«Σαν τέτoια ώρα στο βουνό. ο Παύλος πληγωμένος
Μεσ’ το νερό του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος
Για σύρε, Δήμο μου πιστέ, στην ποθητή πηγή μου
Και φέρε μου κρύο νερό να πλύνω την πληγή μου.
Σταλαματιά το αίμα μου, για σε Πατρίς, το χύνω,
Για να’χεις δόξα και τιμή, να λάμψεις σαν το κρίνο.
Είν’ η Ελλάδα μας μικρή, μικρή και ζουλεμένη,
Μα ελευθερία έχει πολλή! Μες στο κλουβί δεν μπαίνει!
Παύλος Μελάς κι αν πέθανε, τ’ αδέλφια του ας ζήσουν,
Αυτά θα τρέξουνε μαζί για να τον αναστήσουν!»
(Πηνελόπη Δέλτα)
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 1904
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου