Βίος του Αγίου και θαυματουργού Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, Επιμέλεια Αρχιμανδρίτη Γρηγόριου Ιωαννίδη, Εισαγωγή και απόδοση στη νεοελληνική Γιώργου Χρ. Κυθραιώτη, έκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Τριμυθούντος, Λευκωσία 2015, σσ. 123.
“Εντρυφώντας στο ''Βίο του Αγίου Σπυρίδωνος'', τον οποίο συνέγραψε τον έβδομο αιώνα ο επίσκοπος Πάφου Θεόδωρος –με ύφος και τρόπο που είναι δηλωτικός πνευματικής σοφίας- κατανοούμε γιατί η βιοτή ενός ανθρώπου που έζησε πριν από τόσους αιώνες είναι σημαντική για μας τους σύγχρονους ανθρώπους. Διότι μέσα από αυτή την αγία Βιοτή βλέπουμε να θριαμβεύει κάθε στιγμή η ζωή και να ηττάται κατά κράτος ο θανατος”.
Χωρίς δεύτερη σκέψη ή ενδοιασμό προσυπογράφω τα ανωτέρω, που σημείωσε στον Πρόλογο, μεταξύ άλλων, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Τριμυθούντος κ. Βαρνάβας.
Όπως αναφέρει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς “οι βίοι των Αγίων δεν είναι άλλο, παρά αι ευαγγελικαί θείαι αλήθειαι, μεταφερθείσαι εις την ανθρωπίνην ζωήν μας δια της χάριτος και των ασκήσεων”. Ασφαλώς ο βίος του Αγίου Σπυρίδωνος δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Τουναντίον.
Ευχαριστούμε τους πονήσαντες που μας παρουσίασαν παράλληλα με το πρωτότυπο και γλαφυρή μετάφραση στην καθομιλουμένη.
Εντύπωση προκάλεσε στον γράφοντα ένα, όχι και τόσο γνωστό θαύμα του Αγίου στην Αντιόχεια. Μια γυναίκα ξενόγλωσση έρχεται στον Άγιο κρατώντας το πεθαμένο της βρέφος και τον παρακαλεί. Κι αυτός ο πονόψυχος ικετεύει το Θεό και το βρέφος επανέρχεται στη ζωή κι αρχίζει να κλαίει. Η μάνα του, από την πολλή χαρά, πέφτει κάτω νεκρή. Ο Άγιος δεν διστάζει να παρακαλέσει εκ νέου το Θεό και το θαύμα γίνεται. Ανασταίνεται η μάνα του βρέφους αλλά ,μετά από προσευχή του Αγίου, δεν θυμάται τίποτε για το διπλό θαύμα!
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;! Την παρρησία του Αγίου ενώπιον του Θεού, ή την ταπείνωσή του!
Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός από το Βίο του Αγίου είναι η αναφορά στην κόρη του την Ειρήνη(ΕΔΩ).
Αναμφιβόλως είναι γνωστή η περίπτωση που αυτός ρώτησε τη νεκρή του κόρη κι αυτή του απάντησε. Στην εκκλησία της Παναγίας της Φορβιώτισσας της Ασίνου η Ειρήνη εικονίζεται μεταξύ των Αγίων στο δυτικό τοίχο του νάρθηκα. Στο Γεροντικό αναφέρεται ότι πρόκειται για αγία γυναίκα αντάξια του πατέρα της. Αυτό επαναλαμβάνει και ο Βίος. “Ην αυτώ θυγάτηρ παρθένος της του πατρός ευλαβείας μετέχουσα τούνομα Ειρήνη”. Σε κάποιο άλλο σημείο αναφέρεται ότι πέθανε κατά τη διάρκεια της απουσίας του Αγίου στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο κι είχε περάσει τη ζωή της με παρθενία. Τονίζει επίσης: “εις χείρας Θεού το πνεύμα δια την ενάρετον αυτής πολιτείαν παραθεμένην”.
Σημειώνει επίσης ότι ο Άγιος “ήλθεν μετά των συνόντων αυτώ και της γυναικός εις τον τάφον της Αγίας παρθένου και θυγατρός αυτού”. Αυτή του αποκρίθηκε πού έβαλε το κόσμημα.
Και συμπληρώνει ο Βίος:
“ταύτα ειπών και ακούσας παρά της Αγίας αυτού θυγατρός ελθών εν τω οίκω και ζητήσας εύρεν το κόσμιον”.
Οσμήν ευωδίας πνευματικής οσφραίνεται ο αναγνώστης χωρίς υπερβολή. Άξιος ο μισθός των πονησάντων για την άρτια αυτή έκδοση.
“Εντρυφώντας στο ''Βίο του Αγίου Σπυρίδωνος'', τον οποίο συνέγραψε τον έβδομο αιώνα ο επίσκοπος Πάφου Θεόδωρος –με ύφος και τρόπο που είναι δηλωτικός πνευματικής σοφίας- κατανοούμε γιατί η βιοτή ενός ανθρώπου που έζησε πριν από τόσους αιώνες είναι σημαντική για μας τους σύγχρονους ανθρώπους. Διότι μέσα από αυτή την αγία Βιοτή βλέπουμε να θριαμβεύει κάθε στιγμή η ζωή και να ηττάται κατά κράτος ο θανατος”.
Χωρίς δεύτερη σκέψη ή ενδοιασμό προσυπογράφω τα ανωτέρω, που σημείωσε στον Πρόλογο, μεταξύ άλλων, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Τριμυθούντος κ. Βαρνάβας.
Όπως αναφέρει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς “οι βίοι των Αγίων δεν είναι άλλο, παρά αι ευαγγελικαί θείαι αλήθειαι, μεταφερθείσαι εις την ανθρωπίνην ζωήν μας δια της χάριτος και των ασκήσεων”. Ασφαλώς ο βίος του Αγίου Σπυρίδωνος δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Τουναντίον.
Ευχαριστούμε τους πονήσαντες που μας παρουσίασαν παράλληλα με το πρωτότυπο και γλαφυρή μετάφραση στην καθομιλουμένη.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;! Την παρρησία του Αγίου ενώπιον του Θεού, ή την ταπείνωσή του!
Αναμφιβόλως είναι γνωστή η περίπτωση που αυτός ρώτησε τη νεκρή του κόρη κι αυτή του απάντησε. Στην εκκλησία της Παναγίας της Φορβιώτισσας της Ασίνου η Ειρήνη εικονίζεται μεταξύ των Αγίων στο δυτικό τοίχο του νάρθηκα. Στο Γεροντικό αναφέρεται ότι πρόκειται για αγία γυναίκα αντάξια του πατέρα της. Αυτό επαναλαμβάνει και ο Βίος. “Ην αυτώ θυγάτηρ παρθένος της του πατρός ευλαβείας μετέχουσα τούνομα Ειρήνη”. Σε κάποιο άλλο σημείο αναφέρεται ότι πέθανε κατά τη διάρκεια της απουσίας του Αγίου στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο κι είχε περάσει τη ζωή της με παρθενία. Τονίζει επίσης: “εις χείρας Θεού το πνεύμα δια την ενάρετον αυτής πολιτείαν παραθεμένην”.
Σημειώνει επίσης ότι ο Άγιος “ήλθεν μετά των συνόντων αυτώ και της γυναικός εις τον τάφον της Αγίας παρθένου και θυγατρός αυτού”. Αυτή του αποκρίθηκε πού έβαλε το κόσμημα.
Και συμπληρώνει ο Βίος:
“ταύτα ειπών και ακούσας παρά της Αγίας αυτού θυγατρός ελθών εν τω οίκω και ζητήσας εύρεν το κόσμιον”.
Οσμήν ευωδίας πνευματικής οσφραίνεται ο αναγνώστης χωρίς υπερβολή. Άξιος ο μισθός των πονησάντων για την άρτια αυτή έκδοση.
Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου