Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε,αλλά, απ’ όσο θυμάμαι, ο ιατρός Μαντζώρος έχαιρε γενικής εκτίμησης και οι διαγνώσεις του θεωρούντο έγκυρες διαγνώσεις έμπειρου ιατρού. Η φράση «Το είπε ο Μαντζώρος» ήταν εγγύηση…
Στη ζωή του ιατρού Μαντζώρου υπήρχε μια “λεπτομέρεια”που τότε δεν γνώριζα – την έμαθα μεγάλος. Χάρη σ’ αυτή τη“λεπτομέρεια” στάθηκε δυνατό να τον γνωρίσω κι εγώ(σίγουρα θα τον είχα επισκεφθεί με τους γονείς μου για κανα τσίμπημα σφήκας ή τσούχτρας, τουλάχιστον) – αλλιώς, θα έπρεπε να είχε “αναχωρήσει” πολύ προτού γεννηθώ. Αλλά να μην τα λέω εγώ.
Στη ζωή του ιατρού Μαντζώρου υπήρχε μια “λεπτομέρεια”που τότε δεν γνώριζα – την έμαθα μεγάλος. Χάρη σ’ αυτή τη“λεπτομέρεια” στάθηκε δυνατό να τον γνωρίσω κι εγώ(σίγουρα θα τον είχα επισκεφθεί με τους γονείς μου για κανα τσίμπημα σφήκας ή τσούχτρας, τουλάχιστον) – αλλιώς, θα έπρεπε να είχε “αναχωρήσει” πολύ προτού γεννηθώ. Αλλά να μην τα λέω εγώ.
Ας ακούσουμε τι είχε πει ο ίδιος στον τότε μητρ. Χαλκίδος Χρυσόστομο (Βέργη), όπως έχει καταγραφεί στο βιβλίο που αναφέρεται στο τέλος της εξιστόρησης:
«Σεβασμιώτατε, δεν είμαι θρησκόληπτος και αγράμματος άνθρωπος, είμαι γιατρός και πρώην άθεος. Αρρώστησα.Εξετάσεις, έρευνες. Βγαίνει το πόρισμα: Καρκίνος στο παχύ έντερο. Οι συνάδελφοί μου μού λένε όλη την επιστημονική αλήθεια. Καρκίνος βαρυτάτης μορφής και σε μέρος που
σχεδόν βέβαια οδηγούσε στον θάνατο.
Βρίσκομαι στο Αντικαρκινικό Νοσηλευτικό Ίδρυμα “Παντοκράτωρ” στην Αθήνα. Μετά τη γνωστοποίηση αυτή και ενώ μένω μόνος στο κρεββάτι, έρχομαι στον εαυτό μου και στρέφω τον νου, την ψυχή και την καρδιά μου στον Θεό, που δεν πίστευα. Κάθομαι στο κρεββάτι, τα πόδια μου πατούν στο έδαφος. Μονολογώ, προσεύχομαι στον Θεό, ζητώ να με προσέξει: “Θεέ μου”, του λέω, “δεν σε πίστευα, έλεγα πως είσαι παραμύθι. Ο άνθρωπος και η επιστήμη έλεγα πως είναι το παν. Βλέπω όλα να μηδενίζονται. Δέξου τη μετάνοιά μου και, αν με κρίνεις άξιο, θεράπευσε την αρρώστια μου με έναν Άγιο που έχουμε ολόσωμο στην περιφέρειά μας (Άγιο Ιωάννη Ρώσσο)”».Αυτό ήταν το πηγαίο και ειλικρινές «ήμαρτον» του γιατρού.
Κάποιος χτυπάει την πόρτα του [στο νοσοκομείο].
—Εμπρός! (Ανοίγει η πόρτα). Ένας νέος γιατρός, ωραίος,
καλωσυνάτος.
—Τί κάνεις γιατρέ;, ερωτά τον ασθενή κ. Μαντζώρο. Πώς πας;
—Τί να κάνω, συνάδελφε, ας το πούμε: πεθαίνω.
—Όχι, γιατρέ, δεν πεθαίνεις. Ό,τι έχεις μέσα σου το παίρνω!
—Ποιος είσαι συ, νέε μου; Άσπρισαν τα μαλλιά μου στην επιστήμη και γνωρίζω τι έχω.
—Είμαι αυτός που ζήτησες προηγουμένως! Χαίρετε, γιατρέ!
Στους διαδρόμους αμέσως ρωτάει να μάθει ποιος ήταν. Οι γιατροί τού λένε: «Από τη στενοχώρια σου, συνάδελφε, σε δευτερόλεπτο είδες αυτό το όνειρο».
«Σεβασμιώτατε, δεν είμαι θρησκόληπτος και αγράμματος άνθρωπος, είμαι γιατρός και πρώην άθεος. Αρρώστησα.Εξετάσεις, έρευνες. Βγαίνει το πόρισμα: Καρκίνος στο παχύ έντερο. Οι συνάδελφοί μου μού λένε όλη την επιστημονική αλήθεια. Καρκίνος βαρυτάτης μορφής και σε μέρος που
σχεδόν βέβαια οδηγούσε στον θάνατο.
Βρίσκομαι στο Αντικαρκινικό Νοσηλευτικό Ίδρυμα “Παντοκράτωρ” στην Αθήνα. Μετά τη γνωστοποίηση αυτή και ενώ μένω μόνος στο κρεββάτι, έρχομαι στον εαυτό μου και στρέφω τον νου, την ψυχή και την καρδιά μου στον Θεό, που δεν πίστευα. Κάθομαι στο κρεββάτι, τα πόδια μου πατούν στο έδαφος. Μονολογώ, προσεύχομαι στον Θεό, ζητώ να με προσέξει: “Θεέ μου”, του λέω, “δεν σε πίστευα, έλεγα πως είσαι παραμύθι. Ο άνθρωπος και η επιστήμη έλεγα πως είναι το παν. Βλέπω όλα να μηδενίζονται. Δέξου τη μετάνοιά μου και, αν με κρίνεις άξιο, θεράπευσε την αρρώστια μου με έναν Άγιο που έχουμε ολόσωμο στην περιφέρειά μας (Άγιο Ιωάννη Ρώσσο)”».Αυτό ήταν το πηγαίο και ειλικρινές «ήμαρτον» του γιατρού.
Κάποιος χτυπάει την πόρτα του [στο νοσοκομείο].
—Εμπρός! (Ανοίγει η πόρτα). Ένας νέος γιατρός, ωραίος,
καλωσυνάτος.
—Τί κάνεις γιατρέ;, ερωτά τον ασθενή κ. Μαντζώρο. Πώς πας;
—Τί να κάνω, συνάδελφε, ας το πούμε: πεθαίνω.
—Όχι, γιατρέ, δεν πεθαίνεις. Ό,τι έχεις μέσα σου το παίρνω!
—Ποιος είσαι συ, νέε μου; Άσπρισαν τα μαλλιά μου στην επιστήμη και γνωρίζω τι έχω.
—Είμαι αυτός που ζήτησες προηγουμένως! Χαίρετε, γιατρέ!
Στους διαδρόμους αμέσως ρωτάει να μάθει ποιος ήταν. Οι γιατροί τού λένε: «Από τη στενοχώρια σου, συνάδελφε, σε δευτερόλεπτο είδες αυτό το όνειρο».
Όχι όμως, ο γιατρός είχε μιλήσει με τον Θεό πρώτα και με τον Άγιο μετά, δεν γελιέται παρά επιμένει και γίνεται πάλι έρευνα.
Πόσοι και πόσοι δεν είδαν τους δύο φακέλους των εξετάσεων με τον καρκίνο και χωρίς αυτόν! «Σεβασμιώτατε, δεν είμαι θρησκόληπτος… Είδα τον Άγιο, θεραπεύτηκα!…»
10.4.1964
Πηγή: Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Βερνέζου, Ιερατικώς
Προϊσταμένου του Ι. Προσκυνήματος, «Βίος και νέα θαύματα
του Οσίου Ιωάννου Ρώσσου», Έκδοσις Ιερού Προσκυνήματος
Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, Προκόπιον Ευβοίας, σελ. 51-52.
Το θαυμαστό περιστατικό με τον ιατρό Μαντζώρο και τον άγ. Ιωάννη τον Ρώσο, αυτό είναι φιλοτεχνημένο εδώ και κάποια χρόνια σε τοιχογραφία μέσα στον προσκυνηματικό ιερό ναό του αγ. Ιωάννου του Ρώσου χάρη στον ταλαντούχο χρωστήρα του εκλεκτού φίλου Δημ. Βερνέζου
Πόσοι και πόσοι δεν είδαν τους δύο φακέλους των εξετάσεων με τον καρκίνο και χωρίς αυτόν! «Σεβασμιώτατε, δεν είμαι θρησκόληπτος… Είδα τον Άγιο, θεραπεύτηκα!…»
10.4.1964
Πηγή: Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Βερνέζου, Ιερατικώς
Προϊσταμένου του Ι. Προσκυνήματος, «Βίος και νέα θαύματα
του Οσίου Ιωάννου Ρώσσου», Έκδοσις Ιερού Προσκυνήματος
Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, Προκόπιον Ευβοίας, σελ. 51-52.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου