Πέμπτη, 2 Απριλίου 2020
Το κυριότερο είναι να μη λέτε ψέματα στον εαυτό σας
Φιόντορ Ντοστογιέφσκι
Αυτός που λέει ψέματα στον εαυτό του και πιστεύει στο ίδιο του το ψέμα,φτάνει στο σημείο να μη βλέπει καμιά αλήθεια ούτε μέσα του, ούτε και στους άλλους.
Κι έτσι,χάνει κάθε εκτίμηση για τους άλλους και κάθε αυτοεκτίμηση.
Μην εκτιμώντας κανέναν, παύει ν' αγαπάει.Και μη έχοντας την αγάπη,αρχίζει να παρασέρνεται από τα πάθη και την ακολασία για να απασχοληθεί και να διασκεδάσει.
Έτσι φτάνει στην απόλυτη κτηνωδία,και όλα αυτά επειδή λέει συνεχώς ψέματα στους άλλους και στον εαυτό του.Αυτός που λέει ψέματα στον εαυτό του είναι αυτός που προσβάλλεται πρώτος.
Γιατί καμιά φορά είναι πολύ ευχάριστο να νιώθει κανείς προσβλημένος. Ετσι δεν είναι;
Κι ας ξέρει πως κανένας δεν τον πρόσβαλε και πως μονάχος του φαντάστηκε την προσβολή και είπε ψέματα από κοκεταρία, υπερέβαλε τα πράγματα για να τα εξωραΐσει, αρπάχτηκε από μια λέξη φτιάχνοντας ένα ολάκερο βουνό από έναν κόκκο σινάπεως.
Τα ξέρει όλα αυτά και μόνος του, κι όμως προσβάλλεται, προσβάλλεται ώσπου να νιώσει ευχαρίστηση, να νιώσει μεγάλη αγαλλίαση, κι έτσι φτάνει στο σημείο να καλλιεργεί μέσα του το πραγματικό μίσος.»
[…]
Απόσπασμα από το βιβλίο:''Αδελφοί Καραμάζοφ''
«Ἑσπερινός»
Στὸ ρημαγμένο παρακκλήσι
τῆς Ἄνοιξης τὸ θεῖο κοντύλι
εἰκόνες ἔχει ζωγραφίσει
μὲ τ' ἀγριολούλουδα τ'Ἀπρίλη.
Ὁ ἥλιος, γέρνοντας στὴ δύση,
μπροστὰ στοῦ ἱεροῦ τὴν πύλη
μπαίνει δειλὰ νὰ προσκυνήση
κι ἀνάφτει ὑπέρλαμπρο καντίλι.
Σκορπάει γλυκειὰ μοσκοβολιὰ
δάφνη στὸν τοῖχο ριζωμένη -
θυμίαμα ποὺ καίει ἡ Πίστις -
καὶ μία χελιδονοφωλιά,
ψηλὰ στὸ νάρθηκα χτισμένη,
ψάλλει τὸ Δόξα ἐν Ὑψίστοις...
Γεώργιος Δροσίνης
Τετάρτη, 1 Απριλίου 2020
Ο Πατριάρχης Μόσχας θα ευλογήσει την Μόσχα με την εικόνα στην οποία προσευχόταν ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Συγκεκριμένα ο Πατριάρχης Κύριλλος θα ευλογήσει την Μόσχα με την εικόνα της Παναγίας της “Ευσπλαχνίας”, στην οποία προσευχόταν ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.
Η λιτανεία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 3 Απριλίου, όπου ο Πατριάρχης μέσω αυτοκινήτου θα περιοδεύσει εντός της πρωτεύουσας της Ρωσίας.
Επίσης ο Πατριάρχης απηύθυνε έκκληση στους πιστούς να μείνουν σπίτι και να προσεύχονται, και να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου για την απαλλαγή του κόσμου από την πανδημία.
Για την εικόνα της Παναγίας Umilenie,της αγαπημένης Παναγιάς του Αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ διαβάστε Ε Δ Ω
Μία επιδημία πανώλης στα χρόνια της Αγίας Φιλοθέης...
Μια επιγραφή σε έναν κίονα του ναού του Ηφαίστου, στο Θησείο αναφέρει: «1555 έγινε το κακό θανατικό εις την Αθήνα και απέθαναν χιλιάδες λαός».
Πρόκειται για μια εμπειρία που πρέπει να συγκλόνισε τότε τη μικρή Ρεβούλα, η οποία αργότερα, μετά το 1571, ως μοναχή Φιλοθέη ίδρυσε νοσοκομεία και ξενοδοχεία (ospizi ospedali), όπου παρείχε στέγη και περίθαλψη σε όσους την είχαν ανάγκη.
Να έχουμε την ευχούλα της μητέρας Φιλοθέης, της αγίας ηγουμένης της Αθήνας, στις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε όλοι.
Εικόνα: Athene vel Minerva. Η Αθήνα με τείχη σαν κάστρο, λίγα χρόνια προτού γεννηθεί η αγία Φιλοθέη, όπως απεικονίζεται στο «Liber cronicarum» (Νυρεμβέργη 1493) του ανθρωπιστή Hartmann Schedel. Ψηφιακό αρχείο el.travelogues.gr/ του Ιδρύματος Λασκαρίδη.
Αν βγάλεις τον Χριστό από τη ζωή σου όλα επιτρέπονται.
Και αν δεν επιτρέπονται τώρα, σήμερα, θα επιτρέπονται αύριο, μεθαύριο, σε κάποια στιγμή στο μέλλον.
Οι κοινωνίες αλλάζουνε, το ίδιο τα ήθη, τα έθιμα, οι συνήθειες, οι ιδέες, οι απόψεις των ανθρώπων.
‘’Και είναι κακό αυτό;’’ θα πεις…
Τι να σου πω…
Κάποτε νόμιζα πως ήξερα τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Νόμιζα πως είναι πράγματα για όλους δεδομένα. Έσφαλλα όμως. Γιατί καθώς περνούσε ο καιρός, αλλάζανε τα πράγματα… Το λάθος έγινε σωστό και το σωστό πια λάθος…
Ξέρεις που κατέληξα;
Πως αν βγάλεις τον Χριστό από τη ζωή σου όλα επιτρέπονται.
Οι κοινωνίες αλλάζουνε, το ίδιο τα ήθη, τα έθιμα, οι συνήθειες, οι ιδέες, οι απόψεις των ανθρώπων…
Μόνο ο Χριστός παραμένει Ίδιος, στους αιώνες…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος
Κι αν πλήθος τ΄άσχημα...
Κωστής Παλαμάς
"Σιωπή"
"Σιωπή" ζωγραφισμένο το 1979 από τον Ρώσο / Σοβιετικό καλλιτέχνη Μπόρις Βαλεντίνοβιτς (1916-1995)
Πως αλλάξαν' οι καιροί και που ν' ανάψω ένα κερί...
'Ερημος είναι ο δρόμος λες και πάγωσε ο χρόνος,
μόνοι, άνθρωποι μόνοι.
'Εξω οι απάνθρωποι νόμοι.
Πως αλλάξαν' οι καιροί και που ν' ανάψω ένα κερί,
για να φανεί μια όαση κλείσ' την τηλεόραση.
Το δικό μου αφεντικό απ'την γη στον ουρανό
Εναν έστειλε Υιό κι αγκαλιάζει το λεπρό.
Φεύγει της ζωής το πλοίο,
θέλω να σου πω αντίο
μα δεν με αφήνουν, φαντάσου,
τέτοια στιγμή μακριά σου.
Πως αλλάξαν' οι καιροί και που ν' ανάψω ένα κερί, για να φανεί
μια όαση κλείσ' την τηλεόραση.
Το δικό μου αφεντικό απ'την γη στον ουρανό
'Εναν έστειλε Υιό κι αγκαλιάζει το λεπρό.
Στίχοι - Μουσική: Λεωνίδας Μπαλάφας
Βυζαντινή τοιχογραφία του αγίου Ζωσιμά καθώς μεταλαμβάνει την οσία Μαρία. ΙΓ’ αιώνας
ΚΥΠΡΟΣ-1η Απριλίου 1955
Ημέρα μνήμης του επικού αγώνα για Ελευθερία και Ένωση με την Μάνα Ελλάδα. Ευλαβικά το γόνυ κλίνουμε, τιμώντας όλους εκείνους που τόλμησαν.
Ζήτω η ΕΟΚΑ, Ζήτωσαν οι Αθάνατοι Ήρωες Αετοί της, Ζήτω ο Θρυλικός Διγενής.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΉΝΩΝ, ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ!
Η φωτογραφία λήφθηκε τα μεσάνυχτα στην Ηρωοτόκο κοινότητα Λιοπετρίου όπου τιμήθηκε ο Αγώνας και οι Ήρωές του από τα μπαλκόνια των σπιτιών λόγω καραντίνας.
Τρίτη, 31 Μαρτίου 2020
Κήρυγμα στους καιρούς των άδειων εκκλησιών
Αγαπητοί μου τοίχοι,σεβαστά στασίδια και καρέκλες
Εδώ και εκατοντάδες ή δεκάδες ή μερικά χρόνια,όλοι ακούσατε,κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, τον λόγο του Ευαγγελίου,τις Εκτενείς δεήσεις,τις προσευχές και τις εκφωνήσεις,τα κηρύγματα. Συγκλονιστήκατε στο άκουσμα του ''Τρισάγιου Ύμνου'',κλίνατε τα κεφάλια σας στον ''Χερουβεικό Ύμνο'',ιερός φόβος σας κατάλαβε στο ''Σε Υμνούμεν'',όταν κοινωνούσαν οι λειτουργοί και οι πιστοί. Μετά την απόλυση,φεύγοντας οι πιστοί και μένοντας μόνα στον ναό,δακρύσατε.Μείνατε μόνα σας με τον Πανταχού Παρών Θεό,με την Παναγία και με όλους τους Αγίους. Εσείς είχατε την μεγαλύτερη λαχτάρα από την μία Θεία Λειτουργία στην άλλη. Εσείς είχατε την πιο θερμή αγάπη από το ένα Ευαγγέλιο στο άλλο. Εσείς νιώσατε τον πιο μεγάλο συγκλονισμό σε κάθε καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων.Συχνά δεχτήκατε τους πιστούς,τους πιο κρύους το Πάσχα και τα Χριστούγεννα,τους πιο χλιαρούς τις Κυριακές και στις γιορτές.Η φωνή της καμπάνας σάς αγαλλίασε,το πέτρωμα των ψυχών σάς λύπησε,η αμετανοησία τον ανθρώπων σάς στενοχώρησε.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι,εδώ και μερικές εβδομάδες,δεν μπορούν να διαβούν την πόρτα σας. Οι πόρτες του ναού είναι κλειδωμένες,όπως κλειδωμένες τις βρήκαν και οι μωρές παρθένες της Παραβολής.Ο κατακλυσμός έχει αρχίσει,η κιβωτός του Νώε όμως κλειδώνει απ'έξω. Τα νερά του θανάτου άρχισαν να φουσκώνουν. Οι λόφοι θα σκεπαστούν,τα βουνά θα πνιγούν. Μόνο η κορυφή του εσχατολογικού Αραράτ περιμένει την Κιβωτό του Νώε και της Εκκλησίας του Χριστού. Το ουράνιο τόξο της υπόσχεσης θα εμφανιστεί στα σύννεφα. Η ευωδία της θυσίας του Νώε θα υψωθεί προς τον Ουρανό. Ένα μυστικό μνημόσυνο θα γίνεται ακατάπαυστα,για τις ψυχές όσων πέθαναν από τον κορωνοϊο και όσων πνίγηκαν από τις πλημμύρες των καιρών.
Γι'αυτό σήμερα,άγιοι τοίχοι,σεβαστά αναλόγια του Δαβίδ,σιωπηλές και ταπεινές καρέκλες του Τελώνη, το κήρυγμά μου απευθύνεται σε εσάς. Κλαίνε οι Άγιοι στους τοίχους,θρηνούν τα δισκοπότηρα στα Άγια Βήματα,παραπονούνται τα λάβαρα,δακρύζουν οι εικόνες στο τέμπλο για τα κεριά που δεν ανάβονται πια.
Ο Σταυρός του Κυρίου όμως υψώνεται πάνω απ'όλους και απ'όλα τα μανιασμένα κύματα των καιρών που ζούμε.
Σεβαστοί τοίχοι:Συγχωρέστε εμάς που ήμασταν και ακόμη είμαστε «τοῖχοι κεκονιαμένοι»(Πραξ.Αποστόλων 23,3)στην Εκκλησία του Χριστού
Αρχιερέας Δανιήλ (Στοενέσκου)
20 Μαρτίου 2020
proskynitis.blogspot
Αυτός ο κύκλος ήταν η πατρίδα, οπού ᾿ταν τρογυρισμένη με τις λόνχες της τυραγνίας τόσους αιώνες
Παρακάτου είναι ένα σκυλί ζωγραφισμένο είναι ο πιστός ο Έλληνας, οπού φύλαγε την λευτεριά της πατρίδας του τόσους αιώνες νηστικός και γυμνός εις τα χιόνια, σαν εκείνο το καλό σκυλί οπού φυλάγει τα πρόβατα από το λύκο. Παρακάτου είναι δυο τραγόπουλα και πολεμούν έτζι μάθαν την πολεμική και οι Έλληνες να λευτερώσουν την πατρίδα τους. Παρακάτου είναι μια αλαφίνα, βυζαίνει τ᾿ αλαφάκι της όταν έχωμεν ομόνοια, έτζι μας βυζαίνει κ᾿ εμάς η πατρίδα μας.
Παρακάτου είναι ένα δέντρο φορτωμένο καρπόν κ᾿ έχει ένα σακκουλάκι ένας δυστυχής Έλληνας οπού πολεμάγει να μαζώξη τον καρπόν των αγώνων του και τον χτυπούνε οι κακές αβδέλλες. Τους λέγει ο Έλληνας:
Παρακάτου είναι ένα δέντρο φορτωμένο καρπόν κ᾿ έχει ένα σακκουλάκι ένας δυστυχής Έλληνας οπού πολεμάγει να μαζώξη τον καρπόν των αγώνων του και τον χτυπούνε οι κακές αβδέλλες. Τους λέγει ο Έλληνας:
«Φευγάτε από τον καρπόν του δέντρου μου μου το τρογυρίσατε -θα σας τζακίσω τα πόδια».
Παρακάτου είναι ένας άλλος Έλληνας γενναίος, καλά αρματωμένος φυλάγει βάρδια δια την λευτεριά της πατρίδας του, οπού λευτέρωσε με το αίμα του, να μην τολμήση να την πειράξη κανένας.
Παρακάτου είναι ένα τρανό λιοντάρι κ᾿ έχει τα νύχια του ρίξη εις τον δυστυχή απάνου-᾿σ έναν Έλληνα και θα τον ξεκλούσε. Προσκαλέστη τον Θεόν και με την λόνχη του ο Έλληνας το σκότωσε.
Παρακάτου είναι οι κολώνες του Ολυμπίου Διός και η Πόρτα και το σύβολο η κουκουβάγια. Παρακάτου είναι ένας χορός οπού γένεται ένας με σκουτιά φράγκικα χορεύει μ᾿ έναν Έλληνα... Ο φραγκοφορεμένος θέλει τον δικό-του χορό, ο Έλληνας τον δικό-του και θα μαλλώσουνε ογλήγορα, ότι δεν μπορεί να μάθη ένας του άλλου το χορό.
Παρακάτου είναι οι Έλληνες οι αγωνισταί, οπού πολεμούσαν δια την λευτεριά της πατρίδας, καταπληγωμένοι είναι και βόδια ζωγραφισμένα, κάρρα, οπού κουβαλούν πέτρες, φουσκιές και φκειάνουν οι αγωνισταί των νέων αφεντάδων τα σπίτια και τα υποστατικά.
Παρακάτου είναι οι Έλληνες οι αγωνισταί, οπού πολεμούσαν δια την λευτεριά της πατρίδας, καταπληγωμένοι είναι και βόδια ζωγραφισμένα, κάρρα, οπού κουβαλούν πέτρες, φουσκιές και φκειάνουν οι αγωνισταί των νέων αφεντάδων τα σπίτια και τα υποστατικά.
Στρατηγού Μακρυγιάννη - Απομνημονεύματα
Ζωγραφικό έργο - Ιερομόναχος Αναστάσιος
Δευτέρα, 30 Μαρτίου 2020
Οι επισκέψεις της χάριτος στο απόρθητο οχυρό της ψυχής...
π. Συμεών Κραγιόπουλος
Και άμα δεν ανοίξει από μέσα, η χάρη έχει αυτή τη λεπτότητα να μην παραβιάζει· διότι αλλιώς δεν θα είναι χάρη, κάτι άλλο θα είναι. Θα είναι δαιμονική ενέργεια. Η χάρη λοιπόν έχει αυτή τη λεπτότητα να μην παραβιάζει πόρτες, αλλά να πηγαίνει στην ψυχή, να φανερώνει την παρουσία της, να γλυκαίνει την ψυχή, να περιμένει. Περιμένει να ανοίξει από μέσα η πόρτα. Και το κλειδί το έχει εκείνος που είναι εκεί μέσα. Τη δυνατότητα να ανοίξει από μέσα την πόρτα την έχει ο ίδιος ο άνθρωπος, ο οποίος όμως αντιστέκεται και περίζηλα κρατά την πόρτα αυτή κλειστή. Φοβάται να την ανοίξει, καίτοι ξέρει ότι απ’ έξω είναι ο Θεός που περιμένει, είναι αυτή η χάρη του Θεού, ο ουρανός, η βασιλεία του Θεού που περιμένει, είναι η σωτηρία.
Τέτοιο πείσμα έχει ο άνθρωπος. Δεν θέλει να ανοίξει. Ταλαίπωρες αυτές οι ψυχές. Και είναι πολλές που κάνουν έτσι. Μας βοηθάει να καταλάβουμε αυτό το οποίο λέμε κάτι που αναφέρει ο μακαρίτης ο Ασπιώτης για τον μελαγχολικό τύπο. Βέβαια, ομιλεί για έναν που έχει βαριάς μορφής μελαγχολία. Λέει ότι ο μελαγχολικός αισθάνεται πως ζει μέσα σε κόλαση, και ενώ καταλαβαίνει ότι, αν
Γιατί τόσο μίσος,αλήθεια;
Ούτε λίγο ούτε πολύ οι χριστιανοί θα είμαστε υπαίτιοι για τον θάνατο πολλών ανθρώπων, καθώς συναζόμαστε στις εκκλησίες, κοινωνούμε, οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι και, επομένως, ευπαθείς και θα μεταδώσουμε τον θανατηφόρο ιό στους συνανθρώπους μας. Οι ηλικιωμένοι κλείστηκαν στο σπίτι, οι οικογένειες έπαψαν να εκκλησιάζονται, οι ναοί τελικά έκλεισαν, αλλά πολλοί εξακολουθούν να κουνούν το δάχτυλο ως νέοι Νέρωνες και Διοκλητιανοί.
Δημοσιογράφοι που αρθρογραφούν σε αθλητικές ιστοσελίδες ανέλαβαν εργολαβικά να ζητήσουν την δημόσια διαπόμπευση των επισκόπων και των κληρικών, σε παραληρήματα ρατσιστικού λόγου, για τον οποίο ουδείς θα τους ελέγξει. Πολιτικοί από βήματος Βουλής θεώρησαν τους χριστιανούς ως κτήτορες του ιού, ενώ διάφοροι επιστήμονες, χωρίς στοιχεία, αλλά με εικασίες και από ιδεολογικές τους θέσεις, καταδίκασαν τους χριστιανούς σε κοινωνικό θάνατο.
Γιατί τόσο μίσος, αλήθεια;
Λόγος που δεν στηρίζεται σε λογική ακρίβεια, λόγος που μαρτυρεί φόβο θανάτου και ανασφάλεια, λόγος που εχθροποιεί όποιον βλέπει την ζωή διαφορετικά, λόγος που ξυπνά στερεότυπα τα οποία κοιμόντουσαν σε έναν πολιτισμό της φαινομενικής ανοχής στο διαφορετικό.
Γιατί τόσο μίσος, αλήθεια;
Λόγος που δεν στηρίζεται σε λογική ακρίβεια, λόγος που μαρτυρεί φόβο θανάτου και ανασφάλεια, λόγος που εχθροποιεί όποιον βλέπει την ζωή διαφορετικά, λόγος που ξυπνά στερεότυπα τα οποία κοιμόντουσαν σε έναν πολιτισμό της φαινομενικής ανοχής στο διαφορετικό.
Όταν περάσει η κρίση, καλό θα ήταν να συγκεντρωθούν από τους εκκλησιαστικούς υπευθύνους, τα δημοσιεύματα και ο λόγος αυτός, διότι δείχνουν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)