Στον Πόντο αν βρεθείς ποτέ μη λησμονήσεις. Το νερό του είναι απ’ το αίμα σου,το χώμα απ’ το κορμί σου, και ο αέρας που φυσά απ’ την αναπνοή σου.

Της Μαύρης Θάλασσας το νερό είναι το πιο γλυκό από τ’ άλλα

γιατί το μισό εγέμισε από των ματιών το κλάμα.

Μα και του Πόντου τα βουνά είναι πιο άγρια δασωμένα

για δεν τα πότισε βροχή παρά μονάχα αίμα.

Στους δρόμους του ξεριζωμού η φρίκη τους στοιχειώνει,

κι από τα δάκρυα των παιδιών χορτάρι δεν φυτρώνει.

Οι εκκλησίες γκρεμίστηκαν μα ακόμα αχολογούνε,

είναι οι ψυχές που κράζουν τα κορμιά για να θαφτούνε.

Στον Πόντο αν βρεθείς ποτέ μη λησμονήσεις.

Το νερό του είναι απ’ το αίμα σου,το χώμα απ’ το κορμί σου,

και ο αέρας που φυσά απ’ την αναπνοή σου.

(Γιώργος Αγγελακόπουλος)

πηγή