Το άκρως επίκαιρο απόσπασμα από ομιλία του π. Αθανασίου Μυτιληναίου
[...]Αυτός είναι ο λόγος που διατηρούν την ίδια νοοτροπία (Ιουδαίοι), ότι ο Θεός είναι δικός τους και δεν μπορεί να ανήκει στους εθνικούς. Ήταν τότε που έφτασαν να καταδικάσουν τον Στέφανον, και που σήμερα επιθυμούν να κτίσουν τον ναόν των, για να αισθανθούν ότι πάλι ο Θεός είναι μαζί τους, κατά μια σύγχρονη διακήρυξή τους, που σας διάβασα την περασμένη Δευτέρα. Εκείνο που δημοσιεύθη στους Τάιμς της Ν. Υόρκης, και εκεί λέγει, ο Θεός έφυγε από μας.
Γιατί έφυγε από σας ; γιατί δεν έχομε ναό. Πρέπει λοιπόν να ξαναχτίσομε ναό για έρθει ο Θεός. Να περιμένει τώρα 20 αιώνες ο Θεός πότε να ξαναχτίσουν οι Εβραίοι τον ναό τους, για να πάει να εγκαθιδρυθεί μέσα στον ναόν.
Αυτό χτυπάει ο Στέφανος, και δεν τα ‘ χει βεβαίως κατά του ναού. Αυτό μπορούμε να πούμε και γι αυτόν (εδώ) τον ναό, και για οποιονδήποτε ναό αγαπητοί μου. Αύριο καταστρέφουν αυτόν τον ναό, τον μεταβάλλουν σε μουσείο, σε στάβλο, ή σε χειρότερη έκδοση αν θέλετε, χορευτικόν κέντρον , αίθουσα συναυλιών και δεν ξέρω, ο μη γένοιτο, αλλά αυτά τα επιτρέπει ο Θεός. Μήπως ο ίδιος ο ναός του Σολομώντος δεν μετετράπει σε ό,τι μετετράπει, που να χαρακτηρίζεται βδέλυγμα ; το βδέλυγμα ήτο το άγαλμα του αυτοκράτορα, κλπ, κλπ. Αυτό ήταν το βδέλυγμα, που στήθηκε εν τόπω Αγίω….
Τι νομίζετε, εμείς τότε τι θα κάνομε ; Βέβαια θα λυπούμεθα, βέβαια θα οδυρόμεθα, όχι όμως κατά τρόπον φοβερόν, όπως οι Εβραίοι, αλλά τι ; Όπως συνέβη στην Κωνσταντινούπολη κάποτε, όταν οι αιρετικοί κατέλαβαν όλους τους ναούς, ήταν Αρειανοί, και δεν είχε μείνει παρά ένας ναΐσκος , της Αγ. Αναστασίας…..Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, που εξεφώνει εκείνους τους περίφημους θεολογικούς λόγους περί θεότητος του Ιησού Χριστού, είπε την περίφημη εκείνη φράση, ας μείνουν οι οίκοι στους αιρετικούς, και ας έχουμε εμείς τον Οικούντα. Είδατε ; Είναι το πνεύμα του Στεφάνου, είναι το πνεύμα του Παύλου, είναι το πνεύμα της Αγίας Γραφής, και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Πήραν τον ναό, αύτά όλα είναι σχήματα του παρόντος αιώνος, πήραν τον ναό οι αιρετικοί, εμείς όμως έχομε αυτόν που κατοικεί στον ναό, και κατοικεί σε μας. Αυτοί πήρανε…πήρανε… τα ντουβάρια. Τίποτε άλλο. Βλέπετε, λοιπόν ; Αν, αγαπητοί μου, τότε οι Εβραίοι επείθοντο εις τον Στέφανον, με όλην αυτήν την θεολογικήν κατοχύρωσιν που τους κάνει, δεν θα έφταναν οι καημένοι να υποδεχούν – αναμένοντες, εννοείται- τον αντίχριστον, που θα εκπληρώσει την επιθυμίαν τους για να ξαναχτιστεί ο ναός.
Είναι επίσης αξιοπρόσεκτον ότι το φόντο όλων αυτών των γεγονότων είναι αιώνες ολόκληροι. Πότε ο ναός κατεστράφη, το 70. Δέκα περίπου χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του. Έμεινε τόσο λίγο ο ναός αυτός, εθεωρήθη μεγάλη συμφορά.
Εμείς οι Έλληνες θεωρήσαμε μεγάλη συμφορά όταν χάσαμε την Αγία Σοφία. Ιδού. Ώδε η Αγία Σοφία. Δεν έχομε βέβαια εκείνον τον ναόν. Ποιος δεν θα ήθελε να τον έχει! Τι θα λέγαμε όμως, ότι θα στερηθούμε την Θεία Λειτουργία επειδή χάσαμε τον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη; Ποιος δεν θα ήθελε να τον επανακτήσομε!
Κι αν δεν είναι ο ναός αυτός, μια παράγκα, κι αν δεν είναι μία παράγκα, μια κατακόμβη, ένα δωμάτιο. Και αν δεν υπάρχει αυτό, το δάσος. Η νύχτα, που θα σκεπάζει με τα πέπλα της για να μη φαίνονται εκείνοι που λατρεύουν τον Θεό. Δεν μας εμποδίζει τίποτα να λατρεύομε τον Θεό. Επιμένω πάρα πολύ στο σημείο αυτό. Δεν ξέρω τι μέρες έρχονται. Επιμένω πάρα πολύ. Μη νομίσετε ότι θα διακοπεί η λατρεία του Θεού. Μη νομίσετε ότι θα διακοπεί ο λόγος του Θεού ή θα διακοπεί – ο εμφανής θα διακοπεί, αναμφισβήτητα – αλλά ο κρυφός δεν θα διακοπεί ποτέ. Μη νομίσετε πως θα διακοπεί η θρησκευτικότητα του λαού μας, μην το νομίσετε ποτέ αυτό. Ποτέ, ποτέ. Γιατί ο λόγος του Θεού είναι ριζωμένος μέσα στις ανθρώπινες καρδιές, κι ότι κι αν επικρατεί, ο λόγος του Θεού πάντοτε καρποφορεί.
Γιατί έφυγε από σας ; γιατί δεν έχομε ναό. Πρέπει λοιπόν να ξαναχτίσομε ναό για έρθει ο Θεός. Να περιμένει τώρα 20 αιώνες ο Θεός πότε να ξαναχτίσουν οι Εβραίοι τον ναό τους, για να πάει να εγκαθιδρυθεί μέσα στον ναόν.
Αυτό χτυπάει ο Στέφανος, και δεν τα ‘ χει βεβαίως κατά του ναού. Αυτό μπορούμε να πούμε και γι αυτόν (εδώ) τον ναό, και για οποιονδήποτε ναό αγαπητοί μου. Αύριο καταστρέφουν αυτόν τον ναό, τον μεταβάλλουν σε μουσείο, σε στάβλο, ή σε χειρότερη έκδοση αν θέλετε, χορευτικόν κέντρον , αίθουσα συναυλιών και δεν ξέρω, ο μη γένοιτο, αλλά αυτά τα επιτρέπει ο Θεός. Μήπως ο ίδιος ο ναός του Σολομώντος δεν μετετράπει σε ό,τι μετετράπει, που να χαρακτηρίζεται βδέλυγμα ; το βδέλυγμα ήτο το άγαλμα του αυτοκράτορα, κλπ, κλπ. Αυτό ήταν το βδέλυγμα, που στήθηκε εν τόπω Αγίω….
Τι νομίζετε, εμείς τότε τι θα κάνομε ; Βέβαια θα λυπούμεθα, βέβαια θα οδυρόμεθα, όχι όμως κατά τρόπον φοβερόν, όπως οι Εβραίοι, αλλά τι ; Όπως συνέβη στην Κωνσταντινούπολη κάποτε, όταν οι αιρετικοί κατέλαβαν όλους τους ναούς, ήταν Αρειανοί, και δεν είχε μείνει παρά ένας ναΐσκος , της Αγ. Αναστασίας…..Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, που εξεφώνει εκείνους τους περίφημους θεολογικούς λόγους περί θεότητος του Ιησού Χριστού, είπε την περίφημη εκείνη φράση, ας μείνουν οι οίκοι στους αιρετικούς, και ας έχουμε εμείς τον Οικούντα. Είδατε ; Είναι το πνεύμα του Στεφάνου, είναι το πνεύμα του Παύλου, είναι το πνεύμα της Αγίας Γραφής, και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Πήραν τον ναό, αύτά όλα είναι σχήματα του παρόντος αιώνος, πήραν τον ναό οι αιρετικοί, εμείς όμως έχομε αυτόν που κατοικεί στον ναό, και κατοικεί σε μας. Αυτοί πήρανε…πήρανε… τα ντουβάρια. Τίποτε άλλο. Βλέπετε, λοιπόν ; Αν, αγαπητοί μου, τότε οι Εβραίοι επείθοντο εις τον Στέφανον, με όλην αυτήν την θεολογικήν κατοχύρωσιν που τους κάνει, δεν θα έφταναν οι καημένοι να υποδεχούν – αναμένοντες, εννοείται- τον αντίχριστον, που θα εκπληρώσει την επιθυμίαν τους για να ξαναχτιστεί ο ναός.
Είναι επίσης αξιοπρόσεκτον ότι το φόντο όλων αυτών των γεγονότων είναι αιώνες ολόκληροι. Πότε ο ναός κατεστράφη, το 70. Δέκα περίπου χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του. Έμεινε τόσο λίγο ο ναός αυτός, εθεωρήθη μεγάλη συμφορά.
Εμείς οι Έλληνες θεωρήσαμε μεγάλη συμφορά όταν χάσαμε την Αγία Σοφία. Ιδού. Ώδε η Αγία Σοφία. Δεν έχομε βέβαια εκείνον τον ναόν. Ποιος δεν θα ήθελε να τον έχει! Τι θα λέγαμε όμως, ότι θα στερηθούμε την Θεία Λειτουργία επειδή χάσαμε τον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη; Ποιος δεν θα ήθελε να τον επανακτήσομε!
Κι αν δεν είναι ο ναός αυτός, μια παράγκα, κι αν δεν είναι μία παράγκα, μια κατακόμβη, ένα δωμάτιο. Και αν δεν υπάρχει αυτό, το δάσος. Η νύχτα, που θα σκεπάζει με τα πέπλα της για να μη φαίνονται εκείνοι που λατρεύουν τον Θεό. Δεν μας εμποδίζει τίποτα να λατρεύομε τον Θεό. Επιμένω πάρα πολύ στο σημείο αυτό. Δεν ξέρω τι μέρες έρχονται. Επιμένω πάρα πολύ. Μη νομίσετε ότι θα διακοπεί η λατρεία του Θεού. Μη νομίσετε ότι θα διακοπεί ο λόγος του Θεού ή θα διακοπεί – ο εμφανής θα διακοπεί, αναμφισβήτητα – αλλά ο κρυφός δεν θα διακοπεί ποτέ. Μη νομίσετε πως θα διακοπεί η θρησκευτικότητα του λαού μας, μην το νομίσετε ποτέ αυτό. Ποτέ, ποτέ. Γιατί ο λόγος του Θεού είναι ριζωμένος μέσα στις ανθρώπινες καρδιές, κι ότι κι αν επικρατεί, ο λόγος του Θεού πάντοτε καρποφορεί.
Απομαγνητοφώνηση Αργυρώ.
Πράξεις, ομιλία 72, από το 13’ και μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου