Αγαπημένη Λωξάντρα...

Συχνά μας έλεγε ιστορίες της Πόλης σκιαγραφώντας τη γιαγιά της, τη Λωξάντρα.
- Μαρίκα, δεν κάθεσαι να τα γράψεις όλ' αυτά που μας ανιστοράς, της έλεγα.
- Λωλάθηκες! μου αποκρινόταν.
- Γράψε τα όπως τα λες.
Η Μαρίκα τίποτα. Αμετάπειστη.
Μια μέρα με παίρνει στο τηλέφωνο.
- Δημήτρη, έγραψα τη Λωξάντρα.
- Τι;
- Να, τα όσα σου ανιστορούσα για την Πόλη.
- Μπράβο, Μαρίκα.
- Τι μπράβο κάθεσαι και μου λες.Κανείς εκδότης δεν το βγάζει.
- Να το τυπώσεις μόνη σου.
- Και που θα βρεθούν τα χρήματα;
- Θα δανειστείς.
Έπειτα από κάμποσο καιρό έρχεται η Μαρίκα μ' ένα βιβλίο στο χέρι.Ήταν η Λωξάντρα.Το διάβασα και συναρπάστηκα.Η αφήγησή της, ή πιο σωστά,ο τρόπος που ζωντάνευε τα περασμένα,ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου.
Ύστερα από δύο μήνες η Μαρίκα μου τηλεφωνά.
- Πούλησα 200 βιβλία.Έβγαλα τα μισά μου έξοδα.
- Θα τα πουλήσεις όλα Μαρίκα.
- Από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί.
Πέρασαν ακόμη λίγοι μήνες και με παίρνει στο τηλέφωνο.
Δημήτρη, τα πούλησα όλα.

Σαν σήμερα, το 1989, έφυγε από τη ζωή η Μαρία Ιορδανίδου.
(Το βιβλίο της, ''Λωξάντρα'',έχει πουλήσει περισσότερα
από 300.000 αντίτυπα)
Απόσπασμα από το βιβλίο του Δημήτρη Φωτιάδη''Ενθυμήματα''

πηγή