Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως: Ο Διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, ο Παιδαγωγός, ο Θεολόγος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ἡ Ριζάρειος Ἐκκλησιαστική Σχολή, ἡ ἱδρυθεῖσα ὑπό τῶν ἀοιδίμων εὐεργετῶν ἀδελφῶν Μάνθου καί Γεωργίου Ριζάρη μέ σκοπό – διατυπωμένο εἰς τό 72 ἄρθρο τῆς διαθήκης τοῦ Γεωργίου Ριζάρη – νά χορηγῇ εἰς Ἕλληνας «ἔχοντας τάς ἀπαιτουμένας προπαιδευτικάς γνώσεις τά αὐτά διδακτικά μέσα, ὥστε νά εἶναι εἰς θέσιν νά ἐνδυθοῦν τό τῆς ἱερωσύνης σχῆμα μετά τήν ἀποπεράτωσιν τῆς πενταετοῦς ἐν αὐτῇ σπουδῆς», ἑορτάζει διττή ἑορτή: Τήν συμπλήρωσι ἑκατόν πενήντα ἐτῶν (1844 – 1994) ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της καί ἑκατόν ἐτῶν (1894 – 1994) ἀπό τῆς ἀναλήψεως τῆς διευθύνσεως αὐτῆς ὑπό τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.

Ἡ ἱερά αὐτή Σχολή διά τήν προσφοράν της εἰς τήν Ἐκκλησία καί τόν Ἑλληνισμό – τόν ἐλεύθερο καί τόν ὑπόδουλο – ἐχαρακτηρίσθη ὡς «τό ἄριστον καί ὠφελιμώτατον πάντων τῶν ἐν Ἑλλάδι ἐκπαιδευτηρίων, ὅπερ πολυειδώς καὶ πολυτρόπως, ἀμέσως τε καί ἐμμέσως εὐηργέτησε καί εὐεργετεῖ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί τό Ἑλληνικόν Ἔθνος»[1]. Ἀνεγνωρίσθη καί ἐτιμήθη ὑπό τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν διά χρυσοῦ μεταλλίου εἰς πανηγυρική συνεδρία τῆς 29-12-1966 ὡς «ἑστία ἀληθοῦς Χριστιανικῆς καί κλασσικῆς παιδείας, ἐκ τῶν κόλπων τῆς ὁποίας προῆλθον καί ἀνεδείχθησαν ἐξαίρετοι κληρικοί καί ἱεράρχαι, ὡς ἐπίσης καὶ ἐπιφανεῖς ἐπιστήμονες εἰς ὅλους τούς τομεῖς τῆς ἐπιστήμης, τῆς ἀκτινοβολίας τῆς Σχολῆς ταύτης ἐπεκταθείσης καί πέρα τῶν ὁρίων τοῦ ἑλληνικοῦ βασιλείου»[2]. Πρό πάντων δέ σεμνύνεται διά τόν ἔφορον αὐτῆς, τόν Ἅγιον Νεκτάριον Πενταπόλεως, ὁ ὁποῖος τήν ἐλάμπρυνε ἐπί δέκα τέσσαρα ἔτη (1894-1908) ὡς ἄριστος καί ἱεροπρεπής Διευθυντής, ὡς ἔξοχος Παιδαγωγός, ὡς κορυφαῖος Θεολόγος καί Συγγραφεύς πολλῶν καί περισπουδάστων συγγραμμάτων, ὡς Ὅσιος.

Πολλές καί ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες προσέφερε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καί ἐκ τῆς θέσεως ταύτης, ὡς ὁμοφώνως μαρτυρεῖ ἡ σεπτή χορεία τῶν μαθητῶν καί πνευματικῶν τέκνων του, τούς ὁποίους ἐπαιδαγώγησε σοφῶς, ἐξέθρεψε πνευματικῶς καί καθωδήγησε ἀπλανῶς καί οἱ ὁποῖοι ἀνεδείχθησαν οἱ φωτεινότερες, πνευματικές μορφές τοῦ αἰῶνος μας.

Ἔδωκεν ὁ Θεός εἰς μέν τήν οἰκουμενικήν Ὀρθοδοξία τόν νεοφανῆ Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, εἰς δέ τήν ἐκκλησιαστική παιδεία τό πρότυπο τοῦ παιδαγωγοῦ, τόν μύστη καί ὁραματιστή τῆς ἀληθοῦς παιδείας καί Διδάσκαλο, πού θά διδάσκει πάντοτε διδάσκοντας καί διδασκόμενους.

Α. Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΡΙΖΑΡΕΙΟΥ ΕΚΚΛ. ΣΧΟΛΗΣ

Τῆς διευθύνσεως τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου προηγήθησαν γεγονότα, πού συνετάραξαν τήν εὔρυθμο λειτουργία τῆς Σχολῆς.

Πολλοί νομίζουν ότι όσοι έκκλησιάζονται θά πρέπει νά είναι άγιοι...

  Οί άνθρωποι πού δέν έκκλησιάζονται, άλλά ύποστηρίζουν ότι πιστεύουν καί ότι άγαπούν τόν Χριστό, μοιάζουν μέ έκείνους πού λένε......ότι άγαπάνε κάποιον άνθρωπο, άλλά δέν τόν έπισκέπτονται ποτέ στό σπίτι του.
 Πολλοί νομίζουν ότι όσοι έκκλησιάζονται θά πρέπει νά είναι άγιοι.
 Ξεχνούν οί άνθρωποι, ότι ή Έκκλησία είναι νοσοκομείο πού περιθάλπει ψυχές άνθρώπων καί οί έκκλησιαζόμενοι είναι άρρωστοι, άλλοι βαριά καί άλλοι έλαφριά.
 Καί έπειδή οί άνθρωποι δέν έχουν όρθή γνώμη περί τής Έκκλησίας γιά τό τί θά συναντήσουν έκεί μέσα, τούς κρατάει ό σατανάς έξω άπό τήν Έκκλησία.
 Μέ τό πρόσχημα ότι είναι πολύ καλύτεροι άπό πολλούς πού έκκλησιάζονται.
Τί κρίμα όμως, γιατί αύτός ό έφησυχασμός είναι έκ τού πονηρού καί τούς κρατάει δέσμιους στήν πλάνη τους...

Δημήτριος Παναγόπουλος -Ίεροκήρυκας

Ἡ γερόντισσα Γαλακτία ἀνέπτυξε ἰδιαίτερη σχέση μέ τόν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ!

Ἡ γερόντισσα Γαλακτία ἀνέπτυξε ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ! Ἡ ἐπισφαλής ὑγεία τῆς ἀγαπημένης της ἀνιψιᾶς Ἀντωνούλας, τὴν ὁδήγησε νὰ στείλει ἐπωνύμως τὸ τάμα της στον Πανορμίτη τῆς νήσου Σύμης. Σφράγισε τὰ σχετικά μέσα σὲ ἕνα μπουκάλι καὶ τὸ πέταξε στὴν θάλασσα. Τὸ τάμα της πῆγε ἐνδοθαλασσίως στὸν προορισμό του, ἔλαβε τὴν ἐνημερωτική ἀπάντηση ἀπὸ τὸ προσκύνημα καὶ ἡ μικρὴ Ἀντωνούλα τὴν ἑπόμενη μέρα μίλησε. 

Ἔκτοτε, ἡ σχέση της μὲ τὸν Ἀρχάγγελο ἦταν διὰ βίου ζωηρή, ἄμεση, δυνατὴ καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιμαρτυροῦν αὐτὴν τὴν διάθερμη ἀγαπητική συναλληλία, ἦσαν συνεχὴ καὶ ἀπροσμέτρητα. Πέταξε καὶ ἕνα ἄλλο μπουκάλι στὸ Λιβυκό Πέλαγος, ποὺ βρέθηκε σ’ ἕνα ἐρημοκκλῆσι τοῦ Ταξιάρχη στὴν Ἀνώπολη Σφακίων καὶ ἔγινε αἰτία αὐτὸ τὸ θαῦμα, νὰ ἀνακαινισθεῖ καὶ νὰ ξαναλειτουργήσει ὁ πεπαλαιωμένος καὶ ἐγκαταλελειμμένος αὐτὸς ναός.

  Ὁ Ἀρχάγγελος, συνεχῶς ἔδειχνε τὴν εὔνοιά του στὴν νεαρὴ κόρη μὲ τὴν ἰσάγγελο πολιτεία. Καὶ ὅταν κάποτε, πιέσθηκε πολὺ γιὰ νὰ ἐνδώσει στὴν ὁλοκλήρωση ἑνὸς συνοικεσίου, πῆρε ἀγκαλιὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ τὸν καθικέτευε σπαρακτικὰ στὸ δωμάτιό της, νὰ ἐπέμβει δυναμικὰ καὶ νὰ ματαιώσει τὴν ἐξύφανση τῆς θετικῆς προοπτικῆς. Ἡ παρουσία του καὶ πάλι, ἦταν ἄμεση. Ἔγινε σεισμὸς στὸ σπίτι, ξεμανταλώθηκαν οἱ πόρτες, ἕνας θόρυβος τάραξε τοὺς προξενητὲς καὶ τοὺς ἐνοίκους. Ὁ εὐλαβὴς ἰατρὸς πατέρας, πείσθηκε πλέον ὅτι ἡ ὑπόθεσις γάμος ἦταν γιὰ τὴν Γαλάτεια τελείως ἀτελέσφορο γεγονὸς καὶ κάθε ἄλλη διαχείρισις τοῦ πράγματος, θὰ ἀπέβαινε γι’ αὐτὴ μαρτύριο.[...]

orthodoxia

Το πλεονέκτημα της απόγνωσης(Κυριακή Ζ΄ Λουκά).

Βαίνων ο Χριστός μετά πλήθους πολλού προς το σπίτι του αρχισυναγώγου Ιαείρου, για να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη του, συναντά καθ’ οδόν την αιμορροούσα γυναίκα, που υποκινούμενη από την έσχατη ελπίδα της, τον πλησιάζει κρυφά και αγγίζει την άκρη του ιματίου του, υποκλέπτοντας έτσι την πολυπόθητη ίαση (Κυριακή Ζ΄ Λουκά).

 Η αιμορροούσα ήταν ένας άνθρωπος απελπισμένος. Είχε εξαντλήσει,για να βρει την υγεία της,όλη της την περιουσία και όλα τα ανθρώπινα μέσα,που όχι μόνο δεν την ωφέλησαν καθόλου, αλλά και επιδείνωσαν κατάπολύ την κατάστασή της. Δεν ήξερε πια τί άλλο να πράξει. Είχε φτάσει σε έσχατη απόγνωση. Και τότε άκουσε «περί του Ιησού». Ο Χριστός έγινε η τελευταία της ελπίδα. Με αυτό το φρόνημα τον πλησίασε.

Η στάση της κρύβει κάτι συγκλονιστικό. «Ένα σκάνδαλο εκπλήξεως».Διακηρύττει ότι «η αλήθεια είναι να φτάσεις στην απόγνωση και να μην έχεις καμμιά ελπίδα, παρά μόνο στον Χριστό».Η αιμορροούσα σώθηκε, όταν «της έμεινε μόνο μία ελπίδα, να πάει και να ακουμπήσει το κράσπεδο του Χριστού»(π. ΒασίλειοςΓοντικάκης).

Η πικρή αλήθεια είναι, ότι αν ο άνθρωπος ελπίζει στον εαυτό του, στις δικές του δυνάμεις, όσο σκληρά και αν παλέψει, δεν θα νικήσει τις παγίδες και τους πειρασμούς του πονηρού. Πρέπει να διώξει από μέσα του κάθε έπαρση. Να αναγνωρίσει την έσχατη αδυναμία του, να απελπισθεί από τον εαυτό του, να τον ρίψει ενώπιον του Θεού, να ακουμπήσει στα πόδια του, να ταπεινωθεί. Από Εκείνον και μόνο να περιμένει τη σωτηρία, όπως μας δείχνει εύστοχα ο άγιος Σιλουανός.

Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλά καθεύδει...[Κυριακή Ζ’ Λουκά]

«῎Εκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ῾Ο δὲ εἶπε· Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν» (Λουκ. 8, 52-53)
«῞Ολοι ἔκλαιγαν καὶ τὴ θρηνολογοῦσαν. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως τοὺς εἶπε· ,,Μὴν κλαῖτε· δὲν πέθανε, ἀλλὰ κοιμᾶται’’. ᾿Εκεῖνοι τὸν περιγελοῦσαν, βέβαιοι πὼς εἶχε πεθάνει».

Η απαισιοδοξία είναι χαρακτηριστικό των περισσότερων χριστιανών, ιδίως όταν μεγαλώνουμε ηλικιακά. Έχουμε την αίσθηση ότι το κακό κυριαρχεί, ότι είμαστε λίγοι όσοι επιμένουμε στην πίστη, στην τήρηση των εντολών του Θεού, στον αγώνα της αγιότητας. Όταν μάλιστα βομβαρδιζόμαστε κυριολεκτικώς από ειδήσεις που μαρτυρούν ηθική σήψη, κακία, μίσος, όταν βλέπουμε πως η ανθρωπότητα μαστίζεται από βία και πόλεμο, όταν νοιώθουμε ότι η ελευθερία μας συμπνίγεται από υπαρκτούς και ανύπαρκτους κινδύνους, κυρίως από το ότι δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον κόσμο, όπως πορεύεται, όπως εξελίσσεται, όπως στηρίζεται στις μηχανές, στην εικόνα, στην πληροφορία, σε μια αίσθηση ότι όλα χρησιμοποιούνται για να βγει ο Θεός από τη ζωή μας, τότε η απαισιοδοξία μας αυξάνει και τα πάντα τα ερμηνεύουμε σε μια προοπτική μοναξιάς. Μέσα μας κυριαρχεί το ότι πρέπει να κρατηθούμε ζωντανοί και η απόρριψη του κόσμου, του οποίου όμως όλον τον τρόπο ζωής τον ζούμε και τον υιοθετούμε, διότι και μας αρέσει και δεν γίνεται αλλιώς, μοιάζει ψυχολογικά η αναπόφευκτη αντίδραση.

«Τῇ Η΄ ( = ὀγδόῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἡ Σύναξις τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαὴλ καί Γαβριήλ, καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων Ταγμάτων».

Αρχάγγελος Μιχαήλ-Μονή Σινά,14ος αιώνας

«Τῇ Η΄ ( = ὀγδόῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἡ Σύναξις τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, καὶ τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καὶ οὐρανίων Ταγμάτων».
Έτσι αρχίζει το Συναξάρι του Όρθρου τής 8ης Νοεμβρίου, για να ακολουθήσουν οι επόμενοι τρεις στίχοι:

«Ἐβουλόμην σοι, Μιχαήλ, ᾆσμα πρέπον
ᾆσαι πρεπόντως, ἀλλ’ ἄϋλον οὐκ ἔχω.
Ὀγδόη οὐρανίης κυδαίνει τάξιος Ἀρχούς».

Το “ᾆσαι” στον δεύτερο στίχο είναι απαρέμφατο Αορίστου του ρήματος “ᾄδω”, που σημαίνει “τραγουδώ”/“υμνώ”/“ψάλλω” (έχει μόλις προηγηθεί το ουσιαστικό “ᾆσμα”, που σημαίνει “τραγούδι”/“ύμνος”).

Αρχάγγελος Γαβριήλ-Μονή Σινά,13ο; αιώνας

Η συντακτική σειρά των λέξεων στον τρίτο στίχο έχει ως εξής:

« Ὀγδόη κυδαίνει Ἀρχοὺς οὐρανίης τάξιος».

''Σύναξη των Αρχαγγέλων'', αριστούργημα των μέσων του 14ου αιώνα

''Σύναξη των Αρχαγγέλων'', αριστούργημα των μέσων του 14ου αιώνα από την Ιερά Μονή Παναγίας Πετριτζονίτισσας στην περιοχή της Στενημάχου, Μονή Μπάτσκοβο σήμερα.

Εθνική Πινακοθήκη Σόφιας, Κρύπτη Καθεδρικού Ναού Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι.

πηγή

Δεν μου λες, καλογριά μου, τί σχέση έχεις εσύ με τον Ταξιάρχη και ήρθε απόψε στον ύπνο μου και με φοβέριζε;

Οι δύο καλογριές, Λουκία και Αντωνία, πού έφεραν ονόματα Άγιων, προς τιμήν των οποίων υπήρχαν παρεκκλήσια στην μονή του Ευαγγελισμού, ήτανε το ευλογημένο ζευγάρι, πού αροτριούσε τα μπαΐρια του μοναστηριού, πού ανάμεσα τους γνώριζες τον Χριστό Θεό..
Την ρωτούσα την Αντωνία διάφορα για το διακόνημά της και μού απαντούσε:
- Οι ταπεινές διακονίες βοηθούνε τον αδύναμο άνθρωπο στην μετάνοια.

Μια χρονιά λοιπόν πού ξεκινούσε, κατά την συνήθεια, ή αδελφή Αντωνία να πάει και πάλι στην Σάμο για τις ελιές, πήγε στον Γέροντά της, για να χαιρετίσει και να πάρει την ευχή του.

Εκείνος με πολλή πατρική αγάπη της λέει:
- Να πάς, παιδί μου, στην ευχή τού Θεού και της Παναγίας, αλλά θέλω, πρώτα ό Θεός, να είσαι πίσω στο μοναστήρι παραμονή Χριστουγέννων οπωσδήποτε.
-Να ‘ναι ευλογημένο, Γέροντα -λέει η αδελφή και ξεκινά.

Έφυγε πράγματι η αδελφή Αντωνία, πήγε στην Σάμο και μάζευε με πολλή προθυμία τις ελιές. Κάθε μέρα της έδιναν ένα καλάθι ελιές και λίγο λάδι.

Όταν τελείωσε το μάζεμα των ελιών, συγκέντρωσε ότι της είχαν δώσει και ετοιμάστηκε να φύγει για το μοναστήρι, γιατί ήδη ήταν προπαραμονή Χριστουγέννων και έπρεπε, κατά την εντολή τού Γέροντα, να επιστρέψει στην Μονή.

Την εποχή εκείνη όμως δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και ο μόνος τρόπος για να μεταφερθεί κάποιος στο λιμάνι ήταν οι αγωγιάτες, οι όποιοι είχαν άλογα με καρότσες και έβαζαν μέσα εκεί τα πράγματα.

Πηγαίνει και η αδελφή Αντωνία και βρίσκει τον μοναδικό αγωγιάτη τού χωριού και του λέει:
- Σάς παρακαλώ πολύ, μπορείτε να με πάτε στο λιμάνι, για να φύγω για την Πάτμο; Έχω και μερικά πράγματα μαζί μου. Και όσο κάνει θα σας πληρώσω.

Ο αγωγιάτης, αντί άλλης απαντήσεως, άρχισε να φωνάζει και να την βρίζει άσχημα (Ήταν κομμουνιστής, όπως αργότερα έμαθε ή αδελφή.)

- Φύγε από κοντά μου. Δεν θέλω ούτε να σε βλέπω, όχι να σε πάω και στο λιμάνι -της έλεγε.

«Δεν παρακάλεσα τον Θεό να μου πάρει την ασθένια αλλά να μου δίνει υπομονή».

Ο Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης ήταν αλλεργικό άτομο. Η ασθένειά του εκδηλώθηκε από 14 ετών σαν σβώλοι άμμου στα μάτια. Την απέκρυψε όμως από τους σχολίατρους φοβούμενος.
Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, το 1930, και κατατασσόμενος στον στρατό είχε ήδη μία σοβαρή εκζεματώδη κατάσταση στην άρθρωση του αστραγάλου του δεξιού ποδιού. Του έδωσαν δύο χρόνια αναβολή στράτευσης με την διάγνωση: «Άτονον έλκος, ιατόν διά του χρόνου». 

Εκμεταλευόμενος την αναβολή ήρθε στο Άγιον Όρος.
Η ασθένεια τον ακολούθησε. Το πόδι είχε διά βίου το πρόβλημα με εξάρσεις, που πολλές φορές επεκτείνονταν και στο υπόλοιπο σώμα. Δοκίμασε πολλά φάρμακα και πολυχρόνιες αυστηρές δίαιτες, αλλά μόνο μια μικρή συντήρηση και ανοχή μπόρεσε να επιτύχει.
Τα τελευταία χρόνια, κατά τα οποία πονούσε από τα έλκη του ποδιού και σχεδόν δεν κοιμόταν, έλεγε μερικές φορές: «Δεν παρακάλεσα τον Θεό να μου πάρει την ασθένια αλλά να μου δίνει υπομονή».

Στα νιάτα του φαίνεται πως έκανε ακόμη μεγαλύτερη υπομονή.

Δεν είναι η τεχνολογία επικίνδυνη. Είναι αυτοί που τη διαχειρίζονται!

🔴 Η ψηφιακή ταυτότητα δεν είναι πρόοδος, είναι παγίδα. Όλα ξεκίνησαν στην Κίνα, ένας αριθμός, ένας QR κωδικός, μια κεντρική βάση δεδομένων… και πολύ γρήγορα, ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης.
🔴 Ένα κλικ κι ένα κράτος που γνωρίζει ποιος είσαι, πού πηγαίνεις, τι λες, τι αγοράζεις και τι σκέφτεσαι. Αποτέλεσμα: ένας λαός που βαθμολογείται σαν προϊόν!
🔴 Ένα «ακατάλληλο» σχόλιο, μια επικριτική ανάρτηση, ένας απλήρωτος λογαριασμός και χάνεις τα πάντα: ➡ τον τραπεζικό σου λογαριασμό ➡ τη δουλειά σου ➡ το δικαίωμα να ταξιδεύεις ➡ την ελευθερία σου
🔴 Σήμερα, η Δύση και το ευρωπαικό καθεστώς αντιγράφει ακριβώς το ίδιο μοντέλο. Με πρόσχημα την «ασφάλεια», την «ψηφιακή ένταξη» ή την «καινοτομία», χτίζουν την ίδια ψηφιακή φυλακή, με το ευρωπαϊκό λογότυπο 🇪🇺.
🔴 Αύριο, το υγειονομικό σου πάσο, το δίπλωμα οδήγησης, το ΑΜΚΑ σου, ο τραπεζικός σου λογαριασμός και η ψηφιακή σου υπογραφή θα συγχωνευθούν. Θα είσαι ο προσωπικός σου αριθμός, όπως ο αριθμός ταυτοποίησης που έδιναν στους μελοθάνατους στο Αουσβιτς.
🔴Ένα κλικ για να ταυτοποιηθείς. Ένα κλικ για να διαγραφείς. Δεν είναι η τεχνολογία επικίνδυνη. Είναι αυτοί που τη διαχειρίζονται!
🔴Όταν επιβάλλουν τον απόλυτο έλεγχο, ελέγχουν την κοινωνία και κοινωνικά είσαι μελλοθάνατος ανά πάσα στιγμή.

Maria Denaxa

Σωτήρα μου, μή μέ ἀποστραφεῖς!

Σωτήρα μου, μὴ μὲ ἀποστραφεῖς!
Μὴ μὲ πετάξεις μακριὰ ἀπ᾿ τὸ θεῖο πρόσωπό Σου!
Πάρε ἀπὸ πάνω μου τὸν βαρὺ χαλκὰ τῆς ἁμαρτίας ποὺ μὲ πνίγει.
Καὶ καθὼς εἶσαι σπλαχνικὸς συγχώρεσέ μου τ᾿ ἁμαρτήματα.
Συγχώρεσε, Σωτήρα μου, τὰ ἁμαρτήματά μου.
Ὅλα ὅσα κάνω μὲ τὴ θέλησή μου ἢ χωρὶς αὐτήν.
Ὅσα φανερὰ καὶ ὅσα κρυφά, ὅσα γνωρίζω καὶ ὅσα δὲν γνωρίζω.
Ὅλα συγχώρεσὲ τα ὡς Θεός.Γίνε εὔσπλαχνος καὶ σῶσε με.
Ἀπ᾿ τὰ χρόνια τῆς νιότης, Σωτήρα μου,περιφρόνησα τὶς ἐντολές Σου!
Πέρασα τὴ ζωή μου ὁλόκληρη δουλεύοντας στὰ πάθη,μ᾿ ἀμέλεια καὶ τεμπελιά!
Γι᾿ αὐτὸ φωνάζω δυνατά, Σωτήρα μου:
Ἔστω καὶ στὸ τέλος τῆς ζωῆς μου σῶσε με.

Μέγας Κανών Αγίου Ανδρέου Κρήτης.

πηγή

Τι θα πει «Εγώ ειμί ο Ων»;

«Έγώ ειμί ό Ών». Τό βλέπετε γραμμένο στήν είκόνα τού Χριστού;

 Τι θά πει «Εγώ ειμί ο Ων»; 

«Εγώ είμαι Αυτός που είναι». 

Αυτό προσδιορίζει τον Θεό: Είναι! Τι θα πει υπάρχω; «Άρχω κάτω από κάποιον άλλον».

Έ λοιπόν, ο Θεός δεν ύπάρχει, ο Θεός είναι! Δεν είναι σχήμα λόγου, είναι μια τρομακτική αλήθεια αυτή.
Έπειδή ο Θεός είναι, γιʼ αυτό εγώ μπορώ να υπάρχω. Αν ο Θεός «δεν είναι» τότε κι εγώ είμαι ένα «μή όν» ή αν θέλετε - έστω κι αν σοκάρει - ένα σκουπίδι!

-Γιατί εγώ δεν μπορώ να «είμαι»; 

Γιατί ύπάρχει ο θάνατος.

 -Ποιό είναι το μέλλον του άνθρώπου χωρίς τον Θεό; 

Θά μεταβληθεί σε ένα ψόφιο κουφάρι κι αύτοί που τον αγαπάμε ακόμα, θα τρέξουμε νά τον θάψουμε γρήγορα γιατί θά βρωμάει. 

Άρα το μέλλον χωρίς τον Θεό είναι η σκουπιδοποίηση μας! Αύτή είναι η άξία μας. Κι εκείνοι που άαρνούνται τον Χριστό, δεν κατάλαβαν ότι αρνούνται τον ίδιο τον έαυτό τους»

† Σισανίου καί Σιατίστης Παύλος

Ο ήρωας της ΕΟΚΑ Παναγιδης.Ο μόνος απαγχονισθεις πατέρας με μικρά παιδιά

  Ο ήρωας Παναγιδης μαζί με την σύζυγό του την μέρα του γάμου τους .

Ο μόνος απαγχονισθεις πατέρας με μικρά παιδιά . 

 Προτίμησε να πεθάνει για την πατρίδα του και τα παιδιά του να τον θυμούνται σαν ήρωα,και να είναι υπερήφανα για τον πατέρα τους.

 Δεν ήθελε να γίνει ριψασπις και να αποτελέσει ντροπή στους απογόνους του και στη πατρίδα του παρόλο τον δελεασμο που είχε από τους Άγγλους να σκεφτεί τα παιδιά του και να υποκύψει σε αυτά που του έλεγαν .

Όρκος απαράβατος:'' Ένωσις η Θανατος'' το σύνθημα των Ελλήνων μαχητών της ΕΟΚΑ

πηγή

Ό,τι είναι μεσα στό νού, είναι καί στήν καρδιά.

Νά προσεύχεσθε στόν Θεό μέ ανοιχτά τά χέρια.  Αυτό είναι τό μυστικό τών αγίων.

Μόλις άνοιγαν τά χέρια τους,τούς επεσκέπτετο ή θεία χάρις.

Οί Πατέρες τής Εκκλησίας χρησιμοποιούν ώς πιό αποτελεσματική τή μονολόγιστη ευχή:

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».Τό κλειδί γιά τήν πνευματική ζωή είναι ή ευχή.

Τήν ευχή δέν μπορεί κανείς νά τή διδάξει,ούτε τά βιβλία, ούτε ό γέροντας, ούτε κανείς.
Ό μόνος διδάσκαλος είναι ή θεία χάρις.Άν σάς πώ ότι τό μέλι είναι γλυκό, είναι ρευστό,
είναι έτσι κι έτσι, δέν θά καταλάβετε,άν δέν τό γευθείτε.

Τό ίδιο καί στήν προσευχή,άν σάς πώ, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ.,δέν θά καταλάβετε, ούτε θά προσευχηθείτε,«εἰ μὴ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι».

Ἡ τεχνητή νοημοσύνη στά παιχνίδια τῶν παιδιῶν – Β΄ ΜΕΡΟΣ

Ἀλλὰ ποιοὶ εἶναι ἀκριβῶς οἱ κίνδυνοι ἀπὸ τὴν εἴσοδο τῆς Τ.Ν., τόσο στὰ παιδικὰ παιχνίδια, ὅσο καὶ στὰ βιντεοπαιχνίδια; Ἂς ἀπαριθμήσουμε μερικούς…

1. Μὲ τὴν μείωση τοῦ κόστους, τὴν κάθετη βελτίωση τῆς ποιότητας ἀπὸ τεχνικῆς πλευρᾶς κ.λπ. θὰ γίνουν ἀπολύτως ἑλκυστικὰ καὶ ὄχι μόνο θὰ κατακλύσουν τὴ ζωὴ τῶν παιδιῶν, καὶ τῶν μεγαλυτέρων βεβαίως, ἀλλὰ θὰ γίνουν καὶ πιὸ καθηλωτικὰ γιὰ ὅλους! Κανένας δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ξεφύγει ἀπ’ αὐτά, πολὺ δὲ περισσότερο ἕνα παιδὶ ! Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε ἔχουμε πλέον ἕνα νέο ἐθισμὸ ἐν’ ὄψει, πολλαπλάσια μεγαλύτερο αὐτοῦ ποὺ γνωρίζουμε ὥς τώρα !

2. Μέσα ἀπὸ τὶς τόσο ἐντυπωσιακὲς καὶ φαντασμαγορικὲς εἰκόνες ποὺ θὰ προκύψουν, ὁ παίκτης (ἰδιαίτερα ἕνα παιδὶ) θὰ εἶναι ἀπολύτως ἐγκλωβισμένο καὶ στὸ ἀρνητικὸ περιεχόμενο τῶν παιχνιδιῶν, πολὺ περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι ἦταν ὥς τώρα (βία, θρίλερ, ἐρωτισμό, ἀποκρυφισμὸ κ.λπ.), θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν μιλάει κανεὶς σήμερα. Ἔτσι ὁ πρῶτος ἐθισμὸς θὰ καταλήξει στὸν δεύτερο, δηλαδὴ στὸν ἐθισμὸ τοῦ κακοῦ ἕως κάκιστου περιεχομένου καὶ στὴ διαμόρφωση μίας ἄλλης κουλτούρας!

3. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ τὰ παιχνίδια θὰ μποροῦν νὰ «μιλοῦν» καὶ νὰ «συνεργάζονται» μὲ τὸ παιδί, νὰ τὸ ἀκοῦνε καὶ νὰ δημιουργοῦν σὲ αὐτὸ τὴν ἐντύπωση ὅτι τὸ «καταλαβαίνουν», θὰ ἀναπτυχθεῖ μία ἰδιαίτερη σχέση μαζί τους, συναισθηματικὴ καὶ ψυχολογική, μὲ ἀπρόβλεπτες ἐπιπτώσεις. Μία σχέση σὰν αὐτὴ (ἢ καὶ μεγαλύτερη!) ποὺ ἔχει τὸ παιδὶ μὲ τοὺς γονεῖς, τὰ ἀδέλφια, τοὺς παπποῦδες, τοὺς δασκάλους καὶ τοὺς φίλους του. Αὐτὸ θὰ εἶναι ἴσως καὶ τὸ πιὸ σημαντικὸ τῆς ὅλης ἀλληλοεπίδρασης ποὺ ἀναφέραμε, ξέρετε.

Αυτά...παθαίνει ὅποιος δέν δίνει ἐλεημοσύνη!(Γέροντας Επιφάνιος)

Κάποτε συζητώντας μ΄ ἕνα πνευματικοπαίδι του τό προέτρεπε νά μήν παραλείπη νά δίνη τή δεκάτη του στούς φτωχούς. Αὐτός ἀντέτεινε ὅτι χτίζει καινούργιο σπίτι καί ἔχει πολλά ἔξοδα καί ὑπολογίζει καί τήν παραμικρή δαπάνη. Ὁ Γέροντας του τόνισε ὅτι ὁ Θεός θά τόν οἰκονομήση ἀπό ἀλλοῦ, ἐκεῖνος ὅμως ἦταν άμετάπειστος.

Ὕστερα ἀπό κάμποσο καιρό ἐπισκέφθηκε τόν Γέροντα καί τοῦ ἀνακοίνωσε μέ θλίψη ὅτι τά ξύλα του παρκέ του σκουλήκιασαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Καί ὁ Γέροντας χαριτολογώντας:
— Αυτά παθαίνει ὅποιος δέν δίνει ἐλεημοσύνη! Δίνεις ἕνα δέκατο καί ὁ Θεός σε γλυτώνει ἀπό ἑκατονταπλάσια ἔξοδα.

π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος†

(Ὑποθῆκες ζωῆς σελ. 135 Ἀπὸ τὴν ζωὴν καὶ τὴν διδασκαλίαντοῦ Πατρὸς Ἐπιφανίου).

πηγή

Επομένως όποιος έχει τον Τίμιο Σταυρό μαζί με το ‘’ματόχαντρο’’, όχι μόνο δεν προστατεύεται από τον Θεό, αλλά μάλλον και εγκαταλείπεται απ’ Αυτόν

  Έχω δει σε πολλά αυτοκίνητα, μαζί με το Τίμιο Σταυρό να κρεμούν και ένα ‘’ματόχαντρο’’ ή και διάφορα ‘’φυλαχτά’’.

Τώρα ποιό από τα δύο θα ενεργήσει...;

Αφού ο Τίμιος Σταυρός είναι από τον Θεό, ενώ τα ‘’ματόχαντρα’’ και τα ‘’φυλαχτά’’ είναι από τον διάβολο.

Ο Θεός είπε με σαφήνεια, ότι δεν μπορείτε να δουλεύετε σε δύο αφεντικά και στην προκειμένη περίπτωση, επειδή ο άνθρωπος χρησιμοποιεί και δαιμονικά στοιχεία (ματόχαντρα), ο Θεός φεύγει και αφήνει στα χέρια του σατανά τον ταλαίπωρο αυτόν άνθρωπο, που πιστεύει ότι μπορεί να το έχει ‘’δίπορτο’’.

Επομένως όποιος έχει τον Τίμιο Σταυρό μαζί με το ‘’ματόχαντρο’’, όχι μόνο δεν προστατεύεται από τον Θεό, αλλά μάλλον και εγκαταλείπεται απ’ Αυτόν.

π.Αθανάσιος Μυτιληναίος

- Να θυμάσαι πως οι άνθρωποι σε κρίνουν περισσότερο από το πώς μιλάς, παρά από το τι λες!

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ...
Θα πρέπει:
- Να είσαι απλός!
- Να είσαι ευαίσθητος!
- Να μη μιλάς συνέχεια εσύ, αλλά να μάθεις ν' ακούς και τους άλλους!
- Να θυμάσαι πως οι άνθρωποι σε κρίνουν περισσότερο από το πώς μιλάς, παρά από το τι λες!

(Απ' το βιβλίο "ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΑ" 5ο, των Εκδ."''Φωτοδότες'')

Αυτές οι στάσεις αλλάζουν τις καρδιές και οι καρδιές αλλάζουν την κοινωνία.

Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος της εποχής:Να νομίσουμε πως πρέπει να "νικήσουμε" πολιτικά, πληροφοριακά, συλλογικά,για να διασωθούμε, με αποτέλεσμα να στρέφεται ο ένας ενάντια στον άλλον.

Όταν μιλάμε ότι ζούμε σε Αντίχριστη εποχή και συνδέουμε την εποχή μας με τον Αντίχριστο και το χάραγμα, δεν εννοούμε (απλώς και μόνο) μια πολιτική ή κοινωνική κατάσταση, ούτε μια συγκεκριμένη κυβέρνηση ή σύστημα.
Είναι μια πνευματική πραγματικότητα, δηλαδή μια δύναμη που κινεί τον κόσμο προς το ψέμα, τον έλεγχο και την απομάκρυνση από Τον Τριαδικό Θεό. Από ότι δηλαδή νοσούμε όλοι.

Γι’ αυτό, η προσπάθεια να νικήσουμε αυτό το πνεύμα με πολιτικές τακτικές, νόμους, διαδηλώσεις ή ή ψηφοφορίες, πιστεύουν κάποιοι άνθρωποι ότι δεν αρκεί και ουρλιάζουν ότι ο πόλεμος είναι πνευματικός και είμαστε άοπλοι.
Η εξουσία του Αντίχριστου ήταν, είναι και θα είναι βαθιά ριζωμένη στην καρδιά και στο πνεύμα του ανθρώπου. Δεν μπορεί να εξοστρακιστεί μόνο με εξωτερικά μέσα.

Το "ένας αριθμός" (Προσωπικός αριθμός) είναι σύμβολο και αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύει είναι η προσπάθεια να ελεγχθεί η ανθρώπινη ζωή σε κάθε επίπεδο, (η ταυτότητα, η ελευθερία, η συνείδηση). Αυτό το πνεύμα συνεπώς δεν περιορίζεται σε ένα τεχνικό μέτρο ή αριθμό, αλλά είναι: 

Πνεύμα ελέγχου (θέλει να διαχειρίζεται, να κατευθύνει, να περιορίζει την ελευθερία του ανθρώπου),

Το Ευαγγελουδάκι

 Όλη η ιστορία της αγιότητας και της ανώτερης-φιλόσοφης βιοτής, συνοψίζεται στη συμπεριφορά ενός μικρού (14) αγράμματου (δευτέρας δημοτικού) μοναχού, προς δύο σκληροτράχηλους, απλούς, παραδοσιακούς, πνευματικούς ανθρώπους.

Τον έβαζε ο ένας να κάνει μία δουλειά «έτσι». 

Ερχόταν ο άλλος και του έλεγε να την κάνει αλλιώς, χωρίς ποτέ να μάθει ότι κάποιος φταίει (ο άλλος μοναχός) για το αντίθετο. 

Ερχόταν πάλι ο άλλος και ξανάλλαζε η δουλειά: «Πάρε αυτά και πάν’τα εκεί» (π.χ.). Τα πήγαινε ο μικρός. 

Ο άλλος: «Πάρ’ τα πάν’ τα αλλού». 

Τα πήγαινε ο μικρός.

Τί συμβαίνει εδώ; Ο μικρός είχε γίνει πατσαβούρι. Κι ο λογισμός του – πεντακάθαρος κι αγγελικός – δεν κοιτούσε να βάλει τους «άρχοντες» σε συνεννόηση για να ξεκουραστεί, να μην κάνει την ίδια δουλειά δέκα φορές. Ο μικρός δε συζητούσε με αυτό το λογισμό, αλλά αναζητούσε το άριστο, με το να προσπαθεί να ικανοποιήσει τον μόνο Άριστο. Ο μικρός δεν θέλει να τσακωθούν οι γέροντες. Τόσο απλά. Και τους κάνει το γαϊδούρι (φορτώματα, πέρα δώθε, υπομονή).

«Εἶναι ὠφέλιμος ὁ κριτικός λόγος τῶν Ἱερέων σέ πράξεις συγκεκριμένων προσώπων;»

 π. Γεράσιμος Βουρνᾶς

Αὐτό τό ἐρώτημα φαίνεται νά ἀπασχολεῖ τόν τελευταῖο καιρό ὅλο καί περισσότερους ἀνθρώπους, καθώς ἡ ἀταξία πού κυριαρχεῖ στίς πράξεις καί στά λόγια τῶν ἀνθρώπων, μεταφέρεται καί στήν συμπεριφορά τους πρός τούς Κληρικούς, ἀκόμη καί μέσα στήν Θεία Λατρεία.

Γιά τήν καλύτερη ἐξέταση τοῦ ἐρωτήματος εἶναι καλό νά ὑπάρξει ὁ διαχωρισμός τῆς ἀπάντησης σέ δύο σκέλη. Ἀπό τήν μία πλευρά ὑπάρχει ὁ ἔλεγχος καί ἡ ἀναφορά σέ πράξεις συγκεκριμένων προσώπων, χωρίς ὅμως νά ἀποκαλύπτεται δημοσίως ἡ ταυτότητά τους καί ἀπό τήν ἄλλη, ὁ ἔλεγχος πράξεων συγκεκριμένων προσώπων μέ τό ὄνομά τους.

α) Ἔλεγχος τῶν πράξεων συγκεκριμένων προσώπων χωρίς ἀποκάλυψιν τῆς ταυτότητός τους.

Μεταξύ τῶν θρησκευομένων αἰωρεῖται μία ἄποψη ὅτι ὁ Ἱερεύς καί διδάσκαλος τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ὁποῖος ἐλέγχει δημόσια πράξεις καί λόγια προσώπων πού ἀντίκεινται στόν λόγο τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἄνθρωπος φίλερις καί ἀλαζών, ἀφοῦ προφανῶς θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἀνώτερο ὅλων, ὥστε νά ἔχει τό θράσος νά κρίνει τούς ἄλλους. Φαντάζονται ὅτι ἐπειδή ὁ Χριστός «εἶναι ἀγάπη», ὅπως λέγεται συχνά, δέν θά ἐπέκρινε ποτέ κανένα. Δέν ἔχουν διαβάσει τό Εὐαγγέλιο, γιά νά δοῦν τήν σφοδρότητα, μέ τήν ὁποία ἐπέκρινε ὁ Χριστός τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους. Ἔφτασε στό σημεῖο, μάλιστα, νά τούς ἀποκαλέσει φίδια καί «γεννήματα ἐχιδνῶν» (Μτθ. 12, 34). Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, ἄν ἐμβαθύνουν στήν πίστη καί ἔχουν ἀκόμη σώας τάς φρένας, θά διαπιστώσουν ὅτι, παρ’ ὅλο πού ὁ Χριστός δέν ἦλθε, γιά νά κρίνει τόν κόσμο, ἀλλά γιά νά τόν σώσει (Ἰω. 12, 47), ταυτόχρονα δέν ἦλθε, γιά νά φέρει εἰρήνη στόν κόσμο ἀλλά μάχαιρα (Μτθ. 10, 34), τήν μάχαιρα ἐκείνη πού ξεκαθαρίζει τό ψεῦδος ἀπό τήν ἀλήθεια καί τούς ψευδαδέλφους ἀπό ἐκείνους πού Τόν ἀγαποῦν καί θέλουν νά ζήσουν«ὡς ἐν Οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς».

Συνήθως οι δαιμονικοί λογισμοί, έρχονται με την μορφή του πιο ''καλού'' λογισμού.

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα

Συνήθως οι δαιμονικοί λογισμοί, έρχονται με την μορφή του πιο ''καλού'' λογισμού. Αυτή είναι η μεγάλη τέχνη του διαβόλου. Και οι άνθρωποι πιστεύουν στον νομιζόμενο λογισμό τους...

Σπάνια ο διάβολος θα πλασάρει στον άνθρωπο τον λογισμό ''ωμά'', σαν διάβολος, γιατί τότε ο άνθρωπος εύκολα μπορεί να προστατευτεί.

Ο άνθρωπος κινδυνεύει λόγω αυτών των πολλών πονηρών λογισμών του, να χάσει τη λογική του, να χάσει τα μυαλά του και να τρελαθεί.

 Παρατηρείται σε πολλούς ανθρώπους, στην προχωρημένη ηλικία, το μυαλό τους να παθαίνει κάτι (αμνησία, μαλάκυνση του εγκεφάλου, παράλογη συμπεριφορά), εξαιτίας αυτών των συσσωρευμένων πονηρών λογισμών που έκαναν στην νεανική και μεσαία ηλικία τους, για τους οποίους δεν μετανόησαν και δεν τους εξομολογήθηκαν. 

Η ποιότητα των λογισμών που κάνουμε, έχουν αντίκτυπο στον νου μας, στα γεράματα. Ανάλογα με την κατάσταση του νου στα γεράματα, μπορούμε να συμπεράνουμε, αν ο άνθρωπος καλλιεργούσε καλούς ή πονηρούς λογισμούς στη ζωή του.

Άνθρωποι που έχουν πρόβλημα με το νευρικό τους σύστημα είναι ''θύματα'' των βλαπτικών λογισμών τους. Πρέπει να μάθουμε την τέχνη της προσευχής, για να αντέξουμε τον βομβαρδισμό των λογισμών από τον εχθρό.

πηγή

Δέν εἶναι ὁ τόπος πού σώζει, ἀλλά ὁ σωστός τρόπος ζωῆς καί ἡ προαίρεση!

 Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

( Ἅπαντα τά Ἔργα σειρά ΕΠΕ Τόμος 30, σελ. 313-315 Περί μετανοίας Ομιλία Θ')

"Καὶ πῶς, λέγει, μπορῶ νὰ ζῶ μέσα στὸν κόσμο καὶ ἀνάμεσα στὰ κοσμικὰ πράγματα καὶ νὰ σωθῶ;
Τί λές, ἄνθρωπε; Θέλεις μὲ συντομία νὰ σοῦ δείξω ὅτι δὲν εἶναι ὁ τόπος ποὺ σώζει, ἀλλὰ ὁ σωστὸς τρόπος ζωῆς καὶ ἡ προαίρεση;

  Ὁ ᾿Αδὰμ ἔπαθε τὸ ναυάγιο σὰν σὲ λιμάνι μέσα στὸν παράδεισο· (Γεν.3,3). ὁ Λὼτ πάλι διασώθηκε σὰν σὲ πέλαγος μέσα στὰ Σόδομα· (Γεν.19,4).

  Ό Ἰὼβ πέτυχε τὴ δικαίωση ἐπάνω στὴν κοπριά· (Ιώβ 2,5). ἐνῶ ὁ Σαούλ, ἂν καὶ ζοῦσε μέσα στοὺς θησαυρούς, ἔχασε καὶ τὴν ἐδῶ βασιλεία καὶ τὴν ἐκεῖ. (Α' Βασ 18).

 Δὲν εἶναι αὐτὸ δικαιολογία, τὸ νὰ λές, ‘δὲν μπορῶ νὰ ζῶ μέσα στὸν κόσμο καὶ ἀνάμεσα στὰ κοσμικὰ πράγματα καὶ νὰ σωθῶ."

πηγή

ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Μεταξὺ τῶν χριστιανῶν συχνὰ γίνονται συζητήσεις γιὰ τὴν πίστη καὶ τὰ θαύματα. Ἔχουν καλὴ προαίρεση, χωρὶς ὡστόσο οἱ περισσότεροι νὰ διαθέτουν καὶ τὴν ἀναγκαία πνευματικὴ ἐμπειρία, ἡ ὁποία προφυλάσσει ἀπὸ τὶς ὑπερβολὲς καὶ τὶς πλάνες. Γι’ αὐτὸ πολλὲς φορὲς δημιουργοῦνται ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις γιὰ πρόσωπα καὶ πράγματα.

Κυκλοφοροῦν φῆμες γιὰ ἐνάρετους κληρικοὺς καὶ μοναχούς, ἀλλὰ καὶ γιὰ λαϊκούς, ποὺ ἔχουν ἐξωτερικὰ χαρακτηριστικὰ εὐσέβειας. Χρειάζεται προσοχὴ ἀπέναντι στοὺς συνανθρώπους μας, γιατί δὲν τοὺς γνωρίζουμε εὔκολα κι ἂς τοὺς συναντοῦμε καθημερινά, καὶ φυσικὰ νὰ μὴ δεχόμαστε ὡς ὀρθὲς τὶς πρῶτες ἐντυπώσεις μας ἀπὸ τὶς δραστηριότητές τους. Χρειάζεται χρόνος, στενὴ ἐπικοινωνία καὶ ἀξιόπιστες μαρτυρίες ἄλλων, γιὰ νὰ τοὺς γνωρίσουμε. Καὶ νὰ μὴ λησμονοῦμε ὅτι ἡ πνευματικότητα στοὺς σημερινοὺς ἀνθρώπους εἶναι δυσεύρετη, γιατί καὶ στοὺς καλοπροαίρετους ἀκόμα ὑπάρχει τὸ κοσμικὸ φρόνημα ποὺ ἐμποδίζει τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Ἐμπόδιο ἐπίσης εἶναι καὶ ἡ ὑποκρισία ποὺ ἐμφανίζει τὸν ἁμαρτωλὸ ὡς ἐνάρετο!

Κάποια φορά είδα τον Γέροντα να προσεύχεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας των Ιβήρων...

Κάποια φορά που είδα τον Γέροντα να προσεύχεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας των Ιβήρων, τον ρώτησα:

-Γέροντα, γιατί η Παναγία δεν κήρυξε στη Γεωργία; Αφού για εδώ Της είχε τύχει ο κλήρος!
-Είναι η Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης. Ο Κύριος δεν ήθελε να περπατάει από πόρτα σε πόρτα.

Ένας ιερέας είχε απελπιστεί με τη Γεωργία, εξαιτίας της μεγάλης δοκιμασίας και πτώσης της. Βυθισμένος στη στενοχώρια του και στην πικρία του πήγε στο Σαμτάβρο. Ο π. Γαβριήλ τον κοίταξε αυστηρά και του είπε με τρόπο κατηγορηματικό:

30 έτη από την κοίμηση του Αγίου Γαβριήλ του δια Χριστόν Σαλού

Ο Άγιος Γαβριήλ για δεκαπέντε χρόνια υπέφερε από ανυπέρβλητους σωματικούς πόνους, αλλά ποτέ του δεν το έδειξε. Ζούσε σε μεγάλη φτώχεια αλλά για όλα ευχαριστούσε τον Κύριο. 

Περπατούσε με παλιά, μπαλωμένα ρούχα και συνήθιζε να λέει:
- Οι μοναχοί κι οι μοναχές πρέπει να ζούνε στην απλότητα. Αυτή είναι η μεγάλη ελεημοσύνη του Κυρίου. Ο Χριστός ήταν απλός και Τον γνώρισαν μέσα από τη Σοφία και την Ταπείνωσή Του.

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός • 2 Nοεμβρίου 1995
30 έτη από την κοίμηση του Αγίου

πηγή

Η μ. Παρασκευή διηγείται:
«Δύο εβδομάδες πριν πεθάνει, του έφεραν την εικόνα του Χριστού με το αγκαθωτό στεφάνι. Στην εικόνα τα μάτια του Χριστού ήταν κλειστά, αλλά όταν την ξανακοίταξα ήταν ανοιχτά. Είπα στον Γέροντα:
-Όταν σας έφεραν την εικόνα της Παναγίας, βελτιώθηκε κάπως η υγεία σας. Τώρα θα γίνετε εντελώς καλά.
Κούνησε το κεφάλι του λέγοντας:
-Αν η εικόνα δεν είχε το αγκαθωτό στεφάνι, θα γινόμουν καλά. Όμως αυτή η εικόνα είναι με αγκαθωτό στεφάνι. Κι εγώ θα βασανιστώ κι έτσι θα πεθάνω. Τρεις ημέρες νωρίτερα εσύ θα γνωρίζεις για την κοίμησή μου.
Εγώ όμως δεν τον πίστεψα. Πώς ήταν δυνατόν να πεθάνει; Αφού πολλές φορές ήταν βαριά άρρωστος και θεραπευόταν. Άρχισα να διαβάζω την παράκληση της Παναγίας υπέρ υγείας του π. Γαβριήλ. Εκείνη τη νύχτα ονειρεύτηκα την Παναγία. Είδα το πρόσωπό Της να κοιτάζει τον Σωτήρα και να μου λέει: ¨Σε τρεις μέρες θα έρθω και θα θεραπεύσω τελείως τον π. Γαβριήλ¨. ¨Και το σπασμένο του πόδια θα το γιατρέψεις;¨ ρώτησα αλλά δεν πήρα απάντηση. Μου είπε μόνο να μη στενοχωριέμαι και άλλα λόγια παρηγοριάς. Ξύπνησα και σκεφτόμουν: ¨Αν ο π. Γαβριήλ γιατρευτεί, γιατί εγώ έπρεπε να συνεχίσω να στενοχωριέμαι;¨. Διηγήθηκα το όνειρό μου στον Γέροντα.
-Θα έρθει η Παναγία και θα με γιατρέψει τελείως. Να κάνουμε λίγο υπομονή. Δεν θα μας εξαπατήσει.
Με κοίταζε μελαγχολικά και για το όνειρο δεν έκανε κανένα άλλο σχόλιο, παρά μόνον μου είπε:
-Αυτή τη νύχτα μην κοιμηθείς. Να μιλάμε.

Αν ο Λάζαρος μιλούσε σήμερα…

Δεν ζητώ το ψωμί σου.Ζητώ να με δεις.

Να σταθείς μια στιγμή πριν με προσπεράσεις.
Δεν πεινάει το σώμα,πεινά η σχέση.Η προσοχή.
Η καρδιά που έμαθε να κοιτά,χωρίς να βλέπει.
Μη σκύβεις από οίκτο.
Σήκωσε το βλέμμα.Να συναντηθούμε.
Εκεί ξαναρχίζει το Ανθρώπινο. (Λουκ ιστ’ 19-31)

Δημήτρης Καραβασίλης

Η καθιερωμένη λιτανεία προς τιμήν του Αγίου Γαβριήλ του Ομολογητού του δια Χριστόν Σαλού.

Την 1η Νοεμβρίου 2025 έγινε η καθιερωμένη λιτανεία προς τιμήν του Αγίου Γαβριήλ του Ομολογητού του δια Χριστόν Σαλού.

Οι προσκυνητές ξεκίνησαν με τα πόδια από το σπίτι του Αγίου και κατευθύνθηκαν στην Μονή Σαμτάβρο όπου βρίσκεται ο τάφος του.

Συμμετείχαν και κληρικοί και πιστοί από την Ουκρανία και την Ρωσία

πηγή/proskynitis

* * * Σαμτάβρο-Τα λείψανα του Αγ.Γαβριήλ και προσωπικά του αντικείμενα

* * Προσκυνητής στο μοναστήρι του Σαμτάβρο στον Άγιο Γαβριήλ

Θα έρθουν δύσκολα πράγματα και εμείς κοιμόμαστε(π.Γεώργιος Σχοινάς)

                       

Το εικονάκι της Παναγίας μας..!(1940)

Αυτό το εικονάκι της Παναγίας μας, το έστειλε η μητέρα του θείου μου, Πέτρου Ζάννε, σε εκείνον, όταν το 1940 τέτοιες μέρες πολεμούσε στο μέτωπο της Αλβανίας.
Η εικονίτσα είναι ταλαιπωρημένη από το πέρασμα τόσων χρόνων όμως περικλείει συναισθήματα, εικόνες, μνήμες και μέρες του παρελθόντος.
Ο θείος μου, το κράτησε για τόσα χρόνια και μετά το θάνατό του,τον Αύγουστο του 2010 (σε ηλικία 92 ετών), ήρθε σε μένα.

Κάθε χρόνο που τον επισκεπτόμουν την 28η Οκτωβρίου, μου το έδειχνε,
θυμόταν ιστορίες και έκλαιγε...
και η Σοφιά Βέμπο να παίζει στις πλάκες των 45 στροφών στο γραμμοφωνάκι του θείου...
''Βάζει ο Ντούτσε την στολή του...'',
''Παιδιά της Ελλάδος παιδιά...''.
Πολέμησαν, μάτωσαν και σκοτώθηκαν για την Ελλάδα.
Και είχαν για προστάτιδα μια μαυροφορεμένη γυναίκα που δε μπορούσε κανείς να την διακρίνει κάθε φορά που εμφανιζόταν.
Ήταν η Παναγιά μας...

πηγή