Τῇ ΚΘ´ σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς δακρυροούσης, ἤτοι ἡ Ἄλωσις τῆς Πόλεως τῶν πόλεων.

 Ξημέρωσε ὁ Θεός τήν μέρα. Μεγάλη ἡ ὁλονυκτία στήν Παυσολύπη. Τό καντήλι της ἀναμμένο καί ἡ προσευχή ἡμάρτομεν, ἡνομήσαμεν, ἡδικήσαμεν, ἀλλά φεῖσαι ἡμῶν Θεοτόκε ταῖς πρεσβεῖαις Σου.

 Ὅταν δέν βλέπεις κάποια πράγματα, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν ὑπάρχουν! Αὐτό εἶναι πίστη.

 Δέν μεγαλώσαμε μέ παραμύθια γιά πλούσιους βασιλιάδες καί ἄλλα μέρη. Ὅλα ἦταν γιά τήν πατρίδα, γιά τόν τόπο μας, μ᾽αὐτά μεγαλώσαμε. Οἱ γιαγιάδες καί οἱ παππούδες μας αὐτά μᾶς ἔλεγαν καί μεῖς ξαναγυρίζουμε σ᾽αὐτούς τούς τόπους... καί βρίσκουμε...

 «Κωνσταντινούπολις. Παράκληση στήν Παυσολύπη», Ἱερομόναχος Ἀναστάσιος

πηγή