγνωστος στους Κύπριους χρονογράφους και συναξαριστές, η Παράδοση της Εκκλησίας μάς διασώζει την πληροφορία ότι υπήρξε Επίσκοπος Καρπασίας και ασκήτεψε κοντά στην κωμόπολη Αιγιαλούσα, σε χώρο, όπου σήμερα υπάρχει ναός του 14ου αιώνος, αφιερωμένος στο όνομά του.

Πάντως δεν πρόκειται περί του Μάρτυρος Θύρσου, ο οποίος καταγόταν από τη Βιθυνία, κατοικούσε στην Καισάρεια και μαρτύρησε δια πριονισμού στα χρόνια του αυτοκράτορος Δεκίου.
Στις 23 Ιουλίου, μέρα εορτής του Αγίου, στην κωμόπολη Αιγιαλούσα γίνεται τοπική πανήγυρη, κατά την οποία αρκετοί πιστοί ζητούν με ευλάβεια τη χάρη του.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι στο χώρο, υπάρχει αγίασμα προς νήψη, το οποίο θεραπεύει τον ομματόπονο και τα δερματικά νοσήματα.

Βίντεο με τις  δύο εκκλησίες του Αγίου Θέρισσου ή Θύρσου με το σπήλαιο και το θαυματουργό αγίασμα πλησίον στα κατεχόμενα χωριά Γιαλούσα και Αγία Τριάδα Καρπασίας , Αμμόχωστος

 Απολυτίκιο
Τοις πίστει προστρέχουσι, Θύρσε τρισόλβιε, σορώ των λειψάνων σου, και προσκυνούσι πιστώς, του είδους εμφέρειαν, άφεσιν των πταισμάτων, και σωμάτων την ρώσιν, δώρησε ιεράρχα, εκ παντοίων κινδύνων, και παθών αρρώστιας, πάντας εκλύτρωσε.
Έτερον Απολυτίκιο του Αγίου

Καρπασέων το κλέος και Κυπρίων αγλάϊσμα, και θαυματουργός ανεδείχθης, Θύρσε ιεράρχα αοίδιμε, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας, και τάς ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφάνωσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.

πηγή

Άφησε τη Στρατιωτική στολή και ενεδύθη τα Ιερατικά Άμφια

Του Ηλία Προύφα

Την περασμένη Κυριακή, άφησε τη στρατιωτική στολή και σήμερα ενεδύθη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο τα ιερατικά άμφια.
Ο λόγος για τον μέχρι πριν λίγες ημέρες ιεροψάλτη και γραφέα του Στρατιωτικού Ιερέα του Γ'ΣΣ, Ιωάννη Χασάπη.

Ο νέος διάκονος ο οποίος απολύθηκε από τις τάξεις του ΣΞ την περασμένη Κυριακή, είναι φοιτητής της Θεολογίας και σήμερα κατά τη χειροτονία του από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, έλαβε το όνομα Καλλίνικος.
Πριν την τελετή χειροτονίας του νέου διακόνου, τελέσθηκε και η χειροτονία του νέου Επισκόπου Ελβετίας κ.κ Μαξίμου.

Στη φωτό του kranosgr διακρίνεται ο Στρατιωτικός Ιερέας του Γ'ΣΣ, Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Μαρκάκης, με το νέο Διάκονο Καλλίνικο, στον εορτασμό της Προστάτιδας του Πυροβολικού Αγίας Βαρβάρας, στην 194 ΜΠΕΠ (MLRS), στο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.

πηγή

Ο τάφος της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής

πηγή

 Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή έμεινε για μεγάλο διάστημα στη Ρώμη κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο της Σωτηρίας. Έπειτα επιστρέφει στα Ιεροσόλυμα, όπου μένει δίπλα στη Θεοτόκο μέχρι την κοίμησή της. Συνεργάζεται με τον απόστολο Πέτρο και περιοδεύει σε διάφορες περιοχές της Ιταλίας και της Γαλλίας. Συνέχισε στην Αίγυπτο, τη Φοινίκη, τη Συρία και στο τέλος έφτασε στην Έφεσο, όπου είχε την έδρα της δράσης του ο απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης.Στην Έφεσο εκοιμήθη.

*Ο τάφος της βρίσκεται στα δεξιά της εισόδου του σπηλαίου όπου αργότερα εκοιμήθησαν οι Άγιοι Επτά Παίδες οι εν Εφέσω.

Η πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη του τάφου χρονολογείται από το 590 και ανήκει στον Άγιο Γρηγόριο της Τούρ.Πενήντα χρόνια αργότερα ο Άγιος Μοδέστος Ιεροσολύμων αναφέρει την ίδια πληροφορία

*Από το βιβλίο ''Αγία Μαρία η Μαγδαληνή - Το Ιερό «Κειμήλιο» της Σιμωνόπετρας''

Ο Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης μιλάει για την Αγ.Μαρία Μαγδαληνή

Ο Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης μιλάει για το έργο της Αγίας Μαγδαληνής στη διάδοση του Ευαγγελίου και τη μαρτυρία της Αναστάσεως.

pemptousia

Η παρουσία της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής στον ελληνικό χώρο

Η παρουσία της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής στον ελληνικό χώρο

Διπλωματική Εργασία

https://ikee.lib.auth.gr/record/294642/files/GRI-2017-20397.pdf

Ἑρμηνεία στήν περικοπή τῶν Πέντε Ἄρτων

Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Μπλούμ 

Καί σήμερα διαβάζοντας τήν Εὐαγγελική περικοπή μέ ξάφνιασαν ξανά τά λόγια τοῦ Χριστοῦ...
Οἱ μαθητὲς του κάνουν ἔκκληση νὰ διώξει τὰ πλήθη, ἐπειδὴ ἡ μέρα ἔφθασε στὸ τέλος της, ἐπειδὴ ἡ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ βρίσκονται μέχρι τὰ γειτονικὰ χωριὰ εἶναι μεγάλη, ἡ κούραση καὶ τὸ σκοτάδι θα τοὺς καταβάλλουν ἐὰν παραμείνουν ἐκεῖ περισσότερο. Καὶ ὅμως, ἔμειναν χωρὶς φαγητὸ μιὰ ὁλόκληρη μέρα, ἀκούγοντας τὸν ζωηφόρο λόγο τοῦ Χριστοῦ.
Καὶ ὁ Χριστὸς λέει στοὺς μαθητὲς: Ὄχι, δὲν χρειάζεται νὰ φύγουν· δῶστε τους ἐσεῖς νὰ φᾶνε. Πῶς μποροῦν νὰ θρέψουν ἕνα πλῆθος τόσο μεγάλο; Χιλιάδες ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιὰ, ἐνῶ τὸ μόνο ποὺ ἔχουν εἶναι πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια. Καὶ ἐδῶ εἶναι ἡ πρόκληση ποὺ ἀπευθύνει ὁ Χριστὸς σ’ ἐκείνους καὶ σ’ ἐμᾶς.

Ναί, ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ πραγματοποιήσει αὐτὸ τὸ θαῦμα· ἀλλὰ ὄχι ἄν δὲν συμβάλλουμε σ’ αὐτὸ ἁπλόχερα καὶ μ’ ἀνοιχτὴ καρδιὰ. Δὲν εἶπε στοὺς μαθητὲς Του: Κρατῆστε ὅσο περισσότερα τρόφιμα μπορεῖτε γιὰ σᾶς, καὶ δῶστε τὰ ὑπόλοιπα, ὅ,τι ἀπέμεινε στοὺς ἄλλους. Τοὺς λέει: Πᾶρτε ὅ,τι ἔχετε καὶ δῶστε τα ὅλα…
Αὐτὸ δὲν μᾶς λέει ὁ Χριστὸς, μὲ πολὺ ἰδιαίτερο τρόπο, σὲ ἐποχές ποὺ εἴμαστε τόσο ἀσφαλεῖς, τόσο πλούσιοι, καὶ ὅταν καθημερινὰ ἀκοῦμε γιὰ πείνα, δυστυχία, γιὰ θάνατο ἀπὸ ἀσιτία ἑκατοντάδων ἀνθρώπων. Καὶ αὐτὸ ποὺ ἁπλὰ μᾶς λέει ὁ Θεὸς εἶναι: δῶστε ὅ,τι μπορεῖτε καὶ ἄφηστε με μετὰ νὰ ἐνεργήσω· μὴν μοῦ ζητᾶτε νὰ κάνω ἕνα θαῦμα, ἐνῶ μπορεῖτε νὰ τὸ κάνετε μόνοι σας.

Οἱ Ἀπόστολοι μποροῦσαν νὰ κάνουν λίγα πράγματα· μποροῦσαν νὰ μοιράσουν πέντε ἅρτους καὶ δύο ψάρια· ἀλλὰ ἐμεῖς μποροῦμε νὰ μοιράσουμε τόσα πολλὰ! Ἐὰν οἱ καρδιὲς μας ἦταν ἀνοιχτὲς, ὁ Θεὸς θὰ ἔκανε τὶς πέτρινες καρδιές μας καρδιὲς ζωντανές, ἄν εἴχαμε μάθει τὶ σημαίνει νὰ εἴμαστε γενναιόδωροι καὶ ὑπεύθυνοι ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον, ἄν εἴχαμε μάθει λίγο, τόσο λίγο! – ν’ ἀγαπᾶμε στὴν πράξη τὸν πλησίον μας, τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε πείνα στὸν κόσμο.

Καὶ αὐτὸ ποὺ μᾶς λέει σήμερα το Εὐαγγέλιο, εἶναι , «κοιτᾶξτε γύρω σας»· σὲ κάθε πρόσωπο ποὺ πεινάει, ποὺ δὲν ἔχει στέγη, ποὺ βρίσκεται σὲ ἀνάγκη καὶ θυμηθεῖτε ὅτι καθένα ἀπὸ αὐτὰ τὰ πρόσωπα εἶναι δική σας εὐθύνη, ἡ πείνα τους, ἡ ἔλλειψη στέγης, ἡ δυστυχία τους εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ πλούτου, τῆς ἄνεσης, καὶ τῆς ἄρνησής σας νὰ μοιραστεῖτε, νὰ προσφέρετε, ὄχι νὰ δώσετε περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι ἔχετε -ἁπλὰ νὰ δώσετε.
Ἄν μοναχὰ θυμόμασταν, καθὼς ἕνας Ἅγιος, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα δὲν θυμᾶμαι τώρα, γράφει σ’ ἕνα κείμενό του, ὅτι ὅποτε τρώει μιὰ μπουκιὰ ποὺ δὲν τοῦ εἶναι ἀπαραίτητη, ὅποτε ἀποκτᾶ ἥ κατέχει ὁ,τιδήποτε πέρα ἀπὸ τὶς ἀπόλυτες ἀνάγκες του, τὸ κλέβει ἀπὸ τοὺς πεινασμένους, ἀπὸ τοὺς ἄστεγους, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν ροῦχα – εἶναι κλέφτης.
Δὲν ἀπευθύνεται ἀκριβῶς αὐτὸ σὲ μᾶς ἀπ’ ὅτι στὸν ἀσκητή;

πηγή/αντιγραφή

Εκπληκτική ερμηνεία με σήμαντρο και πανφλάουτο

Η μικρή Αλεξάνδρα Σερμπάν με το σήμαντρο και ο Νικολάε Βοϊκουλέτς,διάσημος πανφλαουτίστας(λέγεται και αυλός του Πάνα)προσφέρουν μία εκπληκτική και συγκηνιτική ερμηνεία.
Η μικρή Αλεξάνδρα μεγάλωσε σε μοναστήρι και φωνάζει την ηγουμένη μητέρα

Έβαλε πλάτη κι η Μαρία…

Julia Stankova, Crucifixion, 60 x 45 cm, painting on wooden panel (http://www.juliastankova.com)

 Πέμπτη πρωί κουδούνισε το τηλέφωνο. Η είδηση έμεινε μετέωρη στο ακουστικό σαν παρατεταμένο βουητό μετά από έκρηξη: Η Μαρία σκοτώθηκε!
  Υπάρχουν πράγματα που το μυαλό δεν τα χωράει, η λογική τα αρνείται. Γυρίζει ανάποδα ο νους και νιώθεις σα να μη σε χωράει το στήθος σου. Μητέρα δέκα παιδιών. Συνομήλική μου, στα 43 της χρόνια. Και το τελευταίο της παιδί, λίγων μόλις μηνών.

 Ποια «λογική» μπορεί να έχει ένας τέτοιος θάνατος; Ποια χριστιανική ρητορεία μπορεί να σκαρώσει μπαλώματα παρηγοριάς; Ποια ευσέβεια μπορεί να σκεπάσει τέτοια τραύματα; Ποια πίστη μπορεί να απαντήσει στα πιο σκοτεινά ερωτήματα;
 Την Παρασκευή μείναμε βουβοί, σαν σκιαγμένοι. Το Σάββατο την κηδέψαμε στο μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου, στο Μήλεσι.
 Το προηγούμενο βράδυ, είχε προηγηθεί για κείνη ολονύκτια αγρυπνία στον ίδιο ναό. Στο σπίτι, οι οικείοι της, ολόγυρά της, την ξαγρύπνησαν ψέλνοντας τον αναστάσιμο κανόνα και διαβάζοντας το ψαλτήρι. Μέχρι τα χαράματα.

  Το Σάββατο το πρωί, μαζεύτηκε κόσμος στο ναό από νωρίς. Κι έπειτα ήρθε κι άλλος. Κι άλλος. Κι άλλος! Ο ναός, αχανής ούτως ή άλλως ο συγκεκριμένος, πλημμύρισε – ο κόσμος γέμισε τους γυναικωνίτες, τον πρόναο και τις αυλές. Χιλιάδες κόσμου, δίχως υπερβολή. Αν κάποιος ανυποψίαστος βρισκόταν μπροστά στο θέαμα, θα πιθανολογούσε πως κηδευόταν κάποιος ανώτατος πολιτειακός άρχοντας. Τα αυτοκίνητα που έφεραν τους ανθρώπους για την κηδεία ήταν παρκαρισμένα στη σειρά για χιλιόμετρα μακριά. Τρεις μητροπολίτες χοροστάτησαν, μαζί με 60-70 ιερείς!
Και στον σολέα ξαπλωμένη η Μαρία. Απλώς κοιμισμένη.

Παρακλητικός Κανόνας Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής

 Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως ὁ ρνβ’ (142 ) Ψαλμός καί τό Θεός Κύριος μετά τῶν στίχων αὐτοῦ. Εἶτα Τροπάρια. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τὴν ἰσαπόστολον σεπτὴν Μυροφόρον, καὶ τὴν μαθήτριαν Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος, θεραπευτὴν πανάριστον τῶν νόσων ἐν ᾠδαῖς, ἅπαντες τιμήσωμεν, πρὸς αὐτὴν ἐκβοῶντες· πρόφθασον καὶ λύτρωσαι, σοὺς ἱκέτας ἐκ βλάβης, τῆς ἐνεστώσης, ἵνα σε ἀεί, ὡς εὐεργέτην Μαρία γεραίρομεν.

Δόξα.

Οἱ τῇ σορῷ τῆς Μυροφόρου προστρέχοντες, χειρὸς αὐτῆς πανευλαβῶς μετὰ πίστεως, δεῦτε ἐκ πόθου ταύτην ἀνυμνήσωμεν, πρὸς αὐτὴν κραυγάζοντες, ἐκ βαθέων καρδίας· Μαρία πανένδοξε, τοὺς σὲ νῦν προσκαλοῦντας, ἀπὸ παντοίων λύτρωσαι δεινῶν, ἐπιφορᾶς τε καὶ πάσης κακώσεως.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.

Εἶτα ὁ Κανών.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ’. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Πολλοῖς συνεχόμενοι πειρασμοῖς, καὶ σοὶ προσδραμόντες, Μυροφόρε Μαγδαληνή, δεόμεθα πάσης ἐπηρείας, σαῖς προστασίαις καὶ νόσου διάσωσον.

Ἡ πάντιμος χείρ σου Μαγδαληνή, παρέχει ἰάσεις τοῖς νοσοῦσι καὶ πυρετοῖς, τοὺς συνεχομένους διασώζει, καὶ ἐκδιώκει δαιμόνων τὴν μάστιγα.

Νοσοῦντες τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, παθῶν καχεξία, σοῦ προστρέχομεν τῇ σορῷ, ἴασιν αἰτοῦντες ταῖς εὐχαῖς σου, ἀπολαβεῖν καὶ πταισμάτων συγχώρησιν.

Θεοτοκίον.

Μαρίαν μαθήτριαν τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν Θεοτόκον ἀνυμνοῦμεν οἱ εὐσεβεῖς, νόσων θεραπείαν ἐξαιτοῦντες, ἀπολαβεῖν καὶ δεινῶν ἀπολύτρωσιν.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Μυροφόρε Μαρία τὰ τῆς ψυχῆς ἴασαι, πάθη καὶ τοῦ σώματος δέομαι ταῖς πρεσβείαις σου, ὅπως γεραίρω σε, καὶ ἐκτελῶ σου τὴν μνήμην, πόθῳ θεοδόξαστε καὶ ἰσαπόστολε.

Εὐμενῆ σε προστάτιν πρὸς τὸν Θεὸν ἔνδοξε, πάντες προβαλλόμεθα πίστει Μαρία πάνσεμνε, καθικετεύοντες, ὡς Μυροφόρων σε πρώτην, λυτρωθῆναι ἅπαντας τῇ προστασίᾳ σου.

Γιατί έγινε το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων;

«Τῷ καιρῷ εκείνῳ, εἶδεν ὁ Ἰησοῦς ὄχλον πολὺν, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. Ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν…»

 Και οι τέσσερις Ευαγγελιστές αναφέρουν το θαύμα αυτό του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων που έκανε ο Χριστός σε μία από τις πιο ανθρώπινες στιγμές της επιγείου δράσης Του.

 Σύμφωνα με τον Ματθαίο ο Ιησούς κάποια στιγμή είδε πολύ κόσμο και τους σπλαχνίστηκε και θεράπευσε τους αρρώστους. Όταν έπεσε το δειλινό, τον πλησίασαν οι μαθητές Του και του είπαν: «Ο τόπος είναι ερημικός και η ώρα πια περασμένη. Διώξε τον κόσμο να πάνε στα χωριά για ν’ αγοράσουν φαγητά να φάνε». Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε». Κι αυτοί του λένε: «Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια». Κι αυτός είπε: «Φέρτε τα μου εδώ».

 Έδωσε εντολή στους ανθρώπους να καθίσει πάνω στο χορτάρι για φαγητό. Πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα Του στον ουρανό, προσευχήθηκε, τα ευλόγησε, έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές κι αυτοί με τη σειρά τους τα μοίρασαν στο πλήθος. Το ίδιο έκανε και με τα ψάρια. Έφαγαν όλοι και χόρτασαν. Και μάζεψαν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Αυτοί που έφαγαν ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άντρες, χωριστά οι γυναίκες και τα παιδιά.

Αμέσως μετά ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές να μπούνε στο καΐκι και να πάνε να Τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, μέχρις ότου Εκείνος να διαλύσει τα πλήθη…

  Το θαύμα αυτό αποτελεί φανέρωση της παντοδυναμίας του Χριστού. Ταυτόχρονα όμως υπογραμμίζεται και η ευθύνη που έχουμε εμείς οι χριστιανοί στον αγώνα για την αντιμετώπιση των υλικών προβλημάτων μας.

 Για να θρέψει τα πεινασμένα πλήθη που τον ακολούθησαν ο Χριστός ζήτησε τη

Όλα τα προβλήματα αρχίζουν από τους «στραβούς» λογισμούς

Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος

Στο παρόν απόσπασμα ο Σεβασμιώτατος αναφέρεται στην επιστήμη περί διακρίσεως και αντιμετωπίσεως των λογισμών.

Οι λογισμοί είναι το «αποτέλεσμα» που γεννά η καρδιά μας. Είναι αυτοί που κρύβονται στη βαθιά καρδιά του ανθρώπου, στον κρυπτό της καρδιάς άνθρωπο και είναι αυτοί που δείχνουν τα πάθη που κρύβονται μέσα μας. Οι λογισμοί δείχνουν την πνευματική κατάσταση κάθε ανθρώπου.

Η μέθοδος αλλά και η διάκριση των λογισμών διδάσκεται αλλά κυρίως βιώνεται δίπλα από ένα καλό πνευματικό πατέρα και στο μυστήριο της εξομολογήσεως. Άλλωστε, το βασικό έργο των πνευματικών πατέρων αλλά και των συγχρόνων αγίων είναι να διορθώνουν λανθασμένους λογισμούς μέσω του Ιερού Μυστηρίου της εξομολογήσεως.
Δεν είναι τυχαίο που ο σύγχρονος Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε τον εξής λόγο: «να γίνουμε ένα εργοστάσιο παραγωγής καλών λογισμών».

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Αττικής της
Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

πηγή

Ποτέ μη λές ἔλα αὔριο για εξομολόγηση

 

O ηγούμενος Φίλιππος Λαυριώτης είπε στον παπά-Βασίλη τον πνευματικό:
-Ποτέ σου να μην πεις σε κάποιον που θέλει να εξομολογηθεί έλα αύριο . 'Οταν ήμουν στην Αγία Τριάδα Πειραιώς , το βράδυ μόλις πήγα να κλείσω την εκκλησία ήρθε μια γυναίκα , ζήτησε να εξομολογηθεί και την εξομολόγησα .

Στο τέλος μου είπε:
- Πάτερ κάνετε καλά έργα;
- Προσπαθώ απάντησα.
- Και τίποτε άλλο να μην έχεις κάνει , αυτό που έκανες σήμερα με μένα φθάνει . Είχα σκοπό να πέσω στις γραμμές του ηλεκτρικού και με έσωσες .Σε ευχαριστώ" .

«Ἀπό την Ἀσκητική και Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση», Ἅγιον Ὅρος 2011, σελ. 654)

πηγή

Η Ανάληψη του προφήτη Ηλία και σκηνές του βίου του(17oς αιώνας)

 Η εικόνα χωρίζεται σε τρεις ζώνες. 

Στην κεντρική σκηνή εικονίζεται η Ανάληψη του προφήτη Ηλία στους ουρανούς με χρυσό φλεγόμενο άρμα που το σέρνουν τέσσερα άλογα, και λίγο πιο κάτω ο προφήτης Ηλίας που ρίχνει τον μανδύα του στον μαθητή του Ελισσαίο, χρίζοντάς τον συνεχιστή του, σύμφωνα και με την εκκλησιαστική παράδοση.

 Αριστερά, εικονίζεται το επεισόδιο σύμφωνα με το οποίο ο Ελισσαίος διέσχισε με θαυμαστό τρόπο τον ποταμό Ιορδάνη χωρίς να βραχεί. Στο βάθος διακρίνεται πόλη που ταυτίζεται με την Ιερουσαλήμ.

 Η κεντρική αυτή σκηνή αντιγράφει χαλκογραφία του Φλαμανδού χαράκτη Jan Wierix (1549-περ.1620). Η χρήση φλαμανδικών χαρακτικών για την απόδοση εικονογραφικών θεμάτων είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην περιοχή των Ιονίων νήσων από το β΄ μισό του 17ου αιώνα και εξής. 

Στη δεξιά πλευρά εικονίζεται γονατιστός και με τα χέρια σε στάση δέησης ο παραγγελιοδότης, αφιερωτής της εικόνας, ο Κρητικός ιερομόναχος Σωφρόνιος Φασκόμηλος, όπως μας πληροφορεί σχετική επιγραφή.

 Ο Σωφρόνιος ήταν εφημέριος του Ναού του Προφήτη Ηλία στην Άνω Κορακιάνα και πιθανότατα πρόσφυγας του Κρητικού Πολέμου —η οικογένειά του μαρτυρείται το 1644 στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο.

 Την εικόνα υπογράφει ο κρητικός ζωγράφος Θεόδωρος Πουλάκης (περί 1620-

Ο Παπαδιαμάντης και ο Προφήτης Ηλίας

Προφήτης Ηλίας-Πρωταράς Κύπρου

 Ο Παπαδιαμάντης έγραψε απόστιχα για τον μικρό εσπερινό του προφήτη Ηλία, ελλείψει τούτου. Τόση ήταν η αγάπη του για τον άγιο, πού τα εμπνεύστηκε και τα έγραψε στην στιγμή και τα έψαλλε στην πανήγυρη του.

Μαρτυρεί ο Βαλέτας:"Αυτά τα μικρά τροπάρια εις ήχον β’ προς το “Οίκος του Εφραθά…”, τα σύνθεσε ο Παπαδιαμάντης χωρίς να κοπιάσει καθόλου και μέσα σε λίγη ώρα κατά τα τελευταία του χρόνια, όταν κάποτε είχε πάει στο πανηγύρι του Προφήτου Ηλία, που το μοναστηράκι του βρίσκεται σε μια όμορφη αγναντερή τοποθεσία […]. Τά'γραψε για να συμπληρώσει με αυτά την παλιά ασματική ακολουθία του Προφήτη, από την οποία λείπει ο μικρός Εσπερινός”.
Παραθέτουμε τα εν λόγω απόστιχα :
Ήχος β’ Οίκος του Εφραθά
Ου πυρ, ου συσσεισμός, ουχί σφοδρόν σε πνεύμα, αύρα λεπτή δε μάκαρ, ανέδειξε θεόπτην, Ηλία μεγαλώνυμε.

Στίχ. Μη άπτεσθε των χριστών μου
Αύρα τον εν λεπτή, ιδόντα Θεού δόξαν, ως ζηλωτήν Κυρίου, θεσπέσιον Προφήτην, υμνούμεν οι θεόφρονες.
Στιχ. Συ ιερεύς εις τον αιώνα

Σε ο Μονογενής, Υιός ο της Παρθένου, Θεός σεσαρκωμένος, παρέστησε τρισμάκαρ εν Θαβωρίω μάρτυρα.

Δόξα, και νυν. Θεοτοκίον. Παλαιόν
Δέσποινα αγαθή, τας αγίας σου χείρας, προς τον Υιόν σου άρον, τον φιλόψυχον Πλάστην, οικτειρήσαι τους δούλους σου

πηγή

Σωτήρια φυγή (παράδειγμα ἀπό τόν Προφήτη Ἠλία)

  Τὸν ὄγδοο πρὸ Χριστοῦ αἰώνα, στὰ χρόνια τοῦ Προφήτη Ἠλία, τὸ βόρειο βασίλειο τοῦ Ἰσραὴλ εἶχε ἀποστατήσει ἀπὸ τὸ Θεό. 

Δυστυχῶς μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Σολομῶντος ὁ λαὸς εἶχε χωρισθεῖ σὲ δύο βασίλεια, τὸ βόρειο μὲ τὶς δέκα φυλὲς καὶ τὸ νότιο μὲ τὶς φυλὲς τοῦ Ἰούδα καὶ τοῦ Βενιαμίν. Τὸ νότιο εἶχε πρωτεύουσα τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐνῶ τὸ βόρειο εἶχε πρωτεύουσα τὴ Σαμάρεια. Δυστυχῶς, στὸ βόρειο βασίλειο οἱ βασιλεῖς ἀκολούθησαν τὴν εἰδωλολατρία, ὅπως ὁ Ἀχαάβ. Αὐτὸς εἶχε ἕνα μαλακό, χαλαρό χαρακτήρα, μὲ τάση πρὸς τὴν εἰδωλολατρία, καὶ ἦταν ἄνθρωπος ποὺ ἐπηρεαζόταν ἀπὸ τὴ γυναίκα του Ἰεζάβελ, ἡ ὁποία δὲν ἦταν Ἑβραία, ἀλλὰ Συροφοινίκισσα, εἰδωλολάτρισσα φανατική. Γρήγορα, ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς φοβερῆς γυναίκας, ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐξοστρακίσθηκε καὶ εἰσήχθηκε ἡ λατρεία τοῦ Βάαλ καὶ τῆς αἰσχρότατης Ἀστάρτης, ἡ ὁποία ἦταν κάτι ἀντίστοιχο μὲ τὴ δική μας Ἀφροδίτη.

Σ’ αὐτὴ τὴν κρίσιμη καμπὴ τῆς ἱστορίας τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος ἔζησε, ὅσο ποτὲ ἄλλοτε, τὴν ἀποστασία στὶς ἡμέρες αὐτοῦ τοῦ βασιλιᾶ, ἐμφανίσθηκε ὁ φλογερός καὶ ζηλωτής Προφήτης ἀπὸ τὴ Θέσβη, ὁ Ἠλίας. Σὰν ἀστραπὴ αἰφνίδια παρουσιάσθηκε μπροστὰ στὸν βασιλιά, γιὰ νὰ τοῦ δώσει ἐκεῖνο τὸ φοβερὸ μήνυμα τῆς ἐπ’ ἀόριστον ἀνομβρίας, ὡς τιμωρία ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ τὴν ἀποστασία τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς κυβερνήσεώς του.
Γράφει ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος: «Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν καὶ προσευχὴν προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ» (Ἰάκ. ε΄ 17). Καὶ ὁ Θεὸς εἰσήκουσε τὴν προσευχή τοῦ Ἠλία, γιατὶ ἦταν ἄνθρωπος καθαρὸς καὶ τῶν καθαρῶν ἀνθρώπων ὁ Θεὸς δέχεται τὶς προσευχές.

 «Ζῇ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων», (Γ΄ Βασιλ. 17, 1) λέει στὸ βασιλιὰ ὁ Προφήτης.