Ο Θεός είναι πάντα πιο κοντά σε κείνους πού τον καλούν, από όσο είναι η ίδια η καρδιά τους(Αγ.Νικόλαος Καβάσιλας)

«Η αγάπη για το Θεό, είναι νόμος φιλίας και ευγνωμοσύνης. Για να ακολουθήσει κανείς αυτό το νόμο δεν είναι ανάγκη να καταβάλει κόπους, ούτε έξοδα, ούτε να χύσει ιδρώτα ...

 Ούτε, είναι ανάγκη να αφήσεις τη δουλειά σου, ή να αποσυρθείς σε απόμερα μέρη, να διάγεις μια παράξενη ζωή και να φορείς ένα παράξενο ένδυμα. Δεν χρειάζεται να κάμεις όλα αυτά. 

Μπορείς να μείνεις στο σπίτι σου, και, χωρίς να χάσεις τα αγαθά σου, να βρίσκεσαι πάντα στη μελέτη τού Θεού και τού ανθρώπου, στη μελέτη της συγγενείας τού ανθρώπου με το θείο και σε κάθε άλλη τέτοιας λογής μελέτη.
Δεν χρειάζονται προετοιμασίες για την προσευχή μας, ούτε ειδικοί τόποι, ούτε φωνές όταν επικαλούμαστε τον Θεό. 

Γιατί δεν υπάρχει τόπος από όπου λείπει ὁ Θεός, δεν είναι δυνατόν να μην είναι μαζί μας, αφού ο Θεός είναι πάντα πιο κοντά σε κείνους πού τον καλούν, από όσο είναι η ίδια η καρδιά τους. Θα έλθει προς εμάς, ακόμη κι αν είμαστε κακοί, γιατί ο Θεός είναι αγαθός»

Από το βιβλίο « Περί της εν Χριστώ ζωής» Αγίου Νικολάου Καβάσιλα Ιερόν Ησυχαστήριον « Ευαγγελιστής Ιωάννης ὁ Θεολόγος» 

πηγή

Μιχαήλ μοναχός Δοχειαρίτης (1908 - 1983)

Ο κατά κόσμον Εμμανουήλ Ιωάννου Παπαγιάνναρος γεννήθηκε στον Παγώνδα Σάμου το 1908. Σε ηλικία περίπου 25 ετών, από κάποια άγνωστη αιτία, μάλλον από ασβέστη, έμεινε τυφλός. Εκάρη μοναχός στη Σάμο από κάποιον Δοχειαρίτη Γέροντα Γαβριήλ στη μονή του Τιμίου Σταυρού το 1936. Τον διακονούσαν δυο ηλικιωμένες καλές μοναχές.

Ευδόκησε ο Πανάγαθος Θεός προς τα τέλη της ζωής του, το 1980, να εγκαταβιώσει στη μονή του Γέροντός του, αφού επί τριετία μόνασε στη μονή Προυσού. Η Παναγία τον πληροφόρησε εκεί ότι σ’ ένα χρόνο θα πάει και τους άλλους αδελφούς στο Περιβόλι της. Υπέμεινε με μεγάλη καρτερία και συνεχή ευχαριστία προς τον Θεό τη δοκιμασία του. Αγαπούσε πολύ τις Ιερές ακολουθίες και πολλές φορές την ημέρα επαναλάμβανε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, την οποία υπερευλαβείτο. 

Κάποτε τον ρώτησαν: «Θες να δεις το φως σου»; 

Απάντησε: «Όχι. Θα ήθελα να δω το φως στην άλλη ζωή». ’Έκανε καθημερινώς τριακόσιες μετάνοιες. Ήταν συνεχώς με το κομποσχοίνι να κυλάει στο χέρι του. Ήταν ένας άγιος άνθρωπος.

 Πριν την κοίμησή του έπεσε σε πολύωρο κώμα. Οι μοναχοί σκέπτονταν πως θα ήταν αρκετά δύσκολο να παραμείνει για καιρό έτσι. Κάποια στιγμή συνήλθε και είπε πως του παρουσιάσθηκε ο Γέροντας ’Ιωσήφ ο Δοχειαρίτης († 1981) και του είπε πως σύντομα θα τον πάρει μαζί του, κι έπεσε πάλι σε κώμα. 

Ένας μοναχός έκανε κομποσχοίνι στον Αρχάγγελο Μιχαήλ να πάρει την ψυχή του π. Μιχαήλ, για να μην ταλαιπωρείται πολύ. Αισθάνθηκε μία βουή και τότε η ψυχή του αόμματου μοναχού εξήλθε του σώματός του. Κάποια στιγμή πριν είχε ανανήψει και είπε: «Εγώ επί το αυτό εκοιμήθην και ύπνωσα». Αμέσως μετά παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Πλάστη του, επαληθεύοντας τον λόγο πως ο θάνατος των δικαίων είναι ύπνος γαληνός. Ήταν στις 19.6.1983.

Πληροφορίες Γέροντος Θεοκτίστου Δοχειαρίτου.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Β’ – 1956-1983, σελ. 1055-1056, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.

πηγή/αντιγραφή

19 Ιουνίου 1987-Οι κομμουνιστές γκρεμίζουν τον ναό της Αγίας Παρασκευής

Στις 19 Ιουνίου 1987 οι μισόθεοι κομμουνιστές γκρέμισαν τον ναό της Αγίας Παρασκευής στο Βουκουρέστι μετά από διαταγή της Έλενας Τσαουσέσκου.

Ο ναός-κτίσμα του 1645-γκρεμίστηκε κάποια Παρασκευή με το πρόσχημα χωροταξικών αλλαγών στο Βουκουρέστι.

 Η παράδοση λέει ότι σε αυτό το μέρος υπήρχε μία μικρή σκήτη όπου έχτισε ο ηγεμόνας Μίρτσεα ο Πρεσβύτερος και μάλιστα για λίγο καιρό φιλοξένησε λείψανο της Αγίας Παρασκευής .

Αργότερα ο ηγεμόνας Ματέι Μπασαραμπ έχτισε ναό τον οποίο αφιέρωσε στην Αγία Παρασκευή.Ο ναός υπέστη ζημιές στον σεισμό του 1977 και μάλιστα έγιναν εργασίες αναστήλωσης δύο χρόνια πριν την γκρεμίσουν.Ο ναός είχε 37 μέτρα μήκος,23 μέτρα πλάτος και 33 μέτρα ύψος.Στο ναό υπήρχε θαυματουργή εικόνα της Αγίας Παρασκευής

Το πρωί της 19ης Ιουνίου 1987,μπουλντόζες και φορτηγά περικύκλωσαν τον ναό και είχαν αρχίσει να γκρεμίζουν τα γύρω κτίσματα.Στις 14.00 είχαν δέσει τους τρούλους του ναού για να τους γκρεμίσουν.Οι εργάτες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο ανοσιούργημα.

Τότε έφεραν φυλακισμένους και τους υποσχέθηκαν μείωση της ποινής εαν γκρέμιζαν τον ναό.

Χιλιάδες άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί και προσεύχονταν γονατιστοί.Μετά από λίγη ώρα δεν είχε μείνει τίποτα παρά μόνο μπάζα και ένα χαλί από κεριά που θρηνούσαν την τραγωδία του Ορθόδοξου Ρουμανικού λαού.

Η εικόνα της Αγίας Παρασκευής σήμερα βρίσκεται στον ναό του Αγιου Γεωργίου του Νέου στο Βουκουρέστι

Μετάφραση -επιμέλεια proskynitis.blogspot

 

Αλλή μία μεγάλη εταιρεία ''αλλεργική'' στον Σταυρό

Τα Μακ Ντόναλντς γιορτάζουν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου στην Ρωσία.

Φυσικά η εταιρεία(όπως και άλλες μεγάλες εταιρείες)έχουν αλλεργία στον Σταυρό και γι'αυτό έχουν αφαιρεθεί από τους ναούς (οι οποίοι στο διαφημιστικό βρίσκονται μέσα σε κουτάκια από πατάτες).

Για να δούμε στο Κατάρ το 2022 τι θα κάνουν;

πηγή/proskynitis

Η διαφορά τής ανθρώπινης και τής Θείας δικαιοσύνης

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

«Η θεία δικαιοσύνη είναι ενάντια στο ανθρώπινο δίκαιο. Το ανθρώπινο δίκαιο είναι ισότης του μέτρου, διότι δίνει στον καθένα το δίκαιο και δεν παρεκκλίνει σε ένα ή άλλο μέρος, ούτε προσωπολητττεί, όταν πρόκειται να αποδώσει το δίκαιο. Η θεία δικαιοσύνη, όμως, παρεκκλίνει και χαρίζεται μετά συμπαθείας σε όλους και τον μεν άξιο τιμωρίας δεν τον παιδεύει, τον δε άξιον επαίνου τον γεμίζει με κάθε αγαθό.

Μια μέρα ένας προσκυνητής ρώτησε το γέροντα τι είναι η θεία δικαιοσύνη κι εκείνος απάντησε μ' ένα χαριτωμένο παράδειγμα.
- Να, πες πως κάθονται δυο άνθρωποι σ' ένα τραπέζι για να φάνε, κι έχουν μπροστά τους ένα πιάτο με δέκα βερίκοκα. Αν λοιπόν ο ένας φάει από λαιμαργία επτά και αφήσει τρία στον άλλον, τότε αυτός έχει αδικία και αδικεί τον άλλον αυτό είναι το άδικο.
Αν τώρα αυτός πει:
- Ε, είμαστε δύο και τα βερίκοκα είναι δέκα - άρα μας αναλογούν από πέντε- και φάει αυτός τα πέντε κι αφήσει για τον άλλον τα άλλα πέντε, τότε αυτός ο άνθρωπος εφαρμόζει το ανθρώπινο δίκαιο και έχει την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Γι' αυτό, το ανθρώπινο δίκαιο, πολλές φορές τρέχουμε στα δικαστήρια για να το βρούμε.

 Αν όμως αυτός δει πως στον άλλο αδελφό αρέσουν τα βερίκοκα και προσποιηθεί πως σ' αυτόν δεν αρέσουν -και φάει μόνον ένα για το λογισμό- και λέει στον άλλο: "αδελφέ, φάε εσύ τα άλλα βερίκοκα, γιατί εμένα δεν μου πολυαρέσουν", τότε αυτός έχει τη θεία δικαιοσύνη με την οποία προτιμά ανθρωπίνως να αδικηθεί. Με τη θεία όμως, αμοίβεται για τη θυσία του.

   Ο Κύριος εφάρμοσε πρώτος τη θεία αυτή δικαιοσύνη.
 "Ούτε όταν Τον κατηγορούσαν, δικαιολόγησε τον εαυτό του, ούτε όταν Τον έφτυναν, διαμαρτυρόταν, ούτε όταν έπασχε απειλούσε, αλλά όλα τα υπέμεινε καρτερικά και σιωπηλά, χωρίς να αντιδράσει καθόλου. Το σπουδαιότερο όμως όλων ήταν ότι Εκείνος όχι μόνο δε ζητούσε βοήθεια από τους ανθρώπινους νόμους, αλλά αντίθετα δικαιολογούσε τους διώκτες του στον πατέρα Του κι ευχόταν γι' αυτούς, ώστε να συγχωρηθούν: 
...Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τι ποιούσι (Λουκ. ΚΓ', 34) 
Πάντα η δικαιοσύνη του Θεού βασιλεύει. 
Γι' αυτό το λόγο ο Κύριος μας προτρέπει και μας λέει πως πρέπει να περισσεύει η

Το μεγάλο μανιτάρι και ο γέροντας

Μια μέρα, περπατώντας κατά μήκος του δρόμου, ο Γέροντας είδε ένα όμορφο μεγάλο μανιτάρι.

 «Δόξα τω Θεώ», είπε, «κατά την επιστροφή, θα το κόψω και θα το μαγειρέψω για δείπνο».

 Επιστρέφοντας πίσω, είδε ότι το μισό μανιτάρια το είχε φάει κάποιο ζώο. Όχι ελάχιστα αναστατωμένος, ευχαρίστησε και πάλι τον Θεό: «Δόξα τω Θεώ , τότε δεν χρειάζεται να φάω ένα ολόκληρο μανιτάρι, αλλά το μισό». 

Πήρε το μισό μανιτάρι. Όταν το επόμενο πρωί βγήκε στην αυλή του, είδε ότι υπήρχαν πολλά μανιτάρια γύρω. Και ευχαρίστησε πάλι τον Θεό. 

"Δόξα τω Θεω" για τα πάντα: για ένα ολόκληρο μανιτάρι, και για το μισό, και για τα πολλά.

Ιερομόναχος Ισαάκ (Αττάλ)

πηγή

Γιατί λέμε «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι..;»

Αποσπάσματα από τον λόγο του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου «Περί της Αναστάσεως του Χριστού».

 Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού, όμως πολύ λίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι την βλέπουν καθαρά. Μα εκείνοι που δεν την έχουν δει, δεν μπορούν και να προσκυνήσουν τον Ιησού Χριστό, ως Άγιο και Κύριο. Διότι, όπως λέει η Γραφή, «κανείς δεν μπορεί να ομολογήσει Κύριο τον Ιησού, ει μη μόνο με το Πνεύμα το Άγιο» (βλ. Α΄ Κορ. 12.3). Και αλλού λέγει: «Πνεύμα είναι ο Θεός και όσοι τον προσκυνούν, πρέπει να τον προσκυνούν πνευματικά και αληθινά» (βλ. Ιω. 4.24).

Η ιερότατη προσευχή, την οποία κάθε μέρα προφέρουμε, δεν λέγει «Ἀνάστασιν Χριστοῦ πιστεύσαντες…» («Αφού πιστέψαμε στην Ανάσταση του Χριστού…»), αλλά τι λέγει:
«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν, τόν μόνον ἀναμάρτητον.»
(«Αφού είδαμε την Ανάσταση του Χριστού, ας προσκυνήσουμε τον Άγιο Κύριο Ιησού, τον μόνο αναμάρτητο.»)

 Πώς λοιπόν μας προτρέπει τώρα το Πνεύμα το Άγιο να λέμε «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι», σαν να την έχουμε δει την Ανάσταση, την οποία όμως δεν είδαμε, αφού ο Χριστός αναστήθηκε μια φορά προ χιλίων ετών και κανείς τότε δεν τον είδε να ανασταίνεται; [Σημ.: Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος έζησε στα τέλη του 10ου και τις αρχές του 11ου αιώνα.]
Άραγε, μήπως η θεία Γραφή θέλει να ψευδόμαστε; Ας μην σκεφθεί κανείς κάτι τέτοιο! Αντίθετα, μας παραγγέλλει να λέμε την αλήθεια: ότι σε κάθε έναν από εμάς τους πιστούς συντελείται μέσα του η Ανάσταση του Χριστού. Και αυτό όχι μόνο μια φορά, αλλά κάθε ώρα, θα έλεγε κανείς, αυτός ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός μέσα μας ανασταίνεται, λαμπροφορώντας και απαστράπτοντας τις αστραπές της αφθαρσίας και της Θεότητας.
Η φωτοφόρος παρουσία του Αγίου Πνεύματος υποδεικνύει μέσα μας την Ανάσταση, που έγινε εκείνο το γλυκοχάραμα.Ή καλύτερα μας δίδει να βλέπουμε εκείνον τον ίδιο τον Αναστάντα. 

Γι’ αυτό άλλωστε και ψέλνουμε: «Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν» (Ψαλ. 117.27) (Θεός είναι ο Κύριος και φανερώθηκε σε εμάς.») και υποδηλώνοντας την Δευτέρα Παρουσία του λέμε: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ψαλ. 117.26) («Ευλογημένος είναι εκείνος που έρχεται στο όνομα του Κυρίου»).

Σε όσους λοιπόν φανερωθεί ο Χριστός, αναστημένος, τους εμφανίζεται οπωσδήποτε με τρόπο πνευματικό, στα πνευματικά μάτια της ψυχής τους.
Και όταν έλθει μέσα μας, με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος, μας ανασταίνει από τους νεκρούς και μας ζωοποιεί.
Και μας δίδει, να τον βλέπουμε αυτόν τον ίδιο μέσα μας, ζώντα, τον αθάνατο και άφθαρτο. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά μας δίδει, να τον γνωρίσουμε ολοκάθαρα ως εκείνον που «μας ανασταίνει μαζί του» («συνανιστῶντα» – πρβλ. Εφ. 2.6) και ως εκείνον που «μας δοξάζει μαζί του» («συνδοξάζοντα» – πρβλ. Ρωμ. 8.17), όπως μαρτυρεί όλη η θεία Γραφή.

Πλήρες το πρωτότυπο κείμενο στο Krivocheine B. & Paramelle J. (επιμ.),
Catecheses: Symeon le Nouveau Theologien, [Sources Chrétiennes 104], Paris: Les Editions du Cerf, 1963-1965, 190-202.
Επιλογή – Απόδοση στη νεοελληνική: v.a.k. για λογαριασμό του www.epiaspalathon.gr (2017)

πηγή

ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ (κατά ἑορτολογική και αλφαβητική σειρά)

ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ
(κατά ἑορτολογική σειρά)

Η Σύναξη των Αγίων νεομαρτύρων εορτάζεται την Γ Κυριακή Ματθαίου

Ἰανουάριος 1η ΠΕΤΡΟΣ Νεομάρτυρας, τῆς Τριπόλεως (+ 1776, Ὀδεμήσιο Μ. Ἀσίας).
2α ΓΕΩΡΓΙΟΣ Νεομάρτυρας, ὁ Ἴβηρας (+ 1770, Μυτιλήνη).
4η ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ Ἱερομάρτυρας, ὁ Χιλανδαρινός (+ 1818, Χίος).
5η ΡΩΜΑΝΟΣ Ὁσιομάρτυρας, τοῦ Καρπενησίου (+ 1694, ΚΠολη).
6η ΡΩΜΑΝΟΣ Ἱερομάρτυρας, τῆς Λακεδαιμονίας (+ 1695, ΚΠολη).
7η ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Νεομάρτυρας, τῆς Ἀττάλειας (+ 1700, ΚΠολη).
16η ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ Ἱερομάρτυρας, ὁ Χιλανδαρινός (+ 1771, Βουλγαρία).
17η ΓΕΩΡΓΙΟΣ Νεομάρτυρας, τῶν Ἰωαννίνων (+ 1838, Ἰωάννινα).
20η ΖΑΧΑΡΙΑΣ Νεομάρτυρας, τῆς Ἄρτας (+ 1720, Πάτρα).
25η ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ Νεομάρτυρας, τῆς Βελλᾶς (+ 1720, ΚΠολη).
27η ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Νεομάρτυρας, τοῦ Γαλατᾶ ΚΠόλεως (+ 1784, Γαλατᾶς).
29η ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Νεομάρτυρας, τῆς Χίου (+ 1802, ΚΠολη).
30η ΘΕΟΔΩΡΟΣ Νεομάρτυρας, τῆς Μυτιλήνης (+ 1784, Μυτιλήνη).
31η ΗΛΙΑΣ Ὁσιομάρτυρας, ὁ Ἀρδούνης (+ 1685, Καλαμάτα).

Φεβρουάριος 1η ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Νεομάρτυρας, τοῦ Ναυπλίου (+ 1655, Ναύπλιο).
2α ΙΟΡΔΑΝΗΣ Νεομάρτυρας, τῆς Τραπεζούντας (+ 1650/1651, ΚΠολη).
ΓΑΒΡΙΗΛ Ὁσιομάρτυρας, τῆς Προικονήσου (+ 1676, ΚΠολη).
3η ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ καί ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Νεομάρτυρες, τῶν Σπετσῶν (+ 1822, Χίος).
4η ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ὁσιομάρτυρας, ὁ Καρεώτης (+ 1516, Θεσσαλονίκη).
ΙΩΣΗΦ Νεομάρτυρας, ὁ Χαλπελῆς (+ 1686, Χαλέπι Συρίας).
5η ΑΝΤΩΝΙΟΣ Νεομάρτυρας, τῶν Ἀθηνῶν (+ 1774, ΚΠολη).
11η ΓΕΩΡΓΙΟΣ Νεομάρτυρας, ὁ Σέρβος (+ 1515, Σόφια).
12η ΧΡΗΣΤΟΣ Νεομάρτυρας, ὁ κηπουρός (+ 1748, ΚΠολη).
14η ΝΙΚΟΛΑΟΣ Νεομ. ὁ Κορίνθιος (+ 1554, ΚΠολη).
ΔΑΜΙΑΝΟΣ Ὁσιομάρτυρας, τῶν Ἀγράφων (+ 1568, Λάρισα).
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Νεομάρτυρας, τῆς Μυτιλήνης (+ 1693, ΚΠολη).
15η ΙΩΑΝΝΗΣ Νεομάρτυρας, ὁ Κουλακιώτης (+ 1776, Θεσσαλονίκη).
16η ΡΩΜΑΝΟΣ Ὁσιομάρτυρας, τοῦ Καρπενησίου (+ 1694, ΚΠολη).
17η ΜΙΧΑΗΛ Νεομάρτυρας, ὁ Μαυροειδής (+ 1493, Ἀδριανούπολη).
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ Νεομ. τοῦ Μοναστηρίου (+ 1727, Μοναστήριο).
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Νεομάρτυρας, ὁ Βυζάντιος (+ 1795, Μυτιλήνη).
19η ΦΙΛΟΘΕΗ Ὁσιομάρτυρας, ἡ Ἀθηναία (+ 1589, Ἀθήνα).
23η ΛΑΖΑΡΟΣ Ἱερομάρτυρας ὁ Πελοποννήσιος (16ος – 17ος αἰ. Τρίπολις).
26η ΙΩΑΝΝΗΣ Νεομάρτυρας ὁ κάλφας (+ 1575, ΚΠολη).
28η ΚΥΡΑΝΝΑ Νεομάρτυρας τῆς Θεσσαλονίκης (+ 1751, Θεσσαλονίκη).

Μάρτιος  5η ΙΩΑΝΝΗΣ Νεομάρτυρας, ὁ Βούλγαρος (+ 1784, ΚΠολη).
ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ Ἱερομ. Ἐπίσκοπος Διδυμοτείχου (+ 1805, Διδυμότειχο).
8η ΓΕΩΡΓΙΟΣ Νεομάρτυρας, τῆς Ραψάνης Λαρίσης (+ 1818, Τύρναβος).
9η ΧΡΗΣΤΟΣ καί ΠΑΝΑΓΟΣ Νεομάρτυρες, τῆς Γαστούνης Πελοποννήσου

(+ 1716, Γαστούνη).
15η ΜΑΝΟΥΗΛ Νεομάρτυρας, τῶν Σφακίων (+ 1792, Χίος).
17η ΓΑΒΡΙΗΛ Ἱερομάρτυρας τοῦ Mtsiri Γεωργίας(+ 1802).
19η ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Νεομάρτυρας, ὁ Τορναρᾶς (+ 1564).
20η ΜΥΡΩΝ Νεομάρτυρας, τοῦ Ἡρακλείου (+ 1793, Ἡράκλειο).
21η ΜΙΧΑΗΛ Νεομάρτυρας τῶν Ἀγράφων (+ 1544, Θεσσαλονίκη).
22α ΕΥΘΥΜΙΟΣ Ὁσιομάρτυρας, ὁ Ἁγιορείτης (+ 1814, ΚΠολη).
23η ΛΟΥΚΑΣ Ὁσιομάρτυρας, ὁ Ἁγιαννανίτης (+ 1802, Μυτιλήνη).
24η ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ Ἱερομάρτυρας, Πατριάρχης ΚΠόλεως (+ 1657, ΚΠολη).
30η ΖΑΧΑΡΙΑΣ Ἱερομάρτυρας, Ἐπίσκοπος Κορίνθου (+ 1614, Κόρινθος).

Ἀπρίλιος  3η ΠΑΥΛΟΣ Νεομάρτυρας, ὁ Ρῶσος (+ 1683, ΚΠολη).
4η ΝΙΚΗΤΑΣ Ἱερομ. ὁ Ἁγιαννανίτης (+ 1808, Σέρρες).
5η ΓΕΩΡΓΙΟΣ Νεομάρτυρας, τῆς Νέας Ἐφέσσου (+ 1801, Νέα Ἔφεσσος).
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Νεομ. ὁ Πελοποννήσιος (+ 1820, Ἱεροσόλυμα).
8η ΙΩΑΝΝΗΣ Νεομάρτυρας, ὁ ναύκληρος (+ 1669, Κῶς).
9η ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ καί ΕΙΡΗΝΗ Νεομάρτυρες (+ 1463, Θέρμη).
6η ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ Ὁσιομάρτυρας, ὁ Διονυσιάτης (+ 1818, ΚΠολη).

Πίστη είναι 24 ώρες αμφιβολία και ένα λεπτό ελπίδα

Χάθηκα μου είπε χτες,μια φίλη αγαπημένη.Έχασα το δρόμο μου,την πίστη μου.Χαιρομαι για σένα που πιστεύεις τόσο πολύ,κατέληξε.
Κι αναρωτήθηκα μετά, τι να'ναι άραγε η πίστη;
Η πίστη σίγουρα δεν είναι μια ιδέα,μια φιλοσοφία, μια θεωρία που είτε την αποδέχομαι και την έχω σίγουρη στο τσεπάκι μου,είτε δεν την αποδέχομαι και απλά απέχω.

Η πίστη είναι ζωντανή,μόνο αν πάλλεται.Πάνω και κάτω.
Πιστεύω αλλά μετά από λίγο χάνομαι,αμφιβάλλω,κλονίζομαι.
Τώρα νιώθω το Θεό στη ζωή μου,μα είναι στιγμές που είναι απών.
Στον πόνο και την οδύνη,Τον φωνάζω και είναι σιωπών.
Η πίστη είναι μια σχέση.Εσύ κι ο Θεός.
Είναι ένα άφημα,μια εμπιστοσύνη.
Ότι σε ξεπερνά,ότι δεν μπορείς να καταλαβεις και να εξηγήσεις,δεν το απορρίπτεις αλλά συνεχιζεις να ελπίζεις.
Αφηνω τη γη που πατω και πηδάω στο κενό,με εμπιστοσύνη ότι ξέρει Αυτός.
Έστω την τελευταία στιγμή θα μου απλώσει το χέρι να σωθώ.

Πίστη τελικά είναι αυτό το εκπληκτικό που είπε στην ταινία "Οι αθώες",μια νεαρή μοναχή:
"Πίστη είναι 24 ώρες αμφιβολία και ένα λεπτό ελπίδα."
Κανείς δεν πιστεύει απόλυτα και συνεχόμενα.
Όλο αυτό είναι μια διαρκής πάλη με τον εαυτό σου και με το Θεό σου.
Και είν'ωραίο να συνειδητοποιείς ότι έχασες το δρόμο της πίστης.
Αυτό φανερώνει πως δεν είσαι ρηχός κι αδιάφορος.Ψάχνεις,ψάχνεσαι,παλεύεις.
Κι όποιος ψάχνει θα βρει...να είσαι σίγουρη γι'αυτό.
Μόνο συνέχισε να ελπίζεις.
Και μη ξεχάσεις ποτέ πως ο Θεός σ'αγαπάει πολύ.

Αλέξης Αλεξάνδρου 

facebook

Κυριακή Γ'Ματθαίου-Ο λύχνος του σώματος εστίν ο οφθαλμός

«Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀ­φθαλ­μός. Ἐάν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁ­πλοῦς ᾖ, ὅλον τό σῶμά σου φω­τεινόν ἔσται» (Ματθ. 6.22).

  Ἀπό τό ὄρος τῶν Μακαρισμῶν ἀκού­­ε­ται σήμερα μέ­σα στούς να­ούς μας ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ· «τό λυχνάρι τοῦ σώματος εἶναι τά μάτια· καί ἄν τά μά­τια μας εἶναι καθαρά καί εἰλικρινῆ καί ἄδο­λα, τότε καί ὁλόκληρο τό σῶμα μας θά εἶναι γεμάτο φῶς καί θά ἐκ­πέμπει τό φῶς».
Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ὁ Χρι­στός ἀναφέρεται στήν ἀναγκαιό­τη­τα τοῦ φω­τός καί στή σημασία τοῦ λύχνου, οὔτε εἶ­ναι ἡ πρώτη φορά κατά τήν ὁποία ὑπο­γραμ­μίζει τή ση­μασία τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ ἀν­θρώ­που γιά τήν καθαρό­τητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας. 
  Φῶς τοῦ κό­σμου ὁ Χρι­στός, ὅπως τό διακή­ρυξε ἴδιος, ἐπιθυ­μεῖ καί οἱ μαθητές του καί ὅσοι θά πιστεύ­σουν σέ Αὐτόν στούς αἰῶνες νά εἶναι φῶς τοῦ κό­σμου, νά εἶναι φῶς ἀνάμεσα στούς ἀν­θρώπους, νά εἶναι σάν τή λυχνία πού φω­τίζει τόν δρόμο καί τή ζωή τῶν ἀν­θρώ­­πων καί «λάμπει πᾶσιν τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ».
Γι’ αὐτό καί σήμερα, συνεχίζοντας τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία του ὁ Χρι­στός μᾶς ὑπο­δεικνύει τόν τρόπο καί τή μέθοδο μέ τήν ὁποία θά μπορέ­σουμε νά γίνουμε «φῶς τοῦ κό­σμου».

  Εἶναι γνωστό σέ ὅλους μας ὅτι ὅ,τι φω­τίζει δέν μπορεῖ νά εἶναι τό ἴδιο σκοτεινό,

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ'ΜΑΤΘΑΙΟΥ-Εσύ σε ποιό αφεντικό δουλεύεις;

Ηλία Μηνιάτη, Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων

Θεός και κόσμος είναι δύο πράγματα αντίθετα μεταξύ τους, εντελώς ξένα και πολύ απέχουν το ένα από το άλλο. Αυτοί είναι οι δύο κύριοι για τους οποίους λέει στο σημερινό ευαγγέλιο ο Χριστός ότι είναι αδύνατον να υπηρετεί κάποιος συγχρόνως. Εάν πλησιάσει τον ένα, πρέπει να απομακρυνθεί από τον άλλον. Εάν αγαπήσει τον ένα, πρέπει να μισήσει τον άλλον. Εάν περιποιηθεί και τιμήσει τον ένα, πρέπει να περιφρονήσει και να αποστραφεί τον άλλον.

Τα μάτια μας δεν μπορούν να βλέπουν συγχρόνως πάνω και κάτω. Ο νους μας δεν μπορεί να φροντίζει συγχρόνως και για τα ουράνια και για τα επίγεια, ούτε η καρδία μας μπορεί να αγαπά συγχρόνως και το Θεό και τον κόσμο· ή το ένα ή το άλλο, διότι μαζί και τα δύο είναι αδύνατον· «ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και Μαμμωνά».

Σήμερα θα σας πω σύντομα τις αιτίες που αυτό είναι αδύνατο.

Η πρώτη αιτία είναι ότι ο Θεός θέλει αφοσιωμένο σ’ αυτόν ολόκληρο τον άνθρωπο. Το ίδιο θέλει και ο κόσμος. Είναι όμως αδύνατον ολόκληρος ο άνθρωπος να ανήκει και εδώ και εκεί.
Η δεύτερη είναι ότι ο νόμος του Θεού είναι εντελώς αντίθετος με το νόμο του κόσμου. Είναι, λοιπόν, αδύνατον να υπακούει κάποιος σε δύο εντελώς αντίθετους νόμους. Γι’ αυτές τις δύο αιτίες είναι αδύνατον να είναι κάποιος υπηρέτης σε δύο κυρίους, το Θεό, δηλαδή, και τον κόσμο. Ακούστε λοιπόν με προσοχή.

Πρώτη και μεγάλη εντολή, που έδωσε ο Θεός στο Δευτερονόμιο και την επαναλαμβάνει σε πολλά σημεία των Ευαγγελίων ο Χριστός, είναι: «Άκουε, Ισραήλ, Κύριος ο Θεός σου· Κύριος εις έστιν»· που σημαίνει, ότι ένας και μοναδικός είναι ο φυσικός και γνήσιος κύριός σου. Άνθρωπε, εγώ ο Θεός, σε έπλασα από το μηδέν, σου έδωσα τη ζωή και τη ψυχή, σε εξαγόρασα με το ίδιο το αίμα μου, σου χάρισα τη σωτηρία και σου έχω ετοιμασμένη τη Βασιλεία των Ουρανών. Εσύ είσαι πλάσμα μου, κτήμα μου, είσαι όλος δικός μου και γι’ αυτό πρέπει να «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της ισχύος σου».

«Εξ όλης της διανοίας σου»· θέλω όλη η διάνοια σου και ο νους σου και η φαντασία σου να είναι στραμμένη σ’ εμένα· να μη σκέπτεσαι, να μη φαντάζεσαι κάτι άλλο έκτος από εμένα. Ώστε να μη πηγαίνει ούτε ο παραμικρός λογισμός σου σε κανένα άλλο πράγμα.

«Εξ όλης της ψυχής σου»· θέλω όλη σου η επιθυμία, ο πόθος, η αγάπη, η ελπίδα να είναι σ’ εμένα, και δεν θέλω να έχει κανείς άλλος τόπο στην καρδία σου.

«Εξ όλης της ισχύος σου»· θέλω όλη η δύναμή σου, ο κόπος, η υπηρεσία, να είναι αφιερωμένη σ’ εμένα και δεν ανέχομαι να υπηρετείς και άλλον Κύριο. Είμαι Θεός ζηλωτής και θέλω εγώ μόνο να είμαι Κύριος σου. «Άκουε, Ισραήλ, Κύριος ο Θεός σου, Κύριος εις έστιν». Εγώ σε θέλω ολόκληρο, με το σώμα και με τη ψυχή· γι’ αυτό θέλω μόνο εμένα να αγαπάς και εμένα μόνο να υπηρετείς με όλες τις αισθήσεις του σώματος και με όλες τις δυνάμεις της ψυχής· Έτσι προστάζει ο Θεός. Και επειδή εμείς ως γεννημένοι και αναθρεμμένοι μέσα στον κόσμο είμαστε δεμένοι μ’ αυτόν με πολλών ειδών δεσμούς· για να κόψει τους δεσμούς αυτούς ήλθε ο Υιός του Θεού στη γη οπλισμένος με μαχαίρι· «μη νομίσετε», λέει, «ότι ήλθα να φέρω ειρήνη στη γη», να συμφιλιωθώ, δηλαδή, με τον αποστάτη κόσμο.

Πραγματικά είναι αποστάτης, διότι ενώ έγινε από το Θεό, δεν γνώρισε το Θεό· «ο κόσμος δι’ αυτού εγένετο, και ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω»· «Δεν ήλθα να φέρω

Σε έκανε να αισθάνεσαι συντριβή για τα αμαρτήματά σου χωρίς να σου πει κάτι(Από τον βίο του π.Ιουστίνου)

Μία μαρτυρία για έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους πνευματικούς,
τον π.Ιουστίνο Πίρβου(+16 Ιουνίου 2013)...... ΕΔΩ

 Ως πνευματικός μου έδωσε ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ.Είχα κάνει ένα λάθος,αλλά δεν με είχε θλίψει και τόσο η αμαρτία μου,το πήρα επιπόλαια.

Πήγα στον πατέρα Ιουστίνο για να εξομολογηθώ:

«Πάτερ,έκανε το τάδε πράγμα»
Κοίταζα τα μάτια του για να δω την αντίδρασή του:Θα με μαλώσει,θα μου φωνάξει,τι θα κάνει;

Δεν είπε τίποτα Άφησε το κεφάλι του κάτω ως συνήθως.Τον κοίταξα προσεκτικά και τότε τα έχασα από την αντίδραση του γέροντα.

Έκλαιγε.Πραγματικά έκλαιγε.

Από τα μάτια του έτρεχαν άφθονα δάκρυα.

Την στιγμή εκείνη κατάλαβα την βαρύτητα του αμαρτήματός μου,και τότε άνθισε μέσα μου, για πρώτη φορά,η αυθεντική μετάνοια.Αυτή ήταν η δύναμή του.Σε έκανε να αισθάνεσαι συντριβή για τα αμαρτήματά σου χωρίς να σου πει κάτι

Ιερομόναχος Ιουστίνος Πέτρε-Ι.Μ.Αγ.Κασσιανού Δοβρουτζά Ρουμανίας

proskynitis.blogspot 

Όταν σου μπαίνει η σκέψη των παθών, θυμίσου ότι έχεις και αρετές

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

 Εντάξει,... έχεις πάθη, έχεις όμως και αρετές. Έχεις απιστία, έχεις και πίστη. 

Έχεις ανηθικότητα, έχεις και ηθικά στοιχεία. Γιατί αυτά δεν τα λαμβάνεις υπόψιν σου;

 Ένα μόνο να προσέχεις, να μην είσαι τεμπέλης, να μη φοβάσαι να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Μη κάθεσαι και λες, έχω αυτό το πάθος, έχω εκείνο, χριστιανός είμαι εγώ; τίποτε δεν κάνω στην ζωή μου. Έτσι οδηγείσαι στην ακηδία, σπάνε τα νεύρα σου, και δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Σύντομα εγκαταλείπεις τον αγώνα σου και τότε είσαι ένας προδότης.
Γι' αυτό, όταν σου μπαίνει η σκέψη των παθών, θυμίσου ότι έχεις και αρετές. Ο μεγαλύτερος εγκληματίας, εάν εξετάσει την ζωή του, θα βρεί ότι ο Θεός του έχει δώσει πολλά καλά. Δεν μας πνίγουν λοιπόν μόνο τα πάθη μας, οι αμαρτίες μας, η απιστία μας, η υπερηφάνειά μας, ο σατανάς, αλλά μας πνίγει, μας σκοτώνει και η προδοσία της βουλήσεώς μας, το σταμάτημα που κάνουμε.

Οι Άγιοι της εποχής μας είναι οι επίγειοι θησαυροί μας!

Οι Άγιοι της εποχής μας είναι οι επίγειοι θησαυροί μας! 

facebook

Προφήτης Αμώς(+15 Ιουνίου) Προφήτης της Κρίσεως και της Δικαιοσύνης του Θεού

π.Γεωργ.Δορμπαράκη

“Ὁ Προφήτης Ἀμὼς καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Θεκουὲ τῆς Ἰουδαίας, ἡ ὁποία ἔκειτο νοτιοανατολικὰ τῆς Βηθλεέμ, καὶ ἤκμασε στὴν ἱερὴ πόλη Βαιθήλ, κοντὰ στὴ Σαμάρεια, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰσραὴλ Ἱεροβοὰμ Β’ (784 – 746 π.Χ.). Ἦταν βοσκὸς καὶ καλλιεργητὴς συκομορέων καὶ ἀπὸ τὴν ἐργασία αὐτὴ ἐκλήθηκε ἀπ’ εὐθείας ὑπὸ τοῦ Θεοῦ στὸ προφητικὸ ἀξίωμα, ὡς ὁ ἴδιος ἀναφέρει στὸ ὁμώνυμο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Οὐκ ἤμην προφήτης ἐγὼ οὐδὲ υἱὸς προφήτου, ἀλλ’ ἢ αἰπόλος ἤμην καὶ κνίζων συκάμινα· καὶ ἀνέλαβέ με Κύριος ἐκ τῶν προβάτων καὶ εἶπε Κύριος πρός με· βάδιζε προφήτευσον ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ». Ἀναδείχθηκε ἔτσι ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους ἐλάσσονες Προφῆτες.

Στηλίτευσε τὴν ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ κατάπτωση τοῦ Ἰσραήλ, καλοῦσε τὸ λαὸ αὐτοῦ σὲ μετάνοια καὶ προφήτευσε τὴν ἐπικειμένη κρίση καὶ αἰχμαλωσία αὐτοῦ. Ἂν καὶ στερεῖτο μορφώσεως, διακρινόταν γιὰ τὴν πρωτοτυπία, τὴ φυσικότητα, τὴ δύναμη καὶ εὐρυθμία τοῦ λόγου, τὸ πλῆθος τῶν εἰκόνων καὶ τὸ ποιοτικὸ κάλλος τοῦ ἔργου του. Ἕνεκα τοῦ σφοδροῦ ἐλέγχου καὶ τῶν ζοφερῶν λόγων του περὶ τῆς τύχης τοῦ Ἰσραήλ, ἐξήγειρε ἐναντίον του τὴν ἱερατικὴ τάξη, ὥστε ὁ ἀρχιερεὺς τῆς Βαιθὴλ Ἀμασίας ζήτησε ἀπὸ τὸ βασιλέα Ἱεροβοὰμ τὴν ἀποπομπὴ τοῦ Ἀμὼς στὸ βασίλειο τοῦ Ἰούδα, διαβάλλοντάς τον ὡς δημεγέρτη καὶ ταραχοποιό. Σὲ ἀπάντηση τῆς πράξεως αὐτῆς τοῦ Ἀμασίου, ὁ Ἀμὼς προανήγγειλε τὸν ὄλεθρο τῆς οἰκογένειας αὐτοῦ. Τότε, λέγεται ἐκ μεταγενεστέρας παραδόσεως, ὅτι ὁ ἐξαγριωθεὶς υἱὸς τοῦ Ἀμασίου Ὀζίας κτύπησε διὰ ροπάλου τὸν Προφήτη Ἀμὼς καὶ τὸν ἄφησε ἡμιθανή. Μεταφερθεὶς δὲ αὐτὸς στὴ γενέτειρά του Θεκουέ, μετὰ δύο ἡμέρες ἀπέθανε”.
(Από το ιστολόγιο ῾ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ’)

 Ο προφήτης Αμώς ανήκει στους λεγόμενους μικρούς ή ελάσσονες προφήτες. Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν σχετίζεται με την ποιότητα των προφητειών των μικρών προφητών – ποιος θα τολμούσε να πει ότι μία προφητεία που εμπνέεται από το Πνεύμα του Θεού είναι μικρότερη από άλλη των λεγομένων μεγάλων προφητών που εξίσου έχει την ίδια πηγή έμπνευσης; - αλλά με την έκταση των σελίδων του έργου που μας άφησαν. Μικροί προφήτες δηλαδή λέγονται εκείνοι των οποίων το έργο που συγκεντρώθηκε αριθμεί λιγότερες σελίδες σε σχέση με των μεγάλων, των οποίων οι προφητείες αριθμούν πολύ περισσότερες σελίδες. Ο χαρακτηρισμός έτσι είναι εντελώς εξωτερικός και όχι ουσιαστικός. Την τοποθέτηση αυτή έχει ήδη απαρχής του κανόνα της ακολουθίας του προφήτη Αμώς και ο ίδιος ο υμνογράφος που τον συνέθεσε. Ως ακροστιχίδα θέτει τη φράση: ῾Αμώς, υμνολογώ εσένα που είσαι ο προφήτης ο μέγας᾽ (῾Αμώς, σε μέλπω, τον προφήτην τον μέγαν᾽).

 Μέγας λοιπόν προφήτης ο Αμώς κατά τον υμνογράφο, ο οποίος βεβαίως εμπνέεται όχι από το δικό του μυαλό, αλλά από το Άγιο Πνεύμα που τον κάλεσε στο προφητικό αξίωμα για να γίνει στόμα Θεού. Τα λόγια του Θεού κλήθηκε να μεταφέρει ο προφήτης, γι᾽ αυτό και εκείνος, όπως όλοι οι προφήτες, ξεκινούσε