Είδα τη μάνα μου,τη μαμή...!

"Ήμουν επτά χρονώ μικρή, αδυνατούλα και ποολύ χαζή, όταν μπροστά στα έκπληκτα  και αθώα ματάκια μου, (εκεί, σ' ένα χωριό, στα μέσα του περασμένου αιώνα, του Απατεώνα)είδα,τη μάνα μου τη μαμή, στον απαλό γλουτό της να καρφώνει  με τα ίδια της τα χέρια, εκτρωτική ένεση- γνωρίζουν καλά τα σχετικά φαρμακάκια, οι μαμές- προκειμένου έτσι να ξεφορτωθεί-άπαξ δια παντός 
το ζωντανό έμβρυο που τόλμησε να "ξεφυτρώσει" στην κοιλιά της.

 Κάποιες μέρες αργότερα, η ίδια, μου 'δειξε σε ξύλινο κουτάκι, όπως ακριβώς το έφερε, συντετριμμένη και ολομόναχη,απ' την κλινική στην Καλαμάτα, το σώμα του σκοτωμένου παιδιού της -ήταν αγόρι- και με κουρασμένη φωνή, λες και με φώναζε να πιω το πρωινό γάλα, είπε: ''Μπέμπα, έλα να δεις τον αδερφό σου.... "
  Από τότε, όποτε βλέπω, τα, σε σχήμα μωρού, μικρά, ανθρωπόμορφα σαπουνάκια που περιέχει το σετ με τα ρούχα των νηπίων, στις βαφτίσεις, θυμάμαι π ά ν τ α, εκείνο το(ν) σφαγμένο, από τα χέρια της μάνας μου, της μαμής, έμβρυο, αδερφό μου....

Ευανθία η Σαλογραία