Λίγοι, μόνο, σαν που λίγοι ήταν οι Μάγοι, ξεκινούν από μακρυά με τόσες δυσκολίες, για να προσφέρουνε τους θησαυρούς τους στην αιώνια αλήθεια

 

«...Λίγοι, μόνο, σαν που λίγοι ήταν οι Μάγοι, ξεκινούν από μακρυά με τόσες δυσκολίες, για να προσφέρουνε τους θησαυρούς τους στην αιώνια αλήθεια.
Σ' όλες τις εποχές ο βασιληάς Ηρώδης τρέμει τη δύναμή της.
Και οι φόβοι του, φόβοι πρωτόγονης καρδιάς,ανώφελα ζητούν ανάπαψη μέσα στ΄αθώο αίμα εκείνων πού' τυχε να γεννηθούν μ' αυτή.
Και γίνεται αιώνια η θυσία, σαν που αιώνια θα είναι η ανθρώπινη τύφλωση, σαν που αιώνιο θα είναι της αλήθειας το φως..
Μισοξημέρωσε! Οι ουρανοί γιορτάζουν.
Ραίνουν τη γη με τα ολόλευκα άνθη τους, γιατι θένε να την σκεπάσουνε αυτή με το σύμβολο της αναγέννησης και της αγνότητας.
Και πάνω στον Πέπλο τον άσπιλο, μαυρίζουν βαθοχάραχτες λασπωμένες γραμμές.
Είναι τα βαρηά βήματα κείνων που βιαστικοί γυρνούν αφού γιόρτασαν στην εκκλησιά την Μεγάλη Γέννηση...»

Διήγημα του Ι. Χαλκούση 

στο μηνιαίο περιοδικό της Κωνσταντινούπολης