Στα παλαιά ερείπια της αρχαίας Μονής του αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα κατοικούσαν δύο μοναχές. Μία από αυτές, η οποία ονομαζόταν Αναστασία, θέλησε κάποτε, κατά την ανοικοδόμηση της Μονής να φυτέψει ένα πεύκο
Ο τόπος που διάλεξε ήταν προς τα δεξιά της Εκκλησίας και σε χαμηλότερο έδαφος.
Ενώ, λοιπόν, ήταν στον τόπο αυτό και κρατούσε στα χέρια της το φυτό, άκουσε μια φωνή που της έλεγε:
– Όχι αυτού αλλά παρέκει, άφησε μέρος δι’ έναν τάφον.
Αυτή δε, επιμένοντας να φυτέψει το δεντράκι στο σημείο που ήθελε, άκουσε για δεύτερη φορά τα ίδια λόγια:
– Όχι αυτού αλλά παρέκει, άφησε μέρος δι’ έναν τάφον.
Την τρίτη, όμως, φορά που επιχείρησε να φυτέψει το φυτό, ένιωσε να δέχεται αοράτως ένα σπρώξιμο, οπότε και οπισθοχώρησε.
Για τον λόγο αυτό έτσι φύτεψε το πεύκο πιο κει.
Έτσι, έμεινε το μέρος αυτό κενό και αργότερα έγινε ο τάφος του αγίου Νεκταρίου.
Επιμέλεια – διασκευή στην καθομιλουμένη Στέλιος Κούκος
Από το βιβλίο του Μοναχού Αβιμέλεχ του Κρητός, “Βιογραφία Μητροπολίτου Πενταπόλεως, εν μακαρία τη λήξει Σεβασμιωτάτου Νεκταρίου”.
– Όχι αυτού αλλά παρέκει, άφησε μέρος δι’ έναν τάφον.
Την τρίτη, όμως, φορά που επιχείρησε να φυτέψει το φυτό, ένιωσε να δέχεται αοράτως ένα σπρώξιμο, οπότε και οπισθοχώρησε.
Για τον λόγο αυτό έτσι φύτεψε το πεύκο πιο κει.
Έτσι, έμεινε το μέρος αυτό κενό και αργότερα έγινε ο τάφος του αγίου Νεκταρίου.
Επιμέλεια – διασκευή στην καθομιλουμένη Στέλιος Κούκος
Από το βιβλίο του Μοναχού Αβιμέλεχ του Κρητός, “Βιογραφία Μητροπολίτου Πενταπόλεως, εν μακαρία τη λήξει Σεβασμιωτάτου Νεκταρίου”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου