Τον Μάρκο παν στην εκκλησιά...

 "Εβαρέθηκα αδέρφια" προλαβαίνει να πει ο Αρχηγός και σωριάζεται στο ελληνικό χώμα, το ποτισμένο τώρα με το άγιο αίμα του.

 Ο Μάρκος Μπότσαρης μεταφέρεται στο Μισολόγγι πάνω στο άλογό του. Είναι τοποθετημένος σαν ζωντανός και αεικίνητος ιππέας που με απλησίαστη ανδρεία πάει να κατατροπώσει τον μιαρό εισβολέα.

 Πίσω από τον νεκρό Αρχηγό ακολουθούν κατατεθλιμμένοι οι πιστοί συντρόφοι του, φέροντες τα λάφυρα του ιερού αγώνα που κερδήθηκαν αντί αυτού του πολύτιμου αίματος. Τέσσερις χιλιάδες σημαίες, χίλια εξακόσια τουφέκια, χιλια οχτακόσια πιστόλια, τριακόσια σπαθιά, χίλια διακόσια άλογα, πολλά μουλάρια και γιδοπρόβατα. Η απώλεια όμως του Αετού του Σουλίου, εκμηδενίζει κάθε ωφέλεια της μεγάλης και επιτυχούς μάχης του Κεφαλοβρύσου.

 Ο θάνατος του σεμνού ήρωα γίνεται γνωστός στο Μισολόγγι το πρωινό της 10ης Αυγούστου. Αμέσως αρχίζουν να χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες. Γυναίκες, παιδάκια και γέροι βγαίνουν στους δρόμους συντετριμμένοι να προϋπαντήσουν νεκρό αυτόν που περίμεναν θριαμβευτή.
"Απέθανε, απέθανε ο Μάρκος". Μια θλίψη, μια άκρα βοή, θρήνος και σπαραγμός...

Η αδερφή του Μάρκου, Μάρω παίρνει το ιερό σκήνωμα του αδερφού της στο σπίτι της. Εκεί οι Μεσολογγίτισσες κλαίνε το τριαντατριάχρονο παλληκάρι με σπαραγμούς. Στο διάστημα αυτό τριαντατρείς κανονιοβολισμοί ανά τέταρτο τραντάζουν το ηρωικό Μεσολόγγι. Τριαντατρείς κανονιοβολισμοί που φαίνουν την τρυφερή ηλικία του Ήρωα.

 Η κηδεία από το σπίτι της Μάρως προς την εκκλησία θυμίζει νεκρική πομπή ηρωικών επών.
Αιχμάλωτοι Τούρκοι και οι ίπποι των πασάδων και των μπέηδων προπορεύονται. Ακολουθούν οι καταληφθείσες τουρκικές σημαίες. Έπειτα ο κλήρος του Μεσολογγίου με τον Αρχιεπίσκοπο. Μετά έρχεται ο νεκρός Μάρκος σκεπασμένος με κυανή χλαίνη. Το φέρετρο το στηρίζουν οι συντρόφοι του φορώντας μαύρα φέσια. Ακολουθούν οι συγγενείς του, πλήθος γυναικών της πόλεως, ο έπαρχος και οι άλλοι επίσημοι και οι πολίτες. Τέλος, πίσω οδηγούνται τα λαφυραγωγηθέντα γιδοπρόβατα του εχθρού με υπερχίλια άλογα και μουλάρια φορτωμένα με τα όπλα του Μουσταή.

Εικόνα θριάμβου θρυλικού ήρωα. Όμως ο θριαμβευτής μεταφέρεται για να ταφεί...
Καθώς το φέρετρο σκεπάζεται από χώμα, τα ιερά κανόνια της πόλης ηχούν και πάλι τριαντατρείς φορές. Πάνω στην πλάκα του τάφου του πλέον στέκει η Δόξα. Περίλαμπρη, φωτεινή, ΑΘΑΝΑΤΗ. Στέκεται και στολίζει ένα από τα λίγα ονόματα που δεν γεννήθηκαν για να πεθάνουν, αυτό του Μάρκου Μπότσαρη!

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

πηγή

Όταν θα μας παίρνουν, πάτερ, τι να ψάλλομεν;

Τις τελευταίες στιγμές πριν τους κρεμάσουν οι Άγγλοι, ρώτησε τον π. Αντώνιο, τον ιερέα των Κεντρικών Φυλακών, με απλότητα και αθωότητα παιδιού:
- Όταν θα μας παίρνουν, πάτερ, τι να ψάλλομεν;
- Τον εθνικό ύμνο και κανένα τροπάριο, του είπε.
Οργανωμένος στην ΟΧΕΝ Λευκωσίας, αποτέλεσε ένα από τα πρώτα στελέχη της πρωτεύουσας, σχεδιάζοντας και εκτελώντας πληθώρα επιχειρήσεων.
Ο Ι. Πατάτσος συμμετείχε στο εγχείρημα δολοφονίας του Χάρντιγκ, όταν η Ε.Ο.Κ.Α. τοποθέτησε ωρολογιακή βόμβα στο σπίτι του.
Συνελήφθη την 23η Απριλίου 1956 στον τουρκικό τομέα της Λευκωσίας, για το φόνο του τούρκου αστυνομικού Νιχάτ Βασίφ.
Τρεις μήνες αργότερα, καταδικάστηκε σε θάνατο, χωρίς ποτέ να αποδειχθεί η ενοχή του, αφού δεν υπήρχαν αποδείξεις.
Η ψυχική δύναμη του ήρωα, φαίνεται από τα γραπτά του, όταν γνώριζε ήδη ότι θα εκτελούνταν.

Την 24η Ιουλίου 1956, γράφει:
«Αίσχος στους Άγγλους!!!Αίσχος !!!Οι Άγγλοι είναι αιμοχαρείς δυνάσται.
Οι Άγγλοι είναι κτήνη.Θα τολμήσουν τα τέρατα να βάψουν ακόμη μίαν φοράν τα χέρια τους με αίμα αθώων...
Όπως φαίνεται, πολύ σύντομα θα αρχίσουν οι εκτελέσεις.
Ήρθε ο Ζάκος μαζί με τον Χαρίλαον.Τότε αρχίσαμε να ζητωκραυγάζομεν υπέρ της Ε.Ο.Κ.Α...
Τέλος, μαζί εψάλλαμε τον Εθνικόν Ύμνον».

Ο Ιάκωβος Πατάτσος, σαν γνήσιος Έλληνας της Κύπρου, βάδισε προς τον θάνατο με ψηλά το κεφάλι.

Κοινώνησε από τα χέρια του ιερέα Αντωνίου Ερωτοκρίτου και έψαλε, ενώ του περνούσαν τη θηλειά στο λαιμό (όπως βεβαιώνει ο συγκρατούμενός του Χρυσ. Παναγής), το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ».
Ήταν 22 χρονών...

πηγή

Όσοι αποφεύγουν τον ασπασμό των ιερών εικόνων, ήκουσαν σήμερα το συναξάριο;

Οἱ Ἅγιοι 10 Μάρτυρες, Ἰουλιανός, Μαρκιανός, Ἰωάννης, Ἰάκωβος, Ἀλέξιος, Δημήτριος, Φώτιος, Πέτρος, Λεόντιος καὶ Μαρία ἡ Πατρικία, ποὺ μαρτύρησαν στὴ Χάλκη Πύλη για την Αγία Εικόνα του Σωτήρος Χριστού.(+9 Αυγούστου)

 Τὸ μαρτύριο τῶν Ἁγίων αὐτῶν, ἀναφέρεται στὰ χρόνια του εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντα τοῦ Γ´. Ὁ ὁποῖος, ὅπως εἶναι γνωστό, μὲ διάταγμά του τὸ 728 ἐμπόδισε ὁλοσχερῶς τὴν ἀνάρτηση ἁγίων εἰκόνων, ὄχι μόνο στὶς ἐκκλησίες ἀλλὰ σ᾿ ὁποιοδήποτε ἄλλο μέρος. 

Στὸ διάταγμα αὐτὸ ἀντιστάθηκε ὁ Πατριάρχης Γερμανός, ἀλλὰ ὁ βασιλιὰς συγκάλεσε συνέδριο καὶ καταδίκασε τὴν στάση τοῦ Πατριάρχη. Τότε αὐτὸς παραιτήθηκε καὶ δυστυχῶς τὴν θέση του δέχτηκε νὰ πάρει ὁ σύγκελλος καὶ μαθητής του Ἀναστάσιος, ο ὁποῖος ἄρχισε ἀμέσως νὰ ἐκτελεῖ τὸ αὐτοκρατορικὸ διάταγμα. Τότε κάποιος ἀξιωματικός, πολὺ προκλητικὰ πῆγε σὲ μία οἰκοδομὴ ποὺ ἀποτελοῦσε κατὰ κάποιο τρόπο τὰ προπύλαια τῶν ἀνακτόρων, καὶ ὀνομαζόταν Χάλκη Πύλη διότι ἡ στέγη της ἦταν χάλκινη, καὶ μὲ ἕνα τσεκοῦρι ἄρχισε νὰ ξηλώνει τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἦταν πάνω σ᾿ αὐτή. Ἐξοργισμένος ὁ ὀρθόδοξος λαὸς μπροστὰ σ᾿ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, ἔριξε τὸν ἀσεβῆ ἀξιωματικὸ ἀπὸ τὴν σκάλα, πάνω στὴν ὁποία ἦταν, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτὸς νὰ σκοτωθεῖ. 

 Τότε ὁ βασιλιὰς ἔστειλε τὴν φρουρά του καὶ σκότωσε πολλοὺς ἀπὸ τὸ ἔντονα διαμαρτυρόμενο πλῆθος. Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν καὶ οἱ δέκα συγκεκριμένοι Μάρτυρες. Τὰ δὲ ὀνόματά τους ἦταν τὰ ἑξῆς: Ἰουλιανός, Μαρκιανός, Ἰωάννης, Ἰάκωβος, Ἀλέξιος, Δημήτριος, Φώτιος, Πέτρος, Λεόντιος καὶ Μαρία ἡ Πατρικία.Αυτοι φυλακίστηκαν και κρατήθηκαν εκεί για περίπου 8 μήνες, λαμβάνοντας 500 χτυπήματα κάθε μέρα. Με τη δύναμη του Χριστού, σε αυτά τα βασανιστήρια παρέμειναν ζωντανοί και αντέχαν θαρραλέα τα δεινά. Με εντολή του αυτοκράτορα, έκαψαν τα πρόσωπά τους με ένα καυτό σίδερο και έκοψαν τα κεφάλια τους. Η Αγία Μαρία, η οποία δεν φυλακίστηκε, έχοντας μάθει για την επικείμενη εκτέλεση, δέχτηκε οικειοθελώς το μαρτυρικό θάνατο. Τα πτώματα των μαρτύρων θάφτηκαν στην περιοχή Πελαγιόν κοντά στην εκκλησία του ιερού Μάρτυρα Θεοδώρου και βρέθηκαν άθικτα 139 χρόνια αργότερα.

πηγή

«Ὄλιγόπιστε,γιατί ἐδίστασες;»

Ὅταν οἱ μαθητὲς ξεκίνησαν μὲ τὸ πλοῖο τὸ βράδυ, ἡ θάλασσα ἦταν ἤρεμη. Ὅταν ἄλλαξε ἡ φορὰ τῶν ἀνέμων ὅμως, τὰ κύματα ἔγιναν τεράστια, ὅπως συνήθως γίνεται στὴ λίμνη αὐτή, τὸ πλοῖο ἄρχισε νὰ κλυδωνίζεται κι οἱ μαθητὲς φοβήθηκαν.

 Ὁ Κύριος τὰ προγνώριζε ὅλ’ αὐτά. Ἄφησε σκόπιμα ὅμως τοὺς μαθητές Του νὰ ἐκτεθοῦν στὸν κίνδυνο, ὥστε νὰ νιώσουν πόσο ἀβοήθητοι κι ἀδύναμοι ἦταν χωρὶς Ἐκεῖνον καὶ νὰ στερεωθοῦν στὴν πίστη τους, νὰ θυμηθοῦν μία προηγούμενη καταιγίδα στὴν θάλασσα, ὅταν ὁ Κύριος βρισκόταν μαζί τους κι ἐκεῖνοι τὸν ξύπνησαν ἔντρομοι, φωνάζοντας: «Κύριε, σῶσον ἡμᾶς, ἀπολλύμεθα» (Ματθ. η´ 25). Θὰ εὔχονταν καὶ τώρα νὰ ἦταν μαζί τους.
Τό ᾽κανε αὐτὸ γιὰ νὰ νιώσουν καὶ νὰ γνωρίσουν προκαταβολικὰ τὴν ἀλήθεια τῶν ἁγίων Του λόγων, ποὺ τοὺς εἶπε λίγο προτοῦ χωριστεῖ ἀπ’ αὐτούς: «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰωάν. ιε´ 5).

 Ἔτσι ἐνεργεῖ ὁ Θεὸς σ’ ἐκείνους ποὺ ἀγαπᾶ.«Ὂν γὰρ ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται» (Ἑβρ. ιβ´ 6). Καὶ σὰν τελευταῖο ἀπὸ τὰ βάσανα, στέλνει τὸ μεγαλύτερο, ὅπως λέει ὁ σοφὸς ἱερὸς Χρυσόστομος.Ὁ Χριστὸς ὑπέφερε σ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του κι ὅταν ἔφτασε στὸ τέλος, στὴν ὥρα τῆς νίκης, ὑπέφερε τὸ μεγαλύτερο βάσανο. Σταυρώθηκε κι ἐνταφιάστηκε στὴν γῆ. Τὸ μεγαλύτερο αὐτὸ μαρτύριο ὅμως σύντομα ξεπεράστηκε καὶ μετὰ ἀπ’ αὐτὸ χάραξε ἡ καινούργια μέρα, ἡ μέρα τῆς νίκης μὲ τὴν Ἀνάστασή Του.

Ἅγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Επισκόπου Αχρίδος

Οι ''μουσαφιραίοι'' του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη

 Τις ευχές της διάβαζε πάντοτε χαμηλοφώνως και όταν έβγαινε με το θυμιατό στην ωραία πύλη για να προσφωνήσει.."την Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός"... Με πολλή κατάνυξη και γλυκύτητα πρόφερε την κάθε λέξη.
Στην Μεγάλη Είσοδο σταματούσε πάντα μπροστά στο Δεσποτικό (δεν προχωρούσε αμέσως στην Ωραία Πύλη) και μνημόνευε.
Μερικές φορές συνέβαινε το εξής. Ενώ έκανε την Μεγάλη Είσοδο και σταματούσε στο Δεσποτικό, άρχιζε το βήμα του να γίνεται ασταθές.
Έδινε την εντύπωση ότι από στιγμή σε στιγμή θα πέσει.
Μάλιστα μία φορά κάποιος που δεν ήξερε τι συμβαίνει έτρεξε να τον πιάσει για να μην πέσει κάτω.
Κάποιος άλλος όμως πρόλαβε, τον σταμάτησε και του είπε:''Μη φοβάσαι δεν θα πέσει''...

Αυτή η αστάθεια συνέβαινε οπότε ο Αγιος είχε εμφανίσεις Αγίων όπως των συχνών του "μουσαφιραίων" του Τιμίου Προδρόμου και του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου....

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

''Ο Κύριος να σε φυλάει από την επήρρεια και τις παγίδες του σατανά!''

 Ο διάβολος έχει εμπειρία ζωής 7500 χρόνια και είναι τόσο πανούργος, που οι περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν γι' αυτόν, χωρίς να το ξέρουν. 

Σου λέει ο άλλος: ''Τον έξω από εδώ λέω''. Ποιόν έξω από εδώ, αφού είναι μέσα από εδώ; Μας δουλεύει με τον τρόπο του και δεν το καταλαβαίνουμε...

  Ο διάβολος έχει ''φάει'' σοφούς, έχει ''φάει'' ασκητές και Πατριάρχες, έχει ''φάει'' αγίους... Είναι δύσκολο (αν όχι αδύνατον), να γλυτώσει ο άνθρωπος από τον σατανά, εάν δεν κάνει ακριβώς αυτό που του λέει ο Χριστός.

 Πρόκειται για ένα πρόσωπο με κακία και μίσος εναντίον του Θεού. Και μη μπορώντας να τα βάλει με τον Θεό, τα βάζει με την περιουσία Του, τα βάζει με τους ανθρώπους. Και έχει για κάθε άνθρωπο, διαφορετική παγίδα να τον ρίξει στην αμαρτία. Αλλιώς θα πιάσει τον νέο, αλλιώς θα πιάσει τον πλούσιο, αλλιώς θα πιάσει το φτωχό, αλλιώς θα πιάσει τον ωραίο, αλλιώς θα πιάσει τον παπά, αλλιώς θα πιάσει τον κυβερνήτη. Έχει μύριους τρόπους! Και αλίμονο στον άνθρωπο που δεν προσεύχεται, να τον φυλάει ο Χριστός.

 Θυμάμαι προ ετών, είχα πάρει μια ευχαριστήρια επιστολή, από μια ψυχή που βρισκόταν σε αναπηρικό κρεβάτι. Η επιστολή της κατέληγε με την εξής ευχή:
''Η ευχή μου κ. Παναγόπουλε, είναι μέσα από την καρδιά μου, ο Κύριος να σε φυλάει από την επήρρεια και τις παγίδες του σατανά!''
Είμαι 65 ετών, αλληλογραφώ με χιλιάδες κόσμο, αλλά ομολογώ ότι πρώτη φορά άκουγα μια τέτοια περιεκτική και αναγκαία ευχή με τέτοιο σοβαρό περιεχόμενο. Με έκανε τρομερή εντύπωση, η διάκριση της κοπέλας αυτής!

Δημήτριος Παναγόπουλος- Ιεροκήρυκας

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ'ΜΑΤΘΑΙΟΥ-Το συναίσθημα,οι εντυπώσεις και η υποκρισία

«Εἴ τινός τό ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αὐτός δέ σωθήσεται, οὕτως δέ ὡς διά πυρός» (Α’ Κορ. 3, 15)
«Ἄν τό ἔργο του καταστραφεῖ ἀπό τήν φωτιά, αὐτός θά χάσει τήν ἁμοιβή του. Ὁ ἴδιος ὅμως θά σωθεῖ, ὅπως ἕνας πού περνάει μέσα ἀπό τίς φλόγες»

 Ὁ κάθε ἄνθρωπος στήν ζωή του αἰσθάνεται ὅτι ἔχει μιά ἀποστολή, ἕνα ἔργο. Ἄλλος τό ἐπικεντρώνει στό ζήτημα τῆς ἐργασίας καί τῆς ἁμοιβῆς, διά τῆς ὁποίας ἐξασφαλίζει τήν ἐπιβίωση καί τήν ποιότητα τῆς ζωῆς του, δηλαδή τήν μετοχή του στόν πολιτισμό. 
Ἄλλος ἐπεκτείνει τό ἔργο του στήν καθιέρωσή του ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, τό συνδέει μέ τήν φιλοδοξία καί παλεύει γιά νά γίνεται τό ἐπίκεντρο, εἴτε μέ τά φυσικά χαρίσματά του, ὅπως ἡ ὀμορφιά, τό χιοῦμορ, ὁ δυναμισμός του ἤ μέ τά ἐπίκτητα, ὅσα ἔχουν νά κάνουν μέ τό «ἔχειν» καί τίς περιστάσεις τῆς ζωῆς πού μποροῦν νά τόν ἀναδείξουν.
 Ἄλλος βλέπει ὡς ἔργο του νά καλλιεργεῖ σχέσεις μέ τούς συνανθρώπους του, που τίς βλέπει εἴτε στήν προοπτική τῆς ἐξουσίας καί τῆς ἡδονῆς, εἴτε τῆς προσφορᾶς, εἴτε στόν συνδυασμό καί τῶν δύο. 
Ἄλλος πάλι λειτουργεῖ πνευματικά. Βάζει στόχο νά ἐκπαιδεύσει ἀνθρώπους εἴτε στήν παιδεία τήν θύραθεν εἴτε στήν πνευματική εἴτε στήν οἰκογενειακή ζωή ἄν εἶναι γονέας, νά προσφέρει γνώσεις καί ἀξίες, νά συνδέσει τήν νεώτερη γενιά ἤ καί ἄλλους ἀνθρώπους μέ αὐτό πού θεωρεῖ ὡς νόημα ζωῆς. Κάποτε ἦταν καί ὁ πολιτικός πού παρήγαγε ἔργο παιδείας τοῦ λαοῦ. Σήμερα τό ἔργο του μετράει μέ τό ἄν φέρει χρήματα στόν κόσμο, ἄν βοηθήσει ὥστε νά παραχθοῦν ὑπηρεσίες, ἄν ὀργανωτικά καί τεχνοκρατικά εἶναι ἐπαρκής.

 Στήν πνευματική ζωή τό ἔργο πάντως ἔχει δύο ὄψεις. 
Ἡ μία εἶναι ἡ προσωπική. Εἶναι ὁ ἀγώνας πού κάνει κάθε πιστός νά γνωρίσει τόν

Στον καιρό της θλίψεως να προσέχεις την επίθεση της ηδονής .Γιατί τότε γίνεται εύκολα αποδεκτή , επειδή παρηγορεί τη θλίψη

Στον καιρό της θλίψεως να προσέχεις την επίθεση της ηδονής .Γιατί

 τότε γίνεται εύκολα αποδεκτή , επειδή παρηγορεί τη θλίψη .

'Οσιος Μάρκος ο Ασκητής.

Ἕνα κορμί ἔδωσε ὁ Θεός στον ἄνθρωπο, και μ᾿ αὐτό τρώγεται μέρα-νύχτα

 Ἕνα κορμὶ ἔδωσε ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο, καὶ μ᾿ αὐτὸ τρώγεται μέρα-νύχτα. Τὸ γυρίζει ἀπὸ δῶ, τὸ γυρίζει ἀπὸ κεῖ, τὸ μισογυμνώνει, τὸ ξεγυμνώνει ὁλότελα, ξανὰ τὸ μισοντύνει, κ᾿ ἔτσι βασανίζεται, δὲν ξέρει τί νὰ τὸ κάνῃ.

 Ἔ, κακορρίζικε ἄνθρωπε, τὸ ξεγύμνωσες, τὸ γύρισες ἀπὸ δῶ κι᾿ ἀπὸ κεῖ. Κ᾿ ἔπειτα, τί ἔκανες τάχα; Τὸ βρώμισες, τὸ μόλεψες, τὸ κουρέλιασες, τὸ ρεζίλεψες, κι᾿ ἀκόμα δὲν ἡσύχασες! Θεάματα, πυροτεχνήματα, ταινίες, σαρκολατρεία, ἐξαχρείωση, ζωὴ δίχως καμμιὰ οὐσία. Δὲν πᾶς ν᾿ ἀπογευτῆς λίγη ἀληθινὴ ζωή. Παρὰ κλείνεσαι μέσα στὰ σκοτεινὰ μπουντρούμια καὶ πασκίζεις νὰ ψευτοζήσῃς μὲ τοὺς ἴσκιους, μὲ τὶς φωτογραφίες!
Τί καταδίκη ἔπαθες! Τί κατάντημα, καὶ δὲν τὸ κατάλαβες!

 «Ἄνθρωπος, ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκεν. Κατελογίσθη τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς». 

«Ὁ ἄνθρωπος, ἐνῷ πλάστηκε τιμημένος δὲν τὸ κατάλαβε. Λογαριάσθηκε μαζὶ μὲ τὰ ζῷα τὰ ἄλογα, κ᾿ ἔγινε ἕνα μ᾿ αὐτά».

ΦΩΤΗΣ Κόντογλου

Το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα από ψηλά...

Πόντος

Το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα από ψηλά..

πηγή

Αν ακούσεις ότι, επίσκοποι στρέφονται εναντίον επισκόπων, και κληρικοί εναντίον κληρικών...

Αν ακούσεις ότι, επίσκοποι στρέφονται εναντίον επισκόπων, και κληρικοί εναντίον κληρικών, και λαοί εναντίον λαών, και φτάνουν μέχρι να χυθεί αίμα, να μην ταραχθείς. Διότι κάτι τέτοιο είναι ήδη γραμμένο...

Ο Κύριος λέγει· “και τότε θα σκανδαλισθούν πολλοί και θα παραδώσουν ο ένας τον άλλο και θα μισήσουν ο ένας τον άλλο” (Ματθ. Κ’, ις’).

Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, ΕΠΕ 2, 130.

Λεωνίδας Μπαλάφας – Ζυγαριά

 Πήρα το δρόμο το σωστό, πήρα το λάθος δρόμο

 κι έχω ευτυχία στην καρδιά κι έχω καρδιά από πέτρα.

 Πικρή λαλιά,λόγια γλυκά, 

μέτρα Θεέ μου τα όμορφα και τ' άσχημά μου μέτρα. 

Τα χρόνια αυτά που πέρασαν με κάναν ξεχασιάρη 

και δεν θυμούμαι τις στιγμές και κάνε μου την χάρη

 άδειασε όλη τη ζωή πάνω στη ζυγαριά σου 

κι άμα θα γείρει στο κακό συγχώρεσε με τον θνητό

 που' χασα τόσο χρόνο να κάνω δίκιο τ' άδικο

 και την χαρά μου πόνο

Μόνο κοντά στο Θεό κανείς ξεκουράζεται,γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό!

πηγή

Φοβερόν το ἐμπεσεῖν, εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος...

Φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν, εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος,

οὗτος Κριτὴς ἐστιν, ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας,

μηδεὶς εἰσέλθῃ πειράζων, τὴν πίστιν τὴν ἀμώμητον,

ἀλλ' ἐν πραότητι καὶ φόβῳ, Χριστῷ προσέλθωμεν,

ἵνα λάβωμεν ἔλεον, καὶ χάριν εὕρωμεν, εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.

Κυριακή των Βαΐων Εσπέρας, Ιδιομελον Αποστίχων

πηγή

Αγία Άφρα: Η Ελληνίδα πολιούχος του Άουγκσμπουργκ(+ 7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ)

 Η αγία Άφρα/Afra ήταν από τη Κύπρο, κόρη κάποιου Κύπριου βασιλέα τους χρόνους που η Κύπρος ήταν υποτελής στους Ρωμαίους.

  Όταν ο πατέρας της δολοφονήθηκε, η Άφρα μαζί με την μητέρα της, Ιλαρία, εγκατέλειψαν την Κύπρο και μέσω Ρώμης έφθασαν στο Augsburg της νότιας κεντρικής Γερμανίας . Η μητέρα της, ήθελε να την προωθήσει ως υπηρέτρια της θεάς Αφροδίτης, δηλαδή ως ιερόδουλη στο ναό αυτής. 

 Κατά τους διωγμούς εκείνων των χρόνων εναντίον των Χριστιανών κατέφυγε στο σπίτι της ο επίσκοπος Νάρκισσος από την Ισπανία, όπου η Άφρα και η μητέρα της προσηλυτίστηκαν στον Χριστιανισμό. Όταν μαθεύτηκε πως ήταν χριστιανή, οδηγήθηκε ενώπιον του Διοκλητιανού, ο οποίος την προέτρεψε να θυσιάσει στους θεούς, αλλά η Άφρα αρνήθηκε. Έτσι, καταδικάστηκε σε θάνατο και κάηκε ζωντανή σε ένα μικρό νησί στον ποταμό Lech. 

 Όταν αργότερα η μητέρα της μαζί με τις τρεις υπηρέτριές της (Λίνα, Ευνόνια και Ευτροπία) έθαψαν τα λείψανά της, συνελήφθησαν και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.

 Η Αγία Άφρα, μία από τους τρεις πολιούχους της πόλης του Άουγκσμπουργκ, και η παλαιότερη και μάλλον σημαντικότερη μεταξύ αυτών. Οι άλλοι δύο είναι οι Άγιοι Ούλριχ και Ζίμπερτ.