ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2023

Ό,τι έζησε ο Χριστός,θα το ζήσουμε κι εμείς...


Ό,τι έζησε ο Χριστός,θα το ζήσουμε κι εμείς...
Εσταυρώθη ο Χριστός μας; Θα σταυρωθούμε κι εμείς.
Είτε από αρρώστιες, είτε από τα γηρατειά, είτε από συκοφαντία των ανθρώπων,
είτε από τον φθόνο του διαβόλου ...έναν ΣΤΑΥΡΟ θα τον έχουμε όλοι.
Ή ένα παιδί δύσκολο θα μας βγει,ένας γείτονας, διάφορα ποικίλα...ποικίλα..
Αυτό σημαίνει
ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ ΑΠΑΡΝΗΣΑΣΘΩ ΕΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΑΡΑΤΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΩ ΜΟΙ.
Ο καθένας ξέρει πολύ καλά ποίος είναι ο ΣΤΑΥΡΟΣ του, μπορεί να είναι κάτι το μυστικόν και να μη το ξέρει κανείς, αυτός να είναι ο σταυρός του.
ΟΛΟ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΩΘΕΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ...

Μικρό απόσπασμα από την ομιλία του Μητροπολίτη Μόρφου κ.Νεοφύτου, κατά την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως
Ολόκληρη η ομιλία :https://youtu.be/bMD1uCKoqBo __ΠΗΓΗ

Τι θα μείνει στο τέλος;


«Τι θα μείνει στο τέλος;;;
Οι στιγμές που έκανες το καλό...Εκείνες οι μικρούλες στιγμές που χόρτασε η ψυχή σου Θεία Χάρη...»

Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Γεωργίου

Ωδή Τέταρτη: Εις Σάμον(Α. Κάλβος) – Μίλτος Πασχαλίδης

                          
Στίχοι: Ανδρέας Κάλβος Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης 

 Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, 
Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, 
ζυγόν δουλείας, ας έχωσι θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.
 θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία. 

Αυτή (και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας)
 επτέρωσε τον Ίκαρον·
 και αν έπεσεν ο πτερωθείς 
κι επνίγη θαλασσωμένος· 

Αφ’ υψηλά όμως έπεσε,
 Αφ’ υψηλά όμως έπεσε, 
και απέθανεν ελεύθερος.
 Αφ’ υψηλά όμως έπεσε, 
Αφ’ υψηλά όμως έπεσε, 
και απέθανεν ελεύθερος. 

Αν γένεις σφάγιον άτιμον ενός τυράννου, 
νόμιζε φρικτόν τον τάφον. 

Ο πνευματικός πατέρας στα κείμενα της Φιλοκαλίας των ιερών νηπτικών: (ησυχαστική παράδοση και ποιμαντική ευθύνη σε σύνθεση)


 http://ikee.lib.auth.gr/record/104414/files/KODSEI.pdf

Θύρα 13ου αιώνα

 


The doors of 13th century Gandzasar Armenian Apostolic Monastery in Martakert region of Artsakh__πηγή

Ένα βράδυ, πέρασε απ’ τη γειτονιά μας ο Χριστός..


Εκείνα τα χρόνια, η φτώχεια περίσσευε..

Τη μαζεύαμε, λοιπόν, σε πιάτα και τη μοιράζαμε στους γείτονες..
Η κυρα-Λένη τρία σαλιγκάρια στο πιάτο, για μας
Και μεις σκέτες πικραλήθρες, για την κυρία Αρετή
Κι αυτή, ένα Χριστουγεννιάτικο Δέντρο, στολισμένο με βώλους, τυλιγμένους με χρυσόχαρτα..Για να το βλέπει όλος ο κόσμος -το ’κανε χωρίς έπαρση.

Τα θερινά απογεύματα, οι γριούλες έγνεθαν ποκάρια, απ’ το γειτονικό εργοστάσιο, και οι νεότερες έπλεκαν πολύχρωμες, μ’ αυτά, φανέλες, για όλα τα παιδιά της γειτονιάς.

Ένα βράδυ, πέρασε απ’ τη γειτονιά μας ο Χριστός..
Ζήτησε ένα ποτήρι νερό και του το ‘φεραν με προθυμία...Εκείνος ευλόγησε και χάθηκε στο δειλινό.
Από τότε η φτώχεια μας, έσπασε σε άπειρα κομμάτια..Έτσι που χάθηκε... ή, τη συνηθίσαμε...

Γιάννης Τσίγκρας_πηγή

“Μόνον ἐπάγη τό ξύλον, Χριστέ, τοῦ Σταυροῦ σου, τά θεμέλια ἐσαλεύθησαν τοῦ θανάτου, Κύριε”



Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, θα βρούμε πολλές φορές στον Όρθρο της μεγάλης αυτής εορτής το αρχαίο ρήμα “πήγνυμι” σε διάφορες μορφές, αλλά και σύνθετο (“ἐμπήγνυμι”, “προσπήγνυμι”).
 “Πήγνυμι” λοιπόν σημαίνει “στερεώνω”, “κάνω κάτι να είναι σταθερό”, “καρφώνω”. Παρόμοια σημασία (με μεγαλύτερη έμφαση) έχουν και τα σύνθετα που αναφέραμε (από δε το “ἐμπήγνυμι” προέρχεται το νεοελληνικό “μπήγω/μπήζω”).

Βρίσκουμε λοιπόν στον Όρθρο φράσεις όπως:
“Μόνον ἐπάγη τὸ ξύλον, Χριστέ, τοῦ Σταυροῦ σου, τὰ θεμέλια ἐσαλεύθησαν τοῦ θανάτου, Κύριε” (“Και μόνο που στήθηκε/στερεώθηκε το ξύλο του Σταυρού σου, Χριστέ, τα θεμέλια του θανάτου σαλεύθηκαν, Κύριε”).

“Θεοτόκε Παρθένε, ἱκέτευε τὸν Υἱόν σου τὸν ἑκουσίως προσπαγέντα ἐν Σταυρῷ…” (“Θεοτόκε Παρθένε, να ικετεύεις τον Υιό σου, ο οποίος εκούσια καρφώθηκε σε Σταυρό…”)

“Τρεῖς σταυροὺς ἐπήξατο ἐν Γολγοθᾶ ὁ Πιλᾶτος, δύο τοῖς λῃστεύσασι, καὶ ἕνα τοῦ Ζωοδότου, ὃν εἶδεν ὁ ᾍδης καὶ εἶπε τοῖς κάτω· Ὦ λειτουργοί μου καὶ δυνάμεις μου, τίς ὁ ἐμπήξας ἧλον τῇ καρδίᾳ μου;” 
(“Τρεις σταυρούς έστησε στον Γολγοθά ο Πιλάτος: δύο για τους ληστές, και έναν του Ζωοδότη, τον οποίο είδε ο Άδης και είπε στους κάτω: ‘Λειτουργοί μου και δυνάμεις μου, ποιος είναι εκείνος που έμπηξε καρφί στην καρδιά μου;’ ”).

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΚΕΛΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ


 http://ikee.lib.auth.gr/record/106829/files/GRI-2008-1596.pdf

Κυριακή 19 Μαρτίου 2023

Ο Σταυρός είναι η πηγή της σωτηρίας, είναι η εγγύηση της Ανάστασης


 -Και για τον Σταυρό θέλω να σας ρωτήσω το ίδιο. Ο Σταυρός, όπως συχνά το ακούμε προκαλεί μια αρνητική αίσθηση. Ο καθένας κουβαλάει τον σταυρό του. Ο χριστιανός πρέπει να κουβαλήσει τον σταυρό του. Ο σταυρός ως προϋπόθεση να είσαι χριστιανός, ο Σταυρός ως αντίθετο της χαράς της ζωής, της εδώ ζωής

-Ο Σταυρός είναι η πηγή της σωτηρίας, είναι η εγγύηση της Ανάστασης. Χωρίς Σταυρό δεν υπάρχει Ανάσταση και Ανάσταση σημαίνει ανακαίνιση ζωής. Ο θάνατος του Χριστού οδηγεί σε ανάσταση ζωής. Αυτή είναι η εμπειρία της Εκκλησίας μέσα στην ιστορία. Γι΄ αυτό κάνουμε το σημείο του σταυρού, γι΄ αυτό φοράμε σταυρό. Δεν είναι δεισιδαιμονία, είναι εμπειρία. Και φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν θα βρεθείς σε κίνδυνο ή δεν θα αρρωστήσεις, αλλά ό,τι και αν σου συμβεί είναι παρών ο Θεός, είσαι κάτω από το βλέμμα του, αυτό σου αρκεί.

 Δείτε πώς ο ίδιος ο Χριστός αποκαλύπτει το δικό του πάθος στους μαθητές. Καταρχάς δεν τους μιλάει μόνο για ανάσταση και για νίκη και θρίαμβο, αλλά τους μιλάει για πάθος, μαστιγώσεις και σταυρό, για τον δικό του θάνατο. Δεν τους προτρέπει να τον γνωρίσουν μόνον στη μεταμόρφωση, αλλά να αναγνωρίσουν τη θεότητά του όταν Τον αντικρύσουν στον σταυρό. Ούτε τους υπόσχεται επίγεια καλοπέραση. Αντίθετα, τους λέει ότι «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσι» και ότι όποιος θέλει να τον ακολουθήσει πρέπει να απαρνηθεί τον εγωκεντρικό εαυτό του και να σηκώσει τον σταυρό του. Μιλάει για διωγμούς και πειρασμούς, για «στενή πύλη καί τεθλιμμένη ὁδό».
 Όταν ο Πέτρος ομολογεί τη θεότητά του Χριστού, του λέει ότι αυτό είναι αποκάλυψη του Θεού μέσα του· όταν όμως αρνείται τη σταύρωσή του, τον επιτιμά λέγοντας πως αυτό αποτελεί φωνή του διαβόλου μέσα του.

  Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταλάβουμε πως η πορεία μας πρέπει να έχει θυσία.

“Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ευπαθής σαν το αγριολούλουδο...


«Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ευπαθής σαν το αγριολούλουδο..
Όλοι το αγαπούν και όλοι το ποδοπατούν.. Άλλοτε βρίσκεται σε δόξα και άλλοτε σε ατιμία..
Όποιος, όμως, αγαπά τον Θεό, ευχαριστεί τον Κύριο για όλες τις θλίψεις και παραμένει ήρεμος και στην τιμή και την εξουθένωση...»

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Σταυρός:Με τρελαίνει η "παράλογη" λογική Σου.


"Με τρελαίνει η παράλογη λογική Σου:
Να μου ζητάς να μη μεριμνάω.
Να μου ζητάς να ταΐζω αυτούς που δεν μπορούν να μου το
ανταποδώσουν.
Να μου ζητάς να δανείζω σ’ αυτούς που δεν μπορούν να μου τα επιστρέψουν.

Με τρελαίνει η παράλογη λογική Σου:
Να με καταρώνται και να ευλογώ.
Να με μισούν και να αγαπώ.
Να με αδικούν και να συγχωρώ.
Να νικάω επ’ αγαθώ.
Να γυρίζω το μάγουλο για το δεύτερο ράπισμα.
Να επιλέγω την έσχατη θέση,ενώ μπορώ να έχω την πρώτη.

Με τρελαίνει η παράλογη λογική Σου:
Να αρνηθώ, ποιον;τον εαυτό μου
Να αγαπήσω, ποιον;τον σταυρό μου
Να παραδεχτώ πως, για το κακό που γίνεται,εγώ φταίω.

Με τρελαίνει η παράλογη λογική Σου:
να σταυρωθώ εγώ για να μην σταυρωθούν άλλοι
Να πτωχύνω για να πλουτίσω.
Να χάσω για να κερδίσω.
Να πεθάνω για να ζήσω......"

Μαρία Μουρζά, “Αγάπησα τα θνητά σαν αθάνατα”__πηγή

Ας μελετήσουμε μες σε όλο το Σταυρικό γεγονός ποια είναι η δική μας θέση...


«Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως»
Καλούμαστε  στην Θεία Λειτουργία να στρέψουμε το βλέμμα μας στο ύψος του Σταυρού των Αγίων Παθών του Σωτήρος Χριστού μας!

   Στην σύγκριση με τα δικά μας μικρά πάθη, δύναμη πολλή θα αντλήσουμε από τη δύναμη του Χριστού μας κι ύστερα θα μελετήσουμε μες σε όλο το Σταυρικό γεγονός ποια είναι η δική μας θέση,
εάν είμαστε γονυπετείς στα χώματα μπρος στον Χριστό μας,
 αν λόγχες βαστούμε ή όξος στη δίψα του, 
αν είμαστε ο μετανοημένος ληστής που διψάει να ακολουθήσει τον Κύριό Του στον Παράδεισο ή ο αμετανοήτος ληστής που αμφισβητεί τον Κύριο! 
Αν βαστούμε πέτρες μες τα χέρια μας και πετροβολούμε και τον Κύριο κι όποιον πλησίον μας!

Δεν είναι αργά, μα είναι πρόσκληση ακόμα κι αν η πομπή της Αναστάσεως ξεκίνησε την πρώτη ημέρα της Καθαρής Δευτέρας, βήμα να επιταχύνουμε και να συμπορευθούμε με νηστεία, με ψυχή καθαρή, με εξομολόγηση με μετάνοια!
Στο μεσοδιάστημα της πορείας Του προς την Ανάσταση Του ο Κύριος στρέφει το βλέμμα Του προς εμάς και μας προσκαλεί όλους μας στο Μυστικό Του Δείπνο μα τα πλουσιοπαροχα δώρα της λυτρωτικής Θείας Κοινωνίας!

Γίνεται μεταξύ μας ένας διάλογος υπέροχος καθώς ανταποκρινόμαστε στο τραπέζι της Κυριακής:
Μας προσκαλεί λέγοντάς μας:
«Λάβετε, φάγετε τοῦτο ἐστί τό σῶμα μου, τό ὑπέρ ὑμῶν κλώμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν»

Κι εμείς χαρούμενοι για το Δειπνο στο οποίο παραθέτει για εμάς, αναφωνούμε:
«Ἰδού, βαδίζω πρὸς θείαν κοινωνίαν·
Πλαστουργέ, μὴ φλέξῃς με τῇ μετουσίᾳ·
πῦρ γὰρ ὑπάρχεις τοὺς ἀναξίους φλέγον.
ἀλλ᾿ οὖν κάθαρον ἐκ πάσης με κηλῖδος.»

Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ

Σαρακοστή: ενάντια στον «ηθικό» άνθρωπο της Δύσης.


Ο ηθικός άνθρωπος που προωθεί η Δύση διακρίνεται για τη σωστή και δίκαιη συμπεριφορά του που πολεμάει το άδικο στον κόσμο.
Ο πνευματικός άνθρωπος όμως βλέπει την πηγή της Δικαιοσύνης που βρίσκεται στη γη και αισθάνεται τη δική του αχαριστία και ανεπάρκεια.

Ο ηθικός άνθρωπος κοιτάζει να τηρεί κάποιες βασικές αρχές εξωτερικής συμπεριφοράς και καλλιεργεί τελικά έναν διχασμένο άνθρωπο.
Ο πνευματικός άνθρωπος ελέγχει το εσωτερικό του, μετανοεί, ταπεινώνεται, υπηρετεί το αιώνιο θείο θέλημα που επικρατεί αιώνια.

Ο ηθικός άνθρωπος τρέφει τον εγωισμό του με τις δικές του ενέργειες και πρωτοβουλίες νομίζοντας ότι όλα εξαρτώνται από αυτόν.
Ο πνευματικός λατρεύει και τιμά το Πρόσωπο εκείνο, που είναι η ίδια η Δικαιοσύνη και αντλεί συγχώρεση και καθαρότητα από Αυτό.

Τελικά ο πνευματικός άνθρωπος τρέφεται με τη λατρεία του Θεού του και αυτόν υπηρετεί. Δεν τον απασχολούν οι εξωτερικοί τύποι.
Αντίθετα ο Δυτικός πολιτισμός χτίζεται διαρκώς πάνω στη βάση της εξωτερικής καλής συμπεριφοράς που τη θεωρεί και «Πολιτισμό»...

Οι πνευματικοί άνθρωποι συχνά είναι αντισυμβατικοί (αντιδρούν περίεργα, θυμώνουν)γιατί νοιάζονται για την ουσία, για την ταπείνωση.
Ο ηθικός άνθρωπος όμως, θεωρεί απαράδεκτες αυτές τις συμπεριφορές, γιατί κλονίζουν τον κόσμο που με τόση φροντίδα δημιουργεί.

Ζαχαρίας Παπαντωνίου-Το πιστό αστεράκι


Ἕν᾿ ἀστεράκι περπατεῖ κοντὰ στὸ ἀχνὸ φεγγάρι
Μὰ νὰ τὸ φτάσει, ἂς ἤξερα, δὲ θέλει; δὲ μπορεῖ;
Καὶ στὴ μεγάλη δόξα του καὶ στὴ λειψή του χάρη
Σὰν τὴν ἀγάπη στέκει ἐκεῖ, σωπαίνει καὶ θωρεῖ.

Παίζουν μαζὶ στὰ σύννεφα καὶ λάμνουν στὸν αἰθέρα
Ποιὰ δύναμη τὸ μάχεται καὶ πίσω τὸ κρατεῖ
Κοντά του ὅσο νὰ καίγεται, μὰ πάλι τόσο πέρα
Ποὺ τὸν καϋμό του εἶν᾿ ἀρκετὸ νὰ μὴ μπορεῖ νὰ εἰπῇ;

Οἱ ἀνθρῶποι λένε: ἀπ' τὸν καϋμό μια νύχτα θὰ πεθάνη,
Κερὶ θὰ σβήση καὶ καπνὸς στὸ χάος θὲ νὰ χαθῆ.
Καὶ τ' ἀστεράκι πάντα ζῆ καὶ περισσὰ τοῦ φτάνει
Νἆναι μπροστὰ στὸ μέγα φῶς καὶ νὰ τὸ ἀκολουθή!

Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Το πιστό αστεράκι,
από την ποιητική του συλλογή "Τα Θεία Δώρα", Αθήνα, 1932

Γι' αυτό βλέπεις να πολλαπλασιάζονται ραγδαίως οι ψυχές οι ασταύρωτες (εν Χριστώ)...


Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως...

Ξεκίνησε να ''σκοτεινιάζει''όταν αρχίσαμε να κατεβαίνουμε από τον Σταυρό μας.....
Απλά πράγματα...Γι' αυτό βλέπεις να πολλαπλασιάζονται ραγδαίως οι ψυχές οι ασταύρωτες (εν Χριστώ)...

Εκείνες που σταυρώνουν με το σφυρί του νόμου και τα καρφιά των παθών
ήδη πληγωμένες υπάρξεις γύρω τους.....

Η αγάπη μάς ανεβάζει στον Σταυρό και η απουσία αυτής μάς κατεβάζει......

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου