Γιατί ο σημερινός άνθρωπος δεν προσδοκά την Θεία Κοινωνία;

Ὁ σηµερινὸς ἄνθρωπος δὲν προσδοκᾶ τὴ θεία Κοινωνία,γιατὶ δὲν ζεῖ στὰ πλαίσια τοῦ πολιτισµοῦ µας τὴν κοινότητα, ἀλλὰ µαθαίνει ὅτι θεὸς εἶναι ὁ ἑαυτός του.
Δὲν µπορεῖ νὰ µιλήσει τὴ γλώσσα τῶν ἁλιέων, τῶν γεωργῶν,οὔτε κἂν τῶν οἰκογενειαρχῶν.
Ἡ γλώσσα του εἶναι ψυχολογικοποιηµένη καὶ τεχνοκρατούµενη.
Πῶς νὰ κατανοήσει λοιπὸν ὅτι γιὰ νὰ γίνει µέλος τοῦ Σώµατος τοῦ Χριστοῦ χρειάζεται τὸ
«δῶσε αἷµα καὶ λάβε πνεῦµα»;
Ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ κέντρο τῆς ζωῆς του καὶ ταυτόχρονα ὁ Θεάνθρωπος ποὺ τὸν βοηθᾶ νὰ δώσει ἀπαντήσεις στὰ µεγάλα ζητούµενα:
Πῶς νὰ ἀγαπήσω καὶ νὰ ἀγαπηθῶ;
Πῶς νὰ βρῶ τὴν ὁδὸ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀνάσταση καὶ τὴν αἰωνιότητα, νικώντας τὸν θάνατο;

Οἱ νέοι καὶ ἡ θεία Κοινωνία

Πρωτοπρεσβυτέρου Θεμιστοκλῆ Μουρτζανοῦ

''Πειραϊκή Εκκλησία''Τεῦχος 326, Ἰούνιος 2020