Τώρα όμως βράδιασε...

Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες

γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών...

Τι κάναμε στη ζωή μας;

Ποιοι είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ;

Καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς την πόρτα μας...

Κι αν έχασα τη ζωή μου

την έχασα για πράγματα ασήμαντα:

μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα χτες ή ένα αύριο...

Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση,

πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση

κι η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων

που δεν πρόφτασαν ν’ αγαπήσουν...

Ώσπου στο τέλος δεν μένει παρά μια θολή ανάμνηση από το παρελθόν (πότε ζήσαμε;)

και κάθε που έρχεται η άνοιξη κλαίω,

γιατί σε λίγο θα φύγουμε και κανείς δεν θα μας θυμηθεί...

Τ. Λειβαδίτης