Προς ἑσπέραν θρῆνος.

ΆΓΙΟΣ Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός

Σε γέλασα, Λόγε, εσένα την αλήθεια,
ενώ σου είχα τάξει αγνή τη σημερινή μέρα.
Η νύχτα δε με υποδέχτηκε ολοφώτεινο.
Προσευχήθηκα ωστόσο κι αυτό περίμενα.
Είναι όμως που κάπου σκόνταψαν τα πόδια μου,
γιατί ήρθε το σκοτάδι που φθονεί τη σωτηρία. Φάνου και πάλι, Χριστέ μου, και λάμψε φως για μένα.

***
Ἐψευσάμην σε τὴν ἀλήθειαν, Λόγε,
Σοὶ τὴν παροῦσαν ἡμέραν καθαγνίσας.
Οὐ πάντα φωτεινόν με νὺξ ἐδέξατο.
Ἦ μὴν προσηυξάμην τε καὶ τοῦτ᾽ ὠιόμην·
Ἀλλ᾽ ἔστιν οὗ μοι καὶ προσέπταισαν πόδες.
Ζόφος γὰρ ἦλθε βάσκανος σωτηρίας.
Λάμποις τὸ φῶς μοι, Χριστὲ, καὶ πάλιν φανείς.

πηγή