Καθόλη την διάρκεια του μαρτυρικού θανάτου του έψελνε τον Εθνικό Ύμνο εξοργίζοντας ακόμη περισσότερο τους δολοφόνους του.

Φωτογραφία του Αλέξανδρου Παπαναστασίου από την Έδεσσα ο οποίος συνελήφθη κοντά στο χωριό Σεβαστιανά από αντάρτες του ‘’ΕΑΜ-ΕΛΑΣ’’ τον Σεπτέμβριο του 1943 με την αιτιολογία ότι ανήκε στην αντιστασιακή οργάνωση ‘’Π.Α.Ο.’’ (Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση).

  Ο συλληφθείς αφού βασανίστηκε οδηγήθηκε στο ύψωμα Δροζήλοβο όπου κατά την διάρκεια της διαδρομής υπέστη τα πάνδεινα, όπου στο τέλος της διαδρομής του προτάθηκε να ενταχθεί στον ‘’ΕΑΜ-ΕΛΑΣ’’ και να αφεθεί ελεύθερος, αυτός αρνήθηκε με αποτέλεσμα οι δήμιοι του να αποφασίσουν να βρει τραγικό θάνατο.  

 Έτσι τον ανάγκασαν να ανοίξει μόνος του τον λάκκο, και στην συνέχεια ενώ ήταν εν ζωή να τον ρίξουν σε αυτόν και να τον σκεπάσουν με το ίδιο χώμα έως ότου πεθάνει από ασφυξία, ο δε Παπαναστασίου καθόλη την διάρκεια του μαρτυρικού θανάτου του έψελνε τον Εθνικό Ύμνο εξοργίζοντας ακόμη περισσότερο τους δολοφόνους του.

Η μαρτυρία είναι καταγεγραμμένη από τον Αθανάσιο Φροντιστή ιστορικό ερευνητή και Τχη του Ελληνικού Στρατού σε βιβλίο που εξέδωσε το 1977 με θέμα ‘’ΠΑΟ – ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΝ 1941-1945’’

πηγή

Γεννήθηκα το 1940 και μεγάλωσα στην Καλαμαριά...

Γεννήθηκα το 1940 και μεγάλωσα στην Καλαμαριά, σ' ένα σπίτι με τούβλα που τα παρασκεύασαν με νερό από τη θάλασσα.
Όμως τα τούβλα λιώσανε, αφού το νερό ήταν αλμυρό,κι έτσι αναγκαστήκαμε για δύο χρόνια να μείνουμε σε σκηνή.
Ηλεκτρικό και νερό δεν υπήρχαν,παρά μόνο μια βρύση από την οποία παίρναμε όλοι στη γειτονιά.Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολα ήταν, ειδικά τον Χειμώνα.
Όταν έβρεχε, όλος ο προσφυγικός συνοικισμός μετατρεπόταν σ' έναν απέραντο λασπότοπο,μια πηχτή λάσπη που κόλλαγε σα βδέλλα στα παπούτσια(σε όσους τυχερούς διέθεταν παπούτσια).
Έτσι πήραμε εμείς οι Πόντιοι το παρατσούκλι ''Τσαμούρια''που σημαίνει λάσπη, λασπωμένοι.

Η ανέχεια μας στιγμάτισε σαν αναμμένο σίδερο, αλλά δε μας έκαψε.Νικήσαμε τη φτώχεια, το ρατσισμό και την αδιαφορία της Πολιτείας.
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα στερήσεις και όνειρα.Δούλευα και πήγαινα ταυτοχρόνως στο σχολείο.Ατίθασος δεν ήμουν, ούτε και γκρινιάρης.Φρόνιμος ήμουν και μ' αγαπούσαν γιατί τους διασκέδαζα.
Μιμούμουν τις φωνές των δασκάλων μας και έστηνα αυτοσχέδια νούμερα στα διαλείμματα και στις εκδρομές και αυτό άρεσε σε όλους.

Με ανακάλυψε ο Γιώργος Οικονομίδης σ' έναν διαγωνισμό ταλέντων κι έτσι αποφάσισα να κατέβω στην Αθήνα.Δεν ήθελα, όμως, να γίνω ηθοποιός. Σκεφτόμουν να γίνω συγγραφέας.
23 ετών πήγα στην Αμερική. Ενσωματώθηκα στο χώρο των αμφισβητιών του ''Αμερικανικού Ονείρου''γράφοντας και παίζοντας κείμενα που με ενέταξαν
στην κουλτούρα των αριστερών καλλιτεχνών του περιθωρίου.

 Είμαι από αυτούς που έφεραν και εδραίωσαν το Stand Up Comedy στην Ελλάδα.
Δεν είμαστε ούτε ατακαδόροι, ούτε διασκεδαστές,αν και αυτοί, είναι πολύ σημαντικοί.Ο Stand Up κωμικός. είναι κοινωνικός λειτουργός,που κάνει μια βαθιά τομή στην υπάρχουσα πολιτιστική και πολιτική πραγματικότητα.
Αυτός που κάνει σάτιρα βλέπει τα κακώς κείμενα και θέλει να πει στο διπλανό του:''Πρόσεχε, αυτά που ζεις μπορεί να μην είναι όπως δείχνουν''.

Το 1983 στη ''Διαγώνιο'' στην Πλάκα,έκλεινα την παράστασή μου ''Αλλαγή και πάσης Ελλάδος'' με τα λόγια:
''Εδώ και δύο χρόνια έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψεισιγά - σιγά τους Έλληνες σε λαό δημοσίων υπαλλήλων,κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων.
Σε τριάντα χρόνια από σήμερα,Ανδρέας Παπανδρέου δε θα υπάρχει.

Κατελίπομεν την οδό της δικαιοσύνης Σου...

«Ἡμάρτομεν γὰρ καὶ ἠνομήσαμεν, καὶ οὔκ ἐσμεν ἄξιοι ᾆραι τὰ ὄμματα ἡμῶν, διότι κατελίπομεν τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης σου, καὶ ἐπορεύθημεν ἐν τοῖς θελήμασι τῶν καρδιῶν ἡμῶν».
Εὐχὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ Θ΄ΩΡΑΣ

«Καί ἄν ἀκόμη ζήσουμε σ΄ αὐτό τό βίο χίλια χρόνια, δέν θά μπορέσουμε ποτέ νά φθάσουμε τήν τελειότητά της, ἀλλά ὀφείλουμε νά ἀγωνιζόμαστε πάντοτε καθημερινά μέσα σ΄ αὐτή, σάν νά βάζουμε ἀρχή».
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος Λόγος 5, 84

πηγή

Εκεί είναι ο αγώνας σου: να μην το αφήσεις να γίνει ποτέ.

 Οι Άγιοι, παιδιά, επήγαιναν στην έρημο να ξεριζώσουν το υποσυνείδητο. Τρομακτικά δύσκολο πράγμα. Δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς. Τουλάχιστον, στη συνείδησή μας αυτά να μην υπάρχουν. Έτσι, αισθάνθηκα μέσα μου μία τάση, μία ροπή βρώμικη, ας πούμε της ομοφυλοφιλίας (μια που ο λόγος); Θα πω: «Θεέ μου φύλαξέ με!» 

Εάν λοιπόν τα σπορικά αυτά μείνουν στα μπουκαλάκια, [εάν] δεν δώσω την ευκαιρία της θερμοκρασίας και της υγρασίας να φυτρώσουν, τότε σίγουρα έχω έπαινον από τον Χριστόν και θα σωθώ
 Ας το ξέρουμε λοιπόν, ας μην ανατρέχουμε σε δικαιολογίες τέτοιων πραγμάτων, αλλά να λέμε ότι είναι αμαρτία και ότι ό,τι να ᾽χεις…

 Μου λες ότι είσαι ομοφυλόφιλος και δεν μπορείς να κάνεις αλλιώτικα. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώτικα; Κι εγώ μέσα μου αισθάνομαι αυτό…

  Ξέρετε τι έλεγε ο Μέγας Βασίλειος; «Και γυναίκα αγνοώ και παρθένος ουκ ειμί». Και εγώ έχω εκείνο, και εγώ έχω εκείνο, όπως όλοι οι άνθρωποι. 

Δεν θα το αφήσεις να εκδηλωθεί. Εκεί είναι ο αγώνας σου: να μην το αφήσεις να γίνει ποτέ. Και τότε μπορούμε να μιλάμε για ανόρθωση του πεσμένου ανθρώπου.

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του μακαριστού π. Αθανασίου Μυτιληναίου, που έγινε την Κυριακή 18/3/1990.

πηγή

«Να'ναι ευλογημένο!»

«Να 'ναι ευλογημένο!»Αν μάθεις να λες μέσα στη ζωή το «να 'ναι ευλογημένο», αυτό είναι ανώτερο από όλα, ακόμη και από την προσευχή, γιατί έχει μέσα υπακοή, αγάπη, εμπιστοσύνη, ελπίδα στον Θεό, έχει υπομονή, ταπείνωση, θυσία, προσευχή.

π. Συμεών Κραγιόπουλος

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΩΝ ΕΠΤΑΝΗΣΩΝ

Οι Άγιοι της Κεφαλληνίας

Οι Άγιοι της Ζακύνθου

Η Σύναξη των εν Κερκύρα Αγίων

Η Σύναξη των Προστατών και Εφόρων της νήσου Λευκάδος Αγίων.

«Χριστέ μου, να λές, Παναγία μου, την διάθεσή μου την ξέρεις. Βοήθησέ με!»

 Να μιλάς αυθόρμητα στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους, στους Αγίους, όπου κι αν βρίσκεσαι, και να τους λές ό,τι θέλεις. «Χριστέ μου, να λές, Παναγία μου, την διάθεσή μου την ξέρεις. Βοήθησέ με!». 

Έτσι απλά και ταπεινά να τους μιλάς συνέχεια για ό,τι σε απασχολεί και ύστερα να λές την ευχή:«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

...αυτός που δεν απέκτησε την αγάπη είναι όργανο του Εχθρού...

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

 Εκείνος που δεν έχει αγάπη χαίρεται με την αδικία των άλλων,δε συμπάσχει μ’ αυτόν που έπεσε σε σφάλμα,δεν απλώνει για βοήθεια το χέρι του στον πεσμένο,
δε συμβουλεύει αυτόν που παρασύρθηκε,δε στηρίζει αυτόν που κλονίζεται.

 Είναι ανάπηρος στο νου,είναι φίλος του Διαβόλου,είναι εφευρέτης κάθε πονηρίας,είναι δημιουργός συγκρούσεων,είναι φίλος των υβρεολόγων,
είναι σύντροφος αυτών που κακολογούν τους άλλους,σύμβουλος αυτών που αυθαδιάζουν,συντελεστής στη χειροτέρευση αυτών οι οποίοι φθονούν,
εργάτης της υπερηφάνειας,σκεύος της αλαζονείας.

 Και με ένα λόγο, αυτός που δεν απέκτησε την αγάπη είναι όργανο του Εχθρού,
και πλανιέται σε όλα τα μονοπάτια της ζωής του,και δεν ξέρει ότι βαδίζει μέσα στο σκοτάδι.

Λίγο χώμα. Γη, Αιολική Γη, Γη του τόπου μου

Η γιαγιά μας κουράστηκε. Θέλει να γείρει το κεφάλι της στα στήθια του παππού, που έχει καρφωμένα πίσω τα μάτια του μπας και ξεχωρίσει τίποτα από τη στεριά, τίποτα απ’ τα Κιμιντένια. Μα πια δε φαίνεται τίποτα. Η νύχτα ρούφηξε μέσα της τα σχήματα και τους όγκους.
Η γιαγιά γέρνει το κεφάλι της να το ακουμπήσει στα στήθια που την προστατέψανε όλες τις μέρες της ζωής της. Κάτι την μποδίζει και δεν μπορεί να βρει το κεφάλι ησυχία. Σαν ένας βόλος να είναι κάτω από το πουκάμισο του γέροντα.
– Τι είναι αυτό εδώ; ρωτά σχεδόν αδιάφορα.
Ο παππούς φέρνει το χέρι του. Το χώνει κάτω απ’ το ρούχο, βρίσκει το μικρό ξένο σώμα που ακουμπά στο κορμί του και που ακούει τους χτύπους της καρδιάς του.
– Τι είναι;
– Δεν είναι τίποτα, λέει δειλά ο παππούς, σαν παιδί που έφταιξε. Δεν είναι τίποτα. Λίγο χώμα είναι.
– Χώμα!
Ναι, λίγο χώμα απ’ τη γη τους. Για να φυτέψουν ένα βασιλικό, της λέει, στον ξένο τόπο που πάνε. Για να θυμούνται.
Αργά τα δάχτυλα του γέροντα ανοίγουν το μαντίλι όπου είναι φυλαγμένο το χώμα. Ψάχνουν κει μέσα, ψάχνουν και τα δάχτυλα της γιαγιάς, σαν να το χαϊδεύουν. Tα μάτια τους, δακρυσμένα, στέκουν εκεί.
– Δεν είναι τίποτα λέω. Λίγο χώμα. Γη, Αιολική Γη, Γη του τόπου μου.

Ηλίας Βενέζης, Αιολική γη

Tραγουδιστάδες λεβεντιάς και λευτεριάς

«Tραγουδιστάδες λεβεντιάς και λευτεριάς.Παράδοσης πιστοί συνεχιστές,προόδου εργάτες-σκαπανείς, όσο κανείς δεν ελπίζουν, μα είναι βέβαιοι πως η Παναγία θα δώσει και πάλι τη χαρά στα παιδιά Της να απολαύσουν σύντομα την ισόβια επαναλειτουργία του παλλαδίου Της, ώστε να αξιώνονται κάθε χρόνο να προσκυνούν και να αναπέμπουν δοξολογίες και αιτήματα, ζώντας και βιώνοντας θύμησες και αναμνήσεις».

Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Ατματζίδης

Ένα μικρό ταξίδι ... Αθήνα- Πόντος - Βέρμιο.

πηγή

Μοιρολόι Πόντου

Μοιρολόι Πόντου . 80 Χ 100 -Ιωάννα Ξέρα

Ναηλί εμένα και βάι εμένα, Τά μάτια μου τι βλέπουν;Ωχ, ώωφ 

Και μήπως άφησαν ζωντανούς; Αυτούς που Πόντιοι γεννήθηκαν; Ωχ 

Και φορτωθήκαν τις στενές ,αχ Τις νεκρικές κασέλες, ώωχ

Και φόρεσαν τα σάβανα. Και μπήκανε στη στράτα,

Στην στράτα την αγύριστη,Πού πάει και πίσω δεν έρχεται.

1914-1922 Ξεριζωμός και Γενοκτονία του Ποντιακού λαού .

353.000 νεκροί στην μανία του Τούρκικου Εθνικισμού του Κεμάλ.

Από τα θαύματα της Παναγίας Σουμελά

 Πέρασαν εξήντα πέντε χρόνια από τότε! Ήμην μαθητής της α΄ τάξεως του Φροντιστηρίου Τραπεζούντος. Ετελείωσαν αι εξετάσεις και ευρισκόμην εις το χωριό μας, Κοινώνισσα των Σουρμένων.
Εις γειτονικόν μας αγρόκτημα αρρώστησεν ο μεγαλύτερος υιός του Κ. Καλαντίδου, νέος 30 ετών, εύρωστος, υγιέστατος και ακατάβλητος πεζοπόρος.
Έπαθε από αφασίαν, με το βλέμμα απλανές, έχασε κάθε ενεργητικότητα και βούλησιν.
Ιατρός στο χωριό βέβαια δεν υπήρχε, και η μητέρα του Ελέγκω,
τύπος ανδρογυναίκας, απεφάσισε να τον πάγη στην Τραπεζούντα. Επήρε κι εμένα μαζί της ως γνώστην της πόλεως και διερμηνέα.
Ανεχωρήσαμεν πολύ πρωί απ’ τα Σούρμενα, και το απόγευμα είμεθα στην Τραπεζούντα. Απ’ τη βάρκα κατ’ ευθείαν επήγαμεν εις το φαρμακείον του Σπαθάρου.
Ο ιατρός εξήτασε με πολλήν προσοχήν τον ασθενή. Ύστερα από εξαντλητική εξέτασιν μας είπε να καθίσωμε να περιμένωμε ολίγον. Δεν επέρασε πολλή ώρα και παρετήρησα ότι ο ένας μετά τον άλλον συγκεντρώθησαν εις το φαρμακείον
όλοι οι ιατροί της Τραπεζούντας, με τα υψηλά καπέλα των: ο Μεταξάς, ο Εφραιμίδης κ.ά.
Όλοι εκείνοι οι ιατροί προσεκτικά εξήτασαν τον ασθενή και στο τέλος μ’ εκάλεσε ο Σπάθαρος και με πολλήν σοβαρότητα μου είπε να μεταδώσω στην μητέρα του ασθενούς ότι όλοι οι ιατροί συμφωνούν  πως ο υιός της δεν θα ζήσει πολύ, και θα κάμη καλά να επιστρέψη αμέσως στο χωριό της.
 Τα λόγια του ιατρού τα κατάλαβε η γρηούλα και με ύφος οργίλον του απάντησε: «Εγώ εξέρω και άλλον γιατρόν, πρώτα θα πάω σε εκείνον και ύστερα θα γυρίζω’ς σο χωρίον!»
Εννοούσε την Παναγία του Σουμελά.
Την επαύριον, ενωρίς, ξεκινήσαμεν με άλογα για το μοναστήρι, όπου και

Ο Πόντος των Αγίων

 Ο κάπως ιδιότυπος χαρακτήρας και η διαφοροποιημένη προφορά του καλοκάγαθου Πόντιου «γέροντα» μοναχού, σ’ ένα μοναστήρι στην κεντρική Ελλάδα, προκαλούσε κάποιους φίλους μοναχούς με αφέλεια και απλότητα να τον πειράξουν καλόκαρδα για την ιδιαίτερη πατρίδα του, πού δεν έλεγε να την ξεχάσει. «Και τί είναι ο Πόντος;».

Την τελευταία φορά όμως στενοχωρήθηκε πολύ ο γέροντας…
Αν δεν έχεις πάει σ’ αυτή την πανέμορφη, παράξενη – από τα πανάρχαια χρόνια ελληνική γη 
 Αν ποτέ δεν την είδες ή έστω δεν διάβασες με προσοχή και καρδιά την ιστορία της και τη γενοκτονία του πληθυσμού της, πώς να νιώσεις ως το βάθος τον πόνο στου Πόντιου την ψυχή; 
Ο γέροντας αισθανόταν ότι το πείραγμα του σκάλιζε μια βαθιά πληγή.Αποσύρθηκε πονεμένος στο κελί του για λίγες ήμερες. Τί μυστικό έκρυβε χωρίς καμιά επικοινωνία;

Ένα πρωί’ κρέμασε την αφοπλιστική απάντηση σ’ ένα κεντρικό μέρος της ιερής Μονής.
Είχε φιλοτεχνήσει ένα ιστορικό χάρτη του Πόντου και είχε σημαδέψει πόλεις και ασκηταριά, πού έζησαν ή πέρασαν ή γεννήθηκαν εκεί ή ασκήθηκαν σε κείνους τους αγιασμένους τόπους πολλοί όσιοι και μάρτυρες. Αντίστοιχα είχε κολλήσει τις εικόνες τους. Που φύλαγε τόσες στο λιτό κελί του; Μήπως και ζωντάνεψαν από της ψυχής τα βάθη; Και που να τους έβαζε όλους!

Έκπληκτοι καλόγεροι και προσκυνητές διάβαζαν την επιγραφή: «Αυτός είναι ο Πόντος των Αγίων»! Έτσι είναι αλήθεια. Όταν ανοίξεις ένα Συναξάρι και διαβάσεις προσεκτικά, μένεις άφωνος από το πλήθος των Αγίων του Πόντου. Μεγάλοι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, όπως ο Μέγας Βασίλειος πού ασκήθηκε σε σπήλαιο του Πόντου, σε κατάφυτη περιοχή κοντά στον Ίρι ποταμό, όπου κάλεσε και τον φίλο του Γρηγόριο Θεολόγο το Ναζιανζηνό, ο Άγιος Γρηγόριος ο Επίσκοπος Νύσσης, ο Όσιος Ναυκράτιος.

Ο Όσιος Θεοδόσιος Μητροπολίτης Τραπεζούντος. Ο Άγιος Ιωάννης ο Τραπεζούντιος. Ο Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, κάτοικος της

Την Πατρίδα μας θα την χάσουμε, αλλά πάλι θα την βρούμε!

Την Πατρίδα μας θα την χάσουμε, αλλά πάλι θα την βρούμε!

έλεγε πριν από την aνταλλαγή o Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης.

 19 Μαΐου 2019 - 100 χρόνια από την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

«Αυτό δεν είναι αρκετό, δεν θα σωθούν αυτοί οι άνθρωποι με τα καλά τους έργα»;(Αγ.Λουκάς Κριμαίας)

  Μεταξύ των ανθρώπων που ζουν γύρω μας υπάρχουν και αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό και όμως κάνουν πολλά καλά έργα. 

Συχνά ακούω την έξης ερώτηση” «Αυτό δεν είναι αρκετό, δεν θα σωθούν αυτοί οι άνθρωποι με τα καλά τους έργα»;

Πρέπει οπωσδήποτε να δώσω την απάντηση. Όχι, δεν θα σωθούν μόνο με τα καλά έργα. 

Γιατί δεν θά σωθούν; Γιατί έτσι είπε ό Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, όταν «επηρώτησε… νομικός, πειράζων αυτόν και λέγων” διδάσκαλε, ποια εντολή μεγάλη εν τω νόμω; ό δέ Ιησούς εφη αύτώ αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου., ,αυτή εστί πρώτη και μεγάλη εντολή, δευτέρα δε όμοια αύτη’ αγαπήσεις τον πλησίον σου ώς σεαυτόν» (Μτ. 22, 35-39).

Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας ο Ιατρός

πηγή