Καλη Παναγία! Μία ευχή "παράλογη" στον κόσμο της απόλυτης λογικής...

Του Νίκου Σταθόπουλου

Διότι ως ευχή είναι "παράλογη" και "γελοία", αφού, τι;, υπάρχει και "κακή" Παναγιά;.................

  Σωστά! Είναι "παράλογη" στον κόσμο της απόλυτης λογικής όπου καταστρέφονται τα πάντα για να αναπτυχθούν τεχνολογίες που θα τα υποκαταστήσουν, και όπου ακυρώνεται η ανθρώπινη φύση για να επιλέγει το παιδάκι φύλο ώστε να δουλεύει η ιατρική και φαρμακευτική βιομηχανία και το ενδυματολογικό επιχειρείν και να παράγονται ριζικά αποπροσανατολισμένοι υπήκοοι.................

  Και είναι και "γελοία" σε μια κοινωνία όπου η Αριστερά διασφαλίζει την ελευθερία με γκουλάγκ ή εκλέγεται αντιμνημονιακά και φέρνει τρίτο μνημόνιο ή εκχωρεί εθνική υπόσταση.......................

  Τι να πεις!μένεις με την ωριμότητα της ανθρώπινης κατάστασης και συνεχίζεις... διότι το "Καλή Παναγιά" σημαίνει "να φτάσεις καλά στη γιορτή της Παναγίας" και να είσαι καλά για να μυηθείς με πληρότητα στο κλίμα της μεγάλης εορταστικής στιγμής...είναι μια βραχυλογία, ένας "κωδικός", που ανταποκρίνεται όμορφα στη θεμελιώδη για τη γλώσσα "αρχή της οικονομίας"...διαφορετικά θα καταναλωνόταν ο χρόνος της ανθρώπινης ενέργειας και επικοινωνίας σε ατελείωτα λογύδρια.................................

  Σημασία έχει να έχεις αγαθή προαίρεση, και οι άθρησκοι του παρόντος δεν έχουν, καθώς είναι απλώς φανατικοί μιας βιομηχανοποιημένης "πνευματικότητας" που μεσολαβεί απλώς στο να έχουν ένα ανήκειν και να νιώθουν "προσωπικότητες"...θεωρώντας ηλιθίως οτι "πας πιστός ίσον αγράμματος θεούσης" αντιδρούν με μια αβάσιμη και χαζότατη αλαζονεία βαθιά απαίδευτη και άγονη, εντελώς φασιστικής κοπής....συνήθως μικρογελοίοι των κοινωνικών εξουσιών που παριστάνουν τους "σκεπτόμενους"................

 Όταν λέμε "καλό κουράγιο" δηλαδή υπάρχει και "κακό";..όταν λέμε "καλή λευτεριά" (ω επαναστάτες μου, ήταν βασική ευχή των ΕΛΑΣιτών...) υπάρχει και "κακή";...όταν λέγανε παλιά οι ένοπλοι αγωνιστές "καλό βόλι" υπήρχε περιθώριο να πεις κάποιος ότι "μην το λέτε..υπάρχει και κακό;................................

 Ανοησίες!...εντελώς σεφερλίδικου χιούμορ επιθέσεις στο κοινοτικό αίσθημα πίστης που παλαιόθεν συνέχει αυτό τον μαχόμενο λαό...μισούν την πνευματικότητα που είναι μακριά από την εργαστηριακή εγκυκλοπαιδικότητα και από τον γελοίο ορθολογισμό των εξουσιαστικών εξισώσεων...................

 Το Καλή Παναγιά απελευθερώνει τη χαρά και την ελπίδα, την ψυχική ενότητα και το υπερβατικό...είναι η αποθέωση της Πτωχείας τω Πνεύματι που οι φασίστες των πτυχίων ποτέ δεν κατάλαβαν...το χλευάζουν γιατί είναι διανοητικά ρηχοί και δεν καταλαβαίνουν, και γιατί το "παράλογο" που περιέχεται εδώ(ας διαβάσουν λίγο Κίρκεγκαρντ..) ξεφτιλίζει την κατακερματισμένη τους χαμοζωή τη στερημένη βαθιά από κάθε Ποίηση και Φιλία και 'Ερωτα.....................

 Στη δική τους άνυδρη κουλτούρα η Μάνα είναι νεκρή για να μπορούν αυτά τα ζαβά να αποτρελαίνονται ελεύθερα, στη δική μας είναι οντολογικά ολοζώντανη για να μας καλεί στα γιορτάσια της και Να είμαστε Καλά να Πηγαίνουμε!...Αμήν !...

πηγή

Στο πρόσωπο της Παναγίας ο Θεός ζωγράφισε μια εικόνα στην οποία ζωγράφισε ό,τι ωραιότερο υπήρχε...

  Στο πρόσωπο της Παναγίας ο Θεός ζωγράφισε μια εικόνα, έκανε ένα πίνακα,

 επάνω στον οποίο ζωγράφισε ό,τι ωραιότερο υπήρχε, όποια αρετή υπάρχει,

 όποια καλοσύνη, όποια ομορφιά πνευματική και υλική υπάρχει, γιατί και

 σωματικά η Παναγία ήταν σεμνή και όμορφη. Όλα τα κάλλη, ζωγράφισε ο Θεός

 στο πρόσωπο της Παναγίας. Η Παναγία διέσωσε το “κατ’ εικόνα” του

 ανθρώπου, είναι η πραγματική εικόνα του ανθρώπου.

 Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

πηγή

Νεοφανής μάρτυρας του Χριστού κατά την τουρκική εισβολή του 1974…

Η γαλήνη ενός αφανούς νεομάρτυρα στην εισβολή του 1974

  Η τουρκική εισβολή του Αττίλα το 1974 συνεχίστηκε στις δεκαετίες που ακολούθησαν με επιχείρηση συγκάλυψης των τουρκικών εγκλημάτων. Επιπρόσθετα, εγχώριοι περιθωριακοί με έξωθεν χρηματοδοτούμενα «προγράμματα» (σεμινάρια, βιβλία, έρευνες, συνεντεύξεις, αναρτήσεις κ.ά.) «ξεπλένουν» το οργανωμένο τουρκικό έγκλημα με εξισώσεις. Απέναντι στην επιχείρηση συγκάλυψης των εγκλημάτων, μαρτυρίες στρατιωτών που συμμετείχαν στις δυνάμεις εισβολής του Αττίλα, ορθώνονται ως αυτόπτης μάρτυρας αλήθειας.

  Ο Roni Alasor μεγάλωσε στην περιοχή Ερζερούμ του Κουρδιστάν, ακούοντας μαρτυρίες κάποιων που συμμετείχαν στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Χρόνια αργότερα, καταδιωκόμενος διέφυγε εκτός Τουρκίας, αλλά κατάφερε να συγκεντρώσει τέτοιες μαρτυρίες στο βιβλίο του «Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμάλωτους!». 

 Λύγισα διαβάζοντας για τις ομαδικές εκτελέσεις αμάχων, τα κομματιασμένα πτώματα, τους άγριους βιασμούς, τα φρικιαστικά βασανιστήρια και λεηλασίες που «καταγίνονταν ιδιαίτερα οι διοικητές» (π.χ. ένα κορίτσι 13-14 χρόνων σπαράζει στα χέρια Τούρκου αξιωματικού). Ωστόσο, μια σχεδόν άγνωστη περίπτωση ενός αφανούς νεομάρτυρα της χριστιανικής πίστης, προκύπτει από την μαρτυρία του δεκανέα Ονγκάν:

  «Κοντά στην περιοχή Κυθρέας, βρισκόταν το χωριό των δύο Ελλήνων παπάδων… Όταν φτάσαμε εκεί, συλλάβαμε 40 με 50 πολίτες, οι οποίοι δεν είχαν προλάβει να φύγουν. Ανάμεσά τους ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Από αυτούς ξεχωρίσαμε τέσσερις νεαρούς άντρες. Εγώ μαζί με έναν υπολοχαγό ονόματι Χαΐρι και άλλους δύο λοχίες, τούς πήγαμε σ’ ένα δασάκι, ένα χιλιόμετρο μακριά. Αντιστοιχούσε ένας αιχμάλωτος στον καθένα μας. Μόλις τους βγάλαμε από το αυτοκίνητο, ο υπολοχαγός σκότωσε πρώτα τον ένα από αυτούς. Μετά στράφηκε σ’ εμένα και μου είπε: 

«Πρέπει να πάρουμε εκδίκηση για τις έγκυες αδελφές μας που βίασαν οι

Κυριακή Θ’ Ματθαίου-Aυτό που κάνει ουσιαστική και βεβαία την πίστη μας είναι οι δυσκολίες, οι φουρτούνες και οι προκλήσεις της ζωής.

«Θαρσεῖτε, ἐγὼ εἰμί, μὴ φοβεῖσθε»

  Την προηγούμενη Κυριακή στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αδελφοί μου, ακούσαμε για το θαύμα του χορτασμού των πέντε χιλιάδων ανθρώπων με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Αμέσως ο Κύριός μας δίνει εντολή στους μαθητές του να μπουν στο πλοίο να ταξιδέψουν νύχτα και να περάσουν στην απέναντι όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας. «Εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς Αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον». Δεν τους λέγει απλώς να μπουν, αλλά τους αναγκάζει να μπουν.

  Μην μας φαίνεται παράξενο αυτό, αφού κάποτε όλοι μας αναγκασθήκαμε να μπούμε στο πλοίο της ζωής. Μας ρώτησε κανείς να γεννηθούμε και να έλθουμε στην ζωή αυτή, να ταξιδέψουμε στο πλεούμενό της; Να την διασχίσουμε και να γνωρίσουμε τρικυμίες και γαλήνες; Αυτά όλα εξαρτώνται από την βουλή και το σχέδιο του Θεού.
 Εκείνος γνωρίζει και αποφασίζει. Εκείνος είναι γνώστης του παρόντος και του μέλλοντος. Εμείς απλώς υπακούμε και πορευόμαστε, αρκεί στο ταξίδι αυτό της ζωής μας να είναι καπετάνιος ο Κύριος μας.
  Αυτό έκαναν οι μαθητές, υπάκουσαν. Στην μέση του πελάγους σηκώθηκαν κύματα, το πλοίο κλυδωνίζεται και κινδυνεύει. Έμπειροι οι μαθητές από θάλασσα και φουρτούνες και όμως φοβήθηκαν, διότι το πλοίο «ἦν βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων, ἦν γαρ ἐνάντιος ὁ ἄνεμος», το πλοίο κινδυνεύει από τα κύματα και τον άνεμο.

...Τότε το επιπλέον αυτό φαγητό, το «δανείζουμε» στον διάβολο...

 

«Λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, ότι εάν υπερβούμε το μέτρο της ποσότητας στην διατροφή μας και παραφάμε, τότε το επιπλέον αυτό φαγητό, το «δανείζουμε» στον διάβολο, διότι είναι του φτωχού και του πεινασμένου που πεθαίνει της πείνας. Χάνουμε έτσι την παρρησία μας απέναντι στον Θεό…»

π.Έφραίμ-Σκήτη Αγίου Ανδρέου

Ένας ακομα Άγιος μιλά για την αναλαμπή...

Οσίου Ιωάννη του Χοζεβίτη.

~ Στά χρόνια του εσχάτου αιώνος θά παύσουν οί πνευματικοί ποιμένες νά φροντίζουν γιά τό ποίμνιο άκολουθώντας τό κοσμικό ρεύμα. Τήν σκολιά όδό θά βαδίζουν,αφήνοντας τόν πατερικό δρόμο καί δέν θά ψάλλουν στά πρόβατα μέ τήν ποιμενική φλογέρα. Θά καύσουν μέ τήν «πρόοδο» τήν πνευματική μάνδρα κι ό καπνός θά προξενεί τήν αίρεση του παπικού δόγματος. Τότε ό κόσμος μέ τήν επιστήμη θά κάνη πολλές έφευρέσεις καί δέν θά ύπάρχη σ’αύτήν ή πίστις,ούτε ό φόβος τοϋ Θεοϋ. Ό απλοϊκός λαός άπό τόν φόβο τών αιωνίων βασάνων θά φυλάγει μέ άκρίβεια τις θείες εντολές. Άλλά ζώντας στήν άναρχία χωρίς πνευματικούς όδηγούς θά μισηθούν άπό τήν εξουσία καί πολλοί θά φυλακισθούν. Μέ θερμό ζήλο θά έπιδίδωνται στά καλά καί ταπεινά έργα θεωρούμενοι άπό τόν κόσμο ότι έχασαν τά μυαλά των. Ή άνθρώπινη σοφία είδωλα θά λατρεύσει κοσμικά καί ό άσύδοτος κόσμος θά τά χρησιμοποιήσει ως μέσα σωτηρίας. Θά κουρεύουν γένεια καί μαλλιά καί τά ένδύματά των θά κοντύνουν κι όλους στ’άλήθεια τούς νόμους σύμφωνα μέ τήν μόδα θά θεσπίσουν. Δέν θά ύπάρχει ντροπή στούς νέους ούτε στά άδέλφια μεταξύ των άγάπη,ένώ ή μόδα θά παρασύρει όλους τούς άκολάστους ανθρώπους. Τότε ό Θεός μέ άηδία θ’ άντικρύσει τούς θνητούς καί πολλούς θά στερήσει τής ζωής,όπως κάποτε μέ τούς Σοδομίτας. Τότε ή γή δέν θά καρποφορεί καί οί δουλειές θά λιγοστέψουν διότι πολλοί θά πιστεύουν στόν σατανά ως σύντροφο τής έλεύθερης ζωής τους! Τότε θά βράζει ό κόσμος σάν ένα καζάνι στήν φωτιά καιόμενος άπό τήν τυφλή οργή και ειρήνη σ'αυτόν δέν θα υπάρχει. Οί μεγάλοι καί φοβεροί πόλεμοι θά’ναι πυκνοί σάν κρίκοι αλυσίδας άλλά ό

Όπως τα σύννεφα αποκρύπτουν τον ήλιο, έτσι και οι πονηρές σκέψεις σκοτίζουν και καταστρέφουν τον νου.

   Πονηριά έχει η ψυχή του ανθρώπου που ειρωνεύεται. Πονηρός είναι αυτός που εξαπατά τον άλλον με την ψευδολογία και που φαντάζεται ότι αντιλαμβάνεται τους λογισμούς των άλλων από τα λόγια τους και τα μυστικά των καρδιών τους από τις εξωτερικές κινήσεις (συμπεριφορά).Όπως τα σύννεφα αποκρύπτουν τον ήλιο, έτσι και οι πονηρές σκέψεις σκοτίζουν και καταστρέφουν τον νου.

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Κάνετε ἑκούσιο αὐτό ποῦ γίνεται κατ' ἀνάγκην

  Ὁ Γέροντας Σωφρόνιος μοῦ ἀφηγήθηκε κάποτε ὅτι, στὴ διάρκεια τοῦ πολέμου μὲ τὴ Γερμανία, ἢ Ρωσία ὑπέφερε ἀφάνταστα δεινά· ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἔχασαν τὴ ζωή τους εἴτε στὸ πεδίο τῆς μάχης εἴτε ἐξαιτίας τῆς πείνας. 

 Μέσα στὶς ἀνυπέρβλητες δυσκολίες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἕνας ἱερέας στὴ Μόσχα πρότεινε στοὺς ἐνορῖτες του: «Εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι, ὅλοι μας τώρα νηστεύουμε. Ἄς τελοῦμε, λοιπόν, καθημερινὰ τὴ Θεία Λειτουργία καὶ ἂς μεταλαμβάνουμε τὰ Τίμια Δῶρα» (Ἐννοεῖται ὅτι ἔχουν ἐξομολογηθεῖ καί ἔχουν εὐλογία ἀπό τόν Πνευματικό τους. Ἡ νηστεία δέν εἶναι ἡ μόνη προϋπόθεση γιά νά κοινωνήσει κάποιος). 

Οὔτε ἕνας θάνατος δέν καταγράφηκε στὴ συγκεκριμένη ἐνορία. Ό ἱερέας εἶχε μεταδώσει τέτοιον ἐνθουσιασμὸ στὸ ποίμνιο του, ὥστε εἶχαν μετατρέψει τὴν ἀκούσια λιμοκτονία τους σὲ ἐθελούσια, μεταποιώντας τὸν θάνατο σὲ πηγὴ ζωῆς. Χρησιμοποίησαν τὴν δοκιμασία ὡς εὐκαιρία νὰ παρασταθοῦν ένώπιον τού Θεοῦ, ό Ὅποιος ἔχει βεβαιώσει ὅτι: «Οὐκ έπ' ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, άλλ' έπί παντὶ ρήματι έκπορευομένω διὰ στόματος Θεοῦ»(Ματθ. 4,4) καὶ ό Θεός, σὲ ἀπάντηση, τούς ἔδωσε δύναμη καὶ ζωὴ ἐν Χριστῷ, ό Ὅποιος εἶναι «ό Ἄρτος τῆς Ζωῆς ό καταβὰς έκ τοῦ ούρανού»(Ιωαν. 6,41) καὶ «ό Λόγος τῆς Ζωῆς» (Ἅ' Ιωαν. 1,1), ὥστε κανένας στὴν ἐνορία αὕτη δέν πέθανε.

 Τὴν ἴδια ἰδέα ἐκφράζει καὶ ό Μέγας Βασίλειος σὲ ἕνα ἐμπνευσμένο κείμενό του: «Ἀδελφοί, κάνετε ἑκούσιο αὐτὸ ποῦ γίνεται κατ' ἀνάγκην. Μὴ λυπᾶστε τὴ ζωή, τῆς ὁποίας ἢ στέρηση εἶναι ἀναπόφευκτη».(Ὁμιλία εἰς Γόρδιον τὸν Μάρτυρα). 

Ἤ, ὅπως τὸ θέτει ό Γέροντας Σωφρόνιος: «Εἶναι ἀδύνατον νὰ ζήσει κανεὶς χριστιανικά. Χριστιανικὰ μπορεῖ κανεὶς μόνο νὰ πεθάνει». 

 Ό Ἀπόστολος Παῦλος «ἀπέθνησκε καθ' ήμέραν», ὥστε νὰ ζεῖ ό Χριστὸς μέσα του. Δὲν ζοῦσε πιὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ μόνο γιὰ τὸν Χριστό.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Πιστοὶ στὴ Διαθήκη τῆς Ἀγάπης» (σελ. 219-220)

http://hristospanagia3.blogspot.com/.../blog-post_79.html...

Πολιτισμική αντεπίθεση

  Στον κεντρικό κορμό του πολιτισμού του κάθε Έθνους, κοντά στη ρίζα του, βρίσκεται το "story telling" οι ιστορίες, οι μύθοι, τα έπη του.

  Η Ιστορία ξεκινάει από μια φωτιά στη μέση της καλύβας, εκεί που οι γηραιότεροι αφηγούνταν ιστορίες και φτάνει στις μέρες μας που μέσω μιας οθόνης μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την εξέλιξη μιας φανταστικής ιστορίας, ενός επινοήματος, γραμμένου με βάση τις νόρμες του πολιτισμικού "συμπαντος" στο οποίο ανήκει, ή να δει ένα ξένο έργο, παρακολουθώντας αλλά ήθη και λαούς.

  Στην εποχή μας, τα τεχνολογικά μέσα εξειδικεύονται, υπερεκσυγχρονίζονται και έτσι ανεβάζουν το κόστος παραγωγής ενός έργου, όμως, σε μικρή κλίμακα μπορεί να υπάρχει ένα υποτυπώδες πρώτο στρώμα παραγωγής που να μπορεί να το αντέξει οικονομικά η εκάστοτε τοπική, μικρή αγορά. 

 Έτσι, στην Ελλάδα έχουμε κάποια σήριαλ και ταινίες χαμηλού κόστους κυρίως. Όμως, ως δείγμα πολιτισμικής αλώσεως και αλλοτριώσεως, τίποτε από αυτά δεν αφορά την εθνική ιδιοπροσωπία, καθώς είναι εξελληνισμό οι τύποι ξένων αφηγημάτων. Η πολιτισμική μας πενία, είναι περισσότερο έκδηλη, όταν αφορά την παιδική τηλεόραση και το παιδικό σινεμά, όπου εκεί απουσιάζει εντελώς η εγχώρια δημιουργία.

  Τα ελληνόπουλα πλεον στερούνται πλήρως παιδικών έργων που έχουν να κάνουν με την ελληνικη πραγματικότητα. Ο εθισμός τους σε ξένα μοτίβα, είναι ένας πολιτισμικός γενιτσαρισμός που δημιουργεί βαθιές ρίζες στον ψυχισμό τους, ώστε να μετατραπούν σε ακόλουθους του δυτικού κοσμοειδώλου.

Σε ένα φύλλο χαρτιού πόσο θάρρος να στριμώξω...;

Σε ένα φύλλο χαρτιού πόσο θάρρος να στριμώξω..;
Ισαάκ Σολωμέ δεν θα σας ξεχνώ ποτέ!
Τίτλος εικαστικού έργου: Υποστολή και έπαρση

Έτος: 2019

Καλλιτέχνης: Troas

Τάσος Ισαάκ-Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ!

  Στὶς 11 Αὐγούστου 1996 οἱ κῦνες τοῦ ἰσλαμιστικοῦ ψευδοκράτους τοῦ Ντενκτᾶς, δεκάδες συνασπισμένα τομάρια τῶν Γκρίζων Λύκων, ξυλοκοποῦν ἀγρίως, βαναύσως καὶ φρικωδῶς ἄχρι τελευταίας πνοῆς μὲ ῥόπαλα, πέτρες καὶ στειλιάρια τὸν ἐκ Παραλιμνίου Ἀναστάσιο Ἰσαάκ. 

 Ἡ δολοφονία το ὑπῆρξε τὸ τίμημα τῆς ἐλευθεροφροσύνης του, ἡ ὁποία δὲν μποροῦσε νὰ συμβιβαστεῖ στὴ θέα τῆς μιαρᾶς ἡμισελήνου νὰ πληγώνει τὸν Πενταδάχτυλο, νὰ μιαίνει χώματα ἑλληνικά, νὰ ἀσχημονεῖ πάνω ἀπὸ τοὺς τάφους τῶν προγόνων του. 

 Τὸ κεχυμένο αἷμα του ὡς ἄλλου ἐθνομάρτυρος πότισε τὴν ὑπόδουλη ὑπὸ τοῦ Ἀγαρηνοῦ γῆ τῆς Δερυνείας, γιὰ νὰ συναντήσει τὸ ἀρχαῖο καὶ ἀθάνατο πνεῦμα ὅλων ἐκείνων τῶν ἡρώων, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν γιὰ μίαν Κῦπρο ἐλεύθερη καὶ ἑνιαία, κομμάτι μιᾶς ὑπερήφανης Ἑλλάδος. Ὁμοσπονδίες μὲ παράνομα καθεστώτα, φιλίες μὲ τὸν «διάβολο» καὶ ὑπαναχωρήσεις σὲ σουλτανικὰ φτερνίσματα προσβάλλουν ἐνσυνειδήτως, εὐθέως καὶ ἀσυγγνώστως τὴν μνήμη τῶν νεκρῶν τῆς Ἕνωσης μὲ τὸν Ἐθνικὸ κορμό. 

 Ὁ Τᾶσος μὲ τὸ ἀντιστασιακὸ θάρρος του καὶ τὴν ἀθεράπευτη φιλοπατρία του στάθηκε ἀνάμεσα στὶς τελευταῖες ψυχὲς λεόντων, οἱ ὁποῖες σημάδευσαν μὲ τὸν τρόπο τοῦ θανάτου τους τὶς ἑνωτικὲς καρδιὲς τῆς ἑπομένης γενεᾶς Ἑλληνόπουλων· τῆς μόνης ποὺ πλέον ἀγωνίζεται μὲ πίστη φλογερὰ καὶ πάθος ἀληθινὸ κατὰ τῆς τουρκικῆς κατοχῆς καὶ τῆς ἀπελευθέρωσης τῶν βεβηλωμένων, ἁλωμένων καὶ καταπατημένων πατρῴων ἑστιῶν στὴν ἀνατολικωτέρα ἔπαλξη τῆς αἱμασσούσης Μεγαλονήσου!
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ!

Πέτρος Ἰ. Νικολοῦ

Σύ εἶ, πάναγνε νύμφη, ἡ αὐγή τῆς μυστικῆς ἡμέρας

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

  «Σύ εἶ Ἀνύμφευτε νύμφη, τό χωρίον τό εὑρύχωρον τοῦ ἀχωρήτου. 

Σύ εἶ ἡ μεγαλότοκος, ἡ τόν Θεόν ἀφράστως γεννήσασα. Σύ εἶ ἡ ἀπειρολεχής νύμφη, ὁ ναός τοῦ Θεοῦ ὁ ἔμψυχος. 

Σύ εἶ, Πάνσεμνε Κόρη, οὐρανοῦ καί γῆς ἰσόρροπον οἴκημα. 

Σύ εἶ, ἀμίαντος Κόρη, ὁ φαεινός ὄρθρος ὁ τόν ἥλιον φέρων τῆς δικαιοσύνης. 

Σύ εἶ, εὐλογημένη Παρθένε, τοῦ φωτός τό οἰκητήριον, ἐξ οὗ το φῶς τῷ κόσμῳ ἐξανέτειλεν. 

Σύ εἶ, πάναγνε νύμφη, ἡ αὐγή τῆς μυστικῆς ἡμέρας. 

Σύ εἶ, Πανάχραντε Δέσποινα, ἡ τῶν τροφέα τῶν ὅλων ὡς μήτηρ θηλάσασα. 

Σύ εἶ, τό σεπτόν κειμήλιον τῆς Οἰκουμένης ἁπάσης. 

Σέ τήν Ἀειπάρθενον Θεοτόκον ἡ τοῦ Θεοῦ ἀγαθότης προώρισε γενέσθαι μητέρα τῆς σωτηρίας. 

Σέ ὁ Ἠσαΐας προκατήγγειλε παρθένον καί μητέρα τοῦ Ἐμμανουήλ. 

Σέ ὁ Ἰεζεκιήλ προαναφωνεῖ τήν πύλην τήν κεκλεισμένην δι᾿ ἧς εἰσελεύσεται ὁ Θεός».

Μελέτη, Περί τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου, Ὑπεραγίας Θεοτόκου (Προσφώνησις), Ἀθῆναι 1901, ἐκδ. Παναγόπουλος, Β΄ ἔκδοση, 1997, σελ. 32-33.

erimitic

A Ritual to Baal? The Occult Symbolism in the Opening Ceremony of the 2022 Commonwealth Games

 

https://vigilantcitizen.com/vigilantreport/did-the-opening-ceremony-of-the-2022-commonwealth-games-contain-baal-worship/

Αν πάρεις το δρόμο του Θεού θα καταλήξεις στην ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με"

π.Συμεών Κραγιόπουλος

πηγή

Η ΚΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ,ΤΟ ΑΛΓΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

«Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος» (Από τους παρακλητικούς κανόνες).
(Δες με ευμένεια, πανύμνητη Θεοτόκε, τη δύσκολη ασθένεια του σώματός μου και γιάτρεψε τον πόνο της ψυχής μου).

Ποιος άνθρωπος επί της γης θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τα πράγματα γι’ αυτόν, σωματικά και ψυχικά, εξελίσσονται με τρόπο που δεν υπάρχουν προβλήματα;

Μπορεί κάποιος στη νεότητά του να νιώθει δυνατός και παντοδύναμος – ένας μικρός «θεός» ίσως ελλείψει πραγματικών προβλημάτων – όμως με την πάροδο του χρόνου η φθορά που συνοδεύει την ηλικία αρχίζει και κάνει αισθητή την παρουσία της, όπως και οι διάφορες στενώσεις από πλευράς ψυχικής από τη διαπίστωση ότι τελικώς ο κόσμος αυτός δεν μπορεί να γεμίσει την καρδιά και να της δώσει έναν λόγο να αναπνεύσει.

«Κοιλάδα πένθους και δακρύων» άλλωστε χαρακτηρίζει η Γραφή τη ζωή αυτή, εξαγγέλλοντας τα αποτελέσματα, για τον άνθρωπο, της αμαρτίας στην οποία απαρχής περιέπεσε και που συνεχίζει δυστυχώς να περιπίπτει.

Ο ίδιος ο ενανθρωπήσας Κύριος δεν είναι Εκείνος που βεβαιώνει τους μαθητές Του ότι «στον κόσμο αυτόν θα έχετε θλίψεις» και ότι «με πολλές θλίψεις θα εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών;»

Η κάκωση λοιπόν του σώματος και το άλγος της ψυχής είναι δεδομένες καταστάσεις για κάθε άνθρωπο όπου γης και όποιας εποχής και αυτή είναι η βάση από την οποία εκκινεί ο άγιος υμνογράφος της ακολουθίας των Παρακλητικών κανόνων.

Ποιο είναι όμως το μεγαλείο του πιστού ανθρώπου, το οποίο δυστυχώς δεν υφίσταται στον άπιστο;