ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Κυριακή 11 Μαΐου 2025

ΑΝΕΒΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ (ΑΓΡΙΝΙΟ 1960)

                             

Δοξαστικὸν, Ἦχος πλ. α’
Ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐπὶ τῇ Προβατικῇ κολυμβήθρᾳ, τῇ λεγομένῃ κατὰ Ἰουδαίους Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἐχούσῃ· 
ἐν ταύταις γὰρ κατέκειτο πλῆθος τῶν ἀσθενούντων. 
Ἄγγελος γὰρ τοῦ Θεοῦ, κατὰ καιρὸν ἐπιφοιτῶν, διετάραττεν αὐτήν, καὶ ῥῶσιν ἐχαρίζετο τοῖς προσιοῦσιν ἐν πίστει.
 Καὶ ἰδὼν ὁ Κύριος χρονιοῦντα ἄνθρωπον, λέγει πρὸς αὐτόν· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ὁ ἀσθενῶν ἀπεκρίνατο·
 Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα, ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἰατροῖς κατηνάλωσα τὸν ἅπαντά μου βίον, καὶ ἐλέους τυχεῖν οὐκ ἠξιώθην. 
Ἀλλ’ ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων λέγει πρὸς αὐτόν·
 Ἆρόν σου τὸν κράββατον καὶ περιπάτει, κηρύττων μου τὴν δύναμιν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος ἐν τοῖς πέρασιν.

Σάββατο 10 Μαΐου 2025

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ- μην πούμε ποτέ: «Δες, τον τιμωρεί ο Θεός για τις αμαρτίες του»

Απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

[...]στην μακροχρόνια ή την ανίατη αρρώστια, υπάρχει πάντοτε ένα θεολογικόν βάθος. Ένα θεολογικό βάθος πολύ σπουδαίο. 
 Αν ερωτήσομε, τι είναι η αρρώστια, το κλειδί της απαντήσεως βλέπομε μας το δίνει στην ίδια περικοπή την ευαγγελική, μας την δίδει ο Κύριος. Όταν τον έκανε καλά αυτόν τον άνθρωπον και τον συνήντησε κατόπιν στον ναόν ο Κύριος, ύστερα από κάποιες μέρες, του λέγει ο Κύριος:
 «Ἲδε(:Δες) ὑγιής γέγονας(:έγινες υγιής)· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μή χεῖρόν σοί τι γένηται (: Μην ξαναμαρτήσεις, για να μη σου γίνει κάτι χειρότερο)». 
Α, ώστε λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μία σχέσις ανάμεσα στην ασθένεια και στην αμαρτία.
 Γι'αυτό σημειώνει η Σοφία Σειράχ: «Ἀπόστησον πλημμέλειαν -δηλαδή «μην κάνεις αμαρτίες· στάσου μακριά από τις αμαρτίες»- καί εὔθυνον χεῖρας, καί ἀπό πάσης ἁμαρτίας καθάρισον καρδίαν». Πρόσεξε. Να είσαι μακριά από την αμαρτία. Γιατί; «Ὁ ἁμαρτάνων - λέει η Σοφία Σειράχ στο 38 κεφάλαιο, στίχος 15- ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτόν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ». 
Γιατί «αυτός που αμαρτάνει θα πέσει στα χέρια του γιατρού».
 Θα έπρεπε να υπάρχουν πινακίδες, δεν ξέρω, στα νοσοκομεία μ’ αυτήν την επιγραφήν. «Ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτόν (:έναντι του Δημιουργού του) ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ». «Θα πέσει στα χέρια του γιατρού». Δεν νηστεύεις κατά Θεόν; Θα νηστεύσεις κάποια μέρα κατά ιατρόν. Κ.ο.κ.
 Συνεπώς η ασθένεια βλέπομε ότι αποτελεί ταυτόχρονα ένα μέσον τιμωρίας, αλλά τιμωρίας παιδαγωγικής, προς επανόρθωσιν. 
Αλλά, ερωτάει ένας ερμηνευτής, ο Θεοφύλακτος: «Ἀλλὰ πάντα τὰ νοσήματα ἐξ ἁμαρτημάτων;(:Όλα τα νοσήματα, οι αρρώστιες, όλες είναι από τα αμαρτήματα;). Οὐ πάντα μὲν ἀλλὰ τὰ πλείονα (: «Όχι όλα», λέγει, «αλλά τα πιο πολλά»). Τὰ μὲν γὰρ δι’ ἁμαρτήματα, ὣσπερ ἐπὶ τοῦ παραλύτου τούτου (:Υπάρχουν εκείνα που γίνονται από τα αμαρτήματα, όπως είναι στην σημερινή ευαγγελική περικοπή του παραλύτου), τὰ δὲ δι’ εὐδοκίμησιν καὶ ἀνάρρησιν ὣσπερ ἐπὶ τοῦ Ἰώβ, ἵνα δειχθῇ ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ (:Υπάρχουν όμως και αρρώστιες οι οποίες δεν είναι γιατί υπάρχουν αμαρτήματα)»

Περί απαλλαγῆς τῆς κατακρίσεως τρεῖς τρόποι ὑπάρχουν


 Περί απαλλαγῆς τῆς κατακρίσεως τρεῖς τρόποι ὑπάρχουσι. 
 Ὁ πρῶτος, ἡ προσευχή να παρακαλῇς θερμῶς τόν Κύριον νά σέ φωτίση νά ἀπαλλαγῇς τοῦ δεινοῦ τούτου ἁμαρτήματος, τό ὁποῖον φθείρει καί ἀφανίζει πάσας τάς άρετάς, διότι λέγει εἷς πατήρ τήν στιγμήν καθ' ἦν θά ἀνοίξῃς τό στόμα σου να κατακρίνῃς, νομίζε σεαυτόν νεκρόν ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου. ( Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, Λόγος Περί καταλαλιᾶς). 

 Δεύτερος τρόπος, καθ' ἥν ὥραν αρχίζεις τήν κατάκρισιν, ένθυμήσου ὅτι λέγει ὁ Κύριος «μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε, μή καταδικάζετε, ἵνα μή καταδικασθῆτε». (Λουκᾶν 6, 37) καί ἀμέσως να παύσῃς τήν κατάκρισιν. 

 Καί τρίτος τρόπος, ὅταν ἀρχίζῃς νά κατακρίνῃς, να γυρίζῃς τήν κατάκρισιν εἰς τόν ἑαυτόν σου καί νά λέγῃς ἐγώ ἔπραξα τούτην ἤ ἐκείνην τήν ἁμαρτίαν, ἐγώ εἶμαι τοιοῦτος καί τηλικοῦτος, ἁμαρτωλός ὑπέρ πάντας ἁμαρτωλούς· οὕτω ποίησον ἵνα σωθῇς.

 
Ὁσιος Φιλόθεος Ζερβᾶκος.Άγωνιστής καί ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδοξίας
Επιστολή 713 πρός κύριον Κωνσταντῖνον Δρατσέλαν Τρίκαλλα – Θεσσαλίας
 
Φιλόθεος γραφίδα 7 σελ. 180 Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρος 2024

«ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»(Κυριακή Παραλύτου)


  «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;». Ὁ παραλυτικὸς κοίταξε τὸν ξένο ξαφνιασμένος. Τί ἐρώτηση ἦταν αὐτή ποὺ τοῦ ἀπηύθυνε; Ἂν ἤθελε, λέει, νὰ γίνη ὑγιής; Μὰ ζητοῦσε καὶ τίποτε ἄλλο; Τριάντα ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε μ' αὐτὴ τὴ λαχτάρα. Ἡ ἐλπίδα τῆς θεραπείας τὸν ἔκανε νὰ παραμένει τόσον καιρὸ σ’ αὐτὸ τὸν θαυματουργικὸ τόπο τῆς Βηθεσδᾶ -προσμένοντας τὸ Θαῦμα. Ὅμως ἦταν μόνος, ὁλομόναχος. Οὔτε ἕναν ἄνθρωπο δὲν εἶχε νὰ τὸν «βάλει στὴ δεξαμενή, ὅταν τὸ νερὸ ταραχθῆ». Τὰ μάτια του ἔλαμψαν ἀπὸ μιὰ ἀναπάντεχη ἐλπίδα.Ἀλλὰ ἡ πρώτη ἔκπληξη ἀποκορυφώνεται ὅταν ἄκουσε τόν Χριστό νά τοῦ λέγει «Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτησε».

  Ὁ παραλυτικὸς ὑπακούει στὴν προσταγὴ τοῦ Χριστοῦ, παραμερίζοντας κάθε ἐπιφύλαξη καὶ μ’ αὐτὴ του τὴν στάση μᾶς δίνει ἕνα θαυμάσιο πρότυπο γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ δεχόμαστε τὶς ἐκ πρώτης ὄψεως «παράδοξες» ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.
Θά μποροῦσε ἴσως νά σκεφθεῖ, ὅταν ἄκουσε τό «ἔγειραι, ἆρον τόν κράβαττον σου», «Ἐγώ δέν μπορῶ νά γυρίσω στό κρεβάτι μου καί θά τό πάρω στόν ὦμο μου;» 
Τίποτα ὅμως δὲν ἀναστέλλει τὴν θέληση του νὰ ὑπακούσει.Πολλές φορές ὁρισμένες ἐντολές τοῦ Κυρίου ἠχοῦν παράδοξα μέσα μας.

Ο ''δεύτερος στρατός του Χίτλερ''

ΕΘΝΟΣΗΜΑ του "Δεύτερου στρατού" του Χίτλερ

Οι Γερμανοί δεν εγκαταλείπουν ποτέ τους «φίλους» τους !
Η σημερινή, 80η επέτειος της «Ημέρας της Νίκης των Λαών» δεν σηματοδοτεί την ήττα μόνο της Γερμανίας, που σήμερα επανεξοπλίζεται ταχύτατα προχωρώντας και σε μια εκ βαθέων αναθεώρηση της «μαύρης ιστορίας» της, στο πλαίσιο ενός ψυχωτικού Μεγαλογερμανισμού κι εκδικητικού αντιρωσισμού. Αφορά και εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες από διάφορα κράτη, και συγκεκριμένα τον συστηματικά αποσιωπούμενο «δεύτερο στρατό» του Χίτλερ, στον οποίο συμμετείχαν «εθελοντικά». Συνδετικός κρίκος όλων των «εθελοντών» υπήρξαν χαρακτηριστικά όπως : αντικομουνισμός, αντισημιτισμός, φασισμός, ευκαιρία για λεηλασίες, ελπίδα εθνικής αποκατάστασης, πεποίθηση υπεροχής της αρείας φυλής, τάση για περιπέτεια.

Στους στρατιώτες του Χίτλερ από «ξένους λαούς» - στην πραγματικότητα προδότες και δοσίλογοι - περιλαμβάνονταν : Γάλλοι (μεραρχία «Καρλομάγνος»), Ολλανδοί, Φλαμανδοί (“Westland”), Βαλώνοι, Δανοί, Ιταλοί, Λευκορώσοι, Ρώσοι (Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός / Rona), Ουκρανοί, Ούγγροι, Λετονοί, Εσθονοί, Ελβετοί, Φινλανδοί, Νορβηγοί (Μεραρχία «Βίκινγκ»), Τάταροι, Γεωργιανοί, Αζέροι, Άραβες (Legion Freies Arabien), Αλβανοί (Μεραρχία «Σκεντέρμπεης»), Ινδοί (»Ελεύθερη Ινδία»), Κοζάκοι, Βόσνιοι μουσουλμάνοι (Μεραρχία «Χατζάρ») κ.α. (βλ. φωτό με εθνόσημα)

Τα Ιερα Αμφια του Αγ.Νεκταριου στο Μητροπολιτικο Ναο της Χίου


Τα Ιερά Αμφια του Αγ.Νεκταρίου τα οποία φυλάσσονται στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Μηνά,Βίκτωρος και Βικεντίου τις Χίου όπου χειροτονήθηκε Διάκονος

Από την ληστεία της ζωής στην υπηρεσία της αγάπης ο γιγαντόσωμος Ρέπροβος


ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ...Από την ληστεία της ζωής στην υπηρεσία της αγάπης ο γιγαντόσωμος Ρέπροβος.
Ο Θείος Κυνηγός τρέχει, τρέχει και τελικά συλλαμβάνει και οδηγεί στην Ποίμνη του το πολύτιμο θήραμα.
Χριστόφορος πλέον και διάκονος αγάπης. Αξιώνεται να μεταφέρει στους ώμους του και τον Ιησού. Γνωρίζει τον Χριστό, ομολογεί τον Χριστό, υπηρετεί τον Χριστό και μαρτυρεί για τον Χριστό.
Ενας ανθρωποφάγος, με την Χάρη του Θεού και την αγαθή προαίρεσή του, Μεγαλομάρτυρας ΄Αγιος.


9 Μαΐου 1956-"Είμαστε όλοι ΕΟΚΑ".


Ενώ ο Καραόλης και ο Δημητρίου αναμένουν στην Κύπρο την ώρα της αγχόνης, ο Ελληνισμός αντιδρά δυναμικά....

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δωρόθεος οργανώνει λαοσύναξη υπέρ των Ελλήνων της Κύπρου στην Αθήνα. Η συμμετοχή μαζική. Εκδίδονται στους δρόμους ψηφίσματα κατά της εκτέλεσης των Καραολή-Δημητρίου και υπέρ του Ελληνισμού της Κύπρου.
Διαδηλωτές κινούνται προς τη Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι. Και τότε η κατάληξη είναι τραγική...

Ο υπουργός Προεδρίας Κωνσταντίνος Τσάτσος διατάζει την Αστυνομία να συντρίψει τη διαδήλωση. Λέγεται πως δήλωσε: "Θα τεθή άπαξ δια παντός τέρμα εις την Κυπριακήν πολιτικήν του πεζοδρομίου".

Η αστυνομία ανοίγει πυρ. Εκατοντάδες τραυματίζονται. Τρεις σκοτώνονται. Είναι οι: Ευάγγελος Γεροντής, ο Ιωάννης Κωνσταντόπουλος και ο Φραγκίσκος Νικολάου. Να σημειωθεί πως από τους ως άνω νεκρούς ο πρώτος ήταν αριστερός-κομμουνιστής από την Κρήτη, ο δεύτερος δεξιός-εθνικόφρων από τη Καλαμάτα και ο τρίτος δεξιός-εθνικόφρων από τη Σύρο. Δείγμα του ότι ο Ελληνισμός -πέραν των πολιτικών πεποιθήσεων- στήριζε των αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου.
Αυτοί ήταν οι "Ελλαδίτες" νεκροί του αγώνα της ΕΟΚΑ.Αθάνατοι!

Οίνος εκ της Αμπέλου Σεβαμά.

Ο εορταζόμενος σήμερα Προφήτης Ησαΐας, στο βιβλίο των Προφητειών του και στα κεφάλαια ιε'- ιστ' μεγαλοφωνεί το ''Κατά της Μωαβίτιδος Ρήμα Κυρίου'' και προλέγει όχι μόνο την πλήρη καταστροφή της, αλλά και την ολική ερημοποίηση της.

Ποιό ήταν το έθνος των Μωαβιτών;
Ήταν οι απόγονοι του Μωάβ, τέκνο του Λωτ από αιμομιξία με την μεγαλύτερη από τις δυο θυγατέρες του, οι οποίες μετά την φυγή τους από την καταστροφή των Σοδόμων, μέθυσαν τον πατέρα τους και κοιμήθηκαν μαζί του.
Ο δε Λωτ ήταν ανεψιός από αδελφό του Αβραάμ.
Το Έθνος λοιπόν των Μωαβιτών που προέκυψε από αυτή την αιμομιξία, έγινε γρήγορα μεγάλο και απλώθηκε ανατολικά της Νεκράς Θάλασσας.
Οι κάτοικοι του ήταν δυνατοί, νίκησαν και εξαφάνισαν τους φοβερούς γίγαντες Ανακείμ, είχαν πλούτη και δύναμη πολύ, αλλά ήταν ειδωλολάτρες και έκαναν και ανθρωποθυσίες νηπίων.
Παρόλα αυτά θεωρούσαν ότι και αυτοί ήταν απόγονοι του Αβραάμ, επειδή παίρνοντας αυτός μαζί του από την Ουρ των Χαλδαίων, τον ανεψιό του Λωτ και κατά αυτούς υιοθετώντας με αυτό τον τρόπο, άρα είχαν και αυτοί μερίδιο στις επαγγελίες που δόθηκαν από τον Αληθινό Θεό στον Αβραάμ.
Μια πολύ μπερδεμένη δοξασία, αφού ο Γενάρχης τους Μωάβ ήταν ανεψιός του Αβραάμ και δεν υιοθετήθηκε ποτέ από αυτόν, αλλά και το κυριότερο είναι ότι ήταν Τέκνα Αιμομιξίας.

Η γη που κατοικούσαν ήταν πολύ εύφορη και αυτοί έδειχναν ότι είναι πολύ καλοί και φιλόξενοι άνθρωποι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν πολύ πονηροί και εγωϊστές, εκμεταλλευόταν την κάθε ευκαιρία για να ηγεμονεύσουν, υποτάσσοντας γειτονικούς λαούς με ύπουλους τρόπους και ξαφνικούς πολέμους ακόμη.
Στην ιστορία έμεινε ένα ονομαστό κρασί που παρήγαγε αυτός ο λαός από μια ποικιλία σταφυλιών που μόνο αυτοί καλλιεργούσαν.

Ήταν ο γλυκόπιοτος Οίνος εκ της Αμπέλου Σεβαμά.

Παρασκευή 9 Μαΐου 2025

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Ελένη Πολυβίου («Ελλού το εκατομμύριο»)

Ἐσεῖς νὰ μὲ φωνάζετε, καὶ ἐγὼ σᾶς ἀκούω ὅλους καὶ θὰ σᾶς βοηθήσω
Ελένη Πολυβίου («Ελλού το εκατομμύριο», + 5 Απριλίου 2003)

 Φτωχή γυναίκα ήταν, ένα πρόσφορο έκανε, και έκανε και την δική της καρδιά πρόσφορο, την προσέφερε στο Χριστό και ο Χριστός έκανε τον πόνο της χαρά και όποιος την επλησίαζε εισέπραττε αυτή την χαρά από την Ελλού. Και έφευγε από κοντά της αναπαυμένος και χαρούμενος. Γι’ αυτό και ήταν μαγνήτης.
Σιγά-σιγά αυτή η γυναίκα απόκτησε πολλή χαρά. Τόση χαρά απόκτησε που έλεγε: «Κύριε, έλέησον. Μα πόση χαρά έχω μέσα στην καρδιά μου. Ιδιαίτερα στην θεία Λειτουργία! Εκείνη την ώρα γεμίζει φως ο νους μου και βλέπω μέσα μου χιλιάδες ονόματα. Και αρχίζω και τα διαβάζω. Συλλαβιστά-συλλαβιστά, όπως μπορώ, να διαβάζω».
Αποτέλεσμα αυτής της χαράς που ζούσε, άρχισε να μοιράζη η ίδια χαρά στους πιστούς. Την πλησίαζαν νέοι που κατάλαβαν την αρετή της, και πήγαιναν και την φιλούσαν το χέρι. Και τους ελεγε: «Γυιέ μου, εκατομμύρια ευχές να έχετε. Εκατομμύρια εκατομμυρίων».

Κάθε Σάββατο, αλλά και άλλες μέρες, πήγαινε με τα πόδια στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κοντού στην Λάρνακα, για να καθαρίση το ναό… Όταν έφθανε στην πόρτα του ναού, γονάτιζε και πήγαινε γονατιστή μέχρι την εικόνα του Αγίου, όπου τον παρακαλούσε για τον αγνοούμενο γυιό της. Είχε αποθέσει όλες τις ελπίδες της για την ανεύρεση του γυιού της στον άγιο Γεώργιο, και ο Άγιος δεν έμεινε απαθής από αυτή την συνεχή παράκληση της πονεμένης μάννας. 
Μία μέρα καθώς ευρίσκετο στο Μοναστήρι, είδε τον Άγιο καβάλα στο άλογό του φέρνοντας μαζί του το αγνοούμενο παιδί της για να το δή η Ελένη. Αυτό το ανέφερε σε μία γνωστή της, την οποία παρακάλεσε να μην το πή στη νύφη της για να μην στενοχωρηθή.

Άλλοτε που επέστρεψε από τον Άγιο Γεώργιο, ανέφερε στη νύφη της ότι ο Άγιος είχε μόλις επιστρέψει από το Βερούτη (Βηρυτό), και η εικόνα του ήταν ιδρωμένη από πάνω μέχρι κάτω.

Πολλοί εἶναι οἱ μάρτυρες τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Σωτήρα.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ

  Πολλοί εἶναι οἱ μάρτυρες τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Σωτήρα. 
 ῾Η νύχτα καί τό φῶς τό πανσέληνο, διότι ἦταν ἡ δεκάτη ἕκτη νύχτα καί τό φεγγάρι ἦταν ὁλόγιομο. 

 ῾Η ταφόπετρα πού δέχτηκε τόν Κύριο κάτω ἀπό τή σκέπη της καί ὁ λαξευτός βράχος πού θά ἐναντιωθεῖ καί θά ξεμπροστίσει τούς ᾿Ιουδαίους, διότι αὐτός εἶδε τόν Κύριο. 

 ῾Ο λίθος πού κύλισαν τότε μπροστά στό μνῆμα, ὁ ὁποῖος βρίσκεται ἐκεῖ καί μέχρι σήμερα μαρτυρεῖ τήν ᾿Ανάσταση.

  Οἱ ῎Αγγελοι τοῦ Θεοῦ πού ἦταν παρόντες, ἔδωσαν καί αὐτοί μαρτυρία γιά τήν ᾿Ανάσταση τοῦ Μονογενοῦς. 

Τότε ο Όσιος στράφηκε στο νεκρό και του είπε με απλότητα...

Κάποτε, ο Όσιος Μάρκος ο νεκροθάφτης της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, έσκαψε έναν τάφο γιά κάποιο κεκοιμημένο αδελφό. Εξαντλημένος όμως καθώς ήταν από την νυκτερινή αγρυπνία και ορθοστασία, δεν μπόρεσε να τον κάνη αρκετά ευρύχωρο.

Όταν έφεραν το σώμα του νεκρού και εδοκίμασαν να το τοποθετήσουν εις τον τάφο, διεπίστωσαν ότι, μόλις και μετά βίας εχωρούσε μέσα. Άρχισαν τότε οι αδελφοί να παραπονούνται και να βαρυγγωμούν κατά το Οσίου Μάρκου.«Αδελφέ», του έλεγαν, «τί μνήμα είναι αυτό που έσκαψες;

Ούτε νεκρό μπορούμε να θάψουμε καλά ούτε να τον περιχύσουμε με λάδι, όπως συνηθίζεται.Γιατί το έκανες τόσο στενό;».

Ο Όσιος έβαλε ταπεινά μετάνοια και είπε:
«Συγχωρέστέ με, πατέρες, από σωματική αδυναμία δεν έκανα σωστά την εργασία».
Εκείνοι όμως δεν ησύχασαν, αλλά πολλαπλασίασαν τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες.

Μη θέλης να δείχνης σε όλους με λόγια την αγάπη σου, αλλά καλύτερα ζήτει από τον Θεόν να τους την φανερώση Εκείνος...


 «Μη θέλης να δείχνης σε όλους με λόγια την αγάπη σου, αλλά καλύτερα ζήτει από τον Θεόν να τους την φανερώση Εκείνος με τρόπο μυστικό. Διαφορετικά δεν θα σου επαρκέση ο χρόνος και για συνομιλίες και για κατάνυξι».

Όσιος Ιωάννης της Κλίμακας, από το βιβλίο του ''Ουρανοδρόμος Κλίμακα''

Τι ακούει ο Θεός από εμάς! Ευτυχώς που δεν μας παίρνει τοις μετρητοίς.


– Γέροντα, στην νέα γενιά υπάρχει αυτή η τάση να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα ή έτσι ήταν πάντοτε;

– Όχι, παλιά δεν ήταν έτσι· αυτό είναι το πνεύμα της εποχής. Τώρα δεν φθάνει που κρίνουν λαϊκούς, όλους τους πολιτικούς και τους εκκλησιαστικούς, αλλά κρίνουν και Αγίους και φθάνουν να κρίνουν και τον Θεό.
 «Ο Θεός, λένε, στο τάδε θέμα έτσι έπρεπε να ενεργήση· δεν ενήργησε σωστά. Αυτό ο Θεός δεν έπρεπε να το κάνη»! Ακούς κουβέντα;
 «Βρε, παιδί μου, εσύ θα πης;» 
«Γιατί; Λέω την γνώμη μου», σου λέει και δεν καταλαβαίνει πόση αναίδεια έχει αυτό. Το κοσμικό πνεύμα έχει καταστρέψει πολλά καλά πράγματα.

Προχωράει το κακό σε άσχημη κατάσταση, σε βλασφημία. Κρίνουν τον Θεό και ούτε τους πειράζει ο λογισμός ότι είναι βλασφημία. Είναι και μερικοί που έχουν μπόι και, αν έχουν και λίγη λογική, αρχίζουν: «Αυτός είναι για μια χούφτα, εκείνος περπατάει στραβά, ο άλλος κάνει έτσι» και δεν υπολογίζουν κανέναν.

Ήρθε μια φορά στο Καλύβι ένας και μου λέει:
 «Ο Θεός δεν έπρεπε αυτό να το κάνη έτσι».
 «Εσύ, του λέω, μπορείς να κρατήσης μια πετρούλα στον αέρα; Αυτά τα αστέρια που βλέπεις, δεν είναι μπίλιες που γυαλίζουν. Είναι ολόκληροι όγκοι που κινούνται ιλιγγιωδώς και συγκρατούνται, χωρίς να εκτροχιάζωνται».
«Αυτό, κατά την γνώμη μου, δεν έπρεπε να γίνη έτσι», ξαναλέει. Ακούς κουβέντα! Και εμείς θα κρίνουμε τον Θεό; Μπήκε η λογική και έλειψε η εμπιστοσύνη στον Θεό. Και αν του πης τίποτε, σου λέει: «Με συγχωρής, την γνώμη μου είπα· δεν μπορώ να πω την γνώμη μου;»

Τα του κόσμου μεν μεριμνώσιν, αλλά είναι χριστιανοί, τέκνα του Θεού.


Στον κόσμο οι Εκκλησίες γεμίζουν από ανθρώπους, οι οποίοι όμως δεν πιστεύουν στην καθημερινή τους ζωή.
Στον κόσμο οι άνθρωποι επαγγέλλονται Χριστόν, και όμως δεν θυμούνται τον Χριστόν. Πρέπει κάτι να γίνει, κάποιος θάνατος, κάποιο αυτοκίνητο να τους χτυπήσει, κάποια αρρώστια να τους έλθει, κάποια αποτυχία ή κάτι άλλο, για να θυμηθούν τον Χριστόν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι χριστιανοί; Είναι. Τα του κόσμου μεν μεριμνώσιν, αλλά είναι χριστιανοί, τέκνα του Θεού. 

 Αυτοί οι χαμένοι, οι απολωλότες, οι κοσμικοί, οι αμαρτωλοί, που δεν θυμούνται τον Χριστόν, που δεν αγαπούν την Εκκλησία, που την αρνούνται ενίοτε, αυτοί που κάνουν τους φόνους, τα εγκλήματα, τις πορνείες, όλοι αυτοί είναι τέκνα του Θεού.

 Ό,τι αξία έχομε εμείς ενώπιον του Θεού, έχουν και αυτοί. Ό,τι δικαιώματα έχομε εμείς, έχουν και αυτοί. Ό,τι πόθους έχομε εμείς, έχουν και αυτοί. Ο λόγος για τον οποίο μια κοπέλα πιθανόν ακολούθησε τον δρόμο της αμαρτίας και της πορνείας, ο ίδιος ο λόγος κάνει εμένα να πάω στο μοναστήρι. Η ανθρώπινη ψυχή είναι ίδια. Επομένως, όλοι αυτοί είναι τέκνα του Θεού.

Είναι ο κόσμος που τον έπλασε ο Θεός, και αυτοί είναι πλάσματα του ουρανίου Πατρός. Εμείς δεν διαφέρομε σε τίποτε από τους κοσμικούς ανθρώπους. Αν μάλιστα το σκεφτούμε σωστά, εμείς που γνωρίσαμε περισσότερα, μπορεί να είμαστε πολύ πιο αμαρτωλοί και τιποτένιοι και εφθαρμένοι και υποκριτές. Τουλάχιστον αυτοί δεν είναι υποκριτές. 

+ Αρχιμανδρίτης Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης ( + 9 Μαϊου 2019) .

«Δεν έχει σημασία πώς ήσουν. Σημασία έχει Ποιον κρατάς τώρα στους ώμους σου».


 Πρίν από κάποιες ημέρες, το πρόσωπο του Αγίου τον οποίον τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, του Αγίου Χριστοφόρου, βρέθηκε απροσδόκητα στο επίκεντρο της δημοσιότητας, όχι λόγω της αρετής του αλλά εξαιτίας του θέματος με τα βέβηλα «έργα» που αναρτήθηκαν στην Εθνική Πινακοθήκη.
Κάποιοι, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις βλάσφημες εκείνες εικόνες, επικαλέστηκαν την Εκκλησία, λέγοντας:
«Μα κι εσείς δεν αγιογραφείτε αγίους με κεφάλι σκύλου; Εκείνη η απεικόνιση δεν σας προσβάλλει;»

 Σκεφτόμουν λοιπόν σήμερα μετά τη Θεία Λειτουργία, πόση άγνοια υπάρχει, πόσο λίγο γνωρίζουμε τη γλώσσα και τους συμβολισμούς της Εκκλησίας μας και δεν το λέω επιτιμητικά, μα με λύπη. Και το πρόβλημα δεν έγκειται βέβαια στους καλοπροαίρετους (αν αυτοί υπάρχουν ανάμεσά τους) που ρωτούν με ειλικρίνεια αλλά σε εκείνους που το παίζουν ειδήμονες, χωρίς να ξέρουν τι λένε. Που πετάνε μισές φράσεις και πρόχειρα επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Ο Άγιος Χριστοφόρος, προφανώς, δεν ήταν σκύλος. Ήταν άνθρωπος. Όπως όλοι οι άγιοι. Ένας άνδρας με τρομερή σωματική δύναμη, καταγόμενος κατά την παράδοση από λαό βάρβαρο και άγριο. Ήταν τραχύς στην όψη και σιωπηλός στη φύση. Κι όμως, πίστεψε. Μεταστράφηκε. Φωτίστηκε.

Η εικονογραφική απόδοσή του με κεφαλή κυνός δεν είναι κατασκεύασμα φαντασίας ή κάποια εσκεμμένη προσβολή. Είναι αποτέλεσμα παραδόσεων που χάνονται στα βάθη της Ανατολής, της Αιγύπτου, της Συρίας αλλα και της Κρήτης και της Κύπρου.
Η εικόνα αυτή έχει πίσω της έναν πολιτισμικό και συμβολικό πλούτο. Σε μερικές περιπτώσεις, φαίνεται να προέκυψε από παρερμηνεία των λέξεων «Κανάναιος» και «Κυνόκεφαλος».
Σε άλλες, λειτούργησε καθαρά συμβολικά: Ως υπόμνηση της απολίτιστης φύσης του Αγίου πριν την έλευσή του στον Χριστό.

Η μορφή του λοιπόν δεν εικονίζεται έτσι για να υποτιμηθεί αλλά για να τονιστεί το μεγαλείο της μεταμόρφωσης που φέρνει η Θεία Χάρις. Ο άγριος γίνεται ειρηνικός. Ο βάρβαρος γίνεται άγιος. Ο «κυνόμορφος» φέρει Τον Χριστό.

Καί...Ω , του θαύματος! Αἰσθάνθηκα το χέρι σου στά χείλη μου ζεστό!

Πανύγηρις Μυροφόρων στην Σιμωνόπετρα 3/5/25-5/5/25.
ΑΓΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΜΑΡΙΑ

Μισόν αἰῶνα προσκυνητής στήν Σιμωνόπετρα το χέρι που ἀκούμπησε Χριστόν ἐσταυρωμένον γιά μένανε παρέμενε ἀδιάφορο ,ψυχρό!

Φέτος λοιπόν στήν πανήγυρη των Μυροφόρων ἐχάρηκα τους παλαιούς μου φίλους
ὅσοι απομείνανε στήν Σιμωνόπετρα ἀκόμα ζωντανοί
Ἐγκάρδιοι, ζεστή ἡ ἀγκαλιά τους μέχρι που παραμέλησα τα Ἅγια λείψανα νά προσκυνήσω.
Την τελευταία μόνο την στιγμή την Κυριακή το ἀπόγευμα ,μετά την τράπεζα καί στοῦ πανηγυριοῦ το τέλος ,κάτι με ἔσπρωξε νά ἀφήσω τα κεράσματα καί τους καφέδες καί νά σε πλησιάσω.

Καί...Ω , του θαύματος! Αἰσθάνθηκα το χέρι σου στά χείλη μου ζεστό!

Οι αποικίες/προτεκτοράτα δεν έχουν πατριωτισμό....


Οι Τούρκοι οπαδοί τής Ανατολού την έπεσαν στον συμπατριώτη τους προπονητή του ΠΑΟ Αταμάν. Ένας δε Τούρκος παίκτης του Παναθηναϊκού, ο Τσεντί Οσμάν (τιμημένο όνομα: Οσμανλίδες) θέλησε να τον στηρίξει, με αποτέλεσμα να δεχθεί εκφοβισμό. Σε μια τουρκική εκπομπή τού συνέστησαν κιόλας να προσέχει τι λέει γιατί είναι ο αρχηγός της εθνικής Τουρκίας. 
Όπως ήταν επόμενο, έσπευσε να τα συμμαζέψει. Εκεί δεν κάνεις μαγκιές γιατί αμέσως σε κατασπαράζει ο όχλος.
Στην Τουρκία η επίσημη κρατική ιδεολογία είναι ο πατριωτισμός. Ένας υπέρμετρος πατριωτισμός ωστόσο είναι η αλήθεια που είναι νοσηρός. Όμως, όσο νοσηρή, μισάνθρωπη και φασιστική είναι η πατριδολατρεία στην Τουρκία, άλλο τόσο φασιστικός, μισάνθρωπος και νοσηρός είναι ο ανθελληνισμός στην Ελλάδα.

Και προσοχή, δεν γράφω "εθνομηδενισμός" αλλά "ανθελληνισμός" γιατί πάντα η άρνηση της Ελλάδας συνοδεύεται από στήριξη άλλων εθνών. Όσο πιο φανατικός ανθέλληνας κάποιος τόσο πιο πολύ ταυτίζεται με εχθρικά, επιθετικά έθνη (Αλβανία, Σκόπια πχ).

Δεν πιστεύω πια ότι η Χούντα αμαύρωσε τον πατριωτισμό. Είναι δικαιολογία της αδικαιολόγητης συμπεριφοράς των Ελλήνων. Μάλιστα τους απενοχοποιεί κιόλας.
Η αριστερά τόσα αίσχη έκανε και δεν έχει αμαυρωθεί.[...]

Η έλλειψη αγάπης στην πατρίδα είναι παγιωμένη νοοτροπία που πρέπει επειγόντως να αντιμετωπιστεί από την κρατική ιδεολογία. Και είναι θέμα πρακτικό: χωρίς πατριωτισμό η χώρα είναι σκουπιδότοπος, οι ξένοι μπορούν να την διαλύσουν και ο πολιτισμός καταρρέει.


Οι αποικίες/προτεκτοράτα δεν έχουν πατριωτισμό, ούτε αυτόφωτη σκέψη.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΣΑΪΑ στην Πατερική και Σύγχρονη Ερμηνευτική Παράδοση

Προσευχή του Προφήτη Ησαΐα. Μικρογραφία του Ψαλτηρίου gr. 139. Βυζάντιο. 1ο μισό του 10ου αιώνα. Εθνική Βιβλιοθήκη. Παρίσι. 

https://ikee.lib.auth.gr/record/288416/files/GRI-2017-18889.pdf

Πού να χωρέσει ένα ωραίο βιβλίο μέσα σε έναν τόσο άσχημο κόσμο;


Βλέπω πολλές αναρτήσεις για βιβλία πεταμένα στον δρόμο, κούτες με βιβλία καλά. Πριν λίγο κάποιος ανέβασε φωτογραφία με την ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'' του Παπαρρηγόπουλου πεταμένη στα σκουπίδια. Πόσο άθλιος τενεκές πρέπει να είσαι για να στείλεις τον Παπαρρηγόπουλο και το έργο του στον σκουπιδοτενεκέ;

Ολο και λιγότερος κόσμος διαβάζει. Ολο και λιγότερος κόσμος θα πιάσει στα χέρια του ένα καλό βιβλίο, ένα ιστορικό βιβλίο, ένα βιβλίο που θα τον προβληματίσει, θα του ανοίξει τα μάτια, θα τον ταρακουνήσει. Εχουν αποβλακωθεί όλοι στο κινητό. Κληρονομούν φοβερές βιβλιοθήκες και τις πετάνε στα σκουπίδια. Πιάνουν χώρο και δεν ταιριάζουν με το μίνιμαλ σαλόνι του ΙΚΕΑ.

Τι γενιές είναι αυτές; Τι άνθρωποι είναι αυτοί;

Στην Ελλάδα το βιβλίο δεν είναι αξία. Το να διαβάζεις δεν θεωρείται σημαντικό. Και για αυτό φταίει πρωτίστως το σχολείο. Γιατί τα σχολικά κείμενα είναι ως επί το πλείστον κακά κείμενα, άθλια ελληνικά, κείμενα χωρίς ουσία ή κείμενα συγκεκριμένης ιδεολογικής κατεύθυνσης. Δεν μαθαίνουν στα παιδιά την σημασία της μόρφωσης μέσα από την ανάγνωση. Τελειώνουν το σχολείο και δεν έχουν διαβάσει ένα βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα. Δεν συζητώ για Παπαδιαμάντη και Καζαντζάκη. Εκεί θα χρειαστούν λεξικό. Κινέζικα θα τους φαίνονται. Για να μην πιάσω και τους ξένους συγγραφείς που τους αγνοούν παντελώς και κλαίμε όλοι μαζί. Πάλι καλά που κάνουν αρχαία και σώζεται κάπως η κατάσταση.

Τικ τοκ, ινστα, Ντουμπάι, Τούνη, ποτάρες, ζωάρα, νυχάρες, μπρο, τραπ,
 βιντεοπαιχνίδι, χαζοβιολισμός, χυδαιότητα και βλακεία. Πού να χωρέσει ένα ωραίο βιβλίο μέσα σε έναν τόσο άσχημο κόσμο;
(Ελένη Παπαδοπούλου)

Η προσπάθεια των γνωστών εθνομηδενιστικών κύκλων να αποδομήσουν το 1821 εν συνόλω

Του Χρόνη Βάρσου Φιλολόγου – ιστορικού ερευνητή

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΑΡΔΗΝ (τεύχος 122, Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2021)

Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία γινόμαστε μάρτυρες κάποιων ιδιαιτέρως καινοφανών απόψεων με χαρακτήρα σχεδόν εμμονικό και συχνά αντι-επιστημονικό, εκρηκτικό μείγμα εμπάθειας και ψεύδους, που σχετίζονται με την άοκνη προσπάθεια των γνωστών εθνομηδενιστικών κύκλων να αποδομήσουν το 1821 εν συνόλω, ιδίως μέσω της στοχοποίησης των πλέον εμβληματικών μορφών του Αγώνα, όπως του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Ανδρούτσου και του ιδίου του Καποδίστρια, απαξιώνοντας την τεράστια προσφορά και το έργο τους. Η επιτροπή «Ελλάδα 2021» πρωτοστάτησε σ΄ αυτήν την προσπάθεια, που αποδοκιμάστηκε όμως από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, για τον οποίο τέτοιες απόψεις παραμένουν σταθερά ξένες και εχθρικές.

Τους τελευταίους μήνες, όλοι όσοι ασχολούνται με την Επανάσταση του 1821, τα γεγονότα, τι αξιολογήσεις, τις κρίσεις και τα συμπεράσματα, γίνονται μάρτυρες μιας συστηματικής προσπάθειας αποδόμησης της προσωπικότητας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη από την αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ, κας Μαρίας Ευθυμίου, πρόσφατα παραιτηθείσης από την «Ελλάδα 2021», που σε κάθε ομιλία της, δια ζώσης ή διαδικτυακά, επιτίθεται προσωπικά στον «Γέρο του Μοριά», θεωρώντας τον ως τον κατεξοχήν υπεύθυνο των εμφυλίων πολέμων της περιόδου Νοεμβρίου 1823 – Ιανουαρίου 1825 και φυσικά των δεινών και των συνεπειών που επέφεραν, αποδίδοντάς του απρεπείς χαρακτηρισμούς και αξιολογώντας εντελώς αρνητικά τη δράση του μέσα από ανιστόρητες κρίσεις που δεν εδράζονται σε πραγματικά δεδομένα.

Το όραμα του Προφήτη Ησαΐα για τά όσα ὅσα συμβαίνουν στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο.


[...]Ἐξαιρετικά σπουδαῖο εἶναι τό ὅραμα πού εἶδε ὁ προφήτης, ὅταν τοῦ ἀναθέτει ὁ Θεός τήν ἱερή ἀποστολή τῆς προφητείας. Συγκεκριμένα, ὁ προφήτης Ἡσαΐας, βλέπει καί ἀκούει ὅσα συμβαίνουν στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο.
 Βέβαια αἰσθάνεται βαθύτατα ἁμαρτωλό καί ἀνάξιο τόν ἑαυτό του νά δοξολογεῖ καί ὑμνεῖ τόν Θεό, ὅπως τό πράττουν οἱ ἄγγελοι, ἐπειδή ἀκριβῶς τά χείλη του εἶναι ἀκάθαρτα, ἕνεκεν τῶν ποικίλων ἁμαρτιῶν του.
 Εἶδε, ὅμως, ὁ προφήτης τόν Κύριον καί Θεόν. Λέγει εἰδικότερα: «Καί ἀπεστάλη πρός με ἓν τῶν Σεραφίμ καί ἐν τῇ χειρί εἶχεν ἄνθρακα, ὅν τῇ λαβίδι ἔλαβεν ἀπό τοῦ θυσιαστηρίου καί ἥψατο τοῦ στόματός μου καί εἶπεν˙ ἰδού ἥψατο τῶν χειλέων σου καί ἀφελεῖ τάς ἀνομίας σου καί τάς ἁμαρτίας σου περικαθαριεῖ. Καί ἤκουσα τῆς φωνῆς Κυρίου λέγοντος˙ τίνα ἀποστείλω καί τίς πορεύσεται πρός τόν λαόν τοῦτον; Καί εἶπα˙ ἰδού ἐγώ εἰμι˙ ἀπόστειλόν με. Καί εἶπε˙ πορεύθητι» (Ἡσ. στ', 6-9).
Ἔχουμε ἐδῶ καθαρά τήν ἀποστολή τοῦ προφήτου νά κηρύξει στό λαό τήν μετάνοια καί συγχρόνως φανερώνεται καί προτύπωση τῆς Παναγίας.



Ἡ λαβίδα συμβολίζει τήν Θεοτόκο καί ὁ ἄνθρακας πού καίει, συμβολίζει τό πῦρ τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ. Δηλαδή, ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ μυστική λαβίδα πού συνέλαβε μέσα στήν κοιλία της τόν ἄνθρακα τῆς θεότητος, τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα, τό ὄγδοο Μεγαλυνάριο (γ' ἦχος) τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τό λέγει πολύ εὔστοχα: «Ἡ λαβίς ἡ μυστική, ἡ τόν ἄνθρακα Χριστόν, συλλαβοῦσα ἐν γαστρί, σύ ὑπάρχεις Μαριάμ».

Πέμπτη 8 Μαΐου 2025

«Καλά, και γιατί είναι υποχρεωμένος ο Θεός να μας βοηθά; »


«Βρέθηκα κάποτε σε δύσκολη θέση εξ αιτίας των πολλών μου υποχρεώσεων, και πήγα να δω τον Γέροντα για να με στηρίξη.
Μέσα στα χιόνια με πολύ άσχημο καιρό έφθασα και χτύπησα την πόρτα.
Μου άνοιξε ο Γέροντας και με έβαλε μέσα γρήγορα .
« Σε περίμενα » , μου είπε .
Εγώ φυσικά δεν τον είχα ενημερώσει.Με έβαλε να καθήσω κοντά στην σόμπα και άρχισε με υπομονή να μου φτιάχνη τσάι .
Εβαλε νερό στο μπρίκι και έκανε το σταυρό του λέγοντας, «δόξα σοι ο Θεός!»
Έβαλε το τσάι στο μπρίκι,ξανάκανε το σταυρό του και ξαναείπε«δόξα σοι ο Θεός! »
Έβαλε τέλος το μπρίκι στη φωτιά και ξανά πάλι το σταυρό του και ξανά,«δόξα σοι ο Θεός! »
Μέχρι τότε δεν μου είχε πει λέξη εκτός από το «σε περίμενα».

Εγώ τον παρακολουθούσα και άρχισα να νευριάζω με την απάθειά του , γιατί εμένα με καίγανε τα δικά μου.
Όταν έβρασε το τσάι , μου έδωσε το κύπελλο,με κοίταξε με εκείνο το αθώο και συμπονετικό βλέμμα του και με ρώτησε ήρεμα τι είχα και γιατί φαινόμουν ανήσυχος.
Εγώ νευριασμένος άρχισα να του ξεφουρνίζω τα προβλήματά μου με έμφαση , τονίζοντας ότι ο κόσμος έξω έχει πολλές σκοτούρες.

Το χασμουρητό στην προσευχή...

Γιατί την ώρα την προσευχής θα σε πιάσει χασμουρητό; Γιατί είναι η στιγμή που οι δαίμονες σε πολεμάνε.....Σταύρωσε το στόμα σου, και ζήτησε το έλεος του Θεού.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


  Όταν θέλεις να χασμουρηθεις, μην ανοίξεις το στόμα σου, νομίζοντας ότι θα ανακουφιστεις . Θα σου συμβεί εντελώς το αντίθετο. Τα μάτια σου θα αρχίσουν να δακρύζουν και θα θέλεις συνεχώς να χασμουριέσαι. Ετσι εξευτελιζεσαι μπροστά στους άλλους, Μην ανοίγεις καθόλου το στομα σου, ουτε για χασμουρητο ούτε για γέλιο. Το χασμουρητό εθεωρείτο απόρροια δαιμονικης ενέργειας, δημιουργειται όμως και από οργανικά αιτία. 
Η σχετική με τον δαίμονα άποψη δεν φαίνεται άστοχη, διότι ο δαίμων έχει την θέση του σε όλα τα θέματα. Οταν πετύχει να σε κάνει να χασμουριέσαι, καταπιπτει αμέσως η σχέση σου με τους ανθρώπους, δεν μπορείς ούτε να σοβαρευθεις, ουτε να καταλάβεις τι σου λένε, πολύ περισσότερο δεν μπορείς να προσευχηθεις. 
Λέγεται ότι ειδικός δαίμων θίγει τα όργανα του λάρυγγα και αμέσως προκαλεί το
 χασμουρητό. 
Για τον λογο αυτό επεκρατησε η αντίληψη να σταυρωνουν το στόμα. 
Και πράγματι αυτό είναι αποτελεσματικό. Αποτελεσματικότερο όμως είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό και θα φύγει το χασμουρητό.

Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανος Σιμωνοπετριτης
Λόγοι Ασκητικοι Ερμηνεία στον Αββα Ησαΐα.



Διηγείται ο Άγιος Νήφων:

- Γνώρισα έναν άνθρωπο συνετό, που όταν κατάλαβε ότι το χασμουρητό στην προσευχή είναι από τους δαίμονες, πήρε απόφαση να μη χασμουρηθεί ποτέ πια.

Τα παιδιά του Θεού δεν θα κινδυνεύσουν

Έκπληκτη είδα σε όλη την επικράτεια της Ανατολικής Μεσογείου ως τα βάθη της Ασίας ρασοντυμένους Αγίους να αιωρούνται πάνω στους Έλληνες και να τους φροντίζουν!

Όπου υπάρχουν λίγες εκκλησίες και τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για εμάς, εκεί οι Άγιοι και οι Μάρτυρες ήταν πάρα πολλοί για να βοηθήσουν! Παρόλο που οι Έλληνες απογοητευμένοι κατηγορούσαν τον Θεό, οι Άγιοι ήταν δίπλα τους. Έπειτα ο Άγιος Εφραίμ μου είπε:

«Να τα γράψεις και να τα στείλεις στη Μονή μου, για να έχουν υλικό να δουλέψουν. Μή φοβάσθε τίποτα. Τα παιδιά του Θεού δεν θα κινδυνεύσουν. Ουδόλως! Σε αγαπάμε πολύ. Κι εγώ κι η Μακαρία».(Αθηνά Σεμάση Ζωγράφου, Αθήνα)

(Οπτασίαι καί θαύματα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ του Θαυματουργού ΙΔ' Τόμος σελ. 349).

Η ανατίναξη δύο αεροπλάνων της RAF, από έναν 16χρονο Κύπριο


Η ανατίναξη δύο αεροπλάνων της RAF, από έναν 16χρονο Κύπριο, που εξόργισε τους Άγγλους. Ο νεαρός ρίσκαρε να ανατιναχθεί και ο ίδιος. Προκάλεσε τεράστια οικονομική και ψυχολογική ζημιά
Στον φάκελο «Απώλειες» της αγγλικής αεροπορίας, αναφέρονται δυο μαχητικά αεροπλάνα τα οποία χτυπήθηκαν στις 27 Νοεμβρίου 1957. Τα πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας, έκαναν λόγο για τη βομβιστική ενέργεια της ΕΟΚΑ και την πυρκαγιά στο αεροδρόμιο Ακρωτηρίου.

Ο τολμηρός 16χρονος
Το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου 1957, ένας εργαζόμενος στις βρετανικές βάσεις τοποθέτησε δύο βόμβες με σκοπό τη δολιοφθορά στα μαχητικά αεροπλάνα. Ήταν ο 16χρονος Ανδρέας Βασιλείου.

«Οι Άγγλοι τεχνικοί είχαν τελειώσει την εργασία τους και έφυγαν από το υπόστεγο του αεροδρομίου περίπου στις 13:00 κι εκεί έμεινε μόνο ένας φρουρός ο οποίος θα σχόλαγε κατά τις 16:00, όπως κι εμείς. Μετά το μεσημεριανό γεύμα, ένας Αρμένιος κι ένας Τούρκος συνάδελφος βγήκαν από το υπόστεγο στις 13:45 και ένας τρίτος Έλληνας, έτυχε να αποκοιμηθεί. 

Εκείνη τη στιγμή κι ενώ ο Άγγλος φρουρός εξέταζε ένα από τα αεροπλάνα κινήθηκα πολύ ήσυχα και τοποθέτησα τις βόμβες χωρίς να με δει κανείς.

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής (Σύναξις της αγίας κόνεως της εκπορευομένης εκ του τάφου του Ιωάννου του Θεολόγου)

Οὐ βρῶσιν, ἀλλὰ ῥῶσιν ἀνθρώποις νέμει
Τὸ τοῦ τάφου σου μάννα, μύστα Κυρίου.
Ὀγδοάτῃ τελέουσι ῥοδισμὸν βροντογόνοιο.

Άγ.Ιωάννης Θεολόγος και η Κοίμησή του(Τοιχογραφία Παναγία Μαυριώτισσα-Καστοριά)

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, «ὁ ἐπιπεσῶν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ», είναι εκείνος που έγραψε το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, αλλά και τις τρεις Καθολικές Επιστολές, που φέρουν το όνομά του.

Η μνήμη του Αποστόλου Ιωάννου εορτάζεται στις 26 Σεπτεμβρίου. Η σημερινή εορτή συνδέεται με την ανάδυση θαυματουργικής κόνεως (σκόνης) από τον τάφο του Ευαγγελιστού, μέσω της θαυματουργικής επενέργειας του Αγίου Πνεύματος, που οι ντόπιοι την αποκαλούσαν «επίγειο μάνα».

ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
Τοιχογραφία από τον Ιερό Ναό Αγ.Πέτρου και Παύλου.Βέλικο Τίρνοβο Βουλγαρίας

Αγίους της Εκκλησίας μας συναντάμε σε όλους τους λαούς και όλες τις φυλές, διότι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Ακόμα και οι βάρβαρες φυλές ανάδειξαν αγίους. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος Χριστόφορος, ο οποίος αξιώθηκε της τιμής του Μεγαλομάρτυρα.

Καταγόταν από κάποια άγνωστη σε μας ημιβάρβαρη φυλή και το όνομά του ήταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει απόβλητος, αποδοκιμασμένος, αδόκιμος, κολασμένος. Έζησε, κατά πάσα πιθανότητα τον 3ο αιώνα, στα χρόνια που αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν Δέκιος (249 - 251), ο γνωστός θρησκομανής, αιμοβόρος και θανάσιμος εχθρός των Χριστιανών, στην βασιλεία του οποίου εγέρθηκε ένας από τους πιο σκληρούς διωγμούς και που βρήκαν τραγικό θάνατο μυριάδες Μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Την ίδια χρονική περίοδο ήταν Επίσκοπος στην Αντιόχεια ο άγιος Ιερομάρτυρας Βαβύλας.



Στο ιερό συναξάρι του αναφέρεται πως ήταν σωματώδης και τρομερά δύσμορφος, τόσο που έμοιαζε το πρόσωπό του με σκύλο και γι’ αυτό τον αποκαλούσαν «κυνοπρόσωπο». Παρ’ όλη όμως την βαρβαρική του καταγωγή ήταν άνθρωπος αγαθών διαθέσεων. Σε κάποια μάχη που διεξήγαγε η χώρα του με τα ρωμαϊκά στρατεύματα είχε πιαστεί αιχμάλωτος και παρέμεινε στον ρωμαϊκό στρατό ως μισθοφόρος. Μάλιστα πολέμησε γενναία κατά των Περσών επί Γορδίου και Φιλίππου.

Προφανώς από στρατιώτες Χριστιανούς πληροφορήθηκε για το Χριστό και ενθουσιάστηκε από την χριστιανική πίστη. Και ενώ ήταν κατηχούμενος, αποφάσισε να κάνει κάτι καλό για να ευχαριστήσει το Χριστό. Εγκαταστάθηκε κοντά σε πέρασμα κάποιου ορμητικού και επικίνδυνου ποταμού για να περνά τους διαβάτες στους δυνατούς ώμους του, δωρεάν. Ας σημειωθεί πως παλιά, που δεν υπήρχαν γέφυρες, αναλάμβαναν το πέρασμά τους επαγγελματίες περάτηδες, με αμοιβή.

Μια ημέρα του παρουσιάστηκε ένα παιδί και τον παρακάλεσε να τον περάσει στην αντίπερα όχθη του ποταμού. Ο Ρεμπρόβος δέχτηκε με χαρά και το έθεσε στους ώμους του και με τη βοήθεια της ράβδου του μπήκε στο ορμητικό ρεύμα του ποταμού. Όμως διαπίστωσε πως όσο προχωρούσε το παιδί βάραινε όλο και περισσότερο, ώστε με πολύ δυσκολία έφτασε στην απέναντι όχθη. Όταν το κατέβασε από τους ώμους του του είπε πως και όλον τον κόσμο να είχε στην πλάτη του θα ήταν ελαφρύτερος από εκείνο.

 Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς για το βάρος μου, δεν σήκωσες μόνο όλο τον κόσμο, αλλά και τον Πλάστη του κόσμου. Είμαι Εκείνος που τέθηκες στην υπηρεσία Του. Για να πειστείς στα λόγια μου, φύτεψε το ραβδί σου και αυτό αύριο θα βλαστήσει». Αμέσως εξαφανίστηκε.


Ο Ρεμπρόβος σάστισε από το γεγονός αυτό και υπακούοντας στην προτροπή του, φύτεψε την ξερή ράβδο του και εκείνη όντως βλάστησε! Αμέσως παράτησε την στρατιωτική καριέρα και έφυγε για την Αντιόχεια, για να λάβει το Άγιο Βάπτισμα. Συνάντησε τον σεβάσμιο Επίσκοπο άγιο Βαβύλα, ο οποίος τον κατήχησε, τον βάπτισε και τον ονόμασε Χριστόφορο, από το θαυμαστό γεγονός, ότι αξιώθηκε να μεταφέρει στους ώμους το Χριστό. Αλλά την ώρα του Αγίου Βαπτίσματος έγινε και άλλο μεγάλο θαύμα. Αγγίζοντάς τον η θεία χάρις, δεν μεταμόρφωσε μόνον την ψυχή του, αλλά και το σώμα του. Η δύσμορφη μορφή του μεταμορφώθηκε σε φωτεινή και αγγελική. Μεταμορφώθηκε σε έναν λαμπρό, όμορφο και ρωμαλέο νέο.


Η μεταστροφή του στο Χριστό συνέπεσε με την κήρυξη, όπως προαναφέραμε, του τρομερού διωγμού κατά των Χριστιανών από τον Δέκιο. Τα αδίστακτα και σκοταδιστικά ιερατεία είχαν πείσει τον θρησκομανή αυτοκράτορα πως η τόνωση της κρατικής ειδωλολατρικής θρησκείας θα επανέφερε και πάλι το αρχαίο μεγαλείο της Ρώμης. Πως έπρεπε να εκλείψει ο Χριστιανισμός, ο οποίος ήταν για το ρωμαϊκό κράτος «απαγορευμένη λατρεία», αυτό απαιτούσαν οι «θεοί». Τα δαιμόνια, που λατρεύονταν ως «θεοί» (Ψαλμ.95,5) στην ειδωλολατρική θρησκεία, απαιτούσαν την εξαφάνιση της Εκκλησίας, διότι η χάρις του αληθινού Θεού, τους εμπόδιζε να παρασέρνουν τους ανθρώπους στην απώλεια. Η διαταγή προέβλεπε πως όλοι οι υπήκοοι ήταν υποχρεωμένοι να θυσιάσουν δημόσια στους «θεούς». Στην αντίθετη περίπτωση θα συλλαμβάνονταν, θα βασανίζονταν και θα θανατωνόταν αν δεν υπάκουαν στην αυτοκρατορική διαταγή. Χιλιάδες Χριστιανοί συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν σε φρικτά βασανιστήρια και έχαναν τη ζωή τους.

 Ο Χριστόφορος έβλεπε με λύπη και αγανάκτηση τις βίαιες συλλήψεις και τις κακοποιήσεις των Χριστιανών από τους ειδωλολάτρες και χάρις στο γιγαντιαίο παράστημά του και την ηράκλεια δύναμή του επενέβαινε βίαια και τους απελευθέρωνε. Για τις πράξεις του αυτές καταγγέλθηκε στις αρχές και συνελήφθη από απόσπασμα διακοσίων στρατιωτών. Επειδή ήταν πεινασμένοι, του ζήτησαν φαγητό, με αντάλλαγμα τη μη κακοποίησή του. Όμως είχε ένα μικρό τεμάχιο ψωμιού. Τότε ο άγιος γονάτισε προσευχήθηκε και το ψωμί πολλαπλασιάστηκε, ώστε να χορτάσουν όλοι οι στρατιώτες! Βλέποντας το θαύμα τον παρακάλεσαν να τους μιλήσει για το Θεό του. Έτσι τους κατήχησε και τους οδήγησε στον άγιο Βαβύλα, για να βαπτιστούν.


Ο Δέκιος πληροφορήθηκε το συμβάν με τους στρατιώτες και διέταξε τον αποκεφαλισμό τους, τον δε Χριστόφορο προσπάθησε με κολακείες να τον μεταστρέψει στην ειδωλολατρία. Μετά την άρνησή του, έστειλε δύο διεφθαρμένες γυναίκες, την Ακυλίνα και την Καλλινίκη, να τον παρασύρουν στην ακολασία με τα θέλγητρά τους. Άλλωστε ο διάβολος μεταχειρίζεται τέτοια τεχνάσματα για να παρασύρει τους ανθρώπους στην αμαρτία και την απώλεια. Ο Χριστόφορος, όχι μόνον δεν ενέδωσε στην αμαρτία, αλλά κατόρθωσε να τις κατηχήσει και να τις κάνει Χριστιανές, οι οποίες βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.


Μετά από αυτό ο άγιος υποβλήθηκε σε φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια, τα οποία υπόμεινε με πρωτοφανή ηρωισμό. Στο τέλος θανατώθηκε διά αποκεφαλισμού το έτος 251. Η μνήμη του εορτάζεται στις 9 Μαΐου και θεωρείται ο προστάτης των οδηγών.
   


Ο Έρωτας στα Χρόνια της Τεχνητής Οικειότητας

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

H αγωνία της καθημερινής επιβίωσης, η παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η υποκρισία, ο ατομισμός, η εγωιστική ικανοποίηση των επιδιώξεών μας, και τέλος, η ψυχική σκληρότητα, η αδιαφορία και η αναζήτηση της ευτυχίας μέσα από εύκολες και εφήμερες γνωριμίες συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα, που έχει οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις, σκορπίζοντας κυρίως μεταξύ των νέων ανθρώπων το άγχος, την μοναξιά, την ανασφάλεια και την κατάθλιψη.

Την ίδια στιγμή, η επικράτηση του αχαλίνωτου πανσεξουαλισμού και της ηδηνοθηρίας, που αποτελούν νοσηρές εκφράσεις του σύγχρονου υλιστικού και ευδαιμονιστικού τρόπου ζωής, έχουν εκμηδενίσει την αξία της συντροφικής σχέσης και επικοινωνίας, θέτοντας σε πρώτο πλάνο την «ερωτική ετοιμότητα» (τόσο των ανδρών, όσο και των γυναικών) εις βάρος της συντροφικότητας και της αγάπης, με αποτέλεσμα την σεξουαλική αντικειμενοποίηση των γυναικών, αλλά και την αποκτήνωση των ανδρών.

Μολονότι η ικανοποίηση της γενετήσιας επιθυμίας έχει καταστεί στις μέρες ιδιαίτερα ευχερής, εντούτοις παρατηρείται το ανησυχητικό φαινόμενο της εμφάνισης στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων (ιδιαίτερα κατά την διάρκεια κοινωνικών εκδηλώσεων, μουσικών φεστιβάλ, συναυλιών) κάποιων «αγελών ερωτικά πεινασμένων λύκων», δηλαδή νεαρών ανδρών, που περιφέρονται άσκοπα, αναζητώντας να κατασπαράξουν σεξουαλικά το πρώτο ανυπεράσπιστο γυναικείο θύμα τους.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ


Ο σημερινός άνδρας, θύμα της αδικαιολόγητης έκθεσής του στην διαδικτυακή πορνογραφία, έχει αποκτήσει μια εντελώς εσφαλμένη και παραμορφωμένη εικόνα για το πλέγμα των ερωτικών σχέσεων, με αποτέλεσμα να βυθίζεται στην σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου και να συνδέει την χρήση του internet με την εύκολη και γρήγορη σεξουαλική του ικανοποίηση, η οποία, όταν σταθερά επαναλαμβάνεται, οδηγεί σε συνθήκες ψυχικού εθισμού και πορνογραφικής εξάρτησης. Τούτου λεχθέντος, ο σύγχρονος άνδρας, κατακλυζόμενος από ένα πλήθος διαδικτυακών πορνογραφικών εικόνων, έχει υποβαθμίσει την σπουδαιότητα της ερωτικής σχέσης από παθιασμένο αγαπητικό συνταίριασμα δύο ετερόφυλων προσώπων σε πρωτογενή ικανοποίηση βασικών γενετήσιων ενστίκτων, και επομένως, μετεξελίσσεται βαθμιαία σε σκληρό, κομπλεξικό και κακοποιητικό «σύντροφο», που προσβάλλει και ταπεινώνει την γυναίκα του, ασκώντας λεκτική, ψυχολογική και σωματική βία, καθώς έχει εθιστεί να την μεταχειρίζεται ως πράγμα και σκλάβα του σεξ.

Φύσα, Βορειᾶ μου, φύσησε..


Ο Κωστής Παλαμάς (κέντρο) και ο Άγγελος Σικελιανός (όρθιος απαγγέλει) συμμετέχουν στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη (1825-1879) στη γενέτειρά του, Λευκάδα. (Ιούνιος 1925)

Το στιγμιότυπο της φωτογραφίας είναι από φιλολογικό μνημόσυνο που τελέστηκε στο δάσος της Μαδουρής, του μικρού νησιού που βρίσκεται πολύ κοντά στο Νυδρί της Λευκάδας και όπου βρίσκεται ακόμα το ιστορικό σπίτι του Βαλαωρίτη.

Ακολουθεί ένα απόσπασμα ποιήματος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη από τη συλλογή του «Μνημόσυνα» (1857).

Φύσα, Βορειᾶ μου, φύσησε
νὰ πάρουν τὰ πανιά μου!
Φύσα, Βορειᾶ μου! αἱμάτωσαν
τὰ χέρια στὰ κουπιά μου!