Ο κακός ο λύκος στα ερείπια της ψυχής μας...

  Στους καλούμενους πνευματικούς χώρους , συναντάμε συνεχώς ανθρώπους που μας κινούν το ενδιαφέρον, μας κινούν την ψυχή και πολλές φορές σπεύδουμε, για να μην πούμε βιαζόμαστε, να τους χαρακτηρίσουμε προσδίδοντάς τους Θεοδώρητα χαρακτηριστικά και ιδιότητες , ακόμα και χαρίσματα .
Όπως έλεγε ένας σοφός Αγιορείτης βέβαια για κανέναν και τίποτα δεν πρέπει να βάζουμε λογισμό,ούτε κακό αλλά ούτε καλό !
Εκεί ξεκινά η προσευχή για τον κάθε αδελφό μας που φέρνει ο Θεός στο διάβα μας 
 Αυτό είναι το ιδανικό ή μάλλον το ιδεατό, έστω το πολύ μα πάρα πολύ σπάνιο, που όμως αγιάζει τον νου και την καρδιά του ανθρώπου .
Συνήθως λοιπόν ένας χαρακτηρισμός που με ευμένεια αποδίδουμε σε ανθρώπους που σε πνευματικούς χώρους συναντάμε είναι αυτός του πιστού ανθρώπου !
Αυτός ο άνθρωπος είναι πιστός , έχει μεγάλη πίστη λέμε …
Όλο για τον Θεό μιλάει , όλο τον Σταυρό του κάνει κι όλο για τον Κύριο μιλά !
Και ό,τι και να λέει προσθέτει το αν θέλει ο Κύριος , αν είναι θέλημα Κυρίου …
Και προσπαθούμε και εμείς να τον μιμηθούμε και προσθέτουμε στην καθημερινότητά μας πολλούς Σταυρούς και σταυροκοπήματα και πολλά Κύριε …Κύριε…
Και γινόμαστε και εμείς κάποτε οι θαυμαστοί και αξιομνημόνευτοι και αξιομίμητοι πιστοί που κάνουμε αδιάκοπα και παντού τον Σταυρό μας και λέμε συνέχεια το πρώτα ο Θεός …
Και έρχεται έπειτα ένα φύσημα του νοητού λύκου και γίνεται η ψυχή μας θηριάλωτη και στον άνεμο….άχυρο .
 Και η ξεχασμένη ορμή του ποταμού η αναπάντεχη σωριάζει το οικοδόμημά της .
Μοιάζει σαν το παραμύθι που ακούγαμε μικροί με τον κακό τον λύκο και τα 3 μικρά αδελφάκια ….γουρουνάκια ή κατσικάκια , όπως ο καθένας το θυμάται .
Διδακτικά αυτά τα παραμύθια! Έλεγε ο αξέχαστος και φωτισμένος δάσκαλος Σαράντος Καργάκος,ότι δεν υπάρχει παραμύθι που να μην λέει την αλήθεια !
Αφού τα παραμύθια,έχουν μέσα τους παρηγοριά,νουθεσία και πολλά μα πάρα πολλά κρυμμένα και σπουδαία νοήματα .
 Λέγει ο Χριστός μας : Τί δέ με καλεῖτε, Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω; πᾶς ὁ ἐρχόμενος πρός με καὶ ἀκούων μου τῶν λόγων καὶ ποιῶν αὐτούς, ὑποδείξω ὑμῖν τίνι ἐστὶν ὅμοιος·ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομοῦντι οἰκίαν, ὃς καὶ ἔσκαψε καὶ ἐβάθυνε καὶ ἔθηκε θεμέλιον ἐπὶ τὴν πέτραν· πλημμύρας δὲ γενομένης προσέῤῥηξεν ὁ ποταμὸς τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἴσχυσε σαλεῦσαι αὐτήν· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν. ὁ δὲ ἀκούσας καὶ μὴ ποιήσας ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομήσαντι οἰκίαν ἐπὶ τὴν γῆν χωρὶς θεμελίου· ᾗ προσέῤῥηξεν ὁ ποταμός, καὶ εὐθὺς ἔπεσε, καὶ ἐγένετο τὸ ῥῆγμα τῆς οἰκίας ἐκείνης μέγα. ( Λουκ. 6,46-49 ).
Ο ακούσας και ποιήσας!
Ο ποιητής των Σωτηρίων κελευσμάτων!
Ο τηρητής των εντολών!
Εκείνος που στην πράξη σέβεται του Κυρίου τα δικαιώματα , και από την άλλη ο ακούσας και μη ποιήσας!
Εκείνος δηλαδή που έμεινε στον εξωτερικό τύπο,στο βολικό φαίνεσθαι,στο διπλωματικό θεαθήναι…
Άχυρα και ξύλα τα κατασκευαστικά υλικά του οικοδομήματός του!
Το δομικό υλικό της ψυχής του έρμαιο και σαθρό στο πρώτο μεγάλο ορμητικό …κύμα .
Στον πειρασμό ,στην δοκιμασία την πρώτη όλα τα ξεχάσαμε! Όλες μας τις κάποτε δοσμένες υποσχέσεις αποταγής του νοητού λύκου …
Κι ας μας συγκαταριθμούν οι άλλοι ακόμα στους πιστούς , εμείς πλέον πρέπει να αναζητάμε το γιατί στα ερείπια της ψυχής μας μαζί με κάποια παρηγοριά , μια ελπίδα , μια παραμυθία …ένα παραμύθι πάντοτε αληθινό …

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Νώντας Σκοπετέας