Ο μαρτυρικός θάνατος της ηρωικής δασκάλας Βασιλικής Παπαθανασίου από το Ε.Α.Μ. και τους Βούλγαρους

Εκτελέστηκε στις 13-11-1946 από αντάρτες στην πόλη του Σκρα από όπου καταγόταν και εργάζονταν.
Πιο συγκεκριμένα την 13-11-1946 περίπου 330 αντάρτες με την συνεργασία Βουλγάρων επιτέθηκαν στην πόλη του Σκρα και μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό που κατόρθωσαν να επιτύχουν στην μικρή δύναμη του Ελληνικού Στρατού που υπήρχε στο Σκρα, και αφού δολοφόνησαν τους 5 αξιωματικούς και τους 40 στρατιώτες, ή μανία των συμμοριτών ξέσπασε εναντίον των αθώων και φιλήσυχων κατοίκων τού Σκρα.
Οι αντάρτες ξεχύθηκαν σαν άγρια θηρία μέσα στο χωριό και η πρώτη που πιάστηκε και σύρθηκε στην πλατεία τού χωριού ήταν η Βασιλική Παπαθανασίου η οποία ήταν ή δασκάλα τού χωριού.

 Η Βασιλική Παπαθανασίου ήταν γεννημένη και μεγαλωμένη στο Σκρα, ήταν κόρη ιερέως και ό αδελφός της ως Υπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού είχε σφαγιαστεί από τούς ΕΑΜοβουλγάρους. Έτσι ή μικρή δασκάλα ήταν αυτονόητο ότι θα ήταν το πρώτο θύμα καθώς είχε ποτιστή ολόκληρη από την αγάπη για την ‘Ελλάδα και την αυτοθυσία για την Πατρίδα της, κι αυτά τα ιδεώδη προσπαθούσε να μεταλαμπαδεύσει στις καρδιές και τις ψυχές των μικρών παιδιών πού ή Πατρίδα της εμπιστεύτηκε ως μαθητές, καθώς η δασκάλα ζούσε μόνη στο χωριό μαζεύοντας στο πατρικό της σπίτι (γιατί το σχολείο είχε καεί) τα παιδιά τού χωριού, και εκεί τους δίδασκε την πραγματική Ελληνική ιστορία και τα Ελληνικά γράμματα.
Οι αντάρτες με την βοήθεια των Βουλγάρων μάζεψαν και έσυραν στην πλατεία 35 ομήρους βάζοντας μπροστά την μικρή δασκάλα και ταυτόχρονα ανάγκασαν όλους τους κατοίκους του Σκρα να συγκεντρωθούν για να δουν αυτά που θα επακολουθούσαν.
Η λύσσα των ανταρτών ξέσπασε πρώτα εκεί μπροστά σε όλους, στο αδύνατο κορμί της άμοιρης κοπέλας.
Την κτυπάνε με ξύλινα δοκάρια και με τα κοντάκια των όπλων αργά και βασανιστικά επί ώρες και την διατάζουν να φωνάξει ζήτω το ΚΚΕ, όσο η δασκάλα αρνείται σθεναρά αρχίζουν να τις ξεριζώνουν τις τρίχες του κεφαλιού της. Η κοπέλα δεν βγάζει καμιά κραυγή, κανένα βογγητό, μόνο κάποια στιγμή φώναξε ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ. Οι αντάρτες έξαλλοι πλέον αρχίζουν να την δέρνουν αλύπητα και να τη βασανίζουν σε σημείο πλέον που έχει παραμορφωθεί το πρόσωπο και το σώμα της.
Όταν οι αντάρτες δεν κατάφεραν να επιτύχουν τον σκοπό τους να κάμψουν την δασκάλα αναλαμβάνουν οι φίλοι τους οι Βούλγαροι. Αρχίζουν να την κτυπούν και αυτοί με πιο μεγάλη λύσσα και να της χαράζουν το κορμί με τις ξιφολόγχες λέγοντάς της επιτακτικά να φωνάξει ΖΗΤΩ Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ και τότε όλα αμέσως
θα σταματούσαν.
Η κοπέλα όσο έβλεπε να την κοιτάνε οι συγχωριανοί της και κυρίως οι μαθητές της αυτή αντιστέκονταν κόμη περισσότερο βγάζοντας μια ύστατη φωνή λέγοντας ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ. Η ενέργεια αυτή της δασκάλας έκανε ακόμη πιο έξαλλους τους αντάρτες οι οποίοι της έκοψαν τα δάκτυλα τού χεριού, μα ή δασκάλα έμεινε και πάλι απτόητη, φωνάζοντας και πάλι ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ. Οι αντάρτες του Κ.Κ.Ε. ήσαν πλέον έκτος εαυτού, και δεν μπορούσαν άλλο να ακούσουν το ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ, και της έκοψαν τη γλώσσα.

Ή δασκάλα τού Σκρα φωτεινό σύμβολο, σύμβολο μοναδικό σ’ ολόκληρη την Ιστορία μας δεν άντεξε άλλο. Εκεί στην πλατεία τού χωριού άφησε την τελευταία της πνοή, όπου ενώ μέχρι τότε φώτιζε η παρουσία της μόνο το μικρό της χωριό, από τότε φωτίζει ολόκληρη την Ελλάδα.

Εκεί πού μαρτύρησε ή Βασιλική Παπαθανασίου υπάρχει σήμερα ή προτομή της.
Αυτή είναι η ιστορία, και η πρώτη μάχη της ξενοκίνητης επιβουλής κατά της Ελλάδος μετά το 1944.
Η εν λόγω κορνίζα της ηρωικής δασκάλας μου παραδόθηκε από Διευθυντή σχολείου της πόλης της Βέροιας, καθώς η εν λόγω κορνίζα με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας κατά την δεκαετία του 1980 επί ΠΑΣΟΚ ‘’αποκαθηλώθηκε’’ από όπου ήταν αναρτημένη εντός του σχολείου, όπου όμως ο εν λόγω εκπαιδευτικός την φύλαξε και την παρέδωσε, και πλέον εκτίθεται στο Βλαχογιάννειο Μουσείο

πηγή