Δευτέρα 24 Μαρτίου 2025
Κυριακή 23 Μαρτίου 2025
Και μόνο αυτές οι είκοσι λέξεις έχουν την Δύναμη εάν μπουν στις καρδιές μας, να αλλάξουν την Ζωή του καθενός μας.
Και μόνο αυτές οι είκοσι λέξεις έχουν την Δύναμη εάν μπουν στις καρδιές μας, να αλλάξουν την Ζωή του καθενός μας.
«Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Κατά Μάρκον, η' 36-37)
"Πανηγύρεως ἡμέρα, τῇ Ἐγέρσει Χριστοῦ θάνατος φροῦδος ὤφθη".
Ένα τροπάριο του Κανόνα της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως (Κανόνας ο οποίος θυμίζει τον Κανόνα της Αναστάσεως, αφού ψάλλεται κατά το "Ἀναστάσεως ἡμέρα") αρχίζει ως εξής:
"Πανηγύρεως ἡμέρα, τῇ Ἐγέρσει Χριστοῦ θάνατος φροῦδος ὤφθη".
Η λέξη "φροῦδος" μάς θυμίζει τη γνωστή νεοελληνική φράση "φρούδες ελπίδες" ( = "μάταιες/ανώφελες ελπίδες"). Προέρχεται από την αρχαία φράση "πρὸ ὁδοῦ", που υπάρχει και στον Όμηρο. (Το -π- της πρόθεσης "πρὸ" γίνεται -φ-, δηλ. γίνεται δασύ, λόγω της δασείας της λέξης "ὁδοῦ". Ανάλογη περίπτωση αποτελεί και η λέξη "φρουρός", παραγόμενη από τα "πρὸ" και "ὁρῶ").
Οι σημασίες του επιθέτου "φροῦδος" λοιπόν κινούνται γύρω από την ετυμολογία του: "Φροῦδος" είναι εκείνος που αποχώρησε και έχει προχωρήσει τόσο ώστε να μη φαίνεται, επομένως ο άφαντος, ο εξαφανισμένος, αυτός που έχει φύγει, που έχει χαθεί -- με παράλληλη τη σημασία τού κατεστραμμένου.
Έτσι, η φράση από το τροπάριο με το οποίο ξεκινήσαμε (που δείχνει και αυτό τη στενή σύνδεση μεταξύ Σταυρού και Ανάστασης) θα μπορούσε να αποδοθεί ως εξής:
"Μέρα πανηγυριού, (διότι) με την Ανάσταση του Χριστού ο θάνατος καταστράφηκε" (με πιο ελεύθερη, αλλά παραστατική απόδοση: "ο θάνατος το έβαλε στα πόδια / έγινε καπνός / έγινε άφαντος").
Ο μυστικός σταυρός!
π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
Αυτό το «γιατί;» γίνεται «δίστομη ρομφαία» που το ξέσπασμα σε κλάμα ανακουφίζει την πληγή της πραγματικότητας. Τότε, μόνη παρηγοριά μένει ο Σταυρός του Κυρίου, καθώς γνωρίζουμε από το Ευαγγέλιο πως κι Εκείνος πόνεσε, έκλαψε, παραπονέθηκε. Δεν είναι ο δικός μας Θεός ξένος από τις δικές μας δυσκολίες. Δεν είναι απαθής κι απόμακρος από τη ζωή μας. Γνωρίζει τι σημαίνει να σηκώνεις μόνος το σταυρό, χωρίς συμπαράσταση από ανθρώπους – ακόμα κι από αυτούς που αγάπησες, που πόνεσες.
Τότε, νιώθεις πως ο Εσταυρωμένος Χριστός συμπορεύεται, κι ας κρύβεται…
Τότε, το «γιατί;» δεν είναι παράπονο, δεν είναι αντίδραση. Είναι η απορία «τι ακολουθεί το σταυρό; Τι να σημαίνει η παραχώρησή του αυτή; Πού καταλήγει η άρση του σταυρού; Γιατί το επιτρέπει;»
Για να κατανοήσεις τον πονεμένο θα πρέπει να πονέσεις.
Για να κατανοήσεις τον πονεμένο θα πρέπει να πονέσεις.
Όσοι έχουν τον Σταυρό για κατάρτι, στης Ζωής τους την τρικυμισμένη πλεύση, σήμερα γιορτάζουν.
«Τον Σταυρόν, λοιπόν, αντί ιστίου τανύσαντες,αδεώς τον πλούν εκτελέσωμεν»
-Αγία Συγκλητική-
Όσων τα πόδια ανηφορίζουν σε αναβαθμούς μετανοίας, οι ψυχές εκλιπαρούν τον Πατέρα Κύριο, να έχει ανοιγμένες πάντοτε τις πύλες του ιλασμού και την Παναγία Μητέρα μας, να ισιώνει της σωτηρίας αυτά τα χαραγμένα μονοπάτια.
Της Σταυροπροσκυνήσεως! Στα μισά του δρόμου! Στα μισά ενός αέναου ταξιδιού με προορισμό την αιώνια Πατρίδα, του Ζωντανού Θεού την επουράνια πόλη!
Θυμόμαστε όσους σήμερα δικαιούνται να εορτάζουν! Χαρμολυπημένο πανηγύρι!
Ευφραίνεται σήμερα και ο Νικόλαος. Του βίου την θάλασσα την πλέει αδεώς, δεμένος σε τούτο το κατάρτι! Το πλοίο του πολεμικό! Ζωσμένος με της προσευχής τα σχοινιά και φορώντας τα όπλα του Φωτός, δίνει εκ νεότητός του μάχες, με εκείνον που μοχθεί να τσακίσει κάθε πλεούμενο, με της απελπισιάς τους κεραυνούς και την μανία. Νέος σαν ήταν, του δόθηκε ο Σταυρός του πόνου και της ασθένειας, να τον σηκώσει και να πορευθεί, ακολουθώντας τον Εκουσίως Παθόντα Θεάνθρωπο. Δεν απελπίστηκε, δόξα τω Αγίω Θεώ! Μόνο που κάποτε θέλησε να βρει παραμυθία και να μην έχει το δοξολόγημά του ίχνος από παράπονο και γιατί… Έτσι βρέθηκε στην αυλή της Παναγούδας. Ο καρκίνος προχωρούσε και εκείνος ζήτησε τον στηριγμό από κάποιον Θεοδίδαχτο διαλεχτό!
-Γέροντα την ευχή σας!
-Καλώς το παλικάρι! Καλώς τον Νικόλαο τον Φίλο του Λόγου!
-Ευχηθείτε για μένα πάτερ Παϊσιε, να μην βαρυγκωμήσω, να μην τα βάλω με τον Θεό! Σας παρακαλώ εύχεσθε υπέρ εμού του αμαρτωλού!
Σιώπησε για λίγο ο πάτερ Παϊσιος…Έπειτα τον κοίταξε κατάβαθα με εκείνο το γαληνό του βλέμμα και είπε:
-Νικόλαε, ένα να ξέρεις! Ο Θεός σε έχει στον λογαριασμό του! Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό!
-Καλώς το παλικάρι! Καλώς τον Νικόλαο τον Φίλο του Λόγου!
-Ευχηθείτε για μένα πάτερ Παϊσιε, να μην βαρυγκωμήσω, να μην τα βάλω με τον Θεό! Σας παρακαλώ εύχεσθε υπέρ εμού του αμαρτωλού!
Σιώπησε για λίγο ο πάτερ Παϊσιος…Έπειτα τον κοίταξε κατάβαθα με εκείνο το γαληνό του βλέμμα και είπε:
-Νικόλαε, ένα να ξέρεις! Ο Θεός σε έχει στον λογαριασμό του! Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό!
Δεν ήθελε τίποτε άλλο! Γέμισε από αληθινή χαρά η ψυχή του! Ένιωσε από την άλλη και τόσο ανάξιος! Να ασχολείται ο Κύριος προσωπικά και αποκλειστικά με μένα τον άθλιο…Δόξα τη ευσπαλαχνία Σου Κύριε, δόξα σοι!
Μύριες δόξες στον Χριστό που έκανε δια της Θεοτόκου Παντανάσσης και του προστάτη του Αγίου Νεκταρίου, ένα μεγάλο θαύμα! Και τον κρατάει ακόμα στην ζωή και δυνατό, μετά από 40 και πλέον χρόνια! Ο καρκίνος θεραπεύθηκε! Άφησε πίσω του σκοτάδι μόνο στα σωματικά του μάτια! Γιατί τα μάτια και τα αισθητήρια της ψυχούλας του είναι πάντοτε σε μια θαυμαστή ενάργεια! Έτσι ολοκλήρωσε τις Πανεπιστημιακές σπουδές του! Δίχως να μπορεί να διαβάσει με τους σωματικούς του οφθαλμούς, αλλά αδιάκοπα προσπαθώντας και μαθητεύοντας στην μελέτη του Θείου, μα και στην Χάρη που όλα τα ασθενή θεραπεύει και όσα λείπουν αναπληρώνει!
Με την δύναμη του Θεού έγινε ένας θαυμάσιος Χριστοκήρυκας του Παραδείσου! Συναρπαστικός ο λόγος του γιατί μιλάει συνεχώς για την ολοζώντανη πίστη μας! Μετά από πολλά χρόνια θέλησα να ακούσω την φωνή του στο τηλέφωνο! Οικονόμησε η Παναγία μας και ένα πρωινό παραμονές του Τριωδίου να μιλήσουμε λοιπόν!
Ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου
29 Αυγούστου 1911.Ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος και η οικογένειά του στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου
Λάκης Χαλκιάς - Αραπιάς άτι
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ποίηση: Διονύσιος Σολωμός Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
Ερμηνεία: Λάκης Χαλκιάς
Αφήγηση: Άννα Συνοδινού
Εκφώνηση: Μια μυριόφωνη βοή ακούγεται στο εχθρικό στρατόπεδο κι η βίγλα του κάστρου, αχνή σαν το Χάρο, λέει των Ελλήνων: Μπαίνει ο εχθρικός στόλος! Το πυκνό δάσος έμεινε ακίνητο εις τα νερά, όπου η Ελπίδα πάντα είχε να ιδεί τα φιλικά καράβια. Αχ! τ' άλογο της αραπιάς, καλά χαλινωμένο και με του Τούρκου τ' άρματα, νους Ιταλού και Γάλλου! Πέλαγο μέγα πολεμά το δόλιο καλυβάκι...
Αραπιάς άτι
Έργα και λόγια, στοχασμοί, στέκομαι και κοιτάζω,λούλουδα μύρια, πούλουδα, που κρύβουν το χορτάρι
κι άσπρα, γαλάζια, κόκκινα, καλούν χρυσό μελίσσι.
Εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με τον Χάρο.
Μες τα χαράματα συχνά και μες τα μεσημέρια
και σαν θολώσουν τα νερά και τ’ άστρα σαν πληθύνουν,
ξάφνου σκιρτούν ακρογιαλιές, τα πέλαγα κι οι βράχοι.
"Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Άγγλου!
Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι.
Κι αλιά! Σε λίγο ξέσκεπα τα λίγα στήθια μένουν,
αθάνατη `σαι που ποτέ βροντή δεν ησυχάζεις;"
Στην πλώρη, που σκιρτά, γυρτός, τούτα `π’ ο ξένος ναύτης.
Δειλιάζουν γύρου τα νησιά, παρακαλούν και κλαίνε
και με λιβάνια δέχεται και φώτα τον καημό τους
ο σταυροθόλωτος ναός και το φτωχό ξωκλήσι.
Το μίσος όμως έβγαλε και `κείνο τη φωνή του:
"Ψαρού, τ’ αγκίστρι π’ άφησες αλλού να ρίξεις άμε".
Μες τα χαράματα συχνά και μες τα μεσημέρια
κι όταν θολώσουν τα νερά κι όταν πληθύνουν τ’ άστρα,
ξάφνου σκιρτούν οι ακρογιαλιές τα πέλαγα κι οι βράχοι.
Γέρος μακριά, π’ απίθωσε στ’ αγκίστρι τη ζωή του,
το πέταξε, τ’ αστόχησε και περιτριγυρνώντας:
"Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Άγγλου!
Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι".
Σάββατο 22 Μαρτίου 2025
Στον τρελό-Γιάννη ἄρεσε νά διαβάζει δυνατά τό Ψαλτήριο γιά νά φεύγουν τα κακούδια ἀπό τή γειτονιά
Ἡ ἀλήθεια ἦταν ὅτι ὁ τρελό-Γιάννης διέθετε κάθε μῆνα ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ μισθοῦ του γιὰ τὴν τροφοδοσία σὲ ψωμὶ τῶν φτωχῶν τῆς γειτονιᾶς του. Στὸν κυρ-Ἀποστόλη ἔλεγε πὼς ἐξυπηρετεῖ λίγους φίλους ἀρρώστους καὶ πὼς τάχα πληρώνεται γιὰ αὐτό.
Πὼς γνώριζε ὅμως τοὺς φτωχοὺς τῆς γειτονιᾶς του; Σὰν μικρὸ παιδί, εἶχε τὴ συνήθεια νὰ χτυπᾶ ἀδιάκριτα τὰ κουδούνια ὄχι μόνο τῆς πολυκατοικίας του ἀλλὰ καὶ τῶν διπλανῶν πολυκατοικιῶν. Αὐτοσυστηνόταν σ’ ὅλους καὶ τοὺς ρωτοῦσε ἂν χρειάζονταν κάτι νὰ τοὺς ἐξυπηρετήσει. «Πὼς ξημερώσατε σήμερα; Μήπως ἔχει προκύψει κανένα πρόβλημα καὶ μπορῶ νὰ σᾶς φανῶ χρήσιμος; Τὰ παιδιά σας πὼς πᾶνε;»
Στὴν ἀρχὴ κάποιοι τὸν ἀπόπερναν. Ἄλλοι τοῦ ἔκλειναν κατάμουτρα τὴν πόρτα ἀρνούμενοι νὰ τοῦ μιλήσουν, φανερὰ ἐνοχλημένοι ἀπὸ τὴν ἀπροσδόκητη παρουσία του. Ἄλλοι ὅμως περίμεναν τὸν τρελό-Γιάννη γιὰ νὰ ἀκούσουν, ὅπως ἔλεγαν καμιὰ κουβέντα καλή. Τελικὰ τοὺς ἔμαθε ὅλους, γνώριζε τὶς ἰδιοτροπίες ἀλλὰ καὶ στοιχεῖα τοῦ χαρακτῆρα τους.
Ο Κύριος σου δείχνει τη δυστυχία του άλλου, για να δει πώς θα αντιδράσεις.
Θα προσευχηθείς για τον πλησίον σου; Θα τον βοηθήσεις;
Και με αυτό τον τρόπο, σε καλεί να εκπαιδεύεσαι στην αγάπη και να την καλλιεργείς…
Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός
Μνήμη της Αγία Δροσίδας,θυγατρός του αυτοκράτορος Τραϊανού και των συν αυτή πέντε Παρθένων
22 ΜΑΡΤΙΟΥ
Αγία Δροσίδα-Τοιχογραφία Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Bălinești(1499)
Οι Άγιοι μας που μας «προβάλλει» καθημερινά η εκκλησία μας, είναι μια καθημερινή πηγή έμπνευσης για όλους μας τους Χριστιανούς, είναι ζωντανά παραδείγματα αγιότητας στη γη και ταυτόχρονα πρότυπα για τη δική μας βιωτή επάνω στη γη. Οι Άγιοι είναι ευλογία του Θεού για εμάς. Πρεσβεύουν για εμάς όταν τους επικαλούμαστε και η ζωή τους μας δείχνει το σκοπό της ζωής, που είναι η αγιότητα, «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. Κ΄,7,26 και Α΄ Πέτρ. Α΄,16).
Η αγιότητα επιτυγχάνεται μιμούμενοι τη ζωή του Χριστού και των Αγίων και ταυτόχρονα αυτή η μίμηση της ζωής του Χριστού και των Αγίων είναι η καλύτερη τιμή από εμάς προς εκείνους.
Αυτή την πίστη, το θάρρος και την αγάπη των Αγίων να έχουμε κι εμείς για να πάμε κοντά στον Χριστό μας. Μπορεί να μην ζούμε στην εποχή των διωγμών του αυτοκράτορος Τραϊανού, αλλά και στην σημερινή εποχή που ζούμε η πίστη μας και ο χριστιανισμός βάλετε καθημερινά. Ας μην ξεχνάμε να ομολογούμε την πίστη μας στο εν Τριάδι αληθινό Θεό, όπως έκανε και η Αγία Δροσίς.
Βέβαια στη σημερινή εποχή που ζούμε, το να ομολογεί κάποιος ότι είναι χριστιανός, ορισμένοι το θεωρούν ντροπή ή μεσαίωνα ή κάτι υποτιμητικό. Αλλά ξεχνάμε ότι όποιος δεν ντράπηκε να ομολογήσει τον Χριστό, ο ίδιος ο Χριστός τον στήριξε και στην επίγεια ζωή αλλά και στην μετά θάνατον ζωή.
«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς». Δηλαδή: «Καθένας, λοιπόν, που με πίστη και θάρρος και χωρίς να φοβήται τους διωγμούς, θα με ομολογήσει σωτήρα του και Θεόν του εμπρός στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ έμπροσθεν του ουρανίου Πατρός μου ως ιδικόν μου. Όποιος όμως με αρνηθεί εμπρός στους ανθρώπους, θα αρνηθώ και εγώ να τον παραδεχθώ ως ιδικόν μου εμπρός στον ουράνιον Πατέρα μου (Ματθ. ι΄,32-33).
Η σημερινή Αγία Δροσίς παρότι ήταν θυγατέρα του Αυτοκράτορα Τραϊανού(98-117 μ.Χ.), δεν δίστασε να ομολογήσει παρόλο που γνώριζε τους διωγμούς του πατέρα της προς τους χριστιανούς.
῾Η ῾Αγία Μάρτυς Δροσίς συμπαθοῦσε τούς Χριστιανούς, πού τόσο ὑπέφεραν ἀπό τό διωγμό. Κάθε βράδυ ἡ ῾Αγία ἐξερχόταν ἀπό τά ἀνάκτορα καί μαζί μέ πέντε Κανονικές, δηλαδή πέντε μοναχές, περισυνέλεγε καί ἐνταφίαζε τά λείψανα τῶν ἄταφων Χριστιανῶν, πού εἶχαν μαρτυρήσει.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ-Ο Χριστός διά τοῦ Σταυροῦ «τόν Ἀδάμ καί τούς ἐξ Ἀδάμ εἰσάγει πάλιν εἰς τόν Παράδεισον».
Ὁ Σταυρὸς παραπέμπει πάντα στὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ, στὴν ἀγαπητικὴ κίνηση τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀνακαίνιση τοῦ ἐκπεσόντος ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός, ἂν καὶ ὡς ἀναμάρτητος δὲν ὑπέκειτο σὲ θάνατο, «ἡλώθη», καρφώθηκε πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ, «χολὴν ποτιζόμενος καὶ πλευρὰν ἐκκεντούμενος, Αἷμα καὶ Ὕδωρ πᾶσι βρύων ἀφέσεως». Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ σκοπὸ τὴν ἀναδημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, «εἰς ἀνάπλασιν τοῦ βροτείου φυράματος».
Μὲ τὴν πτώση του ὁ ἄνθρωπος ἀπώλεσε τὸν πλοῦτο τῆς Χάριτος, διασκόρπισε «τῆς ψυχῆς τὰ χαρίσματα». Γυμνώθηκε ἀπὸ τὴ θεία δόξα ποὺ τὸν περιέβαλλε ἀντὶ ἐνδύματος. Ἀποξενώθηκε ἀπὸ τὸν Θεό, χάνοντας τὴ δυνατότητα τῆς ἄμεσης κοινωνίας μαζί του. Ὕψωσε τώρα «μεσότοιχον ἔχθρας» ἀνάμεσα στὸν ἑαυτό του καὶ τὸν Θεό. Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπό του θάμπωσε, παραμορφώθηκε, ἀμαυρώθηκε. Ἔρχεται λοιπὸν ὁ Χριστός, «ἡ ἀπαράλλακτος εἰκὼν τοῦ Πατρός», γιὰ νὰ δείξει τὸν ἀληθινὸ «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» ἄνθρωπο καὶ νὰ ἀποκαταστήσει τὰ πάντα.
Πράγματι, διὰ τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ «κατεβλήθη ὁ ᾅδης καὶ ὁ θάνατος τέθνηκε· νεκρωθέντες ἀνέστημεν καὶ ζωῆς ἠξιώθημεν· τὸν Παράδεισον ἐλάβομεν, τὴν ἀρχαίαν ἀπόλαυσιν». Καὶ ἐνῶ κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς ἐνθυμούμαστε τὴν ἐξορία τῶν Πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν Παράδεισο, τὴ σημερινὴ Κυριακὴ
ΤΟ ΘΑΥΜΑ! Ο Άγιος Γαβριήλ έστειλε ένα βερίκοκο...
.jpg)
Ένα από αυτά, η Μαρία, είχε μια παθολογία από τη γέννησή της: δεν μπορούσε να μιλήσει και έκανε γνωστή την επιθυμία της μόνο με χειρονομίες και τον ήχο «ου».
Το 2001, όταν η Μαρία ήταν τριών ετών, η γυναίκα μου και εγώ αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τον τάφο του πατέρα Γαβριήλ. Φυσικά πήραμε και τη Μαρία μαζί μας.
Το 2001, όταν η Μαρία ήταν τριών ετών, η γυναίκα μου και εγώ αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τον τάφο του πατέρα Γαβριήλ. Φυσικά πήραμε και τη Μαρία μαζί μας.
Στον τάφο γονατίσαμε και ζητήσαμε από τον πατέρα Γαβριήλ να μεσολαβήσει ενώπιον του Θεού για να μιλήσει η Μαρία.
Όταν ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, η Μαρία γλίστρησε από την αγκαλιά της μητέρας της, έτρεξε στον τάφο του πατέρα Γαβριήλ και πήρε ένα βερίκοκο από εκεί.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε δει κανένα βερίκοκο στον τάφο. Μας έφερε ένα βερίκοκο και, λέγοντας το συνηθισμένο «οο», άρχισε να κάνει σημάδια ότι πρέπει να την αφήσουμε να φάει αυτό το βερίκοκο.
Τα είπαμε όλα στη μητέρα Παρασκευή και είπε: «Ο πατέρας Γαβριήλ έστειλε στην κοπέλα ένα βερίκοκο, ας το φάει».
Στο δρόμο, ακόμα στη Μτσχέτα, η Μαρία μου λέει ξαφνικά:
«Μπαμπά, αγόρασέ μου ένα κουλούρι».
Μπορείτε να φανταστείτε πόσο χαρούμενοι ήμασταν τότε! Από τότε η κοπέλα μιλάει κανονικά, όπως όλοι.
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2025
Η αγάπη του Οσιου Παΐσιου για όλο τον κόσμο μέσα σε μία προσευχή..!
Η παρακάτω προσευχή είχε δοθεί σε κάποιο γυναικείο μοναστήρι, που του είχε ζητήσει κάποιο “τυπικό” για την αγρυπνία τους στο κελλί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί η αγάπη του για όλο τον κοσμο.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τον κάθε πιστό , αφού καλύπτει όλες τις περιπτώσεις των ανθρώπων που έχουν ανάγκη από προσευχή. Ακόμα και τα παιδιά την κατανοούν, γιατί είναι γραμμένη με απλά λόγια, και έτσι μπορεί να διαβάζεται κατά την οικογενειακή βραδινή προσευχή.
Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,
Μην εγκαταλείπεις τούς δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, ή αγάπη Σου να ενεργήσει και να τούς φέρει όλους κοντά Σου.
– Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού υποφέρουν από τον καρκίνο.
– Των δούλων Σου πού υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα. ,
– Των δούλων Σου πού υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
– Των δούλων Σου πού υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
– Μνήσθητι των αρχόντων και βοήθησον αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.
– Μνήσθητι, Κύριε, των παιδιών πού προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.
– Των προβληματικών οικογενειών και των διαζευγμένων.
– Μνήσθητι, Κύριε, των ορφανών όλου του κόσμου, όλων των πονεμένων και των αδικημένων στην ζωή, όσων έχουν χάσει τούς συζύγους τους.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των φυλακισμένων, των αναρχικών, των ναρκομανών, των φονέων, των κακοποιών, των κλεφτών, φώτισον και βοήθησον αυτούς να διορθωθούν.
– Μνήσθητι όλων των ξενιτεμένων.
– Όλων όσων ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα και φύλαξον αυτούς.
– Μνήσθητι της Εκκλησίας μας, των πατέρων (κληρικών) της Εκκλησίας και των πιστών.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των μοναστικών αδελφοτήτων, ανδρικών και γυναικείων, των γερόντων και των γεροντισσών και όλων των αδελφοτήτων και των αγιορειτών πατέρων.
– Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού είναι σέ καιρό πολέμου.
– Όσων καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.
– Όσων είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.
– Μνήσθητι των δούλων Σου πού άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.
– Μνήσθητι, Κύριε, των φτωχών, αστέγων και προσφύγων.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των εθνών, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.
– Μνήσθητι, Κύριε, των ταλαιπωρημένων εγκαταλελειμμένων, αδικημένων, δοκιμασμένων οικογενειών και δώσε πλούσια τα ελέη σου σ” αυτές.
– Μνήσθητι των δούλων σου πού υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
– Μνήσθητι oσων βρίσκονται σέ απόγνωση, βοήθησε και γαλήνευσε τους.
-Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού ζήτησαν τις
προσευχές μας.
-Μνήσθητι και πάντων των απ” αιώνος κεκοιμημένων και άνάπαυσον αυτούς.
Άγιος Σεραφείμ της Βύριτσα και σπάνιες φωτογραφίες της οικογένειάς του
Ο Άγιος Σεραφείμ της Βύριτσα με την συζυγό του Όλγα και τον γιό του Νικόλαο
Ο Άγιος Σεραφείμ της Βύριτσα(κατα κόσμον Βασίλειος)με την οικογένειά του
Η συζυγός του Όλγα όταν έγινε μοναχή με το όνομα Σεραφείμα
Η εγγονή του Μαργαρίτα
Η συζυγός του Όλγα με την εγγονή τους Μαργαρίτα(κόρη του Νικολάου)
[...]Το 1897 ο Βασίλειος Νικολάγεβιτς τελείωσε την Ανώτατη Εμπορική Σχολή στην Αγία Πετρούπολη. Τότε στην οικογένεια Μουραβιόβ γεννήθηκαν δύο παιδιά, ένα αγόρι που το ονόμασαν Νικόλαο και μετά ένα κορίτσι, που βαπτίστηκε με το όνομα Όλγα. Η μικρή Όλγα έζησε μόνο ένα χρόνο. Μετά το θάνατό της οι σύζυγοι με κοινή συμφωνία ζούσαν σαν αδέλφια[...]
Το Σεπτέμβριο του 1920 ο Βασίλειος Μουραβιόβ έγινε δόκιμος στην Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέβσκι. Και στις 16 (29) Οκτωβρίου του ιδίου έτους έγινε μοναχός με το όνομα Βαρνάβας. Την ίδια χρονιά στην γυναικεία μονή της Παναγίας των Ιβήρων της Αγίας Πετρούπολης έγινε μοναχή και η γυναίκα του, λαμβάνοντας στην κουρά το όνομα Χριστίνα.
Η οικία του Αγίου Σεραφείμ
Το 1927 ο πατήρ Βαρνάβας ενδύθηκε το μεγάλο σχήμα και μετονομάστηκε Σεραφείμ, προς τιμήν του αγίου Σεραφείμ του Σαρόβ[...]
Σε μία γυναίκα, που ταλαιπωρείται από βαριά θλίψη… (Επιστολή του Αγίου Επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς)
Πρόσεχε καλά γιατί αυτό είναι επικίνδυνη ασθένεια της ψυχής. Μπορεί να νεκρώσει πλήρως την ψυχή. Τέτοια θλίψη η εκκλησία μας την βλέπει ως θανάσιμο αμάρτημα. Αφού κατά τον λόγο του αποστόλου υπάρχουν δύο είδη θλίψης:
«Η γαρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται• η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται» (Β΄ Κορινθ. 7,10).
Εσύ οφθαλμοφανώς υποφέρεις από το δεύτερο είδος θλίψης.
Η κατά Θεόν θλίψη κυριεύει τον άνθρωπο όταν ο άνθρωπος θυμάται τις αμαρτίες του, μετανοεί και τις αποθέτει στον Θεό. Ή όταν κάποιος θλίβεται για τις αμαρτίες των άλλων ανθρώπων. Ή όταν κάποιος δείχνει ζήλο για την πίστη στον Θεό, αλλά βλέπει με θλίψη την αποχώρηση των ανθρώπων από την πίστη. Τέτοια θλίψη ο Θεός την μετατρέπει σε χαρά.
Ὁ ἅγιος Παΐσιος κατεδίκαζε μέ αὐστηρότητα κάθε συζήτηση γιά μετάφραση τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων στήν νεοελληνική.
α) Χάνεται ἡ ἱερότητα τῶν λέξεων καὶ δὲν διακρίνονται ἀπὸ τὸ ἀνίερον (μὴ ἱερόν, δηλαδή, τὴν φυσική, βιοτικὴν γλῶσσαν).
Γιὰ τὸν λόγον αὐτὸν διαφωνοῦσε καὶ μὲ τὴν ἀντικατάστασιν τῶν λειτουργικῶν ὅρων (λ.χ. «ἄρτου καὶ οἴνου» σὲ «ψωμιοῦ καὶ κρασιοῦ»), ἀκόμη καὶ σὲ βοηθητικὰ διὰ τὴν κατανόησιν τῆς Θείας Λειτουργίας ἐγχειρίδια.
β) Εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποδοθοῦν πλήρως οἱ ὅροι καὶ οἱ ἔννοιες στὴν νέα γλῶσσα, πολὺ περισσότερον ἀπὸ μὴ ἁγίους.
γ) Ἔτσι ἀποκόπτεται ὁ λαός μας ἀπὸ τὴν γλῶσσα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων.
δ)Ἄλλωστε δὲν εἶναι καὶ τόσον δύσκολον, γιὰ κάποιον ποὺ ἔχει λίγη διάθεσιν,νὰ καταλάβη τὴν γλῶσσαν,ἢ ἔστω καὶ νὰ μάθη τί σημαίνουν λίγες ἄγνωστες σ’ αὐτὸν λέξεις .
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924-1994», Ἐκδόσεις «ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ», Ἐπιμέλεια: Νικόλαος Δ. Ζουρνατζόγλου, Ἐπισμηναγὸς Ε.Α., Κεφ. Δ’: Μαρτυρίες Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Ἡ., σελ. 126-131)
Φώτιος Μιχαήλ, ιατρός
Να, τέτοιες ήτανε οι μανάδες που γεννήσανε παλληκάρια σαν τον Θανάση Διάκο, σαν τον Τζαβέλλα, τον Νικηταρά…;
Η χήρα κυρά-Γιάνναινα ήτανε πάντα χαμογελαστή. Δεν την είδα ποτέ κατσουφιασμένη. Ήσυχη, λιγομίλητη, απροσποίητη, είχε μιαν ιεροπρέπεια που μου έκανε βαθιά εντύπωση, σαν να είχα μπροστά μου κάποιο εγιασμένο πρόσωπο. Συλλογιζόμουνα που τούτη η βουνίσια, ξυπόλητη, με τη ρόκα στο χέρι, με το μαντήλι ριγμένο στο κεφάλι της, με το υφαντό φουστάνι της, μ’ όλη την ταπείνωση που είχε απάνω της, ήταν σαν κάποιο επίσημο πρόσωπο.
…Μήτε απελπισία, μήτε αναστενάγματα, μήτε παράπονα. Γι’ αυτήν, όλα ήτανε καλά. Ω, βλογημένη γυναίκα, τι δύναμη που είχες μέσα σου! Όλο χαμογελαστή, καλόγνωμη, με τον καλό λόγο στο στόμα της, συμμαζεμένη, σεμνή, ταπεινή, αυστηρή. Ποιος της έμαθε τον καλό τρόπο μάσα στα βουνά; Από ποιόν διδάχτηκε αυτή την αξιοπρέπεια; Μυστήριο! Να, τέτοιες ήτανε οι μανάδες που γεννήσανε παλληκάρια σαν τον Θανάση Διάκο, σαν τον Τζαβέλλα, τον Νικηταρά…;
Η γενοκτονία των χριστιανών της Συρίας..!
Θυμάμαι ακόμα τα κνωδαλα παπαγαλάκια που πανηγύριζαν όταν έπεσε ο Άσαντ γιατί έτσι τους είπαν ότι είναι στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Οι ΗΠΑ, δυστυχώς, για άλλη μία φορά επιδότησαν τους πιο φανατικούς ισλαμοψυχάκηδες για να τους κάνουν τη βρώμικη δουλειά.
Τα βρωμερά φασιστικά φανατικά τζιχάντια που θεριεψαν οι ΗΠΑ κάνουν τώρα τη φρικτή γενοκτονία στη Συρία.
Και το θέμα είναι ότι αν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ήθελαν, αυτήν τη γενοκτονία την σταματούσαν μέσα σε μία ημέρα.
Αλλά προκλητικά αδιαφορούν!
Όλη η τάχα μου "ευαισθησία" της Δύσης εξαντλήθηκε στην Ουκρανία και στον Ζελένσκι.
Οι Δυτικοί από την μία καλούσαν για τα συμφέροντα του εγκληματικού ΝΑΤΟ και της εγκληματικής Ουκρανίας τον κόσμο να πολεμήσει στο πεδίο των μαχών την εγκληματική Ρωσία που κανείς δεν μπορεί να την νικήσει αν δεν κάνει πυρηνικό πόλεμο και χάσει και ο ίδιος και από την άλλη εκεί που μπορούσαν πραγματικά να σταματήσουν πολέμους και σφαγές, αδιαφόρησαν και αδιαφορούν προκλητικά!
Αδιαφόρησαν με τις σφαγές των Αρμενίων από τους Τούρκους και Τουρκουαζέρους του Αζερμπαϊτζάν!
Οι ΗΠΑ, δυστυχώς, για άλλη μία φορά επιδότησαν τους πιο φανατικούς ισλαμοψυχάκηδες για να τους κάνουν τη βρώμικη δουλειά.
Τα βρωμερά φασιστικά φανατικά τζιχάντια που θεριεψαν οι ΗΠΑ κάνουν τώρα τη φρικτή γενοκτονία στη Συρία.
Και το θέμα είναι ότι αν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ήθελαν, αυτήν τη γενοκτονία την σταματούσαν μέσα σε μία ημέρα.
Αλλά προκλητικά αδιαφορούν!
Όλη η τάχα μου "ευαισθησία" της Δύσης εξαντλήθηκε στην Ουκρανία και στον Ζελένσκι.
Οι Δυτικοί από την μία καλούσαν για τα συμφέροντα του εγκληματικού ΝΑΤΟ και της εγκληματικής Ουκρανίας τον κόσμο να πολεμήσει στο πεδίο των μαχών την εγκληματική Ρωσία που κανείς δεν μπορεί να την νικήσει αν δεν κάνει πυρηνικό πόλεμο και χάσει και ο ίδιος και από την άλλη εκεί που μπορούσαν πραγματικά να σταματήσουν πολέμους και σφαγές, αδιαφόρησαν και αδιαφορούν προκλητικά!
Αδιαφόρησαν με τις σφαγές των Αρμενίων από τους Τούρκους και Τουρκουαζέρους του Αζερμπαϊτζάν!
Μόλις θελήσεις να σε αγαπούν,θα νιώσεις μοναξιά...
Ὅταν ἀγαπᾶς κάποιον, τόν νοιώθεις ζωντανό μπροστά σου.
Μοναξιά νοιώθει αὐτός
πού δέν ἀγαπᾶ,
καί ἡ μοναξιά γίνεται μεγαλύτερη, ὅταν θέλω νά μέ ἀγαποῦν.
Οποιοσδήποτε ἄνθρωπος,
εἴτε βασιλιάς, εἴτε ζητιάνος εἶναι,
μόλις θελήσει νά τόν ἀγαποῦν, θά δεῖτε
ὅτι ἀμέσως
θά νοιώσει μοναξιά.
Μόλις ἀρχίσει
νά ἀγαπᾶ,
ὄχι μέ ἀγάπη ἀνθρώπινη
ἀλλά ἐν
τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀρχίζει
νά φεύγει ἡ μοναξιά καί ἀνακαλύπτει πώς ὅλη
ἡ Ἐκκλησία,
οἱ πάντες, εἶναι μαζί του.
Ἀρχιμ. Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτη
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Από τον δεξιό δίσκο της ζυγαριάς, φορτωμένον με πλούτη περίσσια, που όμως δεν φαίνεται να επηρεάζουν την Κρίση, κρέμεται κι ένα ακαθόριστο μαύρο πλάσμα σαν νυχτερίδα, ο διάβολος, που προσπαθεί να γύρει την πλάστιγγα προς το μέρος του.Εις μάτην.
Αυτό θα πει Δικαιοσύνη ...
Αυτό θα πει Δικαιοσύνη ...
Οι «πύραυλοι» του Αγίου Παϊσίου
.jpg)
Ο Άγιος Παΐσιος θυμάμαι, μια φορά μου είχε πει:
«Ξέρεις τι κάνουν, όταν θέλουν να στείλουν έναν πύραυλο στο διάστημα; Κάνουν αντίστροφη μέτρηση: «Δέκα, εννιά, οχτώ, επτά… ένα, μηδέν!” Όταν φτάνουν στο μηδέν, ο πύραυλος εκτοξεύεται. Έτσι και έφτασες στο μηδέν, θα πετάξεις προς τα πάνω».
Στο μηδέν έχουμε φτάσει όλοι, έτσι δεν είναι; Πολλές φορές το έχουμε δοκιμάσει στο πετσί μας στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων: η βοήθεια από τον Θεό έρχεται τότε που όλες, μα όλες οι δυνάμεις μας έχουν εξαντληθεί. Η βοήθεια έρχεται με κάποιο θαυμαστό τρόπο και καταλαβαίνεις ότι οι δυνάμεις που κατέβαλες είναι εκείνα τα «σκαλοπάτια» που χρειαζόσουν, αλλά ο σκοπός σου είναι «τά μέν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δέ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος», κατά το λόγο του Αποστόλου (Φιλ. 3: 13).
π.Χάννου Πιογιουχιόνεν,καθηγητής Θεολογίας, ιδρυτής μονής στην πόλη Λάμμι της Φινλανδίας
Ἡ τεχνολογία βλάπτει τήν ἀγάπη!
Ναί, ἀκούγεται παράξενο αὐτό, καλοί μου φίλοι. Καὶ ὅμως, ὅπως θὰ δοῦμε, εἶναι πολλοὶ οἱ τρόποι μὲ τοὺς ὁποίους ἡ τεχνολογία μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Καὶ δὲν εἶναι μόνον ἡ ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα ἀνώτερα συναισθήματα τὰ ὁποῖα παραγκωνίζει πρὸς χάρη τῶν ἀρνητικῶν μας συναισθημάτων! Ἀλλ’ ἂς δοῦμε τί ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τὴν ἀγάπη, μέσα ἀπὸ συγκεκριμένα παραδείγματα
* * *Πρώτη περίπτωση. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλοι, λίγο ὥς πολύ, ἔχουμε μία ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὰ κινητά μας, ἰδιαίτερα δὲ ἡ νέα γενιά, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει πλέον χωρὶς αὐτά! Τὰ ἔχουμε πάντα μαζί μας, τρῶμε μὲ αὐτὰ καὶ κοιμόμαστε ἔχοντάς τα στὸ προσκεφάλι μας. Τὰ ἐλέγχουμε κατὰ μέσον ὅρο 47 φορὲς τὴν ἡμέρα, οἱ δὲ νέοι 82 φορὲς τὴν ἡμέρα, σύμφωνα μὲ τὶς ἔρευνες. Καὶ δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ συμβαίνει αὐτὸ καὶ τὰ ἀγαπᾶμε τόσο πολύ. Μὲ αὐτὰ ἐπικοινωνοῦμε, ἐνημερωνόμαστε, δικτυωνόμαστε, ψυχαγωγούμαστε κ.λπ. Ὡστόσο αὐτή μας ἡ ἀγάπη πρὸς τὰ κινητά, κάποτε ξεπερνᾶ τὰ ὅρια. Σὲ βαθμὸ ποὺ διαταράσσει (τουλάχιστον!) τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἐνδιαφέρον μας πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ἀκόμη δὲ καὶ μὲ τοὺς οἰκείους μας.
Πῶς; Ὅταν κάποιος μπροστὰ μας ἐλέγχει συνέχεια τὸ κινητό του καὶ ἀσχολεῖται μ’ αὐτό, ἀκόμη καὶ ἄθελά του, ἐκπέμπει τὸ ἑξῆς μήνυμα: Ὅτι βρίσκει τὸ κινητό του πιὸ ἐνδιαφέρον ἀπὸ μᾶς!!
Τὸ βλέπουμε αὐτὸ ἰδιαίτερα στὴ νέα γενιά. Ὅταν βρίσκονται στὸ καθιστικὸ τοῦ σπιτιοῦ μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς καὶ τὰ ἀδέλφια τους, στὸ αὐτοκίνητο, ἀκόμη δὲ καὶ στὸ οἰκογενειακὸ τραπέζι, ἀποφεύγουν τὴ συζήτηση καὶ τὴν τόσο ἀναγκαία ψυχικὴ ἐπαφὴ μαζί τους, ἀσχολούμενοι μὲ τὸ κινητό! Τὸ ὁποῖο εἶναι καὶ ἡ διέξοδος στὸ νὰ μὴ ἔχουν καμμία τέτοια ἐπαφή!
Ὅμως τὸ φαινόμενο παρατηρεῖται καὶ στοὺς γονεῖς. Ἐνῶ μετὰ τὸν κάματο τῆς ἡμέρας ἢ καὶ τῆς ἑβδομάδας βρίσκονται ἐπιτέλους μαζὶ μὲ τὰ παιδιά τους (καὶ τοὺς ἐφήβους τους!), δὲν ἀφήνουν τὸ «ἔξυπνο» κινητὸ ἀπ’ τὰ χέρια τους, ἀσχολούμενοι ἀκατάπαυστα μαζί του! Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὑπάρχουν πολλὰ παιδιὰ σήμερα ποὺ – ὅσο παράξενο κι ἂν φαίνεται – τὰ ἔχουν μὲ τὶς νέες τεχνολογίες, ἐπειδὴ τοὺς στεροῦν τοὺς γονεῖς τους!
Τὸ φαινόμενο αὐτὸ εἶναι τόσο μεγάλο, ποὺ τὸ παρατηρεῖ κανεὶς ἀκόμη καὶ στὶς κηδεῖες, στὶς ὁποῖες – κατὰ τὰ ἄλλα – πηγαίνουμε γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔφυγαν ἀπ’ τὴ ζωὴ αὐτὴ καὶ νὰ συμπαρασταθοῦμε στοὺς πενθοῦντες!
Ἐπιστημονικὴ μελέτη ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ «Psychology of Popular Media Culture» ἔδειξε ὅτι γιὰ τὸ 70% τῶν γυναικῶν τὸ κινητὸ ἐπηρεάζει τὴ σχέση τους μὲ τὶς συζύγους τους, καθ’ ὅσον αὐτοί, ἐνῶ συζητοῦν, ἀπαντοῦν στὶς κλήσεις ἢ στέλνουν μηνύματα!
Ἄλλη ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου Μπέϊλορ κατέληξε σ’ αὐτὸ τὸ συμπέρασμα: Ἐκεῖ στὴν προσπάθειά μας νὰ εἴμαστε συνέχεια σ’ ἐπαφὴ μὲ τὴν τεχνολογία, διαταράσσουμε τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις μας ἀκόμη καὶ μὲ τοὺς δικούς μας ἀνθρώπους!
Παναγία η Οδηγήτρια τοιχογραφία του 11ου αιώνα
Παναγία η Οδηγήτρια τοιχογραφία του 11ου αιώνα στο ασκητήριο Του Αγίου Ιωάννου Di Staveta στην Μονόπολη της Απουλίας.
La Madonna di Odighitria alfresco del XI secolo della chiesa rupestre-asceterio San Giovanni di Staveta Monopoli BA.
Κομμουνιστικές κτηνωδίες-Σε διάστημα 28 νυκτών είχε δολοφονήσει μόνος του 7.000 αθώους ανθρώπους
Ο Βασίλι Μιχαίλοβιτς Μπλοχίν αποτελεί μια ιδιόμορφη περίπτωση ανθρωπόμορφου θηλαστικού. Αν και δίποδο και φέρων ανθρώπινη μορφή, ήταν πολύ χειρότερος κι απ’ τα λιοντάρια του Νέρωνα που σκότωνα από πείνα.
Γεννημένος το 1895 ή κατ’ άλλες πηγές στο 1887 στη μικρή πόλη Σιζτάλ, είναι άγνωστο πως μεγάλωσε και σε τι οικογένεια. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχθηκε στον ρωσικό τσαρικό στρατό, αλλά το 1921 τον βρήκε ενταγμένο στο Κομμουνιστικό Κόμμα και στη διαβόητη VChK (Cheka).
Από εκεί ξεκίνησε τη δολοφονική του δράση κερδίζοντας την προσοχή του Στάλιν από τότε. Όταν ο Στάλιν ανέλαβε τα ηνία της ΕΣΣΔ δεν ξέχασε τον «ταλαντούχο» φονιά Μπλοχίν και τον τοποθέτησε διοικητή του ειδικού αποσπάσματος των δημίων της NKVD (διαδόχου της Cheka). Το Ειδικό Απόσπασμα είχε δύναμη λόχου και έδρευε στη Λουμπιάνκα, στη Μόσχα. Το Απόσπασμα λάμβανε διαταγές κυρίως από τον ίδιο τον Στάλιν.
Δραστηριοποιήθηκε κυρίως κατά τις δίκες – φαρσοκωμωδίες της Μόσχας με τον Μπλοχίν να δολοφονεί με τα χέρια του όλα τα ανώτατα πρώην στελέχη του ΚΚΣΕ που ήθελε να ξεφορτωθεί ο Στάλιν καθώς και τον άξιο στρατάρχη Τουχασέφσκι που ο «πατερούλης» θεωρούσε απειλή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μπλοχίν σκότωσε με εντολή του αφεντικού του και δύο από τα μικρότερα πρώην αφεντικά του τους Γιακόντα και Γεζόφ, αμφότεροι «κομισάριοι εσωτερικώνΚατίν… το ανεξίτηλο στίγμα.
Μετά την σοβιετική εισβολή, στις 17 Σεπτεμβρίου 1939, στην ψυχορραγούσα Πολωνία και τη μοιρασιά της με τον έτερο αρχί-φονιά, τον Χίτλερ, ο Στάλιν αποφάσισε να ξεφορτωθεί τους Πολωνούς αξιωματικούς, αλλά και επιστήμονες και ανωτάτους διοικητικούς υπαλλήλους και γενικά όσους Πολωνούς θεωρούσε ότι απειλούσαν την σοβιετική κυριαρχία στα υπό την κατοχή της ΕΣΣΔ πολωνικά εδάφη.
Αθανάσιος Τσακαλίδης: Metaverse και Πραγματική Εικονικότητα
Η εικονική πραγματικότητα (Virtual Reality) χρησιμοποιεί ηλεκτρονικούς υπολογιστές, για να δημιουργήσει και να προσομοιώσει πραγματικά ή μη περιβάλλοντα, από τα οποία ο χρήστης έχει την ψευδαίσθηση ότι περιβάλλεται και στα οποία μπορεί να κινηθεί ελεύθερα, αλληλοεπιδρώντας παράλληλα με τα αντικείμενα που περιλαμβάνουν, όπως θα έκανε και στον πραγματικό κόσμο.
Το σύστημα εικονικής πραγματικότητας παρέχει στερεοσκοπική εικόνα, δηλαδή δύο εικόνες από διαφορετική οπτική γωνία, μία για κάθε μάτι του χρήστη, έτσι ώστε να δημιουργηθεί η αίσθηση του βάθους στο χώρο. Το σύστημα παρέχει στερεοσκοπικό ήχο και αίσθηση αφής, έτσι ώστε το εικονικό περιβάλλον να συμπεριφέρεται όπως και το πραγματικό και τότε η όλη εμπειρία που θα αποκτήσει ο χρήστης μπορεί να είναι άκρως ρεαλιστική.
Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025
Λοχαγός Μηχανικού Σωτήριος Σταυριανάκος... Έπεσε υπέρ πίστεως και Πατρίδος στις 16 Αυγούστου 1974...
-"Άκου να σου πω λοχία.Είμαστε Ελληνες στρατιώτες,εδώ είναι Ελλάδα και θα πολεμήσουμε μέχρις ενός. Τα τανκς θα περάσουν από πάνω μας"...
Λοχαγός Μηχανικού Σωτήριος Σταυριανάκος...
Έπεσε υπέρ πίστεως και Πατρίδος στις 16 Αυγούστου 1974...
Μόνος του με ένα πιστόλι στο χέρι έκανε έφοδο εναντίον εχθρικού άρματος...
Μια βολή τον έστειλε στο πάνθεον των ηρώων...
Αθάνατος!!!
Άγιος Ματθαίος ο Ευαγγελιστής-Από το Ευαγγέλιο του Ράντοσλαβ
Το χειρόγραφο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της αρχαίας σερβικής γραμματείας. Χαρακτηρίζεται από ολοσέλιδες προσωπογραφίες των Ευαγγελιστών, οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της σερβικής μικρογραφίας του Μεσαίωνα. Είναι του Radoslav, και ο γραφιάς που ήταν υπεύθυνος για την αντιγραφή των τεσσάρων Ευαγγελίων ήταν ένας μοναχός από την Dalša. Κατασκευάστηκε το 1428/9. Στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα μεταφέρθηκε από το Άγιο Όρος στη Ρωσία από τον Porfiry Uspensky, όπου τα υπόλοιπα δώδεκα φύλλα σώζονται ακόμη και σήμερα, στη Ρωσική Εθνική Βιβλιοθήκη της Αγίας Πετρούπολης, με τον αριθμό F.I.591.
ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)