Ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐπὶ τῇ Προβατικῇ κολυμβήθρᾳ, τῇ λεγομένῃ κατὰ Ἰουδαίους Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἐχούσῃ·
Κυριακή 11 Μαΐου 2025
ΑΝΕΒΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ (ΑΓΡΙΝΙΟ 1960)
Ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐπὶ τῇ Προβατικῇ κολυμβήθρᾳ, τῇ λεγομένῃ κατὰ Ἰουδαίους Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἐχούσῃ·
Σάββατο 10 Μαΐου 2025
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ- μην πούμε ποτέ: «Δες, τον τιμωρεί ο Θεός για τις αμαρτίες του»
Γι'αυτό σημειώνει η Σοφία Σειράχ: «Ἀπόστησον πλημμέλειαν -δηλαδή «μην κάνεις αμαρτίες· στάσου μακριά από τις αμαρτίες»- καί εὔθυνον χεῖρας, καί ἀπό πάσης ἁμαρτίας καθάρισον καρδίαν». Πρόσεξε. Να είσαι μακριά από την αμαρτία. Γιατί; «Ὁ ἁμαρτάνων - λέει η Σοφία Σειράχ στο 38 κεφάλαιο, στίχος 15- ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτόν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ».Γιατί «αυτός που αμαρτάνει θα πέσει στα χέρια του γιατρού».Θα έπρεπε να υπάρχουν πινακίδες, δεν ξέρω, στα νοσοκομεία μ’ αυτήν την επιγραφήν. «Ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτόν (:έναντι του Δημιουργού του) ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ». «Θα πέσει στα χέρια του γιατρού». Δεν νηστεύεις κατά Θεόν; Θα νηστεύσεις κάποια μέρα κατά ιατρόν. Κ.ο.κ.
Περί απαλλαγῆς τῆς κατακρίσεως τρεῖς τρόποι ὑπάρχουν
Ὁσιος Φιλόθεος Ζερβᾶκος.Άγωνιστής καί ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδοξίας
Επιστολή 713 πρός κύριον Κωνσταντῖνον Δρατσέλαν Τρίκαλλα – Θεσσαλίας
Φιλόθεος γραφίδα 7 σελ. 180 Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρος 2024
«ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»(Κυριακή Παραλύτου)
Ὁ παραλυτικὸς ὑπακούει στὴν προσταγὴ τοῦ Χριστοῦ, παραμερίζοντας κάθε ἐπιφύλαξη καὶ μ’ αὐτὴ του τὴν στάση μᾶς δίνει ἕνα θαυμάσιο πρότυπο γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ δεχόμαστε τὶς ἐκ πρώτης ὄψεως «παράδοξες» ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.
Ο ''δεύτερος στρατός του Χίτλερ''
Η σημερινή, 80η επέτειος της «Ημέρας της Νίκης των Λαών» δεν σηματοδοτεί την ήττα μόνο της Γερμανίας, που σήμερα επανεξοπλίζεται ταχύτατα προχωρώντας και σε μια εκ βαθέων αναθεώρηση της «μαύρης ιστορίας» της, στο πλαίσιο ενός ψυχωτικού Μεγαλογερμανισμού κι εκδικητικού αντιρωσισμού. Αφορά και εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες από διάφορα κράτη, και συγκεκριμένα τον συστηματικά αποσιωπούμενο «δεύτερο στρατό» του Χίτλερ, στον οποίο συμμετείχαν «εθελοντικά». Συνδετικός κρίκος όλων των «εθελοντών» υπήρξαν χαρακτηριστικά όπως : αντικομουνισμός, αντισημιτισμός, φασισμός, ευκαιρία για λεηλασίες, ελπίδα εθνικής αποκατάστασης, πεποίθηση υπεροχής της αρείας φυλής, τάση για περιπέτεια.
Στους στρατιώτες του Χίτλερ από «ξένους λαούς» - στην πραγματικότητα προδότες και δοσίλογοι - περιλαμβάνονταν : Γάλλοι (μεραρχία «Καρλομάγνος»), Ολλανδοί, Φλαμανδοί (“Westland”), Βαλώνοι, Δανοί, Ιταλοί, Λευκορώσοι, Ρώσοι (Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός / Rona), Ουκρανοί, Ούγγροι, Λετονοί, Εσθονοί, Ελβετοί, Φινλανδοί, Νορβηγοί (Μεραρχία «Βίκινγκ»), Τάταροι, Γεωργιανοί, Αζέροι, Άραβες (Legion Freies Arabien), Αλβανοί (Μεραρχία «Σκεντέρμπεης»), Ινδοί (»Ελεύθερη Ινδία»), Κοζάκοι, Βόσνιοι μουσουλμάνοι (Μεραρχία «Χατζάρ») κ.α. (βλ. φωτό με εθνόσημα)
Τα Ιερα Αμφια του Αγ.Νεκταριου στο Μητροπολιτικο Ναο της Χίου
Από την ληστεία της ζωής στην υπηρεσία της αγάπης ο γιγαντόσωμος Ρέπροβος
Ο Θείος Κυνηγός τρέχει, τρέχει και τελικά συλλαμβάνει και οδηγεί στην Ποίμνη του το πολύτιμο θήραμα.
Χριστόφορος πλέον και διάκονος αγάπης. Αξιώνεται να μεταφέρει στους ώμους του και τον Ιησού. Γνωρίζει τον Χριστό, ομολογεί τον Χριστό, υπηρετεί τον Χριστό και μαρτυρεί για τον Χριστό.
Ενας ανθρωποφάγος, με την Χάρη του Θεού και την αγαθή προαίρεσή του, Μεγαλομάρτυρας ΄Αγιος.
9 Μαΐου 1956-"Είμαστε όλοι ΕΟΚΑ".
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δωρόθεος οργανώνει λαοσύναξη υπέρ των Ελλήνων της Κύπρου στην Αθήνα. Η συμμετοχή μαζική. Εκδίδονται στους δρόμους ψηφίσματα κατά της εκτέλεσης των Καραολή-Δημητρίου και υπέρ του Ελληνισμού της Κύπρου.
Διαδηλωτές κινούνται προς τη Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι. Και τότε η κατάληξη είναι τραγική...
Ο υπουργός Προεδρίας Κωνσταντίνος Τσάτσος διατάζει την Αστυνομία να συντρίψει τη διαδήλωση. Λέγεται πως δήλωσε: "Θα τεθή άπαξ δια παντός τέρμα εις την Κυπριακήν πολιτικήν του πεζοδρομίου".
Η αστυνομία ανοίγει πυρ. Εκατοντάδες τραυματίζονται. Τρεις σκοτώνονται. Είναι οι: Ευάγγελος Γεροντής, ο Ιωάννης Κωνσταντόπουλος και ο Φραγκίσκος Νικολάου. Να σημειωθεί πως από τους ως άνω νεκρούς ο πρώτος ήταν αριστερός-κομμουνιστής από την Κρήτη, ο δεύτερος δεξιός-εθνικόφρων από τη Καλαμάτα και ο τρίτος δεξιός-εθνικόφρων από τη Σύρο. Δείγμα του ότι ο Ελληνισμός -πέραν των πολιτικών πεποιθήσεων- στήριζε των αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου.
Αυτοί ήταν οι "Ελλαδίτες" νεκροί του αγώνα της ΕΟΚΑ.Αθάνατοι!
Οίνος εκ της Αμπέλου Σεβαμά.
Ήταν οι απόγονοι του Μωάβ, τέκνο του Λωτ από αιμομιξία με την μεγαλύτερη από τις δυο θυγατέρες του, οι οποίες μετά την φυγή τους από την καταστροφή των Σοδόμων, μέθυσαν τον πατέρα τους και κοιμήθηκαν μαζί του.
Ο δε Λωτ ήταν ανεψιός από αδελφό του Αβραάμ.
Το Έθνος λοιπόν των Μωαβιτών που προέκυψε από αυτή την αιμομιξία, έγινε γρήγορα μεγάλο και απλώθηκε ανατολικά της Νεκράς Θάλασσας.
Οι κάτοικοι του ήταν δυνατοί, νίκησαν και εξαφάνισαν τους φοβερούς γίγαντες Ανακείμ, είχαν πλούτη και δύναμη πολύ, αλλά ήταν ειδωλολάτρες και έκαναν και ανθρωποθυσίες νηπίων.
Παρόλα αυτά θεωρούσαν ότι και αυτοί ήταν απόγονοι του Αβραάμ, επειδή παίρνοντας αυτός μαζί του από την Ουρ των Χαλδαίων, τον ανεψιό του Λωτ και κατά αυτούς υιοθετώντας με αυτό τον τρόπο, άρα είχαν και αυτοί μερίδιο στις επαγγελίες που δόθηκαν από τον Αληθινό Θεό στον Αβραάμ.
Μια πολύ μπερδεμένη δοξασία, αφού ο Γενάρχης τους Μωάβ ήταν ανεψιός του Αβραάμ και δεν υιοθετήθηκε ποτέ από αυτόν, αλλά και το κυριότερο είναι ότι ήταν Τέκνα Αιμομιξίας.
Η γη που κατοικούσαν ήταν πολύ εύφορη και αυτοί έδειχναν ότι είναι πολύ καλοί και φιλόξενοι άνθρωποι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν πολύ πονηροί και εγωϊστές, εκμεταλλευόταν την κάθε ευκαιρία για να ηγεμονεύσουν, υποτάσσοντας γειτονικούς λαούς με ύπουλους τρόπους και ξαφνικούς πολέμους ακόμη.
Στην ιστορία έμεινε ένα ονομαστό κρασί που παρήγαγε αυτός ο λαός από μια ποικιλία σταφυλιών που μόνο αυτοί καλλιεργούσαν.
Ήταν ο γλυκόπιοτος Οίνος εκ της Αμπέλου Σεβαμά.
Παρασκευή 9 Μαΐου 2025
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Ελένη Πολυβίου («Ελλού το εκατομμύριο»)
Σιγά-σιγά αυτή η γυναίκα απόκτησε πολλή χαρά. Τόση χαρά απόκτησε που έλεγε: «Κύριε, έλέησον. Μα πόση χαρά έχω μέσα στην καρδιά μου. Ιδιαίτερα στην θεία Λειτουργία! Εκείνη την ώρα γεμίζει φως ο νους μου και βλέπω μέσα μου χιλιάδες ονόματα. Και αρχίζω και τα διαβάζω. Συλλαβιστά-συλλαβιστά, όπως μπορώ, να διαβάζω».
Αποτέλεσμα αυτής της χαράς που ζούσε, άρχισε να μοιράζη η ίδια χαρά στους πιστούς. Την πλησίαζαν νέοι που κατάλαβαν την αρετή της, και πήγαιναν και την φιλούσαν το χέρι. Και τους ελεγε: «Γυιέ μου, εκατομμύρια ευχές να έχετε. Εκατομμύρια εκατομμυρίων».
Κάθε Σάββατο, αλλά και άλλες μέρες, πήγαινε με τα πόδια στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κοντού στην Λάρνακα, για να καθαρίση το ναό… Όταν έφθανε στην πόρτα του ναού, γονάτιζε και πήγαινε γονατιστή μέχρι την εικόνα του Αγίου, όπου τον παρακαλούσε για τον αγνοούμενο γυιό της. Είχε αποθέσει όλες τις ελπίδες της για την ανεύρεση του γυιού της στον άγιο Γεώργιο, και ο Άγιος δεν έμεινε απαθής από αυτή την συνεχή παράκληση της πονεμένης μάννας.
Άλλοτε που επέστρεψε από τον Άγιο Γεώργιο, ανέφερε στη νύφη της ότι ο Άγιος είχε μόλις επιστρέψει από το Βερούτη (Βηρυτό), και η εικόνα του ήταν ιδρωμένη από πάνω μέχρι κάτω.
Πολλοί εἶναι οἱ μάρτυρες τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Σωτήρα.
Τότε ο Όσιος στράφηκε στο νεκρό και του είπε με απλότητα...
Όταν έφεραν το σώμα του νεκρού και εδοκίμασαν να το τοποθετήσουν εις τον τάφο, διεπίστωσαν ότι, μόλις και μετά βίας εχωρούσε μέσα. Άρχισαν τότε οι αδελφοί να παραπονούνται και να βαρυγγωμούν κατά το Οσίου Μάρκου.«Αδελφέ», του έλεγαν, «τί μνήμα είναι αυτό που έσκαψες;
Ούτε νεκρό μπορούμε να θάψουμε καλά ούτε να τον περιχύσουμε με λάδι, όπως συνηθίζεται.Γιατί το έκανες τόσο στενό;».
Ο Όσιος έβαλε ταπεινά μετάνοια και είπε:
«Συγχωρέστέ με, πατέρες, από σωματική αδυναμία δεν έκανα σωστά την εργασία».
Εκείνοι όμως δεν ησύχασαν, αλλά πολλαπλασίασαν τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες.
Μη θέλης να δείχνης σε όλους με λόγια την αγάπη σου, αλλά καλύτερα ζήτει από τον Θεόν να τους την φανερώση Εκείνος...
Τι ακούει ο Θεός από εμάς! Ευτυχώς που δεν μας παίρνει τοις μετρητοίς.
– Όχι, παλιά δεν ήταν έτσι· αυτό είναι το πνεύμα της εποχής. Τώρα δεν φθάνει που κρίνουν λαϊκούς, όλους τους πολιτικούς και τους εκκλησιαστικούς, αλλά κρίνουν και Αγίους και φθάνουν να κρίνουν και τον Θεό.
Προχωράει το κακό σε άσχημη κατάσταση, σε βλασφημία. Κρίνουν τον Θεό και ούτε τους πειράζει ο λογισμός ότι είναι βλασφημία. Είναι και μερικοί που έχουν μπόι και, αν έχουν και λίγη λογική, αρχίζουν: «Αυτός είναι για μια χούφτα, εκείνος περπατάει στραβά, ο άλλος κάνει έτσι» και δεν υπολογίζουν κανέναν.
Ήρθε μια φορά στο Καλύβι ένας και μου λέει:
«Αυτό, κατά την γνώμη μου, δεν έπρεπε να γίνη έτσι», ξαναλέει. Ακούς κουβέντα! Και εμείς θα κρίνουμε τον Θεό; Μπήκε η λογική και έλειψε η εμπιστοσύνη στον Θεό. Και αν του πης τίποτε, σου λέει: «Με συγχωρής, την γνώμη μου είπα· δεν μπορώ να πω την γνώμη μου;»
Τα του κόσμου μεν μεριμνώσιν, αλλά είναι χριστιανοί, τέκνα του Θεού.
Στον κόσμο οι άνθρωποι επαγγέλλονται Χριστόν, και όμως δεν θυμούνται τον Χριστόν. Πρέπει κάτι να γίνει, κάποιος θάνατος, κάποιο αυτοκίνητο να τους χτυπήσει, κάποια αρρώστια να τους έλθει, κάποια αποτυχία ή κάτι άλλο, για να θυμηθούν τον Χριστόν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι χριστιανοί; Είναι. Τα του κόσμου μεν μεριμνώσιν, αλλά είναι χριστιανοί, τέκνα του Θεού.
Είναι ο κόσμος που τον έπλασε ο Θεός, και αυτοί είναι πλάσματα του ουρανίου Πατρός. Εμείς δεν διαφέρομε σε τίποτε από τους κοσμικούς ανθρώπους. Αν μάλιστα το σκεφτούμε σωστά, εμείς που γνωρίσαμε περισσότερα, μπορεί να είμαστε πολύ πιο αμαρτωλοί και τιποτένιοι και εφθαρμένοι και υποκριτές. Τουλάχιστον αυτοί δεν είναι υποκριτές.
+ Αρχιμανδρίτης Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης ( + 9 Μαϊου 2019) .
«Δεν έχει σημασία πώς ήσουν. Σημασία έχει Ποιον κρατάς τώρα στους ώμους σου».
Κάποιοι, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις βλάσφημες εκείνες εικόνες, επικαλέστηκαν την Εκκλησία, λέγοντας:
«Μα κι εσείς δεν αγιογραφείτε αγίους με κεφάλι σκύλου; Εκείνη η απεικόνιση δεν σας προσβάλλει;»
Σκεφτόμουν λοιπόν σήμερα μετά τη Θεία Λειτουργία, πόση άγνοια υπάρχει, πόσο λίγο γνωρίζουμε τη γλώσσα και τους συμβολισμούς της Εκκλησίας μας και δεν το λέω επιτιμητικά, μα με λύπη. Και το πρόβλημα δεν έγκειται βέβαια στους καλοπροαίρετους (αν αυτοί υπάρχουν ανάμεσά τους) που ρωτούν με ειλικρίνεια αλλά σε εκείνους που το παίζουν ειδήμονες, χωρίς να ξέρουν τι λένε. Που πετάνε μισές φράσεις και πρόχειρα επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Ο Άγιος Χριστοφόρος, προφανώς, δεν ήταν σκύλος. Ήταν άνθρωπος. Όπως όλοι οι άγιοι. Ένας άνδρας με τρομερή σωματική δύναμη, καταγόμενος κατά την παράδοση από λαό βάρβαρο και άγριο. Ήταν τραχύς στην όψη και σιωπηλός στη φύση. Κι όμως, πίστεψε. Μεταστράφηκε. Φωτίστηκε.
Η εικονογραφική απόδοσή του με κεφαλή κυνός δεν είναι κατασκεύασμα φαντασίας ή κάποια εσκεμμένη προσβολή. Είναι αποτέλεσμα παραδόσεων που χάνονται στα βάθη της Ανατολής, της Αιγύπτου, της Συρίας αλλα και της Κρήτης και της Κύπρου.
Η εικόνα αυτή έχει πίσω της έναν πολιτισμικό και συμβολικό πλούτο. Σε μερικές περιπτώσεις, φαίνεται να προέκυψε από παρερμηνεία των λέξεων «Κανάναιος» και «Κυνόκεφαλος».
Σε άλλες, λειτούργησε καθαρά συμβολικά: Ως υπόμνηση της απολίτιστης φύσης του Αγίου πριν την έλευσή του στον Χριστό.
Η μορφή του λοιπόν δεν εικονίζεται έτσι για να υποτιμηθεί αλλά για να τονιστεί το μεγαλείο της μεταμόρφωσης που φέρνει η Θεία Χάρις. Ο άγριος γίνεται ειρηνικός. Ο βάρβαρος γίνεται άγιος. Ο «κυνόμορφος» φέρει Τον Χριστό.
Καί...Ω , του θαύματος! Αἰσθάνθηκα το χέρι σου στά χείλη μου ζεστό!
Φέτος λοιπόν στήν πανήγυρη των Μυροφόρων ἐχάρηκα τους παλαιούς μου φίλους
ὅσοι απομείνανε στήν Σιμωνόπετρα ἀκόμα ζωντανοί
Ἐγκάρδιοι, ζεστή ἡ ἀγκαλιά τους μέχρι που παραμέλησα τα Ἅγια λείψανα νά προσκυνήσω.
Την τελευταία μόνο την στιγμή την Κυριακή το ἀπόγευμα ,μετά την τράπεζα καί στοῦ πανηγυριοῦ το τέλος ,κάτι με ἔσπρωξε νά ἀφήσω τα κεράσματα καί τους καφέδες καί νά σε πλησιάσω.
Οι αποικίες/προτεκτοράτα δεν έχουν πατριωτισμό....
Στην Τουρκία η επίσημη κρατική ιδεολογία είναι ο πατριωτισμός. Ένας υπέρμετρος πατριωτισμός ωστόσο είναι η αλήθεια που είναι νοσηρός. Όμως, όσο νοσηρή, μισάνθρωπη και φασιστική είναι η πατριδολατρεία στην Τουρκία, άλλο τόσο φασιστικός, μισάνθρωπος και νοσηρός είναι ο ανθελληνισμός στην Ελλάδα.
Και προσοχή, δεν γράφω "εθνομηδενισμός" αλλά "ανθελληνισμός" γιατί πάντα η άρνηση της Ελλάδας συνοδεύεται από στήριξη άλλων εθνών. Όσο πιο φανατικός ανθέλληνας κάποιος τόσο πιο πολύ ταυτίζεται με εχθρικά, επιθετικά έθνη (Αλβανία, Σκόπια πχ).
Δεν πιστεύω πια ότι η Χούντα αμαύρωσε τον πατριωτισμό. Είναι δικαιολογία της αδικαιολόγητης συμπεριφοράς των Ελλήνων. Μάλιστα τους απενοχοποιεί κιόλας.
Η αριστερά τόσα αίσχη έκανε και δεν έχει αμαυρωθεί.[...]
Η έλλειψη αγάπης στην πατρίδα είναι παγιωμένη νοοτροπία που πρέπει επειγόντως να αντιμετωπιστεί από την κρατική ιδεολογία. Και είναι θέμα πρακτικό: χωρίς πατριωτισμό η χώρα είναι σκουπιδότοπος, οι ξένοι μπορούν να την διαλύσουν και ο πολιτισμός καταρρέει.
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΣΑΪΑ στην Πατερική και Σύγχρονη Ερμηνευτική Παράδοση
Προσευχή του Προφήτη Ησαΐα. Μικρογραφία του Ψαλτηρίου gr. 139. Βυζάντιο. 1ο μισό του 10ου αιώνα. Εθνική Βιβλιοθήκη. Παρίσι.
https://ikee.lib.auth.gr/record/288416/files/GRI-2017-18889.pdf
Πού να χωρέσει ένα ωραίο βιβλίο μέσα σε έναν τόσο άσχημο κόσμο;
Ολο και λιγότερος κόσμος διαβάζει. Ολο και λιγότερος κόσμος θα πιάσει στα χέρια του ένα καλό βιβλίο, ένα ιστορικό βιβλίο, ένα βιβλίο που θα τον προβληματίσει, θα του ανοίξει τα μάτια, θα τον ταρακουνήσει. Εχουν αποβλακωθεί όλοι στο κινητό. Κληρονομούν φοβερές βιβλιοθήκες και τις πετάνε στα σκουπίδια. Πιάνουν χώρο και δεν ταιριάζουν με το μίνιμαλ σαλόνι του ΙΚΕΑ.
Τι γενιές είναι αυτές; Τι άνθρωποι είναι αυτοί;
Στην Ελλάδα το βιβλίο δεν είναι αξία. Το να διαβάζεις δεν θεωρείται σημαντικό. Και για αυτό φταίει πρωτίστως το σχολείο. Γιατί τα σχολικά κείμενα είναι ως επί το πλείστον κακά κείμενα, άθλια ελληνικά, κείμενα χωρίς ουσία ή κείμενα συγκεκριμένης ιδεολογικής κατεύθυνσης. Δεν μαθαίνουν στα παιδιά την σημασία της μόρφωσης μέσα από την ανάγνωση. Τελειώνουν το σχολείο και δεν έχουν διαβάσει ένα βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα. Δεν συζητώ για Παπαδιαμάντη και Καζαντζάκη. Εκεί θα χρειαστούν λεξικό. Κινέζικα θα τους φαίνονται. Για να μην πιάσω και τους ξένους συγγραφείς που τους αγνοούν παντελώς και κλαίμε όλοι μαζί. Πάλι καλά που κάνουν αρχαία και σώζεται κάπως η κατάσταση.
Τικ τοκ, ινστα, Ντουμπάι, Τούνη, ποτάρες, ζωάρα, νυχάρες, μπρο, τραπ,
(Ελένη Παπαδοπούλου)
Η προσπάθεια των γνωστών εθνομηδενιστικών κύκλων να αποδομήσουν το 1821 εν συνόλω
Του Χρόνη Βάρσου Φιλολόγου – ιστορικού ερευνητή
Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία γινόμαστε μάρτυρες κάποιων ιδιαιτέρως καινοφανών απόψεων με χαρακτήρα σχεδόν εμμονικό και συχνά αντι-επιστημονικό, εκρηκτικό μείγμα εμπάθειας και ψεύδους, που σχετίζονται με την άοκνη προσπάθεια των γνωστών εθνομηδενιστικών κύκλων να αποδομήσουν το 1821 εν συνόλω, ιδίως μέσω της στοχοποίησης των πλέον εμβληματικών μορφών του Αγώνα, όπως του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Ανδρούτσου και του ιδίου του Καποδίστρια, απαξιώνοντας την τεράστια προσφορά και το έργο τους. Η επιτροπή «Ελλάδα 2021» πρωτοστάτησε σ΄ αυτήν την προσπάθεια, που αποδοκιμάστηκε όμως από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, για τον οποίο τέτοιες απόψεις παραμένουν σταθερά ξένες και εχθρικές.
Τους τελευταίους μήνες, όλοι όσοι ασχολούνται με την Επανάσταση του 1821, τα γεγονότα, τι αξιολογήσεις, τις κρίσεις και τα συμπεράσματα, γίνονται μάρτυρες μιας συστηματικής προσπάθειας αποδόμησης της προσωπικότητας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη από την αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ, κας Μαρίας Ευθυμίου, πρόσφατα παραιτηθείσης από την «Ελλάδα 2021», που σε κάθε ομιλία της, δια ζώσης ή διαδικτυακά, επιτίθεται προσωπικά στον «Γέρο του Μοριά», θεωρώντας τον ως τον κατεξοχήν υπεύθυνο των εμφυλίων πολέμων της περιόδου Νοεμβρίου 1823 – Ιανουαρίου 1825 και φυσικά των δεινών και των συνεπειών που επέφεραν, αποδίδοντάς του απρεπείς χαρακτηρισμούς και αξιολογώντας εντελώς αρνητικά τη δράση του μέσα από ανιστόρητες κρίσεις που δεν εδράζονται σε πραγματικά δεδομένα.
Το όραμα του Προφήτη Ησαΐα για τά όσα ὅσα συμβαίνουν στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο.
Βέβαια αἰσθάνεται βαθύτατα ἁμαρτωλό καί ἀνάξιο τόν ἑαυτό του νά δοξολογεῖ καί ὑμνεῖ τόν Θεό, ὅπως τό πράττουν οἱ ἄγγελοι, ἐπειδή ἀκριβῶς τά χείλη του εἶναι ἀκάθαρτα, ἕνεκεν τῶν ποικίλων ἁμαρτιῶν του.
Εἶδε, ὅμως, ὁ προφήτης τόν Κύριον καί Θεόν. Λέγει εἰδικότερα: «Καί ἀπεστάλη πρός με ἓν τῶν Σεραφίμ καί ἐν τῇ χειρί εἶχεν ἄνθρακα, ὅν τῇ λαβίδι ἔλαβεν ἀπό τοῦ θυσιαστηρίου καί ἥψατο τοῦ στόματός μου καί εἶπεν˙ ἰδού ἥψατο τῶν χειλέων σου καί ἀφελεῖ τάς ἀνομίας σου καί τάς ἁμαρτίας σου περικαθαριεῖ. Καί ἤκουσα τῆς φωνῆς Κυρίου λέγοντος˙ τίνα ἀποστείλω καί τίς πορεύσεται πρός τόν λαόν τοῦτον; Καί εἶπα˙ ἰδού ἐγώ εἰμι˙ ἀπόστειλόν με. Καί εἶπε˙ πορεύθητι» (Ἡσ. στ', 6-9).Ἔχουμε ἐδῶ καθαρά τήν ἀποστολή τοῦ προφήτου νά κηρύξει στό λαό τήν μετάνοια καί συγχρόνως φανερώνεται καί προτύπωση τῆς Παναγίας.
Πέμπτη 8 Μαΐου 2025
«Καλά, και γιατί είναι υποχρεωμένος ο Θεός να μας βοηθά; »
Μέσα στα χιόνια με πολύ άσχημο καιρό έφθασα και χτύπησα την πόρτα.
Μου άνοιξε ο Γέροντας και με έβαλε μέσα γρήγορα .
« Σε περίμενα » , μου είπε .
Εγώ φυσικά δεν τον είχα ενημερώσει.Με έβαλε να καθήσω κοντά στην σόμπα και άρχισε με υπομονή να μου φτιάχνη τσάι .
Εβαλε νερό στο μπρίκι και έκανε το σταυρό του λέγοντας, «δόξα σοι ο Θεός!»
Έβαλε το τσάι στο μπρίκι,ξανάκανε το σταυρό του και ξαναείπε«δόξα σοι ο Θεός! »
Έβαλε τέλος το μπρίκι στη φωτιά και ξανά πάλι το σταυρό του και ξανά,«δόξα σοι ο Θεός! »
Μέχρι τότε δεν μου είχε πει λέξη εκτός από το «σε περίμενα».
Εγώ τον παρακολουθούσα και άρχισα να νευριάζω με την απάθειά του , γιατί εμένα με καίγανε τα δικά μου.
Όταν έβρασε το τσάι , μου έδωσε το κύπελλο,με κοίταξε με εκείνο το αθώο και συμπονετικό βλέμμα του και με ρώτησε ήρεμα τι είχα και γιατί φαινόμουν ανήσυχος.
Εγώ νευριασμένος άρχισα να του ξεφουρνίζω τα προβλήματά μου με έμφαση , τονίζοντας ότι ο κόσμος έξω έχει πολλές σκοτούρες.
Το χασμουρητό στην προσευχή...
Διηγείται ο Άγιος Νήφων:
- Γνώρισα έναν άνθρωπο συνετό, που όταν κατάλαβε ότι το χασμουρητό στην προσευχή είναι από τους δαίμονες, πήρε απόφαση να μη χασμουρηθεί ποτέ πια.
Τα παιδιά του Θεού δεν θα κινδυνεύσουν
Έκπληκτη είδα σε όλη την επικράτεια της Ανατολικής Μεσογείου ως τα βάθη της Ασίας ρασοντυμένους Αγίους να αιωρούνται πάνω στους Έλληνες και να τους φροντίζουν!
Όπου υπάρχουν λίγες εκκλησίες και τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για εμάς, εκεί οι Άγιοι και οι Μάρτυρες ήταν πάρα πολλοί για να βοηθήσουν! Παρόλο που οι Έλληνες απογοητευμένοι κατηγορούσαν τον Θεό, οι Άγιοι ήταν δίπλα τους. Έπειτα ο Άγιος Εφραίμ μου είπε:
Η ανατίναξη δύο αεροπλάνων της RAF, από έναν 16χρονο Κύπριο
Στον φάκελο «Απώλειες» της αγγλικής αεροπορίας, αναφέρονται δυο μαχητικά αεροπλάνα τα οποία χτυπήθηκαν στις 27 Νοεμβρίου 1957. Τα πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας, έκαναν λόγο για τη βομβιστική ενέργεια της ΕΟΚΑ και την πυρκαγιά στο αεροδρόμιο Ακρωτηρίου.
Ο τολμηρός 16χρονος
Το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου 1957, ένας εργαζόμενος στις βρετανικές βάσεις τοποθέτησε δύο βόμβες με σκοπό τη δολιοφθορά στα μαχητικά αεροπλάνα. Ήταν ο 16χρονος Ανδρέας Βασιλείου.
«Οι Άγγλοι τεχνικοί είχαν τελειώσει την εργασία τους και έφυγαν από το υπόστεγο του αεροδρομίου περίπου στις 13:00 κι εκεί έμεινε μόνο ένας φρουρός ο οποίος θα σχόλαγε κατά τις 16:00, όπως κι εμείς. Μετά το μεσημεριανό γεύμα, ένας Αρμένιος κι ένας Τούρκος συνάδελφος βγήκαν από το υπόστεγο στις 13:45 και ένας τρίτος Έλληνας, έτυχε να αποκοιμηθεί.
Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής (Σύναξις της αγίας κόνεως της εκπορευομένης εκ του τάφου του Ιωάννου του Θεολόγου)
Τὸ τοῦ τάφου σου μάννα, μύστα Κυρίου.
Ὀγδοάτῃ τελέουσι ῥοδισμὸν βροντογόνοιο.
Η μνήμη του Αποστόλου Ιωάννου εορτάζεται στις 26 Σεπτεμβρίου. Η σημερινή εορτή συνδέεται με την ανάδυση θαυματουργικής κόνεως (σκόνης) από τον τάφο του Ευαγγελιστού, μέσω της θαυματουργικής επενέργειας του Αγίου Πνεύματος, που οι ντόπιοι την αποκαλούσαν «επίγειο μάνα».
ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ
Καταγόταν από κάποια άγνωστη σε μας ημιβάρβαρη φυλή και το όνομά του ήταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει απόβλητος, αποδοκιμασμένος, αδόκιμος, κολασμένος. Έζησε, κατά πάσα πιθανότητα τον 3ο αιώνα, στα χρόνια που αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν Δέκιος (249 - 251), ο γνωστός θρησκομανής, αιμοβόρος και θανάσιμος εχθρός των Χριστιανών, στην βασιλεία του οποίου εγέρθηκε ένας από τους πιο σκληρούς διωγμούς και που βρήκαν τραγικό θάνατο μυριάδες Μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Την ίδια χρονική περίοδο ήταν Επίσκοπος στην Αντιόχεια ο άγιος Ιερομάρτυρας Βαβύλας.
Προφανώς από στρατιώτες Χριστιανούς πληροφορήθηκε για το Χριστό και ενθουσιάστηκε από την χριστιανική πίστη. Και ενώ ήταν κατηχούμενος, αποφάσισε να κάνει κάτι καλό για να ευχαριστήσει το Χριστό. Εγκαταστάθηκε κοντά σε πέρασμα κάποιου ορμητικού και επικίνδυνου ποταμού για να περνά τους διαβάτες στους δυνατούς ώμους του, δωρεάν. Ας σημειωθεί πως παλιά, που δεν υπήρχαν γέφυρες, αναλάμβαναν το πέρασμά τους επαγγελματίες περάτηδες, με αμοιβή.
Μια ημέρα του παρουσιάστηκε ένα παιδί και τον παρακάλεσε να τον περάσει στην αντίπερα όχθη του ποταμού. Ο Ρεμπρόβος δέχτηκε με χαρά και το έθεσε στους ώμους του και με τη βοήθεια της ράβδου του μπήκε στο ορμητικό ρεύμα του ποταμού. Όμως διαπίστωσε πως όσο προχωρούσε το παιδί βάραινε όλο και περισσότερο, ώστε με πολύ δυσκολία έφτασε στην απέναντι όχθη. Όταν το κατέβασε από τους ώμους του του είπε πως και όλον τον κόσμο να είχε στην πλάτη του θα ήταν ελαφρύτερος από εκείνο.
Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς για το βάρος μου, δεν σήκωσες μόνο όλο τον κόσμο, αλλά και τον Πλάστη του κόσμου. Είμαι Εκείνος που τέθηκες στην υπηρεσία Του. Για να πειστείς στα λόγια μου, φύτεψε το ραβδί σου και αυτό αύριο θα βλαστήσει». Αμέσως εξαφανίστηκε.
Ο Ρεμπρόβος σάστισε από το γεγονός αυτό και υπακούοντας στην προτροπή του, φύτεψε την ξερή ράβδο του και εκείνη όντως βλάστησε! Αμέσως παράτησε την στρατιωτική καριέρα και έφυγε για την Αντιόχεια, για να λάβει το Άγιο Βάπτισμα. Συνάντησε τον σεβάσμιο Επίσκοπο άγιο Βαβύλα, ο οποίος τον κατήχησε, τον βάπτισε και τον ονόμασε Χριστόφορο, από το θαυμαστό γεγονός, ότι αξιώθηκε να μεταφέρει στους ώμους το Χριστό. Αλλά την ώρα του Αγίου Βαπτίσματος έγινε και άλλο μεγάλο θαύμα. Αγγίζοντάς τον η θεία χάρις, δεν μεταμόρφωσε μόνον την ψυχή του, αλλά και το σώμα του. Η δύσμορφη μορφή του μεταμορφώθηκε σε φωτεινή και αγγελική. Μεταμορφώθηκε σε έναν λαμπρό, όμορφο και ρωμαλέο νέο.
Ο Χριστόφορος έβλεπε με λύπη και αγανάκτηση τις βίαιες συλλήψεις και τις κακοποιήσεις των Χριστιανών από τους ειδωλολάτρες και χάρις στο γιγαντιαίο παράστημά του και την ηράκλεια δύναμή του επενέβαινε βίαια και τους απελευθέρωνε. Για τις πράξεις του αυτές καταγγέλθηκε στις αρχές και συνελήφθη από απόσπασμα διακοσίων στρατιωτών. Επειδή ήταν πεινασμένοι, του ζήτησαν φαγητό, με αντάλλαγμα τη μη κακοποίησή του. Όμως είχε ένα μικρό τεμάχιο ψωμιού. Τότε ο άγιος γονάτισε προσευχήθηκε και το ψωμί πολλαπλασιάστηκε, ώστε να χορτάσουν όλοι οι στρατιώτες! Βλέποντας το θαύμα τον παρακάλεσαν να τους μιλήσει για το Θεό του. Έτσι τους κατήχησε και τους οδήγησε στον άγιο Βαβύλα, για να βαπτιστούν.
Ο Δέκιος πληροφορήθηκε το συμβάν με τους στρατιώτες και διέταξε τον αποκεφαλισμό τους, τον δε Χριστόφορο προσπάθησε με κολακείες να τον μεταστρέψει στην ειδωλολατρία. Μετά την άρνησή του, έστειλε δύο διεφθαρμένες γυναίκες, την Ακυλίνα και την Καλλινίκη, να τον παρασύρουν στην ακολασία με τα θέλγητρά τους. Άλλωστε ο διάβολος μεταχειρίζεται τέτοια τεχνάσματα για να παρασύρει τους ανθρώπους στην αμαρτία και την απώλεια. Ο Χριστόφορος, όχι μόνον δεν ενέδωσε στην αμαρτία, αλλά κατόρθωσε να τις κατηχήσει και να τις κάνει Χριστιανές, οι οποίες βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.
Μετά από αυτό ο άγιος υποβλήθηκε σε φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια, τα οποία υπόμεινε με πρωτοφανή ηρωισμό. Στο τέλος θανατώθηκε διά αποκεφαλισμού το έτος 251. Η μνήμη του εορτάζεται στις 9 Μαΐου και θεωρείται ο προστάτης των οδηγών.
Ο Έρωτας στα Χρόνια της Τεχνητής Οικειότητας
H αγωνία της καθημερινής επιβίωσης, η παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η υποκρισία, ο ατομισμός, η εγωιστική ικανοποίηση των επιδιώξεών μας, και τέλος, η ψυχική σκληρότητα, η αδιαφορία και η αναζήτηση της ευτυχίας μέσα από εύκολες και εφήμερες γνωριμίες συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα, που έχει οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις, σκορπίζοντας κυρίως μεταξύ των νέων ανθρώπων το άγχος, την μοναξιά, την ανασφάλεια και την κατάθλιψη.
Την ίδια στιγμή, η επικράτηση του αχαλίνωτου πανσεξουαλισμού και της ηδηνοθηρίας, που αποτελούν νοσηρές εκφράσεις του σύγχρονου υλιστικού και ευδαιμονιστικού τρόπου ζωής, έχουν εκμηδενίσει την αξία της συντροφικής σχέσης και επικοινωνίας, θέτοντας σε πρώτο πλάνο την «ερωτική ετοιμότητα» (τόσο των ανδρών, όσο και των γυναικών) εις βάρος της συντροφικότητας και της αγάπης, με αποτέλεσμα την σεξουαλική αντικειμενοποίηση των γυναικών, αλλά και την αποκτήνωση των ανδρών.
Μολονότι η ικανοποίηση της γενετήσιας επιθυμίας έχει καταστεί στις μέρες ιδιαίτερα ευχερής, εντούτοις παρατηρείται το ανησυχητικό φαινόμενο της εμφάνισης στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων (ιδιαίτερα κατά την διάρκεια κοινωνικών εκδηλώσεων, μουσικών φεστιβάλ, συναυλιών) κάποιων «αγελών ερωτικά πεινασμένων λύκων», δηλαδή νεαρών ανδρών, που περιφέρονται άσκοπα, αναζητώντας να κατασπαράξουν σεξουαλικά το πρώτο ανυπεράσπιστο γυναικείο θύμα τους.
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ
Ο σημερινός άνδρας, θύμα της αδικαιολόγητης έκθεσής του στην διαδικτυακή πορνογραφία, έχει αποκτήσει μια εντελώς εσφαλμένη και παραμορφωμένη εικόνα για το πλέγμα των ερωτικών σχέσεων, με αποτέλεσμα να βυθίζεται στην σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου και να συνδέει την χρήση του internet με την εύκολη και γρήγορη σεξουαλική του ικανοποίηση, η οποία, όταν σταθερά επαναλαμβάνεται, οδηγεί σε συνθήκες ψυχικού εθισμού και πορνογραφικής εξάρτησης. Τούτου λεχθέντος, ο σύγχρονος άνδρας, κατακλυζόμενος από ένα πλήθος διαδικτυακών πορνογραφικών εικόνων, έχει υποβαθμίσει την σπουδαιότητα της ερωτικής σχέσης από παθιασμένο αγαπητικό συνταίριασμα δύο ετερόφυλων προσώπων σε πρωτογενή ικανοποίηση βασικών γενετήσιων ενστίκτων, και επομένως, μετεξελίσσεται βαθμιαία σε σκληρό, κομπλεξικό και κακοποιητικό «σύντροφο», που προσβάλλει και ταπεινώνει την γυναίκα του, ασκώντας λεκτική, ψυχολογική και σωματική βία, καθώς έχει εθιστεί να την μεταχειρίζεται ως πράγμα και σκλάβα του σεξ.
Φύσα, Βορειᾶ μου, φύσησε..
Το στιγμιότυπο της φωτογραφίας είναι από φιλολογικό μνημόσυνο που τελέστηκε στο δάσος της Μαδουρής, του μικρού νησιού που βρίσκεται πολύ κοντά στο Νυδρί της Λευκάδας και όπου βρίσκεται ακόμα το ιστορικό σπίτι του Βαλαωρίτη.
•
Ακολουθεί ένα απόσπασμα ποιήματος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη από τη συλλογή του «Μνημόσυνα» (1857).

Φύσα, Βορειᾶ μου, φύσησε
νὰ πάρουν τὰ πανιά μου!
Φύσα, Βορειᾶ μου! αἱμάτωσαν
τὰ χέρια στὰ κουπιά μου!