«Ελθέ, και σκήνωσον εν ημίν»

  Όταν τη μέρα της Πεντηκοστής, τη μέρα που γιορτάζουμε ως τη μέρα της Αγίας Τριάδας, στέλνει το Άγιο Πνεύμα Του στους μαθητές Του, τους Αποστόλους Του, την Εκκλησία, για την αναγέννηση του κόσμου ολόκληρου, Το στέλνει με τρόπο διττό. 

 Από τη μια μεριά είμαστε το Σώμα του Χριστού, το ζωντανό, παλλόμενο, μαρτυρικό, λαβωμένο στους αιώνες, το «βαστάζον τα στίγματα του Κυρίου Ιησού», κατά την έκφραση του Αποστόλου Παύλου (Γαλ.17) το «ανταναπληρούν τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού» (Κολ. 1.24)• από αιώνα σε αιώνα η Εκκλησία καλείται να είναι το Σώμα του Χριστού το «κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών», το «μελιζόμενον υπέρ της του κόσμου σωτηρίας». Κι επειδή είμαστε το Σώμα αυτό, όσο ανάξιοι κι αν είμαστε, μόνο και μόνο επειδή ανήκουμε στο Χριστό, επειδή είμαστε η Εκκλησία, μετέχουμε στη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Από την άλλη μεριά το Άγιο Πνεύμα έρχεται σ’ εμάς διότι είμαστε αδύνατοι, αμαρτωλοί, και γι’ αυτό μόνο η θεϊκή ισχύς μπορεί να μας σώσει.

  Οφείλουμε να προετοιμαστούμε με ιδιαίτερη προσοχή για την Κυριακή της Πεντηκοστής. Θα έλθουμε βέβαια με την αμαρτωλότητά μας, ας έλθουμε όμως εντελώς ανοικτοί, με όλο τον ένθεο πόθο μας, πεινασμένοι και διψασμένοι για τον ερχομό του Κυρίου που θα δώσει ζωή στις ψυχές μας, που θ’ αλλάξει τη ζωή μας, που θα γεμίσει το χάσμα το οποίο χωρίζει μέσα μας το θεοειδές από αυτό που ακόμα ανήκει στη φθορά, την αμαρτία και το θάνατο.

  Ας περάσουμε αυτή την εβδομάδα συγκεντρωμένα, ας την περάσουμε μέσα στην αναμονή και την προσευχή ώστε όταν θα ψάλλουμε μαζί την επίκληση προς το Άγιο Πνεύμα «ελθέ, και σκήνωσον εν ημίν», αυτά να μην είναι λόγια που θα πούμε από συνήθεια αλλά το αποκορύφωμα του πόθου μας για το Θεό, της αγάπης μας, το άνοιγμά μας μπροστά Του, παρόμοιο με το άνοιγμα της ψυχής στην αγάπη και τη χαρά.

 Θα μπορέσουμε τότε, παρ’ όλη την ασθένεια και αμαρτωλότητά μας, να δεχτούμε για μίαν ακόμη φορά, με καινούριο τρόπο, ένα νέο μέτρο της χάρης εκείνης που μας κάνει πιο κοντινούς και πιο αγαπητούς στο Θεό, τον Θεό Εκείνο ο οποίος μπήκε στη δόξα με τη σάρκα που φέρει αγιάτρευτα τα τραύματα από την αμαρτία μας, αγιάτρευτα εφ’ όσον η αμαρτία εξακολουθεί να υπάρχει. Πόσο θαυμαστός είναι ο Θεός μας! Με πόση ευγνωμοσύνη δεν πρέπει να Τον σκεφτόμαστε! Μας αγαπά παρ’ όλη την απιστία μας, την άσχημη ζωή μας• πάντα πιστεύει, πάντα δύναται, πάντα ελπίζει• με τη δύναμή Του μπορεί να μας χαρίσει τα πάντα, φτάνει εμείς να Του δώσουμε το δικαίωμα, την εξουσία, την ευκαιρία να δράσει ελεύθερα. Ας προετοιμαστούμε ευλαβικά για τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος σ’ εμάς.

Μητροπολίτης Αντώνιος (Bloom)