Το ΄21 στο πανί...

  Μικρός, είχα λατρεία στον Καραγκιόζη. Δεν είχαμε πολλά θεάματα στην εποχή μας. Για εμάς, τα μικρά, υπήρχαν ο Καραγκιόζης, το κουκλοθέατρο και το “Σινεάκ” μια φορά το μήνα , με Άμποτ και Κοστέλο και “Χονδρό Λιγνό”.

  Ο Καραγκιόζης, ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να φανταστώ. Ο περίφημος Γιώργος Χαρίδημος, είχε το θεατράκι του κοντά στην γειτονιά μας και είχα εξασφαλίσει συμμετοχή στην ομάδα των παιδιών που γύριζαν τις γύρω γειτονιές κρατωντας την ταμπέλα με την “διαφήμιση” της παράστασης. Κι έτσι, κάποιοι πιτσιρικάδες εξασφαλίζαμε δωρεάν είσοδο στο θεατράκι.
Εκεί, λοιπόν, οι μικρές τρυφερές ψυχές, ζυμωνόμασταν με τον πατριωτισμό, επικοινωνούσαμε -μέσω των παραστάσεων- με τους ήρωες του 21!
Και ήταν εκείνες οι παραστάσεις, οι “πατριωτικές” που μάζευαν τον περισσότερο κόσμο (μικρούς και μεγάλους) στο θεατράκι.
 Ο “Κατσαντώνης, ο “Αθανάσιος Διάκος”. Και όταν ο καλλιτέχνης μας επέτρεπε να θαυμάσουμε τις φιγούρες, μετά το τέλος της παράστασης, βλέπαμε ότι είχε και κάποιες που παρουσίαζαν ανώνυμους πολεμιστές. “Παλληκάρι Σουλιώτης”, “Παλληκάρι του Κολοκοτρώνη”. Και, βεβαίως, υπήρχαν σε φιγούρες όλοι σχεδόν οι ήρωες!
Είχαμε μια εξοικείωση με τους ήρωες του 21, γιατί τους βλέπαμε καθημερινά και στο σχολείο, στα πορτραίτα τους, που ήταν κρεμασμένα μέσα στις τάξεις, στους διαδρόμους, στα γραφεία των δασκάλων.
Κι έτσι, προσπαθούσαμε να μάθουμε και την ιστορία του καθενός. Πότε ρωτώντας την δασκάλα μας, πότε ρωτώντας τους γονείς και ,όταν είχαμε αρχίσει να ανοίγουμε την εγκυκλοπαίδεια, από τα εξωσχολικά βιβλία.
Και στα παιχνίδια μας, που σχεδόν όλα περιλάμβαναν και “πόλεμο”, είχαμε φτιάξει μάχες μεταξύ Ελλήνων του '21 και Τούρκων! Κι επειδή κανείς δεν ήθελε να υποδύεται τον Τούρκο, συνήθως ο εχθρός ήταν αόρατος, ή τον αναπαριστούσαμε με κάποιες σκούπες, τενεκέδες και άλλα παρεμφερή.
Έτσι μεγαλώσαμε. Με τον πίνακα του “Κρυφού Σχολειού” στον μεγάλο διάδρομο του Σχολείου, όπου κάναμε την πρωινή προσευχή. Και δεν χρειαζόταν πολύ να ψάξουμε για πρότυπα.
Βλέπεις δεν υπήρχε η τηλεόραση με τα “Σαρβάιβορ”, τα “Μπάτσελορ” και όλοι οι προβληματικοί που τους παρουσιάζουν ως πρότυπα και είδωλα τα κανάλια της φτήνειας και της αμετροέπειας.
Μπορεί για πολλούς να είναι σήμερα καλύτερα, μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μεγαλώσαμε με τον Αθανάσιο Διάκο. Σήμερα μεγαλώνουν με τον Τρύφωνα Σαμαρά!

Δημήτρης Καπράνος