Φοβούνται μήπως ο ιερέας είναι φυσιολογικός άνθρωπος όπως αυτοί...
Μάλλον, φοβούνται μήπως ο ιερέας είναι πιο φυσιολογικός από αυτούς, χωρίς κόμπλεξ, χωρίς ευσεβισμό, χωρίς καθωσπρέπεια.
Δεν θέλουν ο ιερέας να καταπιάνεται με πολλά, να ξέρει πολλά, να ασχολείται με πολλά, να ζει την καθημερινότητα όπως ένα «κοινός θνητός».
Δυστυχώς βολεύει κάποιους ο ιερέας να είναι απόμακρος, σαν έχει έρθει ουρανοκατέβατος.
Προτιμούν ένα ράσο «ατσαλάκωτο», ποτισμένο μόνο με "θυμίαμα" και όχι με την "δυσοσμία" της καθημερινότητας.
Προτιμούν προϊσταμένους-εργολάβους Ναών και όχι ιερουργούς και κατηχητές.
Προτιμούν νομοδιδασκάλους και όχι πατέρες και αδελφούς.
Προτιμούν την θρησκεία και όχι την Εκκλησία.
Προτιμούν τον Νόμο και όχι τον Χριστό.
Μέσα στην Εκκλησία τα «πρέπει» δυστυχώς κυριαρχούν· οι κανόνες θεοποιούνται, η «έξωθεν καλή μαρτυρία» γίνεται αυτοσκοπός, η ατομική ηθική καθαρότητα ειδωλοποιείται. Οι χριστιανοί ψάχνουν για «διορατικούς» ιερείς, για φανατικούς ηθικιστές, για «χαρισματούχους γέροντες» που θα τους καθοδηγήσουν πνευματικά.
Γι’ αυτό και δεν ακούνε τον ιερέα της ενορίας τους. Απαξιώνουν τον λόγο του, το έργο του, την διακονία του. Δεν εκτιμούν την παρουσία του, διότι τους φαίνεται πιο ανθρώπινος, πιο αδύναμος, πιο αληθινός, πιο συνηθισμένος από όσο πρέπει. Ακούνε μόνο τους διάσημους και φημισμένους ιερείς, μοναχούς, ηγουμένους, αρχιερείς που αυτοπροβάλλονται ως κάτοχοι της αλήθειας, της σοφίας, της «Πατερικής διδασκαλίας».
Το λάθος μας είναι ότι δεν ψάχνουμε τον Χριστό αλλά κάτι να μας ενθουσιάσει, όπως μια προφητεία, μια ρητορεία, ένα θαύμα, έναν γέροντα με μακρυά γενειάδα…
Εάν ψάχναμε τον Χριστό, τότε θα ακούγαμε και τον ιερέα της ενορίας μας, θα εκτιμούσαμε το έργο του. Τότε θα διαβάζαμε το ευαγγέλιο όχι ψάχνοντας βαθιές θεολογίες αλλά ως ένα βιβλίο που περιέχει τη Αλήθεια της ζωής, τον τρόπο ζωής, το «μυστικό» της σωτηρίας μας.
Τότε θα βλέπαμε τον αδελφό μας με επιείκεια, με συγκατάβαση, με συγχωρετικότητα, με αγάπη. Τότε η ζωή μας θα μοσχοβολούσε γνησιότητα και όχι υποκρισία, ήθος και όχι ηθική, ταπείνωση και όχι εγωισμό, φιλανθρωπία και όχι σκληρότητα, ορθή κρίση και όχι κατάκριση, ευλάβεια και όχι ευσεβισμό, συμπόνοια και όχι αδιαφορία, καλοσύνη και όχι κακιά, υπομονή και όχι μικροψυχία…
Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Ας ελέγξουμε τον εαυτό μας κι ας πάψουμε να ελέγχουμε τους άλλους, οποίοι κι αν είναι, ό,τι κι να έχουνε κάνει. Ο καθένας θα δώσει λόγο για την δική του ζωή, για την δική του συμπεριφορά, για τις δικές του επιλογές.
Θα δώσουμε λόγο στον Χριστό μας· και όχι σε κάποιους δήθεν «εκλεκτούς» ρασοφόρους και λαϊκούς, που έχουνε στήσει «δικαστήρια πίστεως» μετρώντας την «πνευματικότητα» του καθενός μας με τα δικά τους εμπαθή και αντίχριστα κριτήρια.
κάποιοι ιερείς δεν έχετε καταλάβει ότι οι πιστοί ψάχνουν πλέον τους ελάχιστους εναπομείναντες, άξιους και ενάρετους ιερείς γιατί οι υπόλοιποι, στην πλειοψηφία σας, γίνατε η πιο οδυνηρή απογοήτευση μας. Αντί να ορθοτομείτε, έχετε ξεπέσει προκλητικότητα σε πρωτοφανή θεολογικά ατοπήματα επαναπαύοντας διαρκώς την συνείδησή σας με σοφιστίες και φυσικά όποιος δεν έχει ΔΟΓΜΑ, δεν έχει και ΗΘΟΣ μετά. Και ενώ από τη μία απαιτείτε να σας σεβαστούμε και να ανεχόμαστε σιωπηλά τα εξόφθαλμα αδιανόητα που κηρύττετε και πράττετε, να ανεχθούμε σιωπηλά ακόμα και τις χυδαίες ύβρεις που κάποιοι από εσάς έχετε φθάσει να ξεστομίζετε εναντίον των συνανθρώπων σας που τους έχετε κατασκανδαλίσει, από την άλλη, μας κάνετε κηρύγματα για αγνότητα, παρθενία, ανεξικακία και ανιδιοτέλεια, για να μην ξεχάσω και για...ομολογία πίστης που πρέπει να κάνουμε, μόνο....εμείς οι λαϊκοί, κατά την αντίληψή σας, όπως φαίνεται. Αν ήσασταν εσείς γνήσιοι αποστολικοί διάδοχοι, δεν θα ψάχναμε αλλού ανάπαυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ,εσύ,αυτός,εμείς,εσείς,αυτοί
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ξέρεις και από χθες;;;;;