Τα χρήματα που απαιτούσαν οι Γάλλοι να τους χορηγηθούν ήταν με τη μορφή δανείων(αναγκαστικών μεν αλλά δανείων δε)προκειμένου να φαίνεται σύμφωνα με τις δημοκρατικές εξαγγελίες ότι κάποτε θα αποπληρωθούν και θα εξυπηρετηθούν από τη Γαλλική διοίκηση. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.
Τον Οκτώβρη του 1798 η κατάσταση λόγω και του Ρώσικου ναυτικού αποκλεισμού έγινε απελπιστική για τους Κερκυραίους. Και μέσα σε κείνες τις μαύρες μέρες ήρθε η απαίτηση των Γάλλων όχι πλέον για δάνειο,αλλά για κεφαλικό φόρο(εισφορά την είπαν),χωρίς να ορίζει κατά κεφαλή το ποσό,αλλά στο σύνολο ικανό να αγορασθούν 6.000 τενεκέδες στάρι.
Αυτό ήταν που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής και της αγανάκτησης.Οι Γάλλοι αρχικά αποτάθηκαν στη Κερκυραϊκή Εκκλησία προκειμένου να μεριμνήσει για τη σύνταξη των καταλόγων και τη διαδικασία της είσπραξης.
Η εκκλησία-Πρωτοπαπάς Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος- προς τιμήν της βλέποντας το ποίμνιο σε άθλια κατάσταση αρνήθηκε κάθε εκδούλευση στους Γάλλους.Μετά οι Γάλλοι δοκίμασαν τη πειθώ μέσω προκηρύξεων απευθείας στο λαό,αλλά εισέπραξαν άρνηση και περιφρόνηση. Και τότε η Γαλλική στρατιωτική και πολιτική αρχή εξουσιοδότησε τα γαλλικά στρατεύματα να εισπράξουν όπως αυτά νόμιζαν καλύτερα την εισφορά. Αυτό που ακολούθησε δεν μπορεί να το διανοηθεί ούτε η πιο τολμηρή φαντασία.Οι Γάλλοι στρατιώτες ξεχύθηκαν στη Χώρα έμπαιναν στα σπίτια ευγενών και πληβείων και άρπαζαν κατά βούληση ότι τους φαίνονταν πολύτιμο. Από κοσμήματα μέχρι ρούχα και κλινοσκεπάσματα. Όποιος αντιστέκετο ξυλοκοπείτο. Άνδρες,γυναίκες,παιδιά,γέροντες πανικόβλητοι γεμάτοι τρόμο συγκεντρώθηκαν στη Κάτω Πλατεία σε κατάσταση παραληρήματος.
Αυτό ήταν που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής και της αγανάκτησης.Οι Γάλλοι αρχικά αποτάθηκαν στη Κερκυραϊκή Εκκλησία προκειμένου να μεριμνήσει για τη σύνταξη των καταλόγων και τη διαδικασία της είσπραξης.
Η εκκλησία-Πρωτοπαπάς Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος- προς τιμήν της βλέποντας το ποίμνιο σε άθλια κατάσταση αρνήθηκε κάθε εκδούλευση στους Γάλλους.Μετά οι Γάλλοι δοκίμασαν τη πειθώ μέσω προκηρύξεων απευθείας στο λαό,αλλά εισέπραξαν άρνηση και περιφρόνηση. Και τότε η Γαλλική στρατιωτική και πολιτική αρχή εξουσιοδότησε τα γαλλικά στρατεύματα να εισπράξουν όπως αυτά νόμιζαν καλύτερα την εισφορά. Αυτό που ακολούθησε δεν μπορεί να το διανοηθεί ούτε η πιο τολμηρή φαντασία.Οι Γάλλοι στρατιώτες ξεχύθηκαν στη Χώρα έμπαιναν στα σπίτια ευγενών και πληβείων και άρπαζαν κατά βούληση ότι τους φαίνονταν πολύτιμο. Από κοσμήματα μέχρι ρούχα και κλινοσκεπάσματα. Όποιος αντιστέκετο ξυλοκοπείτο. Άνδρες,γυναίκες,παιδιά,γέροντες πανικόβλητοι γεμάτοι τρόμο συγκεντρώθηκαν στη Κάτω Πλατεία σε κατάσταση παραληρήματος.
Μετά τα σπίτια ρίχτηκε το σύνθημα για επιδρομή στις εκκλησιές.
Οι Γάλλοι, σαν άθεοι υλιστές, ειρωνεύονταν την ορθόδοξη πίστη και κυρίως τα σώματα των Αγίων, τα οποία ονόμαζαν μούμιες. Φοβέριζαν δε, ότι θα μεταφέρουν το σώμα του Αγίου Σπυρίδωνα στην Γαλλία για να το κλείσουν στα
υπόγεια του Διευθυντηρίου. Ο τοποτηρητής Bonhomme Comeyras απευθύνεται στους Κερκυραίους και τους αποκαλεί “ cittadini francesi”, ενώ η Πoρταριάλα ονομάστηκε Porte de France. Ο στρατηγός Αntoιne Βonavita Gentily διατάζει να θάβονται οι νεκροί χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία, απαγόρευσε να σημαίνουν οι καμπάνες των εκκλησιών. Αφαιρέθηκαν τα προνόμια των κληρικών και δημεύτηκαν μοναστηριακές περιουσίες. Λεηλατήθηκε το μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας
Αφού μετέφεραν τα κλοπιμαία από το πλιάτσικο στα καταλύματα τους, επέστρεψαν στις εκκλησιές.Ξεκινώντας από τον Άγιο πήγαν στη Παναγία των Ξένων μετά στον Άγιο Ιωάννη στον Άγιο Βασίλειο και σε όλες τις εκκλησιές μέχρι τη πιο απομακρυσμένη γειτονιά.Κυριολεκτικά τις ερήμωσαν.Σάλος σε ολόκληρη τη Χώρα. Μία ομάδα επτά πρώην ευγενών και ιερέων ζήτησε να παρουσιασθεί στο Γάλλο διοικητή Σαμπώ και να εκλιπαρήσει έλεος,αλλά αυτός δεν τους δέχθηκε.Έπειτα η ομάδα αυτή παρουσιάσθηκε στο πολιτικό επίτροπο (Κομισάριο) Ντιμπουά ο οποίος μετέφερε τα γεγονότα στο Σαμπώ που προσποιήθηκε ότι δεν γνώριζε τα διαδραματισθέντα. Εν τω μεταξύ το κακό είχε γίνει.
Οι Γάλλοι, σαν άθεοι υλιστές, ειρωνεύονταν την ορθόδοξη πίστη και κυρίως τα σώματα των Αγίων, τα οποία ονόμαζαν μούμιες. Φοβέριζαν δε, ότι θα μεταφέρουν το σώμα του Αγίου Σπυρίδωνα στην Γαλλία για να το κλείσουν στα
υπόγεια του Διευθυντηρίου. Ο τοποτηρητής Bonhomme Comeyras απευθύνεται στους Κερκυραίους και τους αποκαλεί “ cittadini francesi”, ενώ η Πoρταριάλα ονομάστηκε Porte de France. Ο στρατηγός Αntoιne Βonavita Gentily διατάζει να θάβονται οι νεκροί χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία, απαγόρευσε να σημαίνουν οι καμπάνες των εκκλησιών. Αφαιρέθηκαν τα προνόμια των κληρικών και δημεύτηκαν μοναστηριακές περιουσίες. Λεηλατήθηκε το μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας
Αφού μετέφεραν τα κλοπιμαία από το πλιάτσικο στα καταλύματα τους, επέστρεψαν στις εκκλησιές.Ξεκινώντας από τον Άγιο πήγαν στη Παναγία των Ξένων μετά στον Άγιο Ιωάννη στον Άγιο Βασίλειο και σε όλες τις εκκλησιές μέχρι τη πιο απομακρυσμένη γειτονιά.Κυριολεκτικά τις ερήμωσαν.Σάλος σε ολόκληρη τη Χώρα. Μία ομάδα επτά πρώην ευγενών και ιερέων ζήτησε να παρουσιασθεί στο Γάλλο διοικητή Σαμπώ και να εκλιπαρήσει έλεος,αλλά αυτός δεν τους δέχθηκε.Έπειτα η ομάδα αυτή παρουσιάσθηκε στο πολιτικό επίτροπο (Κομισάριο) Ντιμπουά ο οποίος μετέφερε τα γεγονότα στο Σαμπώ που προσποιήθηκε ότι δεν γνώριζε τα διαδραματισθέντα. Εν τω μεταξύ το κακό είχε γίνει.
Οι Γάλλοι από εδώ και πέρα εκτός από τους Ρωσοτούρκους που τους πολιορκούσαν θα αντιμετώπιζαν και την εχθρική στάση του κερκυραϊκού λαού. Εχθρική στάση που θα φθάσει μέχρι την ένοπλη αντιπαράθεση με τα γεγονότα του Μαντουκιού,της Γαρίτσας,των Μπενιτσών και της Λευκίμμης.
Απο το βιβλίο ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΩΝ-ΤΟΜΟΣ Α- Σ.ΚΑΤΣΑΡΟΥ-ΚΕΡΚΥΡΑ 1976
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου