Μια πίστη δειλή, πως οἱ ἄγγελοι τοῦ οὐρανοῦ θα έμπαιναν στον κόπο να μοιράσουν στους έγκλειστους πιστούς το «αντίδωρο»

Ὁ παπά-Γιάννης ἔβγαλε τὰ πρόσφορα ἀφ ἑσπέρας, ἐκείνα ποὺ τὸ πρωί στὴ Λειτουργία
ἔμελλε νὰ κοποῦν γιὰ νὰ δῶσουν «ἀντίδωρο»...
Ἀπὸ παιδὶ θυμάμαι πὼς μεγάλη ὑπόθεση ἦταν τὸ νὰ σοῦ ἀναθέσουν νὰ κόψεις τὰ ἀντίδωρα.
Βλέπεις εἶχες στὰ χέρια σου μαχαίρι κοφτερό ποὺ δέος προκαλοῦσε.
Ἡ δουλειά ἦτανε ὑπεύθυνη (γιὰ τὰ «μεγάλα» παπαδάκια, τὰ ἔμπειρα) ἀφοῦ ἀπαιτοῦσε κινήσεις ἀκριβείας, ὥστε ὁ ἄρτος νὰ εἶναι σωστὸς στὸ σχῆμα καὶ στὸ μέγεθος.
Ἀκὸμα καὶ ἡ τοποθέτηση στὸ πανέρι εἶχε κι αὐτὴ τὰ μυστικά της·ἐνῶ ψίχουλο δὲν ἔπρεπε νὰ σοῦ πέσει κατὰ γῆς, γιατὶ αὐτὸ ψωμὶ εἶναι ἁγιασμένο...
Μὲ μνῆμες καὶ λογισμοὺς παρόμοιους ἀρχίζω νὰ ἑτοιμάζω τὸ ἀντίδωρο, κατὰ τὴν ὥρα τοῦ Ὄρθρου, κόβοντας ἀρχικὰ τὰ ὑψωμένα.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ὅλα αὐτὰ τὰ πρόσφορα σήμερα δὲν θὰ χρειαστοῦν.
Μὰ ἐγὼ συνεχίζω νὰ διαλέγω τὰ καλύτερα ἀπὸ τὴ σωρὸ ποὺ ἔχω μπροστά μου καὶ μὲ κινήσεις γρήγορες τὰ μερίζω.
Οἱ πύλες τοῦ Ναοῦ εἶναι κλειστές, κι ἐντὸς βρίσκονται μοναχὰ οἱ κατὰ τὸ νόμο «ἀναγκαίοι».
Ἔχω γεμίσει τὸ πανέρι μου καὶ πρόσφορα ὑπάρχουν ἀκόμα στὸ τραπέζι.
Κι ἐγὼ δὲν θέλῶ νὰ σταματήσω νὰ κόβω τὰ ἀντίδωρα τῶν χριστιανῶν.
Συναισθηματικὴ ἐκτροπή; Τοῦ λογικοῦ ἀπώλεια; Πιθανό, ἄν τὸ λένε κι οἱ «εἰδικοί».
Ἴσως ὅμως εἶναι καὶ κάτι ἄλλο·μιὰ πίστη δειλή, πὼς οἱ ἄγγελοι τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ σήμερα γιορτάζουν, θὰ μποῦνε στὸ κόπο τὸν πολύ, νὰ μοιράσουν ἐκείνοι μυστικὰ στοὺς πιστοὺς, ποὺ στὰ σπίτια τους ἔγκλειστοι βρίσκονται, τὸ «ἀντίδωρο».
Γιὰ νὰ σκορπίσει ἡ θλίψη ἡ πολλή, τοῦτη τὴ γκρίζα Κυριακή·γιὰ νὰ χορτάσει ἡ ψυχὴ μὲ τὸ νόημα τοῦτης τῆς γιορτῆς τοῦ οὐρανοῦ.

π. Μιλτιάδης Ζέρβας

πηγή