Δεν ήρθαν και τα παιδιά σήμερα....

Δεν ήρθαν και τα παιδιά σήμερα....
Αυτά τα λίγα πια, που έρχονταν για τα κάλαντα.
Είναι το τέλος των ύμνων, είναι το τέλος των παιδιών;
Στην πόρτα στέκονταν τα καημένα και έψαλλαν.....Δεν θα έμπαινε στο σπίτι ο ιός. Η ευλογία και η γλυκύτητα θα έμπαιναν, πρωτίστως στην καθημαγμένη καρδιά των ανθρώπων και μετά στην οικία.
Όχι, είπαν, είναι αντίθετο στα πρωτόκολλα και σίγασαν όλα.
Να μην αφήσουμε όρθιο τίποτε που να θυμίζει πως κάποτε υπήρξαμε ελεύθεροι και τρυφεροί άνθρωποι. Ούτε καν τα τραγούδια των παιδιών....
Στο σπίτι έχουμε ένα μικρό μπακιρένιο τασάκι όπου ακουμπάμε τα κέρματα που έχουμε για κερί, για τον αναγκεμένο που θα μας χτυπήσει την πόρτα, για το φίλεμα των καλαντιστών.
Αυτό το τασάκι δέχτηκε από τις παλιές δεκάρες και τα πενηνταράκια μέχρι τα σύγχρονα λεπτά του ευρώ, ενίοτε δε και ολόκληρες δραχμές και ευρώ. Σήμερα μάζεψα όλα τα νομίσματα και τα έβαλα στο πορτοφολάκι μου να μην τα βλέπω και καίγομαι.
Τα ξημερώματα θα ανάψω το κεράκι μου και ας συγχωρεθούν όσοι μας στέρησαν (και) τα κάλαντα, τα τραγούδια του Χριστούλη μας.....Αυτοί να είναι συγχωρημένοι αλλά τα λάθη τους (και πολλάκις τα εγκλήματά τους) να μην λησμονηθούν, για να μην ευλογηθεί η προδοσία.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

anazhthseis-elena.blogspot