Ανάπαυση θα βρεις, ίσως, όταν θα ψάλουν για σένα: ''Μετά τῶν Ἁγίων ἀνάπαυσον, Χριστέ...

  Σε όποιον παραπονιόταν για τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής και για τις συνεχείς ενοχλήσεις από τους ανθρώπους, τους δαίμονες, τα πάθη κ.λπ., αποκρινόταν:
- Μην περιμένεις άνεση και ανάπαυση σε τούτη τη ζωή. Ανάπαυση θα βρεις, ίσως, όταν θα ψάλουν για σένα: ''Μετά τῶν Ἁγίων ἀνάπαυσον, Χριστέ, τήν ψυχήν τοῦ δούλου σου...'' 

 Ο άνθρωπος γεννιέται όχι για να αναπαύεται, αλλά για να αγωνίζεται, να μοχθεί, να υπομένει πειρασμούς για χάρη της Αιώνιας Ζωής. Εδώ, στη γη, είμαστε ξενιτεμένοι! Και οι ξενιτεμένοι δεν βρίσκουν ανάπαυση στην ξενιτιά. ’Έτσι κι εμείς δεν πρόκειται ποτέ να βρούμε ανάπαυση σε τούτη την ξένη χώρα. Θα βρούμε, αν αγωνιστούμε, στην αγαπημένη μας Πατρίδα, στο Κατοικητήριο του Θεού, στη Βασιλεία των Ουρανών!

Στάρετς Σεβαστιανός Φόμιν (✞ 1966)

από το βιβλίο: ''Άγιοι κατάδικοι, Ρώσοι Ιερομάρτυρες και Ομολογητές του 20ού αιώνα'', έκδοση Ι.Μ.Παρακλήτου.

πηγή