Η ΟΡΓΗ του Θεού η Μεγάλη και ΦΟΒΕΡΑ ευρίσκεται επί θύραις, δια την ψύξιν της αγάπης των πολλών...

  Η ΟΡΓΗ του Θεού η Μεγάλη και ΦΟΒΕΡΑ ευρίσκεται επί θύραις, δια την ψύξιν της αγάπης των πολλών, του πλήθους των ανομιών μας και την πολλήν καταφρόνησήν μας εις τον Νόμον και τας Εντολάς του Θεού.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

πηγή

Ὁ «Ἔγκλειστος» Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Κύπριος και η Ἑρμηνεία τῆς ''Ἑξαημέρου''

Φώτης Κόντογλου - Ὁ «Ἔγκλειστος» Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Κύπριος

(ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο Θεμέλιο, Ἀκρίτας 1996)

 Ἔγραψε «Ἑρμηνείαν εἰς τὴν Ἑξαήμερον» ἤγουν γιὰ τὴ Δημιουργία τοῦ κόσμου, λόγους «εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ Ἰνδίκτου, εἰς τὸν Ἀρχάγγελον Γαβριήλ, εἰς τὸν ἅγιον μάρτυρα Μάμαντα, εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου, εἰς τὸν τίμιον καὶ ζωοποιὸν Σταυρόν, εἰς τὸν ὁσιομάρτυρα Πολυχρόνιον» καὶ πολλοὺς ἄλλους. Ἔγραψε ἀκόμα «Περὶ τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου», «Περὶ σεισμῶν διαφόρων», «Ἑρμηνείαν τῶν Ψαλμῶν» καὶ ἄλλα. Ἀπ᾿ αὐτὰ σταχυολογήσαμε λιγοστὰ καὶ τὰ βάζουμε παρακάτω.

  Στὴν Ἑρμηνεία τῆς Ἑξαημέρου, γράφει πὼς ἀποφάσισε νὰ γράψει γι᾿ αὐτὴ τὴ μεγάλη ὑπόθεση: 
  «Μοῦ φαίνεται καλὸ νὰ πῶ ἀπὸ ποιὰ αἰτία ἔφθασα στὴν ἀπόφαση νὰ συντάξω τοῦτο τὸ βιβλίο. Τὸν καιρὸ λοιπὸν ποὺ μὲ φώτισε κάποια θεϊκὴ ἀνατολὴ ἄνωθεν καὶ μὲ ἔστρεψε μακριὰ ἀπὸ τὶς ματαιότητες τῆς ζωῆς, κι᾿ ὁδήγησε τὰ πόδια μου σὲ ἴσιους δρόμους καὶ σὲ ὁδὸν εἰρήνης, ὥστε νὰ ἀκολουθήσω τὸ μοναχικὸ βίο, ξέφυγα κρυφὰ ἀπὸ τοὺς γονιούς μου κι᾿ ἀπὸ τὰ ἑφτὰ τ᾿ ἀδέρφια μου, ἀρσενικὰ καὶ θηλυκά, κ᾿ ἔφθασα σὲ κάποιο ἅγιο μοναστήρι. Ἐκει πέρα ἔτυχε νὰ ἀκούσω τὴν προφητεία ποὺ λέγει «ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» καὶ τἆλλα λόγια ποὺ ἔρχουνται κατόπι, καὶ πολὺ θαύμασα σὰν τ᾿ ἄκουσα· γιατὶ δὲν εἶχα ἀκούσει ποτὲ τέτοιον λόγο, ἐπειδὴς ἤμουνα ἀγράμματος καὶ δὲν ἤξερα οὔτε τὸ ἄλφα κ᾿ ἤμουνα παιδὶ ὡς δεκαοχτὼ χρονῶν στὴν ἡλικία. 

  Καὶ τόσο θαύμασα ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ ποὺ ἄκουσα καὶ τόσο πολὺ τ᾿ ἀγάπησε ἡ ψυχή μου, ποὺ μακάρι ἔλεγα νὰ διαβάζανε τέτοια ἀναγνώσματα καὶ νὰ τάκουγα, μ᾿ ὅλο ποὺ δὲν καταλάβαινα τὸ νόημα ποὺ εἴχανε, ἐκτὸς τὸ «ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς καὶ ὅτι εἶδεν

Κάθε λόγος μας που γεννιέται,θα μείνει μέχρι την φοβερά ημέρα της Κρίσεως

 

πηγή

Περπατά ο Θεός δίπλα μας μέσα από τις μορφές απλών και χαριτωμένων ανθρώπων και εμείς ‘’αγρό αγοράζαμε’’…

-«Παππούλη…..συγνώμη…»
-«Τι συνέβη κυρά Βασιλική;»
-«Να….. μου κάηκε το πρόσφορο γύρω- γύρω….πολύ λυπάμαι…..Μήπως έφταιξα σε τίποτα;»
-«Μην ανησυχείς βρε ευλογημένη ψυχή,συμβαίνει….. μη φορτώνεσαι τύψεις….αρκετά φουρτουνιασμένη είναι ζωή σου…..»
-«Καλά παππούλη….κάντε ότι σας φωτίσει ο Θεός…..»
  Άνοιξα τη άσπρη πετσέτα και το προσφοράκι ήταν όντως αρπαγμένο,καμένο όπως άλλωστε και η ψυχούλα της από την πύρα των πειρασμών…..
Άσχημη συμπεριφορά από τον Πατέρα,που έδωσε την σκυτάλη στον σύζυγο
που έδωσε την σκυτάλη στ’ αφεντικό….
Μια ζωή βουτηγμένη στο φαρμάκι με μόνη γλυκιά παρηγοριά κείνη την σκοτεινή γωνιά στην Εκκλησιά που θωρεί ξεκάθαρα την Πλατυτέρα Παναγιά την φιλόστοργη Μάνα με τα Άχραντα χέρια ανοιχτά,σαν μια τεράστια αγκαλιά,έτοιμη να δεχθεί κάθε πονεμένο, κάθε διψασμένο για Αγάπη……
Και σαν Κοινωνεί τον Υιό Της τότε χαίρεσαι και εσύ με την ζωγραφισμένη χαρά στο προσωπάκι της .....
Σαν πήρα τα ονόματα προς μνημόνευση είδα ότι κάτω από τον πνευματικό της είχε το όνομα κείνου του ανθρώπου που πολύ την έχει πικράνει…..
Κοίτα να δεις……
Κρατώ στα χέρα μου ένα πρόσφορο καμένο μα τόσο Χαριτωμένο…..
Πώς μπορείς να μην βγάλεις τον αμνό- Ιησού Χριστό(κατά την ακολουθία της προσκομιδής) από τούτη την προσφορά που ‘’στάζει αίμα’’,που μοσχοβολά Αγάπη…..
Υπάρχουν ακόμα ψυχές που Σου μοιάζουν Χριστέ μου….
Στέκουν με τα ματωμένα τους χέρια(αγκαλιά) ανοιχτά…….
Και εσύ ψάχνεις δεξιά κι αριστερά για γεροντάδες-μελλοντολόγους…..
Θαμπώνεσαι σαν κουνηθεί η κανδήλα ή εμφανιστεί στο τζάμι η μορφή ενός Αγίου….
Περπατά ο Θεός δίπλα μας μέσα από τις μορφές απλών και χαριτωμένων ανθρώπων
και εμείς ‘’αγρό αγοράζαμε’’….

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου

Οι Άγγλοι φοβούνται τον Καποδίστρια και νεκρό

 Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονείται στο Ναύπλιο ο πρώτος Κυβερνήτης και θεμελιωτής του σύγχρονου ελληνικού κράτους.Ο Κερκυραίος,πρώην υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας,κόμης Ιωάννης Καποδίστριας.
Η μετακομιδή των λειψάνων του Κυβερνήτη και η ταφή τους έγινε έξι μήνες μετά,νύκτα στην Ι.Μ Πλατυτέρας στο Μαντούκι της Κέρκυρας.
Οι Άγγλοι,κυρίαρχοι τότε στα Επτάνησα, απαγόρευσαν μία αξιοπρεπή δημόσια ταφή από φόβο πρόκλησης ταραχών του υπόδουλου ελληνικού στοιχείου.
70 σχεδόν χρόνια μετά,ο Κερκυραίος ποιητής Γεράσιμος Μαρκοράς θα γράψει ένα τετράστιχο για το τάφο του Κυβερνήτη που φθάνει μέχρι σήμερα στα αυτιά μας και είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Λες και το έγραψε εχθές
Ο Καποδίστριας από το μνήμα του:
''Τι κλαις; Δε θέλει δάκρυα του τάφου τούτου ο λίθος
για τη σκληρότατη πληγή που μ’ άνοιξε το στήθος
βρύση τ΄ μάτια σου ας γενούν, πονετικέ διαβάτη,
να κλάψεις την Ελλάδα μου, πού΄ναι πληγές γιομάτη''.

πηγή

Γι' αυτό και από Εκείνον ζητούν "αποδείξεις".

Η ανάρτηση που αναδημοσιεύω δεν λαμβάνει θέση υπέρ ή κατά του εμβολιασμού.Απλώς εκφράζει σκέψεις και προβληματισμούς

Κάποιοι φίλοι ευχαρίστως κάνουν το "σκεύασμα" γιατί έχουν "εμπιστοσύνη" στην επιστήμη.
Στην επιστήμη που "απαλλάσσει τον εαυτό της" από "ευθύνες" αλλά "υποχρεώνει" και "φιμώνει".
Στην επιστήμη που κρύβει τα συστατικά ενός "σκευάσματος" μέσα σε σκοτεινές πατέντες εταιριών με συμφέροντα.
Όμως ΔΕΝ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ από την επιστήμη.Δεν ΖΗΤΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ.
Απλώς "εμπιστεύονται" την επιστήμη.Η ίδια η "επιστήμη" λένε "αυτο-επιβεβαιώνεται".Αυτοί ακολουθούν με το κερί στο σκοτάδι.
Οι περισσότεροι από αυτούς μάλλον δεν πιστεύουν στο Θεό.Ίσως κάποιοι από αυτούς να νομίζουν πως "πιστεύουν".
Αλλά μάλλον δεν πιστεύουν.Ίσως να νομίζουν πως ξέρουν τι εστί "Θεός"
και ποια είναι η "Χάρις" του.Αλλά μάλλον δεν γνωρίζουν.
Δεν γνωρίζουν γιατί ποτέ δεν νοιάστηκανπραγματικά να μάθουν.
Δεν βίωσαν ποτέ εν-συνείδητα αυτό το γλυκό ταξίδι της ψυχής.
Όπως δεν νοιάστηκαν ποτέ να γυρίσουν τη συσκευασία και να διαβάσουν τα συστατικά της σοκολάτας τους.
Τους τα είπε η "επιστήμη" όλα. "Πρώην μαϊμούδες είμαστε" λέει.
Γι' αυτό φέρονται σαν μαϊμούδες.Ζούνε σε περιβάλλον "ευκολίας" στα κλουβιά τους.Θέλουν το "γρήγορο", το "εύκολο", το "εφήμερο".
Γι' αυτό και από Εκείνον ζητούν "αποδείξεις".
(Από τους σκοτεινούς επιστήμονες δεν ζητούν αλλά από τον Ύψιστο Επιστήμονα ζητούν). Δεν τους αρέσει που "δεν Κρύβεται σε πατέντες" και τα Έχει όλα στο Φως.
Δεν τους αρέσει που Εκείνος Ζητά "ευθύνες".Δεν τους αρέσει που Εκείνος δεν σε "Υποχρεώνει"να κάνεις το οτιδήποτε και σ' Αφήνει λεύτερο.
Δεν είναι "εύκολο" το μονοπάτι του Θεού αλλά είναι Αληθινό.
Όμως εντέλει αν δεν έχεις Χριστό, η ζωή σου είναι ά-σκοπη.Αν δεν έχεις "τελικό" σκοπό είσαι α-τελής.Αν είσαι α-τελής "περι-πλανάσαι" χωρίς προ-ορισμό και εύκολα "πλανιέσαι" στα σκοτάδια του "πλανή-τη" σου.
Ελάτε σας περιμένουμε.
Εμείς τον Τριαδικό μας Θεό και την Υπεραγία Θεοτόκο μας εσείς την Σκοτεινή Επιστήμη σας.
Όταν ρίξουμε τη Βαβέλ θα χτίσουμε την Επιστήμη με Φως.
Με αγάπη. Με διαύγεια. Όπως πρέπει.
=======================================
''Τίς ἔσχατες ἡμέρες θά ἔρθουν δύσκολοι καιροί. Γιατί οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀπειθεῖς στούς γονεῖς τους, ἀχάριστοι, ἀσεβεῖς, ἄστοργοι, ἀδιάλλακτοι, συκοφάντες, ἄσωτοι, ἄγριοι, ἐχθροί τοῦ καλοῦ, προδότες, αὐθάδεις, φουσκωμένοι ἀπό ἐγωισμό. Θ΄ ἀγαπᾶνε πιό πολύ τίς ἡδονές παρά τόν Θεό. Θά δείχνουν ὅτι ἔχουν εὐσέβεια, ἀλλά θά ἔχουν ἀρνηθεῖ τή δύναμή της μέ τίς πράξεις τους. Κι αὐτούς νά τούς ἀποφεύγεις...''
Προς Τιμόθεον Β´ επιστολή, κεφ. γ´, στίχοι 1-6

πηγή

Η ματαιοδοξία κυριεύει τους ανθρώπους που έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ, φόβο Θεού

Όπως η κερασιά δεν φέρει καρπό πριν ρίξει τα άνθη, έτσι ούτε ο άνθρωπος δεν μπορεί να φέρει πνευματικό καρπό μέχρι να ρίξει από πάνω του την σαρκική ματαιοδοξία και τον εξωτερικό στολισμό. Η ματαιοδοξία είναι μια ψυχική ασθένεια. Κυριεύει τους ανθρώπους που έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ, φόβο Θεού.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Αν συλλάβουμε τον εαυτό μας να νοιώθει ικανοποίηση για το κακό...να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πολύ χαμηλά...

  Η αγάπη δεν θέλει να θυμόμαστε το κακό. Αν συλλάβουμε τον εαυτό μας να νοιώθει ικανοποίηση για το κακό που βρήκε αυτόν που μας έχει κάνει κακό, που μας αδίκησε κλπ να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πολύ χαμηλά, πολύ φτωχά σκεπτόμαστε. «Νίκα εν τω αγαθώ το κακό». Ο Θεός θέλει να ελεούμε, να συγχωρούμε. Έχει μεγάλη αξία η προσευχή αυτή την ώρα ιδιαίτερα μαλακώνει την ψυχή.

  Η ζήλια μειώνει την αγάπη, η φιλαυτία, τα δικαιώματα. Όταν τα βγάλουμε αυτά, γεμίζουμε απ΄ την αγάπη. Συνεχώς να πεθαίνει ο άνθρωπος χάριν της αγάπης. Ότι κάνουμε να είναι πολύ καθαρό. Να λιώνει κάνεις χάριν της αγάπης, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα. Αν δεν το κάνει, να ζητά συγχώρεση από τον Θεό. Τις λεπτομερές πρέπει να προσέχουμε τις γράφει ο Θεός.

  Ό Θεός της αγάπης να μας φωτίζει να την βρίσκουμε όπως την θέλει Εκείνος και να την εξασκούμε εκεί που είμαστε. Να γίνουμε καλοί, να φύγει το παραμικρό που έχει δόση κακότητας να αυξήσουμε σε αρετή αγάπης και εξυπηρετικότατος. Μην υπερτιμούμε τον εαυτόν μας. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Να λέμε:''Θεέ μου τίποτε δεν έκανα στη ζωή μου, ελέησε με εν ημέρα Κρίσεως. Το έλεος σου να το δείξεις τότε για τους γνωστούς και αγνώστους, για τους αγαπητούς και τους εχθρούς''.

Γερόντισσα Ακυλίνα τής Σίψας

πηγή

Η Οσία Δοσιθέα του Κιτάεβ(Κίεβο)

Η οσία Δοσιθέα –κατά κόσμον Δαρεία Τυάπκιν– γεννήθηκε το 1721 σε οικογένεια πλουσίων γαιοκτημόνων του Ριαζάν. Όταν ήταν δύο ετών, την ανατροφή της ανέλαβε η γιαγιά της μοναχή Πορφυρία της μονής Βοζνεσένσκ της Μόσχας.
Η γερόντισσα Πορφυρία, αυστηρή ασκήτρια η ίδια, εκπαίδευε και την εγγονή της στην άσκηση, στη νηστεία και στην αγάπη προς τον πλησίον. Ύστερα από επτά χρόνια εκείνη εκάρη μεγαλόσχημη και οι γονείς πήραν τη θυγατέρα τους στο σπίτι.

Βρίσκοντας άχαρη και κουραστική την κοσμική ζωή, η Δαρεία συνέχισε να ζει ως μοναχή με αυστηρή άσκηση. Ανήσυχοι οι γονείς της για τη συμπεριφορά της, εσκέπτοντο να την υπανδρεύσουν το συντομότερο. Αλλά η Δαρεία, ήδη δοσμένη στο Θεό, σε ηλικία δεκαπέντε ετών εγκατέλειψε κρυφά την οικογένειά της και μεταμφιεσμένη σε άνδρα χωρικό με το όνομα Δοσίθεος μετέβη στη Λαύρα του αγίου Σεργίου. Καθώς ήταν υψηλού αναστήματος και με ανδροπρεπές πρόσωπο, έγινε πιστευτή. Τη δέχθηκαν ως δόκιμο και της έδωσαν το διακόνημα του εκκλησιαστικού.

Ύστερα από τρία χρόνια άκαρπων αναζητήσεων η μητέρα και η μεγαλύτερη αδελφή της πήγαν για προσκύνημα στη Λαύρα. Η Δαρεία, η οποία διακονούσε στην εκκλησία, τις αναγνώρισε και, όταν αντιλήφθηκε ότι την παρατηρούσαν επίμονα, αναμείχθηκε με το πλήθος, βγήκε από την εκκλησία και ανεχώρησε κρυφά για τη Λαύρα του Κιέβου.

Ο κόσμος πάει άσχημα σήμερα, γιατί όλοι λένε μεγάλες “αλήθειες”, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα...

  «Ο κόσμος πάει άσχημα σήμερα, γιατί όλοι λένε μεγάλες “αλήθειες”, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Τα γλυκά λόγια και οι μεγάλες αλήθειες έχουν αξία, όταν βγαίνουν από αληθινά στόματα, και πιάνουν τόπο μόνο στους καλοπροαίρετους ανθρώπους και σ'εκείνους που έχουν καθαρό νου»

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

πηγή

Και με γνώριζε όχι πριν γεννηθώ εγώ,πριν γίνει ο κόσμος όλος!

 Εν ώρα ησυχίας, εάν σκεφτεί ο άνθρωπος ότι ο Θεός τον γνώριζε πριν πλάσει καν
τον κόσμο όλο, δηλαδή ο Θεός γνώριζε ΕΜΕΝΑ πριν δημιουργηθεί ο κόσμος.
«Πρό τοῦ τόν κόσμον γενέσθαι».
Πριν γίνει οτιδήποτε, ο Θεός γνώριζε τη δική μου ύπαρξη, τη δική μου ζωή,
τη δική μου πορεία.
Και το σκεφτεί σωστά, και καταλάβει πόσο τραγικό είναι να ματαιώσει το θέλημά του Θεού για τη σωτηρία μου, μέσα από την αμαρτία μας..
Και πόσο σημαντικό είναι να ανταποκριθώ εις την κλίση του Θεού για τη σωτηρία μου. Και ο Θεός αναμένει αυτήν την απάντηση, αυτήν την ανταπόκρισή μου εις την δική Του πρόσκληση για τη δική μου θέωση.

Τότε ο άνθρωπος παίρνει πολύ θάρρος στη ζωή του! Δεν απογοητεύεται, δεν χάνεται μέσα στον ωκεανό των ανθρωπίνων πραγμάτων...
Κι αν ακόμα μείνει μόνος του, κι αν ακόμα αισθανθεί ότι όλοι τον εγκατέλειψαν, κι αν ακόμα φτάσει σε βαθύ γήρας και δεν έχει έναν άνθρωπο να του δώσει ένα ποτήρι νερό.. Και μόνη η αίσθηση ότι: ο Θεός έχει για μένα την πρόνοιά Του, γνωρίζει ο Θεός την ύπαρξή μου!
Και με γνώριζε όχι πριν γεννηθώ εγώ,πριν γίνει ο κόσμος όλος!
Πριν τη δημιουργία όλη!Πριν δημιουργηθούν τα άστρα!
Πριν δημιουργηθεί οτιδήποτε, δεν υπήρχε τίποτα, ο Θεός γνώριζε περί εμού!
Τότε ο άνθρωπος αποκτά μέσα του μια βαθιά ειρήνη. Δε σαλεύει η καρδιά του, δεν πάει πάνω και κάτω..
Αποκτά μια βαρύτητα και διέρχεται τη ζωή του εν ειρήνη, μέσα σ'αυτήν την επίγνωση ότι ο Θεός γνωρίζει τα περί εμού. Κι αφήνει τη ζωή του στα χέρια του Χριστού. Στα χέρια του Θεού.
Δεν τον πιάνουν εκείνες οι αγωνίες, εκείνα τα άγχη: "Τι θα απογίνω;" και "τι θα γίνω;" και "τι θα κάνω;" και "πως θα εξελιχθω;" και"τι γεράματα θα'χω;" και "πως θα είναι η ζωή μου;". Τίποτα δεν έχει από όλα αυτά, «ὅτι Αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν»!
Αφήνει τη ζωή του στα χέρια του Θεού.Και γίνεται πραγματικά σαν τα πετεινά του ουρανού.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

https://youtu.be/z--y1lIK8l8

πηγή

Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

Πριν ξεψυχήσει ο Χριστός πάνω στον Σταυρό, κατά τις τελευταίες επώδυνες στιγμές του, έλαβε πρόνοια και για την Μητέρα του, που θα έμενε πλέον μόνη της στον κόσμο. Βλέποντάς την να χύνει πικρά δάκρυα κάτω από τα ματωμένα του πόδια, την ανέθεσε στον Ιωάννη (26 Σεπτ.), τον μόνο από τους μαθητές που του παραστάθηκε ως το τέλος. «Αυτός θα είναι ο γιος σου και αυτή θα είναι η μητέρα σου», είπε στα δυο πιο αγαπημένα του πρόσωπα, πριν κλείσει τα μάτια του. Και από τη στιγμή εκείνη ο μαθητής παρέλαβε τη Μητέρα μαζί του.

Γράφει ο άγιος Σιλουανός, που τον εορτάσαμε προχθές (24 Σεπτ.), ότι η Θεομήτωρ, αν και δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με τη σκέψη της, όμως πέρασε και αυτή μεγάλες θλίψεις.

«Όταν στεκόταν δίπλα στον Σταυρό, τότε η θλίψη της ήταν ωκεανός. Ο πόνος της ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερος από τον αδαμιαίο πόνο μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη της ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Και αν επέζησε, επέζησε μόνο με θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, επειδή το θέλημά του ήταν να δει η μητέρα του την Ανάσταση. Και μετά την Ανάληψή του, να παραμείνει αυτή πίσω του παρηγοριά και χαρά των αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού.

Κυριακή 25-9-1849.Ο νεκροθάφτης ρίχνει την πρώτη φτυαριά χώμα στο άψυχο κορμί και λιποθυμάει αναλογιζόμενος ποιος είναι ο νεκρός

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 1849.
   Ο νεκροθάφτης ρίχνει την πρώτη φτυαριά χώμα στο άψυχο κορμί και λιποθυμάει αναλογιζόμενος ποιος είναι ο νεκρός.
Είναι ο πατριδοφύλακας, είναι ο γενναίος των γενναίων, είναι ο Τουρκοφάγος, είναι ο ήρωας Νικήτας Σταματελόπουλος.
   Αυτός που εξόντωσε με στρατό 600 παλληκαριών, τους 6000 Τούρκους του Κεχαγιάμπεη, αυτός που έσπασε 7 σπαθιά στην υπεράνθρωπη προσπάθειά του στα Δερβενάκια, αυτός που μέχρι το τέλος του Αγώνα ήταν στην πρώτη γραμμή, δίπλα στον θείο του, τον Γέρο του Μωριά, αυτός ο Νικηταράς τώρα έχει τα μάτια κλειστά. Αυτός ο Νικηταράς σίγησε για πάντα.
   Πρότυπο παλληκαριάς και αρετής. Άνδρας απλός, άκακος, ειλικρινής και τίμιος. Ενώ είχε τρόπους να πλουτίσει όπως και άλλοι οπλαρχηγοί, ο Νικηταράς καταφρόνησε τα λάφυρα. Απέκτησε όμως πλούτο και θησαυρό ανεξάντλητο και πολυτιμότερο, την υπόληψη και τον σεβασμό όλου του Πανελληνίου.
  Η πατρίδα όμως δεν ξέρει να τιμάει τα παιδιά της.
Τον Δεκέμβριο του 1839 το οθωνικό κράτος φυλάκισε τον Νικηταρά με την κατηγορία της συνομωσίας κατά του θρόνου...

ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021(Αγίου Ιωάννου Θεολόγου)

  

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, είναι η καθορισμένη να διαβάζεται κατά την εορτή της Μετάστασης του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, που εφέτος είναι ημέρα Κυριακή. Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας, όταν μετά τον θάνατο του Ευαγγελιστή Ιωάννη οι μαθητές του συγκεντρώθηκαν στον τάφο του για να προσευχηθούν, διαπίστωσαν ότι το σώμα του δεν βρίσκονταν εκεί, αλλά είχε ήδη μεταβεί προς την αιώνια ζωή, όπως και η Θεοτόκος μετά την κοίμησή της.

  Ο Ιωάννης ήταν σημαντικό πρόσωπο μεταξύ των Αποστόλων. Μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο, επιλέγεται από τον Χριστό για να βρίσκεται μαζί του σε πολύ σημαντικές στιγμές. Η επιλογή αυτή φανερώνει την ξεχωριστή πνευματική δεκτικότητα των συγκεκριμένων μαθητών. Ο Ιωάννης είναι εκείνος που έγειρε στην αγκαλιά του Χριστού κατά τον Μυστικό Δείπνο και γεμάτος αγωνία τον ρώτησε: «Κύριε, τίς ἐστιν ὁ παραδιδούς σε;».

   Είναι ο μοναδικός από τους Αποστόλους που αψήφησε τον φόβο των Φαρισαίων ακoλουθώντας τον Χριστό έως τον σταυρικό του θάνατο. Όπως ακούσαμε στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, βρίσκονταν μαζί με την Θεοτόκο και δύο μαθήτριες του Χριστού κάτω από τον Σταυρό. Εκεί ο Χριστός του ανάθεσε την φροντίδα της Παναγίας Μητέρας του. Συνέγραψε το τέταρτο κατά σειρά Ευαγγέλιο, τρεις Καθολικές Επιστολές, δηλαδή Επιστολές που δεν απευθύνονταν μόνο στην Εκκλησία μιας συγκεκριμένης περιοχής, αλλά προς κάθε χριστιανική κοινότητα και την Αποκάλυψη, το βιβλίο που επισφραγίζει την Καινή Διαθήκη και ολόκληρη την Αγία Γραφή.

Ο τρόπος αυτός μοιραία οδηγεί τα παιδιά να μη νοιάζονται για τους άλλους.

Τίτλος πρωτότυπου-''ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ''

  Γιατί οι μεγαλύτεροι δε νοιαζόμαστε τα παιδιά μας να έχουν ευαισθησία που μεταφράζεται σε ανοιχτότητα απέναντι στους άλλους; Η γειτονιά, όπως την γνωρίζαμε, έχει σβήσει από τον χάρτη. Τα παιδιά δεν μαζεύονται τα απογεύματα για να παίξουν, να μοιραστούν χρόνο, να μαλώσουν, να κάνουν παρέα, να τα χαλάσουν και να τα βρούνε. Ακολουθούν τους μεγάλους που εργαζόμαστε σκληρά, με απάνθρωπα πολλές φορές ωράρια, και το ίδιο κάνουν κι εκείνα. Τα απογεύματά τους γεμάτα. Ξένες γλώσσες, μουσική χορός, αθλητισμός, πολεμικές τέχνες, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, φροντιστήριο όταν μεγαλώνουν. Ζωή για παρέα και παιχνίδι δεν προβλέπεται. Μόνη συντροφιά η οθόνη, κάποτε και με διαδικτυακά παιχνίδια στα οποία φτιάχνουν μικρές ομάδες. Αν υπάρχουν αδέρφια, κοντά στην ηλικία, τουλάχιστον ανταλλάσσουν μία κουβέντα και παίζουν.

  Ο τρόπος αυτός μοιραία οδηγεί τα παιδιά να μη νοιάζονται για τους άλλους. Κι έτσι συναντάμε στο σχολείο και όπου αλλού υπάρχει ομάδα, παιδιά που είτε δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν παρέα είτε δεν βρίσκουν παρέα. Κι ενώ είναι εμφανής η μοναχικότητά τους, δύσκολα και τα άλλα παιδιά αισθάνονται ότι μπορούν να παρέμβουν, μπορούν να βοηθήσουν, τουλάχιστον να μη βλέπεις στην αυλή του σχολείου, στην τάξη μέσα, στην παρέα του κατηχητικού, στην ομάδα της κατασκήνωσης παιδιά που περιμένουν να περάσει η ώρα του διαλείμματος ή του ελεύθερου χρόνου, για να μπούνε σε πρόγραμμα.