Ο Ναός του Αγ.Παντελεήμονα στην Σπιναλόγκα

Στα 1901 στις 3 του Ιουνίου στην Σπιναλόγκα έγινε εγκαινισμός Αγίου
τ’ αγίου Παντελεήμονα
 εγκαινισμός εγίνη μ’ ευλάβειαν, και με χαράν, με τάξιν και ειρήνη.
Λαμπρά επανηγύρισαν και έχαιρον από καρδιάς
στην Σπιναλόγκα να ιδούν να ψάλλουν
Λειτουργίαν.

Στις 3 Ιουνίου 1901 τα εγκαίνια του νέου Ιερού Ναού του Αγίου Πανελεήμονος στο νησί Σπιναλόγκα, προφανώς του ανακαινισμένου παλαιότερου, στον οποίο αργότερα βρήκαν ανάπαυση Άγιοι άνθρωποι και άγιες ψυχές. Λειτουργός του Ιερού Ναού υπήρξε ο ιερομόναχος πατήρ Χρύσανθος Κουτσουλογιαννάκης.

Επί δέκα ολόκληρα έτη ο παπα-Χρύσανθος υπηρέτησε τους πιστούς του, κοινωνούσε τους λεπρούς και μετά κατάλυε ο ίδιος την υπόλοιπη Θεία Κοινωνία· δίχως ο ίδιος να νοσήσει ποτέ!

Μετά το 1957, όταν πια βρέθηκε το φάρμακο κατά της φοβεράς νόσου, το νησί άδειασε για να μεταφερθούν οι ασθενείς του σε ειδικό χώρο στην Αττική εκτός όμως του π. Χρύσανθου, ο οποίος παρέμεινε άλλα δέκα περίπου χρόνια για να περιποιείτε τους κακοιμημένους του στο νεκροταφείο του νησιού (…)

Σημείωση: Το άσμα που τραγουδούσαν στην Σπιναλόγκα για τα εγκαίνια της νέας –τότε– εκκλησίας θυμόταν μια αγιασμένη ψυχή, η Αργυρώ Στεφανάκη, αν και η ίδια δεν ήταν τότε στο νησάκι/φυλακή παρά νόσησε και μεταφέρθηκε αργότερα. Της το μετέφεραν άλλοι ασθενείς κι αυτή με την σειρά της το μετέφερε στον π. Ευάγγελο Παπανικολάου, ο οποίος και συνέθεσε την πολύαθλη βιογραφία της αποτυπόνοντάς την στον ψυχωφέλειμο Γ’ τόμο «Ασκητές Μέσα στον Κόσμο».

Εικόνες: Στην πρώτη φωτογραφία είναι η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος όπως είναι σήμερα. 

Στην δεύτερη (δεξιά), απεικονίζεται ο Όσιος Νικηφόρος μαζί με τον Όσιο Άνθιμο (Βαγιάνο) και τροφίμους του Λωβοκομείου της Χίου, του παλιότερου λεπροκομείου της Ελλάδος. Για την ιστορία, ο Όσιος Άνθιμος υπήρξε πνευματικοπαίδι του μεγάλου Αγίου Παχωμίου της Χίου, αλλά και πνευματικός αδελφός του Αγίου Νεκταρίου (είχαν τον ίδιο γέροντα). Με την σειρά του ο Όσιος Άνθιμος μας χάρισε έναν ακόμη Άγιο, τον Νικηφόρο τον Λεπρό (κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης), κι αυτός αργότερα ανέδειξε μια επίσης αγιασμένη ψυχή που δεν ήταν άλλος από τον πατέρα Ευμένιο (κατά κόσμο Κωνσταντίνος Σαριδάκης). Ο π. Ευμένιος ήταν ο αποκαλούμενος από τον Άγιο Πορφύριο «κρυφός άγιος», και μετά από σύντομη νόσο της φοβερής λέπρας μεταφέρθηκε επίσης στον Αντιλεπρικό Σταθμό όπου είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι πρώην ασθενείς από την Σπιναλόγκα και την Χίο.

πηγή