ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΣΧΑΛΙΑ τοῦ Γιώργου Φραντζολά

                         

Τώρα ποὺ εἶναι Πασχαλιὰ κι ὁλοῦθε ἄνοιξη μυρίζει Γίνηκε μέγας χαλασμὸς κι ἔγινε μέγα πανηγύρι Στὸ χάσμα π’ ἄνοιξε ὁ σεισμὸς διαβαίνει φῶς καὶ βγαίνουν τ’ ἄνθη Στοῦ κάτω κόσμου τὰ κελιὰ μονάχα ὁ Ἅδης ἐπικράνθη Παίρνει ὁ ἥλιος ἀγκαλιὰ τὴ θάλασσα ποὺ στραφταλίζει Νά ’ναι ἡ Μητέρα τοῦ Φωτὸς Κυρὰ κι Ἀρχόντισσα ποὺ ὁρίζει Τώρα ποὺ χαίρει ἡ Παναγιὰ διπλὴ χαρὰ στὸ πανηγύρι Στοῦ Ἅη Γιώργη τὴ γιορτὴ νά ’μουν τριαντάφυλλο τ’ Ἀπρίλη Τώρα ποὺ εἶναι Πασχαλιὰ ’θελα νὰ ἤμαν ἕν’ ἀηδόνι Νὰ κελαηδῶ στὶς ρεματιὲς «Χριστὸς Ἀνέστη, χελιδόνι» Τώρα ποὺ ἀνοίξαν οἱ πληγὲς καὶ τρέχει αἷμα ἀπ’ τὸ σταφύλι Νὰ ’ρθοῦμε ἀλῆτες καὶ ληστὲς μὲ ἕνα «μνήσθητι» στὰ χείλη Τώρα ποὺ γέμισε πληγὲς παντοῦ τῆς γῆς τὸ πανωφόρι Νὰ μᾶς σκεπάζει ἡ Παναγιὰ μὲ τὸ γαλάζιο της μαφόρι Νὰ φέρει ἀέρα καθαρὸ καὶ ὅλα τὰ ξενητεμένα Νὰ μπεῖ στὴ μέση ὁ Χριστὸς νὰ ξαναγίνουμε ὅλοι ἕνα Νὰ ’ρθεῖ κι ὁ Λύχνος τοῦ Φωτός, αὐγερινός κι ἀποσπερίτης Τώρα ποὺ χαίρει ἡ Παναγιὰ κι ἡ Μάνα τὸν Μονογενή της Ἐκεῖ ποὺ βγαίνει τ’ ἄγιο φῶς φίλοι, ἐχθροί, γνωστοὶ καὶ ξένοι Στὸν ἅγιο τάφο τοῦ Χριστοῦ νὰ βρεῖ τὸ φῶς της ἡ οἰκουμένη

Οι Bορειοηπειρώτες παρακολουθούσαν μέσα από τις γρύλλιες των παραθύρων, ενώ ο αντίλαλος του ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ έφτανε σ' αυτούς....

                     

 Ο μακαριστός Μητροπολίτης Κονίτσης κυρός Σεβαστιανός, κατά τη διάρκεια των μαύρων χρόνων του Χότζα και του Αλία στην Αλβανία, κατόπιν αιτήσεως των Βορειοηπειρωτών, τελούσε κάθε χρόνο τη λειτουργία της Ανάστασης στο ακριτικό Μαυρόπουλο, που είναι ψηλά στο βουνό απέναντι από την Δρόπολη Αργυροκάστρου.

 Οι Bορειοηπειρώτες παρακολουθούσαν μέσα από τις γρύλλιες των παραθύρων, ενώ ο αντίλαλος του ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ έφτανε σ' αυτούς με ισχυρά μεγάφωνα σκορπώντας παρηγοριά.

Αξέχαστη έχει μείνει σε όλους η κραυγή του που επισφράγιζε το κήρυγμά του:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Βίντεο από την Ανάσταση το 1990 στο Μαυρόπουλο

Από την ΙΣΤΟΡΙΑ των λέξεων: ❝ανάσταση", "έγερση" / "Πάσχα", "Λαμπρή"

Από την ΙΣΤΟΡΙΑ των λέξεων: ❝ανάσταση", "έγερση" / "Πάσχα", "Λαμπρή"

Το κύρος και η σημασία τής λέξης "ανάσταση" συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με την ιδιαίτερη αξία της για τον χριστιανισμό.

► Ετυμολογία και αρχαίες χρήσεις

Η λέξη "ἀνάστασις" προέρχεται από το αρχ. ρ. "ἀνίστημι", που σημαίνει «εγείρω, σηκώνω». Ενώ ήδη στον "Αισχύλο" απαντά η σημασία «"ανάσταση" νεκρού»

‟ἀνδρὸς δ’ ἐπειδὰν αἷμ’ ἀνασπάσῃ κόνις ἅπαξ θανόντος, οὔτις ἔστ’ ἀνάστασις” (Εὐμεν. 647-8)

Ωστόσο η κύρια σημασία της στην Αρχαιότητα δεν ήταν σχετική με "ανάσταση" νεκρών: χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει μετάθεση, μετατόπιση, κυρ. στρατεύματος

‟καὶ ἡ ἀνάστασις ἤδη τοῦ στρατεύματος τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀπὸ τῆς ναυμαχίας ἐγίγνετο” (πβ. "Θουκ." Ἱστ. 7.75)

ή ξύπνημα από ύπνο

‟ποίαν μ’ ἀνάστασιν δοκεῖς αὐτῶν βεβώτων ἐξ ὕπνου στῆναι τότε;” (πβ. "Σοφ." Φιλοκτ. 276-7)

Αυτή η δεύτερη σημασία, τού ξυπνήματος, έδωσε τη μεταφορική αφετηρία για τον συσχετισμό τής λέξης με την "ανάσταση" των νεκρών.

► "Ανάσταση" στην Καινή Διαθήκη

Όταν οι συγγραφείς τής Καινής Διαθήκης χρειάστηκε να αναφερθούν στο καινοφανές γεγονός τής Αναστάσεως τού Χριστού, καθώς και σε άλλες αναστάσεις που περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη (τού γυιου τής χήρας τής "Ναΐν", τού "Λαζάρου" κ.λπ.) δεν είχαν κάποιο παράλληλο από την Π.Δ. Εκεί, σε όραμα τού προφήτη "Ιεζεκιήλ" περιγράφεται "ανάσταση" ανθρώπων, χωρίς όμως χρήση κάποιας εξειδικευμένης λέξης:

‟ἐλθὲ καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν. (…) καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν” (Ιεζεκ. 37, 9-10).

Από τις πιθανές λοιπόν λέξεις "ἔγερσις", "ἀνάστασις", "παλιγγενεσία", "ἀναβίωσις" χρησιμοποιήθηκαν μόνο οι δύο πρώτες, που σχετίζονται με το ξύπνημα, λόγω τής προφανούς αντιστοιχίας τού ύπνου με τον θάνατο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι, στην Καινή Διαθήκη η "ανάσταση" περιγράφεται κυρίως με το ρήμα "ἐγείρομαι"

‟ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν” (Μάρκ. 16,6)

Ωστόσο επικράτησε στη συνέχεια η λέξη "ἀνάστασις" έναντι της λ. “ἔγερσις”. Μπορούμε εδώ να πούμε ότι ενώ είναι εμφανής η ομοιότητα των δύο λέξεων ως προς το ξύπνημα από κατάσταση ύπνου, ωστόσο η λέξη "ἀνάστασις" είναι πιο εκφραστική, διότι περιέχει και τη σημασία τής επαναφοράς σε όρθια θέση.

► Η διάδοση τής λέξης

Έκτοτε, η σημασία τής "αναστάσεως" στη χριστιανική διδασκαλία συνετέλεσε στην ευρύτατη διάδοση τής λέξης. Το δόγμα τής Αναστάσεως ήταν τόσο σημαντικό, που η Ορθόδοξη Εκκλησία την αναγόρευσε σε σπουδαιότερη γιορτή τής Χριστιανοσύνης (γεγονός που τη διαφοροποιεί από την Καθολική) και ονομάστηκε «Εκκλησία τής "Αναστάσεως"». Ο "Παύλος" είχε γράψει ήδη σχετικά στους Κορινθίους

‟εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα [καὶ] τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν” (Α΄ Κορινθ. 15,14)

Tο δε δόγμα τής "Αναστάσεως" ήταν ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που διέκριναν τον χριστιανισμό από τις αιρέσεις.

Κατ’ επέκταση, η λέξη χρησιμοποιήθηκε για την "ανάσταση" όλων των ανθρώπων κατά το πρότυπο τού Χριστού, (πβ. στο Σύμβολο τής Πίστεως το άρθρο ‟Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν”), αλλά χρησιμοποιείται ευρύτατα και μεταφορικά για την αναζωογόνηση, την έξοδο από παρακμή (π.χ. η "ανάσταση" τού Γένους”).

► Εναλλακτικές ονομασίες τής εορτής

Παράλληλα, η λέξη "ανάσταση" δήλωσε και τη γιορτή τής "Αναστάσεως", για την οποία χρησιμοποιούνται εναλλακτικά η λέξη "Πάσχα" και σε πιο καθημερινό λόγο η λέξη "Λαμπρή". Η λέξη "Πάσχα" έχει την αφετηρία στην αντίστοιχη ιουδαϊκή γιορτή που ανασημασιοδοτήθηκε από την "Ανάσταση" τού Χριστού: όπως ο παλαιός "Ισραήλ" εόρταζε το πέρασμα από την "Αίγυπτο" στη Γη τής Επαγγελίας, έτσι και ο λυτρωμένος κόσμος περνάει από τη δουλεία στην ελευθερία και από τον θάνατο στη ζωή.

Γι’ αυτό και ο Χριστός αναφέρεται σε σχετικούς ύμνους ως «τὸ καινὸν "Πάσχα"» (καινούργιο "Πάσχα").

Τέλος, η γιορτή τής "Αναστάσεως", που ήδη στην υμνογραφία ονομάζεται λαμπροφόρος ἡμέρα, σταδιακά αποδόθηκε με τη λέξη "Λαμπρή", πβ. "Νικόδημο Αγιορείτη" [Πνευματικά Γυμνάσματα, περ. 1800]:

‟ἀλλά τώρα εἶναι Ἀνάστασις καὶ Λαμπρά”

Κέντρο Λεξικολογίας - γλώσσα, λέξεις, λεξικά

Ο λίθος μετακινήθηκε για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε μέσα στον τάφο και να δούμε ότι είναι άδειος!

  Ο λίθος δεν μετακινήθηκε για να μπορέσει να βγει ο Ιησούς. Είναι Θεός. Τίποτα δεν είναι αδύνατο για Εκείνον. Ο λίθος μετακινήθηκε για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε μέσα στον τάφο και να δούμε ότι είναι άδειος! Ο Κύριος δεν είναι εκεί. Ανέστη!!

πηγή

«Ὁ θεοφιλής συνεορτασμός προϋποθέτει κοινήν Πίστιν, κοινήν Θείαν Λατρείαν καί κοινήν Χριστιανικήν Ὁμολογίαν

Τοῦ † Μητροπολίτου Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ .ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ 2025

Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι, τῷ προϊόντι Χριστῷ ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς Νυμφίῳ, καί συνεορτάσωμεν ταῖς φιλεόρτοις τάξεσιν, ΠΑΣΧΑ ΘΕΟΥ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ»(Τροπάριον Κανόνος Ἀναστάσεως)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μετά τήν ἱεράν καί κατανυκτικήν περίοδον τῶν 70 ἡμερῶν τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου, τήν ὁποίαν μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ αἰσίως διήλθομεν, ἐφθάσαμεν ἐλέῳ Θεοῦ εἰς τήν σωτήριον καί φωταυγῆ Νύκτα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας.

«Ὡς ὄντως ἱερά καί πανέορτος αὕτη ἡ σωτήριος νύξ καί φωταυγής, τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς ἐγέρσεως οὖσα προάγγελος, ἐν ᾗ τό ἄχρονον φῶς (ὁ Ἰησοῦς Χριστός) ἐκ τάφου σωματικῶς πᾶσιν ἐπέλαμψεν», ψάλλει πανηγυρικῶς ὁ ἱερός ὑμνῳδός, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Μᾶς προσκαλεῖ ὁ ἱερός Δαμασκηνός νά προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι εἰς τόν ἱερόν τοῦ Θεοῦ Ναόν, ἀκολουθοῦντες τόν προπορευόμενον καί προελθόντα ἐκ τοῦ μνήματος Χριστόν, ὡς Νυμφίον, καί νά συνεορτάσωμεν μέ τάς φιλεόρτους τάξεις τῶν Χριστιανῶν, τό σωτήριον Πάσχα τοῦ Θεοῦ.

«Ἄς ἑορτάσωμεν αὐτήν τήν λαμπράν καί μεγίστην ἑορτήν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, μᾶς παροτρύνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἄς τήν ἑορτάσωμεν μέ λαμπρότητα, ἀλλά καί μέ θεοσέβεια. Διότι ἀνεστήθη ὁ Κύριος καί συνήνωσε μέ τόν ἑαυτό Του τήν οἰκουμένην. Αὐτός ἀναστήθηκε καί ἔσπασε τά δεσμά τοῦ θανάτου» (ΕΠΕ 36, 158).

«Τό Πάσχα εἶναι ἑορτή τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ. Χαίρονται οἱ Ἄγγελοι, μαζί καί οἱ Ἀρχάγγελοι καί πρό παντός συνεορτάζει ὁ Δημιουργός τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων» (ΕΠΕ 36, 152).

«Ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας, καί μαζί Του συνανέστησε ὅλη τήν οἰκουμένη. Καί Ἐκεῖ­νος μέν ἀναστήθηκε, σπάζοντας τά δεσμά τοῦ θανάτου. Ἡμᾶς δέ ἀνέστησε, διαλύοντας τίς ἁλυσίδες τῶν ἁμαρτημάτων μας» (ΕΠΕ 36, 82).

«Σήμερα (ἡμέρα τοῦ Πάσχα) σέ ὅλη τήν οἰκουμένη ἐπικρατεῖ χαρά καί θεία εὐφροσύνη. Σήμερα ὅλοι οἱ Ἄγγελοι καί ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις συν­αγάλλονται διά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων» (ΕΠΕ 36,76).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
«Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι», μᾶς παρακινεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀκολουθοῦντες τόν Ἀναστάντα Χριστόν, τόν Κύριον καί Θεόν μας, τόν Οὐράνιο Νυμφίο.

Διδούς το Χαίρε ταίς Μυροφόροις

Εξαιρετικό έργο των μέσων του 13ου αιώνα στον Ιερό Ναό της Παναγίας Βλαχέρνας Άρτας.

πηγή

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2025

Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίω ἀγαπημένα,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό κορυφαῖο γεγονός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖο ἐπισφραγίζει τή νίκη τῆς ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου, τοῦ φωτός ἐπί τοῦ σκότους, τῆς ἐλπίδας ἐπί τῆς ἀπελπισίας. Δέν εἶναι μία ἁπλή ἱστορική ἀνάμνηση ἤ ἕνα γεγονός περιορισμένο στό παρελθόν, ἀλλά ἡ ζῶσα πραγματικότητα πού ἐπηρεάζει ἄμεσα τήν ὕπαρξή μας, δίνει προοπτική στήν πορεία μας καί χαρίζει στόν κόσμο ἀληθινό νόημα.

Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ ἀνακαίνιση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ νέα ζωή πού χαρίζεται σέ ὅλη τήν κτίση. «Ὅλα ἀνακαινίζονται ἐν Χριστῷ» (Β’ Κορ. 5,17), διότι Ἐκεῖνος, ὡς ὁ πρῶτος ἀναστημένος, ἔγινε ἡ ἀπαρχή τῆς αἰώνιας ζωῆς γιά ὅλους μας. Ὁ Χριστός δέν ἀνέστη μόνο γιά τόν ἑαυτό Του, ἀλλά γιά νά ἐλευθερώσει καί ἐμᾶς ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου, τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς.

Γιά τήν Ἐκκλησία μας ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ ἀπάντηση στόν θάνατο. Ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο ὅπου ὁ φόβος τοῦ θανάτου κυριαρχεῖ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀβεβαιότητα, ἡ φθορά, ἡ ἀπουσία νοήματος ὁδηγοῦν στήν ἀπόγνωση καί τό τέλμα. Ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ νά γεμίσει τό κενό της ὕπαρξής του μέ ὑλικά ἀγαθά, προσωρινές ἀπολαύσεις καί ἐφήμερες χαρές, ἀλλά τίποτε δέν μπορεῖ νά τοῦ προσφέρει τή σταθερότητα καί τήν αἰωνιότητα πού ποθεῖ ἡ ψυχή του. Ὁ κόσμος παραπαίει μέσα στή σύγχυση, τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό, τόν ὑλισμό καί τήν ἔλλειψη οὐσίας καί νοήματος.

Περί των αγνώστων οσίων ερημιτών που κάθε Μέγα Σάββατο έρχονταν να πάρουν το Άγιο Φως

Όταν επήγα στους Αγίους Τόπους και εόρτασα για πρώτη φορά Πάσχα το 1954, είδα ένα κληρικό με άσπρα γένια, αδύνατο, χλωμό και ξυπόλητο που ερχόταν με ένα φαναράκι στο χέρι το Μέγα Σάββατο, ακολουθούμενος και από δύο επίσης ξυπόλητες καλόγριες.

Ένας διάκος τότε ονόματι Χρυσόστομος, άκουσα να λέει:

—Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν εδώ την εμφάνισή τους μία φορά τον χρόνο. Που και πως ζουν κανείς δεν ξέρει.

Συνέχισαν αυτοί να έρχονται ακόμη επί 4-5 χρόνια δηλαδή μέχρι το 1959 και έκτοτε εξαφανίσθηκαν. Σε διάφορες συζητήσεις που έκαναν μερικοί τότε έλεγαν ότι αυτός ο ερημίτης ήταν κάποιος μητροπολίτης επαρχίας της Πελοποννήσου και αφού παραιτήθηκε του αξιώματος και της θέσεώς του, ήλθε ν’ ασκητεύση στον Ιορδάνη ποταμό, πλησίον του ασκητηρίου της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μαζί με τις δύο μοναχές.

Το επόμενο έτος 1955, ενθυμούμαι, είπε στον Σεβασμιώτατο Βενέδικτο ο ανωτέρω διάκο-Χρυσόστομος ότι θέλει να παρακολούθηση αυτούς τους τρεις ερημίτες, να δεί, όταν παίρνουν το Άγιο Φως που πηγαίνουν. Πράγματι επήρε την ευλογία του Σεβασμιώτατου, ο οποίος δεν είχε γίνει τότε πατριάρχης και περίμενε στον πύργο να ιδεί τον κληρικό με το φαναράκι του αναμμένο, όπως συνήθιζε.

Πράγματι έφθασε ο ερημίτης αυτός με τις δύο μοναχές στο μέσον της αυλής και ο διάκο-Χρυσόστομος έτρεξε να τους προλάβει. Εκείνοι για συντομία πέρασαν από το πορτάκι της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Όταν έφθασε εκεί ο διάκος, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε εμπρός τους είδε κατά που έκαμαν. Κανείς δεν ξέρει που επήγαν και που ακριβώς ασκούντο. Μετά το 1959 έπαυσαν να έρχονται. Φαίνεται ότι κοιμήθηκαν εν Κυρίω.

Αποσπάσματα από την ομιλία του Σεβ. Αρχ. Νεαπολέως και Σαμάρειας κ. Αμβροσίου, που εκφωνήθηκε στο Συνοδικό της Ι. Μ. Όσιου Γρηγορίου, Αγίου Όρους την 24ην Οκτωβρίου 1986.

Στη διήγηση του ο π. Βασίλειος Βακράς, που ζει και λειτουργεί στο χωριό Μύλους στη Σάμο, για τις τελευταίες στιγμές του νεοφανούς Αγίου Ιωάννου του Χοζεβίτου το 1960, αναφέρει για αυτούς τους ερημίτες:

«Η Παλαιστίνη έχει πολλούς αγίους. Είχε, τώρα δεν ξέρω.
Σε μια χαράδρα πάνω από την Νεκρά Θάλασσα ένας δεσπότης και τρεις μοναχές τους έχω δει από μακριά. Μας τους έκανε γνωστούς ένας βεδουίνος, ”έχει ένα άντρα και τρεις γυναίκες ντυμένους στα μαύρα, αυτοί κάνουν έτσι ( τον σταυρό τους δηλαδή) και ανεβαίνουν στο σπήλαιο.”

-Τους είδε ο βεδουίνος;
-Ναι! Χωρίς σκάλες, χωρίς τίποτα. Και πήγαμε (μαζί) κι επίτηδες πήγα και δέκα φορές αλλά δεν έτυχε να τους δω. Κι λέω θα κάνω το άλλο και θα πηγαίνω πρωί και βράδυ… Αυτό είναι κοντά στην Νεκρά θάλασσα … και όντως χωρίς σκάλα χωρίς τίποτα κατέβαιναν και μάζευαν χόρτα »!

Στο 11:50 εδώ

ΠΗΓΗ

Είναι η μέρα που ο Λόγος, ο Δημιουργός και Φωτοδότης, δεν λέει τίποτα, γιατί το είπε ήδη όλα με την αγάπη Του στον Σταυρό.

Μέγα Σάββατο: η Κατάπαυση του Λόγου

Το φώς έχει χαμηλώσει.Η θλίψη δεν είναι κραυγή, είναι σιωπή.
Ο κόσμος κρατάει την ανάσα του.
Ανήμερα του Μεγάλου Σαββάτου, ο Λόγος έχει καταπαύσει.
Το Σώμα κείτεται στο μνήμα, τυλιγμένο στο σεντόνι της ανθρώπινης τραγικότητας, και ο ουρανός σωπαίνει.
Δεν υπάρχει πιο σπαρακτική στιγμή στην ιστορία της ύπαρξης από αυτή τη θεϊκή παύση, όπου η ζωή έμοιαζε να έχει υποταχθεί οριστικά στον θάνατο.

Είναι η μοναδική ημέρα του λειτουργικού κύκλου όπου ο Θεός φαίνεται απών.
Όχι γιατί έπαψε να είναι, αλλά γιατί σιωπά.
Η Εκκλησία δεν ψάλλει το «Χριστός Ανέστη», ούτε ακόμη πενθεί όπως τη Μεγάλη Παρασκευή. Αντίθετα, στέκεται απέναντι στο Άρρητο.

Σ’ αυτή τη μυστηριακή μετάβαση, το μυστήριο της θείας συγκατάβασης κορυφώνεται: ο Θεός κατέρχεται στον Άδη.
Ο Αναμάρτητος γεύεται το σκοτάδι που μας χωρίζει απ’ το Φώς.
Ο Ποιητής της Δημιουργίας γίνεται σιωπή, όχι από αδυναμία, αλλά από αγάπη.
Το Μέγα Σάββατο είναι η απόλυτη θεολογία της ελπίδας μέσα στη σιωπή.
Ο Χριστός είναι νεκρός, και όμως δρα.
Η απουσία Του είναι παρουσία.
Δεν μιλά, κι όμως κηρύσσει: Στους νεκρούς, στην ίδια τη φθορά.

Το Φως Του προσώπου Σου προηγήθηκε (της ακοής) των βημάτων.

Τα βήματα Του άκουσαν ο Αδάμ και η Εύα
εκείνο το δείλη στον Παράδεισο
και φοβήθηκαν εκεί που φόβος δεν υπάρχει.
***
Και έπρεπε να διανύσει όλη αυτή την απόσταση Εκείνος.
Να γεμίσουν πληγές τα πόδια Του,
να ματώσουν,
να εξαγνίσουν όλο τον δρόμο της αποστασίας μας,
του φόβου μας.
***
Σήμερα όμως στον Άδη,
ο Αδάμ και η Εύα
ακούν τα βήματα Του αγαπημένου
και φόβος δεν υπάρχει.
***
Το Φως Του προσώπου Σου
προηγήθηκε (της ακοής) των βημάτων.
Ο Αδάμ αντικρίζει την Εύα και το ανδρόγυνο,
διακονεί Εσένα,
πλένοντας με τα δάκρυα όλης της ανθρωπότητας,
τα πόδια του Αγαπημένου.

πηγή

Πρώτη Ανάσταση στον Ταξιάρχη στο Αϊβαλί...Κάποτε...

Το Μεγάλο Σαββάτο το πρωί, στην πρώτη Ανάσταση, στη στρωμένη με λεμονόφυλλα και λεμονανθούς εκκλησιά του Ταξιάρχη στο Αϊβαλί, αντί των θορύβων από τα στασίδια να σηματοδοτούν πια τη μέρα ξεπερνώντας ακόμα κι αυτό το βραδινό «Χριστός Ανέστη», ο ιερέας έβγαινε στην Ωραία Πύλη και ψιθύριζε στο αυτή της πονεμένης Παναγιάς «Ανάστα, ο Θεός, κρίνον την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι».
Και με δύναμη έριχνε προς τη δυτική μεγάλη πορτάρα της Εκκλησιάς ένα ωμό αυγό…
Ήταν η ώρα που η Παναγιά λένε χαμογελούσε γιατί ο Θεός γιος Της νίκησε το θάνατο -αναστήθηκε.
Κι η Αϊβαλιώτικη καμπάνα άρχιζε να χτυπά χαρμόσυνα.
Στο καρσινό μου Αϊβαλί μέχρι πριν 98 χρόνια…
Σήμερα η εικόνα της Παναγιάς λείπει από το τέμπλο του Αϊβαλιώτη Ταξιάρχη που ανακαινίσθηκε «τσάτρα πάτρα» από το τούρκικο Υπουργείο πολιτισμού, άνευ πολιτισμού. Κι έγινε πια μουσείο και πληρώνεις πέντε λίρες -70 λεπτά του ευρώ εισιτήριο για να τον δεις. Τότε που μπορούσες να τον δεις γιατί κλεισμένοι στα σπίτια μας, κλεισμένοι και στα σύνορά μας…
Λείπει η εικόνα της Παναγιάς, χαμένη μέσα στα χρόνια που προηγήθηκαν… Αλλά όπου κι αν βρίσκεται -γιατί κάπου βρίσκεται- σίγουρα θα χαμογελά!
«Ανάστα, ο Θεός» ο γιός Της!

Ομφαλός της γης

ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ.

''῏Ην δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος'' Κατά Λουκά κγ' 44

Τις ώρες που ο Χριστός κρέμεται γυμνός και υποφέρει πάνω στο Σταυρό ένα Θαυμαστό Παγκόσμιο Σημείο συμβαίνει το οποίο προσπερνούμε και δεν το εμβαθύνουμε να δούμε, τί ήταν αυτό το Σκότος;
Όλοι ίσως κάποτε σκεφτήκαμε ότι μπορεί να ήταν μια Έκλειψη Ηλίου, την οποία οι άπιστοι θα την αποδώσουν χρονικά όπως πάντα στη θεά Τύχη.
Τυχαία συνέβει θα πουν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Σελήνη να συναντηθεί και να μπει μπροστά στον Ήλιο.
Είναι όμως έτσι;
Ο Χριστός σταυρώθηκε μία ημέρα πριν το Ιουδαϊκό Πάσχα, το οποίο γιορτάζεται στην Πανσέληνο της Εαρινής Ισημερίας, όταν δηλαδή η ημέρα και η νύχτα έχουν από 12 ώρες.
Γνωρίζουμε όλοι ότι σε Πανσέληνο ο Ήλιος και η Σελήνη είναι διαμετρικά αντίθετα, όταν ανατέλλει ο Ήλιος δύει η Σελήνη και αντίστροφα. Άρα από την έκτη ώρα της ημέρας μέχρι και την εννάτη ( 12 μέχρι 3 το μεσημέρι) η Σελήνη βρισκόταν στο κάτω μέρος της γης, σε απόσταση 12 ωρών από τον Ήλιο και δεν υπάρχει καμία περίπτωση φυσιολογικής Έκλειψης Ηλίου.
Πώς να το εξηγήσουμε και τί να πούμε;

Μήπως είναι μια υπερβολή των Χριστιανών; Όχι.
Έχουμε μαρτυρίες και μη Χριστιανών γιαυτό το θαυμαστό σημείο.

Έγινε ορατό και στην Ελλάδα, ο Έλληνας Φλέγων αναφέρει στο ΙΓ' των χρονογραφιών του «Τω Δ΄ έτει της ΣΒ΄ Ολυμπιάδος εγένετο ξεχωριστό και παράδοξο σκότος, νυξ ώρα έκτη της ημέρας εγένετο, ώστε και αστέρας εν ουρανώ φανήναι....σεισμός τε μέγας κατά Βιθυνίαν γενόμενος''.

"Τί(ς) ἐστιν ἀλήθεια;"

"Τί ἐστιν ἀλήθεια;", ρώτησε ο Πιλάτος (Ιωάν. 18:38), με το σίγμα τού "Τίς" ("Ποιος") να λείπει από το "τί", το σίγμα το τελικό, το σίγμα το τέλειο και ατελεύτητο, που, όταν λείπει, αφήνει το ερώτημα πάντα αναπάντητο, να μη μπορεί να απαντήσει την Αλήθεια...

Andreas Moratos

ΜΟΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Η ΣΩΤΗΡΙΑ.

Τοιχογραφία με την Σταύρωση του Χριστού,11ος αιώνα

Εκκλησία Αγίου Νικολάου της Στέγης, Κακοπετριά Κύπρος

Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν,
απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού,
και ακολουθείτω μοι•
όπερ εστι,
παρεσκευασμένον αεί μέχρι θανάτου προς πάσαν
εκπλήρωσιν των αυτού εντολών•
και πεινάσαι έχεις,
και διψήσαι,
και γυμνητεύσαι,
βρισθήναι τε
και χλευασθήναι,
ονειδισθήναι,
και διωχθήναι,
και πολλοίς άλλοις περιαχθήναι λυπηροίς,
οις η κατά Θεόν ζωή χαρακτηρίζεται•
και όταν ταύτα πάντα πάθης,
Χ α ί ρ ε , φ η σ ί ν,
ότι ο μισθός σου πολύς εν τοις ουρανοίς•
εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών,
ω η δόξα εις τους αιώνας.
Αμήν!

πηγή

Υπάγεις, ώ τέκνον, προς άδικον φόνον και ουδείς σοι συναλγεί..

Υπάγεις, ώ τέκνον, προς άδικον φόνον
και ουδείς σοι συναλγεί˙ ου συνέρχεταί σοι Πέτρος ο ειπών σοι˙
¨ουκ αρνούμαί σε ποτέ, καν αποθνήσκω¨.
Έλιπέ με Θωμάς ο βοήσας˙ ¨μετ’ αυτού θάνωμεν πάντες¨˙
οι άλλοι δε πάλιν, οι οικείοι και γνωστοί
και μέλλοντες κρίνειν τας φυλάς του Ισραήλ, πού εισίν άρτι;
Ουδείς εκ των πάντων, άλλ’ εις υπέρ πάντων
θνήσκεις, τέκνον, μόνος, ανθ’ ών πάντας έσωσας,
άνθ’ ων πάσιν ήρεσας,
ο υιός και θεός μου».
***
Πηγαίνεις, Παιδί μου, σὲ ἄδικο φόνο
καὶ κανεὶς δὲν Σὲ πονεῖ.

 Ὁ Πέτρος δὲν ἔρχεται μαζί Σου,ποὺ Σοῦ εἶπε:
«Ποτὲ δὲν Σ᾿ ἀρνοῦμαι κι ἂν χρειαστῇ νὰ πεθάνω».
Σ᾿ ἄφησε ὁ Θωμᾶς ποὺ ἐδήλωσε: «Ἄς πεθάνουμε ὅλοι μαζί Του».
Καὶ οἱ ἄλλοι ἀκόμα, οἱ φίλοι καὶ γνωστοὶ
καὶ ποὺ πρόκειται νὰ κρίνουν τὶς φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ, τώρα ποῦ βρίσκονται;
Κανένας ἀπ᾿ ὅλους καὶ Ἕνας γιὰ ὅλους.
Πεθαίνεις, Τέκνο μου, Μόνος, μιᾶς καὶ ὅλους τοὺς ἔσωσες,
μιᾶς καὶ φέρθηκες ὄμορφα σ᾿ ὅλους,
Σὺ ὁ Υἱὸς καὶ Θεός μου».

Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδός

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΟΝΤΑΚΙΟ ΕΔΩ

πηγή

Ή τοῦ Ληστοῦ μετάνοια, τόν Παράδεισον ἐσύλησεν»

Ή τοῦ Ληστοῦ μετάνοια, τόν Παράδεισον ἐσύλησεν»
(Μακαρισμοί Α΄ ἤχου)

  Πάλι Μεγάλη Ἑβδομάδα καί πάλι Μεγάλη Παρασκευή ἀνατέλει, χάριτι Θεοῦ. Καί κατά τό δημῶδες ἆσμα: «Σήμερα μαῦρος οὐρανός, σήμερα μαύρη μέρα· σήμερ’ Ἀγγέλοι Ἀρχάγγελοι, ὅλοι μαυροφοροῦνε». Πάλι τά ἴδια πνευματικά νοήματα, σάν ἐξεταστέα μας ὕλη, θά παρουσιασθοῦν ἀπό τήν Σχολή-Ἐκκλησία μπροστά σέ ὅλους ἐμᾶς, πού σάν ἐπανεξεταστέοι μαθητές – πάλιν καί πολλάκις – καλούμαστε νά τά ἐγκολπωθοῦμε, νά τά ἐνστερνιστοῦμε, μήπως καί «πιάσουμε τή βάση» καί περάσουμε τίς πνευματικές μας ἐξετάσεις, γιά νά εἰσέλθουμε στό Ἀνώτατο - ἤ μᾶλλον Αἰώνιο – Πανεπιστήμιο, στόν Παράδεισο, ὅπου πρῶτος ἀπ’ ὅλους, μᾶς «προήγαγεν», δηλ. προηγήθηκε, ὁ εὐγνώμων Ληστής.

  
Σύμφωνα μέ μυστική καί ἄγραφη διδαχή τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Ληστής τοῦ Γολγοθᾶ, εἶναι ὁ μόνος κοινός θνητός πού κατόρθωσε νά εἰσέλθει, πρό τῆς Δευτέρας Παρουσίας, στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Σέ μιά Αἰώνια καί Οὐράνια Βασιλεία, ὅπου μόνος ὁ Δεσπότης Χριστός μας βασιλεύει, ἔχοντας καί ἐκ δεξιῶν Του τήν Παναγία Μητέρα Του, κατά τό ψαλμικό λόγιο: «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου …». 

Σ’ αὐτό τό ἀνέκφραστα πάντερπνο πανηγύρι, πού «ὀφθαλμός οὐκ οἶδεν καί οὖς οὐκ ἤκουσεν καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη», σ’ αὐτήν τήν οὐράνια δόξα καί τό κάλλος, μόνος ὁ Ληστής ἐνδιαιτᾶται καί ἐντρυφᾶ, ἀγνώστως καί ἀφράστως. 

Ὅλοι οἱ ἄλλοι Ἅγιοι, «Ἀπόστολοι, Μάρτυρες καί Προφῆται, Ἱεράρχαι, Ὅσιοι καί Δίκαιοι, οἱ καλῶς τόν ἀγῶνα τελέσαντες καί τήν πίστιν τηρήσαντες», καθώς καί ὅλοι οἱ ἤδη σεσωσμένοι, στέκονται «ἀπ’ ἔξω» καί περιμένουν, «ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσι».

 Σέ πολλούς, μάλιστα, μοναστηριακούς Ναούς, ἱστορεῖται στίς τοιχογραφίες ἡ ἄγραφη καί μυστική παράδοση αὐτή. Μυστική μέν καί ἄγραφη, ἀλλ’ ὄχι καί αὐθαίρετη. Διότι βασίζεται στά Κυριακά Δεσποτικά, πρός τόν Ἅγιον Ληστή, λόγια: «Σήμερον, μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ».

Το έθιμο της καύσης του Ιούδα έχει μπει στο στόχαστρο της κριτικής των συνηθισμενων "λαγών" του αφελληνισμου του Έθνους.

Πληροφορήθηκα εχθές πως το έθιμο της καύσης του Ιούδα έχει μπει στο στόχαστρο της κριτικής των συνηθισμενων "λαγών" του εκσυγχρονισμού και αφελληνισμου του Έθνους.

Ένα έθιμο που στρέφεται συγκεκριμένα κατά του Ιούδα, του προδότη, του πάντα ευκολόπιστου και πρόθυμου οργάνου των σκοτεινών δυνάμεων που βρίσκονται επί του κόσμου μας, που άθελά του λειτουργεί προς όφελος της Θείας Οικονομίας αλλά ο απλός λαός του καταλογίζει την ευθύνη για τα Θεία Πάθη. Για την Θεια Οικονομια εργαζονται άθελά τους και αυτοί οι πρόθυμοι αποδομητες των εθίμων μας και δρουν υπέρ κάποιων αλλοφύλων που έχουν αποφασίσει από καιρού να αλλάξουν την Ελλάδα σε κάτι μη ελληνικό.

Η καύση του Ιούδα δεν είναι στοχοποιηση των Εβραίων. Δεν θα είχαμε πρόβλημα να τους στοχοποιησουμε σε έθιμα, όπως στοχοποιουμε π.χ τους Τούρκους ή τους Γερμανούς, αν αυτό υπεδείκνυε το λαϊκό αίσθημα. Δεν το κάνουμε όμως και άρα η κατηγορία είναι ψευδής. Ο Ιούδας είναι ακριβώς αυτο που είναι: ένας από τους πλέον κοντινότερους και έμπιστους μαθητές του Χριστού μας, που Τον πρόδωσε. Η καύση του Ιούδα είναι καύση της προδοσίας.

Εκείνες τις ώρες σήκωνε πάνω στο Άγιο Σώμα Του όλη την Αμαρτία του Κόσμου και ήθελε να βιώσει όλο τον πόνο.

καὶ ἐδίδουν αὐτῷ πιεῖν ἐσμυρνισμένον οἶνον· ὁ δὲ οὐκ ἔλαβε"
Κατά Μάρκον ιε' 23
Του έδωσαν να πιεί κρασί μαζί με σμύρνα και δεν το δέχθηκε.
Ήταν το αναισθητικό εκείνης της εποχής, για να μην αισθανθεί όλη την οξύτητα των πόνων από τα βασανιστήρια και την Σταύρωση.
Δεν το δέχθηκε!!!
Εκείνες τις ώρες σήκωνε πάνω στο Άγιο Σώμα Του όλη την Αμαρτία του Κόσμου και ήθελε να βιώσει όλο τον πόνο.
Σήκωνε όχι μόνο τις μέχρι τότε αμαρτίες, αλλά και αυτές που θα γινόταν στο μέλλον.
Δηλαδή τις δικές μου και τις δικές σου.
Σε ευχαριστώ Λυτρωτά μου, σε ευχαριστώ.

Χρ.Κλητσινάρης

Ο Χριστός Ελκόμενος

"Τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα, ως φώτα σωστικά, ανατέλλει τω κόσμω. Χριστός γαρ επείγεται του παθείν αγαθότητι' ο τα σύμπαντα εν τη δρακί περιέχων καταδέχεται αναρτηθήναι εν ξύλω, του σώσαι τον άνθρωπον."

Ο Χριστός Ελκόμενος (τοιχογραφία)

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Χρονολόγηση: Τέλη 13ου αιώνα

 Η σκηνή διαδραματίζεται στο λόφο του Γολγοθά, ακριβώς πριν από τη Σταύρωση. Στο κέντρο εικονίζεται ο Σταυρός του Μαρτυρίου, δεξιά ο Χριστός, σε στάση καρτερικής αναμονής, φορώντας τον ακάνθινο στέφανο, και αριστερά, σε μικρότερη κλίμακα, ένας στρατιώτης που δείχνει προς το σταυρό και ένας Εβραίος με λευκό κάλυμμα στην κεφαλή. 

  Στο επάνω μέρος διακρίνονται ο ήλιος και η σελήνη, στοιχεία συνηθισμένα σε βυζαντινές παραστάσεις της Σταύρωσης. 

 Το θέμα του Χριστού Ελκόμενου, δηλαδή του Χριστού που οδηγείται στον τόπο του μαρτυρίου, εμφανίζεται στη βυζαντινή τέχνη σε δύο βασικούς εικονογραφικούς τύπους. 

Κατά τον αρχαιότερο, ο Χριστός οδηγείται προς τον Γολγοθά. 

Η παράσταση του Βυζαντινού Μουσείου ακολουθεί τον νεότερο τύπο, ο οποίος συναντάται από τον 12ο αιώνα και παριστάνει τον Χριστό ήδη στον τόπο της Σταύρωσης. 

Η τοιχογραφία κοσμούσε τον δυτικό τοίχο του ναού του Αγίου Νικολάου στις Μολιγκάτες των Κυθήρων.

πηγή

Χριστέ μου, σώσε την Ελλάδα!

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και την φετινή Μεγάλη Τετάρτη τιμήθηκε στον περίλαμπρο ναό του Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας η θαυματουργή εικόνα του Χριστού που εκινείτο στον 6ο όροφο του Ειρηνοδικείου Αθηνών από τις 22 έως τις 28 Απριλίου 1981, οπότε και μεταφέρθηκε στο συγκεκριμένο ναό. Το μέγα θαύμα αντίκρισε πρώτη η υπάλληλος του Ειρηνοδικείου κ. Ευθυμία Κουτσολέλου, η οποία έκτοτε καταθέτει την βιωματική της εμπειρία.

Στην συνέχεια δημοσιεύεται το κείμενο που η ευλογημένη αυτόπτης μάρτυς του θαύματος εκφώνησε χθες, 16 Απριλίου 2025, στο μέσον της ακολουθίας του Μυστικού Δείπνου, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στους συγκεντρωμένους πιστούς.
Χριστέ μου, σώσε την Ελλάδα

Γράφει η Ευθυμία Κουτσολέλου
Στις 2.20 μ.μ. επήγα στο μεσαίο γραφείο που καθίστατο ο Γραμματεύς του Ειρηνοδικείου Αθηνών [Ν. Πικουλάκης] για να τακτοποιήσω τις καρτέλλες των τμημάτων υπαλλήλων που αργότερα θα χτυπούσα τα κουδούνια για να έρθουν να υπογράψουν προς αναχώρησιν, και άκουσα ένα χτύπο (σαν ρυθμικός ενός ωρολογιού). Σκέφθηκα ότι ο Γραμματεύς ξέχασε να πάρη το υποτιθέμενο ωρολόι και έκανα ένα βήμα να φύγω.

Τότε ο χτύπος ήχησε πολύ έντονος σαν σιδερένιο ρόπτρο. Άξαφνα τα μάτια μου πήγαν στην εικόνα του Νυμφίου, η οποία ήτο αναρτημένη εις τον τοίχον και εκινείτο προς τα εμπρός, περίπου 18 με 20 πόντους. Κοίταξα το μονόφωτο μήπως έγινε σεισμός και δεν το κατάλαβα, τότε γονάτισα και φώναξα, κάνοντας τον σταυρό μου, «Χριστέ μου, σώσε την Ελλάδα», με δάκρυα στα μάτια αισθανόμενη δέος.

Μετά πήγα στο γραφείο του Ειρηνοδικείου Υπηρεσίας και φώναξα τον Ειρηνοδίκη Βεργόπουλο: «τρέξτε να δείτε, η εικόνα του Νυμφίου κινείται». Ακολούθησαν και οι υπάλληλοι που είδαν το μέγα θαύμα. Ειδοποίησα και ήρθε και η Αστυνομία. Μόνη μου ανέβηκα στην ταράτσα του κτηρίου μας, διότι είπαν ότι οφείλεται στο τρένο Πειραιώς-Κηφισιάς, το οποίον όμως επί δεκαετίας κινείται. Πήγα και στο διπλανό πιεστήριο αλλά διαπίστωσα ότι ήταν κλειστό.

Η προσέλευσις ήταν μεγάλη από ανθρώπους κάθε ηλικίας και δεν μας άφηναν να εργαστούμε. Ο Πρόεδρος Βαθρακοκοίλης με κάλεσε στο γραφείο του για να τοποθετήσω την εικόνα του Νυμφίου στην βιβλιοθήκη του, η οποία άρχισε να χτυπά στο τζάμι και μου είπε, πάρε την εικόνα και φύγε και συ από εδώ.

Την Κυριακή του Πάσχα, στις 4 την νύχτα, είδα όνειρο τον Χριστό και μου είπε «με εγκαταλείψατε», κι εγώ του είπα θα σε πάω στον οίκο του Πατρός Σου. Πολλοί ζητήσανε την εικόνα του Νυμφίου και ο Υπουργός της Δικαιοσύνης Σταμάτης είπε να ρωτήσετε την κοπέλα τι θα σας πη εκείνη, και μόνη μου είπα, θα πάη στην ενορία της εκκλησίας μας.

Ήταν να γίνει ένας σεισμός μεγάλος, πάνω από 9 Ρίχτερ, σύμφωνα με όσα είχαν ακουστεί σε συνέδριο που έγινε εδώ, στο οποίο συμμετείχαν και δύο επιστήμονες της Ουψάλα Σουηδίας. Ο βιβλιοπώλης επί της οδού Αναξαγόρα μού είπε ότι στις 2.20 στο Άγιο Όρος χτυπούσαν οι καμπάνες στα Μοναστήρια μόνες τους και η γλυκιά μας Παναγιά άπλωσε το πέπλο της και σκέπασε την Ελλάδα μας.

Η θαυματουργή εικόνα του Νυμφίου στολισμένη στις 16 Απριλίου 2025

Αλλά οι ώρες, οι ημέρες είναι κρίσιμες για την Ορθοδοξία μας. Τι μας απομένει; Μετάνοια, εξομολόγηση, κάτω από το πετραχήλι του πνευματικού μας πατέρα Σεραφείμ, για να δούμε τον αιώνιο Βασιλιά τον αληθινό αρχιερέα που προσέφερε τον εαυτό του στον Θεό Πατέρα πάνω στο σταυρό σαν αντίλυτρο για τις αμαρτίες όλου του κόσμου κι εμείς εδώ θα ικετεύσουμε.

Δώσε μας, Χριστέ μας, το άμωμο σώμα σου σαν ιερή τροφή και το τιμιότατο αίμα σου, σαν ποτό ζωοποιό για να γίνουμε μέτοχοι της Θείας φύσεως, λυτρωμένοι από τη φθορά της κοσμικής ακολασίας (με αφορμή το συγκεκριμένο γεγονός γνώρισα τον Άγιο Πορφύριο, ο οποίος με κάλεσε δύο φορές να τον συναντήσω στο Μήλεσι).

kvathiotis

Σταύρωση μέσα σε μια ξένη χώρα.

 Όλα αρνούνται τον Χριστό. Κι εμείς καλούμαστε σε συμμετοχή. Ήχοι, φωνές, εμπειρίες μένουν άσχετα μαζί Του. Η εμπειρία μου όμως ζητά Φως.
Ας πορευτούμε στους δρόμους των λέξεων που δεν κατανοούμε πλήρως. Δρόμους πίστης και ελευθερίας από τον περιορισμό.
Ανοίγει ο δρόμος για την αληθινή Γνώση. Μέσα από τον Χριστό. Με τη δική Του πορεία. Με τη Σταύρωση που γίνεται Ανάσταση.
Διψάμε Ανάσταση. Όχι Σταύρωση. Εδώ όμως ο Θεός δίνει πρώτα Σταύρωση... Έτσι χάνεται κι ο δρόμος για Ανάσταση.

Τι είναι Ανάσταση; Δεν ξέρουμε. Δεν την πιστεύουμε. Δεν ταιριάζει με τη ζωή μας. Κι όμως χωρίς αυτήν είμαστε άδειοι. Κενοί.
Η Ανάσταση δεν είναι γεγονός. Είναι Αυτός. Αν ενωθούμε μαζί Του, νιώθουμε αναστημένοι. Αν ενωθούμε με αυτή τη ζωή, ζούμε τη Ζωή.
Επένδυση λοιπόν. Ένωση μαζί Του. Μας θέλει ζωντανούς. Σε μια Ζωή που θα μείνει για πάντα. Που θα νικήσει το θάνατο.

Το χαροποιόν πένθος – Μέγα Μυστήριον

Από άρθρο του Φώτη Κόντογλου στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Πέμπτη 11/4/1963

  Σε τούτον τον κόσμο όλα ξεθωριάζουνε, όλα χάνουνε τη ζωηρότητά τους και σβήνουνε και στο τέλος αφήνουνε αδιάφορη την ανθρώπινη καρδιά.

  Μονάχα η ζωή του Χριστού, τα λόγια Του και προ πάντων τα Πάθη Του απομένουνε παντοτινά ζωηρά μέσα στην καρδιά εκείνου του ανθρώπου που έχει τη ζωντάνια της πίστης και τη γεμίζουνε από κατάνυξη κι από κείνη τη γλυκιά θλίψη που είναι γεμάτη ελπίδα και που τη λέγανε οι Πατέρες «χαρμολύπη» ή «χαροποιόν πένθος»

 Λοιπόν, αυτή τη λυπημένη μα και βλογημένη χαρά, την αληθινή χαρά, αυτή τη χαρά δίνει ο Χριστός σε όσους τον αγαπούν, όπως είναι όσοι πηγαίνουνε να κλάψουνε στις εκκλησιές τούτες τις αγιασμένες μέρες. Η χαρά του Χριστού φέρνει στην καρδιά και την ειρήνη, που είναι αχώριστη από όλα τα δώρα που χαρίζει ο Χριστός στους αγαπημένους του.

 Είπε ο Χριστός στους μαθητές του …
«Ειρήνη σας αφήνω, την ειρήνη την δική μου σας δίνω. Δεν σας δίνω εγώ καθώς δίνει ο κόσμος», δηλαδή «δεν σας δίνω την ψεύτικη ειρήνη που δίνει ο κόσμος, όπως δεν σας δίνω την ψεύτικη χαρά που δίνει ο κόσμος, αλλά την αληθινή που βγαίνει από καρδιά πονεμένη»

'Μεγάλη Πέμπτη: Το «γιατί» που κραυγάζει η θέα του Εσταυρωμένου, απαντάται μόνο με το «συγγνώμη»''

Σώπασε και άκου τα ουράνια μηνύματα του Γολγοθά - Το Μυστήριο της Εσταυρωμένης Αγάπης αναβλύζει μια σιωπή που κραυγάζει τα πάντα
Από όλων των λογιών τις σιωπές που γνώρισε ο άνθρωπος, η σιωπή στη θέα του Εσταυρωμένου είναι εκείνη που παραλύει κάθε εσωτερικό αντίλογο. Είναι εκείνη που βουβαίνει περισσότερο την ψυχή, νιώθοντας μια δυσβάστακτη ενοχή για το μέγα άδικο. Και μια κατάπληκτη απορία, πώς γίνεται να σταυρώσαμε την ενσαρκωμένη Αγάπη.

Στη θέα του Εσταυρωμένου, ο πιστός άνθρωπος νιώθει την ψυχή του να συστέλλεται, να κουρνιάζει σαστισμένη στο καταφύγιο της καρδιάς όπως κρύβονται τα ζώα και τα πουλιά στον εκκωφαντικό ήχο της βροντής. «Φωνή της βροντής σου εν τω τροχώ, έφαναν αι αστραπαί σου τη οικουμένη, εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη», διαλαλεί ο Ψαλμωδός από το περίσσευμα της χάριτος.

Τα βαριά σύννεφα της Μεγάλης Πέμπτης είναι πάντα ορατά στην ψυχή, ακόμα και όταν ο φυσικός ουρανός είναι ηλιόλουστος. Ο πνευματικός ουρανός βρέχει άδικο και η γη ρουφά με πίκρα αυτή την ασύλληπτη ανομία.

«Επιθυμία επεθύμησα τούτο το Πάσχα φαγείν μεθ’ υμών προτού με παθείν».

ΜΟΝΗ ΒΛΑΤΑΔΩΝ...Δεύτερο μισό 14ου αιώνα..

[...]Στο τριετές διάστημα της δημοσίας του δράσεως ο Κύριος είχε συνεορτάσει με τους μαθητές του τρία πασχάλια δείπνα. 

Τα δύο πρώτα ήταν το νομικό Πάσχα της Παλαιάς Διαθήκης. Το τρίτο και τελευταίο, που αντικατέστησε το νομικό, ήταν το Πάσχα της Καινής. 

Ήταν ένα Πάσχα, που με πολλή λαχτάρα περίμενε να συνεορτάσει, καθώς τούτο φαίνεται από όσα σημειώνει ο Λουκάς: «επιθυμία επεθύμησα τούτο το Πάσχα φαγείν μεθ’ υμών προτού με παθείν». 

 Και είχε αυτή την λαχτάρα ο Κύριος, διότι κατ’ αυτό επρόκειτο να εγκαινιάσει το Πάσχα της Καινής Διαθήκης, καταργώντας το Παλαιό.

 Θα τους παρέδιδε δηλαδή το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. 

Αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Για να τους αναγγείλει το Πάσχα της Βασιλείας των Ουρανών, το οποίο θα αποτελέσει την συνέχεια αυτού, το οποίο εορτάζει τώρα μαζί τους. 

Οι μαθητές, διά της μεθέξεώς των στο ζωοποιό Σώμα και Αίμα του Χριστού, ενώθηκαν μυστικά σ’ ένα σώμα μαζί Του. Η μυστική εμπειρία αυτής της ενώσεως είναι η εμπειρία του Καινού Πάσχα, είναι η απαρχή, ο αρραβώνας της πλήρους και τελείας ενώσεως και εν ταυτώ της πλήρους και τελείας ευφροσύνης και αγαλλιάσεως, την οποία πρόκειται να απολαύσουν όχι μόνον οι μαθητές, αλλά και όλα τα πιστά μέλη της Εκκλησίας, στην ανέσπερη ημέρα της Βασιλείας των Ουρανών[...]

Ολόκληρο ΕΔΩ

Της Προδοσίας το Φίλημα

Λένε ότι το δυσκολότερο πρόσωπο για να ζωγραφίσει κάποιος είναι του Ιούδα.
Κανείς δεν μπορεί να αποδώσει ακριβώς τον ψυχικό του κόσμο και την υποκρισία του, την στιγμή που με Φίλημα παρέδιδε Αυτόν που τόσο τον αγάπησε.
Αν μπορούσαμε και εμείς να δούμε το πρόσωπο μας την στιγμή που δίνουμε της Προδοσίας το Φίλημα στον Χριστό και σε όσους μας αγαπούν, δεν θα το αναγνωρίζαμε.

πηγή

Χριστέ μου, δεν εζήλεψα ποτέ μου σε καμία, μόνο στη πόρνη που ‘σωσες από την αμαρτία ….

Ω πόρνη του ευαγγελίου πόσο σε ζηλεύω… την μετάνοιά σου…
Μοῦ ἀρέσει νὰ ἀποκαλῶ πόρνη καὶ ληστίνα τὴν ἑαυτή μου γιατὶ αὐτὸ μόνο μοῦ ταιριάζει.
Ὁ Χριστὸς πιὰ ἦταν ὁ μεγάλος ἔρωτας τῆς ζωῆς μου!Ὁ μοναδικός!
…. Ὅμως συνεχῶς νοιώθω ὅτι κουβαλώ ὅλη τὴ βρομιὰ στὸ πετσί μου, μέσα μου.
Ὅταν προσεύχομαι.
Γρονθοκοπῶ τὰ μοῦτρα μου.
Ἄχ νὰ μποροῦσα νὰ βγάλω αὐτὸ τὸ πετσὶ ἀπὸ πάνω μου καὶ νὰ βάλω καινούργιο.
Νὰ κάψω τὸ παλιὸ κορμί.
Ἡ χειρότερη τοῦ κόσμου εἶμαι!
Τὸ βλέπω, τὸ νοιώθω, θέλω νὰ μοῦ τὸ λένε γιὰ νὰ μὲ συγχωρεῖ ὁ Χριστός!
Μὲ ὅλο τὸν κόσμο μὲ τὶς ἁμαρτίες του εἶμαι ἕνα, γι’ αὐτὸ συμπονῶ καὶ προσεύχομαι γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς.
Ὅλοι εἶναι καλύτεροι ἀπὸ μένα!
Κύριέ μου, Κύριε ἐλέησε ὅλο τὸν κόσμο κι ἐμένα τὴν ἐλεεινή!

«Η οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης» εκδόσεις «Θεομόρφου» της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου. σελ. 136 – 137

πηγή

Τι να την κάνω την υγεία χωρίς μετάνοια και Χριστό;

Τη Μεγάλη Τετάρτη ακόμα και αυτοί που δεν έρχονται στην Εκκλησία όλο τον χρόνο θα έρθουν αυτή την ημέρα για να πάρουν το λαδάκι του Ευχελαίου. Ο λόγος; Στους περισσότερους παγανιστικός. Να πάρουμε λάδι για να έχουμε υγεία, μην πάθουμε κάτι κακό και πεθάνουμε. 

Λυπάμαι, αλλά ο Χριστός μας χαλάει τα σχέδια. Δεν ήρθε για να μας δώσει βιολογική υγεία για περισσότερα χρόνια. Τέτοιος Χριστός δεν υπάρχει και φυσικά τέτοια ζωή δεν έχει νόημα. Για άλλους λόγους ήρθε. Ας τους αναζητήσουμε. Η υγεία είναι καλή αλλά θα τη χάσουμε κάποια στιγμή. Είναι το μοναδικό δεδομένο. 

Αν η παράταση και η συνέχιση της βιολογικής ζωής δεν είναι συνδεδεμένη με την καλλιέργεια της μετάνοιας, τότε είναι για πέταμα. 

Αν κάθε χρόνο βαδίζοντας προς το θάνατο δεν πλησιάζω τον Χριστό αλλά τον εγωισμό μου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Δεν λέμε βέβαια, ότι είναι κακό όταν κάποιος πονάει, να θέλει να γίνει καλά. Όλους τους αγκαλιάζουμε, αλλά μην θεοποιούμε την υγεία και τη παράταση της ζωής.
Τέλος, άλλη μια πλάνη. Το Ευχέλαιο, δεν μας δίνει «πνευματική άδεια» για να κοινωνήσουμε. Πολλοί νομίζουν ότι επειδή πήγανε στο Ευχέλαιο, παίρνουν άδεια από «τη σημαία» για να κοινωνήσουν. Χωρίς αγώνα για καθαρή καρδιά, συντριβή και πόθο για ένωση με τον Χριστό δεν έχει κανένα νόημα το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.[....]
Καλή μετάνοια να έχουμε όλοι μας…

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh. Gr

ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ!

«Άπλωσε η πόρνη τις τρίχες της κεφαλής της σε Σένα τον Δεσπότη. Άπλωσε ο Ιούδας τα χέρια στους παράνομους. Η πρώτη, για να λάβει την άφεση των αμαρτιών της, ο δεύτερος, για να πάρει χρήματα» (απόστιχα)

 Δύο παραδείγματα μας προβάλλει απόψε η Εκκλησία μας. Ένα θετικό και ένα αρνητικό. Το ένα για να το μιμηθούμε. Το άλλο για να το αποστραφούμε. Μία πόρνη γυναίκα και ένα μαθητή του Κυρίου. Και προφανώς θα έλεγε κανείς ότι το θετικό και καλό παράδειγμα είναι ο μαθητής του Χριστού, ενώ το αρνητικό η πόρνη γυναίκα. Αλλά τα πράγματα, όπως όλοι ασφαλώς γνωρίζουμε, κινούνται ανατρεπτικά: η πόρνη προβάλλεται ως εκείνη που πρέπει να μιμούμαστε, και μάλιστα σε όλη τη ζωή μας· ο μαθητής προβάλλεται ως εκείνος που πρέπει να αποστρεφόμαστε, για να μην οδηγηθούμε σαν κι εκείνον στην καταστροφή!

Κι είναι ευνόητο: η πόρνη είναι εκείνη που έγινε το διαχρονικό πρότυπο όχι βεβαίως για την πορνεία της, αλλά για τη μετάνοια την οποία επέδειξε, καθώς ένιωσε τη χάρη και την αγάπη του Κυρίου. Ο μαθητής Ιούδας είναι εκείνος που οι αιώνες αποστρέφονται, όχι ασφαλώς για την επίζηλη θέση του: να είναι δίπλα στον Κύριο ως μαθητής Του, αλλά για την προδοτική στάση του την οποία κράτησε τελικώς απέναντι στον Διδάσκαλό του!

«Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη, όπως κάποτε απομακρύνθηκε από τη χώρα των Γαδαρηνών...

«Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη, όπως κάποτε απομακρύνθηκε από τη χώρα των Γαδαρηνών, επειδή το ζήτησαν οι Γαδαρηνοί. Όμως μόλις απομακρύνθηκε, ήρθε ο πόλεμος, η φτώχεια, η φρίκη, η καταστροφή. Ξανά γύρισε στην Ευρώπη, ο προχριστιανικός βαρβαρισμός των Αβάρων, των Ούνων, των Λογγοβάρδων, αλλά σε μέγιστη φρίκη. Τον Σταυρό Του και την ευλογία Του πήρε ο Χριστός και απομακρύνθηκε. Έμεινε το σκοτάδι και η βρωμιά. Εσείς τώρα αποφασίστε με ποιόν θα πάτε. Με τη σκοτεινή και βρώμικη Ευρώπη, ή με τον Χριστό;

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

immorfou

Ο ων και ο ην και ο ερχόμενος

Ο ων και ο ην και ο ερχόμενος
Το Άλφα και το Ωμέγα
Περίμενέ με μάνα μου, περίμενέ με ακόμα ώσπου να φτάσει η άνοιξη στο παγωμένο χώμα
Ο γεωμέτρης του αχανούς
Ο ποιμήν των αστέρων

Περίμενέ με μάνα μου σαν το πουλί του νότου που σμίγει μάτι και φτερό να βρει τον ουρανό του
Ο κυβερνήτης των Αριθμών
Ο δαμαστής των σημείων

Περίμενέ με μάνα μου κάποια Παρασκευή σου στην πύλη του παράδεισου στο φρέαρ της αβύσσου
Εγγύς.Εγγύτατος ο καιρός
Ο ων και ο ην και ο ερχόμενος

Νίκος Γκάτσος

 
Φωτογραφία Κωνσταντίνος Μάνος ,Κάρπαθος 1962-1963

πηγή